Απιστευτες εικονες καταστροφης, η Γαζα πριν και μετα τους βομβαρδισμους (αεροφωτογραφιες wsj)

http://olympia.gr/2014/08/06/%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B7%CF%82-%CE%B7-%CE%B3%CE%B1%CE%B6/Δημητρης Καμμενος

ΠΠ

20140805 gaza5 0

20140805 gaza4 0

20140805 gaza3 0

20140805 gaza2 0

Διαδραστικες φωτογραφιες εδω :

http://graphics.wsj.com/gaza-before-after/

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΜΙΑ ΠΙΣΤΟΛΙΑ!> Πως οι σεσημασμένοι εκδότες λήστεψαν το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο χωρίς γάντια και κουκούλα!

http://kourdistoportocali.com/post/37121/tt

 

Μιλάμε για την μεγαλύτερη ληστεία τράπεζας που έγινε από γκρίζα κοστούμια χωρίς απειλή όπλου, χωρίς τσιλιαδούρους, χωρίς εισβολείς, χωρίς ληστές-με την πεζοδρομιακή έννοια του όρου-αλλά έχοντας αφήσει πίσω της αποτυπώματα.
Μιλάμε για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, εδώ όπου για δεκαετίες ολόκληρες, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας εμπιστευόντουσαν τους κόπους μια ζωής.
Αυτή η Τράπεζα που είχε ταυτισθεί με την έννοια της αποταμίευσης αποτέλεσε τελικά στα χέρια διεφθαρμένων διοικήσεων την πιο εύκολη λεία για το μηντιακό παρακράτος της μεταπολίτευσης.
Αν ο Γριβέας και το περίφημο θαλασσο-δάνειο των 110 εκατομμυρίων ευρώ (την δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης παρακολουθήσαμε πρόσφατα) είναι ένα από τα πολυσυζητημένα σκάνδαλα που γέννησε η συγκεκριμένη τράπεζα, εκείνα τα μικρά οικονομικά εγκλήματα που σκεπάζει η συνομωσία της σιωπής των ΜΜΕ είναι ακόμη πιο προκλητικά.
Μιλάμε για τον τρόπο που οι σεσημασμένοι μηντιάρχες, (παραδοσιακοί και νεόπλουτοι) λήστευαν το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο χωρίς να χρειασθεί να φορέσουν κουκούλα ή να αλλοιώσουν τα χαρακτηριστικά τους.
Τι έκαναν οι μπαγάσηδες;
Απλά έστελναν τα τιμολόγια των διαφημίσεων και χορηγιών που οι ίδιοι αποφάσιζαν (όσα τους έλειπαν δηλαδή) στο λογιστήριο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Οποια ιδέα για ένθετο είχε ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας-ακόμη και η μεγαλύτερη παπαριά-φρόντιζαν να προσαρμοσθεί τυπικά στις ανάγκες του TT.  Πολύ συχνά δεν κρατούσαν καν τα προσχήματα.
Εκαναν για παράδειγμα αφιέρωμα στα μπουζούκια- που είναι ο ναός της σπατάλης- και έβαζαν χορηγό το ΤΤ που ήταν το σύμβολο της Αποταμίευσης!
Υπήρξε μάλιστα περίπτωση που το ΤΤ ήταν χορηγός σε σκυλάδικο της παραλιακής.
Ο κάθε κατσιαπλιάς εκδότης θεωρούσε υποχρέωσή του να εκβιάσει χορηγία από το ΤΤ. Το να φέρει σε πέρας την ληστεία του ΤΤ ήταν το πρώτο τεστ που αν το περνούσε με επιτυχία, περνούσε στην συνέχεια σε άλλα πιο δύσκολα εγχειρήματα όπως ήταν οι "ληστείες" μεγαλύτερων τραπεζών και δημοσίων οργανισμών.
Kάτω από αυτές τις συνθήκες ο κ. Χρήστου Μεγάλου έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ευτυχής αφού η επόμενη μέρα του ΤΤ  και της Εurobank έχουν προσελκύσει έναν διεθνή επενδυτή κύρους όπως η Fairfax και ο κ. Watsa. : «Ελπίζουμε ότι θα τους έχουμε σταθερά στο πλευρό μας και θα μπορούμε να αντλούμε από την μοναδική παγκόσμια εμπειρία τους. Θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να ανταποκριθούμε στις δεσμεύσεις μας μέσα στα χρονοδιαγράμματα που έχουμε θέσει», είπε ο κ. Μεγάλου.
Πράγματι στην νέα εποχή της τράπεζας ο κ. Μεγάλου και τα στελέχη της Διοίκησης-που δεν έχουν καμμία ευθύνη για το παρελθόν- θα πρέπει να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό, γιατί αν γνώριζε ο κ. Watsa τι σκελετοί κρύβονται στις ντουλάπες και στα συρτάρια, μόνο για λόγους μεταφυσικούς και κάρματος ακόμη θα έτρεχε μακριά.
Η ληστεία του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου επέτρεψε στον υπόκοσμο των ελληνικών ΜΜΕ να αποκτήσει μυθικές περιουσίες είτε επρόκειτο για εκδότες που έριχναν το ΜΜΕ στα βράχια αλλά οι ίδιοι είχαν γίνει ήδη ζάπλουτοι είτε για μεγαλοδημοσιόγραφους από αυτά τους τύπους που υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια το πελατειακό κράτος και κλωτσάνε σε κάθε μεταρρύθμιση.
Ο τρόπος που λήστεψαν οι εκδότες το ΤΤ θα μπορούσε να αποτελεί σεμινάριο αλητείας μπροστά στο οποίο ακόμη και η ναπολιτάνικη μαφία θα αισθανθεί μαλάκας.
Μιλάμε για λεία εκατομμυρίων ευρώ η οποία αποσπάσθηκε κυριλέ χωρίς σωματικό κίνδυνο των δραστών την ίδια ώρα που οι ανεγκέφαλοι ληστές του κοινού ποινικού δικαίου σκοτώνουν και σκοτώνονται στην προσπάθειά τους να ληστέψουν μερικά πεντοχίλιαρα από ένα υποκατάστημα τράπεζας.
Με παραπλήσιες μεθόδους λειτουργούσαν και τα περίφημα media shops της διαφημιστικής αγοράς στελέχη των οποίων είχαν ντιλάρει με εμπορικούς διευθυντές των εκδοτών, των καναλαρχών και του κάθε λαμόγιου που υποδυόμενος των μηντιάρχη ληστεύει δημόσιους οργανισμούς και το προιόν της ληστείας το πληρώνει τώρα ο μαλάκας φορολογούμενος ενώ κάποια από αυτά τα τσογλάνια είναι πρώτο τραπέζι πίστα στο Nammos.

-- ​ Το ποδόσφαιρο ως νέα θρησκεία – ως όπιον των λαών και ως παράγων δημιουργίας ερζάτς εθνικής υπερηφάνιας (Πολίτη Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου)

​​ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα θέματα, μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα της Επιτροπής. (http://ethnikonthematon.blogspot.gr)

--

​

Το ποδόσφαιρο ως νέα θρησκεία – ως όπιον των λαών και ως παράγων δημιουργίας ερζάτς εθνικής υπερηφάνιας

Μέσα σε μια ανθρωπότητα που βολοδέρνεται στα προβλήματά της και στα αγκομαχητά της για την επιβίωση – η οποία γίνεται όλο και περισσότερο απάνθρωπη – οι κοινωνίες των ανθρώπων ή μάλλον οι εκμεταλλευτές τους επινόησαν ως καταπραϋντικό τη μπάλα. Τη μπάλα, την οποία ανήγαγαν σε ένα είδος μοντέρνας θρησκείας, η οποία στην πορεία του χρόνου, αυτοί που θα κρατούν κάθε φορά τα ηνία των κορυφαίων «αθλητικών» οργανώσεων, θα έχουν τη δυνατότητα να την αντιπαραθέσουν με τις άλλες θρησκείες.

Για ένα ολόκληρο μήνα, το διαβόητο «Μουντιάλ» του 2014 κράτησε αδιάπτωτο το ενδιαφέρον δισεκατομμυρίων «φιλάθλων», με τη βοήθεια του ορυμαγδού της καταιονιστικής προπαγάνδας των ΜΜΕ και των πολιτικών.

Τα πάντα και οι πάντες παραμέρισαν στο διάβα της και οι «ήρωες» και «θεοἰ» με τα διαφημιστικά σωβρακάκια εγκαταστάθηκαν νυχθημερών στα σπίτια, τα γραφεία και τα εργαστήρια των θρησκευτικών οπαδών.

Χρόνια και χρόνια γράφω για τα ολέθρια αποτελέσματα αυτής της θρησκείας του ποδοσφαίρου, την οποία χαρακτηρίζω ως όπιον των λαών και ως κοινωνικό και πολιτικό χλωροφόρμιο.

Τα όσα διάβασα στο σχετικό ρεπορτάζ του «BHmagazino», της 13 Ιουλίου 2014 επιβεβαιώνουν τους φόβους μου και την κριτική μου. Διαβάζεις και ανατριχιάζεις, διαβάζεις και μελαγχολείς, διαβάζεις και αναρωτιέσαι: quo vadis.

Να, λοιπόν, μερικές συνέπειες από το θανατηφόρο και πολυδιεφθαρμένο «άθλημα»: Γράφει το ρεπορτάζ, αναφερόμενο στο «Μουντιάλ» της 16 Ιουλίου του 1950 και στην ήττα της Βραζιλίας από την ομάδα της Αργεντινής: «Εκείνη την ημέρα, άνθρωποι μελαγχόλησαν, άνθρωποι αυτοκτόνησαν και εμφανίστηκε συλλογική απόγνωση, ένα συλλογικό εθνικό τραύμα και η ζωή του τερματοφύλακα που δέχθηκε το γκολ άλλαζε για πάντα … Είχε εκδιωχθεί από γήπεδα όπου πήγαινε σαν θεατής, έβλεπε ακόμη και μητέρες να λένε στα παιδιά τους: «Βλέπετε αυτόν τον κύριο; Είναι αυτός που έκανε όλη τη Βραζιλία να κλάψει». «Πέθανε παρίας, μόνος και παραπεταμένος».

Ο ίδιος θα πει: «Στη Βραζιλία η ανώτατη ποινή φυλάκισης ήταν 30 χρόνια. Εγώ καταδικάστηκα ισόβια» συνειρμικά σου έρχονται οι σκηνές που πέταγαν τους Χριστιανούς στις αρένες να τους ξεσχίσουν τα λιοντάρια. Η απόγνωση ήταν τόσο μεγάλη και αβάσταχτη ώστε ένας Βραζιλιάνος συγγραφέας να παρομοιάσει αυτή την ήττα – καταστροφή με την καταστροφή της χιροσίμα με την ατομική βόμβα που έριξαν οι ΗΠΑ για να τη δοκιμάσουν στις ζωές των ανθρώπων.

Προχωρώντας το ρεπορτάζ, μας πάει στα 1954 στον ποδοσφαιρικό αγώνα Δ. Γερμανίας – Ουγγαρίας, που έγινε στη Βέρνη της Ελβετίας και στον οποίο νίκησαν οι Γερμανοί δημιουργώντας το «θαύμα της Βέρνης» και ιδού πως: «Εκείνη την ημέρα έβρεχε … ένα μέλος της αποστολής με το όνομα Αντι Ντάσλερ, ο ιδρυτής της Adidas, κατασκεύασε λίγα πριν από το παιχνίδι, για πρώτη φορά, ειδικά παπούτσια με καρφιά που βοηθούσαν τη σταθερότητα των παικτών της Γερμανίας στο βρεγμένο τερέν».

Ιδού και η απίστευτη συνέπεια αυτής της νίκης «η οποία δημιούργησε την ελπίδα της συλλογικής ανοικοδόμησης της χώρας … με το μαχητικό πνεύμα» και έτσι ξεπεράστηκε «το πεσμένο γερμανικό ηθικό που ήταν στο ναδίρ από την πληγή του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου».

Τελειώνω μ’αυτό το εκτεταμένο ρεπορτάζ, από το οποίο μαθαίνουμε ότι στην Κολωνία λειτουργεί Αθλητικό Πανεπιστήμιο (από πότε;), το οποίο δαπανά εκατομμύρια ευρώ και έχτισε 121 αθλητικές εγκαταστάσεις «για παιδιά ηλικίας 10 έως 17 ετών με πολλούς προπονητές».

Θα έλεγα ότι οι Γερμανοί ακολουθούν τα χνάρια και τα διδάγματα του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος του Χίτλερ, το οποίο στο καταστατικό του του 1920 έκανε υποχρεωτικά τα σπορ στη Γερμανία, σύμφωνα με το άρθρο 21 (βλ. Ν. Χάγερ Μπουφίδη: «Οι μεγάλοι άνδρες (Αδόλφος Χίτλερ), Αθήνα 1936, σελ. 237»).

Αυτά δεν έγιναν φυσικά για την … αθλητική ιδέα αλλά για τη διάπλαση και διαμόρφωση γυμνασμένων στρατιωτών, όπως απέδειξε η μετέπειτα πορεία του ναζισμού, ο οποίος μόλις έσβησε η δάδα των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου το 1936, ο Χίτλερ εξαπέλυσε τα εκατομμύρια των «αθλητών» του εναντίον της Ευρώπης! (Το γεγονός αυτό καυτηρίασα στο κείμενό μου που έφερε τον τίτλο: «Ολυμπιακοί Αγώνες: Ένα διεθνοποιημένο ψεύδος», «Πολιτικά Θέματα», 21-2-1992). Καταλήγοντας – αν και αυτό το θέμα του ποδοσφαίρου θα πρέπει ν'αποτελέσει αντικείμενο ειδικών κοινωνιολογικών μελετών – θα έλεγα ότι αυτό το «άθλημα» έχει καταλυτικές επιδράσεις στη ζωή των κοινωνικών με άγνωστες συνέπειες για το μέλλον. Ως προς την Ελλάδα θα έλεγα ότι χρησιμοποιείται ως  μπίζνα, κομπίνα και κάθε λογής ανόμου επιρροής στην οικονομία και την πολιτική. Αποτελεί το εφαλτήριο και το όχημα της παντοειδούς διαφθοράς. 

Γράφοντας αυτά δεν κομίζω γλαύκας στας Αθήνας. Οι πάντες τα ξέρουν όλα και καλύτερα και οι πάντες, ή σχεδόν οι πάντες (που έχουν συμφέροντα) τα υποβοηθούν, τα καλλιεργούν και τα ανέχονται και τα συγκαλύπτουν. Προφανώς όλοι κάτι τρώνε από το βρώμικο παντεσπάνι που λέγεται ποδόσφαιρο το οποίο φτάνει έως και τον πόλεμο μεταξύ λαών και κρατών για ένα γκολ, όπως αυτό συνέβη στο «Μουντιάλ» του 1970, ανάμεσα στην Ονδούρα και το Ελ. Σαλβαδόρ (βλ. Ρ. Καπισίνσκι: «Ο πόλεμος του ποδοσφαίρου», εκδ. «Μεταίχμιο», Αθήνα 2002, σελ. 236, Νεκροί 1.000 «φίλαθλοι»).

Αίμα – χρήμα – ουσίες – διαφθορά – μπίζνες και πολιτική επιρροή συνθέτουν την «αθλητική» ιδέα του ποδοσφαίρου, όπως αυτό καταγγέλθηκε από το 1974 (βλ. π.χ. την έρευνα του Δ. Τσαλαπατή: «εφοπλιστές και ποδόσφαιρο», στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», της 25-4-1974 – την έρευνα του περιοδικού: «φωνή των Συνεταιρισμών», του Ιουλίου 1974 και το άρθρο του εγκρίτου δημοσιογράφου Α. Παπανδρόπουλο «Η οικονομική σημασία του ποδοσφαίρου» στην «Εστία» της 13-6-2006, όπου σημειώνεται ότι το 2005 «ο κύκλος εργασιών στο χώρο αυτόν ανέρχεται στο ένα τρις ευρώ!») Πρβλ και τα άρθρα μου: «Τα δύο χρυσά πόδια» στα «Πολιτικά Θέματα» της 2-2-2003 και «ο φανατισμός στο ποδόσφαιρο εκμαυλίζει τις μάζες στα ίδια της 16-3-2001»

Συνελόντι ειπείν: Το φετινό «Μουντιάλ» κόστισε στην πεινασμένη Βραζιλία εκατομμύρια ευρώ πολλά από τα οποία τσέπωσαν οι εργολάβοι, όπως έγινε και στους πιο διεφθαρμένους ολυμπιακούς «Αγώνες» στην Ελλάδα του 2004 (βλ. το κείμενό μου: «Τα ολυμπιακά έργα και το Ολυμπιακό Ιδεώδες» στο έργο μου: «Η εθνική μας Παράδοση», εκδ. «Πελασγός» - Ι. Γιαννάκενας – Αθήνα 2012, σελ. 133-162).

Έληξε, λοιπόν, και αυτή η διεφθαρμένη εκδήλωση, στην οποία πρωταθλητής ανακηρύχθηκε η Γερμανία – παρουσία της κ. Μέρκελ – η οποία θα τη χρησιμοποιήσει ως εφαλτήριο νέου γερμανικού ιμπεριαλισμού. 

Τα παπαγαλάκια ανά την υφήλιο και την Ελλάδα ψάλλουν ολημερίς και  ολονυχτίς το ποδόσφαιρο υφαίνοντας το σάβανο των λαών! 

Αθήνα, 05/08/2014

Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)

Για επικοινωνία πατήστε το λινκ της επιτροπής

​

Μια εξήγηση του γράφοντος

Γράφω: Για να υπενθυμίζω στους εναλλασόμενους εξουσιαστές ότι δεν είμαι πολιτικός Αυστραλοπίθηκος.

Για να θυμίζω τη μνήμη εκείνων που θυσιάστηκαν άδικα για την Ελλάδα, που πρόδωσαν οι σύγχρονοι Εφιάλτες. Γιατί η σιωπή σημαίνει συνενοχή και έγκριση.

Πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

Παναγία η Σπηλιώτισσα των Αγράφων – Το συγκλονιστικό θαύμα με το Άγιο Δισκοπότηρο

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_7.html

Στὸ μοναστήρι τῆς Σπηλιᾶς τῶν Ἀγράφων ὑπάρχει μία θαυματουργὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας, ποὺ βρέθηκε τὸ 1904 μὲ τρόπο θαυμαστὸ ἀπὸ τοὺς ἀδελφοὺς Ἀθανάσιο καὶ Παρθένιο. Στὰ χρόνια της τουρκικῆς σκλαβιᾶς, ὅλος ὁ θεσσαλικὸς κάμπος ἔχει προσκυνήσει τὸν Τοῦρκο. Στὸ μοναστήρι ὅμως τῆς Παναγίας τῆς Σπηλιώτισσας, πυργωμένο σὰν ἀετοφωλιὰ σὲ μίαν ἀπρόσιτη κορυφὴ τῶν Ἄγραφων, δὲν ἔχει πατήσει ὁ κατακτητής.

Γιὰ νὰ φτάσεις ὡς ἐκεῖ ἔπρεπε νὰ περάσεις ἕνα κατηφορικὸ μονοπάτι, ἀπότομο καὶ πλαγιαστό, ποὺ ἴσα‐ἴσα χωροῦσε ἕνας ἄνθρωπος. Κάτω ἔχασκε ἡ ἄβυσσος.

Στὸ πανηγύρι τῆς μονῆς, τὸν Δεκαπενταύγουστο, μερικοὶ εὐλαβεῖς προσκυνητὲς ἔβλεπαν τὴν ἴδια τὴν Παναγία. Τὴν ἔβλεπαν νὰ στέκεται πελώρια στὴν ἄκρη τοῦ γκρεμοῦ μὲ ἀνοιχτὰ τὰ χέρια, τεῖχος γι᾿ αὐτοὺς ποὺ πήγαιναν νὰ τὴν τιμήσουν, μὴν ξεγλιστρήσει κανεὶς στὸ βάραθρο. Λένε ἀκόμη πὼς κανεὶς ποτὲ δὲν χάθηκε ἀπ᾿ ὅσους κατευθύνονταν ἐκεῖ.

Τὸ μοναστήρι λοιπὸν εἶχε γίνει καρφὶ στὸ μάτι τῶν ἀπίστων. Τὸ εἶχαν καημό. Ὁλόκληρη τουρκιὰ νὰ σκοντάφτει σὲ λίγες πέτρες καὶ ντουβάρια !

Μὰ πῶς νὰ φτάσουν ὡς ἐκεῖ; Ἕκτος ἀπ᾿ τὴν κοπιαστικὴ πορεία ‐ἤθελαν δυὸ μέρες δρόμο ἀπὸ τὸ Μουζάκι σὲ μέρη ἄγνωστα καὶ ἀφιλόξενα ‐, ἔπρεπε νὰ περάσουν ἐκεῖνο τὸ ἀπόκρημνο μονοπάτι. Κι ἂν κυλήσει κανεὶς στὸν κατήφορο καὶ παρασύρει κι ἄλλους, καὶ γίνει πανικὸς καὶ χαθοῦν οἱ γενίτσαροι ;

Σκέφτηκαν νὰ τοὺς κάνουν ἀποκλεισμό. Πόσο ὅμως θὰ κρατοῦσαν; Θὰ ῾ρχόταν ὁ χειμώνας, θὰ ἔπεφτε ἕνα μπόι χιόνι καὶ θά ῾πρεπε νὰ φύγουν. Ὕστερα ἐκεῖνοι οἱκατσικάνθρωποι τῶν γύρω χωριῶν θὰ σκαρφάλωναν ἀπὸ ἄλλου καὶ θὰ ἔφταναν ὡς ἐκεῖ. Ἄσε ποὺ τὰ κελάρια τῆς μονῆς θὰ ἦταν γεμάτα. Μὰ κι ἐκεῖνα τὰ σκυλιὰ τὶς πιὸ πολλὲς ἡμέρες τοῦ χρόνου νηστεύουν τοῦ θανατᾶ. Καρφὶ δὲν θὰ τοὺς καιγόταν, ἂν τοὺς πολιορκοῦσαν.

Στέλνουν λοιπὸν μήνυμα στοὺς μοναχούς της Σπηλιᾶς - πρᾶγμα ποὺ καὶ παλιὰ τὸ εἶχαν κάνει -γιὰ νὰ ῾ρθοῦν νὰ προσκυνήσουν, νὰ ὑποταγοῦν. Κανένα ὅμως ἀποτέλεσμα. Ὡς κι ὁ δεσπότης τοὺς ἔστειλε μήνυμα νὰ κατέβουν καὶ νὰ ὑποταγοῦν, κρατώντας βέβαια τὴν πίστη τους, ἀλλὰ ἐκεῖνοι ἀποκρίθηκαν :

- Ἅγιε Δέσποτα, σὲ νοιώθουμε καὶ σὲ καταλαβαίνουμε. Ὁ δρόμος σου εἶναι Γολγοθᾶς. Κάνε σὺ τὸ χρέος σου, κι ἄσε νὰ κάνουμε κι ἐμεῖς τὸ δικό μας.

Τέλος οἱ τοῦρκοι ἀποφάσισαν νὰ τοὺς χτυπήσουν. Ἕνα πρωὶ οἱ καλόγεροι βρέθηκαν ζωσμένοι ἀπὸ τοὺς ἀπίστους.

‐ Ἀνοῖξτε! τοὺς φώναξαν. Φίλοι εἴμαστε. Θὰ μποῦμε σὰν ἐπισκέπτες.

‐ Ἄπιστους δὲν δέχεται ἡ χάρη της, ἀποκρίθηκαν οἱ μοναχοί.

Ὕστερα ἀμπάρωσαν τὶς πόρτες, ταμπουρώθηκαν καὶ ἄρχισε ἡ μάχη· οἱ χαράδρες ἀντιλάλησαν ἀπὸ τὸ ντουφεκίδι. Κάποτε ὅμως οἱ βαρεῖες πόρτες ὑποχώρησαν καὶ οἱ Ἀγαρηνοὶ ὄρμισαν μέσα με ἀλαλαγμούς· οἱ καλόγεροι δὲν εἶχαν πιὰ ντουφέκια, βόλια, μπαρούτι. Ἅρπαξαν μαχαίρια, ξύλα καὶ πέτρες. Ὁ ἀγώνας ἦταν ἄνισος, καὶ τὸ αἷμα δὲν ἄργησε νὰ πορφυρώσει τὰ τριμμένα καὶ σκονισμένα ράσα.

Ὁ ἡγούμενος ἦταν τὴν ὥρα ἐκείνη στὸ ἱερὸ κι ἔκανε τὴν κατάλυση. οἱ ἄπιστοι τὸν ἅρπαξαν, τὸν ἔδεσαν,τὸν βασάνισαν. Ὕστερα ἔκαψαν καὶ ποδοπάτησαν τὶς ἁγίες εἰκόνες καὶ πῆγαν κι ἔφεραν τὸ ἅγιο δισκοπότηρο, ποὺ εἶχε ἀκόμη μέσα τὴν ἁγία μετάληψη. Ἕνας Τοῦρκος τότε τὸ ἅρπαξε καὶ τὸ πέταξε στὸν γκρεμό.

‐ Σκυλί! οὔρλιασε ὁ γέροντας, καὶ τὰ μάτια του γέμισαν δάκρυα.

Ἕνα χαντζάρι ἀνέμισε στὸν ἀέρα καὶ κατεβαίνοντας ἔκοψε τὸ κεφάλι τοῦ ἡγουμένου.

Τρεῖς ἡμέρες οἱ γενίτσαροι γλεντοῦσαν τὴ νίκη τους. Κι ὅταν κουράστηκαν νὰ γλεντοῦν, ξεκίνησαν γιὰ τὸν κάμπο. Ἡ εἴδηση τῆς καταστροφῆς ἔπεσε στὴν περιοχὴ σὰν κεραυνός.

‐Οἱ Τοῦρκοι πάτησαν τὸ μοναστήρι τῆς Παναγιᾶς !

Καὶ θαῦμα;

‐ Δὲν ἔγινε.

‐ Τίποτε;

‐ Τίποτε.

Μπροστά, πάνω σὲ μία λεία πέτρα ἦταν, σφηνωμένο λές, τὸ ἅγιο δισκοπότηρο. Ἦταν τὸ δισκοπότηρο τῆς Σπηλιᾶς. Μέσα του ἀνέπαφη μοσχοβολοῦσε ἡ τελευταῖα μετάληψη, ποὺ δὲν πρόφτασε ὁ ἡγούμενος νὰ καταλύσει. Ὁ παπὰς ἔτρεμε. Ὅλοι τους τώρα ἔκλαιγαν. Ἦταν μάρτυρες ἑνὸς θαύματος.

Ὁ παπὰς σήκωσε εὐλαβικὰ τὸ δισκοπότηρο κι ἄρχισαν τὸν ἀνήφορο. Τὸ τσοπανόπουλο ἀνέβηκε πετώντας, εἰδοποίησε τὸ χωριὸ καὶ χτύπησαν χαρμόσυνα τὴν καμπάνα. Ὕστερα βγῆκαν νὰ τοὺς προϋπαντήσουν.

Τὴν ἄλλη ἡμέρα ξεκίνησαν ὅλοι γιὰ τὸ μοναστήρι. Οἱ παπάδες λαμπροφορημένοι, τὰ ἑξαπτέρυγα, τὰ θυμιατὰ καὶ κόσμος πολύς. Ἐκεῖ ἀποθέσανε τὸ ἅγιο δισκοπότηρο, λειτουργήθηκαν καὶ δόξασαν τὴν Παναγία Σπηλιώτισσα γιὰ τὸ θαῦμα της.

Τὸ τσοπανόπουλο ἀπὸ κείνη τὴν ἡμέρα ἔμεινε στὸ μοναστήρι καὶ τὸ ξανάνοιξε ὕστερ᾿ ἀπὸ τὴν καταστροφή. Ἦταν διαλεγμένος ἀπὸ τὴν Παναγία. Ἔγινε καλόγερος, κι ὅταν ἀργότερα γέμισε ἡ Σπηλιὰ ἀπὸ μοναχούς, ἦταν ἕνας ἐνάρετος καὶ φωτισμένος ἡγούμενος. Καὶ δὲν ἔπαυε νὰ διηγεῖται μὲ ἁπλότητα καὶ ταπείνωση τὸ θαῦμα ποὺ ἀξιώθηκε νὰ δεῖ. Ἀπὸ τότε ἡ Παναγία πάντα θὰ κάνει καὶ κάποιο θαῦμα στὸ πανηγύρι της.

ΠΗΓΗ : ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, εκδ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, 2007.

Σκηνοθετώντας την προδοσία της Κύπρου.

http://olympia.gr/2014/08/04/%CF%83%CE%BA%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CF%84%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF/ 

του Παντελή Καρύκα

Το ότι ο αγώνας της Κύπρου το 1974 προδόθηκε απόλυτα, είναι παγκοίνως γνωστό.
Οι ευθύνες που υπήρχαν, τόσο για την τότε στρατιωτική ηγεσία και όσο και για την μετέπειτα πολιτική κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», δεν αποδόθηκαν ποτέ σε αυτούς που έπρεπε. Από όλους όσοι συμμετείχαν άμεσα ή έμμεσα στην, μέχρι τώρα, πιο πρόσφατη συμφορά του Ελληνισμού, μόνο ο ημιπαράφρων δικτάτορας Ιωαννίδης πλήρωσε. Οι Αρχηγοί των Κλάδων, των οποίων τα υποβρύχια εγκατέλειπαν τη ζώνη επιχειρήσεων, τα αεροσκάφη δεν έφταναν στην Κύπρο και οι τεθωρακισμένες ταξιαρχίες δεν κινούνταν, δεν υπέστησαν καμία συνέπεια.
Όλοι οι «μεγάλοι», οι οποίοι έπεισαν και την πολιτική κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», η οποία φυσικά επιθυμούσε πάρα πολύ να πειστεί, ότι δεν υπήρχε δυνατότητα ελληνικής αντίδρασης στις τουρκικές κινήσεις, όχι μόνο δε τιμωρήθηκαν ποτέ, αλλά μεταφόρτωσαν τις ευθύνες τους σε κατώτερους αξιωματικούς, μετατρέποντας αθώους και άξιους, πατριώτες αξιωματικούς, σε εξιλαστήρια θύματα μιας τραγωδίας που άλλοι έστησαν και οι ίδιοι κάλυψαν.
Η προδοσία της Κύπρου συντελέστηκε, χωρίς αμφιβολία, στις κρίσιμες μέρες μεταξύ της 15ης και 20ης Ιουλίου 1974.
Τις ημέρες αυτές από τη μια ο Μακάριος ζητούσε τη συνδρομή των «εγγυητριών δυνάμεων» και από την άλλη κάποιοι στην Αθήνα επιχειρήσουν να διασκεδάσουν την αίσθηση περί επικείμενης τουρκικής εισβολής στη μεγαλόνησο, με κάθε, διαθέσιμο, τρόπο. Η Ελλάδα έπρεπε με κάθε τρόπο να «πειστεί» ότι δεν μπορεί να πολεμήσει τους Τούρκους στην Κύπρο.
Αμέσως λοιπόν τέθηκε σε εφαρμογή ένα σχέδιο ανοίγματος και «δεύτερου μετώπου», ώστε η πρόθυμη να πειστεί ελληνική στρατιωτική και κατόπιν πολιτική ηγεσία, να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πολεμική εμπλοκή με την Τουρκία ήταν αδιανόητη.
Στις 16 Ιουλίου ο Αμερικανός στρατιωτικός ακόλουθος στη Σόφια είχε ενημερώσει περί μετακινήσεων σοβιετικών αεροκίνητων δυνάμεων προς την Ουγγαρία. Ο Έλληνας ΑΚΑΜ στη Σόφια μετέφερε την πληροφορία αυτή στην υπηρεσία.
Βάσει λοιπόν του σήματος η ελληνική στρατιωτική ηγεσία αρνήθηκε να βοηθήσει την Κύπρο, γιατί «αν οι ελληνικές δυνάμεις εμπλέκονταν με τους Τούρκους, θα υπήρχε ο κίνδυνος οι «Ανατολικοί» να εισβάλουν στην Ελλάδα». Στις 23 Ιουλίου 1974, μια ημέρα πριν ο Κ.Καραμανλής φτάσει στην Ελλάδα, ένας υπάλληλος της ελληνικής πρεσβεία και πράκτορας της ΚΥΠ, με την κωδική ονομασία «Πέτρος», έφερε, προς υπογραφή, ενώπιον του Έλληνα ΑΚΑΜ, ένα έτοιμο σήμα, στο οποίο αναγραφόταν ότι δύο σοβιετικές στρατιές βρίσκονταν στην Βουλγαρία από τις 20 Ιουλίου.
Ο ΑΚΑΜ δεν δέχτηκε να υπογράψει το σήμα, εφόσον, δεν είχε πληροφορίες που να επιβεβαιώνουν τα αναγραφόμενα σε αυτό. Το σήμα όμως, μέσω ΚΥΠ, περιείχε την κατασκευασμένη πληροφορία για τις συγκεντρώσεις δύο σοβιετικών στρατιών στη Βουλγαρία, για να αποτελέσει άλλοθι υπέρ όλων όσοι αρνούνταν να βοηθήσουν την Κύπρο.
Το απίστευτο πάντως είναι ότι όταν η «πληροφορία» του «Πέτρου» έφτασε στην Αθήνα δεν έγινε πιστευτή και δόθηκε εντολή να επανεξεταστεί το ζήτημα. Δύο ημέρες μετά, στις 25 Ιουλίου, ο «Πέτρος» με νέο σήμα ανέφερε ότι όντος η πληροφορία περί της συγκέντρωσης δύο σοβιετικών στρατιών στη Βουλγαρία δεν αληθεύει. Στο μεταξύ η μάχη της Κύπρου είχε χαθεί.

Η Μητέρα μας...!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_78.html

Το πρόσωπό της Μητέρας του Θεού, είναι τόσο γλυκό που προκαλεί μεγάλο δέος σε εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς...

Είναι η Μητέρα μας.

Μας δείχνει Αγάπη, Στοργή, Καλοσύνη, και όταν εμείς αμαρτάνουμε μας παρηγορεί, μας ενισχύει και μας προτρέπει να μετανοήσουμε.

Βρίσκεται δίπλα στον Υιό Της και Πρεσβεύει για εμάς για την σωτηρία της ψυχής μας...

Ας την παρακαλέσουμε να μας κρατάει σφιχτά στην αγκαλιά της να ανακουφίζει κάθε πόνο και θλίψη από την ζωή μας...

Η Παναγία μας είναι η γέφυρα μας προς τον Ουρανό!

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

armenisths.blogspot.gr

Ι. Ν. Φιλιππάκης (εφημερίδα "Δημοκρατία"): Κύριε Σαμαρά, μηπως να απαγόρευες την λειτουργία εφημερίδων και ιστοσελίδων που δεν ανήκουν στον Ψυχαρη και τον Μπόμπολα;

http://olympia.gr/2014/08/05/%CE%B9-%CE%BD-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC-%CE%BC%CE%B7%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CF%81/

Μήπως θα ήταν πιο απλό, κ. Σαμαρά, να περάσετε μια τροπολογία όπου θα απαγορεύετε διά νόμου την κυκλοφορία εντύπων, την εκπομπή οπτικοακουστικών μέσων και την ύπαρξη διαδικτυακών μέσων, αν δεν ανήκουν στους κ. Μπόμπολα και Ψυχάρη; Μάλλον θα ήταν πιο εύκολο και θα επέφερε άμεσο (και μη βασανιστικό) θάνατο σε μια σειρά κλάδων και επιχειρήσεων που ήδη σήμερα υποφέρουν από την ύπαρξη του πλέον αθέμιτου ανταγωνισμού στα ΜΜΕ· κλάδων και επιχειρήσεων των οποίων προφανώς επιθυμείτε να γίνετε ο νεκροθάφτης, αν επιτρέψετε να πραγματοποιηθεί η πολυδιαφημιζόμενη συγχώνευση ΔΟΛ – Πήγασου με αδιαφανείς και σίγουρα σκανδαλώδεις όρους.
Θα υποθέταμε ότι σε μια ευνομούμενη Πολιτεία εμείς, οι Ελληνες πολίτες και βασικοί μέτοχοι (αν δεν απατώμεθα) των τραπεζών, θα πρέπει να γνωρίζουμε τους όρους τους οποίους θέτουν οι κ. τραπεζίτες, υπό τις ευλογίες της συγκυβέρνησης, για να καταστήσουν βιώσιμες δύο επιχειρήσεις οι οποίες (ακόμη και γι’ αυτούς που διαθέτουν μόνο πτυχίο δημοτικού) δεν έχουν κανένα εχέγγυο μελλοντικής οικονομικής αυτοδυναμίας.
Θα θεωρούσαμε αυτονόητο οι κ. τραπεζίτες να διευκολύνουν τους μετόχους των δύο μιντιακών μαγαζιών ΜΟΝΟ υπό την προϋπόθεση ότι θα μετέφεραν από τους -μάλλον δυσθεώρητους τραπεζικούς λογαριασμούς τους- τα αναγκαία κεφάλαια. Κεφάλαια που θα καθιστούσαν βιώσιμες τις εταιρίες τους – βιωσιμότητα η οποία αμφισβητείται όχι μόνο λόγω κρίσης, αλλά κυρίως λόγω λανθασμένων επιλογών των ιδίων. Αλλως, θα ήταν πιο φυσιολογικό αν οι εντιμότατοι τραπεζίτες ήθελαν να γίνουν και εκδότες, όπως τείνουν πλέον να γίνουν ακτοπλόοι, ιχθυοκαλλιεργητές, ξενοδόχοι κ.λπ., να αποκτήσουν το σύνολο των μετοχών των δύο αυτών επιχειρήσεων και μάλλον να ζητήσουν και κάποια διαφορά!
Γιατί, στον βωμό της περίφημης «σωτήριας» ρύθμισης των «κόκκινων» δανείων και στο πλαίσιο μιας συλλήβδην γενικής λύσεως, θα επιβραβευτούν ΠΑΛΙ οι αποτυχόντες ή οι βαθύτατα προβληματικοί επιχειρηματίες και θα τιμωρηθούν ΠΑΛΙ αυτοί οι οποίοι κατόρθωσαν να σταθούν όρθιοι (με νύχια και με δόντια) για να είναι συνεπείς στα δάνεια και στις εν γένει υποχρεώσεις τους.
Αλλά φευ! Το σχέδιο προχωρά. Η κυβέρνηση -είτε ποιούσα την νήσσαν είτε προωθώντας βοηθητικές τροπολογίες-, ο νέος διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος και οι βασικοί τραπεζίτες πρωτοστατούν, άλλοτε αμήχανα και άλλοτε με περίσσιο θάρρος. Δηλαδή, με αυτό που τους έλειψε στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας ή στην αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων της χώρας ή στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής ή, ή, ή…
Και όλοι σπεύδουν με μια θαυμαστή δουλικότητα-επιπολαιότητα να ικανοποιήσουν τους -απειλούμενους με εξαφάνιση- μιντιακούς δεινοσαύρους, αγνοώντας παντελώς τις επαπειλούμενες συνέπειες αυτής της ρύθμισης. Γιατί, πλην της κατάφωρης αδικίας σε ηθικό επίπεδο -αλήθεια, ποιος νοιάζεται πλέον για ήθος;-, απειλούνται ολόκληροι κλάδοι της οικονομίας: Οι κλάδοι των εφημερίδων, των περιοδικών, του ενημερωτικού διαδικτύου, των ηλεκτρονικών μέσων, της διανομής εντύπων, της τυπογραφίας και των περί αυτής δραστηριοτήτων, καθώς και μια σειρά άλλων επιχειρήσεων που κινδυνεύουν να βιώσουν για τα καλά αυτό που θα συμβεί αν οι μέχρι σήμερα αθέμιτοι και γιγαντωμένοι από την κρατική «αδιαφορία» -ή, πολύ περισσότερο, από την κρατική ενίσχυση- ανταγωνιστές (ή συναγωνιστές τους, αν προτιμάτε) λάβουν το φιλί της ζωής και συνεχίσουν ακάθεκτοι να παραποιούν ή να αγνοούν κάθε κανόνα υγιούς ανταγωνισμού.
Γι’ αυτό, κ. Σαμαρά, Στουρνάρα και σεβαστοί τραπεζίτες -εσείς που εύκολα και ανερυθρίαστα απορρίπτετε κάθε αίτημα χρηματοδότησης της ανάπτυξης-, αποφασίστε και ενημερώστε μας ότι δεν είναι βολικό να λειτουργούμε και να δραστηριοποιούμεθα υγιώς στον επιχειρηματικό στίβο των ΜΜΕ. Και προσέλθετε, παρακαλώ, για να σας παραδώσουμε τα κλειδιά των τίμιων αλλά όχι «υπάκουων» επιχειρήσεών μας. Ομως, να έχετε πάντα στον νου σας ότι σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο που προσπαθείτε να καταστρέψετε έχει «γεννηθεί» η Νέμεσις…
I.N. Φιλιππάκης

Οι επιστροφές των media shops, η γνωστή Παράγκα, οι τσαντισμένοι νταβατζήδες και η παρθένα κυβέρνηση

http://kourdistoportocali.com/post/37096/epistrofes

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΝΩΑ, ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ "ΘΩΜΑ" ΤΩΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΩΝ. ΚΛΕΙΝΟΥΝ 15 ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ, ΚΑΝΟΝΙ 50-70 ΕΚΑΤ. ΣΤΑ ΜΜΕ

 

Aπό τον Βασίλη Μπόνιο
Ποιος θα είναι ο απολογισμός της κυβερνητικής  απόφασης για το κόψιμο των επιστροφών; Σύφωνα με παράγοντες της αγοράς θα κλείσουν 10-15 διαφημιστικές ενώ θα υπάρξει ένα κανόνι ύψους 50-70 εκατομμύρια ευρώ από τις διαφημιστικές στα ΜΜΕ. Επίσης επειδή κανείς εκδότης δεν θα πληρώνει αγγελιόσημο, το Ταμείο των Δημοσιογράφων θα πάει για βρούβες. Το επιχείρημα της κυβέρνησης δια μέσω Σοφίας βούλτεψη και Δημήτρη Σταμάτη είναι ότι θα πέσουν οι τιμές των προιόντων στην αγορά επειδή- σύμφωνα με την κυβέρνηση- το κόστος της διαφήμισης το πλήρωνε ο καταναλωτής.
Παρόλα αυτά το Κουρδιστό Πορτοκάλι, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των ΜΜΕ, επιδοκίμασε την κατάργηση των περίφημων επιστροφών στα media shops. Kι αυτό-γιατί όπως συμβαίνει συνήθως στην Ελλάδα- η πολιτική των επιστροφών είχε δημιουργήσει ένα παραμάγαζο στην διαφημιστική αγορά το οποίο δεν είχε μεγάλη διαφορά από την Παράγκα του Θωμά Μητρόπουλου.
Μια χούφτα άνθρωποι των media shops  και δυο-τρεις εμπορικοί διευθυντές συγκεκριμένων ΜΜΕ είχαν στήσει την Παράγκα προς όφελος των μυημένων στο club. 
Oι μεγάλοι χαμένοι της ιστορίας, πέρα από τα ΜΜΕ που ήταν εκτός Παράγκας, δεν ήταν άλλοι από τα κορόιδα τους διαφημιζόμενους-ιδίως μεγάλες επιχειρήσεις-οι οποίοι ιδιαίτερα σε περιόδους που έρεε άφθονο το χρήμα πλήρωναν ένα σκασμό λεφτά αδιαμαρτύρητα ενώ το αποτέλεσμα της προώθησης δεν ήταν το επιθυμητό για τους επιχειρηματίες.
Oταν οι διαφημιζόμενοι ενημερώθηκαν για τις περίφημες επιστροφές άρχισαν σιγά σιγά να κόβουν την προμήθεια προς τα media shops  με το επιχείρημα ότι κοιτάξτε να δείτε, τα παίρνετε από τα ΜΜΕ. Ηταν στραβό το κλίμα λοιπόν, το έφαγε και ο γάιδαρος.
Για να μην αδικούμε και τις διαφημιστικές, πριν εφαρμοστεί η πολιτική των επιστροφών η αμοιβή τους έφτανε έως και 27% κι αυτό κατά την άποψη του Κουρδιστού Πορτοκαλιού είναι σωστό να γίνεται στην Ελλάδα-την Κολομβία των Βαλκανίων.
Παρότι οι επιστροφές δεν είναι ελληνικό φαινόμενο (στις περισσότερες χώρες της ευρώπης κυμαίνονται από 5-9%), η εφαρμογή της συγκεκριμένης πολιτικής στις εγχώριες διαφημιστικές και τα ΜΜΕ δημιούργησε-όπως προαναφέραμε-την ντόπια Παράγκα των επιστροφών.
Οπου μπλέκονται σκατιάρηδες Ελληνάρες (αυτή η κακομούτσουνη φυλή της αρπαχτής και της κομπίνας), είναι λογικό να υπάρχουν τέτοια φαινόμενα. 
Η Παράγκα των επιστροφών λειτουργούσε σαν την Παράγκα του Παραδικαστικού.
Κι εδώ υπήρχαν δυο τρεις επιτήδειοι εμπορικοί των ΜΜΕ οι οποίοι μοίραζαν το χρήμα των επιστροφών και έκαναν όλη τη δουλειά. Ειδικότερα ένας είχε αναδειχθεί σε αγαπημένο παιδί των media shops και από αυτόν ξεκινούσε κάθε προωθητική ενέργεια. Εντελώς “τυχαία” συγκεκριμένα ΜΜΕ –πάντα τα ίδια-συμμετείχαν στην διαφημιστική καμπάνια ενός νέου προιόντος. Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα η Παράγκα είχε αποθρασυνθεί τόσο πολύ που δεν κρατούσε τα προσχήματα. Αυτή η Παράγκα αδικούσε όλη την διαφημιστική αγορά αλλά και τα media shops –κυρίως αυτά που πρωτοεμφανιζόντουσαν στην αγορά και ήθελαν να δουλέψουν με άλλους όρους και να προσφέρουν δημιουργικά τόσο στον πελάτη όσο και στο μέσο.
Γινόντουσαν όμως και οι νεοφερμένοι, αργά ή γρήγορα, όμηροι του συστήματος της Παράγκας που στο μεταξύ είχε ανοίξει και κλείσει πολλά ΜΜΕ όλα αυτά τα χρόνια και ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ για την δράση της υπάρχουν ουκ ολίγες.
Πρόσφατα κορυφαίο στέλεχος της διαφημιστικής αγοράς μάς έπλεκε το εγκώμιο συγκεκριμένου εμπορικού με τον οποίο προφανώς κλείνονται οι "καλύτερες" συμφωνίες για τις πιο πλουσιοπάροχες επιστροφές. Εκεί καταντήσαμε.
Αντί οι διαφημιστικές να ενισχύσουν το δημιουργικό τους κομμάτι και να αλλάξουν την διαφήμιση στην Ελλάδα,  προσφεύγουν στην εύκολη λύση του καλοπιάσματος του χιμπατζή μέσου Ελληνάρα. Οι πρωταγωνιστές στις περισσότερες διαφημίσεις-ακόμη και οι ηθοποιοί που επιλέγουν-ζέχνουν από την μετριότητα και τον εξυπνακισμό του μέσου μαλάκα Έλληνα.  Αυτόν κολακεύουν οι διαφημιστές στην πλειοψηφία τους κι εδώ εξαντλούν την δημιουργικότητά τους.
Ολη την υπόλοιπη ενέργεια την ξοδεύουν στα ντιλαρίσματα με τους επικεφαλής της Παράγκας των επιστροφών.
Είναι όμως καμιά παρθένα η κυβέρνηση της Κολομβίας των Βαλκανίων, ώστε σε ένα νομοσχέδιο για την Υγεία θέλησε, από το πουθενά, να περάσει την συγκεκριμένη τροπολογία;
Κάθε άλλο.
Οι διαφημστές υποψιάζονται ότι πίσω από την συγκεκριμένη τροπολογία κρύβονται συγκεκριμένοι παραδοσιακοί νταβατζήδες οι οποίοι έδωσαν εντολή στα πιτσουνάκια υπουργούς –με την σύμφωνη γνώμη του Σαμαρά-να συντάξουν την συγεκριμένη τροπολογία.
Οι διαφημιστές που ξέρουν από μέσα και την δική τους Παράγκα είναι σε θέση να γνωρίζουν και τον λόγο που οι παραδοσιακοί νταβατζήδες απαίτησαν το κόψιμο των επιστροφών. Κι αυτός δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι είχαν ξεπεταχτεί κανα δυο αλεπουδάκια που δημιούργησαν την Παράγκα αφήνοντας σε πολλές περιπτώσεις και τα δικά τους ΜΜΕ στην απέξω. Το ερώτημα για τους διαφημιστές ήταν ποιος ζήτησε να μπει το θέμα των επιστροφών στην συγεκριμένη τροπολογία. Ε, λοιπόν υποψιάζονται συγκεκριμένους νταβατζήδες.
Πως γεννήθηκαν όμως οι περίφημες επιστροφές;
(Κρύβεται κι εδώ μήπως μια ξανθιά; Ενα καυτό πάθος; Αυτό που λέμε ότι σε κάποιες περιπτώσει σέρνει καράβια;)
Οι επιστροφές λοιπόν στην Ελλάδα γεννήθηκαν μαζί με τον ΑΝΤ1.
Ηταν ο Μίνως Κυριακού-photo εκείνος που μύησε τις εγχώριες διαφημιστικές εταιρείες στο κόλπο.
Ως τότε έπαιρναν το (μεγάλο) ποσοστό τους από τους διαφημιζόμενους και έκαναν πραγματικά ωραίες δουλειές.
Ο Κυριακού έβαλε τις διαφημιστικές στην πρίζα των επιστροφών για να πάρει όλο το χαρτί από το Mega.
O Μίνωας λοιπόν ήταν εκείνος που έκανε την αρχή. Στην συνέχεια θα ακολουθούσαν και άλλοι, σ΄αυτόν τον ιδιότυπο πλειστηριασμό, με τον Γιαννίκο του Alter να σπάει κάθε ρεκόρ και στο τέλος 5-6 διαφημιστικές που είχαν ντιλάρει μαζί του να έχουν φουντάρει στο μεταξύ.
Τώρα που όπως όλα δείχνουν αυτή η ιστορία των επιστροφών έχει για τα καλά ξεμπροστιαστεί είναι καιρός οι διαφημιστικές εταιρείες να «επιστρέψουν» ξανά στην διαφήμιση να αφοσιωθούν στο δημιουργικό κομμάτι και να κάνουν και κάτι ακόμη εξίσου σημαντικό: Να αφουγκραστούν τα νέα διαδικτυακά ΜΜΕ που έχουν κατακτήσει ήδη το πιο δυναμικό κοινό της αγοράς αλλά και να εντοπίσουν τα πρόσωπα εκείνα που πρωταγωνιστούν πραγματικά στα social media.
Eάν συνεχίσουν-με ή χωρίς Παράγκα, με ή χωρίς επιστροφές-να τροφοδοτούν με διαφημιστικό χρήμα τα ίδια χρεοκοπημένα ΜΜΕ των παραδοσιακών και των νεόπλουτων νταβατζήδων των MME-εμείς θα μετράμε τα πτώματά τους καθισμένοι στην όχθη του ποταμού...

«O πόλεμος στη Γάζα μπορεί να είναι μόνο μια πρόγευση του τι θα ακολουθήσει»

http://www.antinews.gr/KOSMOS/o-polemos-sti-gaza-mporei-na-einai-mono-mia-progeusi-tou-ti-tha-akolouthisei/

Η υπαρξιακή μέγγενη στην οποία ζει το κράτος του Ισραήλ σφίγγει, καθώς ο αριθμός των θυμάτων των πολιτών και οι καταστροφές στη Λωρίδα της Γάζας αυξάνονται, σχολιάζει ο John Lloyd.

Ο τελευταίος πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς είναι μία περαιτέρω απόδειξη για το ιστορικό γεγονός ότι οι πρόγονοι του Ισραήλ έπρεπε να κατακτήσουν τη γη όπου κατοικούν οι σημερινοί Ισραηλινοί και την οποία τόσο άγρια υπερασπίζονται. Τι ελπίδα έχει απομείνει για την εξεύρεση μιας διαρκούς διευθέτησης με τους Άραβες; Στη «Γη της Επαγγελίας μου», ο δημοσιογράφος της Haaretz Αρί Σαβίτ επανειλημμένα και εκφραστικά θέτει τις πιο εύστοχες ερωτήσεις για την χώρα του: Πώς να ζουν ως ελεύθερος και ηθικός λαός πάνω στα ερείπια ενός διωγμένου λαού; Πώς να κατευνάσουν τις πληγές που επιβλήθηκαν στους εκδιωγμένους Άραβες; Και πώς να αγαπούν το έθνος-φρούριο που τόσο ακριβά αγόρασαν;
«Το Ισραήλ είναι η μόνη χώρα της Δύσης που καταλαμβάνει έναν άλλο λαό», γράφει ο Σάβιτ. «Από την άλλη πλευρά, το Ισραήλ είναι η μόνη χώρα της Δύσης που απειλείται υπαρξιακά. Τόσο η κατοχή όσο και ο εκφοβισμός κάνουν το κράτος του Ισραήλ μοναδικό. Ο εκφοβισμός και η κατάληψη είναι οι δύο πυλώνες του κράτους μας». Ο Σάβιτ αγαπάει την πατρίδα του, αλλά δεν ντρέπεται να περιγράψει το αίμα που κυλούσε όταν ο λαός του την πήρε υπό την κατοχή του. Δεν είναι ο μόνος που βρίσκεται σε αυτή την αμήχανη θέση. Ο απολογισμός του ιστορικού Μπένι Μόρις στο «1948» είναι εξίσου σκληρός όσον αφορά τις βιαιότητες που συνόδευσαν την απέλαση των 700.000 Παλαιστινίων σε μόνιμη εξορία, καθώς το νέο κράτος αγωνιζόταν να γεννηθεί. Αν και του αρνήθηκαν μια θέση στο πανεπιστήμιο για πολλά χρόνια εξαιτίας της αποστασίας του από τις επίσημες σιωνιστικές θέσεις για τον «απελευθερωτικό αγώνα», ο Μόρις δεν άλλαξε ούτε μια λέξη στο βιβλίο του, αλλά άλλαξε γνώμη σχετικά με τη φύση του ισραηλινού κράτους, θεωρώντας όχι τους ηγέτες του, αλλά τους Παλαιστίνιους ηγέτες αδιάλλακτους εχθρούς, με τους οποίους δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει ειρήνη.
Αυτή η αλλαγή ήταν συμπτωματική. Αν και διακεκριμένοι Ισραηλινοί, όπως ο Ντέιβιντ Γκρόσμαν ύψωσαν την φωνή τους ενάντια στην επίθεση στη Γάζα και παρότι υπήρξαν μικρές πορείες διαμαρτυρίας στο Ισραήλ, η αντίθεση στον πόλεμο μεταξύ των Ισραηλινών παραμένει σε χαμηλά επίπεδα, με τους περισσότερους να τον υποστηρίζουν ή να είναι ουδέτεροι. Η Ταμάρ Χέρμαν, πολιτικός επιστήμονας, πρώην ακτιβίστρια της Peace Now και συγγραφέας της πιο ολοκληρωμένης μελέτης για το κίνημα, λέει πως η φιλειρηνική αριστερά έχει «χάσει την επαφή με την επικρατούσα τάση». Ακόμα και ο Γκρόσμαν, του οποίου ο γιος σκοτώθηκε στο πόλεμο του Λιβάνου το 2006, γράφει ότι η λογική στο παρόν αδιέξοδο αναγκάζει το Ισραήλ να υπερασπίζεται τον εαυτό του, αν και είναι εξαιρετικά επικριτικός με την άρνηση του Πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου να προσεγγίσει τη Χαμάς και να μιλήσει με καλή πίστη στον ηγέτη του μετριοπαθούς παλαιστινιακού στρατοπέδου Μαχμούντ Αμπάς.
Παρότι δύο δυνάμεις αντιπαρατίθενται, η κάθε μια ασφαλίζει την ακεραιότητά της. «Δεν υπάρχει πιο δίκαιος πόλεμος από αυτόν», υποστηρίζει ο Νετανιάχου, ενώ ο πολιτικός ηγέτης της Χαμάς, Χάλεντ Μεσάαλ, δηλώνει ότι, «δεν θέλω να ζήσω με ένα κράτος καταληψιών».
Ο Μεσάαλ γνωρίζει πολύ καλά ότι η μάχη που αρνείται να ματαιώσει είναι βίαια ασύμμετρη. Το κύριο όπλο της Χαμάς – οι ρουκέτες- τώρα διεισδύει βαθύτερα στο Ισραήλ από ποτέ, αλλά δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να προκαλέσει μεγάλη ζημιά, ενώ οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν το στρατιωτικό πλεονέκτημα παντού έναντι των μαχητών της Χαμάς. Αν ο πόλεμος συνεχιστεί, η ήττα, ό,τι και αν σημαίνει αυτό, είναι βέβαιη για τη Χαμάς.
Το πιο ισχυρό όπλο της Χαμάς είναι οι τηλεοπτικές οθόνες στον κόσμο. Οι εικόνες από γειτονιές που βομβαρδίστηκαν στη Γάζα και ο θάνατος τόσων παιδιών στην Παλαιστίνη – με τελευταίο αυτό που συνέβη σε ένα σχολείο του ΟΗΕ την Τετάρτη - είναι μια φρίκη για την οποία οι θεατές στις ήσυχες, φιλελεύθερες χώρες, φυσικά κατηγορούν το Ισραήλ. Η διογκούμενη αποστροφή για το μακελειό στηρίζεται πλέον και από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Κι-Μουν, ο οποίος χαρακτήρισε την καταστροφή «εξωφρενική ... απαιτώντας απόδοση ευθυνών και δικαιοσύνη». Εν τω μεταξύ, ο πιο ισχυρός σύμμαχος του Ισραήλ, οι Ηνωμένες Πολιτείες, εκφράζουν την «έντονη ανησυχία» ότι οι εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι δεν είναι ασφαλείς στα χαρακτηρισμένα καταφύγια του ΟΗΕ. Κανένας Δυτικός ηγέτης δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο εκτός από το να ζητήσει ανακωχή, και μια ανακωχή με τους όρους της - ιδίως, την άρση του Αιγυπτιακού-ισραηλινού αποκλεισμού των συνόρων της - είναι αυτό που θέλει η Χαμάς.
Ωστόσο, οι σκηνές της σφαγής που βλέπουμε στην τηλεόραση δεν μπορούν να ανιχνεύσουν την αλήθεια και την έκταση της σκόπιμης τοποθέτησης όπλων της Χαμάς κοντά σε νοσοκομεία, σχολεία και καταφύγια, ή την ενδεχόμενη άρνηση της Χαμάς να επιτρέψει στους κατοίκους της Γάζας να εγκαταλείψουν τις περιοχές που το Ισραήλ προειδοποιεί ότι είναι στόχοι. Οι κατηγορίες αυτές, που συχνά γίνονται από τους Ισραηλινούς όσο και από ορισμένους παρατηρητές, θα μπορούσε να αποδειχθεί ότι είναι αληθείς ή ψευδείς, εάν επιτρεπόταν μία έρευνα, αλλά η τηλεόραση δεν προσκόμισε κανένα αποδεικτικό στοιχείο υπέρ ή κατά.
Η συλλογική νοοτροπία του Ισραήλ δεν προκαλεί την ανταγωνιστική τηλεόραση. Ρυθμίζεται από το φόβο ότι ο περιβάλλων κόσμος είναι όλο και πιο απρόβλεπτος και συνεπώς πιο επικίνδυνος, ότι το Ιράν, το οποίο ήταν χαλαρό με τη Χαμάς κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων ετών, καλεί τώρα όλους τους μουσουλμάνους να καταστρέψουν το Ισραήλ και ότι, όπως πάντα, οι εχθροί του χάνουν ξανά και ξανά - και μπορεί και αυτό να χάσει, αλλά μία φορά. Όμως, ο κύκλος της βίας δεν μπορεί να είναι άθραυστος. Ο αρχισυντάκτης της Guardian Τζόνζθαν Φρίντλαντ, σε μία κριτική του βιβλίου «Η Γη της Επαγγελίας μου», ανιχνεύει κάποια κίνηση προς τον «αναγκαίο στόχο» της αναγνώρισης της παλαιάς καταπίεσης και της ανάγκης να μοιράζονται έδαφος. Και ο Γκρόσμαν πιστεύει ότι η ισραηλινή κοινή γνώμη ωριμάζει κάτω από την πίεση, ώστε να είναι σε θέση να σχηματίσει ένα ισχυρό δεξιό-αριστερό, ισραηλινο-παλαιστινιακό κίνημα για τη διαπραγμάτευση και τον πρακτικό εποικισμό, παρακάμπτοντας τις αδιάλλακτες θέσεις των πολιτικών ηγετών του Ισραήλ.
Ωστόσο, το υπαρξιακό ερώτημα εξακολουθεί να πλανάται πάνω από κάθε Ισραηλινό: «Τι θα συμβεί αν η λύση των δύο κρατών είναι αδύνατη;» Είναι μια τρομερή ερώτηση, γιατί αν συμβεί, το μόνο που απομένει ρεαλιστικά είναι ο πόλεμο να επεκταθεί στο εγγύς μέλλον. Η Γάζα μπορεί να είναι μόνο μια πρόγευση.
http://blogs.reuters.com/john-lloyd/2014/08/04/gaza-war-may-just-be-a-taste-of-whats-to-come/

Καλώς ήρθατε στη Νέα Ελλάδα των ολιγαρχών. (του Πέτρου Χασάπη)

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2014/08/blog-post_63.html

Ενώ η τρόϊκα και η εντολοδόχος ελληνική κυβέρνηση κόπτονται να ανοίξουν όλα τα επαγγέλματα και να απελευθερωθούν εντελώς οι απολύσεις των εργαζομένων, την ίδια στιγμή προχωρούν σε υπερσυγκέντρωση των ΜΜΕ και των τραπεζών σε χέρια λίγων.

Έτσι εννοούν τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Μια εξοντωτική ισοπέδωση προς τα κάτω,

για να μην σηκωθεί κανένα νέο «κεφάλι» και μια υπερσυγκέντρωση του πλούτου και της εξουσίας στην κορυφή, για να επιβιώσουν οι ολιγάρχες του συστήματος και να διαιωνίσουν την εξουσία τους.

Παρατηρούμε επίσης μια υπερπροστασία της ιδιοκτησίας στην κορυφή (π.χ. εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβοι, μιντιάρχες, τραπεζίτες) και μια κατάλυση της ιδιοκτησίας στη βάση της κοινωνίας, που φτάνει στην ουσία μέχρι τη δήμευση της περιουσίας.

Καλώς ήρθατε στη Νέα Ελλάδα των ολιγαρχών.

Καλώς ήρθατε στην κόλαση του σύγχρονου ελληνικού Μεσαίωνα.

Antinews: Ως πότε θα "κυβερνούν" οι νταβατζήδες;

http://www.antinews.gr/Antitheseis/os-pote-tha-kubernoun-oi-ntabatzides-/

Η ιστορία για έναν μεγάλο πολιτικό και για μια κυβέρνηση που πέτυχε στο έργο της δεν γράφεται από τις επιτυχίες της μόνο αλλά και από τον τρόπο που διαχειρίζεται το σύστημα...

Όπως όλοι γνωρίζουμε η ιστορία για έναν μεγάλο πολιτικό και για μια κυβέρνηση που πέτυχε στο έργο της δεν γράφεται από τις επιτυχίες της μόνο αλλά και από τον τρόπο που διαχειρίζεται το σύστημα. Αυτό το απρόσωπο μεν σύστημα, τόσο προσωποποιημένο δε που όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας.
Η διαπλοκή στην Ελλάδα έκανε και κάνει κουμάντο επί δεκαετίες. Παίρνει δουλειές, δίνει μίζες, κλείνει μακροχρόνιες συμβάσεις με το δημόσιο, βάζει πανωπροίκια και γενικώς ζει και βασιλεύει. Είναι πιο κυβέρνηση κι από την εκλεγμένη από τον ελληνικό λαό κυβέρνηση, Τι κάνουν οι πολιτικοί; Συνήθως… διαπλέκονται με την διαπλοκή ή στην καλύτερη περίπτωση την αφήνουν ήσυχη να κάνει τη δουλειά της και δεν την ενοχλούν με αντάλλαγμα τη στήριξη για μια μακροχρόνια διακυβέρνηση. Αλλά μόλις η δρυς πέφτει η διαπλοκή αλλάζει σελίδα και στηρίζει τον επόμενο.
Πόσες φορές δεν έγινε κάτι τέτοιο. Ειδικά με τη διαπλοκή των λεγόμενων νταβατζήδων της ενημέρωσης το κακό έχει παραγίνει. Κανείς δεν τόλμησε να τα βάλει μαζί τους και μόλις πήγαν να το κάνουν παλαιότερες κυβερνήσεις έπεσαν εκατομμύρια ευρώ και πλήθος… σκανδάλων για να… συνετιστούν αυτοί που τα έβαλαν μαζί τους.
Κάποτε οι εργολάβοι της ενημέρωσης ανέβαζαν και κατέβαζαν κυβερνήσεις απροκάλυπτα. Τώρα το κάνουν με πλάγιο τρόπο. Απειλούν, στέλνουν μηνύματα με δημοσιογράφους, κάνουν κωλοτούμπες έξω από το Μαξίμου και γενικώς δείχνουν ποιος είναι το αφεντικό.
Και να ‘σου μέσα στο κατακαλόκαιρο να περνάνε η μία μετά την άλλη οι χαριστικές διατάξεις και οι συμβάσεις στους γνωστούς νταβατζήδες.
Τη μια ο Κόκκαλης παίρνει έργα και χτίζει περιουσίες και για τα τρισέγγονα με τις πλάτες του ελληνικού δημοσίου. Την άλλη ο Μπόμπολας παίρνει έργα και πληρώνεται συμβάσεις για άλλα έργα που δεν έχει κάνει. Παράλληλα, τα μεγάλα εκδοτικά συμφέροντα που χρωστάνε από 500 εκατ. ευρώ και πάνω ετοιμάζονται για συγχωνεύσεις με απολύσεις χιλιάδων υπαλλήλων αλλά και με γενναίο κούρεμα στα τεράστια χρέη τους. Ενώ δηλαδή ο μεροκαματιάρης στήνει… πισινό για να βγάλει τα προς το ζην και να γλιτώσει το σπίτι του από τον πλειστηριασμό, οι μεγαλοεπιχειρηματίες που έχτισαν περιουσίες στο χρηματιστήριο και έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, παίρνουν φωτογραφικές διατάξεις και περνάνε ζωή και κότα.
Τα θαλασσοδάνεια που πήραν σχεδόν 100.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις θα κουρευτούν και μαζί με τους νοικοκυραίους επιχειρηματίες θα την γλιτώσουν και τα μεγαλολαμόγια. Κι όμως, η κυβέρνηση πρώτα συζητά πώς θα ρυθμίσει τα δάνεια αυτά και μετά αν μείνει κανένα ξεροκόμματο θα κοιτάξει και τα προβλήματα των πνιγμένων στα χρέη πολιτών.
Κι έρχεται κι αυτή η φωτογραφική τροπολογία για το αγγελιόσημο και το μοίρασμα της διαφημιστικής πίτας για να αποδείξει ότι σ' αυτή τη χώρα η κυβέρνηση υπάρχει αλλά οι νταβατζήδες κυβερνάνε.
Δεν έχει σημασία αν η τροπολογία θα αποσυρθεί, θα αλλάξει ή αν θα ψηφιστεί ως έχει. Σημασία έχει ότι ο ελληνικός λαός βλέπει να περνάνε διατάξεις και νόμοι που είναι κομμένοι και ραμμένοι για συγκεκριμένους επιχειρηματίες.
Πωλείται κρατική περιουσία για να την πάρουν κάποιοι συγκεκριμένοι. Στήνονται διαγωνισμοί για να πάρουν τα φιλέτα οι γνωστές φαμίλιες, ξεπουλιούνται εταιρείες, βγαίνουν στο σφυρί ακίνητα και φτιάχνονται πολεοδομικές διατάξεις οι οποίες έχουν συγκεκριμένη στόχευση. Να εξυπηρετήσουν συμφέροντα συγκεκριμένων επιχειρηματιών.
Ως εδώ και μη παρέκει. Αν δεν το καταλαβαίνει κανείς στην κυβέρνηση ήρθε η ώρα να κηρύξουμε εμείς τον ανένδοτο. Γιατί αν δε μπορούν η αν δε θέλουν τότε κάποιος πρέπει να τα βάλει με τους νταβατζήδες που λυμαίνονται το κρατικό χρήμα και θέλουν κι άλλο.
Ο λαός βρίσκεται σε κατάσταση πείνας. Καλείται να πληρώσει 8 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του χρόνου και δεν ξέρει από που να…κλέψει για να πληρώσει. Κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του, την ασφάλιση του παιδιού του, τη νοσοκομειακή του περίθαλψη, φοβάται ότι δεν θα δει άσπρη μέρα ούτε όταν στον αιώνα τον άπαντα.
Και την ίδια ώρα βλέπει να τρέχουν γύρω του εκατομμύρια. Βλέπει μια ακόμη κυβέρνηση να είναι στην πιο… αθώα περίπτωση έρμαιο των νταβατζήδων της ενημέρωσης, των κατασκευών, της ενέργειας, του τζόγου ή της ναυτιλίας. Βλέπει να μετατρέπεται η βουλή σε εργοστάσιο παραγωγής φωτογραφικών νόμων. Και κάθεται στο έρμο του το σπίτι ή στον καφενέ που του απέμεινε να πηγαίνει και σκέφτεται πώς θα τιμωρήσει τους πολιτικούς που έχουν γίνει υπηρέτες των αφεντικών κι όχι του ελληνικού λαού.
Στην καλύτερη περίπτωση τους μουτζώνει και τους βρίζει. Στη χειρότερη ψηφίζει Χρυσή Αυγή. Αλλά βαθιά μέσα του κάθεται και αναρωτιέται γιατί και ο Σαμαράς χάνει την ευκαιρία να σαρώσει τα πάντα και τους πάντες και να γίνει κυρίαρχος για άλλα 10 χρόνια. Τι περιμένει ο κόσμος; Ότι άμα του κάνεις τις 5 δόσεις του φόρου ακινήτων 7 θα βγει στο Σύνταγμα και θα πανηγυρίζει; Αν όμως κρεμάσεις στο Σύνταγμα (μεταφορικά εννοείται) όλους τους νταβατζήδες και διαλύσεις τη διαπλοκή τότε να δείτε τι θα κάνει ο λαός.
Αυτή είναι η νέα Ελλάδα που πρέπει να οικοδομηθεί κι όχι μια αόριστη κουβέντα καφενείου.
Η νέα Ελλάδα που οραματίζεται και ο Σαμαράς περνά μέσα από την πάταξη της διαπλοκής σε όλα τα επίπεδα. Για να καταλάβει ο κόσμος ότι επιτέλους υπάρχει κράτος. Αλλιώς, μια ακόμη κυβέρνηση θα περάσει στην ιστορία και κανείς δεν θα την θυμάται.
Λοιπόν το λέμε ξεκάθαρα. Δεν του ταιριάζει του Αντώνη Σαμαρά να περάσει στην ιστορία ως συμβιβασμένος με τη διαπλοκή. Δεν πρέπει να περάσει στην ιστορία ως ο πολιτικός που κούρεψε τα θαλασσοδάνεια των τζαμπατζήδων λαμογιών, Δεν τον εξέλεξε κανείς Μπόμπολας και κανένας Ψυχάρης. Το 2009 τους είχε όλους απέναντι και μετά τον έγλειφαν όλοι. Εξελέγη γιατί τον στήριξαν μια χούφτα τρελοί που πίστεψαν σ’ αυτόν. Είναι κρίμα λοιπόν να τους διαψεύσει.

Αργεντι-νίκη (του Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2014/08/blog-post.html

Με μια σπάνια ομοφωνία διάφορων αρθρογράφων κυρίως αλλά όχι μόνο  της αριστεράς, από τον Κούλουγλου και τον Βαρουφάκη, μέχρι τον Λαπαβίτσα, τον Σταθάκη και τον Καζάκη, θεώρησα ότι θα ήταν περιττό να πω τα ίδια με άλλο τρόπο. Και δε θα το κανα αν δεν υπήρχαν κάποιες λιγότερο γνωστές πτυχές του θέματος που χρήσιμο είναι να αναδειχθούν.

Ας ξεκινήσουμε όμως ανακεφαλαιώνοντας τα προφανή:

Τα αίτια της οξείας κρίσης του 2001-2002

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα στην περίπτωση της Αργεντινής. Μετά από μια μακροχρόνια περίοδο τρικυμιώδους ιστορίας, τη δεκαετία του 1980 ο νέος πρόεδρος της Αργεντινής Μένεμ, υπάγει το νόμισμα της χώρας στον κανόνα του δολαρίου. Έκτοτε και μέχρι το 2002, πέσο και δολάριο βρίσκονται σε ισοτιμία (1 προς 1).
Εκείνη την περίοδο και κυρίως μετά το 1990, η Αργεντινή για να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό θα βρεθεί σε ελληνικού τύπου ζουρλομανδύα. Το νόμισμα της είναι προσδεδεμένο σε ένα πολύ πιο ισχυρό νόμισμα και η χώρα θα βρεθεί κάτω από τη δικτατορία του ΔΝΤ και των δημοσιονομικών βασανιστηρίων του.
Όταν το 1999 αναλαμβάνουν οι Ριζοσπάστες του Ντε Λα Ρούα, έχουν παραλάβει χάος.
Για να μπορέσει να αντλήσει χρηματοδότηση ο Ντε Λα Ρούα εκδίδει ομόλογα συνολικής αξίας πάνω από 80 δις δολάρια, υπό το αμερικανικό δίκαιο, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο το εξωτερικό χρέος.
Η κρίση θα ξεσπάσει σε όλη της ένταση το 2001-2002: Οι δείκτες της Αργεντινής αγγίζουν τα σημερινά ελληνικά νούμερα: λόγος εξωτερικού χρέος προς ΑΕΠ πάνω από 160%. Ανεργία πάνω από 20% ενώ 11% του ΑΕΠ θα εξαϋλωθεί μέσα σε ένα χρόνο.
Η χρεωκοπία της Αργεντινής λόγω των πολιτικών που ακολουθήθηκαν ήταν αναπόφευκτη. Ο Ντε Λα Ρούα Θα φύγει με ελικόπτερο από τη χώρα ενώ τον έχουν ήδη προλάβει οι ξένες και ντόπιες επενδύσεις και καταθέσεις Το πέσο υποτιμάται κατά 400% και η ισοτιμία του με το δολάριο γίνεται 1 προς 4 ενώ ο πληθωρισμός εκτινάσσεται στο 40%.
Για 1,5 χρόνο, μεγάλα τμήματα του πληθυσμού θα υποφέρουν.

Η αυτοδύναμη ανάκαμψη

Το 2003 αναλαμβάνει ο Νέστορ Κίρσνερ ο οποίος θα στηρίξει την πολιτική του σε δύο πυλώνες: Την αναδιάρθρωση του χρέους και τη στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων.
Παρά τον σχεδόν πλήρη αποκλεισμό της Αργεντινής από τις «αγορές» και με λιγοστό συνάλλαγμα να εισέρχεται στη χώρα, κυρίως μέσω συμφωνιών με Κίνα και Ρωσία, η πολιτική του είναι εξαιρετικά επιτυχής: Με ελάχιστες εξαιρέσεις, από το 2003 μέχρι και σήμερα, το ΑΕΠ της αυξάνει ενώ η ανεργία μειώνεται δραστικά και φτάνει κοντά στο 7%. Για μια οικονομία υποχρεωμένη στην εσωστρέφεια, η Αργεντινή τα πήγε θαυμάσια και σε καμία των περιπτώσεων δεν ήταν το κακό παιδί που οι μεγαλοκαπιτα-ληστές τιμώρησαν για την απειθαρχία του. Το αντίθετο. Και αυτό γιατί η Αργεντινή έμαθε να μη χρειάζεται τοκογλύφους.
Το 2005 ο Κίρσνερ αναγκάζει πάνω από το 70% των κατόχων Αργεντίνικων ομολόγων να τα ανταλλάξουν με καινούρια αξίας του 25% με την αξία τους να συνδέεται με τυχούσα αύξηση του ΑΕΠ.
Την ίδια χρόνια ο Κίρσνερ πετάει αιφνιδιαστικά το ΔΝΤ έξω από τη χώρα εξοφλώντας πρόωρα την τελευταία δόση 10 δις δολαρίων. (Παράλληλη κίνηση έκανε την ίδια χρονιά και η Βραζιλία με αποτέλεσμα να είναι το ΔΝΤ που απειλούνταν να βρεθεί χωρίς δουλειά, μέχρι που ήρθε ο από μηχανής θεός της ελληνικής κρίσης) ακριβώς όπως θα έκανε και ο «απαγορευμένος» πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτωρ Ορμπάν μερικά χρόνια αργότερα.
Τον Κίρσνερ θα τον διαδεχτεί η γυναίκα του, Κριστίνα Φερνάντες.
Το 2010 θα προχωρήσει σε νέο κούρεμα αναγκάζοντας και άλλους ομολογιούχους να κάνουν συμφωνία ανταλλαγής.
Μόνο ένα 7% των κατόχων αργεντίνικων ομολόγων δε θα δεχτεί τη συμφωνία ομολογιακής ανταλλαγής. Το 25% των εκκρεμών αυτών ομολόγων ανήκουν σε vulture funds, σε αρπακτικά, κερδοσκόπους που αγόρασαν στη δευτερογενή αγορά αργεντίνικα ομόλογα ακόμα και στο 5% της αξίας τους και διεκδικούν να τα πληρωθούν στο ακέραιο, στο 100%.

Η μέθοδος του κορακιού και η επιλεκτική χρεωκοπία του 2014

Πως τα διεκδικούν; Με κάθε μέσο, θεμιτό και αθέμιτο. Η τελευταία τους και πιο ηχηρή κίνηση ήταν να μπλοκάρουν την πληρωμή των άλλων ομολογιούχων από την Αργεντινή με την πρόσφατη απόφαση δικαστηρίου της Νέας Υόρκης που έκρινε πως η Αργεντινή δεν μπορεί να προχωρήσει στην πληρωμή των άλλων ομολογιούχων αν δεν πληρωθούν πρώτα τα vulture funds. Και εδώ είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε μια μικρή παρένθεση: Τα αρπακτικά κατάφεραν μια τέτοια εκδίκαση ακριβώς επειδή ο Ντε Λα Ρούα έκανε το έγκλημα της έκδοσης ομολόγων στο αμερικανικό δίκαιο, όπως οι Έλληνες πολιτικοί έκαναν -ανάμεσα σε πολλά άλλα- το έγκλημα τα ομόλoγα ανταλλαγής του PSI να εκδοθούν στο Αγγλικό Δίκαιο.
Παρότι η Αργεντινή είχε τα λεφτά να πληρώσει και να επανέλθει πλήρως στο διεθνές οικονομικό προσκήνιο, δεν το έκανε, κάτι που οδήγησε στο να κηρύξουν οι οίκοι αξιολόγησης την Αργεντινή σε κατάσταση επιλεκτικής χρεωκοπίας, μιας χρεωκοπίας τεχνικής που μικρή επίπτωση θα έχει για μια χώρα που εδώ και 13 χρόνια ακολουθεί την πολιτική της αυτάρκειας.
Αυτός που χάνει από την επιλεκτική χρεωκοπία δεν είναι τόσο η Αργεντινή αλλά οι διεθνείς επενδυτές που βλέπουν την ευκαιρία να επενδύσουν σε μια οικονομία τέτοιας κλίμακας να γλιστρά από τα χέρια τους και η παγκόσμια οικονομία που έχει επείγουσα ανάγκη να κάνει παραγωγικές επενδύσεις για να διαφύγει του συνδρόμου της φούσκας.
Γιατί το έκανε αυτό η Αργεντινή; Γιατί για μερικά ψωροδις κλώτσησε την ευκαιρία να επανενταχθεί στο διεθνές σύστημα και στη ροή κεφαλαίων;
Οι απαντήσεις βρίσκονται σε λέξεις που το ελληνικό πολιτικό σύστημα χλευάζει και προσπαθεί να τις απαξιώσει πλήρως, να τις διαγράψει από την ελληνική γλώσσα αν είναι δυνατόν: Εθνική κυριαρχία, εθνική περηφάνια, εθνική αξιοπρέπεια: Η Αργεντινή έστειλε ηχηρό μήνυμα σε όλον τον κόσμο: Η Αργεντινή δεν ενδίδει σε εκβιασμούς. Η Αργεντινή δεν είναι Ελλάδα. Η Αργεντινή έχει ιστορική μνήμη.
Και τμήμα της είναι νωπό και αφορά ακριβώς αυτά τα vulture funds, αυτά τα γλοιώδη κερδοσκοπικά συσσωματώματα παρασιτικού πλούτου.
Ένα από αυτά είναι το NML capital, παραμάγαζο της Elliott Management του εβραϊκής καταγωγής Paul Singer με έδρα τα αμαρτωλά νησιά Κάημαν, παράδεισο των διεφθαρμένων του πλανήτη και επιλογή του Άκη Τσοχατζόπουλου και άλλων θρεφταριών του πάλαι πότε ΠΑΣΟΚ.
Η NML για χρόνια εκβιάζει την κυβέρνηση της Αργεντινής χρησιμοποιώντας ένα δικηγορικό δίκτυο που επιχειρεί να εξασφαλίσει σε διάφορα δικαστήρια ανά τον κόσμο αποφάσεις κατάσχεσης περουσιακών στοιχείων της Αργεντινής.
Επιχείρησε να το κάνει αυτό με το προεδρικό αεροσκάφος.
Απέτυχε.
Επιχείρησε να το κάνει στο περίπτερο της Αργεντινής στην έκθεση βιβλίου της Φρανκφούρτης.
Απέτυχε.
Το 2012, με ευνοϊκή απόφαση δικαστηρίου της Γκάνα, η NML καταφέρνει το πρώτο σοβαρό πλήγμα κατά της κυβέρνησης της Αργεντινής: καταφέρνει να «δεσμεύσει» προσωρινά το ιστιοφόρο “Libertad”, ένα σκάφος ναυτικής εκπαίδευσης (εκείνη τη στιγμή το Libertad είχε 70 δοκίμους) και σύμβολο της αργεντίνικης διπλωματίας.
Στελέχη της κυβέρνησης απομακρύνονται ντροπιασμένα αλλά το πλήγμα στην αργεντίνικη αξιοπρέπεια είναι προσωρινό. Το ιστιοφόρο-σημαία επιστρέφει στην Αργεντινή και γίνεται δεκτό με επευφημίες, όπως ακριβώς έγινε δεκτή και η απόφαση της Αργεντίνικης κυβέρνησης να μην ενδώσει στους εκβιαστές το 2014, παρότι ήταν γνωστό ότι αυτή η απόφαση θα οδηγούσε στην επιλεκτική χρεωκοπία.
Αυτούς λοιπόν τους αλήτες, τους κερδοσκόπους, τους πειρατές επευφήμησαν στα νέα της ανακοίνωσης της επιλεκτικής χρεωκοπίας της Αργεντινής οι αλήτες της Ελληνικής κυβέρνησης. Μάλλον τους έχουν για ινδάλματα. Είναι λοιπόν μάταιο να περιμένει κανείς από τέτοιας ποιότητας πολιτευτές αξιοπρέπεια.
Η γελοία προπαγάνδα του συστήματος εξουσίας στην Ελλάδα, των επιστατών της αποικιοκρατίας, πασχίζει να παρουσιάζει την Αργεντινή ως σκιάχτρο για να διώχνει μακριά τις βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις.
Οι πραγματικοί αχυράνθρωποι είναι όμως οι Έλληνες πολιτευτές, σκιάχτρα διεστραμμένα που αντί να διώχνουν έλκουν τα κοράκια, κοράκια της κατηγορίας του Singer όπως ο Kenneth Dart.
Ποιος είναι αυτός πάλι; Ένα από τα κοράκια που τον καιρό της αργεντίνικης κρίσης αγόρασε για ψίχουλα ομόλογα. Και το ίδιο έκανε και με την ελληνική κρίση. Αγόρασε ελληνικά ομόλογα για ψίχουλα και τα απαιτεί από το ελληνικό δημόσιο στο ακέραιο.
Οι αργεντινοί δεν τον πληρώνουν αρνούμενοι να υποκύψουν στην αλητεία.
Η ελληνική πλευρά ποτέ δεν διέψευσε ότι πλήρωσε στο ακέραιο τα ομόλογα του Dart αξίας περίπου μισού δις ευρώ, γελώντας περιπαιχτικά στα μούτρα των Ελλήνων ομολογιούχων που χάσαν στο PSI τις οικονομίες τους.
Το κράτος ληστής χειροκροτεί τους διεθνείς ληστές.
Είναι προφανές σε όλους πλην των ανθρώπων των σπηλαίων που δεν έχουν άλλη ενημέρωση πέρα από την κυβερνητική προπαγάνδα, ότι η Αργεντινή είναι με την πλευρά του δικαίου και του λαού τους. Η ελληνική κυβέρνηση, εκπρόσωπος των κρατικοδίαιτων Ελλήνων κερδοσκόπων είναι φυσικά με την πλευρά της διεθνούς κερδοσκοπίας και απομυζεί το λαό για πάρτη τους.
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε δίκιο: Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή, να μας είχε μείνει λίγη τσίπα.
Ήταν η πολιτική που ακολουθείται εδώ και τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα αυτή που οδήγησε την Αργεντινή στην οξεία κρίση του 2001-2002. Τα νούμερα είναι αμείλικτα: Ανεργία πάνω από 27%. Λόγος εξωτερικού χρέους προς ΑΕΠ 170%. Αύξηση εσωτερικού χρέους. Συρρίκνωση ΑΕΠ.
Για την ακρίβεια, τα νούμερα της Ελλάδας σήμερα, σε περίοδο υποτιθέμενης διαχείρισης της κρίσης και διαχείρισης χρέους είναι ακόμη χειρότερα και από τα νούμερα της Αργεντινής στην φάση της οξείας της κρίσης της.

H Αργεντινή δείχνει το δρόμο και η Ελλάδα τα κατσάβραχα

Η Αργεντινή, η Ουγγαρία, η Ισλανδία δεν είναι παραδείγματα προς αποφυγή. Το αντίθετο. Είναι υποδείγματα. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο συκοφαντούνται διαρκώς. Δεν είναι παράδεισοι, γιατί κάτι τέτοιο ούτως ή άλλως δεν υπάρχει παρά μόνο στο μυαλό θρησκόπληκτων. Αλλά ζουν αξιοπρεπώς και αρνήθηκαν να υπονομεύσουν το μέλλον των ερχόμενων γενεών. Σε πλήρη και κτυπητή αντίθεση, η Ελλάδα είναι η μάνα πρεζάκι που όχι μόνο εκπορνεύτηκε αλλά και πούλησε τα παιδιά της και τα παιδιά των παιδιών της για να πάρει τις δόσεις της.
Η Ελλάδα έκανε και συνεχίζει να κάνει ακριβώς όλα αυτά που οδήγησαν την Αργεντινή στην οξεία της κρίση ενώ αρνείται με λύσσα να σκεφτεί τις εναλλακτικές. Μας κυβερνούν ταλιμπάν του μνημονίου και της κερδοσκοπίας. Τα κούρεμα του 2012 έγινε πολύ αργά και ήταν πολύ λίγο ενώ τη λυπητερή την πλήρωσαν Έλληνες μικροομολογιούχοι και οργανισμοί του ελληνικού δημοσίου.

Μην κλαις για εμένα Αργεντινή. Δεν αξίζω ούτε ένα σου δάκρυ. Μονάχα περιφρόνηση μου αξίζει.

Η Αργεντινή, από το 2003 και έπειτα νίκησε τον Θατσερισμό- κατά κράτος. Και μπορεί να ηττήθηκε κάποτε από τη Θάτσερ στα νησιά Φόκλαντ, αλλά τη μάχη των νησιών Κάημαν θα την κερδίσει.
Η επιλεκτική χρεωκοπία της Αργεντινής δεν αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή. Είναι μεν παράδειγμα διδακτικό αλλά για λόγους αντίθετους από την προπαγάνδα συμμόρφωσης και υποτέλειας που η ελληνική πλευρά διατυμπανίζει: Είναι η αρχή του τέλους του «τέλους της ιστορίας», η αρχή του τέλους της θρησκείας της απληστίας και της επιδημίας αλητείας που λέγεται νεοφιλελευθερισμός.
Όταν μια χούφτα κερδοσκόποι που κρατούν μόλις το 1,5% του χρέους μιας μεγάλης χώρας όπως η Αργεντινή μπορούν ανερυθρίαστα και ατιμώρητα να εκβιάζουν εμποδίζοντας την ανάκαμψη όχι της Αργεντινής- αυτή έχει ανακάμψει- αλλά της ασθμαίνουσας και προβληματικής παγκόσμιας οικονομίας, αυτό μας διδάσκει ότι ήρθε επιτέλους η ώρα για ρύθμιση. Τέρμα η απορρύθμιση. Καιρός για ρύθμιση, κανόνες, θεσμούς.
Η Αργεντινή ηγείται αυτού του αγώνα. Και η Ελλάδα στέκεται πιστή σύμμαχος στην παγκόσμια αλητεία χειροκροτώντας τους κερδοσκόπους που μας έχει υποχρεώσει να πληρώνουμε αδρά.
Είναι τιμή να λέγεσαι Αργεντίνος σήμερα. Εμείς από την άλλη, το μόνο που κάνουμε είναι να ντροπιάζουμε κατ΄ εξακολούθηση το όνομα Ελλάδα και όλες τις υψηλές έννοιες που έχουν συνδεθεί άρρηκτα με αυτό.
Γιατί εσείς εκεί έξω να μας λέτε όπως μας γράφουν οι χάρτες σας: Γραικούς.  .

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 5/8/2014

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ, ΤΡΙΤΗ 5/8/2014, 9.30 ΜΜ