Πάλι κι απόψε τα ίδια άρχισα
μες στο παράπονο άλλη μια μέρα
σαν μήνας άδικος ότι αγάπησα
σαν Αύγουστος στην Αμοργό όταν σηκώνει αέρα
Οι όρκοι μου Έκτορες στου χρόνου τ' άρματα
γυμνοί να σέρνονται πάνω στο χώμα
γυναίκες μνήμες βάζουν κλάματα
σκύβουν μια τελευταία φορά και με φιλούν στο στόμα
Δεν έχω όμορφο νησί
κανείς δεν θα με ψάξει
ούτε κανα πιστό σκυλί στα πόδια μου θα κλάψει
δεν έφυγα από πουθενά
δεν έχω να ξεχνάω
απ' τη ζωή μου έρχομαι και στη ζωή μου πάω
Σκληρό γαλάζιο μ' έχει κυκλώσει
των άγριων πόθων η ερημιά
κι αν απ' τα χέρια σου έχω γλυτώσει
τα μάτια σου με βρίσκουνε και με πονούν ξανά
Μόνος μου τώρα ξέμεινα σαν χωματένια οδός
οι φίλοι μου ξεχάστηκαν σε μια παλιά τεβέρνα
κι όταν για λίγο πίστεψα πως ήμουνα Θεός
πέρασα από κύματα και βράχηκα στη φτέρνα
Δεν έχω όμορφο νησί ...
Αυτό το μικρό στιχουργικό αριστούργημα του Οδυσσέα Ιωάννου θα το βρείτε στο CD των Θ.Μικρούτσικου - Ο.Ιωάννου - Β.Παπακωνσταντίνου "Θάλασσα στη σκάλα"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου