Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΟΜΙΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΕΜΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/10/blog-post_26.html

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΒΟΥΤΟΥΣΕ ΤΗ ΛΑΒΙΔΑ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΕΣΒΗΝΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ

Η Θεία χάρη, πού αναβλύζει από την αναίμακτη θυσία, προσφέρεται όχι μόνο στους ζωντανούς, αλλά και στους νεκρούς. Γι' αυτό οι λειτουργοί δεν παύουν να δέονται όχι μόνο «υπέρ υγείας», αλλά και «υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κεκοιμημένων δούλων του Θεού».

Όσο περισσότερη είναι η πίστη και η αγάπη των ιερέων, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο κατάλογος των ονομάτων, πού μνημονεύουν στην προσκομιδή.

Ο παπα-Σάββας ο πνευματικός, μία οσιακή αθωνίτικη μορφή (1821-1908), φαινόταν, με το μικροσκοπικό του σώμα ένας άσημος καλόγερος. Όταν όμως λειτουργούσε, φαινόταν μεγαλοπρεπής και το πρόσωπό του έλαμπε σαν πρόσωπο αγγέλου.

Στην προσκομιδή, μνημόνευε ονόματα «Ων ουκ εστίν αριθμός». Χρησιμοποιούσε ένα πολύ μεγάλο δισκάριο, και για δύο-τρεις ώρες έβγαζε μερίδες και μνημόνευε ακατάπαυστα. Άγιε πνευματικέ, πολύ κουράζεσαι με τόσα ονόματα, του έλεγαν από αγάπη μερικοί πατέρες^. δεν κουράζομαι, απαντούσε εκείνος. Αντίθετα, αισθάνομαι μεγάλη χαρά. Ωφελούνται πολύ οι μνημονευόμενοι. Η ωφέλεια τους είναι χαρά μου.

Νέος ακόμα ιερέας ο παπα-Σάββας δέχτηκε κάποια αποκάλυψη, με την οποία ο Θεός του φανέρωσε τη μεγάλη ωφέλεια που αποκομίζουν οι ψυχές από τη μνημόνευση. Την κατέγραψε, λίγο πριν την κοίμησή του, σαν απάντηση σε εκείνους που τον ρωτούσαν για ποίο λόγο μνημόνευε καθημερινά τόσα ονόματα.

Το 1843, έγραφε, μου έδωσαν αρκετά ονόματα, για να κάνω σαρανταλείτουργο. Τη μέρα που θα τελούσα την τελευταία λειτουργία, περιμένοντας το γέροντά μου να πάρω καιρό, αποκοιμήθηκα ακουμπώντας στο αναλόγιο και είδα το έξης αποκαλυπτικό όνειρο :

«Ήμουν φορεμένος την ιερατική στολή και στεκόμουν μπροστά στην αγία τράπεζα, πάνω στην οποία βρισκόταν ο άγιος δίσκος της λειτουργίας, γεμάτος με το Αίμα του Χριστού. Βλέπω τότε άγγελο Κυρίου με μορφή ιερέως να παίρνει το χαρτί με τα ονόματα από την προσκομιδή και να πλησιάζει στην αγία τράπεζα. Εκεί, αφού έβαλε το χαρτί κοντά στον άγιο δίσκο, βουτάει τη λαβίδα στο Αίμα του Χριστού και σβήνει ένα όνομα, και πάλι βουτάει και σβήνει, μέχρι πού τελείωσαν όλα τα ονόματα και καθάρισε το χαρτί.

Μετά τη θεία λειτουργία ανέφερα το όνειρο στο γέροντα μου κι εκείνος μου είπε : Εσύ δεν είσαι άξιος για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες εκείνων, που μνημόνευσες. με την πίστη έλαβαν την άφεση των αμαρτιών τους. Αυτό το όνειρο είναι ή αιτία πού μνημονεύω τα, ονόματα όλων».

ΠΗΓΗ : ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, εκδ. ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΟΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, σ. 27  κ.ε.

http://tribonio.blogspot.gr/2014/10/blog-post_2.html

Ο Φανατικός Χριστιανός και ο Φανατικός Μουσουλμάνος

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_40.html

Πριν καταγράψω τις σκέψεις μου θα ήθελα να δηλώσω ότι σέβομαι όλες τις θρησκείες στον κόσμο και τα πιστεύω του καθενός. Οι παρακάτω σκέψεις που θα παραθέσω δεν έχουν καμία σχέση με μισαλλοδοξία.

  Ο χρόνος που διανύουμε και ειδικά οι τελευταίοι μήνες χαρακτηρίζονται κυρίως από πολεμικές αντιπαραθέσεις οι οποίες σε αντίθεση με προηγούμενους πολέμους (Α΄, Β΄ Παγκόσμιοι) έχουν και το στοιχείο του θρησκευτικού φανατισμού και εξτρεμισμού. Δυστυχώς αυτό εκφράζεται κυρίως από το ακραίο ισλαμικό στοιχείο αποκλειστικά με επιθέσεις σε μουσουλμάνους ομόθρησκούς τους, σε Χριστιανούς και σε οτιδήποτε μη ακραία Ισλαμικό. Αποκεφαλισμοί, μαζικές εκτελέσεις μπροστά στην κάμερα προς παραδειγματισμό του Δυτικού κόσμου (ο οποίος και αυτός έχει τις βαριές του ευθύνες). Κεφάλια να χρησιμοποιούνται δίκην μπάλας ποδοσφαίρου, απειλές για τρομοκρατικές επιθέσεις και ένα σωρό άλλα. Τα ΜΜΕ χωρίς να το θέλουν , πιστεύω, «αγριεύουν» το κλίμα αναπαράγοντας τις αποτρόπαιες αυτές σκηνές. Πρόσφυγες φεύγουν κατά χιλιάδες από τις εστίες τους , πεθαίνουν στις ερήμους, χάνουν περιουσίες, οικογένειες. Όλα αυτά στο όνομα ενός ακραίου Θεού και πάλι δυστυχώς μέσα από τον ακραίο Ισλαμισμό.

 Μέσα από την ακραία εκδοχή μιας θρησκείας , μιας ιδεολογίας, μιας κοσμοθεωρίας (δηλώνω ότι ο Χριστιανισμός και ειδικά η Ορθοδοξία δεν είναι ούτε ιδεολογία, ούτε κοσμοθεωρία αλλά ούτε θρησκεία με την έννοια που την γνωρίζουμε) μπορείς να εξάγεις  χρησιμότατα, απλά, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, συμπεράσματα.

 Ο ακραίος Ισλαμισμός είδαμε τι είναι. Μην επαναλαμβανόμαστε, φόνοι εν ονόματι του Αλλάχ, αποκεφαλισμοί, απειλές, φάτσες άγριες, ωρυόμενες στην τηλεόραση κραδαίνοντας μαχαίρια. Μην με πείτε ρατσιστή. Αν το δω σε Χριστιανό τα ίδια θα πω και χειρότερα. Αν θεωρήσω ότι οι Τζιχαντιστές είναι σε άγνοια σε σχέση με τον Χριστό τότε έχουν κάποιο ελαφρυντικό. Ο Χριστός το είπε άλλωστε. Εμείς που γνωρίζουμε περισσότερα δεν θα είχαμε καμία δικαιολογία.

 Ας πάρουμε την Ορθοδοξία. Ας κρίνουμε από τον «φανατικό» Χριστιανό , αν υπάρχει τέτοια ορολογία, τι σημαίνει Χριστός και Ορθοδοξία. Ποιοι είναι αυτοί που σαν άλλοι «Ταλιμπάν» της Ορθοδοξίας  κατά γράμμα ακολουθούν (ή τουλάχιστον προσπαθούν) τις διδαχές του Χριστού, τα λόγια του Κυρίου, το Ευαγγέλιο, το παράδειγμα των Αποστόλων και των τόσων Αγίων. Που θα τους βρούμε, μήπως σε κάποια έρημο με όπλα, μαχαίρια να πολεμούν τον συνάνθρωπό τους, όποιος και αν είναι αυτός; Θα τους δούμε μήπως να ωρύονται ως λέοντες αναμένοντας το θήραμα τους; Μήπως θα εκτοξεύουν απειλές προς τον κόσμο που δεν τους πάει τελοσπάντων, που αντιτίθεται σε αυτούς , στον τρόπο ζωής τους; Μήπως θα υποτιμούν και φέρονται άθλια στις γυναίκες απαξιώνοντας τις εντελώς;

 Όπως ανέφερα πριν, από την «ακραία» εκδήλωση των πιστών  μιας θρησκείας μπορείς να αντιληφθείς περί τίνος πρόκειται,  ποια τα όρια της , που κινείται.

 Ο Ορθόδοξος Χριστιανός, ο «φανατικός» Χριστιανός, ο «Ταλιμπάν Χριστιανός» όπως πολλοί τον κατηγορούν ,που κινείται; Κινείται ακριβώς μέσα στο περίγραμμα του Ευαγγελίου, της ζωής του Χριστού. Αν μείνει άγαμος συνήθως γίνεται μοναχός. Και τι είναι ο μοναχός; Αγάπη, στο Θεό και στους ανθρώπους Αυταπάρνηση, Προσευχή, Μετάνοια ,Νηστεία, Συγχώρεση, Απάθεια,  αυτοκατάκριση, αυτομεμψία, ακτημοσύνη,ταπείνωση, αγρυπνία, Υπακοή στον Γέροντα, κόψιμο του ιδίου Θελήματος, άοκνη εργασία στο μοναστήρι, εξυπηρέτηση των προσκυνητών, πόνος για τον κόσμο, για των του λαού αγνοημάτων, υλική και πνευματική βοήθεια σε όλους. Ο έγγαμος «φανατικός» Χριστιανός , οικογενειάρχης με όσα ο Χριστός ζητά να τελεί, για  γίνει ένα με τον Κύριο. Αγάπη στον συνάνθρωπό του , εκκλησιασμός, ελεημοσύνη, εξομολόγηση, μετάνοια, ακακία, ταπείνωση.

 Κάνει ο «φανατικός» Χριστιανός κάποιο κακό; Μπορεί να μην τον γουστάρουν πολλοί. Ξέρετε όμως γιατί ;Γιατί μάλλον αποτελεί έλεγχο για εμάς που δεν κάνουμε αυτά που θα έπρεπε να πράττουμε.    

 Βγάλτε αγαπητοί τα συμπεράσματά σας από τους «φανατικούς» του Ισλάμ και της Ορθοδοξίας. Υπάρχει περίπτωση, έστω ένας «Ταλιμπάν» Ορθόδοξος όπως αποκαλείται από πολλούς,  να κάνει όσα κάνει ο φανατικός του Ισλάμ.

 Το μόνο που μπορεί να πράξει  ο Ορθόδοξος είναι κατά μέτωπον επίθεση αγάπης. Γιατί αυτό επιτάσσει ο ίδιος ο Χριστός , γιατί το Ευαγγέλιο αυτό λέει, το οποίο στην ακραία του μορφή, γίνεται μια πλημμύρα αγάπης προς το Θεό και προς σε ότι έχει ψυχή αλλά και προς σε οτιδήποτε δεν έχει ψυχή.  Η λέξη φανατικός παίρνει εξαιρετικά διαφορετική μορφή στις δυο συγκρίσεις. Το ένα είναι η λάμψη του φωτός και το άλλο το έρεβος , η ανυπαρξία έστω ακτίνας φωτός.

Και φίλοι αυτά που ακούγονται κατά καιρούς ότι όλες οι θρησκείες είναι οι ίδιες και ο Θεός είναι ένας είναι αστήρικτα και πέραν πάσης λογικής δηλώσεις.

Δεν μπορεί ο ίδιος Θεός να λέει, γύρισε και το άλλο μάγουλο αν σε χαστουκίσουν, και πάλι ο ίδιος να λέει πάρε ζωές απίστων. 

Ας με συγχωρέσετε αλλά εκ των πραγμάτων και των γεγονότων προτιμώ απείρως περισσότερο να είμαι «φανατικός», «Ταλιμπάν» Ορθόδοξος παρά οτιδήποτε άλλο.

Νέαρχος Παναγή

Ορθοδοντικός

Μισό δώρο έκανε στην Ελλάδα ο Ντράγκι

http://www.antinews.gr/OIKONOMIA/miso-doro-ekane-stin-ellada-o-ntragki/

Για να αγοράσει η ΕΚΤ δάνεια θα πρέπει να υπάρχει ένα αυστηρό πλαίσιο στο οποίο η Ελλάδα θα πρέπει να υλοποιεί μεταρρυθμίσεις και να πετυχαίνει δημοσιονομικούς στόχους.

Μισό δώρο έκανε στην Ελλάδα ο Μάριο Ντράγκι ο οποίος ναι μεν αποφάσισε να χορηγήσει ρευστότητα αγοράζοντας τιτλοποιημένα δάνεια τραπεζών που είναι «σκουπίδια», ωστόσο, έθεσε και όρους οι οποίοι τουλάχιστον επικοινωνιακά θα χρησιμοποιηθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικά ο Ντράγκι έθεσε τον όρο να βρίσκεται η Ελλάδα σε πρόγραμμα με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπερ σημαίνει ότι για να αγοράσει η ΕΚΤ δάνεια θα πρέπει να υπάρχει ένα αυστηρό πλαίσιο στο οποίο η χώρα θα πρέπει να υλοποιεί μεταρρυθμίσεις και να πετυχαίνει δημοσιονομικούς στόχους.
Δεν θα μπορούσε να κάνει κι αλλιώς αφού και το καταστατικό της ΕΚΤ επιβάλλει κάτι τέτοιο και η Γερμανία πιέζει αφόρητα. Άλλωστε, ποιος θα έδινε χρήμα... τζάμπα, χωρίς δηλαδή να επιβάλει όρους.
Τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα; Ότι με το τέλος της τρόικας και του Μνημονίου, πιθανότατα θα υπάρξει μια ομάδα από την ΕΕ η οποία θα προχωρήσει σε ένα νέο Σύμφωνο Μεταρρυθμίσεων που θα αντικαταστήσει το Μνημόνιο.
«Θέλουμε να είμαστε όσο περιεκτικοί γίνεται, αλλά με φρόνηση. Έχουμε αποφασίσει να συμπεριλάβουμε χώρες που έχουν αξιολόγηση κάτω από ΒΒΒ-, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, με δύο προϋποθέσεις. Η πρώτη είναι πως θα υπάρξουν μια σειρά μέτρα που θα περιορίσουν το ρίσκο για τις συγκεκριμένες αγορές που θα γίνουν εκεί, ώστε τα στοιχεία ενεργητικού που αγοράζονται εκεί θα έχουν ανάλογο ρίσκο με τα στοιχεία που αγοράζονται αλλού. Και υπάρχει και μια δεύτερη προϋπόθεση, η οποία βασικά είναι ότι οι χώρες θα έχουν ένα πρόγραμμα με την Ε.Ε.» τόνισε ο Ντράγκι.
O πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, διευκρίνισε ότι το πρόγραμμα αγοράς ABS θα περιλαμβάνει και χώρες με αξιολόγηση κάτω από «ΒΒΒ-», όπως η Ελλάδα και η Κύπρος.
Ο ίδιος τόνισε πως οι χώρες στο πρόγραμμα αγοράς πρέπει να έχουν ένα υφιστάμενο πρόγραμμα με την Ε.Ε. Σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου απάντησε πως πρέπει να υπάρχει ένα πρόγραμμα στην Ελλάδα για να γίνουν αγορές.
Βεβαίως δεν διευκρίνισε τους όρους του εν λόγω προγράμματος. Αν δηλαδή θα πρόκειται για μια αυστηρή επιτήρηση της οικονομίας από την ΕΕ και για μια συνεχή αξιολόγηση των μεταρρυθμίσεων και δημοσιονομικών στόχων, αλλά χωρίς τα χαρακτηριστικά που έχει σήμερα η αξιολόγηση από την τρόικα. Δεν βάζει δηλαδή ως προϋπόθεση την παρουσία της τρόικας η οποία θα μπορούσε να αντικατασταθεί από μια task force η οποία θα έχει υπό συνεχή εποπτεία την ελληνική οικονομία.
Αντιπολιτευτικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει να πείσει ότι πρόκειται για νέο μνημόνιο. Όμως, αν η Ελλάδα κάνει τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει, και που κανένας ξένος δεν θα έπρεπε να μας επιβάλλει, τότε δεν θα έχει πρόβλημα. Και η οικονομία θα ανακάμψει και η ρευστότητα στην αγορά θα επανέλθει. Το άλλο... ανέκδοτο είναι το εξής: Αρνούμαστε τα λεφτά τους, καταργούμε μονομερώς τις συμφωνίες μαζί τους και χρεοκοπούμε. Και τότε να δούμε αν η μηχανή που κόβει χρήμα τζάμπα και χωρίς όρους θα πάρει μπρος στην Κουμουνδούρου.

Αρχίζει η κόλαση: Κυνήγησε με καραμπίνα τον δικαστικό επιμελητή που πήγε να του πάρει το σπιτι.

http://olympia.gr/2014/10/02/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CE%BC%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AF%CE%BD/

Απίστευτο επεισόδιο έλαβε χώρα το μεσημέρι της Τετάρτης σε πεζόδρομο της πόλης.
Εκεί, έμπορος φέρεται να απείλησε με καραμπίνα δικαστική επιμελήτρια αλλά και αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ.
Η επιμελήτρια είχε μεταβεί στο κατάστημα του εμπόρου προκειμένου να εκτελέσει δικαστική απόφαση η οποία αφορούσε το ακίνητο, ενώ είχε από πριν ζητήσει τη συνδρομή της αστυνομίας, η οποία απέστειλε τους άντρες της ομάδας ΔΙΑΣ.
Ο έμπορος εξαγριωμένος βγήκε από το κατάστημα με την καραμπίνα, χωρίς ωστόσο το επεισόδιο να φύγει εκτός ελέγχου.
Στην Αστυνομία προσήχθησαν για την υπόθεση τρία άτομα. http://skopelos-news.blogspot.gr/2014/10/blog-post_2.html

Sniper...o Μοναχικός Λύκος της πόλης...μια «Απειλητική Σκιά» στα 1.000 - 2.000+ μέτρα...πόσο ασφαλής νοιώθεις; ( γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος)

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/10/snipero-1000-2000.html

Κάθε τόσο ακούς και κάποιον να μιλάει για «τρομοκρατία νέου τύπου»...

Κι αναρωτιούνται οι ρεπόρτερς που τους συνεντευξιάζουν...

Μα ποιά είναι όμως αυτή;

Και αρχίζουν οι (δήθεν) εξ-αγορεύσεις...

Η Νέα Τρομοκρατία δεν έχει ιδεολογία...μόνον φόνους...

Η Νέα Τρομοκρατία φλερτάρει με την εγκληματικότητα, τα πολλά και εξελιγμένα όπλα, τις όλο και ισχυρότερες εκρηκτικές ύλες...(λες και δεν ήταν πάντα έτσι http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/08/blog-post_34.html )

Η Νέα Τρομοκρατία ελέγχεται από τις διάφορες «μυστικές υπηρεσίες» (λες και η παλαιότερη δεν ελέγχονταν)...

Η Νέα Τρομοκρατία φλερτάρει δυστυχώς με τον βιο-χημικό (κι ενίοτε με τον πυρηνικό) εφιάλτη...(λες και βιοχημικά όπλα δεν χρησιμοποιούνταν ανέκαθεν http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/08/blog-post_0.html ).

Η Νέα Τρομοκρατία παίζει πια στο «κυβερνητικό γήπεδο» (μωρέ πάντα η «γνήσια - πρωτογενής - τρομοκρατία στο κυβερνητικό γήπεδο έπαιζε, αλλά εδώ εννοεί «αλλιώς» αυτό το «κυβερνητικό»)...στο διαδίκτυο και στα πληροφορικά δίκτυα...ο χάκερ-τρομοκράτης μπορεί να κατεβάσει τους διακόπτες στα συστήματα ύδρευσης, υγείας, ενέργειας, κλπ

Η Νέα Τρομοκρατία παίζει στις «πληροφορίες»....τις «αποκαλύπτει» και τις «διαδίδει»...(με μια ιδιαίτερη τάση όλοι στο «μαγείρεμά» τους, ένθεν κι ένθεν)

Λες όμως και δεν έκανε το ίδιο και ο Πτολεμαίος με τις «Βασίλειες Εφημερίδες» ώστε να διαδόσει ότι ήθελε αυτός περί «Θανάτου Μ. Αλεξάνδρου» και «Διαδοχής»...

Και πολλοί πολλοί περισσότεροι «διδάξαντες» πριν απ’ αυτόν...

Εν πάση περιπτώσει, το θέμα είναι όπως όλα για τα τηλεπάνελ και τους «πάνσοφους καθεστωτικούς ακριβοπληρωμένους μεγαλοδημοσιογράφους»:

Κουβέντα να γίνεται, για ότι θέλουν αυτοί (ή μάλλον οι «εντολείς» τους) και όπως θέλουν αυτοί.

Οι Επτά Σοφοί της Τηλε-χώρας...

Κι όμως...

Όσο κι αν επιμένουν να το παρουσιάζουν έτσι, πολύ απλά δεν είναι έτσι...

Όλα τα παραπάνω είναι «εξεζητημένοι» - κι εν πολλοίς αρκούντως ελεγχόμενοι – φόβοι...

Δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση να κατασκευάσει και να τοποθετήσει κάποιος μια ισχυρή εξελιγμένη βόμβα...και δη στο κατάλληλο κτίριο...που θα εκραγεί την κατάλληλη ώρα...με τον κατάλληλο τρόπο... (http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/06/blog-post_8.html ) ... και κυρίως «πλήττοντας/εκκαθαρίζοντας τους κατάλληλους στόχους».

Απαιτεί γνώσεις, επιμελητεία, μεγάλη και υπερ-οργανωμένη ομάδα....

Άσε που εγκυμονεί και κινδύνους μεγάλων παράπλευρων απωλειών...πράγμα που θα αποβεί μπούμερανγκ επικοινωνιακά...

Όσο για την χρήση βιοχημικών όπλων, αυτό κι αν είναι εξεζητημένη επιχείρηση...

Ιοί υπάρχουν και άφθονοι μάλιστα...Βεβαιότητα δεν υπάρχει για «εξόντωση συγκεκριμένου στόχου» (http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/09/blog-post_44.html )

Ακόμη χειρότερα με την χρήση πυρηνικών...

Κι όσο για την κυβερνοτρομοκρατία, αυτό κι αν ελέγχεται από ισχυρούς θώρακες και ελεγκτές...πολύ απλά, μόλις βγει ένας «ταλαντούχος κυβερνοτρομοκράτης» το επόμενο δευτερόλεπτο έχει «εξαγοραστεί πανάκριβα» από τους ίδιους τους φύλακες...
πχ εδώ είναι ο μοναδικός ίσως τομέας που ισχύει το «ευτράπελο» οι ίδιες οι «Υπηρεσίες Ασφαλείας» να λένε στους κυβερνοτρομοκράτες: «χτυπήστε μας, χτυπήστε όποιον στόχο θέλετε και όποιος κατορθώσει να κάνει ρήγμα ασφαλείας θα επιβραβευθεί πλουσιοπάροχα και σε ρευστό και με «ακριβό συμβόλαιο»...

Παράπλευρες απώλειες = η «ασφάλεια του Ενός»

Κοινό χαρακτηριστικό όλων των παραπάνω:

Όλα εγκυμονούν παράπλευρες απώλειες...

Συνεπώς, «αυτός» ο «ένας» που ανησυχεί για την ζωούλα του, «αυτός ο ένας» που θεωρεί τον εαυτό του «στόχο» που νοιάζεται και φοβάται «γι’ αυτό» ακριβώς...

Τη ζωή του... είναι ασφαλής (http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/12/blog-post_8359.html )

Ούτε σκάει ιδιαίτερα για τον παραδοσιακό εκτελεστή με το πιστόλι...αυτός κι αν χρειάζεται ολόκληρη ομάδα υποστήριξης και χίλιες δυό επιτυχείς προβλέψεις, προετοιμασίες και θετικές τυχαιότητες για να προσεγγίσει τον στόχο του, να τον πλήξει και να διαφύγει με ασφάλεια και μηδενικές απώλειες...

Να του στείλουν δέμα με βόμβα;

Οι μαλακίες μια φορά γίνονται...και κυρίως πετυχαίνουν...

Τη δεύτερη, ακόμη και ο πιο ηλίθιος παραδειγματίζεται....και σωφρονίζεται...

Ένα λοιπόν απομένει...

Ένας είναι ο μεγάλος εφιάλτης του...

Κι ένα ακριβώς είναι αυτό που ΚΑΝΕΙΣ δεν το αγγίζει στα ΜΜΕ...(μην και βάλουν ιδέες; Ή μήπως εν είδει «εξορκισμού του ακατονόμαστου» με το «να μην το ονομάζουν»;)

Αν και ξοδεύουν χιλιάδες ώρες όλοι τους, ρεπόρτερς και γεωπολιτικοί ειδήμονες και πάσης φύσεως γνώστες της «τρομοκρατίας» και θεμάτων ασφαλείας, ουδείς τους τολμάει ν’ αγγίξει ΤΟ ΕΝΑ και ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ (υποψήφιο) πεδίο της (δήθεν Νέας) τρομοκρατίας...

Το sniping...

 

Το «αγαπημένο παιγνίδι» του Μοναχικού Λύκου...

Την «ελεύθερη σκόπευση/βολή»...

Και ιδίως την «μακράς αποστάσεως»...

Φυσικά κι εκεί τον «καθησυχάζουν» οι επαγγελματίες γύρω του...(τον «υποψήφιο Στόχο» βεβαίως)...

«...Ω, μην ανησυχείτε κύριε Λαοφιλήδη...δεν είναι και τόσο απλή υπόθεση η βολή από τα 1000+ μέτρα...περισσότερο στον κινηματογράφο και στη σφαίρα της φαντασίας παίζει αυτό το σενάριο και όχι στην πραγματικότητα...

Έχει ένα πλήθος εχθρικών απροσδιόριστων παραγόντων να την επηρεάζουν αρνητικά μια τέτοια βολή...από ταχύτητα ανέμου μέχρι ταχύτητα περιστροφής της γης κι από υγρασία και πυκνότητα ατμόσφαιρας μέχρι υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες, αστοχίες υλικών και...και...και...

Να σκεφτείτε – του λένε – πως μια βολή από τα 2.000+ μέτρα θέλει γύρω στα 4 δευτερόλεπτα για να στείλει τη βολίδα στον στόχο της...

Πόσα πράγματα μπορεί να συμβούν σε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε ν’ ακυρώσουν τις συνθήκες ιδανικής βολής; Πάρα πολλά...και μόνον μια παράμετρος να ακυρωθεί, είναι αρκετή...»

Και ησυχάζει ο Λαοφιλήδης...

΄Αλλωστε, οι «στατιστικές» είναι με το μέρος του...

Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να βρεθεί ένας τσαντισμένος ξεσκισμένος φορολογικά Πολίτης που ταυτόχρονα θα είναι ένας από τους καλύτερους snipers στον κόσμο, θα βρεί ένα Barrett .50 cal M82 και θα βρεθεί ταυτόχρονα σε ιδανικές συνθήκες βολής 1000+ μέτρα απέναντί του χωρίς να είναι δυνατόν να ελεγχθεί από την φρουρά του σε τόσο μακρινή απόσταση;

Απίθανο...

Οι στρατιωτικές στατιστικές βεβαίως λένε άλλα.
Πως ότι είναι εφικτό στο πεδίο της μάχης, είναι εφικτό και στο «αστικό πεδίο» της καθημερινότητας:

Μάλιστα, το History Channel έχει κάνει αφιερώματα σ’ αυτό το πεδίο στρατιωτικής δράσης.

Στα δύο παρακάτω βίντεο μας περιγράφει κάποιες από τις καλύτερες (και μεγαλύτερης απόστασης) βολές στην ιστορία.

Εκείνη του Αμερικανού Carlos Hathcock II το 1967 στο Βιετνάμ από απόσταση 2.286 μέτρων.

Εκείνη του Καναδού Rob Furlong το 2002 στο Ιράκ από απόσταση 2.429 μέτρων.

Τέλος, εκείνη του Βρετανού Craig Harrison στο Αφγανιστάν από απόσταση 2475 μέτρων (απόσταση που ισούται με 27 γήπεδα ράγκμπι στη σειρά)!

Απολαύστε τα...

Και ας αλληλοπειστούμε ύστερα πως ότι συμβαίνει στο «Πολεμικό Μέτωπο» μένει εκεί και δεν έρχεται ποτέ στα «αστικά πεδία ανορθοδόξου/ασύμμετρου πολέμου»...

Έστω... «τρομοκρατίας»...

Έτσι δεν είναι;

Πότε ήρθαν «εφαρμοσμένες στρατιωτικές τακτικές» και «εξοπλισμός» από το «πεδίο του Μετώπου» στην «πόλη»;

Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε...μόνον τότε...

 Τι κι αν όλα τα στρατιωτικά όπλα πουλιούνται ελεύθερα στην Αμερικανική αγορά και στο διαδίκτυο  πχ http://www.gunbroker.com/Barrett-50/Browse.aspx?Keywords=Barrett+50 ;

Άρα μπορούν να φτάσουν παντού...

Πχ Ένα Barret 50 Cal παίζει γύρω στα 15.000 $...

Πόσο θέλει άραγε μια οποιαδήποτε Μαφία να το προμηθεύσει σε μια Ένοπλη «Τρομοκρατική» Ομάδα οπουδήποτε στη γη;

Κι όταν τα έσοδα από τις «απαλοτροιώσεις τραπεζών» είναι της τάξεως των εκατομμυρίων, πως και δεν δόθηκαν καμιά εκατοστή χιλιάδες (μόλις) για τα κατάλληλα όπλα και πυρομαχικά για ασκήσεις και επιχειρήσεις;

Για να μην πούμε ότι με τέτοιο ποσό θα μίσθωναν απ’ ευθείας τον κατάλληλο sniper (με δικό του εξοπλισμό) δίνοντάς του το «συμβόλαιο του στόχου» με διασφαλισμένη έτσι την επιτυχή έκβαση!

Ποιός κοροϊδεύει ποιόν λοιπόν σ’ αυτόν τον τόπο;

Ακούει κανείς εκεί στα μεγαλοσαλόνια των ΜΜΕ;

Γίνεστε ρόμπα κύριοι...

Κάντε λοιπόν και καμιά σωστή ερώτηση – εκτός προγραμματισμού control – στους καλεσμένους σας, τους «ειδήμονες περί τρομοκρατίας»...

Ή, αν θέλετε να είστε σωστοί στην δουλειά σας, να πάτε να κάνετε ρεπορτάζ στις διάφορες «καζαμπλάνκα»....στα στέκια των Μισθοφόρων...ψάξτε να βρείτε επαγγελματίες snipers και σε αυτούς κάντε την «μαγική ερώτηση»:

«Αν είχατε συμβόλαιο για έναν στόχο, σε αστικό πεδίο, τι μέθοδο εκτέλεσης θα επιλέγατε»;

Να δούμε τι θα σας απαντήσει...

Παραδοσιακά «τυχαίους καυγάδες και μαχαίρια»;

Βόμβες, ομάδες εφόδου και μεγάλες και περίπλοκες επιμελητείες και υποστήριξη;

Βιοχημικά και βρώμικες (ραδιο)βόμβες;

Πυρκαγιές και δηλητήρια;

Ή μήπως το «αγαπημένο του ασφαλές rifle μακράς βολής;

Tips:Στην Ελλάδα των μαζοχιστών φορολογουμένων, ούτε μια «σωστή τρομοκρατία» δεν υπάρχει... «immitation κι αυτή»...(humor, έτσι;πως το λένε οι δικοί σας οι "Λαζοαρβύλες";Ναι!Σάτιρα!)

Απλά κύριοι, η υπάρχουσα «δήθεν τρομοκρατία» με την οποία έχετε όλοι (επιδεικτικά) ξεσκιστεί να ασχολείστε, είναι – όπως τό’ πε και η FSB τότε εξ’ αφορμής της «Καραμανλιάδας» - ελεγχόμενη από τις «δυτικές υπηρεσίες». Υπάρχει για τα μάτια μόνο.

Δεν κάνουν καμία σοβαρή «επιχειρησιακή αντικαθεστωτική δράση» γιατί έτσι εντέλλονται...

Άντε που και που καμιά ψευτοβομβίτσα, έτσι για να δικαιολογούν το ρόλο τους...

Χτυπούν κατ’ εξοχήν ΜΟΝΟΝ αστυνομικούς στόχους – και ποτέ πολιτικούς – κι αυτό όταν έχουν εντολές να προκαλέσουν «ρήγματα στον ιστό δημόσιας ασφάλειας της χώρας»...

Είναι τότε που πρέπει να τρομοκρατήσουν κάποιους (είτε υψηλόβαθμους είτε μικρούς στην ιεραρχία των Δυνάμεων Ασφαλείας) προκειμένου να ισχυροποιηθούν κάποιοι τομείς της «ξένης αντεθνικής δράσης» καθώς και της «εισαγόμενης εγκληματικότητας».

Πχ η βόμβα Ξηρού στον Διοικητή Ιτέας (δέμα με «παγιδευμένο βιβλίο») αποσκοπούσε στο «συνολικό μούδιασμα» της αστυνομίας έναντι (κυρίως) του Αλβανικού οργανωμένου εγκληματικού στοιχείου και του UCK.

(http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/04/blog-post_1149.html ).

«Προσωποποιήθηκε» η «απειλή».

Μ’ αυτόν τον τρόπο κάθε μα κάθε αστυνομικός, όσο μικρός κι αν είναι, «προειδοποιήθηκε» να μην ξαναγγίξει Αλβανό Μαφιόζο και κυρίως Ουτσεκά.

Και ήταν ξεκάθαρη εκτέλεση «έξωθεν ερχόμενης εντολής» αυτό.

 (Να θυμηθούμε τα Δεκεμβριανά του 2008 και την επίσημα – δια χειρός Στρατ. Γράψα - παραδεκτή συμμετοχή «ξένων υπηρεσιών» και του UCK; http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/09/2007-uck.html  )

Ήταν «έξωθεν «ρυθμιστική» παρέμβαση στη λειτουργία του Ελληνικού Κράτους».

Και όχι «εξεγερτική ένοπλη πράξη οργισμένων Ελλήνων» (όχι μόνον τα «Δεκεμβριανά» αλλά και η «Ιτέα»).

Ήταν πλήγματα προς την Εθνική Ασφάλεια.

Είδε μήπως κανείς κανένα «θανάσιμο χτύπημα» προς  Πολιτικές/παραπολιτικές/παρασκηνιακές Καθεστωτικές/ φιλομνημονιακές δυνάμεις;

Όχι...και μιλάμε για σοβαρά και όχι αστεία (τάχαμου συμβολικά) χτυπήματα όπως βομβίτσες στην πρόσοψη μιας τράπεζας.

Ούτε ένα βιαστικό γάζωμα ενός κενού γραφείου Κόμματος με καλάσνικωφ ή ένα δήθεν εντυπωσιακό πλήγμα με συνήθως τζούφιο RPG...

Ούτε τα δήθεν μαζικά γιουρούσια κουκουλοφόρων τάχαμου ανταρτών πόλης εναντίον (2 ολόκληρων!) ναρκωτέμπορων (δηλαδή «βαποράκια», δικούς τους) – μια φορά στα εκατό χρόνια, έτσι για τα μάτια του κόσμου....ότι «να, κοιτάξτε μας, θαυμάστε μας, δεν κωλώνουμε να τα βάλουμε με την εγκληματικότητα»....

Τρίχες...ούτε καν για παρωδία Ντάριο Φο στο Λόφο του Στρέφη δεν θα έκανε...

Τι γίνονται άραγε τα εκατομμύρια «λεία» των ληστειών τραπεζών;

Πάνε στις «αναδόχους υπηρεσίες» τους για να χρηματοδοτούν «βρώμικες δουλειές»;

Tips2: Όταν...Θα...διότι...

Όταν λοιπόν γεννηθεί μια «σοβαρή Ένοπλη Αντικαθεστωτική Ομάδα», τότε θα «το καταλάβουμε όλοι καλά»...

Όλοι...ειδήμονες και μη...

Κάποιοι θα την ονομάσουν «Αντάρτικη», κάποιοι άλλοι «Τρομοκρατική»...

Δεν έχει καμία απολύτως σημασία ο «τύπος» και το «ένδυμα»...

Η «ουσία» θα μετράει...

Το «αποτέλεσμα»...

Κι αυτό θα είναι «βαρύ»...

Και όχι όσο 120 κιλά ANFO σε μια τράπεζα προγραμματισμένο να μην εκραγεί...

Αλλά όσο μια 50 Calliber απ’ τα 1.500 μέτρα...προγραμματισμένη να βρει το «στόχο» της ανάμεσα σε 5,000 ένοπλους φρουρά....

Γιώργος Ανεστόπουλος

Σχετικά:

Η καινούργια μορφή τρομοκρατίας δεν έχει σχέση με εκείνη τουπαρελθόντος, συνέντ. Μ. Μπόση 

«Αν έρθω μαζί σας, ρε, θα έχω την ευκαιρία να τελειώσω κάμποσα απ’ αυτά τα μισητά τομάρια που με κατέστρεψαν»; 

Βοήθησε κι ΕΣΥ να εκδώσουμε και να μοιράσουμε σε κάθε Έλληνα τις «150 σελίδες θανάτου του Κορανίου»...για ν’αναγκαστούν να δείξουν οι ορδές των εκατομμυρίων ισλαμο-λαθρο-εισβολέων το «πραγματικό πρόσωπό» τους...

Μάθημα ιστορίας για τους καταστροφείς του Έθνους (γράφει ο κ. Γεώργιος Εμ. Δημητράκης)

Μάθημα ιστορίας για τους καταστροφείς του Έθνους

Είναι γνωστόν σε όλους ότι η Ιστορία είναι η μνήμη και ο καθρέπτης της ανθρωπότητας, ότι η σωστή γνώση και ο σεβασμός αυτής προστατεύει τα έθνη από τις συγχύσεις και τις δυνάμεις του σκότους και της καταστροφής. Η Πατρίδα μας ήταν ανέκαθεν μια φτωχή χώρα, με έναν λαό όμως αξιοπρεπή, υπερήφανο και τίμιο, ο οποίος εμπλούτισε την ανθρωπότητα με την δύναμη του πνεύματος και του φωτός.

Ο πιο φιλοσοφημένος άνθρωπος είναι ο απλός, ο προσγειωμένος. Η γνώση είναι μόνον ένα εργαλείο και τίποτε περισσότερο. Διότι όταν το εργαλείο αυτό χρησιμοποιείται για ιδιοτελείς και μόνον σκοπούς και ενάντια προς την φύση του ανθρώπου και την κοινωνία, τότε γίνεται άκρως επικίνδυνο. Η Ιστορία είναι σημαντική, διότι καταγράφει την πορεία ενός Έθνους. Ο απλός όμως άνθρωπος την βιώνει μέσα από τις παραδόσεις του, ο οποίος πιστεύει και είναι υπερήφανος για αυτές Εμείς οι Έλληνες ήμαστε υπερήφανοι για την Ιστορία μας. Εν μέσω της μεγάλης κρίσης που διέρχεται ο λαός μας αντιλαμβανόμαστε και σήμερα ακόμη τις μεγάλες θυσίες και ανείπωτες στερήσεις που καταβάλουμε και υφιστάμεθα για να αντιμετωπίσουμε το μεγάλο αδιέξοδο που μας έχουν οδηγήσει κατά τις τελευταίες 4 δεκαετίες οι εσφαλμένες πολιτικές των ηγεσιών του πολιτικού συστήματος εξουσίας. Χωρίς βέβαια να αποποιούμαστε ως λαός και τις δικές μας ευθύνες για τις εσφαλμένες επιλογές που κάναμε, να αναδεικνύουμε κάθε τόσο πολιτικές ηγεσίες και πολιτικά κόμματα ανάξια της Ιστορίας και της αξιοπρέπειας του λαού μας, αυτού του Έθνους μας.

Είναι όμως ασυγχώρητο, ότι ενώ ο λαός μας υφίσταται όλες αυτές τις τεράστιες θυσίες, μέχρις βαθμού έσχατης εξαθλίωσης και ταπείνωσης, όχι μόνον ουδείς από όλους εκείνους του πολιτικού συστήματος εξουσίας ζήτησε μέχρις σήμερα έστω ένα συγγνώμη από τον Ελληνικό Λαό, ως εκδήλωση μετάνοιας, αλλά τουναντίον συνεχίζουν να εξαπατούνε όλους μας με ψεύτικες υποσχέσεις για έξοδο από την κρίση, από τα μνημόνια και την πολυπόθητο ανάπτυξη. Μα οι κύριοι αυτοί με τις πολλές περγαμηνές μεγάλων και διεθνών Πανεπιστημίων του Harvard του Cambridge, του Stanford κ.λ.π. με τις κληρονομικές ταυτότητες εξουσίας δεν γνωρίζουν ούτε τα απλά διδάγματα της Ιστορίας και την εξέλιξη του ανθρωπίνου γένους;

Ότι με την ανακάλυψη της καλλιέργειας του σίτου εις την Μεσοποταμία κατά την 7η χιλιετηρίδα π.Χ. έχουμε την μεταμόρφωση του ανθρώπου από πλανόδιο, περιπλανώμενο συλλέκτη αγαθών διατροφής για την επιβίωση του, για πρώτη τώρα φορά σε παραγωγό της τροφής του. Με την καλλιέργεια σιτηρών και διαφόρων άλλων αγροτικών τώρα προϊόντων μέσω τώρα της εργασίας και δραστηριότητας. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί την μεγαλύτερη επανάσταση εις την ιστορία του ανθρωπίνου γένους. Η πρωτογενής παραγωγή με όλα τα άλλα παράγωγα αυτής οδήγησαν εις την ανάπτυξη των πρώτων κοινωνιών, ως επακόλουθο αυτής την έμπνευση και δημιουργία του ανθρωπίνου πνεύματος και των πρώτων πολιτισμών.

Η πρωτογενής παραγωγή κατέστη έκτοτε ο ακρογωνιαίος λίθος της οικονομίας και της ύπαρξης ενός λαού π.χ. κρατικής οντότητας. Διότι όχι μόνον προστατεύει έναν λαό από εξαρτήσεις και υποτέλειες, αλλά παράλληλα προάγει την γνώση και την εφευρετικότητα για την τυποποίηση όλων των προϊόντων που προέρχονται από την πρωτογενή παράγωγή, και ως επακόλουθο αυτής εις την ραγδαία και γενική ανάπτυξη της οικονομίας με το πολλαπλασιαστικό όφελός της.

Ο λαός μας έως το 1981, έτος ένταξης εις την Ε.Ο.Κ. π.χ. Ευρωπαϊκή Ένωση, είχε μία πρωτογενή παραγωγή, η οποία εξασφάλιζε την αυτάρκεια και αξιοπρέπεια σε κάθε ελληνική οικογένεια. Μία αυτάρκεια και εγκράτεια με την οποία οι Έλληνες αντιμετώπιζαν όλες τις κρίσεις που αντιμετώπιζε η Πατρίδα μας, χωρίς εθνική ταπείνωση και απώλεια της αξιοπρέπειάς τους. Αυτή η πρωτογενή παραγωγή και η αυτάρκεια των Ελλήνων αρκούσε ταυτόχρονα και για την εξυπηρέτηση και αποπληρωμή όλων εκείνων των δανείων που αναγκαζόταν να συνάπτει η Πατρίδα μας μόνον για τους εθνικούς και απελευθερωτικούς αγώνες.

Όμως μετά το 1981 η εσφαλμένη πολιτική του πολιτικού συστήματος εξουσίας είχε ως μοιραία συνέπεια την κατά μέγιστο βαθμό καταστροφή της πρωτογενούς παραγωγής της χώρας μας. Δηλαδή αυτού του βασικού πυλώνα της οικονομίας μας, ο οποίος προστάτευε τον λαό μας από την πτώχεια και την εξαθλίωση. Με τον αποπροσανατολισμό τώρα και επικέντρωση του ενδιαφέροντος των συντελεστών αυτής σε έριδες ευδαιμονισμού, εφησυχασμού και διαφόρων μπλόκων και καταλήψεων. Μία μοιραία πολιτική που αποσκοπούσε μόνον εις την αύξηση των κοινοτικών επιδοτήσεων και ευεργετημάτων, αλλά και εις τον ασυγχώρητο υπέρμετρο δανεισμό, όχι βέβαια για την ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής και ευρείας τυποποίησης αυτής, αλλά και της ελληνικής οικονομίας εις το σύνολό της, αλλά δυστυχώς για αγορά τώρα καταναλωτικών βιομηχανικών αλλά και αγροτικών προϊόντων άλλων προηγμένων χωρών. Οι οποίες παρακολουθούσαν εκ του σύνεγγυς και σιωπηλώς την μοιραία πορεία του πολιτικού συστήματος εξουσίας, η οποία αναπόφευκτα οδηγούσε την Ελλάδα εις την χρεοκοπία και τον λαό της σε έσχατη ένδεια και ταπείνωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της σημασίας της πρωτογενής παραγωγής είναι η ανεπανόρθωτη εξαθλίωση των χωρών του 3ου Κόσμου η οποία οφείλεται εις την καταστροφή αυτής από τους αποικιοκράτες του Δυτικού Κόσμου.

Ένα πολιτικό σύστημα εξουσίας υποβοηθούμενο από την διάβρωση της Αρχής της Διακρίσεως των Εξουσιών, όλων των Θεσμικών Οργάνων, αλλά και από τα γνωστά δεκανίκια των ανεύθυνων, απληροφόρητων και αμαθών σε θέματα εθνικής πολιτικής και οικονομίας μεγάλα ΜΜΕ. Τα οποία όχι μόνον συνέβαλλαν με τη αμάθειά των εις την διάλυση και την κατάρρευση της Δημοκρατίας εις την χώρα μας, αλλά με την προπαγάνδα τους και εις την εγκληματική παραπληροφόρηση και πτώχευση του λαού μας, και την χρεοκοπία της Πατρίδας μας.

Για τον λόγο αυτόν, παρά τις απατηλές και ψευδείς υποσχέσεις των αρμοδίων, ουδεμία έξοδος από την κρίση, τα μνημόνια, αλλά και ουδεμία ανάπτυξη με παράλληλες επενδύσεις προερχόμενες από το εξωτερικό είναι εφικτή, εάν ο λαός μας δεν εξασφαλίσει την αυτάρκειά του, με την δραστηριοποίηση, αναγέννηση, την δραστική και εντυπωσιακή αύξηση της πρωτογενής παραγωγής.

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

    

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.

Διαβάστε στα ανανεωμένα και αποκαλυπτικά «Επίκαιρα»: Η χώρα χτύπησε κόκκινο - Εκλογές προ των πυλών

Διαβάστε στα ανανεωμένα και αποκαλυπτικά «Επίκαιρα»:

Αποκλειστικές προ-δημοσιεύσεις

μόνο στα epikaira.gr:

Η χώρα χτύπησε κόκκινο - Εκλογές προ των πυλών

Ευκαιρία για την Αθήνα η σύγκρουση Άγκυρας-Καΐρου

Τα Σκόπια "επιστρατεύουν" τους τζιχαντιστές και πιέζουν την Ελλάδα

Διαβάστε ακόμη στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ:

Η χώρα χτύπησε κόκκινο
Εκλογές προ των πυλών
Ανεργία - Φτώχεια - Πείνα

- Ευκαιρία για την Αθήνα η σύγκρουση Άγκυρας-Καΐρου
- Τα Σκόπια επιστρατεύουν τους τζιχαντιστές και πιέζουν την Ελλάδα

ΑΡΘΡΑ ΑΠΟ: ΜΕΝΕΛΑΟ ΓΚΙΒΑΛΟ, ΓΙΩΡΓΟ ΔΕΛΑΣΤΙΚ,ΠΕΡΙΚΛΗ ΝΕΑΡΧΟΥ, ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, ΣΤΑΥΡΟ ΛΥΓΕΡΟ,
ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟ, ΝΙΚΟ ΙΓΓΛΕΣΗ,
ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ, ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΗ ΧΡ. ΙΑΚΩΒΙΔΗ

Περισσότερα θέματα και αποκαλύψεις
στα Επίκαιρα που κυκλοφορούν.

Και...

Για την καθημερινή σας, έγκυρη και αξιόπιστη ενημέρωση,
εμπιστευτείτε τα www.epikaira.gr

Δύο περιοδικά (Πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Δύο περιοδικά: 

Μέσα στην πληθώρα των εντύπων, τα οποία κατακλίζουν την Ελλάδα είναι και τα δύο διμηνιαία περιοδικά, με τα οποία συνεργάζεται ο γράφων δημοσιεύοντας κείμενα χωρίς να πάρει ποτέ ούτε μια δεκάρα και συνεπώς μπορεί να τα συστήσει. Το πρώτο φέρει τον τίτλο: «Ηλιαία» με έκδοση τον άνθρωπο του Τύπου και των εντύπων τον Μιχάλη Κύρκο του οποίου ο χαλκέντερος δημοσιογράφος και πατέρας του Κώστας εξέδιδε για δεκαετίες το εβδομαδιαίο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα», με τα οποία επίσης συνεργάστηκε ο γράφων. Από το τελευταίο τεύχος του Ιουνίου σημειώνω μερικά από τα θέματά του: Το άρθρο του εκδότη με θέμα: «Λαϊκή συσπείρωση, η μόνη απάντηση στον λαϊκισμό» - Το άρθρο του Τ. Αλεξόπουλου: «Η κοινοβουλευτική δημοκρατία πάσχει από έλλειψη τρίτου πόλου» - το άρθρο του εν Γενεύη εδρεύοντος Ν. Καλογερόπουλου: «Το Ανατολικό Ζήτημα και η σχέσις του με την Ελλάδα» - το άρθρο της Μ. Καρδαμίτση: «Πλατωνικοί διάλογοι στον 20ο αιώνα» – το άρθρο του γράφοντος: «Η αυταπάτη της λαϊκής κυριαρχίας στην τοπική Αυτοδιοίκηση» - το άρθρο του Γ. Τσιαπλέ: «Η πρόσληψη της άλωσης του 1204 στη μεταβυζαντινή λογοτεχνία». Φυσικά τα κείμενα δεν τελειώνουν εδώ, γιατί στις 46 σελίδες του υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα. Κλείνοντας να σημειώσω ότι στο τεύχος καταγράφεται η κίνηση του βιβλίου, με σχετικές βιβλιοπαρουσιάσεις και η τακτική κριτική του θεάτρου από τον Π. Τακόπουλο. Το δεύτερο περιοδικό είναι το «Ελληνόραμα» με εκδότη τον Νίκο Πετρόπουλο, ο οποίος είναι και εκδότης του «Κάδμου» με έδρα τη Θε

​σ

/νίκη.

Το περιοδικό συντάσσεται με την ευθύνη του ιστορικού ερευνητού Κώστα Σπίνου και την αρχισυνταξία του ιστορικού – φιλόλογου Αντώνη Αντωνάκου. Από τα περιεχόμενα του τευχ. Ιουνίου σημειώνω: Το άρθρο του Α. Αντωνάκου: «Η δυστυχία του να είσαι μισέλληνας» - Το άρθρο του καθηγητού του Παν/μίου του Καΐρου Ι. Φουρτούνα: «Τζάουχαρ Αλ Ρούμι. Ο άγνωστος Έλληνας ιδρυτής του Καίρου» - το άρθρο του εκπαιδευτικού Α. Στάμου: «περί παιδείας και εκπαιδεύσεως» -το άρθρο του ιστορικού Σ. Καργάκου: «Λυπητερός προβληματισμός για την κατάντια μας» - το άρθρο του στρατιωτικού Χ. Μηνάγια: «Οι Τούρκοι κλιμακώνουν τις προκλήσεις τους στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο» - το άρθρο του ιστορικού ερευνητού Γ. Λεκάκη: «Πόσα τελικά χρωστά η Γερμανία;» - το άρθρο του δημοσιογράφου –συγγραφέως Κ. Βελόπουλου: «Η Ευρώπη κλονίζεται» - το άρθρο του διδασκάλου – θεολόγου Δ. Νάτσιου: «Όσοι Έλληνες, όσοι ζωντανοί αντισταθείτε». Φυσικά στις 110 σελίδες του υπάρχουν και πλείστα όσα άλλα κείμενα, μαζί με βιβλιοπαρουσιάσεις από τον Α. Αντωνάκο και την ενδιαφέρουσα στήλη: «Στήλη Στηλιτεύουσα» του ιδίου και του Ν. Ζαΐρη.

Τηλεφωνική επικοινωνία:

Ηλιαία: 210-7218421

Ελληνόραμα: 210-3838068

​​

Αθήνα,

​02/10/

2014

Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)

-Για επικοινωνία πατήστε το λινκ της επιτροπής.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα

 θέματα, μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα της Επιτροπής. (http://ethnikonthematon.blogspot.gr)

Μια εξήγηση του γράφοντος

Γράφω: Για να υπενθυμίζω στους εναλλασόμενους εξουσιαστές ότι δεν είμαι πολιτικός Αυστραλοπίθηκος.

Για να θυμίζω τη μνήμη εκείνων που θυσιάστηκαν άδικα για την Ελλάδα, που πρόδωσαν οι σύγχρονοι Εφιάλτες. Γιατί η σιωπή σημαίνει συνενοχή και έγκριση.

Πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

Για την ταπεινοφροσύνη

http://www.agioritikovima.gr/thlogos/item/44213-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%86%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B7

Ο αββάς Πιστός άρχισε μια διήγηση , λέγοντας:

-      Ξεκινήσαμε κάποτε μια συντροφιά από εφτά αναχωρητές,  , να πάμε στον αββά Σισώη, που έμενε στο νησί του Κλύσματος, και να τον παρακαλέσουμε να μας πει κάποιο λόγον  ωφέλιμο για την ψυχή μας.

Κ’ εκείνος μας είπε:

-      Συγχωρέστε με , που εγώ, καθώς είμαι αμόρφωτος , δεν έχω τίποτε να σας πω. Αλλά θα σας πω για τον αββά Ωρ και τον αββά Αθρέ, που πήγα κάποτε να τους επισκεφτώ. Ο αββάς Ωρ ήταν άρρωστος επί δεκαοχτώ ολάκερα χρόνια . Και, πηγαίνοντας τους έβαλα μετάνοια, παρακαλώντας τους να μου πούνε λόγο πνευματικό. Και μου λέει ο αββάς Ωρ:

-      Τι να ‘χω να σου πω εγώ; Πήγαινε, κι ό,τι βλέπεις πράξε. Ο Θεός ανήκει σ’ εκείνον που είναι πλεονέχτης στα πνευματικά και σε όλα βιάζει τον εαυτό του.

Ο αββάς Ωρ κι ο Αββάς Αθρέ δεν ήταν από τα ίδια μέρη, αλλά μονοιάσανε τόσο πολύ μεταξύ τους, ώστε να μείνουν αχώριστοι ως το θάνατο. Ο αββάς Αθρέ είχε μεγάλην υπακοή, κι ο αββάς Ωρ μεγάλη ταπεινοφροσύνη. Έμεινα , λοιπόν, μερικές μέρες κοντά τους, προσπαθώντας να ιδώ τις αρετές τους, κ’ είδα  ένα θαυμαστό σημείο , που έκαμε ο αββάς Αθρέ. Κάποιος  δηλαδή τους έφερε ένα μικρό ψάρι, κι ο αββάς Αθρέ θέλησε να μαγειρέψει για τον Γέροντα, τον αββά Ωρ. Κρατούσε το μαχαίρι κ’ έκοβε το ψάρι, όταν τον κάλεσε ο αββάς Ωρ, λέγοντας:

-      Αθρέ, Αθρέ!

Κι εκείνος άφησε το μαχαίρι, έτσι όπως το ‘χε, μέσα στο ψάρι., δίχως να κόψει το υπόλοιπο , κ’ έτρεξε αμέσως στον Γέροντα! Κ’ είδα και θαύμασα τη μεγάλην υπακοή του, γιατί δεν είπε: « περίμενε μια στιγμή, να κόψω το ψάρι». Κ’ είπα τότε στον αββά Αθρέ:

-      Πού βρήκες αυτή την υπακοή;

-      Δεν είναι δική μου αυτή η υπακοή, μου απαντά, μα είναι του Γέροντα.

Με τράβηξε λίγο παράμερα μετά, και μου λέγει:

-      Έλα να ιδείς και μόνος σου τη  μεγάλην υπακοή του.

Και παίρνει ένα κομμάτι ψάρι να το ψήσει, και το ‘καψε λίγο, επίτηδες. Το έδωκε ,λοιπόν , στον Γέροντα, κ’ εκείνος το ‘φαγε δίχως να πει τίποτε. Στο τέλος τον ρωτά:

-      Καλό ήταν, Γέροντα;

-      Πολύ καλό, απάντησ’ εκείνος.

Ύστερα του έφερε το άλλο ψάρι, πολύ καλά ψημένο, και του λέει:

-      Αυτό το έκαψα λίγο,  Γέροντα.

-      Ναι, το ‘καψες λίγο, είπε ο Γέροντας.

Και μου λέει τότε ο αββάς Αθρέ:

-      Είδες που, καθώς σου έλεγα, η υπακοή είναι του Γέροντα;

Κ’ έφυγα τότε από κοντά τους. Και ό,τι είδα τις μέρες που έμεινα κοντά τους, προσπάθησα το κατά δύναμη να το φυλάξω και να του το εφαρμόσω.

Αυτά είπε στους εφτά αναχωρητές ο αββάς Σισώης και σιώπησε.

Ένας από μας τότε τον παρακάλεσε λέγοντας:

-      Κάνε αγάπη , Γέροντα, και πες μας κ’ εσύ ένα λόγο.
Και κείνος μας είπε:

-      Όποιος έχει το αψήφιστο, δηλ. την ταπεινοφροσύνη με τη σωστή γνώση, δίχως να ενδιαφέρεται για τιμές και τι θα πουν οι άλλοι γι’ αυτόν, αυτός εφαρμόζει όλα όσα λέει ο αγία Γραφή.

Ένας άλλος από μας τον ρώτησε:

-      Τι είναι η ξενιτεία, Γέροντα;

Κ’ εκείνος απάντησε:

-      Το να σιωπάς, λέγοντας μέσα σου: «δεν έχω δικό μου ούτε το παραμικρότερο  πράγμα, σ’ όποιον τόπο κι αν βρεθώ», αυτό είναι η ξενιτεία.

Από το βιβλίο: «Π.Β. ΠΑΣΧΟΥ
ΤΟ ΕΑΡ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
ΜΙΚΡΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ Α΄»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΊΤΑΣ
ΣΤ΄ΕΚΔΟΣΗ

Προσοχή την ώρα της προσευχής!

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/44230-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE%CF%82

Πρέπει να ξέρης παιδί μου, ότι πάνω από τους ανθρώπους που βρίσκονται στην Εκκλησία, αναρίθμητοι άγγελοι συμψάλλουν αοράτως μαζί τους.

Όταν όμως αρχίση κανείς απ’ τους πιστούς να αστειεύεται, να συζητή για τα βιοτικά ή να σχολιάζη τους άλλους, οι άγγελοι που τον βλέπουν αφήνουν τον ύμνο και θρηνούν πικρά για το κατάντημα του λέγοντας.
Ω, σε ποια βαριά αιχμαλωσία έπεσε η ψυχή του ανθρώπου αυτού. Πόσο βέβηλα στέκεται μέσα στο ναό, χωρίς φόβο Θεού και χωρίς ντροπή. Γι ’ αυτόν έγειρε ο Θεός το αυτί του, να του το γεμίσει με ταπεινή και αφοσιωμένη προσευχή, κι αυτός το γεμίζει με γέλια και κατακρίσεις.

Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης – Γυρίζω, και τί να δω;

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/09/blog-post_237.html

Ο μακαριστός ηγούμενος του όσιου Δαβίδ, γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης (+1991), ζούσε θαυμαστές εμπειρίες σ’ όλες τις ιερές ακολουθίες, μα ιδιαίτερα την ώρα της θείας λειτουργίας.

Όταν λειτουργούσε, έλαμπε από καθαρότητα και μεγαλοπρέπεια. Συχνά, στη μεγάλη είσοδο ή στην αγία πρόθεση, τον έβλεπαν να μην πατάει στο έδαφος, αλλά να στέκεται και να βαδίζει στον αέρα.

Πολλές φορές αντίκριζε πάνω στην αγία τράπεζα αγγέλους και αρχαγγέλους να κρατούν το Σώμα του Κυρίου.

«Οι άνθρωποι», έλεγε, «είναι τυφλοί και δεν βλέπουν τι γίνεται μέσα στο ναό, στη διάρκεια της θείας λειτουργίας».

Κάποτε λειτουργούσα, αλλά δυσκολευόμουν να ξεκινήσω για τη μεγάλη είσοδο, από τα θαυμαστά που έβλεπαν τα μάτια μου. Ο ψάλτης έλεγε και ξανάλεγε: «Ως τον Βασιλέα των όλων υποδεξόμενοι».

Ξαφνικά, νιώθω να με σπρώχνει κάποιος από τον ώμο και να με οδηγεί στην αγία πρόθεση. Νόμισα πως ήταν ο ψάλτης. Απόρησα, πως τόλμησε ο ευλογημένος να κάνει τέτοιαν ασέβεια -να μπει από την ωραία πύλη και να με σπρώξει. Γυρίζω, και τί να δω! Μια τεράστια φτερούγα, που είχε περάσει ο αρχάγγελος στον ώμο μου, με οδηγούσε να προχωρήσω για τη μεγάλη είσοδο…

Τί γίνεται στο ιερό την ώρα της λειτουργίας! Στο χερουβικό άγγελοι ανεβοκατεβαίνουν, και συχνά αισθάνομαι τις φτερούγες τους να χτυπούν πάνω στους ώμους μου… Μερικές φορές δεν μπορώ ν’ αντέξω και κάθομαι στη καρέκλα. Οι άλλοι ιερείς νομίζουν πως κάτι έπαθα, δεν νιώθουν όμως αυτά που βλέπω και ακούω. Τί φτερούγισμα, παιδί μου, οι άγγελοι! Και μόλις ο ιερέας πει το «Δι’ ευχών», φεύγουν οι ουράνιες δυνάμεις. Τότε μέσα στο ναό απλώνεται απόλυτη ησυχία!».

«Απόψε παιδί μου», αποκάλυψε κάποτε σ’ ένα μοναχό, «συλλειτουργούσα με αγίους και αγγέλους σε θυσιαστήρια που δεν περιγράφονται. Σαν πεθάνω, να πεις πως κάποιος γέροντας συλλειτουργούσε κάθε νύχτα και συζούσε με την Αγία Τριάδα».

Κάτι ανάλογο του συνέβη και με τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο. Ο π. Ιάκωβος, τελειώνοντας μια φορά την προσκομιδή, ξεκίνησε για την αγία τράπεζα. Βλέπει τότε τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο να στέκεται δεξιά του, με τις παλάμες τη μια μέσα στην άλλη, όπως συνηθίζουν οι ιερείς να μεταλαβαίνουν το δεσποτικό Σώμα, σαν να ζητούσε κι εκείνος τη δική του μερίδα.

ΠΗΓΗ

Αυτοί που εργάσθηκαν στην Εκκλησία χωρίς καθέδρες και πτυχία: Ο κυρ-Ηλίας ο μπαλωματής

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/44206-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%AF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AC%CF%83%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%AD%CE%B4%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1

Ο κυρ-Ηλίας ο μπαλωματής

Ο γέροντας Αμφιλόχιος πάντα μας παρώτρυνε σε ιεραποστολικούς αγώνες:
-Οι γείτονες Τούρκοι, οι περισσότεροι είναι αδελφοί μας εξωμότες. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε στον χαμό του μωαμεθανισμού.

Να έχουμε και το σχήμα των μοναχών και την ιερωσύνη. Παράλληλα να επιδοθούμε σε διάφορα ταπεινά επαγγέλματα –κτίστες, μαραγκοί, σαμαράδες, ράπτες, τσαγκάρηδες, ρολογάδες-και να περάσουμε στην Μικρά Ασία ζητούντες τάχατες καλύτερη τύχη. Με το πρόσχημα αυτό εξηγούμε στον φτωχό πελάτη την πίστη των πατέρων του.
Ίσως σας φαίνονται δύσκολα μέχρι ακατόρθωτα, αλλά, αν δεν επιτείνουμε τις προσπάθειες, αυτά τα ταπεινά επαγγέλματα θα τα χρησιμοποιήσουν άλλοι, για να διαστρέψουν την πίστη του λαού. Πιστεύσατέ με πως πίσω από τα μικρά κρύβονται μεγάλα, ενώ πίσω από τα μεγάλα δεν υπάρχει πολλές φορές τίποτες. Μη ξεχνάτε πως το λίγο κρασί του Οδυσσέα τύφλωσε τον Κύκλωπα.

Πράγματι, η αυγουλού στην λαϊκή διδάσκει τον δικό της Θεό, τον Ιεχωβά. Ο ξενοδοχειακός υπάλληλος προσφέρει καφέ στους πελάτες και τους ανοίγει συζήτηση για την πίστη των ευαγγελικών. Εκεί όμως που διαπίστωσα πως τα όνειρα του Γέροντα δεν είναι ουτοπία, αλλά πραγματικότητα, ήταν στην φοιτητική μου γειτονιά, στην Ακαδημία Πλάτωνος των Αθηνών. Κάθε Κυριακή και μικρογιορτή ο κυρ-Ηλίας πρώτος στην εκκλησία, πάντα όρθιος και με την καλή αλλοίωση στο πρόσωπό του. Έλεγα καθ’ εαυτόν: «Νεωκόρος , επίτροπος ή ευλαβής είναι;».

Στην γιορτή της ανακομιδής των λειψάνων του αγίου Γεωργίου, στις 3 Νοεμβρίου , ο παπα-Γιώργης , που διέθετε κάποια παιδεία ως απόφοιτος Ριζαρείου , απηύθυνε στο εκκλησίασμα λίγα λόγια. Εντελώς απερίσκεπτα είπε πως το αίμα του αγίου Γεωργίου μας καθαρίζει από την αμαρτία. Εξανέστη ο κυρ-Ηλίας: «Ούτε τον ίδιο δεν έσωσε. Μόνο το αίμα του Ιησού Χριστού μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία». Τότε σκέφθηκα: «Ο κυρ-Ηλίας είναι απλώς ενορίτης και όχι κάποιος υπηρέτης του ναού» και άρχισα να το ψάχνω το πράγμα.

Τελικά ήταν ο μπαλωματής της γειτονιάς. Είχε ένα πολύ μικρό μαγαζί και διώρθωνε παπούτσια παλιά. Παρατήρησα την φτωχολογιά να μπαινοβγαίνει στο μαγαζάκι του κυρ-Ηλία όπως σε σημερινό σούπερ-μάρκετ, και το απόβραδο γύρω από τον πάγκο, από την μέσα μεριά τον κυρ-Ηλία με την άσπρη του ποδιά να ράβη παπούτσια κι από την άλλη πέντ’-έξι άνδρες να ακροάζωνται ανάγνωση. Λέγω: «Δεν πάει άλλο. Πρέπει το βράδυ με κάποια παπούτσια για διόρθωση ν’ ακούσω τι μελετούνε». Πράγματι, ένας ηλικιωμένος θεολόγος διάβαζε κι εξηγούσε την Φιλοκαλίαν σ’ αυτούς τους φιλόκαλους ανθρώπους. Την άλλη μέρα μαζί με τα διωρθωμένα υποδήματα συνεχάρην τον μπαλωματή για την συντροφιά του.

- Αφού δεν μας δίνει η Εκκλησία τους θησαυρούς της, θ’ απλώσουμε εμείς οι λαϊκοί βέβηλα χέρια να τους αρπάξουμε.

Ρώτησα στην γειτονιά:
- Τι εστί κυρ-Ηλίας;

Και μου απήντησαν:
- Ο πνευματικός μας. Στις δυσκολίες μας σ’ αυτόν προστρέχουμε.

Δεν ξεύρω το τέλος του, αλλά σίγουρα θα πάσχασε στην βασιλεία των ουρανών, γιατί των τοιούτων εστί , σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου μας.

Από το βιβλίο: « Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας»
Α΄ έκδοση Σεπτέμβριος 2010
Ιερά Μονή Δοχειαρίου ,
ΆΓΙΟΝ ΟΡΟΣ