Η ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

13. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (23-29 ΜΑΡ. 2025)

Η ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

Στο μέσον της Σαρακοστής ο Σταυρός του Κυρίου προτίθεται εις προσκύνησιν (Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως).

Ο Σταυρός παραπέμπει πάντα στη σταυρική θυσία του Χριστού, στην αγαπητική κίνηση του Θεού για την ανακαίνιση του εκπεσόντος ανθρώπου. Ο Χριστός, αν και ως αναμάρτητος δεν υπέκειτο σε θάνατο, «ηλώθη», καρφώθηκε πάνω στο ξύλο του Σταυρού, «χολήν ποτιζόμενος και πλευράν εκκεντούμενος, Αίμα και Ύδωρ πάσι βρύων αφέσεως». Και όλα αυτά με σκοπό την αναδημιουργία του ανθρώπου, «εις ανάπλασιν του βροτείου φυράματος».

Με την πτώση του ο άνθρωπος απώλεσε τον πλούτο της Χάριτος, διασκόρπισε «της ψυχής τα χαρίσματα». Γυμνώθηκε από τη θεία δόξα που τον περιέβαλλε αντί ενδύματος. Αποξενώθηκε από τον Θεό, χάνοντας τη δυνατότητα της άμεσης κοινωνίας μαζί του. Ύψωσε τώρα «μεσότοιχον έχθρας» ανάμεσα στον εαυτό του και τον Θεό. Η εικόνα του Θεού στο πρόσωπό του θάμπωσε, παραμορφώθηκε, αμαυρώθηκε. Έρχεται λοιπόν ο Χριστός, «η απαράλλακτος εικών του Πατρός», για να δείξει τον αληθινό «κατ’ εικόνα Θεού» άνθρωπο και να αποκαταστήσει τα πάντα.

Η ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

12. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (16-22 ΜΑΡ. 2025)

Η ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

Πότε άρχισε και πότε έληξε η εικονομαχία; Η αρχή της συμπίπτει με τη δημιουργία του ανθρώπου. Το τέλος της; Δεν ήρθε ακόμα. Αφότου ο Θεός έβαλε την εικόνα του στο πρόσωπο του ανθρώπου, άρχισε ο πόλεμος για την αποκαθήλωσή της. Για να μη φτάσει ποτέ στον ύψιστο προορισμό της: Τη θέωση. Γι’ αυτό και τιμούμε σήμερα τον μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας μας, τον άγιο Γρηγόριο, αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, τον Παλαμά, που κατ’ εξοχήν αγωνίσθηκε για την τελική αποκατάσταση της εικόνας του Θεού, για την επάνοδο του ανθρώπου στον τρόπο της θείας ζωής (Κυριακή Β΄ Νηστειών).

Ο ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ - π. Δημητρίου Μπόκου

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

11. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (9-15 ΜΑΡ. 2025)

Ο ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

Τον αγώνα της Εκκλησίας να διαφυλάξει διά μέσου των αιώνων την πίστη της αλώβητη από τις ποικίλες πλάνες προβάλλει η πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής. Με την κατ’ έτος ανάμνηση της πανηγυρικής αναστηλώσεως των εικόνων και τη μνεία της διαχρονικής προσπάθειας της Εκκλησίας έναντι όλων των αιρέσεων, διατρανώνουμε την απαρέγκλιτη προσήλωσή μας στην πίστη των Προφητών, των Αποστόλων, των Πατέρων, των Ορθοδόξων (Κυριακή της Ορθοδοξίας).

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΑΘΗΜΑ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

10. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (2-8 ΜΑΡ. 2025)

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΑΘΗΜΑ

π. Δημητρίου Μπόκου

Η παρακοή των Πρωτοπλάστων που δρομολόγησε κοσμογονικές ανακατατάξεις, η παρά πάσαν ελπίδα τους απώλεια του Παραδείσου και η ανεπιθύμητη εξορία τους στον τόπο των τριβόλων και των ακανθών, είναι τα αρχέγονα συγκλονιστικά γεγονότα που έρχονται προ οφθαλμών μας εν όψει της αρχόμενης Μεγάλης Σαρακοστής (Κυριακή της Τυρινής).

ΟΙ «ΣΩΦΡΟΝΕΣ» ΔΙΚΑΙΟΙ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

8. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (16-22 ΦΕΒ. 2025)

ΟΙ «ΣΩΦΡΟΝΕΣ» ΔΙΚΑΙΟΙ

π. Δημητρίου Μπόκου

Όταν ο άσωτος υιός επέστρεψε στο πατρικό του σπίτι και έγινε δεκτός με ανοιχτές αγκάλες από τον πατέρα του, ο μεγαλύτερος αδελφός δεν χάρηκε. Και μάλιστα διαμαρτυρήθηκε έντονα στον πατέρα του, εκφράζοντας παράπονο και διαφωνώντας για τον τρόπο υποδοχής του αδελφού του (Κυριακή του Ασώτου).

Παρόμοιο παράπονο εκφράζουν και οι εργάτες του αμπελώνα σε μια άλλη παραβολή του Χριστού. Εκεί ο Χριστός μιλάει για εργάτες που έπιασαν δουλειά πρωί-πρωί και εργάστηκαν όλη την ημέρα και για άλλους που εργάστηκαν μονάχα μια ώρα. Αλλά στο τέλος όλοι αυτοί πήραν τον ίδιο μισθό. Τότε οι πρώτοι εργάτες που υπέμειναν τον ολοήμερο κόπο και τον καύσωνα, παραπονέθηκαν στο αφεντικό για αδικία (Ματθ. 20, 1-16).

ΤΑ ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

7. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (9-15 ΦΕΒ. 2025)

ΤΑ ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ

π. Δημητρίου Μπόκου

Η προφωνήσιμη εβδομάδα, που αναγγέλλει την είσοδο στο Τριώδιο και τη Μεγάλη Σαρακοστή, ξεκίνησε. Με την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου που έχουμε σήμερα (Κυριακή ΙΣΤ΄ Λουκά), αρχίζει ο μεγάλος ευλογημένος πασχάλιος λειτουργικός κύκλος, που θα φτάσει μέχρι την Κυριακή των Αγίων Πάντων.

Αλλά στην πραγματικότητα δεν θα κλείσει ούτε τότε, αφού κάθε Κυριακή, όλο το εκκλησιαστικό έτος, υμνούμε την Ανάσταση και το Πάσχα. Αλλά και κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, όλο τον χρόνο, ψάλλουμε τα άγια Πάθη και τη Σταύρωση του Χριστού, νηστεύοντας (και μάλιστα αυστηρά, κατά τον τύπο της Σαρακοστής) για τα γεγονότα αυτά.

Ο ΣΑΡΑΝΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

6. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (2-8 ΦΕΒ. 2025)

Ο ΣΑΡΑΝΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

π. Δημητρίου Μπόκου

Σαράντα μέρες μετά τη Γέννησή του ο Χριστός παρουσιάστηκε από την Παναγία Μητέρα του στον Ναό του Σολομώντος. Αυτό έγινε, «ότε επλήσθησαν αι ημέραι του καθαρισμού αυτών κατά τον νόμον Μωυσέως» (Εορτή της Υπαπαντής).

Ο νόμος αυτός προέβλεπε την καθιερωμένη τάξη για τον καθαρισμό της λεχούς από τα επιλόχεια, από το μεταβατικό στάδιο δηλαδή της λοχείας που διαδέχεται τον τοκετό, με διάφορα σωματικά και ψυχικά συμπτώματα για τη μητέρα (υστερόπονοι, αιμορραγίες, ορμονικές διαταραχές, σταδιακή αποκατάσταση του αναπαραγωγικού συστήματος, επιλόχεια κατάθλιψη κ. λ. π.).

Η Παναγία όμως γέννησε υπερφυσικά, με ανώδυνο και αλόχευτο τοκετό. Ήταν εντελώς απαλλαγμένη από την κατάσταση της λοχείας. Δεν είχε καμμιά «νομική» ακαθαρσία, καμμιά δική της αμαρτία, κανένα απολύτως σύμπτωμα που να προσιδιάζει στον φυσικό τοκετό.

Η ΑΝΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΖΑΚΧΑΙΟΥ (π. Δημητρίου Μπόκου)

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

5. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (26 ΙΑΝ.-1 ΦΕΒ. 2025)

Η ΑΝΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΖΑΚΧΑΙΟΥ

π. Δημητρίου Μπόκου

Ο Ζακχαίος, αρχιτελώνης της Ιεριχούς, πλούσιος από την ανεξέλεγκτη αυθαιρεσία του επαγγέλματός του, άκουσε για τον Χριστό και φαίνεται πως άρχισε να προβληματίζεται. Έτσι, όταν ο Χριστός πέρασε από την Ιεριχώ, ο Ζακχαίος έσπευσε να τον δει. Λόγω της πολυκοσμίας και επειδή ήταν κοντός στο ανάστημα, για να μπορέσει να δει τον Χριστό, ανέβηκε σε μια συκομουριά. Ο Χριστός τον προσφώνησε με το όνομά του και του είπε να κατεβεί γρήγορα από το δέντρο, επειδή σκόπευε να φιλοξενηθεί στο σπίτι του (Κυριακή ΙΕ΄ Λουκά).

Στην προσπάθειά του να δει τον Χριστό, ο Ζακχαίος κατάλαβε μερικά πράγματα, που μέχρι τότε δεν τον είχαν απασχολήσει και πολύ. Κατάλαβε ότι ήταν πολύ κοντός. Το ανάστημά του δεν του επέτρεπε να φτάσει στη θέα του Χριστού. Είχε μάθει να κινείται καλά στα χαμηλά. Να ισορροπεί σταθερά με τα πόδια του στερεωμένα γερά πάνω στη γη. Μα όταν χρειάστηκε να κοιτάξει ψηλότερα, τα πόδια του, συνηθισμένα να περπατούν με σιγουριά στους επίγειους (γιατί όχι και υπόγειους;) δρόμους, αποδείχτηκαν πολύ κοντά. Ποιο ήταν το σταθερό υπόβαθρο που έδινε αίσθηση σιγουριάς και ασφάλειας στον Ζακχαίο; Ο πλούτος του.

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ! (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

4. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (19-25 ΙΑΝ. 2025)

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!

π. Δημητρίου Μπόκου

Ο Χριστός θεράπευσε δέκα λεπρούς, απ’ τους οποίους ένας μόνο (και μάλιστα Σαμαρείτης, όχι δηλαδή βέρος, αυτόχθων Ιουδαίος) αισθάνθηκε την ανάγκη να επιστρέψει και να του εκφράσει την ευγνωμοσύνη του (Κυριακή ΙΒ΄ Λουκά).

Ένας στους δέκα λοιπόν το ποσοστό των ευεργετημένων που λένε «ευχαριστώ». Οι υπόλοιποι τί κάνουν; Πιθανόν να αισθάνονται πολύ άσχημα μέσα τους, επειδή βρέθηκαν στην ανάγκη να ευεργετηθούν. Αρνούνται να εκφράσουν ευγνωμοσύνη, επειδή ίσως, όπως αναφέρει κάποιος, με τη συμπεριφορά του ο «ευεργέτης» «έχει στραπατσάρει την αξιοπρέπειά τους με χειρουργική ακρίβεια, τους έχει φτύσει κατάμουτρα».

Όμως ο Θεός ευεργετεί με τέλεια διάκριση. Χωρίς να εξευτελίζει τον άνθρωπο. Και φυσικό θα ήταν, αυθόρμητα ο άνθρωπος να τον ευχαριστεί. «Ευλόγει η ψυχή μου, τον Κύριον», λέει ο Δαυΐδ, «και μη επιλανθάνου πάσας τας ανταποδόσεις αυτού».

ΔΡΑΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΘΑΝΑΤΟΥ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

3. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (12-18 ΙΑΝ. 2025)

ΔΡΑΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΘΑΝΑΤΟΥ

π. Δημητρίου Μπόκου

Με τη Βάπτιση του Χριστού ο ρόλος του Προδρόμου βαδίζει σιγά-σιγά προς το τέλος. Είδε να εκπληρώνεται το σημάδι που του έδωσε ο Θεός: Σε όποιον δεις να κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα και να μένει για πάντα πάνω του, αυτός είναι που θα βαπτίζει όχι απλώς με νερό, αλλά με Πνεύμα Άγιο, μεταδίδοντας άφεση αμαρτιών και όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Κατόπιν τούτου ο Ιωάννης έδωσε με απόλυτη βεβαιότητα τη μαρτυρία του, «ότι ούτος εστιν ο Υιός του Θεού», ο ερχόμενος εκλεκτός του, ο αναμενόμενος Μεσσίας (Ιω. 1, 33-34).

Η ΕΞΟΔΟΣ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

1. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (29 ΔΕΚ. 2024-4 ΙΑΝ. 2025)

Η ΕΞΟΔΟΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

Οι μάγοι, «Περσών βασιλείς», άνθρωποι της σοφίας, ήλθαν «εξ ανατολών» και προσκύνησαν το νεογέννητο νήπιο της Βηθλεέμ, τον Χριστό. Του πρόσφεραν τρία δώρα συμβολικά, «χρυσόν και λίβανον και σμύρναν», με τα οποία τον αναγνώριζαν ως βασιλέα και Θεό ενανθρωπήσαντα. Με το χρυσάφι τον τίμησαν ως βασιλέα. Με το λιβάνι (θυμίαμα) ως Θεό. Και με τη σμύρνα (μύρο) ως άνθρωπο, που θα υφίστατο υπέρ ημών θάνατο και θα κατέβαινε στον τάφο, τυλιγμένος «σινδόνι καθαρά και αρώμασιν», καθώς ήταν το «έθος τοις Ιουδαίοις ενταφιάζειν».

Και οι μεν μάγοι αναχώρησαν για τη χώρα τους, ενώ ο Ηρώδης τους περίμενε ματαίως για να τον πληροφορήσουν «περί του παιδίου». Και όταν είδε ότι «ενεπαίχθη», διέταξε τη φοβερή σφαγή των νηπίων από δύο χρονών και κάτω στη Βηθλεέμ και σε όλα τα περίχωρά της. Ο Ιωσήφ όμως, πληροφορημένος από άγγελο Κυρίου, διέφυγε με το θείο βρέφος και την Παναγία στην Αίγυπτο. Μετά τον θάνατο του Ηρώδη επέστρεψαν ξανά και κατοίκησαν στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Έτσι εκπληρώθηκε η προφητεία: «Εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου» (Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν). Η Αίγυπτος νοείται πάντα ως τόπος πνευματικής δουλείας-αμαρτίας.

ΤΟ ΥΨΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΘΟΣ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

43. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (22-28 ΔΕΚ. 2024)

ΤΟ ΥΨΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΘΟΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

Κορυφώνεται την εβδομάδα αυτή η από μηνός ήδη εγκαινιασθείσα προεόρτια πορεία μας προς τη Βηθλεέμ. Η Βίβλος γενέσεως του ευαγγελιστή Ματθαίου, διευρυμένη με την αντίστοιχη γενεαλογία του Λουκά, μας εισάγει ευθέως στο γεγονός της απερινόητης καθόδου του Θεού και της εισόδου του στον τόπο και τον χρόνο της ανθρώπινης ιστορίας.

Η μακρά αλυσίδα των κατά σάρκα Προπατόρων, εκ των οποίων «εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός», συμπληρώνεται από την επίσης μακρά αλυσίδα των κατά πνεύμα προγόνων του, όλων εκείνων που με την κατά Θεόν βιοτή τους, έργω και λόγω, κράτησαν ανοιχτό στις ψυχές όλων των ανθρώπων, ιδιαιτέρως όμως του εκλεκτού περιουσίου λαού, τον πνευματικό δίαυλο της πίστης και της αναμονής, μέχρις ότου, με απόρρητο τρόπο, να περιβληθεί και την ανθρώπινη διφυή ουσία ο υπερούσιος Θεός. Και φυσικώ τω λόγω τιμώνται και όλοι αυτοί σήμερα, ιδιαιτέρως δε ο χορός των προφητών και προφητίδων (Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως).

ΟΙ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

42. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (15-21 ΔΕΚ. 2024)

ΟΙ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ

π. Δημητρίου Μπόκου

Δύο Κυριακές προ των Χριστουγέννων φέρνουμε στη μνήμη μας τη χορεία των αγίων Προπατόρων, των κατά σάρκα προγόνων του Χριστού. Όλοι αυτοί κλήθηκαν από τον Θεό να κρατήσουν αδιάσπαστη τη βιολογική αλυσίδα μέσω της οποίας θα λάμβανε χώρα η ενανθρώπηση του Χριστού.

Και μια άλλη επίσης χορεία πνευματικών Προπατόρων, όλοι οι δίκαιοι «από Αδάμ άχρι και Ιωσήφ του μνήστορος της Υπεραγίας Θεοτόκου», προοδοποίησαν την κάθοδο του Θεού, στήνοντας και κρατώντας όρθια την πνευματική γέφυρα μεταξύ ουρανού και γης.

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

41. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (8-14 ΔΕΚ. 2024)

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

π. Δημητρίου Μπόκου

Όταν ο Χριστός θεράπευε ασθενείς κατά την ημέρα του Σαββάτου, οι Φαρισαίοι θύμωναν. Τον κατηγορούσαν ότι παραβαίνει τον νόμο του Θεού, που όριζε αργία για το Σάββατο. Έτσι έγινε και με τη θεραπεία της γυναίκας που ήταν συγκύπτουσα, δηλαδή σκυμμένη, κυρτωμένη εντελώς από την αρρώστια της, χωρίς να μπορεί να σηκώσει όρθιο το κεφάλι της. Μα ο Χριστός ανέτρεπε τους συλλογισμούς τους (Κυριακή Ι΄ Λουκά).

ΤΟ ΔΕΣΙΜΟ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

39. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (24-30 ΝΟΕ. 2024)

ΤΟ ΔΕΣΙΜΟ

π. Δημητρίου Μπόκου

Ένας πλούσιος νεανίσκος, στο άκουσμα της προτροπής του Χριστού να απαρνηθεί τα πλούτη του, να πουλήσει τα υπάρχοντά του και να τα μοιράσει στους φτωχούς και μετά να ακολουθήσει τον Χριστό, «περίλυπος εγένετο· ην γαρ πλούσιος σφόδρα». Βλέποντας ο Χριστός τη μεγάλη στενοχώρια του νεαρού, επισήμανε στους ακροατές του ότι είναι πιο εύκολο να περάσει καμήλα από τρύπα βελόνας, παρά να μπει πλούσιος στη Βασιλεία του Θεού (Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά).

Τρομερή η κουβέντα του Χριστού! Οι ακροατές του εξεπλάγησαν. Ποιος είναι δυνατόν να σωθεί; είπαν. Φαίνεται μεν αδύνατο αυτό σε σας, είπε ο Χριστός, μα ο Θεός μπορεί να μεταβάλει τα πράγματα. Μπορεί να αλλάξει το φρόνημα και των πλουσίων ακόμα. Γιατί το πρόβλημα δεν τοποθετείται από τον Χριστό ακριβώς στον πλούτο, αλλά στη φοβερή υποδούλωση της ψυχής από την επιθυμία απόκτησής του και κατοχής του. Η επιθυμία αυτή καταργεί το όριο μεταξύ του σωστού και του λάθους, το άριστο μέτρο που οφείλει να έχει σε όλα ο άνθρωπος.

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

36. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (3-9 ΝΟΕ. 2024)

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

Μια θαυμάσια παραβολή είπε ο Χριστός, για να δείξει ότι μπροστά στον Θεό ο πλούσιος δεν έχει κανένα πλεονέκτημα, αλλά και ο φτωχός κανένα μειονέκτημα. Ένας πλούσιος, ανώνυμος για τον Θεό, πέρασε τη ζωή του με άνεση, ενώ ένας φτωχός, ο Λάζαρος, έζησε στην απόλυτη στέρηση, ριγμένος στην πόρτα του πλούσιου. Μετά θάνατον όμως η κατάσταση αντιστράφηκε άρδην. Ο πλούσιος βρέθηκε στη φλόγα και τα βάσανα του Άδη, ενώ ο Λάζαρος στην άνεση και τη χαρά του Παραδείσου, στην αγκαλιά του Αβραάμ (Κυριακή Ε΄ Λουκά).

Η ΕΠΑΦΗ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

35. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (27 ΟΚΤ.-2 ΝΟΕ. 2024)

Πηγαίνοντας ο Χριστός να αναστήσει την κόρη του Ιαείρου, θεράπευσε καθ’ οδόν και μια γυναίκα που έπασχε από δωδεκαετή αιμορραγία. Η αιμορροούσα (που κατά την παράδοση είναι η αγία Βερονίκη) θεραπεύτηκε αγγίζοντας κρυφά την άκρη από τον χιτώνα του Χριστού (Κυριακή Ζ΄ Λουκά).

Η ΚΑΤΟΧΗ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

34. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (20-26 ΟΚΤ. 2024)

Ο Χριστός συναντά στη χώρα των Γαδαρηνών κάποιον άνθρωπο που κατεχόταν όχι από ένα, αλλά από λεγεώνα, πλήθος ολόκληρο πονηρών πνευμάτων. Η κατοχή από τους δαίμονες είχε φέρει τον άνθρωπο αυτόν σε άθλια κατάσταση. «Ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο και εν οικία ουκ έμενεν, αλλ’ εν τοις μνήμασιν». Ο σατανάς τον είχε υποδουλώσει από πολλά χρόνια. Τον έδεναν με αλυσίδες και σιδερένια δεσμά στα πόδια, αλλά όλα τα έσπαζε και ωθούμενος από τη δαιμονική ενέργεια πλανιόταν στις ερήμους, πλήρως απομονωμένος από την ανθρώπινη κοινωνία. Ο Χριστός τον θεράπευσε, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος, ελευθερωμένος πια, ιματισμένος και σωφρονισμένος, να μην επιθυμεί να απομακρυνθεί από τα πόδια του σωτήρα του (Κυριακή ΣΤ΄ Λουκά).

Η δαιμονική κατοχή όμως δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τον δαιμονισμένο. Ο κάθε άνθρωπος είναι υπό την κατοχή αυτή. Όλοι μας, στον βαθμό που υποκείμεθα στα πάθη και υποσκελιζόμαστε από την αμαρτία, είμαστε σε κατάσταση κατοχής και δουλείας από τον διάβολο. Λέει ο απόστολος Πέτρος: «Ω γαρ τις ήττηται, τούτω και δεδούλωται» (Β΄ Πέτρ. 2, 19). Αν νικηθούμε από κάποιο πάθος, έχουμε ήδη υποδουλωθεί σ’ αυτό. Η τέλεση της αμαρτίας γεννά την κακή έξη μέσα μας, την υποδούλωση στον διάβολο, που υποκινεί έτσι αοράτως τα πάθη μας.

ΟΙ ΣΠΟΡΙΑΔΕΣ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

33. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (13-19 ΟΚΤ. 2024)

Ο Θεός σπέρνει τον καλό σπόρο του, τον θείο λόγο του, στις ψυχές των ανθρώπων. Οι άνθρωποι όμως δεχόμαστε με τον δικό μας τρόπο τον σπόρο του Θεού και καρποφορούμε διαφορετικά ο καθένας (Κυριακή Δ΄ Λουκά).

Αλλά δεν διαφέρουμε μόνο στον τρόπο της καρποφορίας. Δεν είμαστε μόνο γη που δέχεται τον σπόρο, αγρός που καλλιεργείται και φυτεύεται. Οι άνθρωποι είμαστε ταυτόχρονα και σποριάδες. Από τη θέση γονέων, δασκάλων, ιερέων, αλλά και ποικίλων άλλων πόστων εντός της κοινωνίας, γινόμαστε αυτομάτως σποριάδες στον πνευματικό αγρό των ψυχών πολλών συνανθρώπων μας και πρωτίστως των παιδιών μας. Ειδικά οι ψυχές των παιδιών είναι ένας χώρος απροστάτευτος. Τί σπέρνουμε στην ευαίσθητη αυτή παρθενική γη που μας παραδίδεται με απόλυτη εμπιστοσύνη; Το καλό ή το κακό;

Ο ΤΑΞΙΝΤΖΗΣ ΚΑΙ Η ΚΟΠΕΛΑ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

32. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (6-12 ΟΚΤ. 2024)

Στην πόλη Ναΐν ο Χριστός έρχεται αντιμέτωπος με αυτό που η αμαρτία δώρισε στον άνθρωπο, τον θάνατο. Ένα νέο παιδί, ο μονογενής υιός μιας χήρας, είναι στο φέρετρο. Η μάνα του θρηνεί απαρηγόρητη. Ο θάνατος του νέου παιδιού, αλλά και ο πόνος της μάνας συνταράζουν βαθιά τα σπλάχνα του Χριστού. Δεν δημιούργησε τα πλάσματά του για να καταντούν σ’ αυτή την τραγωδία. Τα έφτιαξε για να ζουν, ανώδυνα, χαρούμενα, παντοτινά. Δεν είχε σχεδιάσει θάνατο. Πλησιάζει αυτόβουλα τη χαροκαμένη μάνα και της λέει να μην κλαίει άλλο. Και γυρίζοντας αμέσως προς το νεκρό παιδί, το ανασταίνει με μια κουβέντα και ένα άγγιγμα (Κυριακή Γ΄ Λουκά).