Το Σάββατο 1 Αυγούστου 2020 στην εφημερίδα «Τα Νέα» ο αγωνιστής της Αριστεράς κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης δημοσίευσε το αξιόλογο άρθρο «Η Αριστερά και η εθνική κρίση» που ευρίσκεται στον παρακάτω σύνδεσμο.https://iskra.gr/h-%ce%b1%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%ac-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%ba%cf%81%ce%af%cf%83%ce%b7/ .
Συμφωνώ απόλυτα τόσο με τις θέσεις όσο και με τα ερωτήματα που θέτει για τις δυνατότητες της σημερινής Αριστεράς, όχι κατ’ ανάγκη τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματά της, να τροφοδοτήσει μεγάλες αναγεννητικές πολιτικοκοινωνικές διαδικασίες, χωρίς όμως να έχει συγκεκριμένες προτάσεις. Σε ένα πράγμα ας μου επιτρέψει ο κ. Π. Λαφαζάνης να διαφωνήσω μαζί του και αυτό είναι η χρήση του όρου Αριστερά για την απόδοση των ενυπαρχουσών δημιουργικών, αντισυστημικών, πραγματικά προοδευτικών και πατριωτικών δυνάμεων ενός λαού που με τόλμη και αυτοθυσία μπορεί να μπει στη πρώτη γραμμή σε ένα μεγάλο ενωτικό πατριωτικό αγώνα, για να σπάσει τον ραγιαδισμό και τον φόβο, να ανακόψει την πορεία εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων και να προασπίσει την ακεραιότητα του τόπου, με όραμα την εθνική ανεξαρτησία, και την παραγωγική και οικονομική ανασυγκρότηση με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης όπως λέει ο ίδιος.
Οι όροι δεξιά και αριστερά είναι αμετάβλητοι τοπογραφικοί όροι και καταχρηστικώς χρησιμοποιούνται για μεταβλητές πολιτικές αντιστοιχίες που χονδρικά ανταποκρίνονται δήθεν στους πλούσιους και τους φτωχούς ή τάχα στους εργοδότες και στους εργαζομένους ενώ οι όροι αυτοί προέκυψαν από την θέση των ‘αντιπροσώπων’ του λαού μέσα σε ένα χώρο αντιπαράθεσης ξένον προς την λειτουργία της πραγματικής Δημοκρατίας. Όλοι διεκδικούν τον τίτλο του προοδευτικού, ο καθένας από την δική του οπτική γωνία καθώς και τον τίτλο του ‘ραγιά πατριώτη’ που η κάθε παράταξη τον θεωρεί υποτελή σε διαφορετικές δυνάμεις ξένες προς τα ελληνικά συμφέροντα.
Οι όροι δεξιός και αριστερός χρησιμοποιούνται κατά κόρον για την παραπλάνηση και τον αποπροσανατολισμό του λαού εκ μέρους αντιπάλων πολιτικών δυνάμεων με διαφορετικές τάχα ιδεολογίες που ουσιαστικά έχουν στόχο την λοιμική της εξουσίας, εξυπηρετώντας πρωτίστως κομματικά συμφέροντα ενώ για τα εθνικά θέματα υπακούν στις εντολές των ξένων υποστηρικτών τους.
Αυτοί οι ξένοι υποστηρικτές ήταν και η αιτία του εμφυλίου, δεν άφησαν την Ελλάδα να αναπτυχθεί μετά τον πόλεμο και αποβιομηχανοποίησαν την χώρα με την μεταπολίτευση και τα μνημόνια. Σε αυτούς υπάκουσαν και οι δικοί μας πολιτικοί όταν είπαν ότι ΄η Κύπρος είναι μακράν’, ή, έδωσαν το όνομα της Μακεδονίας σε Σλάβους και Αλβανούς ενώ ετοιμάζονται να παραχωρήσουν κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο και να αντικαταστήσουν τον πληθυσμό της Ελλάδος με αλλόθρησκους εισβολείς. Πολλοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα χωρίς να τους καταλογιστεί προδοσία την στιγμή που οι Τούρκοι διεκδικούν τις θάλασσες και τον υποθαλάσσιο πλούτο μας.