https://www.antinews.gr/64352/politiki/amoiri-patrida/
Ως γνωστόν, αρχή άνδρα δείκνυσι.
Με τον νέο ΠτΔ να περνά κάτω από τον πήχη.
Λειτούργησε στη Βουλή ως κομματάρχης του Μητσοτάκη.
«Παρέδωσε» την Ελλάδα στους Αμερικανούς για να την… προσέχουν.
«Μπάζωσε» κι αυτός το έγκλημα των Τεμπών με τον τρόπο του.
https://professors-phds.com/2025/01/17/71990/
.png)
Όπως υπονοεί ο τίτλος και προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης το παρόν άρθρο δεν σχολιάζει την αναγγελθείσα επιλογή του Πρωθυπουργού για το προτεινόμενο πρόσωπο αλλά για τον τρόπο της εκλογής του.
Στα μάτια του λαού ο/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο Ανώτατος Άρχων της χώρας, σύμβολο της ενότητας του έθνους, εγγυητής τήρησης του Συντάγματος εκ μέρους των κυβερνώντων και της ανεξαρτησίας της χώρας έναντι των εχθρών της και πρέπει να διακρίνεται για το ήθος, την φιλοπατρία του/της και τον σεβασμό προς τις αξίες και τον πολιτισμό του λαού.
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Έως και τα τελευταία εικοσιτετράωρα το Μέγαρο Μαξίμου, όπως αποκαλύπτουν καλά ενημερωμένες πηγές της στήλης, διεξήγε κρυφές ακόμη και κατά τόπους δημοσκοπήσεις με τη μέθοδο face to face για το θέμα της προεδρικής εκλογής, προτού φτάσουμε στη χθεσινή επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητας Τασούλα από τον Κ. Μητσοτάκη.
Οι μετρήσεις αυτές δεν αφορούσαν ονόματα των πιθανών υποψηφίων (όπως είχε γίνει πριν από λίγο καιρό), αλλά τις συνολικές τάσεις του εκλογικού σώματος στην τρέχουσα συγκυρία. Και όλα τα ευρήματα επιβεβαίωναν το προφανές, δηλαδή τις διαρροές και ως εκ τούτου μεγάλες «τρύπες» της Ν.Δ. προς τα δεξιά της. Κάπως έτσι σφραγίστηκε η επιλογή του -κατά τα λοιπά άχρωμου, άγευστου και βολικού- νυν προέδρου της Βουλής.
https://www.antinews.gr/63279/politiki/imiseia-klisi-dexia/
Την άποψή μου για τον Τασούλα την ξέρετε, την έγραψα εδώ, στο απάτητο λημέρι μου στη «Δημοκρατία». «Λόρδος από στάνη» και δεν αλλάζει.
Σηματοδοτεί όμως κάτι και θα το κάνω ψιλά κατωτέρω, αφού τηρήσουμε άπαντες, σε στάση προσοχής, ενός λεπτού σιγή για τις φιλοδοξίες του «απολύτως», του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος θα μπορέσει πλέον να αφοσιωθεί στη συγγραφή του δωδεκάτομου έργου του «Εγώ, το μεγαλείο μου και ο εαυτός μου», με πρόλογο του ιδίου.
Οι τρεις πρώτοι τόμοι είναι αφιερωμένοι στην αξία του λακωνίζειν και της σιωπής. Φευ, δεν θα προσθέσει άλλες δέλτους στην Ιστορία με την προσφορά του στο Έθνος. Θα μείνουν μόνο «οι στρατιωτικοί είσαστε αυτιστικοί», η φαεινή ιδέα του χαρατσιού στους λογαριασμούς του ρεύματος, ατελείωτη φλυαρία με το φρύδι σηκωμένο, κάτι τσαμπουκάδες σε πάνελ και ένας χυμένος καφές που χοροπήδαγε στο τραπέζι. Φινίτο λα μούζικα.
