Μια Πανδημία σε δυο Ελλάδες

http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/mia-pandimia-se-duo-ellades/10.142698
Φωτο: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Η σκηνή προχθές : Ο Γιώργος, νεαρό γκαρσόνι σε καφετέρια όπου συχνάζουμε, μαζεύει με παγωμένο βλέμμα τα τραπέζια.

Γνωρίζω πως οι ιδιοκτήτες της πλήττονται μεν εισπρακτικά αλλά όχι υπαρξιακά. Για κείνον όμως τέρμα το γλίσχρο μεροκάματο που γινόταν υποφερτό από την γενναιοδωρία των πελατών στα φιλοδωρήματα, τα οποία έχουν κι αυτά από την κρίση περικοπεί.

Πώς θα ψωνίσει τα απαραίτητα, με την πανδημία να απαιτεί εκτός από τα βασικά προς το ζην έξτρα αγορές σε υλικό υγειονομικής προστασίας, η προμήθεια του οποίου τείνει σε φαινόμενα μαύρης αγοράς;

Πώς θα ζήσει;

Πώς θα ζήσουν όλοι όσοι βιοπαλεύουν στον χωρίς καμμία κάλυψη ιδιωτικό τομέα της Οικονομίας, ιδίως στην μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και στην αθέατη οικονομική δραστηριότητα;

Χαμηλόμισθοι υπάλληλοι, επαγγελματίες και μικρομαγαζάτορες, ταξιτζήδες, μεταφορείς, λαϊκαγορίτες. Εκείνοι που περίμεναν το Πάσχα μήπως αναδευτεί λίγο η ψόφια γάτα της Αγοράς και αναμένεται νεκρική ακινησία της.

Οι με κατεστραμμένες σοδειές αγρότες που περιμένουν επί ματαίω αποζημιώσεις. Οι εναπομένοντες απασχολούμενοι στον Κλάδο της Οικοδομής που περίμεναν την βελτίωση του καιρού για ν' ανοίξουν οι δουλειές.

Άνθρωποι σε "δουλειές του ποδαριού" όχι για τούτο καταφρονητέοι. Ίσως είναι εκείνοι ακριβώς που δεν δέχθηκαν (ένιοι ίσως δεν μπόρεσαν...) να φιλήσουν με ευχαρίστηση κατουρημένες κομματικές ποδιές ώστε να βρίσκονται σήμερα στην ασφάλεια του Δημοσίου, κατά πλειοψηφία αργόσχολου, Τομέα. Ο οποίος αποτελεί την "Πρώτη", προνομιούχο Ελλάδα.

Ο Γιώργος και οι όμοιοί του είναι η μη προνομιούχος "Δεύτερη".

Η "Πρώτη" έχει λεφτά για να ψωνίζει. Είναι αυτοί που έβλεπες μόλις κηρύχτηκε ο συναγερμός να συγκρούονται φουριόζοι με υπερφορτωμένα καρότσια στα σούπερ μάρκετ. Σε αντίθεση με κείνους του ιδιωτικού τομέα που εύκολα διακρίνονταν, καθώς περίμεναν με μερικά πραγματάκια υπό μάλης στην ουρά των ταμείων.

Περιγράφω απλά την αδρή εικόνα :
Μια αθέατη, έντονη συγκέντρωση κεφαλαίου λαμβάνει χώρα.
Η ρευστότητα στην Οικονομία καναλιζάρεται ολοκληρωτικά.

Από την ΕΚΤ έρχονται τα αεροπλάνα με τα ευρώ που γεμίζουν τα ΑΤΜ. Οι καταθέσεις, το "λίπος" σε τράπεζες ή σεντούκια, για τους πολλούς έχουν σωθεί. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι σε κλειστές εταιρείες αμφίβολο αν εφεξής θα πληρώνονται. Πρόσβαση σε ανάληψη θα έχουν κυρίως όσοι σιτίζονται από το Κράτος. Δημόσιοι υπάλληλοι, συνταξιούχοι, επιδοματίες.

Αυτοί, παίρνοντας τα χρήματα κινούσαν την Οικονομία, δίνοντας, εκτός από τα βασικά σε λογαριασμούς και σούπερ μάρκετ, και κάτι στον ιδιωτικό τομέα. Καφετέρια, κομμωτήριο, σουβλατζίδικο, ταβέρνα, διασκέδαση, προσωπική φροντίδα, λαϊκή αγορά, ταξί, ρούχο, παπούτσι, συντήρηση σπιτιού, αυτοκίνητο.

Όλος ο τυπικά ιδιωτικός τομέας ο οποίος σε μεγάλο βαθμό μπορεί να λογισθεί κι αυτός κρατικοδίαιτος, καθώς εξαρτάται από το εισόδημα που καταβάλλει το Δημόσιο σε δικαιούχους.

[Παρένθεση : Ένας μικρός κύκλος υγιούς εξαγωγικής επιχειρηματικότητας θα πληγεί επίσης από τους διασυνοριακούς περιορισμούς].

Με την απαγόρευση της κυκλοφορίας και το κλείσιμο των καταστημάτων οι περισσότεροι βρίσκονται έξω από την αλυσίδα της ρευστότητας. Ταπί και διόλου ψύχραιμοι. Τί θ' απογίνουν;

Τα απολύτως ανελαστικά αγαθά είναι με την σειρά : τρόφιμο, φάρμακο, καύσιμο.

Το καύσιμο, παρά την ιστορική μείωση της τιμής του πετρελαίου καρκινοβατεί, ο βενζινάς μου είναι μονίμως δύσθυμος. Μετά από μιαν απογοητευτική σαιζόν στο πετρέλαιο θερμάνσεως, όπου ο πολύς κόσμος μάλλον απομακρύνεται οριστικά από την κεντρική θέρμανση, περίμεναν την Άνοιξη μια αύξηση της κατανάλωσης καυσίμων κινήσεως. Η οποία με την απαγόρευση και τον φόβο για τις μετακινήσεις ακυρώνεται.

Το φάρμακο εξακολουθεί κινούμενο και το φαρμακευτικό υλικό γνωρίζει ζήτηση, όμως ο Κλάδος ζει ένα μικρό ποσοστό των απασχολουμένων.

Μένει η ρευστότητα στο λιανεμπόριο τροφίμων και τα συναφή είδη νοικοκυριού. Η οποία πλέον κατευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά, δια μέσου των Τραπεζών-καρτών, στις υπεραγορές - σούπερ μάρκετ. Αυτές με τη σειρά τους δίνουν μισθούς, κατά πλειοψηφία πενιχρούς, οι οποίοι ως επί το πλείστον κατατίθενται πάλι στο ταμείο τους με τις αγορές των υπαλλήλων. Οι πληρωμές σε προμηθευτές είναι μεταχρονολογημένες ενώ πόσες αφορούν Έλληνες προμηθευτές ώστε το χρήμα να μένει μέσα στη χώρα, μπορείτε να το διαπιστώσετε αν κάνετε μια πρόχειρη έρευνα στα ράφια για ποσοστά εγχωρίων-εισαγομένων προϊόντων.

Ενώ οι αλυσίδες ξένων συμφερόντων στέλνουν τις εισπράξεις έξω, αφαιρώντας τες από την εγχώρια ρευστότητα.

Οι ειδικοί κάνουν λόγο για τουλάχιστον μήνες αναμονής μέχρι να λήξει η κατάσταση συναγερμού. Και όλες οι ενδείξεις τείνουν σε αυστηρούς περιορισμούς οι οποίοι σαφώς παραπέμπουν σε μηδενισμό μεγάλων τομέων της οικονομικής δραστηριότητας.

Λοιπόν; Τί θα γίνουν άμεσα εκατοντάδες χιλιάδες και προοπτικά εκατομμύρια Έλληνες που δεν είναι γαντζωμένοι στην θηλή του Δημοσίου;

Την Κυβέρνηση απασχολεί το ζήτημα. Και οι σημερινές, συγκεκριμένες και στοχευμένες ανακοινώσεις των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας & Ανάπτυξης βρίσκονται στην σωστή κατεύθυνση, αποδεικνύοντας τόσο έγνοια όσο και μέριμνα.

Εδώ μια παρατήρηση παρότι θεωρώ περιττές τις επεξηγήσεις προθέσεων. Όχι απλώς χειροκροτούμε τα μέτρα αλλά και επαυξάνουμε. Δεν είμαστε αριστεροί για να χαιρόμαστε από την καταστροφή του ιδιωτικού τομέα και την εξαθλίωση των ανθρώπων του, διότι πιθανολογείται ότι έτσι αυτοί θα γίνουν πολιτική βορά στις τοξικές, ταξικές κομμουνιστικές ιδέες.

Από την άλλη όμως μην χάνεται η όραση της πραγματικότητας. Μια αστική κυβέρνηση είναι η κανονικότητα σε αστικό καθεστώς και αποτελεί καθήκον της να φροντίζει όλα τα κοινωνικά στρώματα, χαμηλά, μεσαία ου μην αλλά και ανώτερα.

Είναι το κοινωνικό συμβόλαιο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας μεταξύ ψηφοφόρου και εκπροσώπου : σου παρέχω εξουσία, μού παρέχεις κοινωνική προστασία.

Δεν μπορεί λοιπόν να μένεις εκστατικός από το αυτονόητο.

Προδομένος από την ηγεσία του ο αστικός πληθυσμός είδε ιστορικά να νομιμοποιούνται οι μπολσεβίκοι, οι οποίοι αποτελούν την πολιτική εκπροσώπηση του βορβοροσυλλέκτη της κοινωνίας. Κι όταν εν τέλει κατέλαβαν την εξουσία και έπραξαν τα τερατώδη τα οποία υπαγορεύει η πολιτική τους φύση και εγκληματική ιδεολογία, ο εθνικοαστικός πληθυσμός, καθώς τους θεωρούσε πολιτική νομιμότητα, ευλόγως έφριξε.

Ας τελειώσει λοιπόν το παραμύθι της σύγκρισης της σημερινής κυβέρνησης με τα ανοσιουργήματα Τσίπρα. Ο Τσίπρας υπήρξε εθνικό έγκλημα, ας ανοίξει η συζήτηση πώς, ή μάλλον ας φροντίσει με την πολιτική της η Κυβέρνηση, με κάθε μέσον δεν θα ξανασυμβεί.

Μετά τις σημερινές ανακοινώσεις μένει βεβαίως η εφαρμογή τους και το αποτέλεσμα στην οικονομία άρα και στην κοινωνία. Διότι και από τις πρώτες κινήσεις στον χώρο της δημόσιας υγείας για τον κορονοϊο γίνεται αντιληπτό ότι τα δημοσιονομικά περιθώρια είναι περιορισμένα.

Όταν απαιτούνται τα περίφημα ελικόπτερα που πετάνε μετρητά.

Καθώς μόνο η άμεση ενίσχυση, λελογισμένα μεν, με μετρητά και επιταγές αγοράς αγαθών μπορεί να δώσει λύση στο οξύ ζήτημα χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι μένουν βιαίως άνεργοι σε μια σταματημένη οικονομία όπου δεν έχουν εναλλακτικές πηγές εισοδήματος.

Το κράτος-πατερούλης;
Ναι, κάτι τέτοιες κρίσιμες περιστάσεις έκαναν τους ανθρώπους να το εφεύρουν.

Όχι το προλεταριακό κράτος των αχρήστων, η δολοφονική δικτατορία εξόντωσης των αρίστων της κοινωνίας.

Όχι το νεοφιλελεύθερο μη-κράτος των ανύπαρκτων δομών.

Όχι το αυτοκρατορικό κράτος των υπηκόων-res.

Το Εθνικό Κράτος των ελευθέρων πολιτών που έδωσαν αίμα για να το θεμελιώσουν και υποστηρίξουν, ώστε να τους στηρίξει, απαντοχή, στα δύσκολα.

Όπως όταν γίνεται πόλεμος. Γιατί πόλεμος γίνεται, δεν το λέω εγώ αλλά ο αξιότιμος Γάλλος Πρόεδρος. Που παρεμπιπτόντως προκαλεί την απορία σχετικά καθώς σβέλτα κήρυξε πόλεμο σε έναν αθέατο εχθρό-ιό, αλλά όχι σε έναν παγκοίνως ορατό, το Ισλάμ που έχει προκαλέσει μείζονα αιματοκυλίσματα στη χώρα του.

Μετά το 2008 διασώθηκαν οι τράπεζες, εδώ με συνεχείς ανακεφαλαιοποιήσεις σοβαρού κόστους για την κοινωνία, παγκοσμίως με τα γνωστά ελικόπτερα, τα οποία στις ΗΠΑ "έριξαν" 800 δις $. Ταυτόχρονα εκεί διασώθηκαν και μεγάλες επιχειρήσεις όπως η General Motors, με πρόνοια για τις θέσεις των εργαζομένων. Ενώ σήμερα υπολογίζεται πως ανάγκη άμεσης βοήθειας έχουν 57 εκατομμύρια Αμερικανοί.

Ο Τραμπ ανακοίνωσε γι' αρχή μέτρα 800 δις για την στήριξη της οικονομίας. Μπορεί βεβαίως να τυπώσει, ενώ η χώρα μας έχει εκχωρήσει το εκτυπωτικό δικαίωμα.

Δεν γνωρίζω, κανείς δεν γνωρίζει πόσο θα διαρκέσει η απειλή του Κινεζικού ιού και ποια κοινωνία, ποια οικονομία θα αναδυθεί στη συνέχεια. Γνωρίζω όμως δύο πράγματα.

Πρώτον, ότι αν καταστραφεί η πραγματική οικονομία, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας βρίσκεται στην "Δεύτερη" Ελλάδα, όχι στον παρασιτισμό του Δημοσίου, δεν υπάρχουν Ένοπλες Δυνάμεις και Σώματα Ασφαλείας που θα υπερασπίσουν τη χώρα από τον πόλεμο του Ερντογάν και τον υπαρξιακό εχθρό, την Τουρκία. Όπως και δεν υπάρχει κρατικός μηχανισμός και σύστημα υγείας για περίθαλψη των ασθενούντων.

Δεύτερον, ότι ο Ερντογάν βρίσκεται στην ψυχολογικά τοξική κατάσταση της ματαιωμένης προσδοκίας. Η συνεχής μετά το 1974 ελληνική υποχωρητικότητα τον είχε πείσει ότι θα υποδουλώσει ξανά την Ελλάδα, θα αντιστρέψει το 1821, που αποτελεί την πάγια μετά το 1922 τουρκική επιδίωξη συνεπέστατα απ' όλους τους τούρκους ηγέτες έκτοτε υπηρετούμενη, δίχως να ξοδέψει ούτε μια σφαίρα. Εκμεταλλευόμενος μόνο συνεχώς την δειλία και τον παραλυτικό φόβο των ελληνικών πολιτικών τάξεων μετά το 1974.

Με τον Έβρο αυτό μερικώς ανετράπη. Ενώ έχασε, πάλι μερικώς και την δυνατότητα εκβιασμού των ψοφοδεών Ευρωπαίων για να τους αποσπά χρήματα : κόντυνε το νταβατζηλίκι του, με δυο λόγια. Ριψοκίνδυνα εκτιμώ, επειδή ως τακτικιστής λειτουργεί σημειολογικά, πέραν των συνεχών φθορών και καταπονήσεων μας, εάν σχεδιάζει μείζονα επιθετική κίνηση εναντίον της Ελλάδος, δεν θα την κάνει εφέτος αλλά του χρόνου, όταν αλλοίμονο η Γιάννα-δεν-μπορώ-να-χαμογελάσω-μη-σκιστεί-κάνα-μάγουλο θα ηγείται του Εορτασμού των 200 χρόνων από το 1821.

Και η διατήρηση της ανεξαρτησίας που μας χάρισαν εκείνοι οι τιτάνες θα εξαρτάται από την οικονομική δυνατότητα της χώρας, δηλαδή της οικονομίας, να στηρίξει την άμυνά της.

Αλλά και από την δυνατότητα των ανθρώπων. Στον Έβρο, πίσω απ' την πρώτη γραμμή των ενόπλων βρέθηκαν αγρότες, επαγγελματίες και γυναίκες της περιοχής, οι νέες "γυναίκες της Πίνδου". Ενώ ενισχύσεις σε υλικό έστειλαν επιχειρηματίες, όχι τα συνδικάτα των δημοσίων υπαλλήλων. Η "Δεύτερη" Ελλάδα. Αυτή που τρόμαξε τα σταλινικά κτήνη του κρατισμού της "Πρώτης".