Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι (Του Anaconda)

Ας κάνουμε έναν απολογισμό της διαχείρισης της πρόσφατης κρίσης με την Τουρκία, ώστε να έχουμε μια καθαρή εικόνα για το ρόλο και τη συμβολή των συμμετεχόντων στο παίγνιο. Η

 εξωτερική πολιτική του Δένδια ήταν μεν ενεργή, αλλά επί της ουσίας ήταν τζούφια. Αυτό αποδείχθηκε σε 5 πεδία:

(1) Στήριξαν μεν τον Χαφτάρ με (αιφνίδια για τους πολλούς) επίσκεψη, αλλά δεν τον στήριξαν ουσιωδώς, μετά αποσύρθηκαν από την επιβολή του αποφασισμένου εμπάργκο όπλων με εντολή του επιχειρηματία που προμήθευσε πετρέλαιο τον τουρκόφιλο αντίπαλο του Χαφτάρ (θυμίζω ότι είχε πάθει ασφυξία λόγω του ελέγχου των πετρελαιοπηγών από τον Χαφτάρ, άρα ο επιχειρηματίας διέσωσε τον τουρκόφιλο αντίπαλό του εις βάρος της Ελλάδας), και μετά τον άδειασαν ανακοινώνοντας ότι θα χάσει τον πόλεμο.

(2) Δεν ανακήρυξαν ΑΟΖ και απέτυχαν στην (εναλλακτική, αποκλειστικά και μόνο στον εγκέφαλό τους) στρατηγική της οριοθέτησης, αφού με τη Λιβύη (καθυστέρησαν), με την Αίγυπτο (δεν τους βγήκε) και με την Κύπρο (σκιάζονται) κατέληξαν σε φιάσκο. Σημειωτέον ότι την ίδια αποτυχημένη στρατηγική πούλαγε ως εναλλακτική της ανακήρυξης ΑΟΖ και ο σύντροφος Κοτζιάς.

(3) Όταν η Τουρκία διασύρθηκε ταπεινωμένη από την αποφασιστικότητα υλοποίησης του Νέου Δόγματος των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπάκουσε την Μέρκελ (η οποία έσπευσε να διασώσει την τιμή και την υπόληψη του διαχειριστή του στρατηγικού της βάθους Ερντογάν) και προχώρησε σε ένα πρωτοφανές διπλωματικό φιάσκο, μιλώντας με τον Ερντογάν, ο οποίος απείλησε και συνεχίζει να απειλεί την εθνική κυριαρχία της χώρας που κυβερνά ο Μητσοτάκης.

(4) Ανακοίνωσαν ότι η Κύπρος συνεχίζει, σύμφωνα με το σοσιαλιστικό πολιτικό προσωπικό, να είναι μακρυά, αποποιούμενοι το ρόλο της εγγυήτριας δύναμης, ενώ η Τουρκία υποστηρίζει ακριβώς το αντίθετο.

(5) Συνεχίζουν να κρατούν παγωμένες τις ενέργειες της ΕΕ για τη μετανάστευση εντός της Τουρκίας και διεθνώς (πάγωμα πόρων, μέσων και ανθρωπίνου κεφαλαίου που χρησιμοποιεί με δυϊκό μεταναστευτικό/αμυντικό τρόπο η Τουρκία) με βάση το Ελληνικό Σχέδιο που υπέβαλε ο Κουμουτσάκος στους ομολόγους του, συνεπώς επιδεικνύουν περίεργο ζήλο αποχής από οποιαδήποτε διπλωματική ενέργεια θα στερούσε από την Τουρκία τα αναγκαία εργαλεία για να συνεχίσει να απειλεί την εθνική κυριαρχία της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Άρα προφανώς και δεν ήταν η ικανότητα της κυβέρνησης στην εξωτερική πολιτική που έπαιξε αρκούντως σημαντικό ρόλο στην αποτροπή της Τουρκικής επιθετικότητας.

Μήπως ήταν οι προσπάθειες των «να πεθάνει η Ελλάδα για να ζήσει η Γερμανία» ευρωπατριωτών;

Μήπως έπεισαν τους ομολόγους τους στην ΕΕ και, ως εκ τούτου, σύσσωμη η Ευρώπη κατακεραύνωσε με δυνατό χαστούκι τον τουρκικό τσαμπουκά;

Ούτε καν μια στοιχειώδη κύρωση δεν είχαν το θάρρος να προτείνουν, τόσο υποτακτικοί...

Μήπως ήταν οι πανίσχυρες (όχι γέλια παρακαλώ) επαφές της οικογένειας Μητσοτάκη στις ΗΠΑ που απέτρεψαν τον Ερντογάν;

Μήπως το είπαν στον Σόρος, αυτός στην Κλίντον, αυτή στον Ομπάμα, αυτός στον Μπάιντεν αλλά αυτός... το ξέχασε;

Μήπως το νυν σύστημα διοίκησης στις ΗΠΑ ακούει «η κυβέρνηση της Ελλάδας» και ξέρει ότι επί της ουσίας μιλάει το ντόπιο σύστημα των Δημοκρατικών που ξεφόρτωσε πετρέλαιο στον αντίπαλο του Χαφτάρ;

Άρα τί ήταν αυτό που απέτρεψε την Τουρκία;

Ήταν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ το εθνικά σωτήριο μείγμα της υιοθέτησης του Νέου Δόγματος των Ενόπλων Δυνάμεων και η αποφασιστικότητά τους να το εφαρμόσουν.

Ήταν η αλλαγή του αμυντικού δόγματος με βάση το σχέδιο της Πεφωτισμένης Δεξιάς, η ετοιμότητα των Ελλήνων που υπηρετούν την πατρίδα να το εφαρμόσουν, και τα νέα στρατηγικά σχέδια της Πεφωτισμένης Δεξιάς που άρχισαν να μελετώνται από το διεθνές έρεβος.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συστρατεύτηκε με εμάς και ο Ελληνισμός κατάφερε μια ιστορική νίκη, η οποία δεν επισκιάζεται, όσο και αν προσπαθούν απεγνωσμένα πολλοί παράγοντες εντός και εκτός Ελλάδας.

Κάθε λογής μαϊμούδες τεντώθηκαν τις τελευταίες μέρες ψηλά, προσπαθώντας να καρπωθούν μέρος της επιτυχίας μας, ενώ το μόνο που καταφέρνουν είναι να επιδείξουν την γύμνια τους.

Κάθε λογής ξένος παράγοντας έφτασε σε σημείο να μας απειλήσει ζωτικά, αποδεικνύοντας ότι φοβούνται εμάς, όχι τις «ναι σε όλα» μαριονέτες των εκάστοτε πολιτειακών πραξικοπημάτων.

Η νίκη αυτή ήταν αποκλειστικά και μόνο «της ανύπαρκτης Πεφωτισμένης Δεξιάς» και «των Ενόπλων Δυνάμεων που δεν θα έπρεπε να εμπιστεύεται ο Μητσοτάκης», όπως διανοήθηκαν να γράψουν οι Εφιάλτες.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Νικόλαος Παναγιωτόπουλος ήταν οι μόνοι που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Ακόμα και ο Δένδιας έφτασε στο σημείο να πει προχθές ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ δεν γίνεται μονομερώς, δηλαδή έσπευσε να καθησυχάσει τους υποψήφιους επιχειρηματικούς συνεργάτες του πειρατή Ερντογάν ότι καλώς κάνουν και διαπραγματεύονται μέρος της Ελληνικής και η Κυπριακής ΑΟΖ μαζί του.

Η νίκη αυτή δεν ήταν νίκη όσων προσπάθησαν ανεπιτυχώς να επιστρέψει η Ελληνική Δημοκρατία στο προηγούμενο δόγμα υποχωρήσεων ως την πλήρη Ρομαποίηση του πληθυσμού, από τη συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου μέχρι και σήμερα.

Δεν ήταν νίκη όσων έφριξαν με την ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων υλοποίησης σχεδίου μετατροπής του δούρειου ίππου της Κίνας στο ΝΑΤΟ σε fragile state προς τριχοτόμηση και έκαναν τα πάντα για να το αποτρέψουν.

Δεν ήταν νίκη όσων ψήφισαν ΝΑΙ όταν η λαϊκή κυριαρχία είπε ΟΧΙ.

Ήταν νίκη όσων είπαν ΟΧΙ εδώ και τόσες χιλιάδες χρόνια σε αυτά τα άγια χώματα.

Ήταν νίκη όσων είπαμε ΟΧΙ σε εθνική υποχώρηση αυτά τα χρόνια.

Ήταν νίκη όσων θα πουν ΟΧΙ στο μέλλον για να συνεχίσει να υπάρχει η Ελλάδα.

Δυστυχώς για την Τουρκία και οποιονδήποτε άλλο εχθρό του έθνους, foreign and domestic, είμαστε η συντριπτική πλειοψηφία. Όταν το αποφασίζουμε, το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να κλαίτε στη Γερμανία για να μεσολαβήσει και να μαζέψει τον (διπλωματικό) διασυρμό σας και στις ΗΠΑ για να σας διασώσουν από (στρατιωτική) ισοπέδωση.

Με παρενθέσεις για τους foreign, δίχως αυτές για τους domestic.

Ως το σκέλος της πολιτικής διαχείρισης, οι πολιτικοί νάνοι που προσπαθούν να το παίξουν εθνικοί γίγαντες στη σκιά της τιτάνιας αλλαγής της ελληνικής στρατηγικής, έχουν εστιαστεί στον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή στο απόλυτο μηδέν, και παλεύουν με τις ίδιες δυνάμεις του διεθνούς σοσιαλισμού, οι οποίες δεν έμειναν ικανοποιημένες από την καταστροφή της οικονομίας από το αποτυχημένο σχέδιο διαχείρισης του κοροϊδοϊού και θέλουν επανάληψη - για να πέσουν περισσότερο οι τιμές εξαγοράς των επιχειρήσεων που καταστρέφουν. Τα παλιά τα χρόνια ο ρόλος των οικονομικών δολοφόνων ήταν άγνωστος στους πολλούς. Με τα μνημόνια έγινε γνωστός. Τώρα απλά γελάνε και τα κράσπεδα με τις προσπάθειες κάλυψης/απόκρυψης/«δεν είναι αυτό που νομίζεις». Όσο για το επίπεδο ηλιθιότητας όσων υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση δεν συνεργάστηκε με τους οικονομικούς δολοφόνους επιβάλλοντας καραντίνα αντί για το σχέδιο της Πεφωτισμένης Δεξιάς, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι η επιβολή καραντίνας ήταν αντίστοιχη της απαγόρευσης χρήσης οχημάτων επειδή πεθαίνουν πάνω από 500 άτομα το χρόνο στην άσφαλτο. Τόσο αδιανόητο, τόσο διεθνοσοσιαλιστικά βρώμικο.

Ας συνεχίσουν λοιπόν οι νάνοι να ασχολούνται με βρώμικες συνεργασίες και ας συνεχίσουμε εμείς να χτίζουμε την επόμενη μέρα: της εθνικής μας απολύτρωσης από τον βόρβορο του εθνικού ετεροπροσδιορισμού και της υποτέλειας, από την ελεύθερη επιλογή του μικροκομματικού τροχού πάνω στον οποίο, ως χάμστερ, θα τρέχουμε αδιέξοδα, αποκλειστικά και μόνο για την παραγωγή έργου τρίτων. Με τη στρατηγική νίκη της αποτροπής της τουρκικής επιθετικότητας, ο Ελληνισμός πλέον μπήκε σε νέα περίοδο φωτός και αυτό έγινε αντιληπτό σε όλο τον πλανήτη.