Πειθαρχία – υπομονή (του Γιώργου Χαρβαλιά)

https://www.newsbreak.gr/apopseis/85911/peitharchia-ypomoni/

Όλοι έχουμε καταλάβει ότι το βασικό πρόβλημα με τον κορωνοϊό δεν είναι τα ποσοστά θνησιμότητας (που υπολογίζονται επί των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων και μάλλον υπερεκτιμούνται) όσο ο βαθμός μεταδοτικότητας της συγκεκριμένης ασθένειας, που μπορεί να δημιουργήσει σοβαρές επιπλοκές σε όσους νοσούν.

Οι κυβερνήσεις έχουν τρομάξει όχι μόνο επειδή θα βρεθούν αντιμέτωπες με μαζικούς θανάτους πολιτών, αλλά κυρίως επειδή δεν θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν την περίθαλψη όσων νοσούν με σοβαρά συμπτώματα. Λόγω της γεωμετρικής προόδου εξάπλωσης, τα κρατικά, αλλά και ιδιωτικά συστήματα υγείας θα «κρασάρουν», με άμεση συνέπεια σκηνές πανικού, αλλοφροσύνης, αλλά και «ανθρωποφαγίας». Όπως επίσης και πλήρους αδυναμίας εξυπηρέτησης άλλων περιστατικών υγείας. Από τα πιο απλά, μέχρι τα πιο σύνθετα.

Τα αυστηρά μέτρα περιορισμού των κοινωνικών επαφών, που είναι ασφαλώς πρωτόγνωρα και μπορεί σε ορισμένους να φαίνονται έως και ακραία, ακριβώς εκεί αποσκοπούν: στον έλεγχο του ρυθμού εξάπλωσης με στόχο να μπορέσουν τα εθνικά συστήματα υγείας να ανταποκριθούν στο φαινόμενο της συγκεκριμένης πανδημίας.

Η ελληνική κυβέρνηση βαδίζει στην πεπατημένη των «καθολικών μέτρων περιορισμού» και μάλλον καλά κάνει. Η εμπειρία έδειξε ότι ο έλεγχος της εξάπλωσης επιτεύχθηκε σε χώρες όπως η Κίνα, η Ταϊβάν και η Νότιος Κορέα που επέβαλαν εξαρχής αυστηρούς κανόνες «κοινωνικής απομόνωσης» στους πολλούς και καραντίνας για ύποπτα ή διαπιστωμένα κρούσματα.

Βεβαίως και οι λαοί στις συγκεκριμένες χώρες βοήθησαν σημαντικά, επιδεικνύοντας αξιοθαύμαστη πειθαρχία και προσαρμογή στις εντολές των κυβερνήσεών τους. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, και παρά τις κυβερνητικές παρεμβάσεις που ήταν σχετικά έγκαιρες, η σοβαρότητα της κατάστασης κατέστη συνείδηση του μέσου πολίτη μόλις την περασμένη εβδομάδα. Και πάλι με πολλές θλιβερές εξαιρέσεις «χαβαλέδων» που νομίζουν ότι η πυκνή κοινωνική συναναστροφή δεν οδηγεί σε μετάδοση, αρκεί να γίνεται σε… εξωτερικό περιβάλλον!

Η αποτελεσματικότητα των κυβερνητικών μέτρων θα κριθεί ασφαλώς τις επόμενες δύο εβδομάδες. Και θα φανεί από το αν θα σταθεροποιηθεί ο συντελεστής αύξησης των κρουσμάτων, που από μέρα σε μέρα εκτινάσσεται.

Η οικονομική επίπτωση αυτής της περιπέτειας, βέβαια, είναι ασύλληπτη. Ουσιαστικά μη υπολογίσιμη, γιατί υπακούει κι αυτή στους γεωμετρικούς ρυθμούς εξάπλωσης της πανδημίας και διέπεται από τις ίδιες αστάθμητες παραμέτρους (χρονική διάρκεια, ένταση, αποθέματα).

Ξέρω ότι πολλοί συμπολίτες μας που δραστηριοποιούνται σε επιχειρηματικούς τομείς, οι οποίοι θα «γονατίσουν» από τα μέτρα, αρχίζουν να αντιμετωπίζουν ένα πρώτο φάσμα απελπισίας. Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει βεβαιότητα χρονικής εξόδου από τη διακεκαυμένη ζώνη. Θα τους συνιστούσα να οπλιστούν με υπομονή. Οι οικονομικοί δείκτες, ακόμη και έπειτα από μια καταστροφική πορεία, μπορούν να κάνουν εντυπωσιακά «ριμπάουντ» και να καλύψουν το χαμένο έδαφος. Οι ανθρώπινες ζωές όμως δεν επανέρχονται – δυστυχώς.