Χρυσή Αυγή: Πολιτικά κίνητρα, αντιφασιστικές ευκολίες και κράτος δικαίου (του Σταύρου Λυγερού)

http://online-pressblog.blogspot.gr/2014/03/blog-post_6585.html 

Η άρση της ασυλίας και των βουλευ­τών της Χρυσής Αυγής στους οποίους δεν είχαν ασκηθεί ποινικές διώξεις είναι μια πρόσθετη έν­δειξη ότι με νομικό όχημα την κατηγο­ρία της συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση προωθείται ο αποκλεισμός του κόμματος αυτού από τις ευρωεκλογές και πιθανότατα από τις εθνι­κές εκλογές. Ο αποκλεισμός αυτός, όπως και προ καιρού η σύλληψη και προφυλάκιση ηγετικών στελεχών της, χαϊδεύει το αντι­φασιστικό αίσθημα της πλειονότητας των πολιτών, αλλά αυτό δεν είναι διαβατήριο δημοκρατικότητας. Το αντίθετο μάλιστα.
 

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σει­ρά. Αναμφίβολα ο ηγετικός πυρήνας της Χρυσής Αυγής διαπνέεται από νεοναζιστική ιδεολογία. Αναμφίβολα, η Χρυσή Αυγή καλλιεργεί την κουλτούρα της παραστρατιωτικής βίας. Αναμφίβολα, μέχρι τη δολο­φονία του Παύλου Φύσσα, η κυβέρνηση και το κατεστημένο μιντιακό σύστημα ανέ­χονταν τις εμφανείς παράνομες πράξεις και δραστηριότητες της Χρυσής Αυγής. Σχε­δόν έκλειναν τα μάτια σε αυτά που σήμερα υπερπροβάλλουν.
 

Το σοκ που προκάλεσε στην κοινή γνώ­μη η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν ο καταλύτης για να κάνει στροφή 180 μοιρών η «γαλάζια» ηγεσία. Στην πραγματικότητα το έδαφος είχε στρωθεί λόγω της απρο­θυμίας του Μιχαλολιάκου να λειτουργήσει σαν πολιτικό δεκανίκι της ΝΔ. Έτσι η ΝΔ όχι μόνο εγκατέλειψε τη στάση σχετικής ανο­χής, αλλά και παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στον πόλεμο εναντίον της Χρυσής Αυγής. Δεν έδωσε, βεβαίως ποτέ πειστική απά­ντηση για τη μέχρι τότε στάση της. Προφα­νώς επειδή η στροφή της υποκρύπτει και ιδιοτελείς πολιτικές σκοπιμότητες.
 

Η εξήγηση για την αρχική στάση ανοχής και για τη στροφή 180 μοιρών είναι ότι ορι­σμένοι κύκλοι της κυβέρνησης και των αρχουσών ελίτ ερωτοτροπούσαν με την ιδέα να χρησιμοποιήσουν το κόμμα του Μιχα­λολιάκου σαν πολιτικό εργαλείο εναντίον της Αριστεράς. Η θεωρία «των δύο άκρων», άλλωστε, προϋποθέτει την ύπαρξη μιας ισχυρής και προκλητικής Χρυσής Αυγής.
 

Ο πόλεμος εναντίον της Χρυσής Αυγής έδωσε την ευκαιρία στον Σαμαρά να σπάσει την πολιτική απομόνωσή του λόγω Μνημο­νίου και να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια υπόθεση, όπου η πλειονότητα των πο­λιτών βρίσκεται στην ίδια όχθη με αυτόν. Επιπροσθέτως στο Μαξίμου εκτιμούσαν ότι οι δικαστικές διώξεις εναντίον της Χρυ­σής Αυγής και η ηθική καταρράκωσή της θα συρρίκνωναν την εκλογική επιρροή της. Προσδοκούσαν, λοιπόν, ότι μια σημαντική μερίδα δεξιάς προέλευσης ψηφοφόρων της θα επέστρεφε στο «μαντρί» της ΝΔ.
 

Οι δημοσκοπήσεις διαψεύδουν την προσ­δοκία αυτή. Την οριστική απάντηση όμως θα τη δώσουν οι ευρωεκλογές εάν, βε­βαίως τελικώς επιτρέψουν την κάθοδο της Χρυσής Αυγής με την ίδια ή με κάποια άλλη ονομασία. Η ιστορία πάντως διδάσκει ότι η προσπάθεια να ανασχεθεί ένα πολιτικό φαινόμενο με δικαστικές διώξεις κατά κα­νόνα φέρνει το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
 

Συνεκτιμώντας το γεγονός ότι στις ση­μερινές συνθήκες αρκετοί που έχουν απο­φασίσει να ψηφίσουν τη Χρυσή Αυγή απο­φεύγουν για προφανείς λόγους να το δη­λώνουν στους δημοσκόπους, δεν θα είναι έκπληξη, εάν στις ευρωεκλογές το κόμμα του Μιχαλολιάκου κατακτήσει τη δεύτερη θέση. Αλλά ακόμα και εάν τελικώς απα­γορευτεί η κάθοδος αυτού του πολιτικού ρεύματος στις εκλογές, η ΝΔ αναμένεται να εισπράξει ένα ασήμαντο ποσοστό ψήφων από όσους έχουν επιλέξει να ψηφίσουν τη Χρυσή Αυγή. Αφενός λόγω του έμμεσου πλην σαφούς πρωταγωνιστικού ρόλου της κυβέρνησης Σαμαρά στις δικαστικές διώ­ξεις, αφετέρου λόγω της αντιμνημονιακής ταυτότητας αυτών των ψηφοφόρων.
Το ζήτημα όμως δεν αφορά στο αποτέλε­σμα των ευρωεκλογών και στις ενδεχόμε­νες πολιτικές επιπτώσεις του. Αφορά στον πυρήνα του δημοκρατικού πολιτεύματος. Οι δημοκρατικοί κανόνες δεν έχουν εγκαθιδρυθεί για να εφαρμόζονται αλά καρτ και βεβαίως ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Ούτε η δημοκρατική ευαισθησία μπορεί να έχει ιδεολογικό πρόσημο. Με αυτή την έν­νοια είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικό το γεγο­νός ότι η κυρίαρχη τάση (και στο χώρο της Αριστεράς που έχει επώδυνη πείρα) είναι να παραβλέπει την εξόφθαλμη παραβίαση δημοκρατικών δικαιωμάτων επειδή αυτή στρέφεται εναντίον της Χρυσής Αυγής.
 

Η νομική έννοια της εγκληματικής οργάνωσης είναι από τη φύση της πολύ ελα­στική και ως εκ τούτου προσφέρεται ως εργαλείο για δικαστικές διώξεις που εξυπη­ρετούν πολιτική σκοπιμότητα. Η πολιτική ιστορία διεθνώς είναι από τη φύση της συγκρουσιακή. Ενίοτε, μάλιστα, οι συγκρού­σεις εκτρέπονται και σε εγκληματικές πρά­ξεις. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τον κατά κανόνα συλλογικό χαρακτήρα της πο­λιτικής δράσης, είναι εύκολο αλλά εξαιρετικά επικίνδυνο να οδηγήσει την εκάστοτε εξουσία σε γενικευμένες ποινικές διώξεις αντιπάλων με βάση το νομικό όχημα περί εγκληματικής οργάνωσης. Στην πραγματι­κότητα δεν πρόκειται για τίποτα άλλο από μια εκδοχή της ολοκληρωτικής θεωρίας περί συλλογικής ευθύνης. 

Δεν είναι τυχαίο ότι (σύμφωνα με μη διαψευσθέντα ρεπορτάζ) αυτός που εισηγήθηκε σε πολιτικό επίπεδο η Χρυσή Αυγή να αντιμετωπιστεί σαν εγκληματική οργάνωση είναι ο Βορίδης, με το γνωστό ακροδεξιό παρελθόν. Ο ίδιος άλλωστε, είχε προαναγγείλει ότι η κατηγορία περί εγκληματικής οργάνωσης δεν επιστρατεύ­τηκε για να χρησιμοποιηθεί μόνο εναντίον της Χρυσής Αυγής. Είναι κοινό μυστικό ότι ορισμένοι κύκλοι της ΝΔ προετοίμαζαν το έδαφος για να χρησιμοποιήσουν το ίδιο νο­μικό όπλο και εναντίον κύκλων του ΣΥΡΙΖΑ. Υπενθυμίζουμε ότι η κυβέρνηση Σαμαρά δεν έχει ποτέ αποκηρύξει τη θεωρία «των δύο άκρων».
 

Αναμφίβολα, χρυσαυγίτες επιδίδονταν σε εγκληματικές δραστηριότητες. Ούτε αυτές όμως ούτε η νεοναζιστική ιδεολογία της ηγετικής ομάδας της ούτε ο παραστρατιωτικός χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής επαρκούν για να χαρακτηριστεί τυπική εγκληματική οργάνωση. Καμία εγκλημα­τική οργάνωση δεν θα είχε ψηφιστεί από σχεδόν μισό εκατομμύριο Έλληνες. Η Χρυσή Αυγή είναι ένα απεχθές ακροδεξιό κόμμα με ισχυρή δυναμική. Γι' αυτό και εί­ναι μεγάλος ο κίνδυνος η δικαστική δίωξή της να τσιμεντάρει την επιρροή της, ειδικά στους κόλπους της νεολαίας. Η σημερινή εύφλεκτη οικονομικοκοινωνική συγκυρία και η απαξίωση του πολιτικού συστήματος ωθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
 

Στα δημοκρατικά πολιτεύματα διώκο­νται παράνομες πράξεις και δραστηριό­τητες αλλά όχι ιδέες. Ούτε οι πιο απεχθείς και εγκληματογόνες, όπως η νεοναζιστική ιδεολογία. Οι ιδέες καταπολεμώνται με ιδέες. Αυτή ακριβώς είναι η ειδοποιός δια­φορά και η υπεροχή της Δημοκρατίας από τον κάθε είδους ολοκληρωτισμό. Η Δημο­κρατία ακυρώνει τον εαυτό της όταν κατα­φεύγει σε αντιδημοκρατικές μεθόδους για να καταπολεμήσει τη Χρυσή Αυγή. Εκτός αυτού, μόνο η ιδεολογική ήττα μπορεί να εξουδετερώσει οριστικά στο πολιτικό επί­πεδο το κόμμα του Μιχαλολιάκου.
 

Στα δημοκρατικά πολιτεύματα διώκονται πράξεις. Όπως εγκαίρως υπογραμμίζαμε, η Πολιτεία όφειλε εξαρχής να επιβάλει τον ποινικό κολασμό κάθε παράνομης πράξης και δραστηριότητας μελών της Χρυσής Αυγής. Εάν για υποθέσεις νυχτερινών επι­θέσεων πρέπει να εντοπιστούν οι δράστες, για όσες παρανομίες διέπραξαν επώνυμα στελέχη της Χρυσής Αυγής μπροστά στις κάμερες η ενοχή είναι προφανής.
 

Γιατί σ' αυτές τις υποθέσεις η Δικαιοσύνη ακολουθούσε τις αργόσυρτες νωχελικές διαδικασίες που στην πράξη ισοδυναμού­σαν με ατιμωρησία; Και γιατί ξαφνικά «έβα­λε φτερά» στα πόδια της όταν η κυβέρνηση έκανε στροφή; Απάντηση δεν έχουν δώσει ο Βορίδης και οι άλλοι κυβερνητικοί, που υποκριτικά ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση δεν αναμειγνύεται και ότι οι διώξεις της Χρυσής Αυγής είναι αποκλειστικά πρωτο­βουλία και υπόθεση της Δικαιοσύνης. Είναι απαραίτητο να σεβόμαστε τους θεσμούς και ειδικότερα τη Δικαιοσύνη, αλλά όχι αυτό να μας οδηγεί σε εθελοτυφλία.
 

Υπενθυμίζουμε ότι το Κοινοβούλιο απο­φάσισε να σταματήσει τη χρηματοδότηση της Χρυσής Αυγής ενώ παραμένει νόμιμο κόμμα. Αλλά και το γεγονός ότι μεθοδεύουν τον αποκλεισμό της από τις εκλογές, ενώ όλα δείχνουν πως δυστυχώς η απήχησή της μεγαλώνει, επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για δίωξη με σαφές πολιτικό (και μικροκομματικό) κίνητρο. Και, όπως είπαμε εξαρχής το αντιφασιστικό πρόσημο είναι στοιχείο της πολιτικής και όχι της Δικαιοσύνης.
 

ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Η ΑΣΥΜΜΕΤΡΗ ΑΠΕΙΛΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

http://attikanea.blogspot.gr/2014/03/blog-post_7602.html


Η Εκκλησία, ως κοινότητα πιστών, είναι ένα υπαρκτό γεγονός, αποδεκτό θεολογικά, πνευματικά, αλλά και κοινωνικά. Για τον νομικό κόσμο όμως, και στα θεσμοθετημένα γνωστά πλαίσια, είναι μια πραγματικότητα κοσμική - νομική, που επιχειρεί να διοικεί με νομιμότητα και που κατέχει κοσμική δημόσια εξουσία, που εκδίδει πιστοποιητικά κλπ. Είναι δύο υπαρκτές και ταυτόχρονα μη συμβατές καταστάσεις. Εδώ ξεκινά και το υπαρξιακό πρόβλημα. Την αληθώς υποτιθέμενη θεσμική έκπτωση και εκκοσμίκευση της κρατικής Εκκλησίας, θα την διαδεχθεί κάτι άλλο, πνευματικό, στην σημερινή κοινωνία των πιστών;


Έχει από καιρό επισημανθεί, το γεγονός, ότι η ευρωπαϊκή ήπειρος, πέρασε πλέον σε μια μεταχριστιανική εποχή. Ήδη, το παραδοσιακό μοντέλο μιας χριστιανικής ηθικής - θρησκευτικής διδασκαλίας και θρησκευτικής αγωγής, στα δημόσια σχολεία, έχει ουσιαστικά καταργηθεί. Οι παραδοσιακές χριστιανικές θρησκευόμενες οικογένειες λιγοστεύουν. Ο κόσμος δεν θρησκεύει, όπως παλιά. Η ανθρώπινη κοινωνία στις μεγάλες πόλεις, με τους μη χριστιανούς μετανάστες, μουσουλμάνους ή άθρησκους και άθεους μετατρέπεται σε πολυθρησκευτική και πολυπολιτισμική. Χάνεται τελικά, και η απόλυτη εξουσία από τους θρησκευτικούς – εκκλησιαστικούς ηγέτες, και νέες ισορροπίες προσπαθούν να επικρατήσουν μεταξύ των κυβερνώντων και των εκπροσώπων των πολιτικών παρατάξεων και των θρησκευτικών ηγετών...


Στη μεταχριστιανική Ευρώπη, η πίστη μετασχηματίσθηκε σταδιακά σε μια μορφή «κουλτούρας» και περιρρέουσας ατμόσφαιρας που διέρχεται πλέον μέσα από άλλους δρόμους, πέραν της παραδοσιακής θεολογίας και της θεσμοθετημένης Εκκλησίας Βλ. ( http://e-theologia.blogspot.gr/2010/11/blog-post_6541.html)


Στην Ελλάδα, δεν φαίνεται να διαφέρουν και πολύ τα πράγματα. Αν κανείς παρατηρήσει τα κοινωνικο – πολιτικά δρώμενα, βλέπει, ότι ακόμα και σε μικρές επαρχιακές πόλεις, για παράδειγμα, προτιμάται η τέλεση σήμερα ενός πολιτικού και όχι ενός θρησκευτικού χριστιανικού γάμου. Αυτό πριν λίγες δεκαετίες, ήταν αδύνατο να συμβεί σε τέτοια κλίμακα. Επίσης η ελεύθερη συμβίωση των ζευγαριών, και η αποθρησκευτικοποίηση της κοινής ζωής τους, δεν φοβίζει τους νέους ανθρώπους στο ξεκίνημα της οικογένειας. Γενικά η ιερολογία και η θρησκευτική τελετουργία, δεν είναι πλέον πανάκεια για όλους, και οι παραδοσιακοί μυστηριακοί θεσμοί, όπως ο γάμος, η βάπτιση, ο εκκλησιασμός, η εξομολόγηση κλπ, δεν αποτελούν το Α και το Ω για πλήθος πιστών. Επιλεκτικά ο καθένας, ακολουθεί με ελευθερία και προσωπική κρίση, το τι θα πράξει και το πώς θα θρησκεύει και πως θα λειτουργήσει με την πίστη του στο Θεό. Έπαψε να εμπιστεύεται τον κρατικό «εκκλησιαστικό ηγέτη» που πολλές φορές τον θεωρεί ως εξάρτημα του διεφθαρμένου δημόσιου μηχανισμού.


Διαφαίνεται, κατά κάποιο τρόπο, ο κίνδυνος, ότι οι «νέο αθεϊστές» επικρατούν στην καθημερινότητα, εν τοις πράγμασιν, ως τρόπος ζωής και ότι οδηγούμαστε στην αποεκκλησιαστικοποίηση και αποθρησκευτικοποίηση της κοινωνίας. Μπροστά σε μια τέτοια πραγματικότητα, δύσκολα φαίνεται να υπάρχουν σύγχρονοι κληρικοί, που μπορούν να αντέξουν στην πίεση και μπορούν να έχουν τις πνευματικές και ψυχολογικές αντοχές, και την πίστη, στο να εμπνέουν και να μαζεύουν τον κόσμο αλλά και τους νέους γύρω τους.


Ακατανόητο πάλι είναι, το φαινόμενο, με την αύξηση των περιστατικών των πειθαρχικών διώξεων των στελεχών, από τις παραδοσιακές δομές της εκκλησίας, τις ενορίες τα μοναστήρια τους φορείς κοινωνικής δράσης κλπ. Η «ηγεσία» με τη μορφή της «διοικούσας εκκλησίας» λειτουργεί πλέον ως θύλακας «εκκλησιαστικής» θεσμικής εξουσίας, συνήθως κρατικής, σε βάρος των όσων έχουν πετύχει τη λαϊκή αποδοχή και παράγουν πνευματικό ή κοινωνικό ή έργο που αφυπνίζει και ενοχλεί… την θρησκευτική εξουσία, της «επικρατούσας θρησκείας» (!).


Οι σημερινοί χριστιανοί, δείχνουν να τάχουν εντελώς χαμένα, μέσα στη γενικότερη κρίση των αξιών, και δεν μπορούν να ερμηνεύσουν το τι ακριβώς συμβαίνει γύρω τους και μέσα στους κόλπους της «εκκλησίας» τους ο καθένας χωριστά, γιατί πλέον η μία Εκκλησία, κατάντησαν να είναι πάρα πολλές, και με αντικρουόμενα, κυρίως υλικά, συμφέροντα! Ούτε βέβαια μπορούν οι χριστιανοί, να λύσουν το καυτό ζήτημα, το ότι οι περισσότεροι ναοί τους, αδειάζουν από νεολαία, και τα ταμεία των εκκλησιών μπαίνουν μέσα, για τα καλά.


Η ανανέωση του ιερατείου, σήμερα, είναι πολύ σοβαρό ζήτημα, και η ύπαρξη της δεσποτοκρατίας, άλλο επίσης σοβαρό και άλυτο θέμα, που αποξενώνει κληρικούς και λαϊκούς από τη διοικούσα εκκλησία του «ανώτερου κλήρου», που κατάντησε μια δημόσια κρατική υπηρεσία σε πλήρη εκκοσμίκευση, όπου ο καθένας όταν μπορεί, ενεργεί για να αποθησαυρίζει οικονομίες, για «τα γεράματά» του, αδιαφορώντας για τον «πλησίον».


Που βρίσκεται τελικά ο εχθρός; Υπάρχει εχθρός; Τι είναι αυτό που καταστρέφει τελικά τον χριστιανισμό; Γιατί απομακρύνονται από την εκκλησία οι άνθρωποι; Ποιος άραγε, δεν παίζει καλά το ρόλο του, ως ηγέτης; Πού είναι η απειλή; Μπορεί να αντιμετωπιστεί;


Κάποτε οι εχθροί του χριστιανισμού, έριχναν τους χριστιανούς στα θηρία, και τους φυλάκιζαν, τους βασάνιζαν και τους θανάτωναν με πολλούς τρόπους. Τους θεωρούσαν παράνομους. Αυτού του είδους οι συμβατικοί διωγμοί, επαναλαμβάνονται γύρω μας και σήμερα, όπως συμβαίνει π.χ. με τον πόλεμο στη Συρία, και αλλού, όπου διώκονται οι χριστιανοί. Εκεί, υπάρχουν ορατοί εχθροί. Με όπλα, με βία, με αίμα και θάνατο.


Σήμερα, τι γίνεται στην Ελλάδα; Πόσο κοντά στους χριστιανούς, βρίσκονται οι διώκτες τους; Πώς και ποιοι, τους απειλούν, και πώς προσπαθούν να επιτύχουν να καταστρέψουν την παραδοσιακή ορθόδοξη ελλαδική κοινωνία; Μπορεί να τους σταματήσει κάτι; Κάποτε μάθαιναν στον απλό κόσμο, ότι ο μεγάλος κίνδυνος είναι ο «κομμουνισμός» (!), που καταστρέφει την πίστη και άρα έπρεπε ο «καλός χριστιανός» να σημαίνει οπωσδήποτε και «αντικομουνιστής» ή τέλος πάντων «δεξιός». Όμως όταν ήρθαν οι «δεξιοί» οι τάχα καλοί, στις πολιτικές εξουσίες, αποκαλύφτηκε το μεγάλο ψέμα. Αυτοί κατέστρεφαν μεθοδικά, σιγά – σιγά, ότι μπορεί να υπήρχε, ως παραδοσιακή αξία. Αυτοί ενώ έμπαιναν πρώτοι στις λιτανείες και στα πανηγύρια, για να μαζεύουν ψήφους, κρυφά στα γραφεία τους, σε απόλυτη πολιτική «συνεργασία» και προδοσία, με το δικό τους κρατικό – «δεσποτοκρατικό» δημόσιο σύστημα, δεν άφηναν τίποτα όρθιο. Παρόμοια μέθοδο εισχώρησης «προδοτών», σε θέσεις λήψεως αποφάσεων, ακολουθήθηκε σε πολλά σημεία, όπου λαμβάνονταν αποφάσεις, για να ελέγχεται καλά το παιγνίδι, της απόλυτης υποταγής των πολιτων-χριστιανών.


Πόσο «ασύμμετρος» μπορεί άραγε να θεωρηθεί ο κρυφός πόλεμος, αυτός, που διενεργείται σήμερα κατά των εδώ χριστιανών; Κατά των κληρικών; Κατά των μοναστηριών; Κατά των ενοριών; Κατά των οποιωνδήποτε οργανωμένων θρησκευτικών ομάδων, συλλόγων, φορέων, δράσεων, που εύκολα το σύστημα τους βαφτίζει «περιθωριακούς», για να απαξιώσει την οποιαδήποτε αντίσταση;


Ο σύγχρονος όρος «Ασύμμετρη απειλή», έχει καθιερωθεί πρόσφατα, από στρατιωτικούς κυρίως αναλυτές σχετικά με τις πολεμικές επιχειρήσεις. Καταβάλλεται προσπάθεια ώστε να αναλύονται όσο δυνατόν καλλίτερα τα διάφορα συστήματα άμυνας και ειδικά τα μέτρα ασφάλειας, υπέρ των πολιτών.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%B7_%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%AE)
Οι μελετητές αυτοί συνήθως έχουν σοβαρές αμοιβές, από τις κυβερνήσεις, και καταβάλλουν υποτίθεται σοβαρή προσπάθεια, για το κοινό αγαθό όλων μας, ώστε εμείς, οι κοινοί θνητοί, να «κοιμόμαστε ήσυχα».


Τι γίνεται όμως, για την «ασύμμετρη απειλή» - αν υποθέσουμε ότι υπάρχει- κατά των χριστιανών; Τι γίνεται όταν οι «εκκλησιαστικοί» θεσμικοί παράγοντας αντιστρατεύονται από μόνοι τους, κρυφά, την ίδια την εκκλησιαστική κοινότητα; Ποια είναι η άμυνα και ποιοι θα μελετήσουν τους τρόπους επιβίωσης των παραδοσιακά-θεσμικά οργανωμένων δομών στην σημερινή ορθοδοξία; Πιο απλά, πώς θα επιβιώσουν οι χριστιανοί; Μπορούν; Ο ασύμμετρος πόλεμος (asymmetric warfare) όταν γίνεται σε επίπεδο κατάλυσης κάθε αξίας, που επιλέγουν οι κοινωνίες για τον εαυτό τους, γίνεται ο πιο επικίνδυνος και με τα πλέον καταστρεπτικά αποτελέσματα. Οι εχθροί παίρνουν υπογραφή και εξουσία, και διαπλέκονται για την επίτευξη του καταστρεπτικού τους ρόλου.
Μόνο ένα μεγάλο θαύμα μπορεί να τους σταματήσει… Αν όμως δεν γίνει το θαύμα αυτό, τι θα συμβεί;


Ο «ασύμμετρος πόλεμος», τέτοιου είδους, διενεργείται συνήθως από οργανωμένες μη - συμβατικές ομάδες κρυφών συμφερόντων, που έχουν πολύ συγκεκριμένους στόχους. Χρησιμοποιούν ως μέσα, το χρήμα, τη διαφθορά συνειδήσεων, τα μαζικά μέσα επικοινωνίας, και δεν σταματούν μπροστά σε κανένα εμπόδιο.
Οι ομάδες αυτές στηρίζονται στην αναίρεση των κανόνων του δικαίου της πολιτείας, της εκκλησίας, των ιερών κανόνων, της ιερής παράδοσης κλπ. Δρουν αυθαίρετα, μέσα από τους κόλπους της ηγεσίας, αλληλοεκβιάζουν τα υποψήφια «στελέχη» πριν τα ανεβάσουν στις εξουσίες, και βέβαια έχουν ορκιστεί «σιωπή» και συμμετοχή στο κοινό «έγκλημα».
Ένας βασικός στόχος είναι η κάμψη της αποφασιστικότητας των αγωνιζόμενων, σκεπτόμενων χριστιανών, που τους χρειάζονται πλέον μόνο για να τους απομυζούν και τους εκμεταλλεύονται οικονομικά.
Η σύγχρονη παγκοσμιοποίηση με τις μεθόδους της και ο ασύμμετρος πόλεμος, με τη σύγχρονη μορφή διωγμού εναντίον των χριστιανών και των στελεχών, που παλεύουν κυριολεκτικά υπέρ του απλού πολίτη, αποτελεί πλέον τον «Δούρειο Ίππο» και κατά των χριστιανών. Η ίδια η «εκκλησία» κτυπά αλύπητα και προδίδει τους χριστιανούς, για να σταθεί η ίδια στην εξουσία.
Εύστοχα αναφέρει ο αμερικανός διανοούμενος William J. Hartman, πως «…οι ασύμμετρες επιθέσεις αναζητούν ένα πρωταρχικά ψυχολογικό αποτέλεσμα, να χτυπήσουν την θέληση και την ικανότητα και την ελευθερία της δράσης του αντιπάλου», (Πηγή: Globalization and Asymmetrical Warfare).
Μήπως τελικά εκεί θα κριθεί και η τελική μάχη; Στο αν θα μπορέσουν οι χριστιανοί αγωνιστές, να διαχειριστούν κατάλληλα τον φόβο που προσπαθεί να τους δημιουργεί η προδομένη θρησκευτική εξουσία, πριν τους καταστρέψει κάθε ιερό και όσιο με μια απλή υπογραφή ενός «ανώτερου υπάλληλου»; Για φανταστείτε, με μια κρυφή συμφωνία κράτους και εκκλησίας Ελλάδος, να υπογραφεί κάποια στιγμή και ένα Προεδρικό Διάταγμα, λόγω και της οικονομικής κρίσης, που να αποφασίζει: Άρθρο μόνο: η «εκκλησία έκλεισε»! Τι γίνεται τότε; Χριστιανοί, πολίτες, ακούτε;


Πηγή

ΠΕΡΙ ΑΡΚΟΥΔΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΘΗΡΙΩΝ (Του Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ)

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15459:karteros-arkouda&catid=71:dr-kinitopoiisis&Itemid=278

Τώρα ξαφνικά όλος ο καλός κόσμος της Δύσης θυμήθηκε την αυτοσυγκράτηση. Όχι γιατί η κυβέρνηση του Κιέβου, η οποία συγκροτήθηκε υπό την καθοδήγησή τους, έβγαλε εκτός νόμου το ΚΚ, νομιμοποίησε τη ναζιστική προπαγάνδα, παρέδωσε ευαίσθητους κυβερνητικούς τομείς στο "Δεξιό Τομέα", απαγόρευσε τις μειονοτικές γλώσσες και διαπράττει διάφορα φασιστικά και εμπρηστικά. Αλλά γιατί ξεσηκώθηκαν οι πληθυσμοί της Κριμαίας και της ανατολικής Ουκρανίας και δείχνει τα πολεμικά της δόντια η Ρωσία.
Ξύπνησε η ρωσική αρκούδα, μας πληροφορούν τα σχετικά δημοσιεύματα. Και με τον πρώτο βρυχηθμό της -τα στρατιωτικά γυμνάσια στα σύνορα με την Ουκρανία- έπαθαν κρίση μετριοπάθειας και αποδοκιμάζουν τις ακρότητες ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, οι υπουργοί εξωτερικών της Ευρώπης και των ΗΠΑ, όλοι όσοι μέχρι χτες δεν έβρισκαν ακραίο τίποτε από όσα γίνονταν στην Ουκρανία. Αρκεί να ξεμπέρδευαν με τον προηγούμενο -εκλεγμένο αλλά who gives a shit- και να ενθρόνιζαν κάποιον πιο δεκτικό βοηθείας από το Βερολίνο και το ΔΝΤ.
Το ζήτημα φυσικά δεν είναι να καταγγέλλει κανείς το παιγνίδι εις βάρος μιας χώρας και ενός λαού, γιατί το ξέρουν πια οι πάντες ότι στα γεωπολιτικά όλων των μεγάλων δεν έχουν καμιά θέση ούτε η δημοκρατία, ούτε το δικαίωμα ενός λαού να καθορίζει το μέλλον του. Το ζήτημα είναι ότι εμφανίζεται πάλι στο λεγόμενο δυτικό στρατόπεδο το επικίνδυνο σύνδρομο που ο Φουλμπράιτ είχε βαφτίσει αλαζονεία της δύναμης. Τα κατάφεραν στην Γιουγκοσλαβία με πόλεμο, τα καταφέρνουν αλλού με διαφθορά και δολάρια, αλλού με επιτόκια και μνημόνια. Πίστεψαν λοιπόν όπως φαίνεται ότι μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν, όπου θέλουν.
Ναι αλλά κι ο άλλος έχει τα δικά του γεωπολιτικά. Διεκδικεί το δικό του ζωτικό χώρο. Η Ουκρανία είναι η αυλή του, η μισή έχει μητρική γλώσσα τα ρωσικά και η Κριμαία είναι η Κριμαία ΤΟΥ. Ποιος ηλίθιος υπολόγιζε ότι η Μόσχα θα βλέπει με σταυρωμένα χέρια να κυνηγούν οι φασίστες τους "δικούς της" και να μετατρέπουν οι δυτικοί την Ουκρανία σε προγεφύρωμα εναντίον της; Και θα μουγκρίσει και θα δαγκώσει. Έρχονται οι Ρώσοι λοιπόν. Αναμείνατε ως εκ τούτου τα χειρότερα -θηριομαχίες μετά τις οδομαχίες. Και προσοχή στην αρκούδα. Αυτή είναι μια καλή συμβουλή για τον Βενιζέλο που έχει πάθει ουκρανικό γλωσσοδέτη...
*Δημοσιεύθηκε στην "ΑΥΓΗ" την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΜΑΙΑ ΑΡΧΙΣΕ Η ΔΙΑΛΥΣΗ (Του Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ)

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15472:2014-03-01-10-23-16&catid=37:di-evropi&Itemid=172

Ούτε τυπικά, τελικά, δεν άρχισε η εφαρμογή της συμφωνίας στην Ουκρανία. Την πρωτοβουλία τορπιλισμού της είχαν οι ακροδεξιές φιλογερμανικές δυνάμεις, οι οποίες καθαίρεσαν εν ψυχρώ μέσω του κοινοβουλίου τον πρόεδρο της χώρας Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Για να καταστεί αυτό δυνατό, οι δύο κορυφαίοι ολιγάρχες της Ουκρανίας, ο Ρινάτ Αχμέτοφ που κατά το γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ ελέγχει 60 Βουλευτές του κόμματος του Γιανουκόβιτς και ο Νμίτρι Φίρτας που ελέγχει άλλους 30, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τον Γιανουκόβιτς παρόλο που και οι δύο είχαν στενές σχέσεις με τη Ρωσία μέχρι τώρα.

Την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου, οι δύο ολιγάρχες εγκατέλειψαν τον Γιανουκόβιτς. Την Παρασκευή, όπου επί μήνες η κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία είχε παραμείνει ανυποχώρητη στα πάντα χωρίς την παραμικρή απώλεια βουλευτή παρά τις διαδηλώσεις, έκανε στροφή 180 μοιρών και… καθαίρεσε τον Γιανουκόβιτς!!! Τα πάντα είχαν πλέον κριθεί και η γερμανόδουλη φιλοναζιστική Ακροδεξιά κατέλαβε την εξουσία. Οι πρώτες αποφάσεις του «νέου» όχι στη σύνθεση, αλλά στην κατεύθυνση ουκρανικού κοινοβουλίου είναι άκρως αποκαλυπτικές για την πορεία που προτίθεται να ακολουθήσει η νέα ηγεσία του Κιέβου. Κατατέθηκαν νομοσχέδια για: Απαγόρευση του κομμουνιστικού κόμματος Ουκρανίας! Κατάργηση του νόμου που απαγόρευε τη ναζιστική προπαγάνδα! Ανάληψη του υπουργείου Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης από τον φιλοναζί Αρσέν Αβάκοφ και στελέχωση των δυνάμεων ασφαλείας από ομοϊδεάτες τους. Απαγόρευση της …ρωσικής γλώσσας, όπως και της ελληνικής, της ρουμάνικης και της ουγγρικής που ομιλούνται από τις εθνικές μειονότητες που ζουν στην Ουκρανία! Ανάληψη του ελέγχου της δικαιοσύνης από ακροδεξιούς και πάει λέγοντας. Σε ό,τι αφορά πάντως τον έλεγχο της Κυβέρνησης, πρωθυπουργός τοποθετήθηκε ο πράκτορας των Αμερικανών Αρσένι Γιατσενιούκ. Οι αμερικανοί «πολιορκούν» επίσης από το πρωί ως το βράδυ τη Γιούλια Τιμοσένκο, την οποία προορίζουν για πρόεδρο της Ουκρανίας στις εκλογές που θα γίνουν στις 25 Μαΐου, αν τελικά ισχύσει η ημερομηνία αυτή. Ο πυγμάχος Βιτάλι Κλίτσκο, ο άνθρωπος των Γερμανών, έχει ουσιαστικά μείνει εκτός παιχνιδιού και έχει απλώς διακηρύξει ότι θα είναι υποψήφιος πρόεδρος.

Η κατάληψη της εξουσίας στο Κίεβο από τους ανθρώπους των Αμερικανών και των Γερμανών με τέτοιο τρόπο προκάλεσε σοκ στον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος συνειδητοποίησε ότι ελέγχει την κατάσταση στην Ουκρανία πολύ λιγότερο από όσο φανταζόταν. Αποφάσισε πρώτα απ’ όλα να εξασφαλίσει την Κριμαία, όπου πάνω από το 70% του πληθυσμού είναι Ρώσοι. Ρώσοι καταδρομείς κατέλαβαν τα κτίρια της τοπικής κυβέρνησης και του τοπικού κοινοβουλίου στην Κριμαία για να είναι βέβαιοι ότι δεν θα τα πάρουν οι κυβερνητικές δυνάμεις του Κιέβου. Παράλληλα, δια βοής καθαιρέθηκαν τα έτσι κι αλλιώς ρωσόφιλα κυβερνητικά σώματα στην Κριμαία, όπου είχαν παραχωρηθεί και κάποιες θέσεις στους γερμανόφρονες Ουκρανούς, και αντικαταστάθηκαν από πολιτικά σκληροτράχηλους Ρώσους που τάσσονται αναφανδόν και χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό υπέρ της επιστροφής της Κριμαίας στη Ρωσία όπου ανέκαθεν ανήκε , πριν ο Ουκρανός Νικίτα Χρουστσόφ την υπαγάγει διοικητικά στην Ουκρανία το 1954. Επιπροσθέτως, σε μια κίνηση που αποσκοπεί πολύ περισσότερο στην επίδειξη ισχύος παρά στην προετοιμασία εισβολής, η Ρωσία έθεσε σε κατάσταση «πολεμικής (!) ετοιμότητας» τις στρατιές της που βρίσκονται στα σύνορα με την Ουκρανία, διατάζοντας τις δυνάμεις της να προβούν σε ανάλογα γυμνάσια.

Πάνω από 150.000 άνδρες του ρωσικού στρατού, με πολλές χιλιάδες τανκς και πολεμικά αεροπλάνα , προκαλούν σίγουρα ρίγος. Μπορούν φυσικά πολύ εύκολα να νικήσουν τον ουκρανικό στρατό δια περιπάτου. Στόχος του Πούτιν είναι τα ρωσικά στρατεύματα και η ετοιμότητα τους να εισβάλουν στην Ουκρανία να χρησιμοποιηθεί ως αιωρούμενη απειλή προκειμένου να λογικευθούν οι ακροδεξιοί της κυβέρνησης του Κιέβου απέναντι στους Ρώσους και τους ρωσόφωνους της Ουκρανίας. Στις ρωσόφιλες περιοχές της Ουκρανίας είναι προφανές ότι θα διεξάγεται μια διελκυστίνδα, με τις περιοχές αυτές να επιδιώκουν αν επιβάλλουν ντε φάκτο καθεστώς ουσιαστικής ανεξαρτησίας από το Κίεβο κάτι που όμως αποκλείεται να διαιωνιστεί. Αντικειμενικά θα οδηγηθούν οι Ρώσοι και οι ρωσόφιλοι της Ουκρανίας στο δίλημμα ή να υπαχθούν στους ακροδεξιούς του Κιέβου ή να αποσχισθούν και να ενωθούν με τη Ρωσία σε μια προοπτική. Το πιθανότερο είναι το δεύτερο, αρχής γενομένης από την Κριμαία, όπου οι Ρώσοι κατέλαβαν και λειτουργούν και το αεροδρόμιο, ενώ εξήγγειλαν οδικά έργα σύνδεσης της Κριμαίας απευθείας με τη Ρωσία χωρίς την παρεμβολή τυπικά ουκρανικού εδάφους ώστε να κινούνται απρόσκοπτα ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις, αν αυτό χρειαστεί. Μια πολεμική σύγκρουση δεν είναι επιθυμητή από καμμιά πλευρά, καθώς θα αποσταθεροποιήσει εντελώς την κατάσταση στην Ευρώπη. Είναι αδύνατον όμως να αποκλειστεί εντελώς, όπως μας διδάσκει το πρόσφατο παράδειγμα της ασήμαντης Γεωργίας, η οποία τόλμησε να επιτεθεί κατά της Ρωσίας επιδιώκοντας να εκβιάσει στρατιωτική λύση στο πρόβλημα των ρωσικών μειονοτήτων τον Αύγουστο του 2008.

Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι οι ακροδεξιοί που κυβερνούν το Κίεβο δεν είναι εξίσου ηλίθιοι πολιτικά με τον τέως πρόεδρο της Γεωργίας Σαακασβίλι. Επιπλέον, στην περίπτωση της Ουκρανίας «πάτρωνες» της Κυβέρνησης δεν είναι μόνο οι Αμερικάνοι, αλλά και οι Γερμανοί, οι οποίοι έχουν πολλές αντιθέσεις με το Λευκό Οίκο και δεν αποκλείεται να δράσουν σε κάποιο βαθμό υπονομευτικά. Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μέχρι να λήξει αυτή η ιστορία.

*Δημοσιεύθηκε στο «Πριν» το Σάββατο 01 Μαρτίου 2014

Τρομερή καταγγελία του εκδότη της Ελευθεροτυπίας για λογοκρισία με την ανοχή της ΕΣΗΕΑ.

http://olympia.gr/2014/03/01/%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%ae-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%b3%ce%b3%ce%b5%ce%bb%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%ba%ce%b4%cf%8c%cf%84%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%bb%ce%b5/

Έκπληξη προκαλεί η ευθεία καταγγελία του Χάρη Οικονομόπουλου, εκδότη της Ελευθεροτυπίας για απόπειρα λογοκρισίας της εφημερίδας από μερίδα δημοσιογράφων με την ανοχή της ΕΣΗΕΑ. Όπως αποκαλύπτει ο εκδότης, η ενέργεια αυτή έγινε με σκοπό να μην κυκλοφορήσει το φύλλο της Κυριακής που περιελάμβανε ένθετο με συνέντευξη του τ. βασιλιά Κωνσταντίνου! Παραθέτουμε αυτούσιο το σημείωμα του εκδότη και αναμένουμε επίσημη τοποθέτηση και από την ΕΣΗΕΑ.

Η ελευθεροτυπία είναι αδιαπραγμάτευτη

Τις τελευταίες ημέρες οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας πληροφορήθηκαν ότι η «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» θα κυκλοφορήσει με ένθετο το μηνιαίο περιοδικό «Νέα Πολιτική», των εκδόσεων Παπαζήση.
Με ιστορικό αφιέρωμα για το ’67, που συμπεριλαμβάνει και συνέντευξη του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου. Κάποιοι έθεσαν ως ζήτημα τη μη δημοσίευση του περιοδικού με τη συγκεκριμένη συνέντευξη. Συμφωνήθηκε η αναβολή της δημοσίευσης για μία εβδομάδα, ώστε να μπορέσει η εφημερίδα να προετοιμάσει την απάντησή της στα όσα ο Κωνσταντίνος αναφέρει.

  Enet,gr

Σαράντα πέντε από τους περίπου εκατόν εξήντα εργαζόμενους στην «Ελευθεροτυπία», σε συνέλευση που συγκλήθηκε την Τετάρτη το απόγευμα, αποφάσισαν την προκήρυξη απεργίας στην περίπτωση που η «Ελευθεροτυπία» κυκλοφορήσει με το συγκεκριμένο ένθετο. Την απόφαση αυτή, μπροστά στην αταλάντευτη απόφασή μου να μην επιτρέψω τη λογοκρισία που απαιτούσαν, την επανέλαβαν την Πέμπτη το βράδυ.

Το έκαναν χωρίς να έχουν διαβάσει τη συνέντευξη, επιχείρησαν να απαγορεύσουν κάτι χωρίς καν να το έχουν δει. Αποφάσισαν χωρίς να έχουν μελετήσει ιστορικό αφιέρωμα που συντάχθηκε από έγκριτους συναδέλφους τους και μέλη της ΕΣΗΕΑ (για όποια αξία κάτι τέτοιο διατηρεί) που συμμετέχουν στη σύνταξη του περιοδικού.

Αποφάσισαν χωρίς να γνωρίζουν τον σχολιασμό της «Ελευθεροτυπίας» στη συγκεκριμένη συνέντευξη, χωρίς να διαβάσουν την απάντηση που ετοιμάστηκε από τον προ τριακονταετίας Διευθυντή Σύνταξης της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας», σύμβουλο του Γέρου της Δημοκρατίας και δημοσιογράφο που γνωρίζει τα γεγονότα της εποχής από πρώτο χέρι, τον Γιώργο Μπέρτσο. Το Δ.Σ. της Ενωσης Συντακτών, σε μια πρωτοφανή ενέργεια, συνεδρίασε στις 27 Φεβρουαρίου και ενέκρινε την απεργία. Ηταν τόση μάλιστα η βιασύνη τους να ανακοινώσουν τη λογοκριτική τους έγκριση που, στη φούρια τους πάνω, κόλλησαν την ανακοίνωση για την απεργία στην «Ελευθεροτυπία» πάνω σε κείμενο που είχαν ετοιμάσει για απεργία σε άλλη εφημερίδα, με αίτημα την «…αποπληρωμή του δώρου Χριστουγέννων».

Η 48ωρη απεργία που προκλήθηκε, δήθεν, για «την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων οφειλών Αυγούστου, Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου 2013», οφειλών που 150 από τους 160 περίπου εργαζομένους έχουν ήδη αποδεχθεί συμβατικά να τους καταβληθούν μέχρι τον Αύγουστο του 2014, ήταν απεργία λογοκρισίας. Με την απόφαση αυτή η ΕΣΗΕΑ ζητούσε ουσιαστικά, όπως αποδείχθηκε, «την ανάκληση της απόφασης της εργοδοσίας να διανεμηθεί με την “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία” ένθετο έντυπο με συνέντευξη του τέως μονάρχη, απόφαση η οποία αν δεν ανακληθεί θα πλήξει καίρια τη φυσιογνωμία της εφημερίδας και τις αρχές που αυτή υπηρετεί σχεδόν τέσσερις δεκαετίες…». Προφανώς, όσοι πήραν αυτή την απόφαση θεωρούν την ΕΣΗΕΑ εκδότη της «Ελευθεροτυπίας», πιστεύουν ότι έχουν λόγο στο περιεχόμενο και τα ένθετά της.

Και βέβαια, θα πάρουν και τον λογαριασμό, καθώς μπροστά στην απόφαση αυτή και αφού η εφημερίδα που κρατάτε δεν θα εκδίδετο λόγω της απεργίας, 20.000 τυπωμένα τεύχη του περιοδικού «Νέα Πολιτική» παραδόθηκαν από την εκδότρια εταιρεία στις εκδόσεις Παπαζήση για την αυτόνομη διανομή τους. Και -ω του θαύματος!- η απεργία ανακλήθηκε…

Είμαι μάχιμος δικηγόρος, δεν είμαι δημοσιογράφος, πιστεύω στον τόπο και στις δυνάμεις του, στην ελευθεροτυπία και στους ανθρώπους της. Μαζί με όσους εργάστηκαν και εργάζονται εδώ, αναλάβαμε τον Ιανουάριο του 2013 το δύσκολο έργο της επανέκδοσης της «Ελευθεροτυπίας». Αντίπαλος, κατ’ αρχάς, ο πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ και ορισμένοι συνεργάτες του με καίριες θέσεις στο συνδικαλιστικό σωματείο και τις παραφυάδες του. Αυτοί που, από τις 5 Νοεμβρίου 2012, όταν εκδόθηκε φύλλο που επιχειρούσε να αντιγράψει την «Ελευθεροτυπία», με αδιαφανή χρηματοδότηση, επιχειρούν να νοσφισθούν την ιστορία, τα σύμβολα και διακριτικά της «Ελευθεροτυπίας», πασχίζουν με κάθε τρόπο να την ξανακλείσουν εγκληματώντας όχι μόνο σε βάρος της περιουσίας μιας εταιρείας, αλλά σε βάρος του συνόλου των πρώην εργαζομένων της και όλων των πιστωτών της.

Σκοπός δικός μου ήταν και παραμένει η εξυγίανση της Χ.Κ. Τεγόπουλος Α.Ε. Χρηματοδοτώ με ό,τι μπορώ αυτό που πίστεψα και πιστεύω. Οποιοι συμφωνούν, θέλουν και μπορούν να συνεχίσουν, με εμένα ή χωρίς, ευπρόσδεκτοι. Σκοπός ήταν και παραμένει η διατήρηση της «Ελευθεροτυπίας» ως μιας από τις ελάχιστες ανεξάρτητες φωνές ενημέρωσης.

Δεν έχουμε κερδίσει ούτε ένα ευρώ από την προσπάθεια των τελευταίων δεκατεσσάρων μηνών.

Η επανέκδοση δημιούργησε πάνω από διακόσιες θέσεις δουλειάς δημοσιογράφων και συνεργατών σε μια περίοδο που τα άνεργα μέλη της ΕΣΗΕΑ είναι περισσότερα από όσα έχουν πια δουλειά.

Η ανεξάρτητη και παραδοσιακή πολιτική γραμμή της εφημερίδας παραμένει αδιαπραγμάτευτη.

Ολα τα περίμενα και τα περιμένω. Ενα όμως δεν διανοήθηκα. Οτι ως εκδότης αυτής της εφημερίδας θα βρισκόμουν στη θέση να υπερασπίζομαι το δικαίωμα οποιουδήποτε να εκφράσει δημόσια την άποψή του, απέναντι σε κάποιους δημοσιογράφους και συνδικαλιστές που κάνουν ό,τι μπορούν για να λογοκρίνουν.

Η Δημοσίευση είναι η ψυχή και της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας. Οσο είμαι εκδότης της «Ελευθεροτυπίας», η λογοκρισία δεν είναι αποδεκτή… Οσοι διαφωνούν ας κάνουν ό,τι τους φωτίσει η συνείδησή τους. Θα το κάνουν όμως μακριά από εδώ.

Χάρης Οικονομόπουλος

Μία πρόβλεψη, ένα όραμα. ( Του Πέτρου Χασάπη)

http://www.hassapis-peter.blogspot.gr/2014/03/blog-post_798.html

Η Πατρίδα μας αντιμετωπίζει μεγάλη και πολύπλευρη κρίση. Δεν μπορεί κανείς μας να αισθάνεται ήσυχος και ασφαλής όσο το κοινό μας σπίτι κινδυνεύει. Η αιτία αυτής της πολύπλευρης κρίσης της πατρίδας μας, είναι κυρίως η κρίση στους εγχώριους θεσμούς. Όμως, δεν μπορούμε τώρα πλέον να αντιμετωπίσουμε την κρίση...

στους εγχώριους θεσμούς, εντελώς αποστειρωμένοι από το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον. Δίχως  δηλαδή πρόβλεψη για το που οδηγείται η δυναμική της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας κοινότητας. Μόνο έτσι, με απόλυτη πρόβλεψη της δυναμικής του περιβάλλοντος, θα μπορέσουμε να καταστρώσουμε ένα μακρόπνοο σχέδιο για πρόοδο και ανάπτυξη. Ένα νέο όραμα για τον άνθρωπο. Για την Ελλάδα του 21ου αιώνα και τη θέση μας στην παγκόσμια κοινότητα.

Η οικονομική αναγκαιότητα της βιομηχανικής εποχής για μεγάλη ενοποιημένη αγορά, επέβαλε την δια της βίας συνένωση διαφόρων επιμέρους αυτοδιοίκητων περιοχών σε μια μεγάλη επικράτεια, το εθνικό κράτος. Μαζί έκαναν την εμφάνισή τους, η ομοιομορφοποιημένη καταναλωτική κοινωνία της μάζας, η συγκεντρωτική πολιτική εξουσία (με την μορφή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας), η μαζική εκπαίδευση, τα ΜΜΕ και το κοινό εθνικό νόμισμα. Η σύγχρονη έκδοση αυτής της αναγκαιότητας οικονομικής ενοποίησης εμφανίζεται τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στην παγκόσμια κοινή αγορά (Παγκοσμιοποίηση). 

Για να λειτουργήσουν όμως, είτε η ενοποιημένη ευρωπαϊκή αγορά, είτε η ενοποιημένη παγκόσμια αγορά, προωθούνται καταργήσεις των εθνικών κυριαρχιών (όπως παλιά καταργήσεις των μικρών κρατιδίων της φεουδαρχικής κοινωνίας), δημιουργία μεγάλων ομοιομορφοποιημένων καταναλωτικών κοινωνιών της μάζας, υπερσυγκέντρωση της πολιτικής εξουσίας και κοινό νόμισμα, είτε με την μορφή κεντρικής ευρωπαϊκής εξουσίας και ευρώ, είτε με την μορφή παγκόσμιας διακυβέρνησης και παγκόσμιου νομίσματος. Οι εξελίξεις διεθνώς ωθούν νομοτελειακά προς αυτή την κατεύθυνση.

Τα φαινόμενα αλλοτρίωσης, ετεροκαθορισμού, προσωπικής αδυναμίας και εκμετάλλευσης του ανθρώπου που εμφάνισε η βιομηχανική κοινωνία της μάζας, φαντάζουν πλέον εφιάλτες, σε μελλοντικές συνθήκες μιας ευρωπαϊκής ή παγκόσμιας κοινωνικής μάζας. Μιας μάζας, όπου καλούνται να συγχωνευτούν εθνότητες, πολιτισμοί, γλώσσες, θρησκείες κ.λ.π. στο βωμό μιας ενιαίας αγοράς κεφαλαίου, εργασίας και προϊόντων.

Μέσα σε μια τέτοια εφιαλτική ισοπεδωτική προοπτική, με την οποία έχει συνταχθεί πλήρως η αντιπροσωπευτική «δημοκρατία» (δηλαδή η πολιτικοοικονομική ολιγαρχία) των εθνικών κρατών, αναπτύσσονται αμυντικά αντισώματα και ειδικότερα αναπτύσσονται εθνικιστικά, φασιστικά, ρατσιστικά, θρησκευτικά και ολοκληρωτικά (αριστερά ή μη) κινήματα, τα οποία όμως αποτελούν την εντελώς λάθος επιλογή και οδηγούν σε οπισθοδρόμηση. Αντί να προσφέρουν λύση, βάζουν σε κίνδυνο την προσωπική ελευθερία και ολοκλήρωση του ανθρώπου, δεν καταργούν την εκμετάλλευση και ενισχύουν τις πιθανότητες τοπικού ή παγκόσμιου πολέμου.

Ευτυχώς όμως, σημειώνονται δύο εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο που κινούνται προς εντελώς αντίθετη κατεύθυνση και οι οποίες μας δίνουν τη δυνατότητα να κατασκευάσουμε εκείνα τα θεσμικά εργαλεία που θα μας οδηγήσουν, αφενός στην έξοδο από τον εφιάλτη, αφετέρου στη δημιουργία μιας νέας ανθρώπινης κοινωνίας του 21ου αιώνα.

Η πρώτη, βοηθούσης και της τεχνολογίας, είναι η εντεινόμενη απομαζικοποίηση των κοινωνιών, η ανάπτυξη της ατομικής προσωπικότητας και η αύξηση του προσωπικού προβληματισμού, γεγονός που καθιστά δύσκολη μια μελλοντική κοινωνία της μάζας. Από το άλλο μέρος όμως, αυτή η απομαζικοποίηση, εξαφανίζει τα μαζικά κινήματα και καθιστά τον άνθρωπο μοναχικό, απομονωμένο, αδύναμο και ευάλωτο. Ταυτόχρονα, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ειδικά η τηλεόραση, εργαλεία της βιομηχανικής κοινωνίας της μάζας, εξακολουθούν να χειραγωγούν τις διαλυμένες πλέον κοινωνικές μάζες, εξυπηρετώντας μεγάλα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.

Η δεύτερη είναι η αδυναμία πλέον λήψης αποφάσεων σε κεντρικό επίπεδο λόγω του τεράστιου όγκου των συνεχώς αυξανόμενων επιμέρους πολύπλοκων προβλημάτων, τα οποία απαιτούν επιτακτικά και επί τόπου λύσεις.

Η αναζήτηση του Ηγέτη δεν αποτελεί τη λύση του προβλήματος. Όχι γιατί σήμερα δεν υπάρχουν ικανότεροι από παλιά ηγέτες, αλλά γιατί όλοι οι σημερινοί ηγέτες εξακολουθούν αναγκαστικά να λειτουργούν μέσα σε θεσμούς ξεπερασμένους από την ίδια την πραγματικότητα. Γι' αυτό και δεν μπορούν να εμφανιστούν πλέον αυτόνομοι και αυτόφωτοι ηγέτες, παρά μόνο ετεροκαθοριζόμενοι και ετερόφωτοι διαχειριστές του συστήματος. 

Αν η σύγκρουση της βιομηχανικής επανάστασης ήταν μεταξύ των παλιών φεουδαρχών και των τότε ανερχόμενων νέων ολιγαρχών βιομηχάνων, η μελλοντική επανάσταση θα είναι μεταξύ των οικονομικών ολιγαρχών (εγχώριων και διεθνών) και των ανερχόμενων αυτονομημένων και απομαζικοποιημένων πολιτών, που αναζητούν την ταυτότητά τους, την ελευθερία τους, την αναγνώριση της αξίας τους και την ολοκλήρωση της προσωπικότητά τους. Αν η πρώτη σύγκρουση της ανθρωπότητας ήταν μεταξύ μοναρχίας και ολιγαρχίας, η επόμενη σύγκρουση θα είναι μεταξύ ολιγαρχίας και δημοκρατίας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η μελλοντική δημοκρατία δεν θα έχει, ούτε τη μορφή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας της βιομηχανικής εποχής, όπου κάποιοι δήθεν αντιπρόσωποι "αντιπροσωπεύουν" απρόσωπες λαϊκές μάζες, ούτε μπορεί να έχει τη μορφή μιας καθολικής απρόσωπης δημοκρατίας μεταξύ εκατομμυρίων ή δισεκατομμυρίων ανθρώπων, σε μια μεγάλη Πνύκα. Ο τεράστιος όγκος των αποφάσεων που πρέπει συνεχώς να λαμβάνονται, αναγκαστικά θα κατανεμηθεί μεταξύ περισσοτέρων οργάνων, εντός των οποίων θα λειτουργεί η μελλοντική δημοκρατία. Αποκεντρωμένες κοινότητες, που θα διαχειρίζονται τα επιμέρους προβλήματα, με άμεση συμμετοχή των πολιτών, κάτω από τον γενικό συντονισμό μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κεντρικής κρατικής διακυβέρνησης με σαφή όμως στο εξής, συνταγματικά καθορισμένα και περιορισμένα, πλαίσια αρμοδιοτήτων.

Αυτή εξάλλου η μορφή πραγματικής δημοκρατίας αυτενεργούντων συμμετοχικών κοινοτήτων, καθώς και η μείωση ξανά, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, της απόστασης μεταξύ παραγωγού και καταναλωτή, με εξασθένηση των μεσαζόντων, θα είναι αναγκαστικά το αντίδοτο σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια ολοκληρωτικά και ισοπεδωτικά κατασκευάσματα.

Τούρκοι και ναζί, το ίδιο μαγαζί: διαδηλώνουν στο Κίεβο για την αποτροπη της Ρωσικης επίθεσης!

http://olympia.gr/2014/03/01/%cf%84%ce%bf%cf%8d%cf%81%ce%ba%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%af-%cf%84%ce%bf-%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%b1%ce%b6%ce%af-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b4%ce%b7%ce%bb/

Σε απόγνωση το ναζιστικό καθεστώς του Κιέβου και οι υποστηρικτές του, Ουκρανοί ακροδεξιοί και Τάταροι – Τούρκοι ισλαμοφασίστες.

Συγκεντρωμένοι στην πλατεία Ανεξαρτησίας περιμένουν από στιγμή σε στιγμή τη ρωσική εισβολή και η ένταση είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα.
Η ναζιστική κυβέρνηση μέχρι στιγμής δεν έχει απαντήσει στην άδεια που έδωσε η ρωσική βουλή για επέμβαση του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία.
Στην εικόνα βλέπετε την ταταρική σημαία με την ημισέληνο να κυματίζει κοντά στην ουκρανική.

http://www.tribune.gr/world/news/article/10000/tatari-tourki-ke-oukrani-stin-platia-anexartisias-sto-kievo.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter#sthash.XbXhwCYt.dpuf

Σκοτεινέ Άρχοντα της Πόλης, άκου τον ψίθυρο της Νύχτας...είναι οι Ψυχές των Θυμάτων σου...σ’ αναζητούν παντού... ( γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος)

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/03/blog-post.html



Ώ Άρχοντα Σκοτεινέ της Πόλης, εσύ υπέρτατε...

Λάμπεις...κι αστραποβολείς μέσα στη μεγαλοπρέπειά σου...Μικρέ εσύ Άνακτα «λαοπρόβλητε» και «λαοφίλητε»...

Σου «δόθηκε» βλέπεις αυτό το Χάρισμα...ενίοτε κι επί μακρόν, να «λάμπεις»...να «ξελογιάζεις» με λόγους ήθους ψεύτικους και κάλπικες, δήθεν ψηλά πετούμενες ηθικές αντιλαλιές...λάμψεις που δεν σ’ ανήκουν...να περνιέσαι για Άγγελος του Φωτός...για κάποιο λόγο σου δόθηκε...κι ας πρόσεχε όποιος γελαστεί απ’ την προβιά σου...
Αδιάφορο όμως τούτο...
Τι κι αν τόσο καλά κρυμμένο έχεις το «Σκοτεινό σου άγγιγμα»...την πνιγηρή σου ανάσα του λοιμού...
...να, που μια μικρή ρωγμή αρχινάει να σκάει και να σου ξεφτίζει τη σαν από θειάφι βαμμένη χρυσή σου φούγκα Αρμοστή...

Λες και γητειά αρρωστερή ήταν η μυστική θηλειά και λύθηκε από παράξενο σαΐτεμα...κι όλος ο περίτεχνος ο υφαντόκοσμός σου έπιασε να σωριάζει σε γκρεμίσματα εδώ κι εκεί...Κέστορ’ ανομολόγητε...που να σου ξέφυγε άραγε το Θλιβερό σου Εργόχειρο;

...Σειρηνωδή, κελαηδισμός απόκοσμος και ξόρκι πλανερό λες απ’ της Λίλιθ σου την θανατερή ανασεμιά στέριωσε το θρόνο σου μα να που άλλο τραγούδι, Ταξιαρχική Ωδή αγανάκτησης λες και στην ξεπλέκει κι ετοιμάζεται να σωριαστεί συντρίμια Άνομε...πάνω στα ερείπια των αδυνάτων που κείτονται ξέπνοα κομμάτια τσακισμένα μπρος στα πόδια σου...των θυμάτων σου Αρχιερέα του Ερέβους...

Τι βάσανο ο ξεπεσμός πανώριε, ε;
Τι οδύνη!

Τι απόλαυση σου έδινε πάντα όταν ηδονικά αρμόζοντας όλην τούτην την Ισχύ που μάζωξες με ποτάμια αίματος κι ασχήμιας τους συνέτριβες όλους....

Να όμως που ο υπέρτατος τρόμος και η απώλεια, κάποιες φορές είναι δίκοπο μαχαίρι Παντοδύναμε Μελανέ Κυβερνήτα των Ανθρώπων...των απλών σιχαμένων (έτσι δεν τους αποκαλείς;) θνητών, των σάρκινων αδύναμων Πιστών ενός Γκρεμισμένου ανίσχυρου Υπερκόσμιου δήθεν Πρώτου - αυτά δεν είναι τα λόγια που έμαθες να λες;


Να όμως που, κάποτε, είναι συνάμα κι η είσοδος σε μιαν «άλλην Θέαση»...μιαν άλλη «Θεωρία»...


Κι εκεί άλλες Δυνάμεις αναδύονται Σκοτεινέ Χιλίαρχε κι ο Δαμοκλής καραδοκεί...κι όχι για τα θύματά σου πια...όχι...να, κοίτα πάνω απ’ το κεφάλι σου Σκοτεινέ Άρχοντα της πόλης...κι αυτό πια που βλέπεις ν’ αντιφεγγίζει σα θολό φεγγάρι της Εκάτης δεν είν’ το Στέμμα σου...μήτε η γεμάτη φίδια θανατερά περικεφαλαία σου...μήτε το Άστρο του Προστάτη σου...τα πρώτα θάμπωσαν...και το τελευταίο θαρρείς και σβήνει...ξεθυμαίνει...καίγεται...σαν λαμπάδα...

Μαζί και η Τήβενός σου...αυτή που αντιπροσώπευε την Υπέρτατη Ισχύ σου στην Πόλη...μ’ εκείνην την Υπερδύναμη τη Θεσμική δίκαζες και καταδίκαζες...θυμάσαι;

Αυτή που αντί να θεραπεύεις θανάτωνες...
Αυτή που αντί να χαριτώνεις διαόλιζες...

Αυτή που αντί να κυβερνάς δίκαια, τυραννούσες κι έστελνες μαζικά στα κολαστήρια...
Που θέσπιζες ότι φονικό σου έλεγαν οι πιο πάνω σου Αφέντες, οι πιο Σκοτεινοί ακόμη...

Που εξαγόραζες ότι κι αν ήθελε η ψυχή σου η όμοια μαυρίλα της αβύσσου...
Που διέφθειρες ότι κι αν τόλμη έβαζε να σου σταθεί εμπόδιο...

Που εγκρέμιζες κι έπνιγες στο αίμα για εκδίκηση και παραδειγματισμό ότι Σαλό τον Ήρωα ήθελε να κάμει...
Που διαφέντευες αυτή την Πόλη χωρίζοντάς την και χαρίζοντας κομμάτια της σε εχθρούς της και συνάμα φίλους και αφέντες σου ξενικούς...

Πως είναι τώρα Άρχοντα πανώριε σκοτεινέ, το παγωμένο χέρι να σου σφίγγει την κατάμαυρη καρδιά σου;

Όχι, δεν τέλειωσε ακόμη αυτή η σκηνή τρεμάμενο ανόσιο γέννημα του Φάουστ...
Ο Μεφιστοφελής σου δεν θα πέσει έτσι εύκολα...
Απλά, θ’ αλλάξει παίχτες...οπότε το κεφάλι σου το σιχαμερό λησμόνησέ το...


Θυμάσαι την Ωδή του Άδη που έψαλλες ω πάλαι ποτέ τρισμέγιστε Άρχοντα των Μαύρων Λεγεώνων εκείνη την Πανσέληνο του Πορφυρού Χρίσματός σου;

Τον Όρκο σου τον αιώνιο του θανάτου, το Σκοτεινό, τον θυμάσαι Χιλίαρχε;

Τα Λόγια που είπες να γεννούν λεπίδες παγωμένες, κοφτερές, αιώνιες και να γυρίσουν πάνω σου αν τα παραβείς, τα θυμάσαι;
Αυτά που έταξες Υπακοή μέχρι θανάτου τα θυμάσαι;


Σε ποιά Σημαία, σε ποιό Λάβαρο, σε ποιό Οικόσημο έταξες Υπακοή Χιλίαρχε Σκοτεινέ Άρχοντα ΑΥΤΗΣ της Πόλης;
Θυμάσαι;


Θυμάσαι μήπως να υπήρχε Σταυρός σ’ εκείνο το Λάβαρο;
Υπήρχε πουθενά Σταυρός στο Βωμό μπροστά σου;


Στους τοίχους ολόγυρα;
Στις φορεσιές, στα όπλα και στα Λάβαρα που Φρουροί, Ανάδοχοι, Μάρτυρες, Κοινό, Ελεγκτές, Σύμμαχοι, Παρατηρητές, Αυλικοί, Ευγενείς και Παραστάτες, Ιππότες, Δήμιοι, Αξιωματικοί και Στρατιώτες, όλος αυτός ο ανόσιος και ανίερος συρφετός κρατούσαν γύρω σου;

Τι παράξενο Σκοτεινέ Χιλίαρχε!...


Αφού αυτή την Πόλη – υποτίθεται - υπηρετείς και τους Πολίτες της, τότε τον «Όρκο Πίστης και μέχρι θανάτου Υπακοής» ΠΟΥ τον έδωσες, που τον πρόσφερες τάχα;


Κάπου αλλού απηύθυνες την ηχηρή Σπονδή σου συνοδευμένη από το ίδιο σου το Αίμα πάνω στο Θυσιαστήριο, θυμάσαι;


Πότε θα βρεις το θάρρος να το πεις δημόσια σ’ όλους αυτούς που καλόπιστα σε λατρεύουν για Θέσμιο Αρμοστή και Τοποτηρητή τους;


Θυμάσαι που είπες, αν Προδώσεις, να λυθούν τα κόκκαλά σου και να διασκορπιστούν τα μέλη σου στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, Σπονδή Ιερή κι Αιμάτινη στους Τέσσερις Σκοτεινούς Κυρίους των Δυνάμεων, θυμάσαι «Άρχοντα»;...

Να μην λιώσει η σάρκα σου εις τους Αιώνες είπες αν πατήσεις τους Όρκους σου τους Ιερούς και αν προδώσεις τον Κύριό σου και Αφέντη σου...


Ποιός είναι αυτός ο Κύριός σου Χιλίαρχε των Λεγεώνων και Άρχοντα ΑΥΤΗΣ της Πόλης;


Σε ποιόν έταξες Υπακοή, προς ποιόν απηύθυνες τον Όρκο αυτό τον Σκοτεινό τον γεμάτο θάνατο οδυνηρό – για κάποιους άλλους, τους πολλούς - Χιλίαρχε, Σκοτεινέ Στρατηγέ των Λεγεώνων;


Καθώς στη Σημαία ΑΥΤΗΣ της Πόλης που κυβερνάς και στον Εσταυρωμένο της ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΔΩΣΕΣ, θυμάσαι «Άρχοντα Χιλίαρχε»;


Την «εκπαίδευσή» σου μέχρι να «φτάσεις εκεί» την θυμάσαι «Άρχοντα»;
Το πόσες φορές «μάτωσες» και «χτυπήθηκες» μέχρι να μάθεις να «κυβερνάς τις Δυνάμεις» το θυμάσαι;

Τις «εξετάσεις, τα οροθέσια, τα Στοιχειακά και τις Δυνάμεις, τις Υποσχέσεις Εκδίκησης, Θανάτου κι Επικράτησης καθώς και τους θανάσιμους όρκους του κάθε βαθμού» τα θυμάσαι Χιλίαρχε;

Το Αίμα των θυμάτων που έχυνες σε κάθε βήμα και κάθε «σταυροδρόμι», το θυμάσαι Χιλίαρχε;

Εκείνες τις «Νυχτερινές Κόκκινες επιδρομές των Επτά» τις θυμάσαι Χιλίαρχε; Ήταν καιρό πριν, χρόνια πολλά πριν...και λίγο πριν γίνετε Εκατόνταρχοι. Κι έπρεπε να αποδείξετε πως μάθατε πως να «ταξιδεύετε Σμήνη από Ψυχές» στο Αντίπερα...θυμάσαι Χιλίαρχε; Έτσι λέγατε στην Σκοτεινή σας Διάλεκτο την «αφαίρεση ζωής» του «απλού ανθρώπου»... «Ταξίδεμα της Ψυχής του»....πόσο ποιητικό Σκοτεινέ Άρχοντα! Άραγε θυμάσαι πόσοι από τους Επτά φτάσατε στην Τελετή των Νέων Εκατόνταρχων και «γιατί»; Αναλογίστηκες άραγε ποτέ τι γίνηκαν αυτοί που δεν ήταν δίπλα σου στην Μαύρη, πνιγμένη στο Αίμα τελετή σας;

«Πήραν την Πορεία που τους άξιζε», σας είπαν...και να μην τους ψάξει ποτέ κανείς σας...θυμάσαι;
Αναρωτήθηκες ποτέ ποιά ήταν αυτή η Πορεία των πρώην εν Αίματι και Πολέμω Αδελφών σου Εκατοντάρχων Ματωμένε Χιλίαρχε;

Ναι, σίγουρα, κάποιων «ταξίδεψε η Ψυχή τους»...κάποιων...

Σκέψου βαθιά Χιλίαρχε...γιατί σας είπαν άραγε πως πια ανήκουν στη «Χαμένη Λεγεώνα» και μην τους αναζητήσει ποτέ κανείς;


Και κάνε την Ορθή Επίκληση...
Έμαθες πια...

Λάθη κι ορμήνειες δεν νοούνται πια...

Μόνος σου πια θα βρεις την άκρη...

Επίκληση Δυνάμεων Χιλίαρχε...θυμάσαι;
Το αγαπημένο σου τότε, σαν νέος επίδοξος φέρελπις Εκατόνταρχος ήταν εκείνα τα λόγια του δαιμονισμένου ανθρωποθεού σου, του Alister Crowley που τόσο είχαν μαγέψει τη μαύρη την ψυχή σου:


“They say I’ m a Black Wizard. But I’ m a bloody Good One”...


Τα κατάφερες «Σκοτεινέ Άρχοντα της Πόλης» στα «ταξιδέματά» σου; Έλεγξες τις Δυνάμεις; Πόσο σίγουρος είσαι γι’ αυτό;

Λένε έχεις τη Δύναμη Δέκα ανδρών...πως τα κατάφερες εκεί ψηλά στα Ιμαλάϊα και λεπίδα δεν περνάει το δέρμα σου...πάντα λοξοκοιτούσες τα μοναστήρια της «Αριστερής Ατραπού»...όπως φαίνεται, «το κάνατε τελικά»...την φτιάξατε την άρρωστη την Υπερλεγεώνα σας που έλεγαν οι Σκοτεινοί Αφέντες σου από τότες...και όχι μόνον... «ελέγχεις» λοιπόν...έκανες δρόμο πέρα απ’ την κόκκινη γραμμή...

«Ελέγχεις καλά» όμως απέναντι «στα Πάντα» Χιλίαρχε;

Ξέρεις πως είναι να ουρλιάζεις από τρόμο ανείπωτο μπροστά στο Πάνλευκο, Άκτιστο Ταξιαρχικό Ανυπέρβλητο;

Ξέρεις...γι’ αυτό και ιδρώνεις τώρα...ξέρεις καλά ποιά πράγματα είναι αυτά που μπορούν να ρίξουν τις ασπίδες σου...

Θυμίσου Χιλίαρχε...

Η ίδια εκείνη η Ύπατη Βραδιά του «Χρίσματός» σου σε Χιλίαρχο ήταν μια τέτοια στα Άκρα Επίκληση Δυνάμεων «Άρχοντα», θυμάσαι;

Θυμάσαι ποιός ήταν ο Μεγάλος σου/σας Φόβος;
Ένα λάθος να’ κανες και να τα’ βαζες αλόγιστα με Δυνάμεις που δεν έπρεπε και θα είχες πέσει νεκρός...ήξερες, από τότε, μικρό φοβισμένο στραβάδι, πως αν κοιτάξεις την Άβυσο θα σε κοιτάξει κι αυτή...αλλά εσύ λες κι ήσουν φτιαγμένος γι’ αυτά τα τάρταρα...δεν τό’ κανες το λάθος...και πήρες τον Ύψιστο Βαθμό...

Εν όπλοις σ’ έταξαν, σε Ατραπό Αίματος σ’ έριξαν να βαδίσεις, σε Κύκλο Φωτιάς σ’ έβαλαν να γονατίσεις και πυρωμένη δίκοπη λάμα στάθηκε μπροστά σου, σχεδόν χαιδεύοντας την καρωτίδα σου...

Για μια στιγμή σου κόπηκε η ανάσα, θυμάσαι Χιλίαρχε; Φοβήθηκες πως «κάτι δεν πήγε μάλλον καλά» - σαν εκείνον τον προηγούμενο μια χρονιά πριν από σένα – και πως αυτή θα ήταν η ύστατη πνοή σου...και πως ξαφνικά, ο Δήμιος Φύλακας της Πύλης θα κατέβαζε με θανατερή ορμή το βαρύ δαιμονισμένο του ξίφος στο λαιμό σου...έλιωσε από φόβο ανείπωτο η παγωμένη σου η καρδιά...μέχρι που ο Σκοτεινός Ιεροφάντης που κράδαινε το φλογάτο λεπίδι μπρος στο λαιμό σου, αφού σου χάραξε τα Ανόσια Σύμβολα στο στήθος, στο προσέφερε...για τα «υπόλοιπα»...

Συ έπρεπε να κάμεις την Αιματηρή Θυσία, θυμάσαι Άρχοντα, Χιλίαρχε και Στρατηγέ των Πορφυρών Λεγεώνων «τι θυσίασες»; Πόσων ετών ήταν, τι χρώμα είχαν τα μάτια του, τα μαλλιά του, το δέρμα του; Υπάρχουν άραγε έστω σαν αχνές θύμισες κάπου μέσα σου ακόμη;

Θυμάσαι το βλέμα του πως τρεμόπαιζε από ανείπωτο φόβο; την αγωνία του; ακόμη και ζαλισμένο που ήταν από τις ουσίες, ξέρεις πως το βλέμμα του «κάτι έλεγε», το θυμάσαι;

Θυμάσαι μήπως τι ήχος βγήκε απ’ τον κομμένο του λαιμό; Το Αίμα του που τινάχτηκε με δύναμη καυτό πάνω στο Βωμό και μετά πάνω στο κεφάλι σου από τον Ανάδοχό σου, τα θυμάσαι Χιλίαρχε;

Ο Βωμός θυμάσαι τι ήταν Άρχοντα Κυρίαρχε των Δυνάμεων της Αβύσσου; Μια Αγία Τράπεζα. Ήξερες πως ήταν από κάπου κλεμμένη μόλις το προηγούμενο βράδυ. Σχεδόν μύριζε Θεία Κοινωνία...κι αυτό σε μάγευε...όλους σας μάγευε...

Θυμάσαι μετά εκείνο το μικρό κορίτσι που σου έφεραν; Είχε μια «παράξενη ζάλη» κι εκείνο, θυμάσαι;

Ούτε που σου αντιστάθηκε όταν το βίαζες μπροστά σε όλους πάνω στο Βωμό – στην Αγία Τράπεζα - και στο Παιδικό Αίμα Χιλίαρχε. Αν και το βλέμμα της επίσης «κάτι έλεγε». Πανικό; Τρόμο; Θυμάσαι πως έτρεμε απ’ το φόβο η παιδική καρδιά της Χιλίαρχε; Θα μπορούσε να είναι η εγγονή σου. Η κόρη ή η εγγονή όλων σας εκεί μέσα Μαύρε Άρχοντα των Σκοτεινών Λεγεωναρίων του Ερέβους.

Δεν υπήρχαν όμως τέτοιες ευαισθησίες μέσα σου.

Την ώρα που εκσπερμάτωνες με μανία, ταυτόχρονα με την ίδια μανία της έμπηγες το τελετουργικό μαχαίρι στην καρδιά, θυμάσαι Πορφυρέ Χιλίαρχε;

Αναρωτήθηκες άραγε ποτέ από που την πήραν; Τι να ένοιωθαν οι γονείς της για την απώλειά της, με πόση αγωνία την αναζητούσαν;

Όχι...καθώς αυτό ακριβώς ήταν η εκπαίδευση και εξέτασή σου, έτσι Χιλίαρχε; Αυτό ήταν ο ίδιος ο Βαθμός σου...

Ο απόλυτος Απανθρωπισμός σου...η πλήρης αποκοπή σου από κάθε τι ανθρώπινο και θεϊκό...από κάθε τι Θεανθρώπινο...

Θυμάσαι μήπως το πριν και το μετά;
Ποιός ήσουν πριν απ’ αυτό το «ύστατο πέρασμα στην άλλη όχθη»;
Και το ποιός ήσουν μετά;...αυτό βεβαίως και το θυμάσαι...είναι το μόνο που θυμάσαι...το Μετά...


Άλλωστε, μέσα στο ακριβό σου το κοστούμι σήμερα, στην υψηλή σου κοινωνική θέση, τίποτα δεν θυμίζει εκείνες τις Σκοτεινές Στιγμές...όπως και στους άλλους γύρω σου...απλοί συνήθεις, «ευϋπόληπτοι» Πολίτες αυτής της πόλης είστε όλοι σας...Ελίτ...κι εσύ και οι «Αδελφοί» σου...το ίδιο Σκοτεινοί, το ίδιο Αδίστακτοι, το ίδιο Στυγνοί Εκτελεστές Στρατιώτες ταγμένοι σε Κάποιον... Ανίερο Σκοπό...

Αθόρυβοι...ανεπαίσθητοι...ανεπαίσχυντοι...αδίστακτοι...θανάσιμοι...Ηγέτες ακαταμάχητοι της Πόλης και των Πολιτών της...άξια τέκνα εκλεκτά αυτού του τόπου...που τόσο γενναιόδωρα σας πρόσφερε τα Χρυσά Κλειδιά αυτής της Πόλης...ή μήπως δεν σας τα προσέφερε παρά απλώς τα «αρπάξατε» με την «αξία» σας Χιλίαρχε;


Ποιός σου’ πε όμως παγωμένε στα Μαύρα Νερά του Αχέροντα και στα θανατερά Νερά της Στυγός ξεπεσμένε Άνθρωπε ότι ο Αφέντης σου τιμάει και φυλάει τους στρατιώτες του;
Αναλώσιμο κρέας σαπισμένο είσαι...που κέφι του είναι να το βλέπει να ματώνει και να συντρίβεται...ένα άλλο σάπιο κρέας περιμένει πίσω σου να σε αντικαταστήσει...και το ξέρεις...και είναι το μόνο που σε ταράζει...αλλά ποιός θα φέρει αντιρρήσεις στον Αφέντη σου, ε;


Να όμως, που, εκτός από το να εκτελείς τυφλά εντολές των Σκοτεινών Ιπποτών Αρχιστρατήγων σου «Χιλίαρχε», εκπαιδεύτηκες ν’ αναλύεις κιόλας και ν’ αναγνωρίζεις «σημάδια επερχόμενων κρίσεων»....

Και ήδη κοιτάς γύρω σου κι οσμίζεσαι ανήσυχος σαν τρελλαμένο λαγωνικό που ξάφνου μετατρέπεται σε θήραμα...

Αναρωτιέσαι αν κοντοζύγωσε η «ώρα»...η ώρα σου...για το «δικό σου σαΐτεμα»...το δικό σου «Τελευταίο Ταξίδεμα»...αν κάπου εκεί έξω ήδη καραδοκεί μια τελετουργική λεπίδα με το «Μυστικό σου Όνομα» χαραγμένο πάνω της...

Πόσο πιο ασφαλές είναι να επιτίθεσαι σε άοπλους κι απροετοίμαστους απλούς ανθρώπους που δεν σε περιμένουν, ε;


Τι λες Χιλίαρχε, Μαύρε Στρατηγέ των Λεγεώνων; Θα προλάβεις το Χρόνο; «Ξύπνησαν» μήπως οι «άλλοι», οι «ήσυχοι», οι «απέναντί σου» απ’ τον βαρύ τον ύπνο τους; Μήπως είναι αυτός ο απέναντι ο καλοντυμένος που σε κοιτάει περίεργα που και που; Ή μήπως εκείνος ο Ιερέας στην ουρά;

Κι αν σου «την πέσουν» ξαφνικά;

Θα σου «σταθούν» άραγε οι «δικοί σου» την «δύσκολη ώρα»;

Ή θα σε «πουλήσουν» για να «κοπεί ο σύνδεσμος μ’ αυτούς»;


Ave Caesar...Χαίρε Χιλίαρχε...οι Μελλοθάνατοι Εκατόνταρχοι, της «Χαμένης Λεγεώνας οι Μεταστάντες», σε «χαιρετούν»...





(Παραμυθία...Μεταφυσική Μυθοπλασία...οποιαδήποτε πιθανή ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απλά συμπτωματική...)




Γιώργος Ανεστόπουλος

Η Πόρτα της Κόλασης, άνοιξε! (Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου)

a

http://www.pamet.gr/images/central%20pic/nees%20photo%205/ukraine%20hells%20door.jpg

http://www.pamet.gr/enimerotika%20simiomata/nwo%20full%20analysis%2028%202%2014.php

Αθήνα, 28 Φεβρουαρίου 2014.

Η Πόρτα της Κόλασης, άνοιξε.

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Οι Ουκρανοί ακροδεξιοί, σε συνεργασία με τους νεοναζί, τους τοκογλύφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα γεράκια των ΗΠΑ, αποφάσισαν τελικά να ανοίξουν την πόρτα της κόλασης: Ανέτρεψαν με πραξικόπημα, την εκλεγμένη ηγεσία της χώρας τους.

Οι Ρώσοι από την πλευρά τους, πράττουν αυτό που ιστορικά πάντοτε έπρατταν: Με τη δύναμη των όπλων, εξασφαλίζουν τους ανθρώπους τους αλλά και τα συμφέροντά τους στη Κριμαία.

Η Δύση της συμμαχίας των τραπεζιτών και του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος, αποφάσισε για μια ακόμη φορά να σπρώξει ολάκερους Λαούς, στο χάος.

Αυτήν την φορά όμως, δεν έχουν απέναντί τους, Μιλόσεβιτς, Τσάβες, Άσαντ. Απέναντί τους έχουν μια τρομακτική πολεμική μηχανή, εφοδιασμένη με όλα τα όπλα μαζικής καταστροφής, τελευταίας μάλιστα τεχνολογίας, αλλά και με πυρηνικά, ικανά να εξαλείψουν τη ζωή από τον πλανήτη.

Όλα δείχνουν πως η Δύση, καθοδηγούμενη από άπληστους τραπεζίτες και αδίστακτους στρατοκράτες, είναι αποφασισμένη να θυσιάσει για μια ακόμη φορά τους Λαούς της, στο βωμό του Μολώχ και του Μαμωνά.

Με καταιγιστικούς ρυθμούς, πλησιάζει η ώρα της κρίσης. Και όχι μόνο για την Ουκρανία. Αλλά για ολάκερη την Ευρώπη και φυσικά, και για την Ελλάδα.

Σε λίγο, ως Έλληνες, θα έχουμε να επιλέξουμε με το όπλο στο κεφάλι, με ποιούς είμαστε.

Με πλήρη επίγνωση της ιστορικής μας ευθύνης, των αγώνων αυτού του Λαού, για ελευθερία και δημοκρατία, εμείς του Πατριωτικού Μετώπου, έχουμε ήδη επιλέξει με ποιους είμαστε. Από την ιδρυτική μας κιόλας διακήρυξη.

Είμαστε με τον ιστορικό και φυσικό μας χώρο φυσικά. Από αυτόν που γεννήθηκε η επανάσταση του '21, από αυτόν που στήθηκε το σύγχρονο ελληνικό κράτος.

Με τα όποια προβλήματα της, η Ρωσία ήταν πάντα η μήτρα μέσα στην οποία γεννήθηκαν όλα τα καλά για τον τόπο μας: Η Φιλική Εταιρία, ο Κολοκοτρώνης του Ρωσικού Κόμματος, ο Καποδίστριας της Άμεσης Δημοκρατίας, ο Βαρβάκης, οι εθνικοί ευεργέτες.

Από την άλλη η Δύση, μόνο συμφορές και διχασμούς επέφερε στον τόπο μας: Προδοσίες, Μικρασιατική Καταστροφή, Εμφύλιος, Κύπρος, σήμερα Τρόϊκα και ΔΝΤ, κλπ κλπ.

Το Πατριωτικό Μέτωπο, είναι ο μόνος ελληνικός πολιτικός φορέας, με σαφή αλλά και πλήρως συγκροτημένη πολιτική πρόταση, πολιτικοστρατιωτικής αλλά και οικονομικής επαναδιασύνδεσης της χώρας μας, με τον ιστορικό της χώρο.

Με σύνεση και απόλυτη προσήλωση στην υπεράσπιση των αρχών και αξιών που μας δίδαξαν οι θυσίες των προγόνων μας, μπαίνουμε στη μάχη.

Στις μέρες που έρχονται, η ελληνική κοινωνία, θα γνωρίσει σε πλήρη και διεθνή κλίμακα, τον ιστορικό  ρόλο τον οποίο κλήθηκε να υπηρετήσει το Κίνημά μας. Μακριά και πέρα από μικροπολιτικές, μακριά και πέρα από τις όποιες ιδιοτέλειες. Μακριά και πέρα από ξενόφερτες, αριστεροδέξιες ιδεολογικοπολιτικές αγκυλώσεις.

Με σημαία μας τις (αμεσο)δημοκρατικές μας αρχές, και πάντα με γνώμονα το συμφέρον του Λαού μας, το συμφέρον της Πατρίδας μας.

Πλησιάζει με ταχύτατα βήματα, η ώρα του Πατριωτικού Μετώπου.

Πατριωτικό Μέτωπο

Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας

Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 

Γραφεία Αθηνών: 

Διδυμοτείχου 15-17, 

10444, Κολωνός, Αθήνα

Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442

Τηλ. Προέδρου: 6980292626 

http://www.pamet.gr 

pametopo@gmail.com

https://www.facebook.com/pametopo 

«Αλληλέγγυον»

Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Αγίας Σοφίας 50

10444, Κολωνός, Αθήνα

Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442

www.allilegion.gr 

allilegion@gmail.com 

Ελληνική Τράπεζα Σπόρων 

Αστική, Μη Κερδοσκοπική Εταιρία. (Όχι ΜΚΟ)

http://eltraspor.wordpress.com

IΝΚΑ ΚΡΗΤΗΣ 502 Σάββατο 01.02.14: Χάρης Θεοχάρης όπως -Χημικά της Συρίας!

IΝΚΑ ΚΡΗΤΗΣ 502 Σάββατο 01.02.14:

Τα χημικά, τα προμήθευσαν στην Συρία (σε εμπόλεμη περίοδο) για βαφές αλουμινίων.

Το Χάρη Θεοχάρη (πρώην στέλεχος της Lehman Brothers!! και της Ασπίς Πρόνοια, που πτώχευσαν και οι δύο αυτές) τον τοποθέτησαν για 4 χρόνια φορολογικών υπεργραμματέα εσόδων !! στην Ελλάδα.

Ο κός Χάρης (όπως όλοι με συντόμευση του ονόματός τον λένε, όπως π.χ. Άκης, άσχετο) Θεοχάρης, εκδίδει, διανέμει και αποσύρει σε ρυθμό διαφημιστικών φέϊγ βολάν τις ΠΟΛ του, οι οποίες έχουν τρελάνει, εφοριακούς, λογιστές και φορολογουμένους.

Είναι και αυτή η πολεμική μέθοδος, μια από τις μεθόδους δημιουργίας παραγωγικού χάους, όταν είσαι ανεξέλεγκτη αρχή ή ανώτερη εξουσία. Αυτά δεν ελέγχονται ούτε από τον Επιθεωρητή Ρακιντζή.

Σημ. :

1. Υπουργός Υγείας κος Γεωργιάδης,: οι ανασφάλιστοι καρκινοπαθείς μόνο στο στάδιο του θανάτου !! θα έχουν περίθαλψη.
2. Υπουργείο κλπ Ασφάλισης ΟΑΕΕ : Οι υποχρεωτικά ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ θα πληρώσουν μέσω φορολογικού καταλογισμού τα οφειλόμενα ασφάλιστρα, άσχετα με την άρνησή μας παροχών υγείας.

Σημ. Τα ασφάλιστρα αυτά του ΟΑΕΕ δεν έχουν οριστεί αναλογικά προς την εισοδηματική αναλογία (τζίρος) του ασφαλισμένου, όπως στην Αγγλία π.χ.. Εκεί όταν η δήλωση είναι μηδενική, η ζημίες, η ασφάλιση συνεχίζεται χωρίς καταλογισμούς. Το Ελληνικό σύστημα εσόδων του ΟΑΕΕ είναι εντελώς λάθος εξ υπαρχής.

http://tinyurl.com/mhkkfom  Αυτή η σημερινή καταχώρηση τα λέει όλα.

Ο Θεοχάρης τινάζει στον αέρα την κυβέρνηση

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014 15:47 Τελευταία ανανέωση: Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014 15:48

Ο πρωθυπουργός σκεπτικός κοιτάζει την αγγελική μορφή του Χάρη.

Διαβάστε την καταχώρηση στο link.

Ζητήστε από την Google : Θεοχάρης ΠΟΛ χάος. Θα πάρετε απάντηση. Τα παράπονά σας στον Ρακιντζή.

http://tinyurl.com/lwsf5mh

Διετέλεσε αντιπρόεδρος στην Lehman Brothers, ηγούμενος της Ευρωπαϊκής ομάδας πληροφορικής μετοχικών παραγώγων της εταιρίας.

Και εκτός από εκεί δούλευε και ως Διευθυντής Μηχανογράφησης της Ασπίς Πρόνοια, του κ. Ψωμιάδη, οποίος πλέον είναι φυλακισμένος για οικονομικό έγκλημα.

Αν θυμηθούμε πως κατάληξε η Εμπορική τράπεζα μετά την διοίκησή της από το κο Στουρνάρα, θα ξέρουμε τι ακολουθεί την Ελλάδα, με τις δράσεις των διορισμένων αυτών από την κυβέρνηση. Και μετά όμως τι ?? ως πρ. και της Τράπεζας της Ελλάδος.

Το Χαμόγελο του Παιδιού: Υπογράψτε την πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία ενάντια στο Bullying

Το Χαμόγελο του Παιδιού:
Υπογράψτε την πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία ενάντια στο Bullying

Στηρίξτε την προσπάθεια μας και των 16 φορέων απο όλη την Ευρώπη που συνεργαζόμαστε, για να καθιερώσουμε μια Πανευρωπαϊκή ημέρα ενάντια στον Σχολικό Εκφοβισμό (Bullying).
Υπογράψτε την πρωτοβουλία μας στο παρακάτω link
http://www.antibullying.eu/el/webform/34/i-protovoylia

Ο Θανάσης και η Εθνική υπερηφάνεια (Από πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Ο Θανάσης και η Εθνική υπερηφάνεια 

Το σάπιο πολιτικό συμμοριακό σύστημα στην εναγώνια προσπάθειά του να παρατείνει τον αμαρτωλό βίο του, μας υποχρέωσε να ανακηρύξουμε, περίπου, ως εθνικό ήρωα, ένα νεαρό Νιγηριανό, που έχει το ταλέντο να ρίχνει μια μπάλα σε μια τρύπα.

Ο πρωθυπουργός τον δέχθηκε σε ειδική ακρόαση αγκαλιάζοντάς τον, δηλώνοντας την εθνική του υπερηφάνεια.

Τα μεγάλα κανάλια που σιωπούν για τα Νοbel και τις απανταχού λαμπρές επιτυχίες των μαχόμενων Ελλήνων, μας τον πλασάρισαν ως περίπου το ίδιο. Ήρωα!

Από πλευράς των χαζοχαρούμενων φιλάθλων χαράς ευαγγέλια! Τον έκαναν Έλληνα. Και όλα αυτά γιατί; Γιατί μας λένε "σήκωσε την ελληνική σημαία και τους έκανε υπερήφανους"

Γιατί τόση υποκρισία; Πολλοί από αυτούς που λένε αυτή την υπερβολή (για να μην πω κοτσάνα) λοιδορούν την ελληνική σημαία, που θεωρούν ως σύμβολο… ρατσισμού (για το θέμα αυτό έγραψα πολλές φορές).

Όμως παπαγαλάκια και φορείς του εκφυλισμένου συμμοριακού συστήματος ανήγαγον την μπάλα στην τρύπα σε περίπου εθνικό γεγονός, μέσα στα πλαίσια της χυδαίας προπαγάνδας, η οποία αποβλέπει στην πιο πέρα αποβλάκωση του ήδη ημιναρκωμένου κοινωνικά και πολιτικά "κυρίαρχου" λαού.

Οι πολιτικοί ολετήρες, ακολουθώντας την πανάρχαια επιτυχημένη συνταγή "άρτος και θεάματα", έμπασαν το "κυρίαρχο", εδώ και πολλά χρόνια στους σάπιους παράδεισους του "αθλητισμού".

Ενός "αθλητισμού", που αν λειτουργούσε η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα, πολλοί παράγοντές της θα έπρεπε να βρίσκονται στη φυλακή!

Γοερό παράδειγμα οι λεγόμενοι "Ολυμπιακοί Αγώνες" που χρεοκόπησαν την Ελλάδα γεμίζοντας τις καταθέσεις βιβλιαρίων των τραπεζών και τις διάφορες λίστες των ληστών (γιατί για χρόνια και χρόνια αυτές οι καταθέσεις δεν ανοίγουν;).

Επειδή, λοιπόν, το εκφυλισμένο και αμαρτωλό σύστημα οδήγησε την Ελλάδα "να κολυμπά στα σκατά" προσπαθεί να τα κρύψει κάτω από το χαλί αναδεικνύοντας τον Νιγηριανό μπαλαδώρο ως πρότυπο "Έλληνα"!

Ερωτάται ο πρωθυπουργός: Πόσους Έλληνες που τίμησαν και τιμούν την Ελλάδα στο χώρο του πνεύματος, της τέχνης και της επιστήμης κάλεσε στο Μέγαρο;

Σε πόσους Έλληνες και Ελληνίδες, τα μεγάλα κανάλια επιφύλαξαν τόσες και τέτοια προβολή όσο στο νεαρό Νιγηριανό;

Είναι προφανέστατο ότι το σύστημα επιδιώκοντας την κοινωνική και πολιτική χλωροφορμίαση του "κυρίαρχου" λαού του χορηγεί αφειδώς το "όπιον των λαών", δηλαδή τον σάπιο αθλητισμό για να μη μπορεί να δει αυτό που συμβαίνει στην καθημαγμένη πατρίδα του.

Η συνταγή πανάρχαια: Οι Ρωμαίοι καλούσαν τον λαό να παρακολουθήσει το πώς τα λιοντάρια κατασπάρασσαν τους χριστιανούς. Ο βασιλιάς της Περσίας Κύρος, όταν κατέκτησε τις Σάρδεις, έδωσε εντολή να ανοίξουν ταβέρνες και η μπορντέλα και δημιούργησε μιας σειρά από παιχνίδια ώστε ο κατακτημένος λαός να μην συνειδητοποιεί την κατάστασή του (για το ζήτημα αυτό βλ. το δοκίμιο του Γάλλου δικαστή Λα Μποεσι: "Ελευθερία και Εκούσια δουλεία" με πρόλογο του αείμνηστου Προέδρου της Δημοκρατίας Μ. Στασινόπουλου, εκδ. "Άλμα", Αθήνα 1975).

Στο σύγχρονο κόσμο, ο Χίτλερ ήδη από το 1924 είχε καταστήσει, με καταστατική διάταξη του ναζιστικού κόμματος, υποχρεωτικό τον αθλητισμό, για τον οποίοι μας λένε πολύ υποκριτικά και πολύ εξωπραγματικά ότι τάχα "προωθεί την ειρήνη"!

Το ψεύδος το απέδειξε ο ίδιος ο Χίτλερ όταν μόλις έσβησε η δάδα στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936, στους οποίους απένειμε και τις διακρίσεις, αιματοκύλησε την ανθρωπότητα (για το ζήτημα αυτό βλ. το άρθρο μου: "Ολυμπιακοί Αγώνες: Ένα διεθνοποιημένο ψεύδος", στα "Πολιτικά Θέματα" της 21/2/1992 και σειρά άρθρων μου στην "Ελεύθερη Ώρα" από 15 Αυγούστου 2004 έως 31 Αυγούστου, όπου χαρακτήρισα αυτούς τους "Αγώνες" ως πολιτικό και κοινωνικό έιτζ).

Να θυμίσω ακόμη ότι το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας (1967-1974) ανήγαγε το ποδόσφαιρο σε εθνικό ιδανικό -με εκείνη τη νίκη στο Γουέμπλεϋ- υφιστάμενο την οξύτατη κριτική -και καλώς γινόταν- από τους αντίθετους του καθεστώτος. Θεωρούσαν την υπερβολική προπαγάνδα ως προσπάθεια κοινωνικής αποβλάκωσης.

Το κακό είναι ότι ο ίδιος αυτός κόσμος, όταν ήρθε στα πράγματα επεδόθη μετά ζήλου και περισσό ενδιαφέρον στην προώθηση του… αθλητισμού, τον οποί ποικιλοτρόπως εκμεταλλεύονται πολλοί και διάφοροι, άλλοι να τα οικονομήσουν και άλλοι να τον εκμεταλλευτούν πολιτικά.

Άκουσα σε κανάλι τον νεαρό Νιγηριανό "Μεσσία" της Ελλάδας να λέει ότι "είμαι χαρούμενος που θα με υποδεχτούν στο αεροδρόμιο πέντε χιλιάδες φίλαθλοι"!

Ναι, έτσι διαπαιδαγωγούν τον "κυρίαρχο" λαό οι κοινωνιοκτόνοι εξουσιαστές: Να ζητωκραυγάζει για "νίκες" και να ηρωποιεί ποδοσφαιριστές και μπασκετμπολίστες, οι οποίοι ενώ δοξάζονται και πλουτίζουν οι ίδιοι, ο "κυρίαρχος" λαό και η Ελλάδα βιώνουν κάτω από το πέλμα των πολλαπλών αδιεξόδων, τα οποία ισοπεδώνουν τον αληθινό πολιτισμό και τους Έλληνες που πραγματικά την κάνουν υπερήφανη.

Παράδειγμα κλασικό:

Όταν ο νομπελίστας ποιητής Σεφέρης με το Νόμπελ στο χέρι, προσγειώθηκε στο ελληνικό αεροδρόμιο, το Δεκέμβριο του 1963, τον υποδέχθηκαν μόνο δύο πρόσωπα: σύζυγος και κουνιάδα (βλ. το άρθρο μου: "Η μοίρα των πρωτοπόρων" στα "Πολιτικά Θέματα" της 28112003).

Τι αξία έχει ένας Σεφέρης μπροστά σε έναν Αντετο Κουνμπο, ο οποίος μάλιστα απέκτησε και την Ελληνική υπηκοότητα, όπως ο πατέρας της ιατρικής Ιπποκράτης απέκτησε την ιδιότητα του πολίτη της Αθηναϊκής Δημοκρατίας "λόγω της προσφοράς του στην επιστήμη" (για το ζήτημα της απονομής του τίτλου του Αθηναίου πολίτη στην Ελλάδα του Περικλή βλ. το κεφάλαιο: "Η διαλεκτική σχέση πολιτών και πολιτογραφούμενων κατά των Αριστοτέλη" στο πρόσφατο έργο μου: "Εχθροπάθεια κατά των Ελλήνων", εκδ. "Πελασγός" - Ι.Γιαννάκενας - Αθήνα, 2013, σελ. 63-69).

Ίσως κάποιος "φίλαθλος" αντιτείνει: "Και τι είναι ο Ιπποκράτης μπροστά σε έναν ποδοσφαιριστή ή σε έναν που σηκώνει σίδερα;" όπως ο μόνιμος Περιφερειάρχης Αττικής!

Απολύτως τίποτα, απαντά ο γράφων, και γι' αυτό διακηρύσσει: "Αυτό το σάπιο σύστημα χρειάζεται ανασκολοπισμό (βλ. το άρθρο μου: "Ν' ανασκολοπιστούν οι ανασκολοπίζοντες" στο μηνιαίο περιοδικό "Ηλιαία", τεύχ. Μαΐου 2007, το οποίο αναδημοσιεύθηκε στο έργο μου: "Κριτικά Κείμενα", εκδ. "Πελασγός" - Ι. Γιαννάκενας", Αθήνα 2013).

Αθήνα, 28/02/2014

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου