Ποιες ζημιές προξενούν στη σωτηρία τους εκείνοι, που αμαρτάνουν με την ελπίδα, ότι θα εξομολογηθούν και θα μετανοήσουν

 https://enromiosini.gr/arthrografia/poies-zimies-proxenoyn-sti/

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Ποιος όμως μπορεί να φανερώσει πολύ καλά τις ζημιές, που προξενούν στον εαυτό τους εκείνοι που αμαρτάνουν με την ελπίδα ότι θα μετανοήσουν; Εγώ πιστεύω ότι οι περισσότεροι χριστιανοί θα κολασθούν για αυτήν την πονηρή και πλανεμένη ελπίδα, που σιγά-σιγά τους οδήγησε στο φοβερό γκρεμό του άδη.

Γιατί μολονότι πίστευαν, ότι για όσους αμαρτάνουν έχει ετοιμασθή μια αιώνια φλόγα, αυτοί, παρά όλα αυτά αμάρταναν σαν να πίστευαν ότι η κόλασις είναι ένα παραμύθι.

Αμαρτία με μετάνοια αγιάζει. Αγιότητα με υπερηφάνεια ξεπ-αγιάζει

https://romioitispolis.gr/amartia-me-metanoia-agiazei-agiotita-me-yperifaneia-xep-agiazei/

 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τον Θεό που με αξίωσε να συναντήσω μεγάλες και καταξιωμένες μορφές της Ορθοδοξίας ,αν και πάλι άνθρωπος δεν έγινα,όπως τον Άγιο Παϊσιο,τον Όσιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη,τον Οσιώτατο Γέροντα Ευμένιο Λαμπάκη στην Κρήτη και άλλους παλαιούς και συγχρόνους.
Όμως τώρα που αναλογίζομαι ,την πιο σοφή και αγία κουβέντα δεν την άκουσα από τους Αγίους μα από έναν «αμαρτωλό».

Aπό την Πινακοθήκη στην ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΡΙΑ ο δρόμος δείχνει πως θα πορευτεί το 2025.

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2025/03/2025_14.html

 

"δίχως ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ η Ανθρώπινη ΚΟΙΝΩΝΙΑ θα γίνει ΑΓΡΙΑ" 

"μην πείτε όταν θα ¨αγριέψουν¨ τα πράγματα ότι δεν το ξέρατε;"  μας είπε άνθρωπος του ΘΕΟΥ 

Αυτά που ζήσαμε τα γνωρίζουμε , τα άλλα που έρχονται δεν τα ξέρουμε γιατί θα είναι αλλόκοτα και δαιμονικά .

Βιώνουμε την σκληρή εκδοχή της σκληροκαρδίας και της αμετανοησίας μας.

Μετάνοια και εξομολόγηση, για να πάρουμε την συγχώρηση και να προσέλθουμε στο μέγα Μυστήριο!

 https://enromiosini.gr/arthrografia/metanoia-kai-exomologisi1/

(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Ομιλ. ΙΔ΄εις το κατά Ματθαίον)

«Το μεν ουν άμεινον, το μηδέ όλως αμαρτάνειν, το δε μετ’ εκείνο, το αμαρτάνοντας αισθάνεσθαι και διορθούσθαι. Ει δε μη τούτο έχοιμεν, πώς δεηθησόμεθα του Θεού και άφεσιν αιτησόμεθα αμαρτημάτων, οι τούτων μηδένα ποιούμενοι λόγον; Όταν γαρ συ αυτός ο πεπλημμεληκώς μηδέ αυτό τούτο, ότι ήμαρτες, ειδέναι εθέλης, υπέρ ποίων παρακαλέσεις τον Θεόν πλημμελημάτων;  Υπέρ ων ουκ οίδας; και πώς είση της ευεργεσίας το μέγεθος; Ειπέ τοίνυν σου τα πλημμελήματα κατ` είδος, ίνα μάθης τίνων λαμβάνεις συγχώρησιν, ίν` ούτως ευγνώμων γένη περί τον ευεργέτην…