Αποτελεί νομοτέλεια η πρόβλεψη της Άννας Ψαρούδα-Μπενάκη «δίνουμε ελευθερία-παίρνουμε ασφάλεια»;

 https://karavaki.wordpress.com/2020/11/04/freedom-safety/

Η ανικανότητα και επικινδυνότητα του Κ. Μητσοτάκη απαιτεί μέτρα. Σήμερα!

Όχι! Δεν μπορεί να είναι μόνον ο ποινικολόγος Κ. Βαθιώτης εκείνος που ψύχραιμα και συγκροτημένα αναλύει την ανικανότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη να ασκήσει τα καθήκοντά του και τον μέγιστο κίνδυνο που καραδοκεί για τους Έλληνες, αν συνεχίσει να ασκεί διακυβέρνηση.

[βλ. το εξαίρετο άρθρο του «Η δικτατορική δυσοσμία ενός ακόμη μητσοτακικού διαγγέλματος».

Είναι μόνον ασυναρτησία ή μήπως είναι συνειδητή επιλογή του πρωθυπουργού των «αψέκαστων συμπολιτών» του να διατυπώνει δημόσια το νόημα «υπέρτατο χρέος μου είναι η υπηρέτηση της υγείας και της ασφάλειας των Ελλήνων»; Και μόνον αυτή η φράση θέτει σε αμφιβολία την στοιχειώδη επάρκεια των συμβούλων του, άρα, και την δυνατότητα λειτουργίας των θεμελιωδών κανόνων του πολιτεύματος.

Το συμπέρασμα είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ψεύδεται, παρανομεί, διχάζει, απειλεί, εκβιάζει, τρομοκρατεί, καταδιώκει την επιστήμη, καταφέρεται με μανία κατά των πολιτών και θέτει σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας. Καταλύει τις θεμελιώδεις, κατοχυρωμένες ελευθερίες εξαγοράζοντας τα ΜΜΕ και φιμώνοντας κάθε αντίθετη τοποθέτηση. Το να παραπεμφθεί σε δίκη είναι αναγκαίο, αλλά απολύτως άμεση προτεραιότητα έχει η απομάκρυνσή του από την εξουσία. Η μοναδική οδός μιας ομαλής αποπομπής του είναι η κοινοβουλευτική του ομάδα, κάτι που -λογικά- έχει πιθανότητες της τάξης του 0%.

Το προηγούμενο του Αλέξη Τσίπρα με τη μετατροπή της άμεσης λαϊκής ετυμηγορίας σε χαρτί υγείας (2015), μάς είχε προϊδεάσει για την απαξίωση της λαϊκής βούλησης και την κατάργηση της λαϊκής κυριαρχίας, όμως σοβαρά θέματα κλονισμού του πολιτεύματος είχαν προκύψει από την εποχή που η ΕΛΣΤΑΤ έγινε ανεξάρτητη από το ελληνικό δημόσιο.

Πού βρίσκεται σήμερα ο Αριστείδης Χατζής και ο κάθε ομόφρονάς του; Αντιστρέφοντας την λογική και την ιστορία είχε καταλογίσει σφετερισμό της εξουσίας στον Ιωάννη Καποδίστρια. Αν υποτεθεί ότι είχε δίκιο έστω και στο ελάχιστο -πράγμα εντελώς αδύνατο, αν η πολιτική ιστορία διαβαστεί στο ακέραιο- τότε, σήμερα θα έπρεπε να είχε γράψει λιβέλους κατά του σημερινού πρωθυπουργού.

Όχι, δεν μπορεί να είναι μόνον ο ποινικολόγος Κων/νος Βαθιώτης εκείνος που εντόπισε την επικινδυνότητα και την ανικανότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη να ασκήσει τα καθήκοντά του. Δεν μπορεί μόνον ένας επιστήμων να εντόπισε στην πρωθυπουργική πολιτική την τραγική ρήση του Θωμά Χομπς auctoritas non veritas facit legem. Δεν μπορεί μόνον ένας επιστήμων να εντόπισε στον πρωθυπουργό την προσπάθεια δημιουργίας «πανοπτικής εξουσίας», κάτι που σχετίζεται με τον Ιερεμία Μπένθαμ, τον άνθρωπο που «βοήθησε» στη συγκρότηση του ελλαδικού κράτους το 1824. Δεν μπορεί ένας μόνον πανεπιστημιακός καθηγητής να αναγνώρισε μια εξωθεσμική και απάνθρωπη υλοποίηση της δυστοπικής-αντιδημοκρατικής κοινωνίας του αύριο. Δεν μπορεί ένας μόνον πανεπιστημιακός καθηγητής να καταγγέλλει το κρυπτοτυραννικό καθεστώς του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μπορεί;

Αυτό που σίγουρα μπορεί να γίνει, είναι αυτό που φαίνεται απίθανο και αδύνατο: να διαψευστεί η Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη που προ 15ετίας «πρόβλεψε» με ακρίβεια και μας προειδοποίησε για όσα ζούμε σήμερα (μόνο το χρονοδιάγραμμα πήγε πίσω, όπως και στον Όργουελ). Πώς μπορεί να γίνει η διάψευση; Έχουσιν γνώσιν οι φύλακες.

Στέργιος Ζυγούρας