Ο Θανάσης και η Εθνική υπερηφάνεια (Από πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Ο Θανάσης και η Εθνική υπερηφάνεια 

Το σάπιο πολιτικό συμμοριακό σύστημα στην εναγώνια προσπάθειά του να παρατείνει τον αμαρτωλό βίο του, μας υποχρέωσε να ανακηρύξουμε, περίπου, ως εθνικό ήρωα, ένα νεαρό Νιγηριανό, που έχει το ταλέντο να ρίχνει μια μπάλα σε μια τρύπα.

Ο πρωθυπουργός τον δέχθηκε σε ειδική ακρόαση αγκαλιάζοντάς τον, δηλώνοντας την εθνική του υπερηφάνεια.

Τα μεγάλα κανάλια που σιωπούν για τα Νοbel και τις απανταχού λαμπρές επιτυχίες των μαχόμενων Ελλήνων, μας τον πλασάρισαν ως περίπου το ίδιο. Ήρωα!

Από πλευράς των χαζοχαρούμενων φιλάθλων χαράς ευαγγέλια! Τον έκαναν Έλληνα. Και όλα αυτά γιατί; Γιατί μας λένε "σήκωσε την ελληνική σημαία και τους έκανε υπερήφανους"

Γιατί τόση υποκρισία; Πολλοί από αυτούς που λένε αυτή την υπερβολή (για να μην πω κοτσάνα) λοιδορούν την ελληνική σημαία, που θεωρούν ως σύμβολο… ρατσισμού (για το θέμα αυτό έγραψα πολλές φορές).

Όμως παπαγαλάκια και φορείς του εκφυλισμένου συμμοριακού συστήματος ανήγαγον την μπάλα στην τρύπα σε περίπου εθνικό γεγονός, μέσα στα πλαίσια της χυδαίας προπαγάνδας, η οποία αποβλέπει στην πιο πέρα αποβλάκωση του ήδη ημιναρκωμένου κοινωνικά και πολιτικά "κυρίαρχου" λαού.

Οι πολιτικοί ολετήρες, ακολουθώντας την πανάρχαια επιτυχημένη συνταγή "άρτος και θεάματα", έμπασαν το "κυρίαρχο", εδώ και πολλά χρόνια στους σάπιους παράδεισους του "αθλητισμού".

Ενός "αθλητισμού", που αν λειτουργούσε η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα, πολλοί παράγοντές της θα έπρεπε να βρίσκονται στη φυλακή!

Γοερό παράδειγμα οι λεγόμενοι "Ολυμπιακοί Αγώνες" που χρεοκόπησαν την Ελλάδα γεμίζοντας τις καταθέσεις βιβλιαρίων των τραπεζών και τις διάφορες λίστες των ληστών (γιατί για χρόνια και χρόνια αυτές οι καταθέσεις δεν ανοίγουν;).

Επειδή, λοιπόν, το εκφυλισμένο και αμαρτωλό σύστημα οδήγησε την Ελλάδα "να κολυμπά στα σκατά" προσπαθεί να τα κρύψει κάτω από το χαλί αναδεικνύοντας τον Νιγηριανό μπαλαδώρο ως πρότυπο "Έλληνα"!

Ερωτάται ο πρωθυπουργός: Πόσους Έλληνες που τίμησαν και τιμούν την Ελλάδα στο χώρο του πνεύματος, της τέχνης και της επιστήμης κάλεσε στο Μέγαρο;

Σε πόσους Έλληνες και Ελληνίδες, τα μεγάλα κανάλια επιφύλαξαν τόσες και τέτοια προβολή όσο στο νεαρό Νιγηριανό;

Είναι προφανέστατο ότι το σύστημα επιδιώκοντας την κοινωνική και πολιτική χλωροφορμίαση του "κυρίαρχου" λαού του χορηγεί αφειδώς το "όπιον των λαών", δηλαδή τον σάπιο αθλητισμό για να μη μπορεί να δει αυτό που συμβαίνει στην καθημαγμένη πατρίδα του.

Η συνταγή πανάρχαια: Οι Ρωμαίοι καλούσαν τον λαό να παρακολουθήσει το πώς τα λιοντάρια κατασπάρασσαν τους χριστιανούς. Ο βασιλιάς της Περσίας Κύρος, όταν κατέκτησε τις Σάρδεις, έδωσε εντολή να ανοίξουν ταβέρνες και η μπορντέλα και δημιούργησε μιας σειρά από παιχνίδια ώστε ο κατακτημένος λαός να μην συνειδητοποιεί την κατάστασή του (για το ζήτημα αυτό βλ. το δοκίμιο του Γάλλου δικαστή Λα Μποεσι: "Ελευθερία και Εκούσια δουλεία" με πρόλογο του αείμνηστου Προέδρου της Δημοκρατίας Μ. Στασινόπουλου, εκδ. "Άλμα", Αθήνα 1975).

Στο σύγχρονο κόσμο, ο Χίτλερ ήδη από το 1924 είχε καταστήσει, με καταστατική διάταξη του ναζιστικού κόμματος, υποχρεωτικό τον αθλητισμό, για τον οποίοι μας λένε πολύ υποκριτικά και πολύ εξωπραγματικά ότι τάχα "προωθεί την ειρήνη"!

Το ψεύδος το απέδειξε ο ίδιος ο Χίτλερ όταν μόλις έσβησε η δάδα στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936, στους οποίους απένειμε και τις διακρίσεις, αιματοκύλησε την ανθρωπότητα (για το ζήτημα αυτό βλ. το άρθρο μου: "Ολυμπιακοί Αγώνες: Ένα διεθνοποιημένο ψεύδος", στα "Πολιτικά Θέματα" της 21/2/1992 και σειρά άρθρων μου στην "Ελεύθερη Ώρα" από 15 Αυγούστου 2004 έως 31 Αυγούστου, όπου χαρακτήρισα αυτούς τους "Αγώνες" ως πολιτικό και κοινωνικό έιτζ).

Να θυμίσω ακόμη ότι το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας (1967-1974) ανήγαγε το ποδόσφαιρο σε εθνικό ιδανικό -με εκείνη τη νίκη στο Γουέμπλεϋ- υφιστάμενο την οξύτατη κριτική -και καλώς γινόταν- από τους αντίθετους του καθεστώτος. Θεωρούσαν την υπερβολική προπαγάνδα ως προσπάθεια κοινωνικής αποβλάκωσης.

Το κακό είναι ότι ο ίδιος αυτός κόσμος, όταν ήρθε στα πράγματα επεδόθη μετά ζήλου και περισσό ενδιαφέρον στην προώθηση του… αθλητισμού, τον οποί ποικιλοτρόπως εκμεταλλεύονται πολλοί και διάφοροι, άλλοι να τα οικονομήσουν και άλλοι να τον εκμεταλλευτούν πολιτικά.

Άκουσα σε κανάλι τον νεαρό Νιγηριανό "Μεσσία" της Ελλάδας να λέει ότι "είμαι χαρούμενος που θα με υποδεχτούν στο αεροδρόμιο πέντε χιλιάδες φίλαθλοι"!

Ναι, έτσι διαπαιδαγωγούν τον "κυρίαρχο" λαό οι κοινωνιοκτόνοι εξουσιαστές: Να ζητωκραυγάζει για "νίκες" και να ηρωποιεί ποδοσφαιριστές και μπασκετμπολίστες, οι οποίοι ενώ δοξάζονται και πλουτίζουν οι ίδιοι, ο "κυρίαρχος" λαό και η Ελλάδα βιώνουν κάτω από το πέλμα των πολλαπλών αδιεξόδων, τα οποία ισοπεδώνουν τον αληθινό πολιτισμό και τους Έλληνες που πραγματικά την κάνουν υπερήφανη.

Παράδειγμα κλασικό:

Όταν ο νομπελίστας ποιητής Σεφέρης με το Νόμπελ στο χέρι, προσγειώθηκε στο ελληνικό αεροδρόμιο, το Δεκέμβριο του 1963, τον υποδέχθηκαν μόνο δύο πρόσωπα: σύζυγος και κουνιάδα (βλ. το άρθρο μου: "Η μοίρα των πρωτοπόρων" στα "Πολιτικά Θέματα" της 28112003).

Τι αξία έχει ένας Σεφέρης μπροστά σε έναν Αντετο Κουνμπο, ο οποίος μάλιστα απέκτησε και την Ελληνική υπηκοότητα, όπως ο πατέρας της ιατρικής Ιπποκράτης απέκτησε την ιδιότητα του πολίτη της Αθηναϊκής Δημοκρατίας "λόγω της προσφοράς του στην επιστήμη" (για το ζήτημα της απονομής του τίτλου του Αθηναίου πολίτη στην Ελλάδα του Περικλή βλ. το κεφάλαιο: "Η διαλεκτική σχέση πολιτών και πολιτογραφούμενων κατά των Αριστοτέλη" στο πρόσφατο έργο μου: "Εχθροπάθεια κατά των Ελλήνων", εκδ. "Πελασγός" - Ι.Γιαννάκενας - Αθήνα, 2013, σελ. 63-69).

Ίσως κάποιος "φίλαθλος" αντιτείνει: "Και τι είναι ο Ιπποκράτης μπροστά σε έναν ποδοσφαιριστή ή σε έναν που σηκώνει σίδερα;" όπως ο μόνιμος Περιφερειάρχης Αττικής!

Απολύτως τίποτα, απαντά ο γράφων, και γι' αυτό διακηρύσσει: "Αυτό το σάπιο σύστημα χρειάζεται ανασκολοπισμό (βλ. το άρθρο μου: "Ν' ανασκολοπιστούν οι ανασκολοπίζοντες" στο μηνιαίο περιοδικό "Ηλιαία", τεύχ. Μαΐου 2007, το οποίο αναδημοσιεύθηκε στο έργο μου: "Κριτικά Κείμενα", εκδ. "Πελασγός" - Ι. Γιαννάκενας", Αθήνα 2013).

Αθήνα, 28/02/2014

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου