Μιλάμε για την μεγαλύτερη ληστεία τράπεζας που έγινε από γκρίζα κοστούμια χωρίς απειλή όπλου, χωρίς τσιλιαδούρους, χωρίς εισβολείς, χωρίς ληστές-με την πεζοδρομιακή έννοια του όρου-αλλά έχοντας αφήσει πίσω της αποτυπώματα.
Μιλάμε για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, εδώ όπου για δεκαετίες ολόκληρες, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας εμπιστευόντουσαν τους κόπους μια ζωής.
Αυτή η Τράπεζα που είχε ταυτισθεί με την έννοια της αποταμίευσης αποτέλεσε τελικά στα χέρια διεφθαρμένων διοικήσεων την πιο εύκολη λεία για το μηντιακό παρακράτος της μεταπολίτευσης.
Αν ο Γριβέας και το περίφημο θαλασσο-δάνειο των 110 εκατομμυρίων ευρώ (την δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης παρακολουθήσαμε πρόσφατα) είναι ένα από τα πολυσυζητημένα σκάνδαλα που γέννησε η συγκεκριμένη τράπεζα, εκείνα τα μικρά οικονομικά εγκλήματα που σκεπάζει η συνομωσία της σιωπής των ΜΜΕ είναι ακόμη πιο προκλητικά.
Μιλάμε για τον τρόπο που οι σεσημασμένοι μηντιάρχες, (παραδοσιακοί και νεόπλουτοι) λήστευαν το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο χωρίς να χρειασθεί να φορέσουν κουκούλα ή να αλλοιώσουν τα χαρακτηριστικά τους.
Τι έκαναν οι μπαγάσηδες;
Απλά έστελναν τα τιμολόγια των διαφημίσεων και χορηγιών που οι ίδιοι αποφάσιζαν (όσα τους έλειπαν δηλαδή) στο λογιστήριο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Οποια ιδέα για ένθετο είχε ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας-ακόμη και η μεγαλύτερη παπαριά-φρόντιζαν να προσαρμοσθεί τυπικά στις ανάγκες του TT.  Πολύ συχνά δεν κρατούσαν καν τα προσχήματα.
Εκαναν για παράδειγμα αφιέρωμα στα μπουζούκια- που είναι ο ναός της σπατάλης- και έβαζαν χορηγό το ΤΤ που ήταν το σύμβολο της Αποταμίευσης!
Υπήρξε μάλιστα περίπτωση που το ΤΤ ήταν χορηγός σε σκυλάδικο της παραλιακής.
Ο κάθε κατσιαπλιάς εκδότης θεωρούσε υποχρέωσή του να εκβιάσει χορηγία από το ΤΤ. Το να φέρει σε πέρας την ληστεία του ΤΤ ήταν το πρώτο τεστ που αν το περνούσε με επιτυχία, περνούσε στην συνέχεια σε άλλα πιο δύσκολα εγχειρήματα όπως ήταν οι "ληστείες" μεγαλύτερων τραπεζών και δημοσίων οργανισμών.
Kάτω από αυτές τις συνθήκες ο κ. Χρήστου Μεγάλου έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ευτυχής αφού η επόμενη μέρα του ΤΤ  και της Εurobank έχουν προσελκύσει έναν διεθνή επενδυτή κύρους όπως η Fairfax και ο κ. Watsa. : «Ελπίζουμε ότι θα τους έχουμε σταθερά στο πλευρό μας και θα μπορούμε να αντλούμε από την μοναδική παγκόσμια εμπειρία τους. Θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να ανταποκριθούμε στις δεσμεύσεις μας μέσα στα χρονοδιαγράμματα που έχουμε θέσει», είπε ο κ. Μεγάλου.
Πράγματι στην νέα εποχή της τράπεζας ο κ. Μεγάλου και τα στελέχη της Διοίκησης-που δεν έχουν καμμία ευθύνη για το παρελθόν- θα πρέπει να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό, γιατί αν γνώριζε ο κ. Watsa τι σκελετοί κρύβονται στις ντουλάπες και στα συρτάρια, μόνο για λόγους μεταφυσικούς και κάρματος ακόμη θα έτρεχε μακριά.
Η ληστεία του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου επέτρεψε στον υπόκοσμο των ελληνικών ΜΜΕ να αποκτήσει μυθικές περιουσίες είτε επρόκειτο για εκδότες που έριχναν το ΜΜΕ στα βράχια αλλά οι ίδιοι είχαν γίνει ήδη ζάπλουτοι είτε για μεγαλοδημοσιόγραφους από αυτά τους τύπους που υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια το πελατειακό κράτος και κλωτσάνε σε κάθε μεταρρύθμιση.
Ο τρόπος που λήστεψαν οι εκδότες το ΤΤ θα μπορούσε να αποτελεί σεμινάριο αλητείας μπροστά στο οποίο ακόμη και η ναπολιτάνικη μαφία θα αισθανθεί μαλάκας.
Μιλάμε για λεία εκατομμυρίων ευρώ η οποία αποσπάσθηκε κυριλέ χωρίς σωματικό κίνδυνο των δραστών την ίδια ώρα που οι ανεγκέφαλοι ληστές του κοινού ποινικού δικαίου σκοτώνουν και σκοτώνονται στην προσπάθειά τους να ληστέψουν μερικά πεντοχίλιαρα από ένα υποκατάστημα τράπεζας.
Με παραπλήσιες μεθόδους λειτουργούσαν και τα περίφημα media shops της διαφημιστικής αγοράς στελέχη των οποίων είχαν ντιλάρει με εμπορικούς διευθυντές των εκδοτών, των καναλαρχών και του κάθε λαμόγιου που υποδυόμενος των μηντιάρχη ληστεύει δημόσιους οργανισμούς και το προιόν της ληστείας το πληρώνει τώρα ο μαλάκας φορολογούμενος ενώ κάποια από αυτά τα τσογλάνια είναι πρώτο τραπέζι πίστα στο Nammos.