Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ (π. Δημητρίου Μπόκου)

Η άγρια βοή της μάχης δεν έφτανε στα αυτιά της γυναίκας. Μεγάλη απόσταση, μιας μέρας δρόμος χώριζε τις δύο πόλεις, τη Σηλώ απ’ την Αφέκ. Μα αυτό δεν εμπόδιζε την καρδιά της να φτερουγίζει τρελά.

Ο μικρός της Αχιτώβ στριφογύριζε ολημερίς με τα συνομήλικά του. Σέρνοντας με δυσκολία τα πόδια της που όλο και βάραιναν απ’ την επτάμηνη εγκυμοσύνη της, πάσχιζε ν’ ασχοληθεί με τη λάτρα της. Μα όλα μάταια. Το μυαλό της σήμερα πετούσε μακριά.

Ο λαός της, ο λαός του Θεού, δοκιμαζόταν σκληρά. Από αλλόφυλους που συναθροίστηκαν για τον αφανισμό του. Από την πρώτη τους κιόλας σύγκρουση τα πράγματα πήγαν στραβά. Τέσσερις χιλιάδες νεκροί συμπατριώτες της σκέπασαν το πεδίο της μάχης. Γιατί ο Θεός τους παρέδωσε στα χέρια των εχθρών τους; Πώς άφησε να γίνει τέτοια συμφορά;

ΤΟ ΥΨΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΘΟΣ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

43. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (22-28 ΔΕΚ. 2024)

ΤΟ ΥΨΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΘΟΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

Κορυφώνεται την εβδομάδα αυτή η από μηνός ήδη εγκαινιασθείσα προεόρτια πορεία μας προς τη Βηθλεέμ. Η Βίβλος γενέσεως του ευαγγελιστή Ματθαίου, διευρυμένη με την αντίστοιχη γενεαλογία του Λουκά, μας εισάγει ευθέως στο γεγονός της απερινόητης καθόδου του Θεού και της εισόδου του στον τόπο και τον χρόνο της ανθρώπινης ιστορίας.

Η μακρά αλυσίδα των κατά σάρκα Προπατόρων, εκ των οποίων «εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός», συμπληρώνεται από την επίσης μακρά αλυσίδα των κατά πνεύμα προγόνων του, όλων εκείνων που με την κατά Θεόν βιοτή τους, έργω και λόγω, κράτησαν ανοιχτό στις ψυχές όλων των ανθρώπων, ιδιαιτέρως όμως του εκλεκτού περιουσίου λαού, τον πνευματικό δίαυλο της πίστης και της αναμονής, μέχρις ότου, με απόρρητο τρόπο, να περιβληθεί και την ανθρώπινη διφυή ουσία ο υπερούσιος Θεός. Και φυσικώ τω λόγω τιμώνται και όλοι αυτοί σήμερα, ιδιαιτέρως δε ο χορός των προφητών και προφητίδων (Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως).

ΕΚΤΑΚΤΟ - ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΠΟΥ ΚΡΥΨΑΤΕ ΜΕ ΣΟΒΑ ΣΤΟΝ ΤΡΟΥΛΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ

 https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2024/12/blog-post_90.html

άλλο παλαβό - θα αποσυναρμολογήσουν  τον τρούλο της ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ για να τον συντηρήσουν 

με πρόσχημα την συντήρηση φέρνουν στο προσκήνιο την Προφητεία - ότι όταν εμφανιστεί ο Παντοκράτορας στον τρούλο της ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ όλα τελειώνουν για τους γείτονες .

ΕΚΤΑΚΤΟ - ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ  ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΠΟΥ ΚΡΥΨΑΤΕ ΜΕ ΣΟΒΑ  ΣΤΟΝ ΤΡΟΥΛΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ  

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ και φρίττουμε 

" Ο εμβληματικός τρούλος της Αγίας Σοφίας θα αποσυναρμολογηθεί στο πλαίσιο ενός εκτεταμένου έργου αποκατάστασης που αποσκοπεί στη διατήρηση της ιστορικής και δομικής ακεραιότητας του παγκοσμίου φήμης μνημείου.

Η προσπάθεια, που επιβλέπεται από το υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, σηματοδοτεί μια κρίσιμη φάση των εργασιών συντήρησης, σύμφωνα με την Hurriyet.

ΟΙ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

42. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (15-21 ΔΕΚ. 2024)

ΟΙ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ

π. Δημητρίου Μπόκου

Δύο Κυριακές προ των Χριστουγέννων φέρνουμε στη μνήμη μας τη χορεία των αγίων Προπατόρων, των κατά σάρκα προγόνων του Χριστού. Όλοι αυτοί κλήθηκαν από τον Θεό να κρατήσουν αδιάσπαστη τη βιολογική αλυσίδα μέσω της οποίας θα λάμβανε χώρα η ενανθρώπηση του Χριστού.

Και μια άλλη επίσης χορεία πνευματικών Προπατόρων, όλοι οι δίκαιοι «από Αδάμ άχρι και Ιωσήφ του μνήστορος της Υπεραγίας Θεοτόκου», προοδοποίησαν την κάθοδο του Θεού, στήνοντας και κρατώντας όρθια την πνευματική γέφυρα μεταξύ ουρανού και γης.

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

41. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (8-14 ΔΕΚ. 2024)

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

π. Δημητρίου Μπόκου

Όταν ο Χριστός θεράπευε ασθενείς κατά την ημέρα του Σαββάτου, οι Φαρισαίοι θύμωναν. Τον κατηγορούσαν ότι παραβαίνει τον νόμο του Θεού, που όριζε αργία για το Σάββατο. Έτσι έγινε και με τη θεραπεία της γυναίκας που ήταν συγκύπτουσα, δηλαδή σκυμμένη, κυρτωμένη εντελώς από την αρρώστια της, χωρίς να μπορεί να σηκώσει όρθιο το κεφάλι της. Μα ο Χριστός ανέτρεπε τους συλλογισμούς τους (Κυριακή Ι΄ Λουκά).

ΤΟ ΔΕΣΙΜΟ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

39. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (24-30 ΝΟΕ. 2024)

ΤΟ ΔΕΣΙΜΟ

π. Δημητρίου Μπόκου

Ένας πλούσιος νεανίσκος, στο άκουσμα της προτροπής του Χριστού να απαρνηθεί τα πλούτη του, να πουλήσει τα υπάρχοντά του και να τα μοιράσει στους φτωχούς και μετά να ακολουθήσει τον Χριστό, «περίλυπος εγένετο· ην γαρ πλούσιος σφόδρα». Βλέποντας ο Χριστός τη μεγάλη στενοχώρια του νεαρού, επισήμανε στους ακροατές του ότι είναι πιο εύκολο να περάσει καμήλα από τρύπα βελόνας, παρά να μπει πλούσιος στη Βασιλεία του Θεού (Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά).

Τρομερή η κουβέντα του Χριστού! Οι ακροατές του εξεπλάγησαν. Ποιος είναι δυνατόν να σωθεί; είπαν. Φαίνεται μεν αδύνατο αυτό σε σας, είπε ο Χριστός, μα ο Θεός μπορεί να μεταβάλει τα πράγματα. Μπορεί να αλλάξει το φρόνημα και των πλουσίων ακόμα. Γιατί το πρόβλημα δεν τοποθετείται από τον Χριστό ακριβώς στον πλούτο, αλλά στη φοβερή υποδούλωση της ψυχής από την επιθυμία απόκτησής του και κατοχής του. Η επιθυμία αυτή καταργεί το όριο μεταξύ του σωστού και του λάθους, το άριστο μέτρο που οφείλει να έχει σε όλα ο άνθρωπος.

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

36. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (3-9 ΝΟΕ. 2024)

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

Μια θαυμάσια παραβολή είπε ο Χριστός, για να δείξει ότι μπροστά στον Θεό ο πλούσιος δεν έχει κανένα πλεονέκτημα, αλλά και ο φτωχός κανένα μειονέκτημα. Ένας πλούσιος, ανώνυμος για τον Θεό, πέρασε τη ζωή του με άνεση, ενώ ένας φτωχός, ο Λάζαρος, έζησε στην απόλυτη στέρηση, ριγμένος στην πόρτα του πλούσιου. Μετά θάνατον όμως η κατάσταση αντιστράφηκε άρδην. Ο πλούσιος βρέθηκε στη φλόγα και τα βάσανα του Άδη, ενώ ο Λάζαρος στην άνεση και τη χαρά του Παραδείσου, στην αγκαλιά του Αβραάμ (Κυριακή Ε΄ Λουκά).

Η ΕΠΑΦΗ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

35. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (27 ΟΚΤ.-2 ΝΟΕ. 2024)

Πηγαίνοντας ο Χριστός να αναστήσει την κόρη του Ιαείρου, θεράπευσε καθ’ οδόν και μια γυναίκα που έπασχε από δωδεκαετή αιμορραγία. Η αιμορροούσα (που κατά την παράδοση είναι η αγία Βερονίκη) θεραπεύτηκε αγγίζοντας κρυφά την άκρη από τον χιτώνα του Χριστού (Κυριακή Ζ΄ Λουκά).

Η ΚΑΤΟΧΗ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

34. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (20-26 ΟΚΤ. 2024)

Ο Χριστός συναντά στη χώρα των Γαδαρηνών κάποιον άνθρωπο που κατεχόταν όχι από ένα, αλλά από λεγεώνα, πλήθος ολόκληρο πονηρών πνευμάτων. Η κατοχή από τους δαίμονες είχε φέρει τον άνθρωπο αυτόν σε άθλια κατάσταση. «Ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο και εν οικία ουκ έμενεν, αλλ’ εν τοις μνήμασιν». Ο σατανάς τον είχε υποδουλώσει από πολλά χρόνια. Τον έδεναν με αλυσίδες και σιδερένια δεσμά στα πόδια, αλλά όλα τα έσπαζε και ωθούμενος από τη δαιμονική ενέργεια πλανιόταν στις ερήμους, πλήρως απομονωμένος από την ανθρώπινη κοινωνία. Ο Χριστός τον θεράπευσε, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος, ελευθερωμένος πια, ιματισμένος και σωφρονισμένος, να μην επιθυμεί να απομακρυνθεί από τα πόδια του σωτήρα του (Κυριακή ΣΤ΄ Λουκά).

Η δαιμονική κατοχή όμως δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τον δαιμονισμένο. Ο κάθε άνθρωπος είναι υπό την κατοχή αυτή. Όλοι μας, στον βαθμό που υποκείμεθα στα πάθη και υποσκελιζόμαστε από την αμαρτία, είμαστε σε κατάσταση κατοχής και δουλείας από τον διάβολο. Λέει ο απόστολος Πέτρος: «Ω γαρ τις ήττηται, τούτω και δεδούλωται» (Β΄ Πέτρ. 2, 19). Αν νικηθούμε από κάποιο πάθος, έχουμε ήδη υποδουλωθεί σ’ αυτό. Η τέλεση της αμαρτίας γεννά την κακή έξη μέσα μας, την υποδούλωση στον διάβολο, που υποκινεί έτσι αοράτως τα πάθη μας.

ΟΙ ΣΠΟΡΙΑΔΕΣ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

33. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (13-19 ΟΚΤ. 2024)

Ο Θεός σπέρνει τον καλό σπόρο του, τον θείο λόγο του, στις ψυχές των ανθρώπων. Οι άνθρωποι όμως δεχόμαστε με τον δικό μας τρόπο τον σπόρο του Θεού και καρποφορούμε διαφορετικά ο καθένας (Κυριακή Δ΄ Λουκά).

Αλλά δεν διαφέρουμε μόνο στον τρόπο της καρποφορίας. Δεν είμαστε μόνο γη που δέχεται τον σπόρο, αγρός που καλλιεργείται και φυτεύεται. Οι άνθρωποι είμαστε ταυτόχρονα και σποριάδες. Από τη θέση γονέων, δασκάλων, ιερέων, αλλά και ποικίλων άλλων πόστων εντός της κοινωνίας, γινόμαστε αυτομάτως σποριάδες στον πνευματικό αγρό των ψυχών πολλών συνανθρώπων μας και πρωτίστως των παιδιών μας. Ειδικά οι ψυχές των παιδιών είναι ένας χώρος απροστάτευτος. Τί σπέρνουμε στην ευαίσθητη αυτή παρθενική γη που μας παραδίδεται με απόλυτη εμπιστοσύνη; Το καλό ή το κακό;

Περιγραφές από άγνωστα ψηφιδωτά της Αγιάς Σοφιάς!

 https://romioitispolis.gr/perigrafes-apo-agnosta-psifidota-tis-agias-sofias/

Ο ΤΑΞΙΝΤΖΗΣ ΚΑΙ Η ΚΟΠΕΛΑ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

32. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (6-12 ΟΚΤ. 2024)

Στην πόλη Ναΐν ο Χριστός έρχεται αντιμέτωπος με αυτό που η αμαρτία δώρισε στον άνθρωπο, τον θάνατο. Ένα νέο παιδί, ο μονογενής υιός μιας χήρας, είναι στο φέρετρο. Η μάνα του θρηνεί απαρηγόρητη. Ο θάνατος του νέου παιδιού, αλλά και ο πόνος της μάνας συνταράζουν βαθιά τα σπλάχνα του Χριστού. Δεν δημιούργησε τα πλάσματά του για να καταντούν σ’ αυτή την τραγωδία. Τα έφτιαξε για να ζουν, ανώδυνα, χαρούμενα, παντοτινά. Δεν είχε σχεδιάσει θάνατο. Πλησιάζει αυτόβουλα τη χαροκαμένη μάνα και της λέει να μην κλαίει άλλο. Και γυρίζοντας αμέσως προς το νεκρό παιδί, το ανασταίνει με μια κουβέντα και ένα άγγιγμα (Κυριακή Γ΄ Λουκά).

ΧΡΗΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

31. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (29 ΣΕΠ.-5 ΟΚΤ. 2024)

Πρότυπο του ανθρώπου, αιώνιο και αμετάβλητο, αποτελεί ο Θεός. Όταν ο Χριστός μας παρακινεί σε κάτι, το κάνει για να μας φέρει πιο κοντά στο «καθ’ ομοίωσιν». Κυρίως και κατά εξαίρετο τρόπο ο Θεός προβάλλεται ως η τέλεια εικόνα της αγάπης, προς την οποία καλείται να συμμορφώσει εαυτόν και ο άνθρωπος. «Έσεσθε υιοί του Υψίστου, (δι)ότι αυτός χρηστός εστιν επί τους αχαρίστους και πονηρούς» (Κυριακή Β΄ Λουκά).

Ο Χριστός μιλάει για μια αγάπη που δεν είναι επιλεκτική, όπως συνήθως συμβαίνει σε μας. Εμείς αγαπάμε τους φίλους και μισούμε τους εχθρούς μας. Στην καλύτερη περίπτωση, λέμε συνήθως ότι δεν μισούμε, αλλά αγνοούμε όσους δεν μας αρέσουν. Και μάλιστα αυτό το τελευταίο, η υπεροπτική μας αδιαφορία γι’ αυτούς, θεωρείται και πνευματική κατάσταση, αφού έχουμε την «ανωτερότητα» να μην προβαίνουμε απέναντί τους σε εχθρικές ενέργειες, αντίστοιχες προς τις τυχόν δικές τους προς εμάς.

Χωρίς Χριστό υπάρχει ευτυχία;

 Γράφει ο Παναγιώτης Μυργιώτης

Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι στατική. Εξελίσσεται. Προχωρά. Η εντύπωση πολλών ανθρώπων είναι ότι προχωρά προς τα εμπρός. Ο άνθρωπος μαθαίνει περισσότερα πράγματα, εμπλουτίζει τις γνώσεις του. Ζει περισσότερα χρόνια και πιο άνετα. Οι πρόγονοί μας, όχι οι πολύ μακρινοί, ας πούμε οι παππούδες μας πχ πριν από εξήντα χρόνια δεν είχαν τηλεόραση ή σταθερό τηλέφωνο, καλλιεργούσαν την γη με ένα αλέτρι το οποίο έσερναν βόδια ή άλογα. Δεν είχαν ηλεκτρικό ρεύμα. Ίσως στερούνταν και αυτό το ραδιόφωνο. Τα σπίτια μικρά με λίγα δωμάτια και εις τα οποία συγκατοικούσαν ο παππούς και η γιαγιά. Τα παιδιά ήταν ευλογία και οι περισσότερες οικογένειες ήταν πολύτεκνες. Χρόνια φτώχειας, στερήσεων και ευλογημένα. Άκουγες και ένα «Δόξα σοι ο Θεός». Ευχαριστούσαν τον Θεό για αυτά τα λίγα, τα οποία μοίραζαν με τους συνανθρώπους των, τους εμπερίστατους.

ΤΑ ΥΔΡΟΧΑΡΗ ΦΥΤΑ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

30. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (22-28 ΣΕΠ. 2024)

ΤΑ ΥΔΡΟΧΑΡΗ ΦΥΤΑ

π. Δημητρίου Μπόκου

Με την είσοδό μας στον κύκλο των Κυριακών του Λουκά, γίνεται ξανά αναφορά στο γεγονός της κλήσης των πρώτων μαθητών του Χριστού, που είδαμε και κατά την Β΄ Κυριακή του Ματθαίου. Ο Λουκάς δίνει κάποια στοιχεία επιπλέον, λέγοντας ότι ο Χριστός κάλεσε τους πρώτους μαθητές, αφού πρώτα φρόντισε να πιάσουν μια εντελώς ανέλπιστη ψαριά, τόσο μεγάλη που τα δυο πλοία τους κινδύνευαν να βυθιστούν από το βάρος των ψαριών (Κυριακή Α΄ Λουκά).

Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Μεγάλη Δεσποτική Εορτή.

Τις πρώτες ημέρες του νέου εκκλησιαστικού έτους και σαράντα ημέρες από την επί του όρους μεταμόρφωση του Κυρίου μας η εκκλησία μας τοποθέτησε μια άλλη Δεσποτική εορτή. Στις 14 Σεπτεμβρίου εορτάζει την παγκόσμιο ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Του Σταυρού πάνω εις τον οποίο σταυρώθηκε ο Χριστός και έχυσε το πάναγνο αίμα Του για τη δική μας σωτηρία. Ο Σταυρός αποτελεί για τους χριστιανούς ιερό σύμβολο. Με τον Σταυρό ο Χριστός ξεγέλασε, νίκησε και ντρόπιασε το διάβολο, ο οποίος νόμισε ότι νίκησε, θανάτωσε κι εξαφάνισε τον Χριστό. Γι’ αυτό και δεν αντέχει να βλέπει αυτό το ιερό σύμβολο· φεύγει μακριά. Από νωρίς οι πρώτοι χριστιανοί εις τις κατακόμβες ζωγράφιζαν και το σύμβολο του σταυρού.

Ο Σταυρός για τους χριστιανούς αποτελεί σύμβολο κορυφαίο θυσίας και αγιασμού. Ο Σταυρός και η Ανάσταση λειτουργούν ως δυο βασικοί άξονες πάνω στους οποίους κινείται η ζωή των πιστών χριστιανών. Η Ανάσταση ακολουθεί και προϋποθέτει τον Σταυρό. Ο Σταυρός προμηνύει την Ανάσταση. Χωρίς Σταυρό δεν γίνεται Ανάσταση.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

29. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (15-21 ΣΕΠ. 2024)

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

π. Δημητρίου Μπόκου

Ο Χριστός μας καλεί να ακολουθήσουμε «οπίσω του», απαρνούμενοι τον εαυτό μας και αίροντας τον σταυρό μας (Κυριακή μετά την Ύψωσιν). Συνήθως ο Θεός δεν μας ζητάει ποτέ να κάνουμε κάτι που δεν το έκανε πρώτα Εκείνος. «Υπόδειγμα γαρ δέδωκα υμίν, ίνα καθώς εγώ εποίησα υμίν, και υμείς ποιείτε», λέγει στους μαθητές του (Ιω. 13, 15). Γι’ αυτό και ο Πέτρος τονίζει με έμφαση ότι ο Χριστός χάραξε την όλη σταυρική του πορεία «υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν ίνα επακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτού» (Α΄ Πετρ. 2, 21).

ΕΝΙΑΥΤΟΣ ΚΥΡΙΟΥ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

27. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (1-7 ΣΕΠ. 2024)

Ο Χριστός πήγε κάποτε στη Ναζαρέτ, στην πόλη όπου είχε μεγαλώσει. Ήταν Σάββατο και εισήλθε στη Συναγωγή, όπου διάβασε μια προφητεία του προφήτη Ησαΐα που αναφερόταν στον ερχομό του Μεσσία. Κατόπιν είπε στους συμπατριώτες του ότι η προφητεία αυτή εκπληρωνόταν στο πρόσωπό του, την ώρα εκείνη που τον άκουγαν να ομιλεί (Κυριακή της Ινδίκτου).

Η προφητεία έλεγε ότι το Άγιο Πνεύμα θα κατοικήσει πάνω στον Μεσσία. Στην προ Χριστού εποχή όσοι αποστέλλονταν από τον Θεό, -ιερείς, προφήτες, βασιλείς,- χρίονταν με αγιασμένο έλαιο, δείγμα ότι λάμβαναν αγιασμό και ευλογία για το έργο τους. Για τον λόγο αυτό ονομάζονταν «χριστοί Κυρίου». Τον Μεσσία όμως τον χρίει ο ίδιος ο Θεός με το Άγιο Πνεύμα. Γι’ αυτό και κατ’ εξοχήν ονομάζεται Χριστός.

ΜΟΝΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

26. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (25-31 ΑΥΓ. 2024)

ΜΟΝΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

Ο Χριστός περπάτησε πάνω στη φουρτουνιασμένη θάλασσα και ήλθε βοηθός στους μαθητές του, που δοκιμάζονταν σκληρά από τα αγριεμένα κύματα. Ο Πέτρος ζήτησε να περπατήσει κι αυτός πάνω στα κύματα και εν μέρει το πέτυχε. Όταν όμως η προσοχή του αποσπάστηκε από την τρικυμία που λυσσομανούσε γύρω του, το σώμα του ξαφνικά «βάρυνε» και άρχισε να βουλιάζει. Έκραξε τότε με αγωνία στον Χριστό και Εκείνος τον έσωσε (Κυριακή Θ΄ Ματθαίου).

Αγριεμένη θάλασσα έχει καταντήσει ο κόσμος μας. Τα μηνύματα πανταχόθεν δυσοίωνα. Πόλεμοι, αναταραχές, αρρώστιες, καταστροφές. Αντί για ένα ειρηνικό, αισιόδοξο, ελπιδοφόρο, ελεύθερο μέλλον, μας περισφίγγουν, καθημερινά όλο και περισσότερο, προσπάθειες χειραγώγησης, ανελευθερίας, μετάβασης σε νέες πρωτόγνωρες μορφές ολοκληρωτισμού. Ο Χριστός μιλάει για «πολέμους και ακοάς πολέμων». Προλέγει φυσικές καταστροφές. «Έσονται λιμοί και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους». Αλλά μας ενθαρρύνει. «Μη θροείσθε». Δεν είναι μόνο τα κύματα και η τρικυμία γύρω μας. Είναι και ο Χριστός επί των κυμάτων. Σπεύδει για τη σωτηρία μας. «Θαρσείτε», λέει, «μη φοβείσθε». Τον βλέπουμε; Τον αναγνωρίζουμε; Τον εμπιστευόμαστε;

ΤΣΙΓΚΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΣΠΑΤΑΛΗ (π. Δημητρίου Μπόκου)

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

25. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (18-24 ΑΥΓ. 2024)

ΤΣΙΓΚΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΣΠΑΤΑΛΗ

π. Δημητρίου Μπόκου

Όταν ο Χριστός χόρτασε με πέντε άρτους πέντε χιλιάδες άνδρες (και ίσως τριπλάσιο αριθμό γυναικών και παιδιών), δεν έδειξε καμμιά τσιγκουνιά, αλλά έδωσε και περίσσευμα τροφής απλόχερα. Όμως μετά τον χορτασμό τους δεν επέτρεψε και καμμιά σπατάλη. Οι δώδεκα μαθητές του έτρεξαν αμέσως να μαζέψουν τα περισσεύματα και γέμισαν από ένα μεγάλο κοφίνι ο καθένας (Κυριακή Η΄ Ματθαίου).

Ο Χριστός έδειξε ότι μπορεί να είναι απλοχέρης και να σκορπάει χωρίς τσιγκουνιά τα αγαθά του σε όλο τον κόσμο. Γέμισε τη γη με όλα τα καλά για τον άνθρωπο. «Τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους» (Ματθ. 5, 45). Η άνιση κατανομή των αγαθών αυτών μεταξύ των ανθρώπων, η φτώχεια και η δυστυχία των πολλών και η σκανδαλώδης ευημερία των ολίγων, είναι αποτέλεσμα της δικής μας αμαρτίας και μόνο.