Μέγας Αντώνιος: Ο Καθηγητής της Ερήμου (17 Ιανουαρίου)

 https://enromiosini.gr/biografies/25megas-antonios-kathigitis-erimoy/

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου -Καθηγητού

Στην κορυφή των μεγάλων ασκητών της Εκκλησίας μας βρίσκεται ο Μέγας Αντώνιος και γι’ αυτό δικαίως η Εκκλησία μας του προσέδωσε τον τίτλο του Μεγάλου, διότι, όπως θα δούμε στη συνέχεια, αποτέλεσε το πρότυπο του ορθοδόξου μοναχικού ιδεώδους. Άλλωστε αποκαλείται και ως ο «καθηγητής της ερήμου», διότι θεμελίωσε τον υγιή χριστιανικό μοναχισμό και παραμένει ο δάσκαλος των κατοπινών μοναχών ως τα σήμερα.

Την βιογραφία του έγραψε ο Μ. Αθανάσιος, ο οποίος υπήρξε μαθητής και πνευματικό του παιδί. Γεννήθηκε στην πόλη Κομά της Κάτω Αιγύπτου, κοντά στη Μέμφιδα, περί το 251 στα χρόνια του παρανοϊκού και θρησκομανή ρωμαίου αυτοκράτορα Δεκίου (349-251), ο οποίος είχε εγείρει τον σκληρότερο, ως τότε, διωγμό εναντίον των Χριστιανών. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι πιστοί Χριστιανοί, στους οποίους χρωστούσε την ευσέβεια. Γράμματα έμαθε λίγα και ίσως να ήταν εντελώς αγράμματος, όμως είχε αποκτήσει πάμπολλες αρετές, οι οποίες απέρρεαν από την βαθιά χριστιανική του πίστη. Από μικρός είχε δείξει δείγματα αυτάρκειας, ασκητικότητας και εσωστρέφειας, ώστε διέφερε από τα άλλα παιδιά της πόλεως. Αγαπημένη του συνήθεια ήταν ακολουθεί τους γονείς του στην Εκκλησία και να παραμένει στο ναό συμμετέχοντας στις ιερές ακολουθίες και ακούγοντας τα ιερά αναγνώσματα με προσοχή.

Ἡ εὐλογημένη ἑνότητα τοῦ γένους μας

 https://enromiosini.gr/shmantikes-anakoinwseis/25eylogimeni-enotita-toy-genoysmas/

Συμπληρώσαμε περίπου μιὰ δεκατία ἀπὸ τότε ποὺ ξεκίνησε ἡ οἰκονομικὴ κρίση. Ἡ περίοδος αὐτὴ μᾶς ἔδωσε τὴν εὐκαιρία νὰ συνειδητοποιήσουμε τὴν βαθειὰ ἠθική, πνευματικὴ καὶ πολιτισμικὴ κρίση ποὺ μαστίζει τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία. Εἴδαμε τὸ ἀληθινὸ πρόσωπο τῶν Εὐρωπαίων ἑταίρων. Ἡ συμπεριφορά τους μᾶς θύμισε τὴν γνωστὴ ἀρχαία ρήση «δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται». Ἡ ἀντιμετώπιση τῆς κρίσης ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς ἰθύνοντες μᾶς ἀποκάλυψε τὴν χρεωκοπία τοῦ πολιτικοῦ συστήματός τῆς χώρας. Πειθήνια ὄργανα τῆς Νέας Τάξεως συνέβαλαν ὄχι μόνο στὴν οἰκονομική, πολιστιστικὴ καὶ γλωσσικὴ ἀφαίμαξη τοῦ λαοῦ μας, ἀλλὰ καὶ προσπάθησαν νὰ τὸν διχάσουν. Γιὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς κρίνουμε σκόπιμο νὰ ἀναδημοσιεύσωμε τὸ σχετικὸ ἐκδοτικὸ σημείωμα παλαιότερου τεύχους τοῦ περιοδικοῦ μας «Ἐρῶ», ποὺ εἶχε ἀφιέρωμα στὴν Ἑνότητα τοῦ Γένους.

Προσκύνηση της Τιμίας Αλυσίδας του Αγίου και ενδόξου Αποστόλου Πέτρου

 https://enromiosini.gr/biografies/25proskynisi-timias-alysidas/

Σὴν προσκυνοῦντα Πέτρε σειρὰν τιμίαν,
Σειρὰς μακρᾶς λῦσόν με τῶν ἐγκλημάτων.
Σειρὴν προσκυνέω Πέτρου δεκάτῃ ἑνὶ ἕκτῃ.

Την ημέρα αυτή τελούμε την προσκύνηση της τιμίας αλυσίδας του Αγίου Αποστόλου Πέτρου, με την οποία τον έδεσε και τον έριξε στην φυλακή ο τετράρχης Ηρώδης, σύμφωνα με την εξιστόρηση του Ευαγγελιστή Λουκά στις Πράξεις των Αποστόλων (12ο κεφάλαιο των Πράξεων).

Άγιοι Έρμυλος και Στρατόνικος (13 Ιανουαρίου)

 https://enromiosini.gr/biografies/25ag-ermylos-stratonikos/

Ἡ σαργάνη ναῦς, Ἑρμύλῳ Στρατονίκῳ,
Κοινὸν κατάπλουν εἰς βυθὸν ποιουμένοις
Ἕρμυλον ἠδ᾿ ἑτάρον δεκάτῃ πνίξε τρίτῃ Ἴστρος.

Οι Άγιοι Μάρτυρες Έρμυλος και Στρατόνικος ζούσαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα της Ανατολής Λικινίου (308 – 323 μ.Χ). Ο Λικίνιος, όπως είναι γνωστό, για να ευχαριστήσει τους ειδωλολάτρες που αντιπαθούσαν τον Μέγα Κωνσταντίνο, διέταξε, περί το 320 – 322 μ.Χ., διωγμό κατά των Χριστιανών.

Ο Άγιος Έρμυλος, κατά την εκκλησιαστική τάξη, ήταν διάκονος. Όταν παρουσιάσθηκε ενώπιον του αυτοκράτορα και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, υποβλήθηκε σε φοβερά βασανιστήρια. Πρώτα τον μαστίγωσαν με αγκαθωτά μαστίγια. Οι φρικώδεις βασανισμοί δεν έφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα. Στη δεινή δε αυτή κατάσταση ευρισκόμενος ο Άγιος Έρμυλος, κλείσθηκε στην φυλακή. Μετά από λίγες μέρες καταβλήθηκε νέα προσπάθεια, για να αρνηθεί ο Μάρτυς τον Χριστό. Εκείνος απάντησε δοξολογώντας και ευχαριστώντας το Άγιο Όνομα του Κυρίου.

Η καθιέρωση της γαλανόλευκης ελληνικής σημαίας – 13 Ιανουαρίου 1822

 https://enromiosini.gr/arthrografia/25kathierosi-galanoleykis3/

Η Πρώτη εθνοσυνέλευση του επαναστατημένου Ελληνισμού πραγματοποιήθηκε στην Πιάδα, κοντά στην Επίδαυρο και γι’ αυτό, «της Επιδαύρου» ονομάζεται. Ξεκίνησε στις 20 Δεκεμβρίου 1821 και διάρκεσε ως τις 16 Δεκεμβρίου 1822.

Την πρωτοχρονιά του 1822, ο πρόεδρός της, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, εξέδωσε την πανηγυρική διακήρυξη της Ελληνικής Ανεξαρτησίας. Είναι το πρώτο επίσημο κείμενο του ελεύθερου ελληνικού κράτους στον διεθνή χώρο:

«Εν ονόματι της Αγίας και Αδιαιρέτου Τριάδος:

Αγ. Γρηγόριος Νύσσης: Ο Μεγάλος Καππαδόκης Πατέρας - 10 Ιανουαρίου

 https://enromiosini.gr/biografies/25ag-grigorios-nyssis-kapadokis/

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Οι Καππαδόκες Πατέρες είναι οι θεμελιωτές της Θεολογίας της Εκκλησίας μας, διότι κατόρθωσαν να διατυπώσουν με ακρίβεια το ορθόδοξο δόγμα, το οποίο είναι συνώνυμο με τη σωτηρία μας. Ένας από αυτούς υπήρξε ο άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης, μια πραγματικά μεγάλη εκκλησιαστική φυσιογνωμία του 4ου μ. Χ. αιώνος, ο οποίος έβαλε τη δική του σφραγίδα στη διατύπωση των σωστικών αληθειών της χριστιανικής μας πίστεως.

Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον – + Μητροπολίτης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ.κ. Κοσμᾶς

 https://enromiosini.gr/biografies/24mnimosynon-aionion-kosma/

Ὑπό μοναχοῦ Π. Κ.

Ὁ Σεβασμιώτατος μητροπολίτης κυρός Κοσμᾶς γεννήθηκε στίς 26/9/1945 στήν Σκουτεσιάδα Ἀγρινίου, ὅπου τότε ἐφημέρευε ὁ ἱερέας πατέρας του.

Ἡ οἰκογένειά του ἦταν λευϊτική, ἀφοῦ ἀπό τούς προεπανασταστικούς χρόνους εἶχαν τήν ἱερωσύνη κληρονομική ἀπό γενιά σέ γενιά καί εἶχε προγόνους ἁγίους καί σεμνούς κληρικούς. Νά μνημονευθῆ ἐδῶ ὅτι εἶχε πρόγονο ἀπό τήν πλευρά τῆς γιαγιᾶς του τόν ἀρχιμανδρίτη π. Ἀπόστολο Φαφούτη, γνωστό στό Ἀγρίνιο ὡς “Παπαποστόλη”, ὁ ὁποῖος προσέφερε πολλά στήν τοπική Ἐκκλησία.

Άγ. Σεραφείμ του Σάρωφ: Ένας Αγιασμένος Στάρετς της Ρωσικής Εκκλησίας (2 Ιανουαρίου)

 https://enromiosini.gr/biografies/25ag-serafeim-sarof-agiasmenos/

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Μεγάλη μερίδα του αγιολογίου της Εκκλησίας μας ανήκει στη ρωσική Ορθοδοξία, η οποία αποτέλεσε και αποτελεί μια ακένωτη πηγή ανάδειξης αγίων. Ένας από αυτούς είναι και ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, ο μεγάλος ασκητής και στάρετς.

Γεννήθηκε στα 1759 στην πόλη Κουρσκ και το βαπτιστικό του όνομα ήταν Πρόχορος. Οι φτωχοί αλλά ευσεβείς γονείς του του ενέπνευσαν την ευσέβεια. Έμεινε στον τόπο του ως τα δεκαεννιά του χρόνια και κατόπιν πήρε την απόφαση να γίνει μοναχός και αποσύρθηκε στη Μονή του Σάρωφ. Ενώ ακόμη ήταν δόκιμος αρρώστησε βαριά από υδρωπικία και θεραπεύτηκε θαυματουργικά από τη Θεοτόκο. Το 1786 εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Σεραφείμ. Την ίδια χρονιά χειροτονήθηκε διάκονος και μετά από επτά χρόνια πρεσβύτερος. Η άσκηση, η προσευχή και η κάθαρση τον αξίωσαν να βλέπει την ώρα της Θείας Λειτουργίας θαυμαστά οράματα, να πετά στα ουράνια και να ακούει αγγελικές μελωδίες.

Ο Άγιος Βασίλειος του μύθου και της ιστορίας (αναφορά στο ομώνυμο ξωτικό – καρικατούρα των εορτών)

 https://enromiosini.gr/arthrografia/25agios-vasileios-mytioy/

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

         Οι εορτές του δωδεκαημέρου, όπως ονομάζονται οι ημέρες των εορτών των Χριστουγέννων έως και των Θεοφανίων, αποτελούν ένα σημαντικό εορτολογικό σταθμό στη συνείδηση των ορθοδόξων νεοελλήνων. Για τους πιστούς αυτή η αγία περίοδος είναι ευκαιρία για πνευματική ανάταση και περισυλλογή. 

Για τη συντριπτική όμως πλειοψηφία των ανθρώπων όμως είναι ευκαιρία για εφήμερες κοσμικές και φτηνές ενασχολήσεις. Υπό την επίδραση της δυτικοευρωπαϊκής κοσμικής και υλιστικής κουλτούρας παραμερίστηκε το πνευματικό νόημα των αγίων αυτών εορτών και δόθηκε προτεραιότητα σε κάθε είδους καταναλωτισμού και υλικών απολαύσεων. Τα Χριστούγεννα είναι γι’ αυτούς συνώνυμα πια με το εμπόριο και την ψυχαγωγία. Όχι βέβαια πως και αυτά δεν είναι μέρος της ζωής μας και θα πρέπει να εξοβελιστούν από αυτή, αλλά θα πρέπει να ασκούνται με μέτρο και να δίδεται προτεραιότητα στην ουσία που είναι ο εορτασμός του πιο σπουδαίου γεγονότος της ανθρώπινης ιστορίας, της ενανθρωπήσεως του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου, ως υπέρτατη δωρεά του θείου ελέους για το ανθρώπινο γένος και ολόκληρη τη δημιουργία.

16 Δεκεμβρίου 1803: Οἱ Σουλιώτισσες χορεύουν τόν χορό τοῦ Ζαλόγγου καί ὁ Ἡγούμενος Σαμουήλ ἀνατινάζει τό Κούγκι

 https://enromiosini.gr/arthrografia/24-soyliotises-xoros/

Το τραγούδι τώρα πια ένας θρήνος. Το 1803, είναι η χρονιά της συντέλειας. Το Σούλι με τις τόσες θυσίες και τους ακόμη περισσότερους ηρωϊσμούς πέφτει ύστερα από προδοσία. 

Ένας Ηπειρώτικος θρήνος ένα μοιρολόι που μέσα στη λιτότητά του τα λέει όλα. Τον πόνο της καταστροφής. Την ανυποχώρητη κραυγή “Θάνατος ή λευτεριά”. 

Οι γυναίκες προτιμούν το Ζάλογγο, ο Σαμουήλ την ολοκαυτωματική ανατίναξη.

 

Ένα πουλάκι ξέβγαινε ψηλά από το Σούλι.

Παργιώτες το ρωτήσανε, Παργιώτες το ρωτάνε:

 -“Πουλάκι πούθεν έρχεσαι, πουλί μου πού πηγαίνεις;”.

Αγιος Ἐλευθέριος: Ὁ Ἡρωικὸς Ἱερομάρτυς τοῦ Χριστοῦ

 https://enromiosini.gr/biografies/24ag-eleytherios-ieromartys/

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Οἱ ἱερομάρτυρες ἀποτελοῦν μιὰ εἰδικὴ τάξη στὸ αγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι οἱ ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ὑποβλήθηκαν σὲ βασανιστήρια καὶ μαρτύρησαν γιὰ τὸ Χριστό. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἐλευθέριος.

Γεννήθηκε στὴ Ρώμη τὸ 2ο μ. Χ. αἰῶνα ἀπὸ εὐγενεῖς γονεῖς. Ὁ πατέρας του κατεῖχε τὸ ἀξίωμα τοῦ ὑπάτου. Ἡ μητέρα του ὀνομαζόταν Ανθία. Εἶχε γνωρισθεῖ μὲ μαθητὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου καὶ ἔγινε ἔνθερμη χριστιανή. Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ ἄνδρα της ἀνάλαβε αὐτὴ τὴν ἀνατροφὴ τοῦ μικροῦ Ἐλευθερίου, στὸν ὁποῖο ἔδωσε σπουδαία μόρφωση καὶ τὸν κατήχησε στὸν Χριστιανισμό. Φρόντισε μάλιστα νὰ τὸν συνδέσει μὲ τὸν ἐπίσκοπο τῆς Ρώμης Ἀνίκητο (155-166), γιὰ νὰ ἀποκτήσει καὶ χριστιανικὴ μόρφωση καὶ παιδεία. Ὁ ἐπίσκοπος διεῖδε στὸν εὐγενῆ ἔφηβο Ἐλευθέριο βαθιὰ πίστη, εὐσέβεια καὶ ἀφοσίωση στὴν Ἐκκλησία καὶ γι’ αὐτὸ τὸν χειροτόνησε διάκονο στὰ 15 του χρόνια. Λίγο ἀργότερα στὰ 17 του τὸν χειροτόνησε πρεσβύτερο καὶ τρία χρόνια μετὰ τὸν χειροτόνησε ἐπίσκοπο καὶ τοῦ ἀνέθεσε τὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο τοῦ Ιλλυρικού (σημερινὴ Ἀλβανία), μὲ ἕδρα τὴν πόλη τῆς Αυλώνας.

Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων στις 13 Δεκεμβρίου του 1943

 https://enromiosini.gr/arthrografia/24olokaytoma-sta-kalavryta/

Ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 δυνάμεις της «Βέρμαχτ» σκότωσαν σχεδόν όλους τους άρρενες κατοίκους των Καλαβρύτων, σε αντίποινα για την εκτέλεση αιχμαλώτων Γερμανών στρατιωτών από τον ΕΛΑΣ.

Το τελευταίο ιδίως έτος της Κατοχής είχαν αυξηθεί δραματικά οι ακρότητες των κατακτητών, καθώς η κυριαρχία τους βρισκόταν υπό διαρκή αμφισβήτηση από την ελληνική αντίσταση και οι δυνάμεις τους δεν επαρκούσαν για να ελέγχουν τη χώρα. Η τύχη των Καλαβρύτων φαίνεται να προδιαγράφτηκε μετά την ήττα των Γερμανών από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ στη Μάχη της Κερπινής (20 Οκτωβρίου 1943), κατά την οποία σκοτώθηκαν δεκάδες Γερμανοί στρατιώτες και αιχμαλωτίστηκαν 78.

Σύλληψη της Αγίας Άννης (9 Δεκεμβρίου 2024)

https://enromiosini.gr/biografies/24syllipsi-agias-annis1/

 

Οὐχ ὥσπερ Εὔα καὶ σὺ τίκτεις ἐν λύπαις.
Χαρὰν γὰρ Ἄννα ἔνδον κοιλίας φέρεις.
Τῇ δ’ ἐνάτῃ Μαρίην Θεομήτορα σύλλαβεν Ἄννα.

Για τη μητέρα της Θεοτόκου Άννα, δεν αναφέρουν τίποτα σχετικό τα Ευαγγέλια, ούτε τα υπόλοιπα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Σύμφωνα όμως με την παράδοση της Εκκλησίας, ο Ιερέας Ματθάν, κάτοικος της Βηθλεέμ, απέκτησε τρεις θυγατέρες: τη Μαρία, τη Σοβή και την Άννα.

Η Μαρία, αφού παντρεύτηκε στη Βηθλεέμ, γέννησε εκεί την Ελισάβετ, τη μητέρα του Ιωάννη του Βαπτιστή.

Αγ. Νικόλαος: Ο Γνήσιος Εκφραστής του Ελληνορθόδοξου Ιδεώδους

 https://enromiosini.gr/biografies/24ag-nikolaos-gnisios1/

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Η αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία έχει να επιδείξει ατέλειωτους καταλόγους επισκόπων Της οι οποίοι τίμησαν την υψηλή αποστολή τους και έγιναν ζωντανά πρότυπα για μίμηση. Μια από τις αντιπροσωπευτικότερες μορφές ιδανικών επισκόπων Της είναι και ο λαοφιλής άγιος Νικόλαος, επίσκοπος Μύρων της Λυκίας (Μ. Ασίας), του οποίου την ιερή μνήμη τιμά εξόχως η Εκκλησία μας στις 6 Δεκεμβρίου.

Το ιερό του συναξάρι είναι στ’ αλήθεια μια λεπτομερής θεώρηση του γνησίου τύπου του ορθοδόξου επισκόπου, ο άγιος Νικόλαος υπήρξε πράγματι αντιπροσωπευτικός τύπος γνησίου επισκόπου της Εκκλησίας του Χριστού. Η ζωή του ολόκληρη υπήρξε προσαρμοσμένη στη ζωή του Χριστού που τόσο αγάπησε με όλη τη δύναμη της ψυχής του και τάχθηκε να τον υπηρετήσει πιστά. Σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας μας τη μεγάλη απόφαση να υπηρετήσει το Χριστό και το λαό του Θεού την πήρε ενώ ήταν ακόμα παιδί!

Άγιος Γεώργιος ο Χιοπολίτης, νεομάρτυς στις Κυδωνίες Μ. Ασίας (+1807)

 https://enromiosini.gr/biografies/24ag-georgios-chiopolitis/

Συναξάρι του Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου του Χιοπολίτου

Ο άγιος γεννήθηκε στο χωριό Πιθυός (ή Πυτιός) της Χίου το έτος 1785. Όταν ήταν εννέα μηνών ορφάνεψε από μητέρα και ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε. Έτσι το παιδί γνώρισε την μητριά για μητέρα. Σε ηλικία κάτω των δέκα ετών τον έβαλε ο πατέρας του κοντά σε ένα ξυλογλύπτη για να μάθει την τέχνη. Ενώ το συνάφι βρισκόταν στα γειτονικά Ψαρά και δούλευε το τέμπλο του Αγίου Νικολάου, εξαιτίας της απότομης συμπεριφοράς του πρωτομάστορα και της παιδικής αφέλειας, ο μικρός Γεώργιος μπήκε παρέα με κάποιους γνωστούς σε ένα καράβι και βγήκε στην Καβάλα. Εκεί, μια ημέρα, παρακινημένος από άλλα παιδιά, μπήκαν σ ένα μποστάνι για να κλέψουν καρπούζια. Ο αγροφύλακας πρόφθασε να συλλάβει μόνο τον μικρό Γεώργιο και τον πήγε στον δικαστή. Τότε το παιδί από φόβο αρνήθηκε την αγία πίστη του. Ένας από τους Αγαρηνούς τον πήρε σπίτι του και μετά καιρό τον έδωσε σε άλλον και κατόπιν ανεχώρησε στον Τσεσμέ. Οι συγγενείς του παιδιού δεν ήξεραν τίποτε από αυτά.

Όσιος Στυλιανός ο Παφλαγόνας (26 Νοεμβρίου)

 https://enromiosini.gr/biografies/24os-stylianos-paflagonas/

Ἀσκήσεως πέπτωκεν ὁ στερρὸς στῦλος. Στυλιανὸς γὰρ τὸν βίον καταστρέφει.

Βιογραφία Ο Όσιος Στυλιανός ήταν γιος πλουσίων γονέων (που μάλλον γεννήθηκε στην Παφλαγονία, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο, διότι εκεί φυλασσόταν και ιερό λείψανο του), διδάχτηκε νωρίς απ’ αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων.

Αγ. Αικατερίνη: Η Πάνσοφος Μεγαλομάρτυς του Χριστού (25 Νοεμβρίου)

https://enromiosini.gr/biografies/24ag-aikaterini-megalomartys/

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Οι γυναίκες μάρτυρες της Εκκλησίας μας είναι εξίσου ηρωίδες με τους άνδρες μάρτυρες, οι οποίες συναποτελούν την πιο εκλεκτή χορεία των αγίων. Το πρόβλημα της ισότητας των δύο φύλων, λύθηκε για την Εκκλησία μας στους αγίους Της, όπως και η σύμπλευση γνώσης και πίστης.

Στις κορυφαίες γυναίκες μάρτυρες της Εκκλησίας μας ανήκει και η μεγαλομάρτυς αγία Αικατερίνη. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στα 294 από ειδωλολατρική οικογένεια και ονομαζόταν Δωροθέα. Ο πατέρας της ονομαζόταν Κώνστας ή Κέστος και ήταν αριστοκράτης, φρόντισε δε να δώσει τη μεγαλύτερη δυνατή μόρφωση στην πανέμορφη και ευγενέστατη κόρη του. Σπούδασε στις πιο ονομαστές εθνικές σχολές φιλοσοφία, ρητορική, ποίηση, μουσική, μαθηματικά, αστρονομία και ιατρική. Γνώριζε το Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Βιργίλιο και όλους τους ποιητές. Επίσης κατείχε τις θεωρίες των αρχαίων ιατρών Ασκληπιού, Γαληνού και Ιπποκράτη. Ήταν πανεπιστήμων! Κάποιοι μάλιστα την ταυτίζουν με την αλεξανδρινή φιλόσοφο Υπατία, λόγω ομοιότητας, η οποία είχε βρει τραγικό θάνατο, περί το 440, σε μια θρησκευτική διένεξη.

Η Μάχη της Γκραμπάλας, 16-18 Νοεμβρίου 1940

 https://enromiosini.gr/arthrografia/24-machi-gkrampalas1940/

Στις 2 Νοεμβρίου το πρωί οι Ιταλοί είχαν ολοκληρώσει τις προετοιμασίες τους για την αποφασιστική τους επίθεση και από τις 09:00 σμήνη ιταλικών αεροσκαφών σε διαδοχικά κύματα άρχισαν να βομβαρδίζουν τον Τομέα Νεγράδων και ιδιαίτερα τη Γκραμπάλα, το Καλπάκι, τη Μονή Βελάς, το αεροδρόμιο Ιωαννίνων και τη γέφυρα Μαζαράκη, χωρίς όμως σοβαρά αποτελέσματα. Βομβάρδισαν επίσης τα Ιωάννινα με αρκετές ζημιές και θύματα μεταξύ του άμαχου πληθυσμού. Τις μεσημβρινές ώρες αποχώρησε η αεροπορία και άρχισε σφοδρός βομβαρδισμός της τοποθεσίας από το ιταλικό πυροβολικό, με μεγαλύτερη πυκνότητα κατά της τοποθεσίας Ελαίας—Γκραμπάλας, με ασήμαντα όμως και πάλι αποτελέσματα. 

Halloween: Μια ξενόφερτη γιορτή που μοιάζει αθώα, άλλα εξοικειώνει τα παιδιά με τον αποκρυφισμό

 https://enromiosini.gr/arthrografia/24halloween-mia-xeni-giorti/

Ελευθέριος Ανδρώνης

Το Halloween είναι μια «εισαγόμενη» γιορτή που όχι μόνο δεν συμβαδίζει με την Ορθοδοξία, άλλα αποτελεί και πνευματικό κίνδυνο για τα παιδιά, λόγω της παγανιστικής προέλευσης της

Halloween: Με πίκρα διαπιστώνει κανείς πως σε αυτή τη χώρα βασιλεύει ακόμα ο μιμητισμός, σε μια αέναη λογική «ψωροκώσταινας». Κυριαρχεί η τάση να μαϊμουδίζουμε ξενόφερτα έθιμα, σαν να μην ζούμε σε μια χώρα που διαθέτει τον μεγαλύτερο πολιτισμικό πλούτο του κόσμου.

«Εὐχές θείας Μεταλήψεως, φόβος Θεοῦ, ἁγιότητα: προϋποθέσεις κοινωνίας μέ τόν Θεό» σέ ἀντιπαράθεση μέ τή σκέψη τοῦ X. Γιανναρᾶ

 https://enromiosini.gr/arthrografia/arthografia-theologika/eyches-theias-metalipseos-fovos/

(Ἀπόσπασμα ἑρμηνευτικῆς ὁμιλίας πατρός Σαράντη Σαράντου ἐπί τοῦ 30ου κεφαλαίου τῆς «Κλίμακος» τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου)

«…Ἡ ἀκολουθία τῆς θείας Μεταλήψεως καί τά ὅσα λέγονται ἀπό τόν ἅγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο προετοιμάζουν τόν ἄνθρωπο γιά τή θεία Κοινωνία. Εἶναι πολύ σημαντικές οἱ εὐχές αὐτές.

Σέ ἕνα βιβλίο πού ἔβγαλε ὁ κ. Γιανναράς κατηγορεῖ αὐτές τίς εὐχές. Λέει ὅτι οἱ  εὐχές αὐτές εἶναι προϊόντα αὐτονομίας, ἀτομικῆς θρησκευτικῆς εὐσεβείας καί πώς εἶναι ἀσύμβατες μέ τό πνεῦμα τῆς θείας Εὐχαριστίας πού εἶναι συλλογικό καί εὐχαριστιακό. Κάνει λάθος.