Βία στο χώρο του αθλητισμού...

Συνέβη πριν από κάμποσες μέρες σε ποδοσφαιρικό αγώνα νέων(!) ΠΑΟΚ-Άρη: ο προπονητής του ΠΑΟΚ δέχτηκε επίθεση με μαχαίρι από οπαδό του Άρη.
Αμέσως μου ήρθαν στο μυαλό οι συμπλοκές στο Μαρκόπουλο μεταξύ των οπαδών Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού και η στυγερή δολοφονία του Μ.Φιλόπουλου, πριν από τελικό βόλλεϋ γυναικών(!) το 2006 ή 2007 (δεν θυμάμαι ακριβώς).
Κοινά στοιχεία των 2 ανωτέρω σοβαρών περιστατικών:

1. Οδήγησαν σε σοβαρό τραυματισμό ή θάνατο ενός συνανθρώπου μας
2. Δεν συνέβησαν σε κάποιο αγώνα μεγάλου πρεστίζ και γοήτρου, αλλά σε σε αγώνα μικρότερου επιπέδου, που δε συγκεντρώνει πάνω του τους προβολείς της δημοσιότητας, ούτε το ενδιαφέρον που θα είχε ας πούμε ένα ντέρμπι Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού στο Ολυμπιακό Στάδιο.

Μια εξήγηση θα μπορούσε να είναι η μικρότερη αστυνόμευση ενός αγώνα νέων ή ενός αγώνα βόλλεϋ γυναικών σε σχέση με έναν αγώνα που θα έφερνε στο γήπεδο 60.000 θεατές της μιας ομάδας.

Μια τέτοια εξήγηση όμως θα ήταν ανεπαρκής και θα συγκάλυπτε τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν σε τόσο αιματηρές συμπλοκές και είναι σαφέστατα η κοινωνική κρίση και η οικονομική ασφυξία που πνίγει ολοένα και περισσότερους νέους ανθρώπους.

Τους πνίγει και τους σπρώχνει στο περιθώριο της κοινωνίας, οδηγώντας τους στην αναζήτηση όλο και πιο "παθολογικών" διεξόδων από τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκονται: χρήση και κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών, εγκληματικότητα, εκδηλώσεις βίας στο κοινωνικό πεδίο, έκφανση του οποίου είναι η βία μέσα κι έξω από τα γήπεδα.

Βία που δεν είναι απαραίτητο να εκδηλωθεί σε ένα ντέρμπι ποδοσφαίρου, όπου συγκεντρώνεται και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των φιλάθλων, αλλά και σε μικρότερης σημασίας αγώνες, ακόμα και αγώνες μεταξύ παιδιών κάτω των 19 ετών!

Ακόμα και τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας να φοράει κάποιος, κινδυνεύει να δεχτεί επίθεση από οπαδούς άλλης, αντίπαλης ομάδας, αν έχει την ατυχία να βρεθεί στο διάβα τους!

Έτυχε να είμαι παρών σε περιστατικό σε παραλία(1), όπου παραλίγο να υπάρξει συμπλοκή μεταξύ οπαδών αντιπάλων ομάδων γιατί οι μεν ενοχλήθηκαν που οι δε είχαν μαζί τους πετσέτα με τα χρώματα της αγαπημένης τους ομάδας!!!

Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με περιστατικά βίας πέρα κι έξω υποτίθεται από κάθε λογική, που όμως εκφράζουν την κρίση συνολικά μιας κοινωνίας και την έκπτωση και κατάρρευση των αξιών.

Από τα τέλη του 19ου αιώνα ο Μαξ Σέλερ, Γερμανός κοινωνιολόγος μιλούσε για κατολίσθηση αξιών.

Ο μεγάλος Έλληνας δημοσιογράφος, ο αείμνηστος Κώστας Καλλιγάς μιλούσε για "ιζηματοποίηση" της κοινωνίας.

Αν δεν δούμε πρώτα το "δάσος" της γενικευμένης κοινωνικής κρίσης και αρκεστούμε στο "δέντρο" της απλής κατασταλτικής αντίληψης και της (πάντα υπαρκτής σίγουρα) αντιπαλότητας μεταξύ των οπαδών, τότε φοβάμαι πως χάνουμε το παιγνίδι.

Νόμοι υπάρχουν για την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων (το αν εφαρμόζονται και πόσο είναι άλλη συζήτηση).

Σε μια γενικευμένη κατάσταση ανομίας στο ευρύτερο κοινωνικό πεδίο όμως δεν επαρκεί μια στενή νομικίστικη ή οπαδίστικη ερμηνεία, αλλά μια συνολική θεώρηση με ανθρωπιστική ματιά και εμπλοκή επιστημόνων όλου του φάσματος των κοινωνικών επιστημών (κοινωνιολόγων, ψυχολόγων κλπ.).

Και καλό θα ήταν όι κοινωνικές επιστήμες να πάψουν να σνομπάρουν ως πεδίο έρευνας το χώρο του αθλητισμού, διαπνεόμενες από έναν αρτηριοσκληρωτικό διανουμενίστικο ελιτισμό...

Αλλά εδώ από τον ίδιο το χώρο του αθλητισμού (και ειδικά από το χώρο των αθλητικών ΜΜΕ) υποτιμάται η δυναμική μιας σύγχρονης κοινωνιολογικής ανάλυσης των φαινομένων βίας (και ρατσισμού και άλλων φαινομένων κοινωνικής παθολογίας)...

Θα περιμέναμε μια διαφορετική αντιμετώπιση από το χώρο των κοινωνικών επιστημών; (και μιλώ εδώ ως κοινωνιολόγος...ετεροαπασχολούμενος!)

Δελτίο τύπου ΙΝΚΑ Κρήτης Νο 218

Από το ΙΝΚΑ Κρήτης και τον κ. Γ. Ανουσάκη έλαβα και δημοσιεύω στο blog μου το ακόλουθο Δελτίο Τύπου:

2/10/2009
Οι συρμοί του ΗΣΑΠ, σήμερα. Δεν είναι καλύτεροι από τα φορτηγά για τα ζώα προς το σφαγείο αναλογικά. Οι περισσότεροι έχουμε δει τέτοια φορτηγά.
Τα απαραίτητα έργα, δημιουργούν μείωση των συρμών και των δρομολογίων, με παρεπόμενο, όπως τα ζώα στα φορτηγά για τα σφαγεία, διπλά και τριπλά στοιβαγμένους επιβάτες, που έχουν δρομολογήσει την πρωινή σταθερή και ασφαλή μετακίνησή τους για την δουλειά με τον ΗΣΑΠ.
Οι επιβάτες του ΗΣΑΠ, δεν μπορούν να αλλάξουν με αστραπιαίο τρόπο την μετακίνησή τους και η γνωστοποίηση του ΗΣΑΠ, έγινε για τα μάτια του κόσμου τελευταία στιγμή, χωρίς επικόλληση ούτε εντός των βαγονιών ούτε στους τοίχους των σταθμών, και όχι για να μπορέσουν οι επιβάτες να προσαρμοστούν έγκαιρα σε άλλα μέσα μεταφοράς.
Στην ιστοσελίδα του ΗΣΑΠ το ποιο πρόσφατο Δελτίο Τύπου είναι αυτό της 7/7/09 για την Προκήρυξη Πρόσληψης Δικηγόρων.
Οι μελανές καταχωρήσεις στο διαδίκτυο για τις συνθήκες στοίβαξης των επιβατών και τώρα και πριν στον ΗΣΑΠ δεν έχουν τελειωμό.
……….Έχοντας κατά νου αυτή την είδηση, το να μπεις σε ένα βαγόνι του ηλεκτρικού ισοδυναμεί με πτώση από αεροπλάνο χωρίς αλεξίπτωτο, αφού εδώ και αρκετό καιρό όλοι ταξιδεύουμε αγκαλιασμένοι.
…….Η ατμόσφαιρα είχε αρχίσει να ηλεκτρίζεται. Τρόμος από τη γρίπη, στρίμωγμα, ζέστη, μερικοί διάολοι ανάμεσα στους επιβάτες για να πάει καλά ημέρα, χαμηλές ταχύτητες και η Τάκενα να σκούζει.
………..Στην επόμενη στάση ήταν απέξω μαζεμένοι κάμποσοι αγχωμένοι μικροαστοί που όπως ούρλιαζαν, σπρώχνοντας για να μπουν, "είχαν περάσει δύο τρένα που δεν τους χώρεσαν και έπρεπε και αυτοί να πάνε στη δουλειά τους". Φαντάζομαι ότι τους καταλαβαίνετε. Δεν τους δίνει το αφεντικό 500 ευρώ το μήνα για να ακούει δικαιολογίες για τρένα, αλλά για να είναι στην ώρα τους.
………..Όσοι ήταν μέσα απαντούσαν "που να πάμε δεν έχει χώρο", οι άλλοι ανταπαντούσαν "έχει και μπείτε πιο μέσα, τόσο κενό υπάρχει" και κάναμε τρελό κέφι.
Στο αεροδρόμιο Βενιζέλος μπήκαν θερμικές κάμερες, οι οποίες αναγνωρίζουν την αυξημένη θερμοκρασία των φυσικών προσώπων και του περιβάλλοντος χώρου, όσους έχουν πυρετό δηλαδή, αλλά και την γνωστή σωματική εξαγωγή αερίων… όπως έχουμε δει στις παρουσιάσεις.
Ο δράση αυτή είναι αποτρεπτική της γρίπης των χοίρων.
Τα βαγόνια του ΗΣΑΠ σήμερα δεν μοιάζουν με τις φάρμες των ιοφόρων χοίρων του Μεξικού. Εκεί οι χοίροι δεν ήταν τόσο στριμωγμένοι, εδώ είναι κάτι χειρότερο.
Ο επιβάτης είναι άνθρωπος, δεν είναι χοίρος ούτε προβατίνα για να επιτρέπεται να στοιβάζεται με αυτό τον τρόπο. Την απαγόρευση και την ποινή, θα επιβάλλουν οι αρχές μετά τις κάθε εκλογές.
Η υπόσχεση του ΗΣΑΠ, έχει μεταβληθεί σε μεταφορά αιχμαλώτων με φούρνο πριν τον φούρνο.
Ασφαλώς και κάθε λίγο και λιγάκι έχουμε και θα έχουμε εκλογές, αυτό έχει γίνει τυρόψωμο σε αυτή τη χώρα, ασφαλώς λοιπόν ο ΗΣΑΠ πρέπει να αποκτήσει τη σοβαρότητα της συμπεριφοράς που απαιτείται σήμερα και να μην είναι κατεξευτελιστικός προς τους επιβάτες καταναλωτές.Πρέπει, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΜΕ, να ανακοινώνει και να αφισοκολλά, στα εκδοτήρια, στα βαγόνια και στους σταθμούς, 1 μήνα πριν, τις μεταβολές των δρομολογίων του και το κυριότερο, εκεί που θα παραχθεί το πρόβλημα, ο ΗΣΑΠ να έχει συμβληθεί με τα άλλα Εθνικά ΜΜΜ, ώστε αντί για τροφοδότης του ιού της γρίπης, να διευκολύνει τους επιβάτες καταναλωτές, να μετακινηθούν έγκαιρα και με ασφάλεια στην δουλειά τους μέχρι να τελειώσει το δικό του πρόβλημα.


ΙΝΚΑ Κρήτης
ΧΑΝΙΑ–ΡΕΘΥΜΝΟ–ΗΡΑΚΛΕΙΟ–ΛΑΣΙΘΙ–ΑΘΗΝΑ–ΛΟΙΠΗ ΕΛΛΑΔΑ – Ε.Ε
Μαχητών 14 Χανιά 73 133 Τηλ./Fax: 28210/43144 www.inkakritis.gr e-mail: inkakritis@inkakritis.gr
Γραμματεία – Καταγγελίες Διστόμου 45 Πειραιάς 185 33 : Τηλ.: 211 11 02 400-3 Fax.: 210 4118849

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

13-19/09/2009....

Ο ΕΠΙΒΛΗΤΙΚΟΣ ΑΘΩΣ!

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18/09/09, ΠΡΩΙ...

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2009 (1)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ...

Η σιωπή είναι χρυσός, αλλά όχι και αδυναμία...

Μέχρι στιγμής πορεύομαι στην καθημερινή μου ζωή (εδώ κι ένα χρόνο τουλάχιστον) με βάση την αρχή: Η σιωπή είναι χρυσός.
Αυτό ας μην θεωρείται από κάποιους (που κινούνται στον μικρόκοσμό μου) και ως αδυναμία.
Λάθος τους!
Μεγάλο λάθος τους αν το πιστεύουν αυτό.
Εν όψει των εθνικών εκλογών θα εξακολουθήσω να μένω σιωπηλός.
Μην ξεχνάμε όμως ότι περίπου σε ένα χρόνο έχουμε και δημοτικές εκλογές...
Και τότε θα πάψω να είμαι και τόσο σιωπηλός...
Και κάποιοι πιθανόν θα χάσουν τον ύπνο τους.
Αυτό ας το έχουν υπόψη τους (σε Αγρίνιο ΚΑΙ Μενίδι...).
Αυτά...
Υ.Γ. Σε κάποιους άλλους (και άλλες...), που το παίζουν καλοί κι ωραίοι μπροστά μου, ενώ από πίσω με "στολίζουν" καταλλήλως και πολλές φορές κάνουν πράγματα χρησιμοποιώντας το όνομά μου χωρίς καν να με ρωτήσουν, ένα θα τους πω: όλα κάποτε μαθαίνονται! Ουδέν κρυπτώ υπό τον ήλιον! Α, και κάτι άλλο: Το φτύσιμο διαγράφει κυκλική πορεία...

Η ΑΓ(Ρ)ΙΑ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ (2)

Από την περσινή μου επίσκεψη στο Άγιο Όρος.

Η ΑΓ(Ρ)ΙΑ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ (1)

Από την περσινή μου επίσκεψη στο Περιβόλι της Παναγιάς...

ΙΒΗΡΗΤΙΚΟ ΚΕΛΙ ΑΓ. ΤΡΙΑΔΑΣ (ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ)

Στη μαγευτική Βαλμάδα Μενιδίου

Έτσι θα μας "τσιπάρουν"...

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΤΑΞΗ

πηγή: http://www.imdleo.gr

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΤΑΞΗ
Γράφει ο μοναχός Αρσένιος ΒλιαγκόφτηςΡεσάλτο-τεύχος 4, Μάρτιος 2006
Χωρίς να ξεχνούμε καθόλου ότι η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού με κεφαλή τον ίδιο και μέλη όλους τους βαπτισμένους στο όνομά του Ορθοδόξως και Ανατολικώς -για να θυμηθούμε τον Μακρυγιάννη- και συγχρόνως αγωνιζομένους να ζουν όπως θέλει ο Χριστός, όμως για τις ανάγκες αυτού του άρθρου θα δώσουμε βαρύτητα στην άλλη διάσταση της Εκκλησίας, την πραγμάτωση και πορεία της δηλαδή στον ιστορικό χώρο και χρόνο για να μπορέσουμε να δούμε την Εκκλησία σε σχέση με τη λεγομένη Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Είναι γεγονός ότι για τη Νέα Τάξη, τη Νέα Εποχή και την Παγκοσμιοποίηση έχουν γραφεί και λεχθεί πολλά από πολλούς. Αυτό που εμείς επισημαίνουμε εδώ είναι, η διπλή στοχοθεσία της Νέας Εποχής: Αφ' ενός μια Νέα Τάξη Πραγμάτων σε πολιτικοοικονομικό και γεωστρατηγικό επίπεδο, με κατάληξη μια παγκόσμια κυβέρνηση, και αφ' ετέρου μια Νέα Τάξη Πραγμάτων σε θρησκευτικό επίπεδο. Το δεύτερο έρχεται ως επακόλουθο του πρώτου, διότι αυτοί που έχουν δρομολογήσει την παγκόσμια ενοποίηση για την καλύτερη εκμετάλλευση από τους ίδιους του πλανήτη και των ανθρώπων του, έχουν αντιληφθεί ότι το γκρέμισμα των γεωγραφικών και οικονομικών συνόρων θα κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να ακυρωθεί, αν δεν ενοποιήσουν και θρησκευτικά-πολιτισμικά τον πλανήτη. Αυτό προσπαθούν να το κάνουν μέσω μιας νέας θρησκείας ή πανθρησκείας, πού θα προκύψει από το συγκρητιστικό ανακάτεμα των διαφόρων θρησκειών και της όποιας το βασικό δόγμα θα είναι η αυτοθεοποίηση του ανθρώπου.
Νέα Τάξη λοιπόν σε πολιτικοοικονομικό επίπεδο και σε θρησκευτικό επίπεδο. Αυτοί είναι οι δύο στόχοι της Νέας Εποχής.
Το πρόβλημα όμως για τη Νέα Εποχή είναι ότι κάποιοι αντιστέκονται στην προώθηση αυτών των στόχων. Ένας από τους πιο σημαντικούς χώρους πού αντιστέκονται είναι η Εκκλησία. Η αρνητική αυτή τοποθέτηση της Εκκλησίας απέναντι στη Νέα Εποχή και τη Νέα Τάξη δεν είναι ευκαιριακή, αλλά πηγάζει από την ίδια την πίστη της Εκκλησίας. Η Εκκλησία τονίζει την αξία του ανθρωπίνου προσώπου και της ελευθερίας με την οποία ο ίδιος ο Τριαδικός Θεός επροίκισε τον άνθρωπο. Έτσι όμως αποτελεί εμπόδιο στη Νέα Τάξη που επιθυμεί υπάκουα ρομπότ και όχι ελεύθερους ανθρώπους και πολίτες. Η Ορθόδοξη Εκκλησία επίσης υπήρξε κυρίως στην Ελλάδα -αλλά και σε άλλες χώρες- ένας θεσμός πού βοήθησε τα μέγιστα στη διατήρηση και της εθνικής ιδιοπροσωπίας, επειδή σέβεται εκτός από το ανθρώπινο πρόσωπο και τις ρίζες, την Ιστορία, την παράδοση και τον πολιτισμό του. Έτσι Εκκλησία και Γένος συμπορεύθηκαν και σχεδόν ταυτίσθηκαν στη συνείδηση του λαού μας, ιδιαίτερα στους δύσκολους αιώνες της τουρκικής σκλαβιάς. Λόγω αυτής της εναντιώσεως της Εκκλησίας στα νεοταξικά-νεοεποχίτικα σχέδια, ευρίσκεται και στο στόχαστρο της Νέας Τάξης ως εχθρός.
Οι παγκοσμιοποιητές της Νέας Τάξης προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την Εκκλησία-εχθρό με δύο τρόπους. Ο ένας είναι ο πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας από έξω. Την πολεμούν συκοφαντώντας την ως φορέα τάχα αντιδραστικότητος, συντηρητισμού, φανατισμού κ.ο.κ. Βγάζουν στο φως υπαρκτά και ανύπαρκτα σκάνδαλα εκκλησιαστικών ταγών, τα οποία σχεδόν πάντα μεγαλοποιούν. Αυτή η απ’ ευθείας πολεμική εκτός του ότι στο βάθος ωφελεί και δυναμώνει την Εκκλησία, σύμφωνα και με τον λόγο του ιερού Χρυσοστόμου, δεν είναι τόσο επικίνδυνη όσο η ύπουλη τακτική πού χρησιμοποιείται για τη διάβρωση της Εκκλησίας από μέσα. Αυτός είναι ο δεύτερος τρόπος πολέμου εναντίον της Εκκλησίας.
Ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος εβεβαίωνε ότι η Νέα Εποχή δεν επιθυμεί να αδειάσουν οι Ορθόδοξοι ναοί, αλλά να γεμίσουν με ανθρώπους που θα έχουν αλλοιωμένο φρόνημα. Αυτό είναι και το πιο επικίνδυνο.
Η Νέα Τάξη δεν επιθυμεί τόσο να γκρεμίσει την Εκκλησία και τις εκκλησίες (ναούς) -αυτό εξ άλλου απεδείχθη ανέφικτο και από την πρόσφατη ιστορική εμπειρία στην πρώην Σοβιετική Ένωση και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης- όσο επιθυμεί να μεταλλάξει την Εκκλησία σε κάτι άλλο από αυτό που είναι στην ουσία της. Δεν επιθυμεί η Νέα Τάξη να κάνει απλώς την Εκκλησία να μην αντιδρά στα σχέδιά της• επιθυμεί να την κάνει θεραπαινίδα και χειροκροτητή της. Δεν επιδιώκει να εξοβελίσει την Εκκλησία αλλά να την μεταλλάξει σε έναν άνευρο οργανισμό, ο όποιος θα ενσωματωθεί πλήρως στο σύστημα και θα δουλεύει, για λογαριασμό του, επιδιώκοντας και επιτυγχάνοντας κάποιους σκοπούς, πιο αποτελεσματικά απ' ότι το κράτος και απορροφώντας κραδασμούς πού προκαλούν ενέργειες της κοσμικής εξουσίας σε εθνικό ή παγκόσμιο επίπεδο1. Πολλοί διερωτώνται μήπως η καθιέρωση από τη διοικούσα Εκκλησία (Διαρκής Ιερά Σύνοδος) της 26ης Δεκεμβρίου ως «ημέρας του μετανάστη», αποτελεί τρόπον τινά ευθυγράμμισή της με το πολυφυλετικό, πολυθρησκευτικό και πολυπολιτισμικό μοντέλο, που η Νέα Τάξη θέλει να επιβάλει παγκοσμίως.
Η διάβρωση, εκτός από τον προσεταιρισμό ανθρώπων της Εκκλησίας σε υψηλές θέσεις, περιλαμβάνει πρωτίστως την χειραγώγηση της Εκκλησίας στην υιοθέτηση του πανθρησκειακού νεοταξικού μοντέλου, ότι δηλαδή δήθεν όλες οι θρησκείες είναι εξ ίσου θεμιτοί δρόμοι, που οδηγούν τον άνθρωπο στην Αλήθεια, δηλαδή στον Θεό, και στην προσωπική του καταξίωση.
Ο νεοεποχίτικος αυτός πανθρησκειακός συγκρητισμός (όλες οι θρησκείες είναι καλές και αληθινές) - ή ο διαχριστιανικός συγκρητισμός περισσότερο γνωστός ως οικουμενισμός - προωθείται από τη Νέα Τάξη κυρίως με το σύρσιμο σε διαθρησκειακούς διαλόγους και συμπροσευχές, οι οποίες ρητώς απαγορεύονται από τους ιερούς κανόνες της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Όποιοι αρνούνται να μπουν σ' αυτή τη διαδικασία στιγματίζονται από το «προοδευτικό» ιερατείο της Νέας Τάξης ως φανατικοί, φονταμενταλιστές, ρατσιστές κ.ο.κ.
Στον νεοταξικό προγραμματισμό, ο ρόλος του αρχηγού αυτής της προσπάθειας θρησκευτικής ομογενοποίησης έχει ανατεθεί ήδη από τη δεκαετία του '60 στον πάπα της Ρώμης. Δικαίως τα Μ.Μ.Ε. γι' αυτό το λόγο τον αποκαλούν θρησκευτικό πλανητάρχη.
Μετά την πτώση των διδύμων πύργων στη Νέα Υόρκη το 2001 είχαμε μία επιδημία διαθρησκειακών συναντήσεων και συμπροσευχών προκειμένου -όπως έλεγαν- οι θρησκείες να συνεργασθούν για την προώθηση της ειρήνης και την πάταξη της τρομοκρατίας. Ήταν χαρακτηριστική η κολακευτική ομολογία του Εβραίου αρχιραββίνου στη διαθρησκειακή συνάντηση της Ασσίζης, που συνεκάλεσε ο πάπας το 2002: «Μόνον εσείς μπορούσατε να μας συγκεντρώσετε εδώ• και το κάνατε», είπε ο αρχιραββίνος απευθυνόμενος στον πάπα.
Το λάθος είναι ότι και η Ορθόδοξη Εκκλησία, με συντονιστή της δράσεώς της το Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέχει σ’ αυτές τις συναντήσεις και τις συμπροσευχές. Μερικές φορές μάλιστα παίρνει και την πρωτοβουλία για παρόμοιες διοργανώσεις.
Το επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι θιασώτες και απολογητές των οικουμενιστικών ανοιγμάτων και συμπροσευχών είναι ότι έτσι πραγματοποιούν μια «αγαπητική έξοδο προς τους άλλους» και δίδουν μαρτυρία Χριστού. Όμως, όπως εύκολα αποδεικνύεται από τα πράγματα, οι διαθρησκειακοί διάλογοι και οι συμπροσευχές δεν ανταποκρίνονται σε μια αυτοφυή αναζήτηση του εκκλησιαστικού σώματος αλλά αποτελούν πρακτική που επιβάλλεται έξωθεν και άνωθεν. Το ότι καταβάλλεται προοπάθεια να χρησιμοποιηθούν οι θρησκείες για να εξυπηρετηθούν άλλες σκοπιμότητες (πολιτικές, γεωστρατηγικές, νεοταξικές) και συγκεκριμένα να αστυνομευθεί ο πλανήτης σύμφωνα με τα συμφέροντα των ισχυρών της γης, φαίνεται καθαρότερα μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στις Η.Π.Α. Στο πλαίσιο αυτό υπάρχει μία διαπλοκή και με άλλες παράλληλες δραστηριότητες και με άλλους οργανισμούς και φορείς (π.χ. διαθρησκειακά οικολογικά συμπόσια και άλλα όμοια)2.
Υπάρχει επίσης μια διαπλοκή εκκλησιαστικών ανδρών και φορέων με την πολιτική εξουσία σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι επί των ημερών του κ. Γιώργου Παπανδρέου ως υπουργού Εξωτερικών ήταν έντονη η συμμετοχή του υπουργείου στη διοργάνωση και στη χρηματοδότηση διαθρησκειακών συναντήσεων.
Επίσης τα τρία διαθρησκειακά οικολογικά συνέδρια που έλαβαν χώρα και τελούσαν υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριάρχου κ, Βαρθολομαίου, ευρίσκοντο συγχρόνως και υπό την αιγίδα του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αναφέρουμε επίσης την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στις Βρυξέλλες «μετά από πρόσκληση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ρομάνο Πρόντι για τη συζήτηση της πορείας του διαθρησκειακού διαλόγου μεταξύ Χριστιανών, Ιουδαίων και Μουσουλ¬μάνων, καθώς και της συνέχισης του»3.
Το καλό είναι ότι το σώμα της Εκκλησίας κρατάει ακόμη καλά. Η μεγάλη πλειοψηφία κλήρου και λαού δεν έχει διαβρωθεί από το πνεύμα της Νέας Εποχής και της Νέας Τάξης. Αυτό το διαπιστώνουμε κάθε μέρα συναναστρεφόμενοι με τους απλούς ανθρώπους του λαού μας. Αντιθέτως μάλιστα, συνεχώς αυξάνει η συνειδητοποίηση του τι γίνεται και πού θέλουν να οδηγήσουν τα πράγματα. Αυξάνει και το ρεύμα της αντίστασης στη Νέα Τάξη και τη Νέα Εποχή. Στόχος, το κάθε μοναστήρι και η κάθε ενορία να γίνει ένα μετερίζι αντίστασης. Οδηγούς, δόξα τω Θεώ, έχουμε πολλούς. Πατροκοσμάδες και Μακρυ¬γιάννηδες πολλοί στην ιστορία της Ρωμιοσύνης.
________________________________________
1.Βλ. σχετικά άρθρα μας «Η νήσος της εκκοσμικεύσεως» στο συλλογικό έργο «Εκκλησία και εκκοσμίκευση», εκδ. Μυριόβιβλος, Αθήνα 2003, σσ. 11-25.
2.Βλ. για περισσότερα στο βιβλίο μας «Οικουμενισμός, Νεοειδωλολατρία και Νέα Εποχή», εκδ. Παρακαταθήκη, Θεσσαλονίκη 2006, σσ. 9 κ.ε.
3.Βλ. προαναφερθέν βιβλίο μας σ.35

Για τον δήθεν "σφαγέα" Μιλόσεβιτς...

Τέσσερα χρόνια μετά, παραμένει πάντα επίκαιρο.
Πηγή: http://www.imdleo.gr



Πλαστά στοιχεία στην δίκη Μιλόσεβιτς
Άλλη μία Νυρεμβέργη από τους ΣυμμάχουςΨεύτικα ενοχοποιητικά στοιχεία για την σφαγή της Σρεμπρένιτσα.

Την 1η Ιουλίου 2005 κατά την δίκη του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ο κατήγορος Τζέφρευ Νάις πρόβαλε μία βιντεοκασέτα κατά την διάρκεια των ερωτήσεών του προς τον μάρτυρα υπερασπίσεως του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, Στρατηγό Ομπράντ Στεφάνοβιτς. Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να μεταδώσουν ότι η βιντεοκασέτα αποτελεί την απόλυτη επιβεβαίωση ότι Αστυνομικοί από την Σερβία έλαβαν μέρος στην εκτεταμένη σφαγή 7.000 μουσουλμάνων από την Σρεμπρένιτσα τον Ιούλιο του 1995.
Δεν είναι σύμπτωση ότι αυτό το βίντεο προβλήθηκε ακριβώς την παραμονή της μνήμης των δέκα ετών από την σφαγή της Σρεμπρένιτσα. Παίζοντας αυτή την ταινία, ο κατήγορος, όχι μόνο αποπειράθηκε να ενοχοποιήσει όλη την Σερβία και τον πρόεδρο Μιλόσεβιτς πιο συγκεκριμένα ως υπευθύνους, αλλά εξασφάλισε επίσης και ένα κείμενο του φιλο - Αμερικανού Σέρβου προέδρου, ο οποίος απολογούνταν (αποδεχόμενος έτσι την ευθύνη) για κάτι που εδώ και δέκα χρόνια δεν έχει αποδειχθεί ότι έγινε.
Αυτή η βιντεοκασέτα μπήκε στην δικαστική διαδικασία από την πίσω πόρτα. Δεν παρουσιάστηκε ως επίσημο στοιχείο, ούτε καν ότι περιείχε αποδείξεις. Αλλά απλώς την έδειξαν στον μάρτυρα με την ερώτηση αν μπορεί να αναγνωρίσει κανέναν από τα πρόσωπα του βίντεο. Επειδή η βεντοκασέτα δεν αποτελούσε στοιχείο, απαγόρευσαν από τον Μιλόσεβιτς να έχει λόγο για την αυθεντικότητά της. Όταν αυτός προσπάθησε να ζητήσει αποδεικτικά στοιχεία για την ταινία, το δικαστήριο του διέκοψε τον λόγο και τον κατηγόρησε αμέσως ότι παρενοχλεί την διαδικασία για πολιτικές σκοπιμότητες!
Ρίχνοντας μια πιο λεπτομερή ματιά στην βιντεοταινία, διαπιστώνει κανείς ότι δεν περιέχει κανένα στοιχείο για την Σρεμπρένιτσα. Η Σρεμπρένιτσα δεν αναφέρεται πουθενά σε κανένα σημείο της ταινίας και ενώ σε όλη την ταινία υπάρχει η ημερομηνία και η ώρα της κάμερας, στα σημεία που προβάλλονται οι εκτελέσεις, αυτές οι ενδείξεις έχουν σβηστεί! Ο ήχος έχει περάσει ολοφάνερα από επεξεργασία. Σε μερικά συγκεκριμένα σημεία της ταινίας ο ήχος έχει κοπεί εντελώς, ενώ σε κάποια άλλα ακούγεται σαν να έχει αλλοιωθεί ψηφιακά. Ο χώρος όπου έχουν κινηματογραφηθεί οι εκτελέσεις δεν καταδεικνύεται πουθενά στην ταινία, παρά μόνο έχει προστεθεί ένας υπότιτλος εκ των υστέρων. Ο υπότιτλος αυτός μπορεί να έχει γραφτεί από οποιονδήποτε οποτεδήποτε.
Ο ισχυρισμός του κ. Νάις ότι οι εκτελεστές είναι Αστυνομικοί από την Σερβία, αναιρείται από την ίδια την ταινία. Τα οχήματα της ταινίας έχουν πινακίδες του αυτόνομου στρατού της Δημοκρατίας της Κράινα της Ανατολικής Σλαβονίας (Κροατία), ενώ επάνω τους έχουν ζωγραφισμένα τα σύμβολα των φημισμένων «Scorpions». Ο ίδιος ο μάρτυρας κατηγορίας Μίλαν Μιλάνοβιτς είχε μαρτυρήσει στις 14 Οκτωβρίου 2003 ότι αυτή η μονάδα προέρχεται από την Ανατολική Σλαβονία, όχι από την Σερβία. Ο Μιλάνοβιτς, ο οποίος ήταν υπουργός άμυνας της Δημοκρατίας της Κράινα, κατέθεσε ότι οι «Scorpions» δεν υπαγόντουσαν στο Βελιγράδι. Είχε πει ξεκάθαρα ότι στάλθηκαν στην Βοσνία από την κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Κράινα.
Πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η πηγή της βιντεοκασέτας. Είναι η κυρία Νατάσα Κάντιτς, η οποία είναι επικεφαλής της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Ανθρωπιστικό Νομικό Κέντρο» με έδρα το Βελιγράδι, το οποίο λαμβάνει χρηματοδότηση ευθέως από την Αμερικανική κυβέρνηση μέσω του «National Endowment for Democracy».
Αυτή τη φορά το Δικαστήριο της Χάγης δημιούργησε ένα δημοσιογραφικό «πανηγύρι». Όχι φυσικά για τους σκοπούς της δικαιοσύνης, αλλά για να ασκήσει πιέσεις στην Σερβία να αναγκαστεί να αποδεχτεί οτιδήποτε συνολικά έλαβε χώρα στην Σρεμπρένιτσα. Το δικαστήριο έχει σκοπό να γράψει την ιστορία της Σρεμπρένιτσα μια και καλή και οριστικά, παρά τα πολλά και σοβαρά ερωτηματικά που παραμένουν αναπάντητα σχετικά με το τι πραγματικά συνέβη εκεί. Θέλουν να ανοίξουν έναν τάφο και να θάψουν εκεί την αλήθεια και η ταφόπλακα να αναγράφει «Η Σερβία είναι ένοχη».
Ούτε ο Γιουγκοσλαβικός Στρατός ούτε η Σερβική Αστυνομία δεν έχουν τίποτα να κάνουν με τα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα ή τον πόλεμο της Βοσνίας. Αυτό παραδέχονται ακόμα και οι γραπτές αναφορές των κρατών του ΝΑΤΟ. Στην κύρια αναφορά της Δανικής κυβέρνησης που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2001, ξεκάθαρα αναφέρεται: «Δεν υπάρχει καμμία ένδειξη ότι δραστηριότητα έλαβε χώρα σε συνεργασία με το Βελιγράδι, ούτε σε βαθμό πολιτικής, ούτε και στρατιωτικής συνεργασίας.»
Αντιθέτως με ότι θέλει ο κατήγορος να πιστέψουμε, οι προσπάθειες του προέδρου Μιλόσεβιτς, κατευθύνθηκαν αποκλειστικά προς την εξεύρεση σταθερότητας και ειρήνης. Αντιθέτως από το να δώσει διαταγές για μαζική σφαγή, οι προθέσεις του Μιλόσεβιτς προς τους Μουσουλμάνους της Σρεμπρένιτσα, αποδεικνύονται από την απόφασή του να παράσχει σανίδα σωτηρίας σε 1.000 Μουσουλμάνους μαχητές της Σρεμπρένιτσα που είχαν εγκλωβιστεί στον ποταμό Ντρίνα. Με πρόταση του Κάρλ Μπίλτ, ο Μιλόσεβιτς είχε παράσχει σε αυτούς τους στρατιώτες καταφύγιο και ασφαλή διάδρομο διαφυγής προς την Ουγγαρία.
Ένα άλλο πολύ σημαντικό ζήτημα το οποίο παραμένει κρυμμένο από την κοινή γνώμη, είναι το γεγονός ότι οι Γιουγκοσλαβικές αρχές είχαν συλλάβει αρκετά άτομα που εμπλέκονταν στα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα. Χαρακτηριστική είναι η υπόθεση του Ντράζεν Ερντέμοβιτς, ενός Κροάτη, που παραδέχθηκε ότι ο ίδιος προσωπικά είχε εκτελέσει πάνω από εκατό άτομα. Συνελήφθη στο Νόβι Σάντ της Σερβίας, το 1996 και καταδικάστηκε με κατηγορίες για δολοφονίες και εγκλήματα πολέμου. Αντιμετωπίζοντας την καταδικαστική απόφαση της Γιουγκοσλαβίας, απαίτησε την έκδοσή του στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ως Κροάτης πολίτης. Το δικαστήριο της Χάγης τον καταδίκασε σε πέντε χρόνια φυλάκισης και του παραχώρησε πρόωρη αποφυλάκιση και νέα ταυτότητα. Η κυβέρνηση Μιλόσεβιτς συνέλαβε πολλά μέλη της μονάδας του Ερντέμοβιτς, αλλά αυτοί άξαφνα αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι από την επόμενη δυτικόφιλη κυβέρνηση μετά τον Οκτώβριο του 2000.
Όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, καθιστούν ξεκάθαρο ότι οι κατηγορίες ότι ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ως πρόεδρος της Σερβίας, ήταν υπεύθυνος για ότι συνέβη στην Σρεμπρένιτσα, είναι απολύτως ψευδείς. Η χρήση της βιντεοκασέτας από τους κατηγόρους δεν είχε άλλους σκοπούς παρά μόνο πολιτικούς. Θέλουν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη λόγω της απέλπιδος θέσης τους. Εδώ και τρία χρόνια δεν έχουν καταφέρει να αποδείξουν την ενοχή του Μιλόσεβιτς ούτε για μία έστω κατηγορία.
Το τι πραγματικά συνέβη στην Σρεμπρένιτσα δεν είναι ακόμη ξεκαθαρισμένο. Υπάρχει λόγος να ερευνήσουμε την αληθινή ιστορία. Όπως και ο πρόεδρος Μιλόσεβιτς είπε στο δικαστήριο: Θέλω να φανεί όλη η αλήθεια σε σχέση με αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα, για λόγους δικαιοσύνης. Πρέπει να δοθούν εξηγήσεις πριν την όποια δημόσια ρητορεία».
Για αυτόν τον λόγο το «Κέντρο Ελευθερίας του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς» καλεί για ανεξάρτητη έρευνα αυτού του θέματος. Είναι ξεκάθαρο ότι το περίφημο Δικαστήριο της Χάγης, εξ’ αιτίας της πιεσμένης φύσης του, είναι ακατάλληλο να οδηγήσει μια τέτοια έρευνα.
Slobodan Milosevic Freedom Center
Χάγη / Άμστερνταμ 1η Ιουλίου 2005