Στην Αμερική έχουν να λένε πως ο οποιοσδήποτε Αμερικανός πολίτης μπορεί αν θέλει να γίνει πρόεδρος της χώρας. Αρκεί βέβαια να είναι γεννημένος εκεί.
Κατά τα άλλα, ασχέτως καταγωγής, φυλής, φύλου, μόρφωσης, εμφάνισης, νοημοσύνης, κλπ., όντως ο οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ.
Στη θεωρία… διότι στην πράξη και εκεί λειτουργούν υπόγειοι μηχανισμοί, κυκλώματα, συμφέροντα, και όλα αυτά τα περίεργα συμπαρομαρτούντα που ανέκαθεν υπήρχαν στους χώρους των ελίτ, χώρια η τεράστια οικονομική επιφάνεια που χρειάζεται (βλ. χορηγούς, κ.ά.) κάποιος για να διεκδικήσει την προεδρία, και που σημαίνει ότι ελάχιστοι «χρισμένοι» εκλεκτοί μπορούν πράγματι να διοικήσουν την χώρα (και τον πλανήτη) μέσα από τον Λευκό Οίκο…
Αυτά στην Αμερική, όπου μπορεί ένας τριτοκλασάτος ηθοποιός να έγινε πρόεδρος κάποτε, και μάλιστα ιδιαίτερα επιτυχημένος, ή ένας ηλίθιος αργότερα, πλην όμως γιος προέδρου και ζάπλουτος ο ίδιος, όπως η οικογένειά του, αλλά μέχρι εκεί…
Όλοι οι υπόλοιποι, υπουργοί, σύμβουλοι, πρεσβευτές (που εκεί διορίζονται) κλπ., είναι συνήθως εγνωσμένης αντικειμενικά αξίας, οπότε ακόμη κι αν είναι τενεκές ξεγάνωτος ο πρόεδρος, οι πολιτικές του είναι πάντα συμβατές με την προκαθορισμένη πορεία της χώρας, με τα συμφέροντά της, και έτσι σπάνια θα βρεθεί κάποιος ένοικος του Λευκού Οίκου που να τα διαλύσει όλα.
Χώρια του ότι μόλις πάει κάτι στραβά, οι θεσμοί, που εκεί λειτουργούν, είναι έτοιμοι να τον καθαιρέσουν.
Εξάλλου μιλάμε για μια χώρα που από το 1776 διεξάγει εκλογές κάθε πρώτη Τρίτη του Νοέμβρη, κάθε τέσσερα χρόνια… άσχετα αν έχει πόλεμο, οικονομική κρίση, διαδηλώσεις, εξεγέρσεις κλπ.
Κάθε πρώτη Τρίτη του Νοέμβρη, και κάθε τέσσερα χρόνια… βρέξει χιονίσει!
Αυτά για την Αμερική.
Στην Ελλάδα όμως όλα αυτά εμείς τα έχουμε ξεπεράσει προ πολλού. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως όταν οι Αμερικανοί δεν υπήρχαν, κι όπου υπήρχαν οι πρόγονοί τους τρώγανε ωμό κρέας, εμείς γράφαμε ποίηση και ομηρικά έπη… Έτσι δεν είναι;
Γι’ αυτό στα καθ’ ημάς πραγματικά ο οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει πρωθυπουργός… ακόμη κι αν είναι αμόρφωτος, ημιμαθής, θρασύς, ασουλούπωτος, δεν γνωρίζει βασικά αγγλικά, δεν γνωρίζει ιστορία, και γενικά μας ρεζιλεύει όποτε ανοίξει το στόμα του, ή έχει συνάντηση με ξένο ομόλογό του.
Διότι εμείς είμαστε πραγματικά (το επαναλαμβάνω) δημοκράτες, και δεν κάνουμε διαχωρισμούς ούτε βάζουμε ανούσια φίλτρα στο ποιος θα μας κυβερνήσει. Αρκεί να τον θέλει ο κυρίαρχος λαός.
Μιλάμε για πλέρια δημοκρατία κι όχι για αμερικανιές.
Γι’ αυτό και κερδάμε παντού, ειδικά τα τελευταία 3-4 χρόνια, διάστημα κατά το οποίο η χώρα μεγαλουργεί παντοιοτρόπως.
Και όσο για τους συμβούλους και τους υπουργούς… Εκεί να δείτε δημοκρατία.
Ο οποιοσδήποτε και η οποιαδήποτε μπορεί να υπουργεύσει, ακόμη και ως υπουργός Παιδείας, με μόνο προσόν το απολυτήριο λυκείου, ως υπουργός Άμυνας όντας Ι 5, ή να αναλάβει υπουργείο ακόμη κι αν είναι κοπελίτσα μόλις 25 χρόνων, ακόμη κι αν τα μοναδικά ένσημά της ήταν ως συμβασιούχα καθαρίστρια του Δήμου, ή απλά στέλεχος του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, με εμπειρία πολ ντάνσινγκ…
Μέχρι και υπουργός Εργασίας μπορεί να γίνει κάποιος στην Ελλάδα, όντας επαγγελματίας άεργος!
Αρκεί να είναι καλλίπυγος, να έχει κολλήσει αφίσες, και πάνω απ’ όλα να έχει κολλητό κάποιον μεγαλόσχημο που θα αναγνωρίσει το εγγενές πολιτικό της ταλέντο και θα την προωθήσει ανάλογα.
Θυμόσαστε την πρώην αρχιέρεια του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, την Βαλαβάναινα ντε, που ο Αλέξης την έκανε υφυπουργό Οικονομικών με αρμοδιότητα τα δημόσια έσοδα;
Και που είχε μπει τόσο πολύ στο πετσί του ρόλου της που είχε πει, αν θυμάμαι καλά, ότι οι φόροι είναι ευλογία; Και που ανάμεσα στα διάφορα άλλα κουλά είχε δηλώσει και πως δεν ξέρει να κάνει φορολογική δήλωση;
Τέτοιες δημοκρατικές επιλογές και κατακτήσεις μόνο στο Ελάντα.
Χώρια οι συγγενείς, οι γκόμενοι, οι φίλοι ράπερς, και γενικά οποιοσδήποτε πικραμένος γνωρίζει καλά κάποιον μεγαλοσυριζαίο, ο οποίος τον διορίζει όχι μόνο σύμβουλο σε κρατική θέση, αλλά ακόμη και σύμβουλο ιδιωτών επιχειρηματιών, με αποτέλεσμα να ανέβει ιλιγγιωδώς φορολογική κλίμακα μέσα σε τρία μόλις χρόνια. Και πάντα με επίκεντρο τον άνθρωπο!
Απίστευτο; Αληθινό…
Όπως αληθινό είναι ότι στη μπανανία μας έγινε σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού ένας άεργος, φυγόστρατος, τελειόφοιτος (στα 50 του) ΤΕΙ, πρώην βοηθός μπάρμαν, με μόνη του πολιτική προϋπηρεσία την συμμετοχή στα κινήματα και στις συλλογικότητες…
Τι να λέμε τώρα, και τι να μας πουν οι χλιμίτζουρες τα αμερικανάκια, με τα διδακτορικά τους και τα Χάρβαρντ τους;
Εξάλλου, τους είδαμε και τους σπουδαγμένους, που λέει κι ο φίλος μου ο Μήτσος (συριζαίος πρώην πασόκος).
Εμείς είμαστε Αίλυνες αφού…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου