Πέμπτη 30 Απριλίου 2009
Δευτέρα 6 Απριλίου 2009
Σκληρό γαλάζιο
Πάλι κι απόψε τα ίδια άρχισα
μες στο παράπονο άλλη μια μέρα
σαν μήνας άδικος ότι αγάπησα
σαν Αύγουστος στην Αμοργό όταν σηκώνει αέρα
Οι όρκοι μου Έκτορες στου χρόνου τ' άρματα
γυμνοί να σέρνονται πάνω στο χώμα
γυναίκες μνήμες βάζουν κλάματα
σκύβουν μια τελευταία φορά και με φιλούν στο στόμα
Δεν έχω όμορφο νησί
κανείς δεν θα με ψάξει
ούτε κανα πιστό σκυλί στα πόδια μου θα κλάψει
δεν έφυγα από πουθενά
δεν έχω να ξεχνάω
απ' τη ζωή μου έρχομαι και στη ζωή μου πάω
Σκληρό γαλάζιο μ' έχει κυκλώσει
των άγριων πόθων η ερημιά
κι αν απ' τα χέρια σου έχω γλυτώσει
τα μάτια σου με βρίσκουνε και με πονούν ξανά
Μόνος μου τώρα ξέμεινα σαν χωματένια οδός
οι φίλοι μου ξεχάστηκαν σε μια παλιά τεβέρνα
κι όταν για λίγο πίστεψα πως ήμουνα Θεός
πέρασα από κύματα και βράχηκα στη φτέρνα
Δεν έχω όμορφο νησί ...
Αυτό το μικρό στιχουργικό αριστούργημα του Οδυσσέα Ιωάννου θα το βρείτε στο CD των Θ.Μικρούτσικου - Ο.Ιωάννου - Β.Παπακωνσταντίνου "Θάλασσα στη σκάλα"!
Καλή επιτυχία στο Βερολίνο!
Συγχαρητήρια σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό για την πανηγυρική τους πρόκριση στο fianal 4 της Ευρωλίγκας!
Όπως μπορείτε να δείτε και σε προηγούμενο post, είχα υποστηρίξει ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο το ΝΑ ΜΗΝ πάνε στο Βερολίνο και όχι το αντίθετο.
Και ότι το σερί νίκες-ήττες θα ήταν το πολύ 3-1 υπέρ τους!
Και τώρα λοιπόν....Βερολίνο!
Αυτό που θέλω να ευχηθώ ολόψυχα είναι ο νικητής του μεταξύ τους ημιτελικού την Πρωτομαγιά να σηκώσει την κούπα. Και να μην επαναληφθεί το σκηνικό του Τελ Αβίβ και της Σαραγόσα, όπου ο Ολυμπιακός έχασε στον τελικό από Μπανταλόνα και Ρεάλ αντίστοιχα (ομάδες που προπονούσε τότε ο Ομπράντοβιτς!)...
Το πρωτεύον ζήτημα βέβαια είναι...εξωαγωνιστικό και αφορά τη συμπεριφορά των οπαδών των δύο ομάδων στην εξέδρα (και έξω από αυτήν).
Αν φέρουμε στο μυαλό μας την εμπειρία των δύο προηγούμενων "εμφυλίων", τότε δεν πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι.
Άραγε τα τότε παθήματα θα γίνουν μάθημα!
Ε, κυριοι Γιαννακόπουλοι και Αγγελόπουλοι (ιδιοκτήτες Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού αντίστοιχα);
Σε εσάς απευθύνομαι πρώτα από όλα, γιατί εσείς μπορείτε να κάνετε πολλά για επιτύχετε μια σώφρονα συμπεριφορά από τους οπαδούς των ομάδων σας.
Ή θα τους χαϊδέψετε πάλι τα αυτιά με εκατέρωθεν εμπρηστικές δηλώσεις (δεν αργεί δα να απλωθεί η "φωτιά", από 2-3 εφημερίδες "βαμμένες" κόκκινες ή πράσινες κυκλοφορούν...) μοιράζοντας χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο τα εισιτήρια που αντιστοιχούν σε κάθε ομάδα;
Να ξέρετε πάντως ότι η αστυνομία του Βερολίνου δεν αστειεύεται καθόλου...
Όπως μπορείτε να δείτε και σε προηγούμενο post, είχα υποστηρίξει ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο το ΝΑ ΜΗΝ πάνε στο Βερολίνο και όχι το αντίθετο.
Και ότι το σερί νίκες-ήττες θα ήταν το πολύ 3-1 υπέρ τους!
Και τώρα λοιπόν....Βερολίνο!
Αυτό που θέλω να ευχηθώ ολόψυχα είναι ο νικητής του μεταξύ τους ημιτελικού την Πρωτομαγιά να σηκώσει την κούπα. Και να μην επαναληφθεί το σκηνικό του Τελ Αβίβ και της Σαραγόσα, όπου ο Ολυμπιακός έχασε στον τελικό από Μπανταλόνα και Ρεάλ αντίστοιχα (ομάδες που προπονούσε τότε ο Ομπράντοβιτς!)...
Το πρωτεύον ζήτημα βέβαια είναι...εξωαγωνιστικό και αφορά τη συμπεριφορά των οπαδών των δύο ομάδων στην εξέδρα (και έξω από αυτήν).
Αν φέρουμε στο μυαλό μας την εμπειρία των δύο προηγούμενων "εμφυλίων", τότε δεν πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι.
Άραγε τα τότε παθήματα θα γίνουν μάθημα!
Ε, κυριοι Γιαννακόπουλοι και Αγγελόπουλοι (ιδιοκτήτες Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού αντίστοιχα);
Σε εσάς απευθύνομαι πρώτα από όλα, γιατί εσείς μπορείτε να κάνετε πολλά για επιτύχετε μια σώφρονα συμπεριφορά από τους οπαδούς των ομάδων σας.
Ή θα τους χαϊδέψετε πάλι τα αυτιά με εκατέρωθεν εμπρηστικές δηλώσεις (δεν αργεί δα να απλωθεί η "φωτιά", από 2-3 εφημερίδες "βαμμένες" κόκκινες ή πράσινες κυκλοφορούν...) μοιράζοντας χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο τα εισιτήρια που αντιστοιχούν σε κάθε ομάδα;
Να ξέρετε πάντως ότι η αστυνομία του Βερολίνου δεν αστειεύεται καθόλου...
Σάββατο 28 Μαρτίου 2009
Από εδώ πέρασε ο Πατροκοσμάς ο Αιτωλός!
Από εδώ ο Πατροκοσμάς ο Αιτωλός προφήτεψε την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου...
Η τοποθεσία αυτή βρίσκεται στον επαρχιακό δρόμο Κομποτίου-Φλωριάδας Αιτωλοακαρνανίας, μεταξύ των δημοτικών διαμερισμάτων Χρυσοράχης και Λιασκόβου του δήμου Μενιδίου Αιτωλοακαρνανίας.
Η τοποθεσία αυτή βρίσκεται στον επαρχιακό δρόμο Κομποτίου-Φλωριάδας Αιτωλοακαρνανίας, μεταξύ των δημοτικών διαμερισμάτων Χρυσοράχης και Λιασκόβου του δήμου Μενιδίου Αιτωλοακαρνανίας.
Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009
Πώς και γιατί σπούδασα Κοινωνιολογία!
Σε αυτό το post θα σας παραθέσω κάποια "βιογραφικά" στοιχεία, που αφορούν τα κίνητρα που με οδήγησαν να σπουδάσω Κοινωνιολογία. Θα καταλάβετε, σε επόμενο post, ότι αυτό συνδέεται, με τον τρόπο του, με το θέμα της εγκληματικότητας και όλα αυτά τα παρανοϊκά που ακούω και βλέπω τις τελευταίες μέρες....
Όπως μπορείτε να δείτε στην ταυτότητα του blog μου, έχω σπουδάσει Κοινωνιολογία στην Πάντειο.
Το να σπουδάσω Κοινωνιολογία ήταν για μένα κάτι που προκλήθηκε από τα ίδια τα βιώματά μου ως έφηβος.
Όταν ήμουν ακόμα μαθητής γυμνασίου, το 1985, μόλις 14 ετών τότε, συνέβη κάτι συγκλονιστικό στη γειτονιά μου, στο κέντρο του Αγρινίου: τέσσερις νέοι άνθρωποι βρέθηκαν νεκροί μέσα σε ένα μήνα λίγα μέτρα έξω από το σπίτι μου, ύστερα από "υπερβολική χρήση ναρκωτικών"!
Ήταν κάτι που με συγκλόνισε, όπως συγκλόνισε και όλη τη γειτονιά μου. Οι γονείς μας φύλαγαν κυριολεκτικά σκοπιά στην πόρτα για να μην ξεμυτίσουμε. Τόσο είχαν φοβηθεί!
Ήταν όμως μια υπερβολική αντίδραση, όσο ισχυρό κι αν ήταν το σοκ.
Αν ήταν έτσι, τότε δεν θα έπρεπε να μας άφηναν να πάμε ούτε στο σχολείο μας, γιατί εκεί να δείτε βαποράκια που σουλάτσαραν εντός κι εκτός του σχολείου...
Όλα αυτά λοιπόν γέννησαν μέσα μου κάποια ερωτήματα: γιατί τόσο νέοι άνθρωποι να παίρνουν ναρκωτικά; Γιατί επίσης νέα παιδιά να γίνονται πλασιέ του θανάτου στα σχολεία μας; Γιατί σε πολλές καφετέριες να γίνεται διακίνηση ναρκωτικών (πολλοί διέδιδαν τότε ότι ακόμα και στην...πορτοκαλάδα που πίναμε έριχναν "κάτι");
Έτσι σκεφτόμουν τότε και αυτό ήταν που γέννησε μέσα μου την επιθυμία, την ανάγκη θα έλεγα, να σπουδάσω Κοινωνιολογία.
Ήταν τότε στα "ντουζένια" της ως σχολή Δέσμης, είχε πολύ μεγάλη βάση εισαγωγής, άρα και υψηλό "γόητρο", και, τότε βέβαια γιατί μετά όλα ήρθαν τούμπα, είχε την προοπτική άμεσης απορρόφησης των πτυχιούχων κοινωνιολόγων ως καθηγητών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Εμένα όμως αυτό που με "ιντριγκάριζε" να σπουδάσω αυτή την επιστήμη ήταν το να δώσω μια απάντηση στα ερωτήματα που σας παρέθεσα παραπάνω.
Δεν έβλεπα τόσο την προοπτική της άμεσης επαγγελματικής αποκατάστασης (χωρίς να το προσπερνάω, έτσι;), ήθελα να ακολουθήσω ερευνητική καριέρα, να γίνω ας πούμε καθηγητής πανεπιστημίου.
Έτσι τα έβλεπα τουλάχιστον τότε...
Τελικά ο στόχος επετεύχθη. Το 1990 πέρασα, έχοντάς το ως πρώτη επιλογή, στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Μπορώ να πω ότι στάθηκα αρκετά τυχερός.
Είχα την μεγάλη τιμή να έχω καθηγητές μου τον Βασίλη Φίλια, τεράστιο πανεπιστημιακό δάσκαλο και αγωνιστή (με 5,5 χρόνια φυλακής επί χούντας τα οποίαδεν εξαγόρασε στα χρόνια της μεταπολίτευσης για χάρη της πολιτικής, παρά έμεινε συνεπής στα ακαδημαϊκά του καθήκοντα), τον Ιάκωβο Φαρσεδάκη, καθηγητή Εγκληματολογίας, που από τα χέρια του βγήκε μια νέα φουρνιά σημαντικών Εγκληματολόγων (Ανθοζωή Χάιδου, Έφη Λαμπροπούλου, Χριστίνα Ζαραφωνίτου και άλλους), Μιχάλη Ψαλιδόπουλο, καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας, Αλέξανδρο Χρύση, καθηγητή πολιτικής φιλοσοφίας, Φωτεινή Τσαλίκογλου, καθηγήτρια Ψυχολογίας, τον αείμνηστο Παύλο Πετρίδη, καθηγητή σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, που έπαιρνε κάθε Παρασκευή πρωί το αεροπλάνο από τη Θεσσαλονίκη να έρθει για το μάθημα και αμέσως μετά έφευγε (χάθηκε τόσο πρόωρα και άδικα σε ηλικία μόλις 51 ετών το 2000), την Αγλαΐα Καλαματιανού, καθηγήτρια Στατιστικής, την Νότα Κυριαζή, καθηγήτρια Κοινωνιολογικής Έρευνας.
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ακόμα ονόματα καθηγητών μου στο Πάντειο, που είχα την τιμή να είμαι φοιτητής τους.
Πέρα από τους καθηγητές μου όμως, είχα την τύχη να προλάβω, έστω στα τελευταία τους (ελέω πανεπιστημιοποίησης...), τα πρωτοποριακά προγράμματα σπουδών, που έστησαν ο Βασίλης Φίλιας και ο αείμνηστος Σάκης Καράγιωργας, που είχαν καταστήσει την πρώην ΠΑΣΠΕ (Πάντειος Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών) πρότυπο, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, σχολής κοινωνικών και πολιτικών επιστημών.
Ακόμα και τώρα, εν έτει 2009, με τα πράγματα να έχουν έρθει τούμπα και την Κοινωνιολογία να είναι τελείως παραγκωνισμένη και περιθωριοποιημένη στην Ελλάδα και την κοινωνιολογική έρευνα σε πλήρη αφασία, αν κάποιος με κάποιο μαγικό τρόπο με γύριζε πίσω στο 1990 και με έβαζε να επιλέξω ποια επιστήμη να σπουδάσω, εγώ πάλι την Κοινωνιολογία θα διάλεγα!
Και αυτό το λέω με κάθε επίγνωση του...τι λέω!
Θα αναρωτηθείτε γιατί έγραψα όλο αυτό το κατεβατό σχετικά με τις σπουδές μου στην Πάντειο.
Όπως σας προανέφερα, σπούδασα Κοινωνιολογία δηλώνοντας στο μηχανογραφικό το τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου ως πρώτη επιλογή μου.
Είχα την τύχη να έχω ως καθηγητές αυτά τα "μεγαθήρια" που επίσης σας προανέφερα.
Όλα αυτά ήταν αρκετά εφόδια για μένα ώστε ότι βλέπω γύρω μου να το αναλύω κοινωνιολογικά. Κι ας ήμουν άνεργος κι ας έψαχνα για δουλειά σε τομείς και επαγγέλματα που καμιά σχέση δεν είχαν με την Κοινωνιολογία κι ας απασχολούμαι, προς το παρόν, σε μια δουλειά που επίσης δεν έχει σχέση με την Κοινωνιολογία.
Πάντοτε έβλεπα τα πράγματα γύρω μου με κοινωνιολογική ματιά. Και έτσι θα συνεχίσω να κάνω!
Έτσι, και στο καυτό θέμα των ημερών, την έξαρση της εγκληματικότητας, θέλω να διατηρώ αυτόν τον κοινωνιολογικό θέασης του φαινομένου.
Ας είναι καλά ο καθηγητής μου Ιάκωβος Φαρσεδάκης και η σπουδαία φουρνιά εγκληματολόγων που έβγαλε, που εξόπλισαν με τα κατάλληλα εφόδια!
Γι αυτό ακριβώς το θέμα της εγκληματικότητας θα αναφερθώ σε επόμενο post...
Όπως μπορείτε να δείτε στην ταυτότητα του blog μου, έχω σπουδάσει Κοινωνιολογία στην Πάντειο.
Το να σπουδάσω Κοινωνιολογία ήταν για μένα κάτι που προκλήθηκε από τα ίδια τα βιώματά μου ως έφηβος.
Όταν ήμουν ακόμα μαθητής γυμνασίου, το 1985, μόλις 14 ετών τότε, συνέβη κάτι συγκλονιστικό στη γειτονιά μου, στο κέντρο του Αγρινίου: τέσσερις νέοι άνθρωποι βρέθηκαν νεκροί μέσα σε ένα μήνα λίγα μέτρα έξω από το σπίτι μου, ύστερα από "υπερβολική χρήση ναρκωτικών"!
Ήταν κάτι που με συγκλόνισε, όπως συγκλόνισε και όλη τη γειτονιά μου. Οι γονείς μας φύλαγαν κυριολεκτικά σκοπιά στην πόρτα για να μην ξεμυτίσουμε. Τόσο είχαν φοβηθεί!
Ήταν όμως μια υπερβολική αντίδραση, όσο ισχυρό κι αν ήταν το σοκ.
Αν ήταν έτσι, τότε δεν θα έπρεπε να μας άφηναν να πάμε ούτε στο σχολείο μας, γιατί εκεί να δείτε βαποράκια που σουλάτσαραν εντός κι εκτός του σχολείου...
Όλα αυτά λοιπόν γέννησαν μέσα μου κάποια ερωτήματα: γιατί τόσο νέοι άνθρωποι να παίρνουν ναρκωτικά; Γιατί επίσης νέα παιδιά να γίνονται πλασιέ του θανάτου στα σχολεία μας; Γιατί σε πολλές καφετέριες να γίνεται διακίνηση ναρκωτικών (πολλοί διέδιδαν τότε ότι ακόμα και στην...πορτοκαλάδα που πίναμε έριχναν "κάτι");
Έτσι σκεφτόμουν τότε και αυτό ήταν που γέννησε μέσα μου την επιθυμία, την ανάγκη θα έλεγα, να σπουδάσω Κοινωνιολογία.
Ήταν τότε στα "ντουζένια" της ως σχολή Δέσμης, είχε πολύ μεγάλη βάση εισαγωγής, άρα και υψηλό "γόητρο", και, τότε βέβαια γιατί μετά όλα ήρθαν τούμπα, είχε την προοπτική άμεσης απορρόφησης των πτυχιούχων κοινωνιολόγων ως καθηγητών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Εμένα όμως αυτό που με "ιντριγκάριζε" να σπουδάσω αυτή την επιστήμη ήταν το να δώσω μια απάντηση στα ερωτήματα που σας παρέθεσα παραπάνω.
Δεν έβλεπα τόσο την προοπτική της άμεσης επαγγελματικής αποκατάστασης (χωρίς να το προσπερνάω, έτσι;), ήθελα να ακολουθήσω ερευνητική καριέρα, να γίνω ας πούμε καθηγητής πανεπιστημίου.
Έτσι τα έβλεπα τουλάχιστον τότε...
Τελικά ο στόχος επετεύχθη. Το 1990 πέρασα, έχοντάς το ως πρώτη επιλογή, στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Μπορώ να πω ότι στάθηκα αρκετά τυχερός.
Είχα την μεγάλη τιμή να έχω καθηγητές μου τον Βασίλη Φίλια, τεράστιο πανεπιστημιακό δάσκαλο και αγωνιστή (με 5,5 χρόνια φυλακής επί χούντας τα οποίαδεν εξαγόρασε στα χρόνια της μεταπολίτευσης για χάρη της πολιτικής, παρά έμεινε συνεπής στα ακαδημαϊκά του καθήκοντα), τον Ιάκωβο Φαρσεδάκη, καθηγητή Εγκληματολογίας, που από τα χέρια του βγήκε μια νέα φουρνιά σημαντικών Εγκληματολόγων (Ανθοζωή Χάιδου, Έφη Λαμπροπούλου, Χριστίνα Ζαραφωνίτου και άλλους), Μιχάλη Ψαλιδόπουλο, καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας, Αλέξανδρο Χρύση, καθηγητή πολιτικής φιλοσοφίας, Φωτεινή Τσαλίκογλου, καθηγήτρια Ψυχολογίας, τον αείμνηστο Παύλο Πετρίδη, καθηγητή σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, που έπαιρνε κάθε Παρασκευή πρωί το αεροπλάνο από τη Θεσσαλονίκη να έρθει για το μάθημα και αμέσως μετά έφευγε (χάθηκε τόσο πρόωρα και άδικα σε ηλικία μόλις 51 ετών το 2000), την Αγλαΐα Καλαματιανού, καθηγήτρια Στατιστικής, την Νότα Κυριαζή, καθηγήτρια Κοινωνιολογικής Έρευνας.
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ακόμα ονόματα καθηγητών μου στο Πάντειο, που είχα την τιμή να είμαι φοιτητής τους.
Πέρα από τους καθηγητές μου όμως, είχα την τύχη να προλάβω, έστω στα τελευταία τους (ελέω πανεπιστημιοποίησης...), τα πρωτοποριακά προγράμματα σπουδών, που έστησαν ο Βασίλης Φίλιας και ο αείμνηστος Σάκης Καράγιωργας, που είχαν καταστήσει την πρώην ΠΑΣΠΕ (Πάντειος Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών) πρότυπο, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, σχολής κοινωνικών και πολιτικών επιστημών.
Ακόμα και τώρα, εν έτει 2009, με τα πράγματα να έχουν έρθει τούμπα και την Κοινωνιολογία να είναι τελείως παραγκωνισμένη και περιθωριοποιημένη στην Ελλάδα και την κοινωνιολογική έρευνα σε πλήρη αφασία, αν κάποιος με κάποιο μαγικό τρόπο με γύριζε πίσω στο 1990 και με έβαζε να επιλέξω ποια επιστήμη να σπουδάσω, εγώ πάλι την Κοινωνιολογία θα διάλεγα!
Και αυτό το λέω με κάθε επίγνωση του...τι λέω!
Θα αναρωτηθείτε γιατί έγραψα όλο αυτό το κατεβατό σχετικά με τις σπουδές μου στην Πάντειο.
Όπως σας προανέφερα, σπούδασα Κοινωνιολογία δηλώνοντας στο μηχανογραφικό το τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου ως πρώτη επιλογή μου.
Είχα την τύχη να έχω ως καθηγητές αυτά τα "μεγαθήρια" που επίσης σας προανέφερα.
Όλα αυτά ήταν αρκετά εφόδια για μένα ώστε ότι βλέπω γύρω μου να το αναλύω κοινωνιολογικά. Κι ας ήμουν άνεργος κι ας έψαχνα για δουλειά σε τομείς και επαγγέλματα που καμιά σχέση δεν είχαν με την Κοινωνιολογία κι ας απασχολούμαι, προς το παρόν, σε μια δουλειά που επίσης δεν έχει σχέση με την Κοινωνιολογία.
Πάντοτε έβλεπα τα πράγματα γύρω μου με κοινωνιολογική ματιά. Και έτσι θα συνεχίσω να κάνω!
Έτσι, και στο καυτό θέμα των ημερών, την έξαρση της εγκληματικότητας, θέλω να διατηρώ αυτόν τον κοινωνιολογικό θέασης του φαινομένου.
Ας είναι καλά ο καθηγητής μου Ιάκωβος Φαρσεδάκης και η σπουδαία φουρνιά εγκληματολόγων που έβγαλε, που εξόπλισαν με τα κατάλληλα εφόδια!
Γι αυτό ακριβώς το θέμα της εγκληματικότητας θα αναφερθώ σε επόμενο post...
Σάββατο 14 Μαρτίου 2009
Welcome to Berlin!
Γνωρίζετε ήδη τα γνωστά ΑΕΚτζήδικα αισθήματά μου (είπαμε, στις άλλες ομάδες, γιατί η μεγάλη μου καψούρα είναι η Παναιτωλικάρα μου, όσο κι αν με πληγώνει τελευταία!).
Πάντα όμως υποστηρίζω τις ελληνικές ομάδες (και τον Ολυμπιακό!) στους αγώνες που δίνουν για τις διεθνείς διοργανώσεις.
Ειδικά στο μπάσκετ, που μην το ξεχνάμε, πέρα από τις μεγάλες επιτυχίες σε επίπεδο εθνικών ομάδων (ανδρών, εφήβων, παίδων), μας έχει δώσει "κούπες" και σε συλλογικό επίπεδο (3 ο Παναθηναϊκός, 1 ο Ολυμπιακός, 2 η ΑΕΚ, 2 ο Άρης, 2 ο ΠΑΟΚ, 1 το Μαρούσι-συγχωρείστε με αν ξέχασα κάποιον), είμαι "αρρωστάκι" με κάθε ελληνική συμμετοχή σε διεθνή διοργάνωση.
Πολλά συγχαρητήρια λοιπόν σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό για την πρόκριση στους "8" της Ευρωλίγκας.
Ειδικά ο Ολυμπιακός, έδειξε μεγάλα "καρύδια" μέσα στην έδρα των Βάσκων της Ταού Κεράμικα, που την "καθάρισε" πανάξια με 88-80! Πραγματικά μεγαλειώδης εμφάνιση για τους ερυθρόλευκους, που ακόμα κι όταν οι Βάσκοι πλησίασαν στον πόντο λίγο πριν από το τέλος, δεν "μάσησαν" και κράτησαν το προβάδισμα μέχρι τέλους.
Και στον Ολυμπιακό, πέρα από τους πολύ καλούς ξένους, υπάρχουν και πολλά και καλά ελληνόπουλα. Πέρα από τον "μπαρουτοκαπνισμένο" Θοδωρή Παπαλουκά, είναι ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος (νέος Φάνης Χριστοδούλου κατά τη γνώμη μου, που αν δεν πάρουν τα μυαλά του αέρα θα ξεπεράσει και τον "μπέμπη"-παρατσούκλι του Φάνη), ο Γιάννης Μπουρούσης (επιτέλους το ελληνικό μπάσκετ βρήκε το διάδοχο του Φασούλα, που όμως έυστοχεί και έξω από τα 6,25, είναι πιο εύστοχος στις βολές και έχει πιο πολλά "μούσκουλα" κάτω από τα καλάθια), τον Πρίντεζη, που μπορεί να είναι τραυματίας αυτό τον καιρό, όμως έχει σημειώσει αλματώδη πρόοδο τα τελευταία χρόνια)!
Κι ο Παναθηναϊκός όμως τα πήγε καλά, παρά το μουδιασμένο ξεκίνημα στη φάση των ομίλων. Και μην ξεχνάμε ότι έχει στις τάξεις του τον κορυφαίο και πιο ολοκληρωμένο παίκτη στο ευρωπαϊκό μπασκετ (και όχι μόνο, τολμώ να πω!), τον Μητσάρα τον Διαμαντίδη!
Και ακολουθούν ο Κώστας Τσαρτσαρής (ο Λεμπρόν Τζέιμς θα τον θυμάται για πολλά χρόνια ακόμα, από τον αλησμόνητο ημιτελικό κόντρα στις ΗΠΑ το 2006), ο Σπανούλης (αν είχε τα μυαλά του στο κεφάλι του, τί θα έκανε αυτό το παιδί...), ο Φώτσης, αλλά και ένα άλλο ελληνόπουλο, ο Περπέρογλου, που θα πρέπει να παίρνει περισσότερο χρόνο συμμετοχής και στον Παναθηναϊκό και στην Εθνική μας ομάδα! Κι όταν δίπλα στα ελληνόπουλα έχει έναν παιχταρά σαν το Μπατίστ, το γλυκό δένει για τα καλά.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε τους "πάγκους" των 2 ομάδων:
Από τη μια ο Παναγιώτης Γιαννάκης, που όσο κι αν μερικές φορές κοιμάται στον πάγκο, δεν παύει να είναι ο προπονητής που έχει μια κούπα σε Ευρωμπάσκετ και μια δεύτερη θέση σε Μουντομπάσκετ.
Από την άλλη ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, ο κορυφαίος με διαφορά προπονητής στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή, που μερικοί τον έχουν βαφτίσει "Γκαστόνε" λόγω τύχης, ή "διαχειριστή" έτοιμων και ακριβών ρόστερς. Ας πούμε ότι ισχύει αυτό. Θα έπαιρνε μια άντε δυό κούπες. Αυτός όμως τα έχει μαζέψει όλα με Παρτιζάν, Ρεάλ και Παναθηναϊκό.
Τι να πει κι ο Ιωαννίδης, που πήγε σε τόσα φαιναλ φορς με Άρη (4), Ολυμπιακό (3), ΑΕΚ (1) και δεν πήρε ούτε μια κούπα; Και αναλογιστείτε τι παιχταράδες είχε στη διάθεσή του: Γκάλη-Γιαννάκη, Σούμποτιτς, Βράνκοβιτς, Μπάρλοου, Τζόουνς στον Άρη και πόσους άλλους ακόμα σε ΑΕΚ-Ολυμπιακό...
Ολυμπιακός - Ρεάλ και Παναθηναϊκός-Σιένα λοιπόν...
Η Ρεάλ είναι...Ρεάλ, αλλά σε καμμιά περίπτωση δεν είναι η μεγάλη ομάδα του παρελθόντος και πιστεύω ότι αν ο Ολυμπιακός φανεί στοιχειωδώς σοβαρός, περνάει ακόμα και με 3-0 νίκες.
Η Σιένα είναι κι αυτή μια πολύ καλή ομάδα, με αρκετές παρουσίες σε φάιναλ 4 τα τελευταία χρόνια, αλλά ως εκεί. Πιστεύω ότι είναι απόλυτα στα μέτρα του Παναθηναϊκού κι εδώ βλέπω 3-0 ή άντε 3-1.
Καλή επιτυχία λοιπον στις ομάδες μας και...ραντεβού στο Βερολόνο!
Πάντα όμως υποστηρίζω τις ελληνικές ομάδες (και τον Ολυμπιακό!) στους αγώνες που δίνουν για τις διεθνείς διοργανώσεις.
Ειδικά στο μπάσκετ, που μην το ξεχνάμε, πέρα από τις μεγάλες επιτυχίες σε επίπεδο εθνικών ομάδων (ανδρών, εφήβων, παίδων), μας έχει δώσει "κούπες" και σε συλλογικό επίπεδο (3 ο Παναθηναϊκός, 1 ο Ολυμπιακός, 2 η ΑΕΚ, 2 ο Άρης, 2 ο ΠΑΟΚ, 1 το Μαρούσι-συγχωρείστε με αν ξέχασα κάποιον), είμαι "αρρωστάκι" με κάθε ελληνική συμμετοχή σε διεθνή διοργάνωση.
Πολλά συγχαρητήρια λοιπόν σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό για την πρόκριση στους "8" της Ευρωλίγκας.
Ειδικά ο Ολυμπιακός, έδειξε μεγάλα "καρύδια" μέσα στην έδρα των Βάσκων της Ταού Κεράμικα, που την "καθάρισε" πανάξια με 88-80! Πραγματικά μεγαλειώδης εμφάνιση για τους ερυθρόλευκους, που ακόμα κι όταν οι Βάσκοι πλησίασαν στον πόντο λίγο πριν από το τέλος, δεν "μάσησαν" και κράτησαν το προβάδισμα μέχρι τέλους.
Και στον Ολυμπιακό, πέρα από τους πολύ καλούς ξένους, υπάρχουν και πολλά και καλά ελληνόπουλα. Πέρα από τον "μπαρουτοκαπνισμένο" Θοδωρή Παπαλουκά, είναι ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος (νέος Φάνης Χριστοδούλου κατά τη γνώμη μου, που αν δεν πάρουν τα μυαλά του αέρα θα ξεπεράσει και τον "μπέμπη"-παρατσούκλι του Φάνη), ο Γιάννης Μπουρούσης (επιτέλους το ελληνικό μπάσκετ βρήκε το διάδοχο του Φασούλα, που όμως έυστοχεί και έξω από τα 6,25, είναι πιο εύστοχος στις βολές και έχει πιο πολλά "μούσκουλα" κάτω από τα καλάθια), τον Πρίντεζη, που μπορεί να είναι τραυματίας αυτό τον καιρό, όμως έχει σημειώσει αλματώδη πρόοδο τα τελευταία χρόνια)!
Κι ο Παναθηναϊκός όμως τα πήγε καλά, παρά το μουδιασμένο ξεκίνημα στη φάση των ομίλων. Και μην ξεχνάμε ότι έχει στις τάξεις του τον κορυφαίο και πιο ολοκληρωμένο παίκτη στο ευρωπαϊκό μπασκετ (και όχι μόνο, τολμώ να πω!), τον Μητσάρα τον Διαμαντίδη!
Και ακολουθούν ο Κώστας Τσαρτσαρής (ο Λεμπρόν Τζέιμς θα τον θυμάται για πολλά χρόνια ακόμα, από τον αλησμόνητο ημιτελικό κόντρα στις ΗΠΑ το 2006), ο Σπανούλης (αν είχε τα μυαλά του στο κεφάλι του, τί θα έκανε αυτό το παιδί...), ο Φώτσης, αλλά και ένα άλλο ελληνόπουλο, ο Περπέρογλου, που θα πρέπει να παίρνει περισσότερο χρόνο συμμετοχής και στον Παναθηναϊκό και στην Εθνική μας ομάδα! Κι όταν δίπλα στα ελληνόπουλα έχει έναν παιχταρά σαν το Μπατίστ, το γλυκό δένει για τα καλά.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε τους "πάγκους" των 2 ομάδων:
Από τη μια ο Παναγιώτης Γιαννάκης, που όσο κι αν μερικές φορές κοιμάται στον πάγκο, δεν παύει να είναι ο προπονητής που έχει μια κούπα σε Ευρωμπάσκετ και μια δεύτερη θέση σε Μουντομπάσκετ.
Από την άλλη ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, ο κορυφαίος με διαφορά προπονητής στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή, που μερικοί τον έχουν βαφτίσει "Γκαστόνε" λόγω τύχης, ή "διαχειριστή" έτοιμων και ακριβών ρόστερς. Ας πούμε ότι ισχύει αυτό. Θα έπαιρνε μια άντε δυό κούπες. Αυτός όμως τα έχει μαζέψει όλα με Παρτιζάν, Ρεάλ και Παναθηναϊκό.
Τι να πει κι ο Ιωαννίδης, που πήγε σε τόσα φαιναλ φορς με Άρη (4), Ολυμπιακό (3), ΑΕΚ (1) και δεν πήρε ούτε μια κούπα; Και αναλογιστείτε τι παιχταράδες είχε στη διάθεσή του: Γκάλη-Γιαννάκη, Σούμποτιτς, Βράνκοβιτς, Μπάρλοου, Τζόουνς στον Άρη και πόσους άλλους ακόμα σε ΑΕΚ-Ολυμπιακό...
Ολυμπιακός - Ρεάλ και Παναθηναϊκός-Σιένα λοιπόν...
Η Ρεάλ είναι...Ρεάλ, αλλά σε καμμιά περίπτωση δεν είναι η μεγάλη ομάδα του παρελθόντος και πιστεύω ότι αν ο Ολυμπιακός φανεί στοιχειωδώς σοβαρός, περνάει ακόμα και με 3-0 νίκες.
Η Σιένα είναι κι αυτή μια πολύ καλή ομάδα, με αρκετές παρουσίες σε φάιναλ 4 τα τελευταία χρόνια, αλλά ως εκεί. Πιστεύω ότι είναι απόλυτα στα μέτρα του Παναθηναϊκού κι εδώ βλέπω 3-0 ή άντε 3-1.
Καλή επιτυχία λοιπον στις ομάδες μας και...ραντεβού στο Βερολόνο!
Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009
"Πουτάνα της Ευρώπης"
Φίλε,
Βλέπεις, ακούς, ψυλλάζεσαι τι γίνεται γύρω σου, έτσι;
Ή μήπως όχι;
Δεν σου λένε, ας πούμε:
Βλέπεις, ακούς, ψυλλάζεσαι τι γίνεται γύρω σου, έτσι;
Ή μήπως όχι;
Δεν σου λένε, ας πούμε:
- Υπάρχει κρίση, παντού χάνονται δουλειές, οπότε δύσμοιρο Ελληνάκι κάτσε και βούλωσέ το, για να μη χτυπήσει και την πόρτα σου η "κρίση"(τουτέστιν σε απολύσουν από τη δουλειά σου, αν έχεις δουλειά βέβαια).
- Οι τράπεζες, αυτά τα ευαγή ιδρύματα του εβραιομασονικού κατεστημένου, σου έχουν πιεί το αίμα μέχρι το μεδούλι, σου έχουν κατασχέσει σπίτι, αυτοκίνητο και ακόμα τους χρωστάς! Κι όμως, η πολιτική εξουσία (σε νοιάζει αν είναι ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ; Το ίδιο πράγμα είναι!), τους δίνει από την τσέπη σου και την τσέπη μου 28 δις ευρώ! Τι κάνουν όμως με αυτά τα χρήματα; Μήπως τα ρίχνουν στην αγορά; Ε, όχι δα! Για να βουλώσουν τις τρύπες τους τα παίρνουν, Ελληνάκο. Σκέψου όμως κάτι: σχεδόν το 1/4 από τα 28 δις να δώσει, τις αγοράζει όλες μέσω χρηματιστηρίου!!!
Τρίτη 3 Μαρτίου 2009
Τα αθλητικά του τριημέρου
Πικρή η Κυριακή για τον Παναιτωλικό... - Έχασε δικαιότατα από τη θρυλική Δόξα Δράμας με 2-1 και τώρα θα πρέπει να παλέψει με τον...Εορδαϊκό για να πάει έστω στο μπαράζ με τον 2ο του 1ου ομίλου και να διεκδικήσει την άνοδο στη Β' Εθνική - Αχ ρε Παναιτωλικάρα! - Πότε θα σταθείς επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων; - Και μη μας πουν ορισμένοι για διαιτησίες κτλ - Φιλαράκι μου που ήταν στη Δράμα μου σφύριξε ότι η διαιτησία στο συγκεκριμένο ματς τον πήγε πολύ καλά τον Παναιτωλικό. Μην τον ευνόησε κιόλας οριακά... - Όσο για την φιλοξενία των Δραμινών, ήταν υποδειγματική, όπως μου είπε το φιλαράκι μου, αντίστοιχη αυτής που έτυχαν οι "Μαυραετοί" στο Αγρίνιο! - Και ο κόσμος ήταν πολύς στη Δράμα: τουλάχιστον 7.000! - Τα ακούτε αυτά κύριοι "υπεύθυνοι" του ελληνικού ποδοσφαίρου; - Αφήστε στην Α' και τη Β' εθνική ομάδες-πυροτεχνήματα, με...100 και 150 θεατές, και αγνοήστε μεγάλες και ιστορικές ομάδες, όπως η Δόξα Δράμας και ο Παναιτωλικός, που γεμίζουν τα γήπεδα, δημιουργούν φανταστική ατμόσφαιρα και παίζουν και καλή μπαλίτσα! - Τι άλλο να πω... - Συγχαρητήρια στη Δόξα για τη νίκη της και ελπίζω και ο Παναιτωλικός μας να τα καταφέρει στο τέλος... - Ας πάμε τώρα στην ΑΕΚ. - Τα...άγρια μωρά του Ντούσκο έβαλαν τα γυαλιά στους "αστέρες" της ομάδας, που ειδικά κάποιοι από αυτούς (βλέπε Σκόκο) είναι προκλητικά αδιάφοροι! - Ντιουφ, Ταχτσίδης, Μπερνς έδειξαν ότι μπορούν άνετα να σταθούν στην 11αδα. - Πολύ βελτιωμένοι έδειξαν οι Χετεμάι, Κουτρουμάνος... - Με τους πιτσιρικάδες ενορχηστρωτές και τον Μπλάνκο εκτελεστή (όταν θέλει αυτό το παιδί, βγάζει πολλά πράγματα στο γήπεδο), ήρθε η σχετικά εύκολη νίκη επί της Ξάνθης με 2-1. - Για να δούμε... - Ας πάμε τώρα στο ντέρμπι των "αιωνίων". - Πιο "σούπα" ματς δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Μηδέν σε όλα! - Πάντως, ο ΠΑΟ δικαιούται να φωνάζει για δύο φάσεις: την άδικη αποβολή με δεύτερη κίτρινη του Σαριέγκι και το ανύπαρκτο οφσάιντ στον Κλέιτον... - Όσο για το ντέρμπι του μπάσκετ, εκεί τουλάχιστον είδαμε καλό θέαμα. - Ο Ολυμπιακός στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα ήταν καλύτερος του Παναθηναϊκού και κέρδισε δίκαια. - Έδειξε επίσης ότι επιστρέφει δυναμικά στη μάχη της διεκδίκησης των πρωτείων στο μπάσκετ από τον ΠΑΟ! - Αρκεί να μην "κοιμάται" στον πάγκο ο Γιαννάκης! - Κάποιος να τον ξυπνάει...
Καλή Σαρακοστή!!!
Καλή σαρακοστή σε όλους αδέρφια!
Και είναι μια σαρακοστή, μα τι σαρακοστή!!!
Ο κόσμος σπαράσσεται από την τεχνητή "οικονομική κρίση", με την οποία θέλουν να μας δέσουν χειροπόδαρα τα λαμόγια του παγκόσμιου ληστρικού καπιταλιστικού συστήματος.
Και από ότι φαίνεται, η πατρίδα μας είναι σε περίοπτη θέση στα σχέδιά τους!
Εκρήξεις, στημένες τρομοκρατικές επιθέσεις, κάψιμο βαγονιών του Μετρό!
Αδέρφια να μου το θυμηθείτε: Θέλουν να "προετοιμάσουν" τον ελληνικό λαό για ενδεχόμενο τυφλό χτύπημα με εκατοντάδες ή και χιλιάδες θύματα στην Αθήνα!!!
Γιατί ποιος μου λέει εμένα ότι την επόμενη φορά δεν θα χτυπήσουν σε ώρα αιχμής στο Μετρό;
Σκέφτεται κανείς τι θα γινόταν αν η επίθεση με γκαζάκια στο σταθμό της Ειρήνης γινόταν ας πούμε μετά από έναν αγώνα της ΑΕΚ ή του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ, που οι αποβάθρες είναι γεμάτες με κόσμο;
Αλήθεια, κύριοι της διοίκησης του Παναθηναϊκού, μεριμνάτε, παίρνετε τις απαραίτητες προφυλαξεις εν όψει της ρεβάνς με τη Βιγιαρεάλ για το Τσάμπιονς Λιγκ;
Σας το ξαναλέω: κάποιοι θάλουν τον ελληνικό λαό ως θυσια σαν "πασχάλιο αμνό" στις κρεατομηχανές του παγκόσμιου πλιάτσικου που τον βαφτίζουν "οικονομία της αγοράς"!
Ποιοι θέλουν την "ελληνική" "11η Σεπτεμβρίου";
Ούτε μάντης είμαι ούτε "εμπιστευτικές πληροφορίες" έχω. Δεν είμαι άλλωστε δημοσιογράφος.
Απλά: Φ-Ο-Β-Α-Μ-Α-Ι!!!
Καλή σαρακοστή σε όλους και να πηγαίνουμε στους Χαιρετισμούς κάθε Παρασκευή!
Και είναι μια σαρακοστή, μα τι σαρακοστή!!!
Ο κόσμος σπαράσσεται από την τεχνητή "οικονομική κρίση", με την οποία θέλουν να μας δέσουν χειροπόδαρα τα λαμόγια του παγκόσμιου ληστρικού καπιταλιστικού συστήματος.
Και από ότι φαίνεται, η πατρίδα μας είναι σε περίοπτη θέση στα σχέδιά τους!
Εκρήξεις, στημένες τρομοκρατικές επιθέσεις, κάψιμο βαγονιών του Μετρό!
Αδέρφια να μου το θυμηθείτε: Θέλουν να "προετοιμάσουν" τον ελληνικό λαό για ενδεχόμενο τυφλό χτύπημα με εκατοντάδες ή και χιλιάδες θύματα στην Αθήνα!!!
Γιατί ποιος μου λέει εμένα ότι την επόμενη φορά δεν θα χτυπήσουν σε ώρα αιχμής στο Μετρό;
Σκέφτεται κανείς τι θα γινόταν αν η επίθεση με γκαζάκια στο σταθμό της Ειρήνης γινόταν ας πούμε μετά από έναν αγώνα της ΑΕΚ ή του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ, που οι αποβάθρες είναι γεμάτες με κόσμο;
Αλήθεια, κύριοι της διοίκησης του Παναθηναϊκού, μεριμνάτε, παίρνετε τις απαραίτητες προφυλαξεις εν όψει της ρεβάνς με τη Βιγιαρεάλ για το Τσάμπιονς Λιγκ;
Σας το ξαναλέω: κάποιοι θάλουν τον ελληνικό λαό ως θυσια σαν "πασχάλιο αμνό" στις κρεατομηχανές του παγκόσμιου πλιάτσικου που τον βαφτίζουν "οικονομία της αγοράς"!
Ποιοι θέλουν την "ελληνική" "11η Σεπτεμβρίου";
Ούτε μάντης είμαι ούτε "εμπιστευτικές πληροφορίες" έχω. Δεν είμαι άλλωστε δημοσιογράφος.
Απλά: Φ-Ο-Β-Α-Μ-Α-Ι!!!
Καλή σαρακοστή σε όλους και να πηγαίνουμε στους Χαιρετισμούς κάθε Παρασκευή!
Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009
Χιόνι στα ορεινά του Μενιδίου
Θεριακήσι
Προς Θεριακήσι
Η "Χελώνα" "ανατέλλει" στο δρόμο προς Θεριακήσι
Προς Θεριακήσι
Προς ΘεριακήσιΦεβρουάριος στο Μενίδι...
Τα χιονισμένα Ακαρνανικά απέναντι από την παραλία του Μενιδίου
'Ενα χειμωνιάτικο ξημέρωμα στο Μενίδι...
Μικρά-Μικρά αθλητικά
Παρακολούθησα χθες και τον Παναθηναϊκό απέναντι στη Βιγιαρεάλ και την ομάδα που υποστηρίζω, την ΑΕΚ, απέναντι στην Ξάνθη - Ο Παναθηναϊκός απέδειξε και χθες γιατί έχει πολλά "καρύδια" στην Ευρώπη! - Κοίταξε στα ίσια τη Βιγιαρεάλ, άντεξε στην πίεση και μάλιστα έχει κάθε λόγο να αισθάνεται αδικημένος από το τελικό αποτέλεσμα! - Και γκολ κανονικό του ακυρώθηκε και πριν το πέναλτυ υπήρξε φάουλ στον Βαβζίνιακ! - Ναι, και οι Ισπανοί είχαν τις ευκαιρίες τους και μάλιστα 2-3 κλασσικές, αλλά η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς! - Και ο Παναθηναϊκός χθες ήταν ο..."συνήθης" τολμηρός Ευρωπαίος Παναθηναϊκός! - Όσο για την ΑΕΚ, τι να πει κανείς... - Πάλι ψυχοβγαλτικά κέρδισε και προκρίθηκε - Πάλι γκολ στο 90' παρά κάτι... - Αλλά η πρόκριση πρόκριση και μάλιστα εναντίον του γνωστού παραρτήματος του Κόκκαλη, της Ξάνθης. - Εντάξει, έχουν λόγουν να φωνάζουν για τη διαιτησία, που στο πρώτο ματς αλλοίωσε το αποτέλεσμα (2-1 αντί 3-0, με πέναλτυ υπέρ της ΑΕΚ που δεν έγινε ποτέ, κανονικό γκολ της Ξάνθης που δεν μέτρησε), αλλά τα παράπονά σας στο "αφεντικό" σας τον κ. Κόκκαλη, έτσι κ. Πανόπουλε; - Εγώ πάντως μόνο όταν σφυριχθεί πέναλτυ από την...μεγάλη περιοχή του αντιπάλου εις βάρος του Ολυμπιακού θα χαρώ πραγματικά!!! - Εύχομαι πάντως καλή επιτυχία απόψε στον Ευρωθρύλο. Εκ του ασφαλούς φυσικά, αφού δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει μετά το 1-3 του "Καραϊσκάκης"!!! - Παναιτωλικάρα μου; Ξέρεις ότι παίζεις την Κυριακή στη Δράμα όχι μόνο τη φετινή χρονιά, αλλά και...όλες μαζί τις προηγούμενες σε Γ' Εθνική και Περιφερειακό; - Μήπως πρέπει να αποδείξεις κάτι; Ότι έχεις με διαφορά την καλύτερη ομάδα στον 2ο όμιλο της Γ' Εθνικής φέτος; - Γιατί εντάξει, μεγάλη και ιστορική ομάδα η Δόξα, αλλά αν δει κάποιος το φετινό της ρόστερ, ούτε για τα δεύτερα του Παναιτωλικού δεν κάνουν οι περισσότεροι! - Άλλο αν, ειδικά από τη μέση του α' γύρου και μετά τους σπρώχνει με τα χίλια η διαιτησία! - Άντε "καναρίνια" μου. Κελαηδήστε μια φορά να χαρεί το χειλάκι μας, να κάνουμε και καλά κούλουμα!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
.jpg)