Η ΠΡΟΤΑΣΙΣ ΜΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΙΝ –ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ,
ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΘΕΝ ΑΠΟ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ ΣΟΠΩΤΙΝΟ
Διὰ τὸν στολισμὸ τῶν Χριστουγέννων – ποὺ εἶναι ἡ βάσις ὅλων τῶν χριστιανικῶν δογμάτων καὶ ἀποχρώσεων ἀνὰ τὴν ὑφήλιο – ὑπάρχουν ἄπειρες ἀπόψεις καὶ σεβάσματα. Ὅπως καὶ γύρω ἀπὸ τὴν πίστιν τοῦ καθενὸς Χριστιανοῦ.
Γράφω ἐγώ.
Ἕνας ἄνθρωπος.
Ὄχι ἄξιος, ὄχι ἕτοιμος, ὄχι καθαρὸς ὅπως θὰ ἤθελα.
Κι ὅμως, γράφω γιὰ τὰ Χριστούγεννα, γιατί αὐτὴ ἡ νύχτα δὲν ζητᾶ καθαροὺς· ζητᾶ ἀνοιχτὲς καρδιές.
Ἐκείνη τὴ νύχτα ὁ Θεὸς δὲν κατέβηκε μὲ βροντές.
Δὲν ζήτησε θρόνους.
Δὲν ντύθηκε μὲ δύναμη.
Χώρεσε σὲ μιὰ φάτνη.
Στὴν ἀνάσα τῶν ζώων.
Σὲ μιὰ σιωπὴ ποὺ ἔτρεμε ἀπὸ τὸ κρύο.
Καὶ κάθε φορὰ ποὺ τὸ σκέφτομαι, κάτι μέσα μου λυγίζει καὶ συντρίβεται.
Γιατί ἂν ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος, τότε δὲν ὑπάρχει πιὰ ἄνθρωπος ποὺ νὰ μὴν Τὸν ἀφορᾶ.
Ἄν ὁ Ἄπειρος δέχτηκε ὅρια, τότε τὰ ὅριά μου δὲν εἶναι ντροπή.
Ἄν Ἐκεῖνος πείνασε, ἔκλαψε, κρύωσε, φοβήθηκε, τότε οἱ δικές μου ρωγμὲς δὲν εἶναι
ἀπόρριψη — εἶναι τόπος συνάντησης.
Όουουου!… Σηηηη!... (στάση δηλαδή).
Η αδύναμη φωνή του υψώθηκε επιτακτική, μα ήταν ωστόσο αρκετή για να κάνει το ανήσυχο τετράποδο να σταθεί ακίνητο μπροστά του. Ο γκριζομάλλης άντρας έπιασε χαλαρά το καπίστρι, χάιδεψε το μαύρο κούτελο του φορτωμένου ζώου απαλά, στήριξε με το διχαλωτό ραβδί του από τη μια πλευρά το βαρύ φορτίο, χαλάρωσε προσεκτικά και κατέβασε το φόρτωμα από την άλλη. Έκανε το ίδιο και στην πρώτη πλευρά, έλυσε κατόπιν τη φαρδιά ίγκλα (ιμάντα) που έσφιγγε την κοιλιά του μουλαριού, σήκωσε το σαμάρι από την καταπονημένη του πλάτη και άφησε το ζωντανό να ξεμουδιάσει στο πράσινο χορτάρι. Επανέλαβε τα ίδια ακριβώς και στο δεύτερο υποζύγιο, που περίμενε υπομονητικά τη σειρά του.
Ημερομηνία: 17 Δεκεμβρίου 2025
Μια ζεστή χριστουγεννιάτικη συνάντηση για την κοινότητα αποφοίτων του ΑΠΚΥ
Τη χριστουγεννιάτικη διαδραστική μουσικοαφηγηματική παράσταση «Πέντε σακιά γεμάτα παραμύθια, ψέματα κι αλήθεια», διοργάνωσε το Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου και το Γραφείο Αποφοίτων του για τους και τις αποφοίτους του Πανεπιστημίου και τις οικογένειές τους, σε μια ζεστή και χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.
Ένα ταξίδι στα Χριστούγεννα της παλιάς Σμύρνης γύρω στο 1900. Προετοιμασίες, στολισμοί, φαναράκια, ευρωπαϊκές μουσικές, ρεβεγιόν, δώρα, προξενιά και επισκέψεις.
.jpg)
|
Κοντοστάθηκε στα Προπύλαια, έκοψε τη φόρα του, σάρωσε με τη ματιά του την πλατεία. Κοίταξε το ρολόι του, χαμογέλασε. Δεν ήταν ακόμα η ώρα. Ήρθε νωρίτερα, δέκα ολόκληρα λεπτά. Βιάστηκε. Μα γινόταν κι αλλιώς; Πέμπτο ραντεβού σήμερα με την Αλίκη και δεν πάταγε στη γη.
Τη γνώριζε από καιρό. Φοιτητές και οι δυό, εκείνη από χωριό, Αθηναίος αυτός. Μα δεν είχε τολμήσει να την πλησιάσει ποτέ. Αναδυόταν μέσα του φανταστική, με τη γλυκειά της ομορφιά, τον φινετσάτο τρόπο της, την αεράτη κορμοστασιά. Δεν τόλμαγε να συγκριθεί μαζί της. Δεν ήταν πάντα για τους τρόπους του περήφανος, κι αν κοίταζες και λίγο παραμέσα, άστα καλύτερα!
Με γιορτινή διάθεση το Μενίδι στόλισε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο το βράδυ της Παρασκευής 12 Δεκεμβρίου!
Σε μια γιορτή που ήταν διοργανωμένη ειδικά για τα παιδιά, μικρά και μεγαλύτερα.
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ
1. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (29 ΔΕΚ. 2024-4 ΙΑΝ. 2025)
Η ΕΞΟΔΟΣ
π. Δημητρίου Μπόκου
Οι μάγοι, «Περσών βασιλείς», άνθρωποι της σοφίας, ήλθαν «εξ ανατολών» και προσκύνησαν το νεογέννητο νήπιο της Βηθλεέμ, τον Χριστό. Του πρόσφεραν τρία δώρα συμβολικά, «χρυσόν και λίβανον και σμύρναν», με τα οποία τον αναγνώριζαν ως βασιλέα και Θεό ενανθρωπήσαντα. Με το χρυσάφι τον τίμησαν ως βασιλέα. Με το λιβάνι (θυμίαμα) ως Θεό. Και με τη σμύρνα (μύρο) ως άνθρωπο, που θα υφίστατο υπέρ ημών θάνατο και θα κατέβαινε στον τάφο, τυλιγμένος «σινδόνι καθαρά και αρώμασιν», καθώς ήταν το «έθος τοις Ιουδαίοις ενταφιάζειν».
Και οι μεν μάγοι αναχώρησαν για τη χώρα τους, ενώ ο Ηρώδης τους περίμενε ματαίως για να τον πληροφορήσουν «περί του παιδίου». Και όταν είδε ότι «ενεπαίχθη», διέταξε τη φοβερή σφαγή των νηπίων από δύο χρονών και κάτω στη Βηθλεέμ και σε όλα τα περίχωρά της. Ο Ιωσήφ όμως, πληροφορημένος από άγγελο Κυρίου, διέφυγε με το θείο βρέφος και την Παναγία στην Αίγυπτο. Μετά τον θάνατο του Ηρώδη επέστρεψαν ξανά και κατοίκησαν στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Έτσι εκπληρώθηκε η προφητεία: «Εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου» (Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν). Η Αίγυπτος νοείται πάντα ως τόπος πνευματικής δουλείας-αμαρτίας.
https://enromiosini.gr/arthrografia/25agios-vasileios-mytioy/
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Οι εορτές του δωδεκαημέρου, όπως ονομάζονται οι ημέρες των εορτών των Χριστουγέννων έως και των Θεοφανίων, αποτελούν ένα σημαντικό εορτολογικό σταθμό στη συνείδηση των ορθοδόξων νεοελλήνων. Για τους πιστούς αυτή η αγία περίοδος είναι ευκαιρία για πνευματική ανάταση και περισυλλογή.
Για τη συντριπτική όμως πλειοψηφία των ανθρώπων όμως είναι ευκαιρία για εφήμερες κοσμικές και φτηνές ενασχολήσεις. Υπό την επίδραση της δυτικοευρωπαϊκής κοσμικής και υλιστικής κουλτούρας παραμερίστηκε το πνευματικό νόημα των αγίων αυτών εορτών και δόθηκε προτεραιότητα σε κάθε είδους καταναλωτισμού και υλικών απολαύσεων. Τα Χριστούγεννα είναι γι’ αυτούς συνώνυμα πια με το εμπόριο και την ψυχαγωγία. Όχι βέβαια πως και αυτά δεν είναι μέρος της ζωής μας και θα πρέπει να εξοβελιστούν από αυτή, αλλά θα πρέπει να ασκούνται με μέτρο και να δίδεται προτεραιότητα στην ουσία που είναι ο εορτασμός του πιο σπουδαίου γεγονότος της ανθρώπινης ιστορίας, της ενανθρωπήσεως του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου, ως υπέρτατη δωρεά του θείου ελέους για το ανθρώπινο γένος και ολόκληρη τη δημιουργία.
Πάτησε φρένο καθώς τελείωνε η μεγάλη ανηφορική στροφή και πρόβαλε, ανάμεσα στα χιονισμένα δέντρα, το ομαλό απλόχωρο ξέφωτο. Κατέβηκε από το αυτοκίνητο να ξεμουδιάσει και να περπατήσει λίγο στο γνώριμο αγαπημένο της περιβάλλον. Λιτό και απέριττο το ταπεινό πάλλευκο ναΰδριο μπροστά της, έστεκε ανάλαφρο, ασάλευτος φρουρός στην παγωμένη τραχειά ερημιά.
.jpg)
Η άγρια βοή της μάχης δεν έφτανε στα αυτιά της γυναίκας. Μεγάλη απόσταση, μιας μέρας δρόμος χώριζε τις δύο πόλεις, τη Σηλώ απ’ την Αφέκ. Μα αυτό δεν εμπόδιζε την καρδιά της να φτερουγίζει τρελά.
Ο μικρός της Αχιτώβ στριφογύριζε ολημερίς με τα συνομήλικά του. Σέρνοντας με δυσκολία τα πόδια της που όλο και βάραιναν απ’ την επτάμηνη εγκυμοσύνη της, πάσχιζε ν’ ασχοληθεί με τη λάτρα της. Μα όλα μάταια. Το μυαλό της σήμερα πετούσε μακριά.
Ο λαός της, ο λαός του Θεού, δοκιμαζόταν σκληρά. Από αλλόφυλους που συναθροίστηκαν για τον αφανισμό του. Από την πρώτη τους κιόλας σύγκρουση τα πράγματα πήγαν στραβά. Τέσσερις χιλιάδες νεκροί συμπατριώτες της σκέπασαν το πεδίο της μάχης. Γιατί ο Θεός τους παρέδωσε στα χέρια των εχθρών τους; Πώς άφησε να γίνει τέτοια συμφορά;
Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η
O Μουσικοφιλολογικός Σύλλογος Άρτης "Ο ΣΚΟΥΦΑΣ" σας προσκαλεί στην εκδήλωση
Μουσικά Χριστούγεννα και τοπική ιστορία: Η περίπτωση της Μεσαιωνικής Ηπείρου
με αφορμή την έκδοση των πρακτικών
"Μεσαιωνική Ήπειρος - Η νεώτερη έρευνα Εξελίξεις και προοπτικές" & "Μικρασιατική καταστροφή 100 χρόνια απο την Καταστροφή στην Αναγέννηση"
θα μιλήσει η επίκουρη καθηγήτρια Βυζαντινής ιστορίας του πανεπιστημίου Ιωαννίνων κα Ευστρατία Συγκέλλου
και ο διδάκτωρ Ιστορίας κος Κων/νος Κωσταβασίλης
την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2024 και ώρα 8:00 μ.μ. στην Πνευματική Στέγη του Συλλόγου.
Στην εκδήλωση συμμετέχουν η Φιλαρμονική και η Χορωδία του Συλλόγου μας, η Χορωδία του Πνευματικού Κέντρου ΟΤΕ Ιωαννίνων σε συνεργασία με ορχήστρα καθηγητών του Κεντρικού Ωδείου Άρτας.
Από το Δ.Σ. του Συλλόγου
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ
43. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (22-28 ΔΕΚ. 2024)
ΤΟ ΥΨΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΘΟΣ
π. Δημητρίου Μπόκου
Κορυφώνεται την εβδομάδα αυτή η από μηνός ήδη εγκαινιασθείσα προεόρτια πορεία μας προς τη Βηθλεέμ. Η Βίβλος γενέσεως του ευαγγελιστή Ματθαίου, διευρυμένη με την αντίστοιχη γενεαλογία του Λουκά, μας εισάγει ευθέως στο γεγονός της απερινόητης καθόδου του Θεού και της εισόδου του στον τόπο και τον χρόνο της ανθρώπινης ιστορίας.
Η μακρά αλυσίδα των κατά σάρκα Προπατόρων, εκ των οποίων «εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός», συμπληρώνεται από την επίσης μακρά αλυσίδα των κατά πνεύμα προγόνων του, όλων εκείνων που με την κατά Θεόν βιοτή τους, έργω και λόγω, κράτησαν ανοιχτό στις ψυχές όλων των ανθρώπων, ιδιαιτέρως όμως του εκλεκτού περιουσίου λαού, τον πνευματικό δίαυλο της πίστης και της αναμονής, μέχρις ότου, με απόρρητο τρόπο, να περιβληθεί και την ανθρώπινη διφυή ουσία ο υπερούσιος Θεός. Και φυσικώ τω λόγω τιμώνται και όλοι αυτοί σήμερα, ιδιαιτέρως δε ο χορός των προφητών και προφητίδων (Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως).
Ἡ πάλη τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὴν ἱστορία γιὰ τὴν Ἀλήθεια καὶ τὸ νόημα τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου.
Τί ἦταν ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα καὶ τί εἶναι ἡ Χριστιανικὴ Ἑλλάδα.
Ὁ κίνδυνος σήμερα νὰ χαθεῖ ἡ ἀλήθεια καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ.
Τα παιδιά του Μενιδίου στόλισαν και φωταγώγησαν το Χριστουγεννιάτικο δέντρο το βράδυ της Δευτέρας 16 Δεκεμβρίου 2024.
Στην συνέχεια πήραν τα δώρα τους από τον Αη Βασίλη υπό τους ήχους χριστουγεννιάτικων μελωδιών.
ΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΑΧΑΖ (α)
π. Δημητρίου Μπόκου
Η πιο χαρακτηριστικὴ ἴσως προφητεία για την ενανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι αυτή που αναφέρεται από τον προφήτη Ησαΐα, σε ένα από τα αναγνώσματα του Εσπερινού των Χριστουγέννων. «Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο εστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ημών ο Θεός» (Ματθ. 1, 23. Ησ. 7, 14).
Η προφητεία αυτή εξαγγέλθηκε σε μια εποχή πολύ δύσκολη για τον λαό του Θεού. Οι Ισραηλίτες είχαν διαιρεθεί, μετά τη βασιλεία του Σολομώντα, σε δύο βασίλεια, αντιμαχόμενα συνήθως μεταξύ τους. Το (νότιο) βασίλειο του Ιούδα, και το (βόρειο) βασίλειο του Ισραήλ. Οι βασιλείς όμως και των δύο βασιλείων υπήρξαν, εκτός εξαιρέσεων, ασεβείς.
Από τους πλέον ασεβέστερους αναδείχθηκε ο Άχαζ, που βασίλευσε στο βασίλειο του Ιούδα, δυόμιση αιώνες μετά τον Δαυΐδ (περί το 730 π. Χ.). Αλλά δεν «εποίησε το ευθές ενώπιον Κυρίου, ως Δαυΐδ ο πατήρ αυτού». «Εν τοις υψηλοίς», πάνω στα ψηλά βουνά, στις πηγές και κάτω από πυκνόφυλλα δέντρα, έφτιαξε αγάλματα και βωμούς και εκεί ο λαός πρόσφερε θυσίες και θυμιάματα στα είδωλα (τον Βάαλ και την Αστάρτη).
.jpg)
