Προσυπογράφω!!!
πηγή: http://olympia.gr/2011/03/11/%CF%84%CE%B9-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%C2%AB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%C2%BB/
Σας ανακοινώνεται το νέο ωράριο: απ’ όταν φέξει μέχρι τις έξι (τ’ απόγευμα). Ο μισθός θα δίδεται κατόπιν κληρώσεως.
Το ερώτημα «ποιος θα δείρει τον Σουγκλάκο» χρειάστηκε χρόνο για να απαντηθεί. Τελικά, δεν τον έδειρε κανείς. Ο λατρεμένος παλαιστής αποδήμησε εις Κύριον αήττητος. Οι θεατές των επικών αναμετρήσεών του με αλλοεθνείς αντιπάλους μπορεί συχνά να φώναζαν το σύνθημα «κατς – σικέ – απάτη όλα», αλλά το ταμπλό έδειχνε νίκες του Έλληνα αγωνιστή και ήττες των επίδοξων διαδόχων του παλαιστικού στέμματος. Ο Απόστολος Σουγκλάκος διέλυε τους φαποσυλλέκτες κατσέρ με την ίδια ευκολία που κατατροπωνόταν η έβδομη Τέχνη από τις βιντεοκωμωδίες όπου εμφανιζόταν. Το ερώτημα “ποιον θέλει η Μέρκελ να ανταγωνιστούν οι Ευρωπαίοι” μπορεί να απαντηθεί συντομότερα από το σουγκλάκειο αίνιγμα. Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στα ανατολικά του παγκόσμιου χάρτη και στην ετικέτα όπου αναγράφεται η χώρα όπου παρασκευάστηκε και συναρμολογήθηκε οποιαδήποτε συσκευή χρησιμοποιείτε. Στις περισσότερες περιπτώσεις, στις ταμπελίτσες αναγράφεται «Made in China ή Vietnam ή India, ή Pakistan κ.λπ.». Αυτούς θέλει να ρίξουμε στο καναβάτσο η Ανατολικογερμανίδα καγκελάρα. Το πεδίο είναι ευνοϊκό. Οι διαιτητές είναι «πιασμένοι». Συμφωνούν άπαντες με το πλάνο της Μέρκελ. Και ο Όλι Ρεν και όλοι οι άλλοι, που το μικρό όνομά τους είναι Ζαν Κλοντ. Πρώτος και καλύτερος ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο πρόεδρος του Eurogroup (μια φιλανθρωπική οργάνωση που βοηθάει ανήμπορους δισεκατομμυριούχους). Από κοντά και ο ψυχοπονιάρης Ζαν Κλοντ Τρισέ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (το αποθεματικό αγάπης που διαχειρίζονται επί έτη πολλά οι γιουροπίανς απόγονοι του Σάιλοκ). Ο ομόλογος του Σουγκλάκου, ο Ζαν Κλοντ βαν Νταμ δεν έχει τοποθετηθεί ακόμα επί του ζητήματος διότι είναι απασχολημένος στο Χόλιγουντ.
Καλορίζικοι!
Το μέγα ζήτημα του οικονομικού ξυλοφορτώματος με την Ασία είναι αν το θέλουν περίπου μισό δισεκατομμύριο ευρωσουγκλάκοι. Διότι σ’ αυτό το ματς ο ηττημένος πάει σπίτι του και ο νικητής στα θυμαράκια από ασιτία. Στην καλύτερη περίπτωση, ο δαφνοστεφής Ευρωπαίος, αντί για τα θυμαράκια μπορεί να καταλήξει στην υπερλούξ αχυροκαλύβα του για να απολαύσει εορταστικό δείπνο που θα περιλαμβάνει: ένα μπολ μισογεμάτο με όρυζα κι ένα κουλουράκι με χαρτί όπου θα αναγράφεται πρόγνωση για το ριζικό του. Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο μπορεί να του χορηγηθεί και φιλέτο από καλοψημένο κύνα (σκύλο) με σος ακρίδας και γαρνιτούρα από μυργήγκια. Κι αυτό διότι οι εργασιακές συνθήκες στην Ασία είναι μακράν χειρότερες από εκείνες που έχει ένας κρατούμενος σε αγροτικές φυλακές της Ρουμανίας. Στην Κίνα, τον παρελθόντα Αύγουστο, οι εργαζόμενοι αυτοκτονούσαν σαν τα λέμινγκς (τα τρωκτικά που φουντάρουν οικειοθελώς στη λεβεντοπνίχτρα θάλασσα) από την απελπισία και το στρες. Η κινέζικη κυβέρνηση απάντησε με αυξήσεις! Ο κατώτατος μηνιαίος μισθός ανέβηκε από τα 800 γουάν σε 1000. Πόσα είναι σε ευρώ; Από 87 ευρώ (το μήνα) σε 109! Αν εμείς στην Ευρώπη φτάσουμε το μηνιάτικο στα 100 ευρώ, θα τους ανταγωνιστούμε! Το θέλουμε;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Δημοκρατία» στις 9 Μαρτίου 2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου