Του Δημήτριου Α. Λέκκα*
Την 29/5/2022 ο Στρατηγός Κωνσταντίνος Κόρκας πέρασε στην αιωνιότητα. Άφησε την τελευταία του πνοή λίγα μόλις λεπτά μετά την κατάθεση στεφάνου που πραγματοποίησε στο μνημείο των πεσόντων συμπολεμιστών του Ιερολοχιτών και Καταδρομέων, στην ετήσια εκδήλωση που ανελλιπώς συμμετείχε επί πολλές δεκαετίες.
Ο θάνατος του στρατηγού, του τελευταίου μέχρι πρότινος εν ζωή Ιερολοχίτη και αποφοίτου της τάξεως του 1943 της Σχολής Ευελπίδων, συγκλονίζει κάθε Έλληνα που πιστεύει και δεσμεύεται από αρχές και αξίες και διεκδικεί με την στάση της ζωής του τον Ελληνικό Πολιτισμό και τις Παραδόσεις μας, που έχει κατακτήσει την εθνική αυτογνωσία και πορεύεται με αποφασιστικότητα και με πίστη στο δύσβατο μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή.
Σε αυτή την κορυφή που φθάνουν λίγοι και εκλεκτοί και ανάμεσα τους πρώτος μεταξύ ίσων ο ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΡΚΑΣ.
Η ζωή του είναι ένα σύμβολο του Ελληνικού Πεπρωμένου και ένας ύμνος στην διαχρονική και ακμάζουσα ελληνικότητα που υπερβαίνει τα γεωγραφικά όρια της Ελλάδος και προσδιορίζεται από την οικουμενικότητα του Ελληνικού Πνεύματος και από την αίσθηση της κοινής ιστορικής μοίρας των Ελλήνων.
Ως νεαρός πρωτοετής Εύελπις παίρνει το βάπτισμα του πυρός και πρωταγωνιστεί μαζί με τους συμμαθητές του στην μάχη της Κρήτης αγωνιζόμενος με πείσμα και αυταπάρνηση κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες. Από την στιγμή εκείνη παραμένει μέχρι το τέλος της ζωής του στην πρώτη γραμμή των πολεμικών αλλά και των ειρηνικών αγώνων ‘τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος’.
Διαφεύγει στην Μέση Ανατολή και εντάσσεται στον θρυλικό ΙΕΡΟ ΛΟΧΟπολεμά και ανδραγαθεί στις μάχες που διεξάγονται στην Αίγυπτο, στην Λιβύη και στην Τυνησία στο πλευρό των Συμμαχικών Δυνάμεων. Στην συνέχεια εξορμά στο Αιγαίο όπου ο ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ απελευθερώνει τα νησιά του Αρχιπελάγους μετά από σκληρές μάχες και αποτρέπει τις φιλοδοξίες του ‘Επιτήδειου Ουδέτερου’ Γείτονα να διεκδικήσει εδάφη της Ελληνικής Επικρατείας, διαπραγματευόμενος την έξοδο του στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων λίγες ημέρες πριν την οριστική κατάρρευση των Δυνάμεων του Άξονα.
Επανερχόμενος στην Ελλάδα το 1945 επανεντάσσεται στον Στρατό Ξηράς και πολεμά για την αντιμετώπιση της κομμουνιστικής ανταρσίας 1946-1949, αφήνοντας ανεξίτηλο το αποτύπωμα του στα πεδία των μαχών, όπου τραυματίζεται δύο φορές και τιμάται από την Συντεταγμένη Πολιτεία με πολλές διακρίσεις μεταξύ των οποίων έξι χρυσά Αριστεία Ανδρείας.
Μετά την λήξη των πολεμικών επιχειρήσεων συνεχίζει τον αγώνα του για την ανασυγκρότηση και ισχυροποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων και την προστασία των Εθνικών Δικαίων. Εξάντλησε την ιεραρχία και αποστρατεύθηκε το 1980 με τον τίτλο του επιτίμου Διοικητή της 1ης Στρατιάς.
Σε όλη την διάρκεια της θητείας του φύλαξε Θερμοπύλες και ανήκει σε αυτούς, όπως γράφει ο Μεγάλος Αλεξανδρινός Κων/νος Καβάφης, που «τους πρέπει περισσότερη τιμή επειδή προβλέπουν πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε».
Μετά την αποστρατεία του παρέμεινε ενεργός στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων, με την συνεχή παρουσία του σε όλες τις εκδηλώσεις μνήμης αφιερωμένες στους τιμημένους νεκρούς μας και σεβασμού στις παρακαταθήκες που άφησαν, με τα γραπτά κείμενα του, με τους σώφρονες λόγους του και τις συνεχείς παρεμβάσεις του στο εθνικό γίγνεσθαι.
Με το καθημερινό παράδειγμα του μας δείχνει τον δρόμο του χρέους προς την Πατρίδα, τον δρόμο της μετριοπάθειας, της σύνεσης, της αποφασιστικότητας, της πίστης στο μέλλον του Ελληνισμού, της υπομονής, της επιμονής, της θυσίας, τον δρόμο του θάρρους και της ηθικής, τον δρόμο των αρχών κα των αξιών.
Η σημαντικότερη παρακαταθήκη που μας αφήνει ο Στρατηγός Κόρκας είναι η αξιολόγηση της Ιστορικής Πραγματικότητας μέσα από το πρίσμα της ηρωικής αντίληψης της ζωής. Με το παράδειγμα του μας υποδεικνύει ότι η Ελληνική Ιστορία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα αφήγημα ενός λαμπρού παρελθόντος αλλά ως ένα ζωντανό παρόν που διαμορφώνεται με συναίσθημα, ένα εφαλτήριο για ένα στοχευμένο άλμα στο μέλλον, ένα στήριγμα για τα προβλήματα και τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουμε στο παρόν και στο μέλλον.
Ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς έγραψε:
«Χρωστάμε σε όσους ήλθαν…πέρασαν..θα΄ ρθούν…θα περάσουν
Κριτές θα μας δικάσουν…οι αγέννητοι….οι νεκροί»
Ο στρατηγός Κόρκας κρίθηκε ΑΞΙΟΣ της ιστορίας μας, ΑΞΙΟΣ της πολεμικής αρετής των Ενόπλων μας Δυνάμεων, ΑΞΙΟΣ οικογενειάρχης, ένας ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ.
Την 31/5/2022 στην εξώδιο ακολουθία του Στρατηγού, αποχαιρετήσαμε το εφήμερο το φθαρτό σκήνωμα της ζωής του.
Ο στρατηγός όμως θα βρίσκεται για πάντα κοντά μας, ανάμεσα στις προσπάθειες μας, στις αγωνίες μας, στον καθημερινό αγώνα και στον μόχθο μας, για να μας καθοδηγεί, για να μας ενθαρρύνει και θα μοιράζεται μαζί μας τις ευτυχισμένες στιγμές μας και τις απογοητεύσεις μας.
Στο νου και στην καρδιά μας θα ακούγεται για πάντα η χαρακτηριστική φωνή του, «μία φωνή ιδανική και αγαπημένη» που όπως γράφει ο Μεγάλος Αλεξανδρινός «με τον ήχο της για μια στιγμή θα επιστρέφουν ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας».
Σήμερα που η επιθετικότητα της Τουρκίας εκδηλώνεται με κάθε τρόπο και αμφισβητείται η εθνική μας κυριαρχία, έρχεται στο μυαλό μας η δήλωση του Στρατηγού «Το Αιγαίο είναι η καρδιά της Ελλάδος, δεν κόβεται, δεν διχοτομείται».
Στον ύστατο χαιρετισμό μας, ευχόμενοι ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ, ας αφιερώσουμε στον Στρατηγό Κόρκα τους στίχους που είναι χαραγμένοι στην οροφή του Μουσείου στην Αεροπορική Βάση της Δεκέλειας, εκεί που εκπαιδεύονται και πατούν στη γη οι Ίκαροι της Πολεμικής μας Αεροπορίας.
«Και εσύ Αιγαίο ήρεμο και γαλήνιο
και εσύ Αιγαίο άγριο και θυμωμένο
γίνε σπονδή γι’ αυτούς που θα’ ρθουν
και για αυτούς που χάθηκαν, γίνε ένα απέραντο δάκρυ»
./.
(*)MSc Columbia University, New York, USA, Σύμβουλος Επιχειρήσεων
______________________________
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του ΙΗΑ εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς – μέλη του ΙΗΑ. Η ιστοσελίδα του ΙΗΑ δεν λογοκρίνει, ούτε επεμβαίνει σε άρθρα – κείμενα των μελών του ΙΗΑ.
______________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου