.
Μόλις κυκλοφόρησε το έργο μου αυτό για το οποίο γράφω μερικά, όπως το κάνω και για άλλα βιβλία, μια και κανένας λειτουργός και θιασώτης της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών δεν πρόκειται να μπει στον κόπο ούτε καν να το μνημονεύσει.
Το σάπιο πολιτικό σύστημα, της κομματοκρατίας και της παρέας εφαρμόζει επιτυχώς την αλάνθαστη μέθοδο της συνωμοσίας της σιωπής!
Άλλο το «δημοκρατικό τόξο» και εντελώς άλλο η σιωπή του για τη δυσμενή κριτική.
Αναφέρεται και υμνείται όταν ό,τι εξυπηρετεί το σάπιο σύστημα της αφάτου παρακμής.
Μια και ο αναγνώστης αυτού του αντιδημοφιλούς σχολίου δεν γνωρίζει τον «ανώνυμο» συγγραφέα, σπεύδω να τον καταστήσω γνωστό ότι πρόκειται για το πεντηκοστόν έργο μου, με την σημείωση ότι έργα μου βραβεύτηκαν από την Ακαδημία Αθηνών και το Δήμο Αθηναίων, αλλά οι κάθε λογής παπαρολόγοι – επικοινωνιολόγοι και δημοσιογραφούντες ούτε καν που υποπτεύονται την ύπαρξή τους. «Ευλογώ», λοιπόν τα γένια μου λέγοντας ότι πρόκειται περί έργου, το οποίο -κατά κανόνα- περιλαμβάνει άρθρα μου, τα οποία δημοσιεύθηκαν στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα», με διευθυντή και εκδότη τον αείμνηστο ογκόλιθο της δημοσιογραφίας και των κοινωνικών αγώνων Κώστα Κύρκο (ο οποίος ποτέ δεν διανοήθηκε να λογοκρίνει ούτε μια λέξη).
Τα παρατιθέμενα κείμενα ανέρχονται περίπου σε 90 καταλαμβάνοντας 400 σελίδες, με πρώτη δημοσίευση τον Ιούλιο του 1988 και τελευταία το Μάρτιο του 2006, που σημαίνει ότι διαπραγματεύονται την πολιτική επικαιρότητα δύο περίπου δεκαετιών!
Δεκαετιών κατά τις οποίες η διαφθορά, παντός είδους, η παρακμή και κοπριτοκρατία διέγραψαν την μαύρη τροχιά τους στο γαλάζιο ουρανό της Ελλάδας και έστρωσαν το χαλί της χρεωκοπίας: Οικονομικής, πολιτικής, ηθικής, ψυχικής και πνευματικής. Εντελώς τυχαία σημειώνω τους τίτλους μερικών άρθρων: «Αθλιότητα της πολιτικής ή πολιτική της αθλιότητας;» (6-3-1992) – «Ο πολιτικός Ιανός της Ελλάδας και η αυτοαναίρεση των διακηρύξεων του ΠΑΣΟΚ» (3-4-1992) – «Πτυχές πολιτικής και κοινωνικής αποσύνθεσης της Ελλάδας» (3-4-1992) – «Η εθνική κρίση και το χρέος των Ελλήνων» (14-9-1992) – «Εξουσία και πολίτης» (20-11-1992) – «Ανοικτή επιστολή – πρόσκληση στον (μακάριστο πλέον) Μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστόδουλο» (11-12-1992) – «Αυτό το πακέτο ποιός θα το φάει;» (19-2-1993) – «Σελίδες από την ιστορία της φαυλότητας και του λαϊκισμού» (25-12-1992) – «Η Βαβέλ των Αθηνών» (19-3-1993) – «Ολαϊκισμός του Α. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ» (19-4-1993) – «Πολιτικός τυχοδιωκτισμός του Μ. Ανδρουλάκη» (16-4-1993, με πρώτη δημοσίευση στην «ΕΠΟΧΗ» της 29-11-1992) – «Η τυραννία της πλειοψηφίας δεν είναι δημοκρατία» (11-6-1993) – «Η βια ως συστατικό στοιχείο του πολιτικού ανταγωνισμού» (16-7-1993) – «Ο ξεπεσμός της Ελλάδας και η ευθύνη του λαού» (17-9-1993) – «Τα μυστικά κονδύλια και οι ενεργοί πολίτες» (3-12-1993) – «Οι «προστάτες» των κομματικών οπαδών» (11-2-1994) – «Ο θρίαμβος του λαϊκισμού και η καλλιέργεια του φασισμού» (22-4-1994) – «Το χρέος του πολίτη απέναντι στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα» (15-7-1994) – «Η ώρα του θανάτου του πολιτικο-κοινωνικού συστήματος της μαϊμούς» (18-11-1994) – «Το τέλος της πολιτικής και εθνικής αγυρτείας» (5-1-1996) – «Ο κόσμος της εντιμότητας είναι καιρός να σπάσει τις αλυσίδες της ντροπής» (22-12-1995) το τελευταίο: «Τα σκήπτρα της διαφθοράς κρατά η Ελλάδα» (20-5-2005).
Αυτά και πολλά άλλα κριτικά γράφτηκαν σ’ αυτή την άθλια εικοσαετία στην οποία πρωταγωνιστούσαν διεφθαρμένοι πολιτικάντηδες και ένας κοπριτολαός που έτρεχε ξωπίσω τους για ρουσφέτια. Αυτοί αντάμα κατασκεύασαν το φέρετρο της Ελλάδας και οι επόμενοι το κάρφωσαν!
Πολιτικάντηδες και ψηφοφόροι οι μεγάλοι εθνικοί δοσίλογοι!
ΣΗΜ. Από υποχρέωση εκδοτική σημειώνω ότι το έργο αυτό – το τόσο αντιπαθές – πωλείται στις εκδ. «Πελασγός» - Γιαννάκενας – Χαρ. Τρικούπη 14 (εντός στοάς) με 20 ευρώ και στην «Πολιτεία» οδός Ασκληπιού).
Γνωρίζω ότι το ενδιαφέρον του «ώριμου» αναγνωστικού κοινού ρέπει προς τη βαρουφακειάδα, η οποία τον έθαψε. Μαζοχισμός!
Αθήνα 31/10/2017
Μόλις κυκλοφόρησε το έργο μου αυτό για το οποίο γράφω μερικά, όπως το κάνω και για άλλα βιβλία, μια και κανένας λειτουργός και θιασώτης της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών δεν πρόκειται να μπει στον κόπο ούτε καν να το μνημονεύσει.
Το σάπιο πολιτικό σύστημα, της κομματοκρατίας και της παρέας εφαρμόζει επιτυχώς την αλάνθαστη μέθοδο της συνωμοσίας της σιωπής!
Άλλο το «δημοκρατικό τόξο» και εντελώς άλλο η σιωπή του για τη δυσμενή κριτική.
Αναφέρεται και υμνείται όταν ό,τι εξυπηρετεί το σάπιο σύστημα της αφάτου παρακμής.
Μια και ο αναγνώστης αυτού του αντιδημοφιλούς σχολίου δεν γνωρίζει τον «ανώνυμο» συγγραφέα, σπεύδω να τον καταστήσω γνωστό ότι πρόκειται για το πεντηκοστόν έργο μου, με την σημείωση ότι έργα μου βραβεύτηκαν από την Ακαδημία Αθηνών και το Δήμο Αθηναίων, αλλά οι κάθε λογής παπαρολόγοι – επικοινωνιολόγοι και δημοσιογραφούντες ούτε καν που υποπτεύονται την ύπαρξή τους. «Ευλογώ», λοιπόν τα γένια μου λέγοντας ότι πρόκειται περί έργου, το οποίο -κατά κανόνα- περιλαμβάνει άρθρα μου, τα οποία δημοσιεύθηκαν στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα», με διευθυντή και εκδότη τον αείμνηστο ογκόλιθο της δημοσιογραφίας και των κοινωνικών αγώνων Κώστα Κύρκο (ο οποίος ποτέ δεν διανοήθηκε να λογοκρίνει ούτε μια λέξη).
Τα παρατιθέμενα κείμενα ανέρχονται περίπου σε 90 καταλαμβάνοντας 400 σελίδες, με πρώτη δημοσίευση τον Ιούλιο του 1988 και τελευταία το Μάρτιο του 2006, που σημαίνει ότι διαπραγματεύονται την πολιτική επικαιρότητα δύο περίπου δεκαετιών!
Δεκαετιών κατά τις οποίες η διαφθορά, παντός είδους, η παρακμή και κοπριτοκρατία διέγραψαν την μαύρη τροχιά τους στο γαλάζιο ουρανό της Ελλάδας και έστρωσαν το χαλί της χρεωκοπίας: Οικονομικής, πολιτικής, ηθικής, ψυχικής και πνευματικής. Εντελώς τυχαία σημειώνω τους τίτλους μερικών άρθρων: «Αθλιότητα της πολιτικής ή πολιτική της αθλιότητας;» (6-3-1992) – «Ο πολιτικός Ιανός της Ελλάδας και η αυτοαναίρεση των διακηρύξεων του ΠΑΣΟΚ» (3-4-1992) – «Πτυχές πολιτικής και κοινωνικής αποσύνθεσης της Ελλάδας» (3-4-1992) – «Η εθνική κρίση και το χρέος των Ελλήνων» (14-9-1992) – «Εξουσία και πολίτης» (20-11-1992) – «Ανοικτή επιστολή – πρόσκληση στον (μακάριστο πλέον) Μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστόδουλο» (11-12-1992) – «Αυτό το πακέτο ποιός θα το φάει;» (19-2-1993) – «Σελίδες από την ιστορία της φαυλότητας και του λαϊκισμού» (25-12-1992) – «Η Βαβέλ των Αθηνών» (19-3-1993) – «Ολαϊκισμός του Α. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ» (19-4-1993) – «Πολιτικός τυχοδιωκτισμός του Μ. Ανδρουλάκη» (16-4-1993, με πρώτη δημοσίευση στην «ΕΠΟΧΗ» της 29-11-1992) – «Η τυραννία της πλειοψηφίας δεν είναι δημοκρατία» (11-6-1993) – «Η βια ως συστατικό στοιχείο του πολιτικού ανταγωνισμού» (16-7-1993) – «Ο ξεπεσμός της Ελλάδας και η ευθύνη του λαού» (17-9-1993) – «Τα μυστικά κονδύλια και οι ενεργοί πολίτες» (3-12-1993) – «Οι «προστάτες» των κομματικών οπαδών» (11-2-1994) – «Ο θρίαμβος του λαϊκισμού και η καλλιέργεια του φασισμού» (22-4-1994) – «Το χρέος του πολίτη απέναντι στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα» (15-7-1994) – «Η ώρα του θανάτου του πολιτικο-κοινωνικού συστήματος της μαϊμούς» (18-11-1994) – «Το τέλος της πολιτικής και εθνικής αγυρτείας» (5-1-1996) – «Ο κόσμος της εντιμότητας είναι καιρός να σπάσει τις αλυσίδες της ντροπής» (22-12-1995) το τελευταίο: «Τα σκήπτρα της διαφθοράς κρατά η Ελλάδα» (20-5-2005).
Αυτά και πολλά άλλα κριτικά γράφτηκαν σ’ αυτή την άθλια εικοσαετία στην οποία πρωταγωνιστούσαν διεφθαρμένοι πολιτικάντηδες και ένας κοπριτολαός που έτρεχε ξωπίσω τους για ρουσφέτια. Αυτοί αντάμα κατασκεύασαν το φέρετρο της Ελλάδας και οι επόμενοι το κάρφωσαν!
Πολιτικάντηδες και ψηφοφόροι οι μεγάλοι εθνικοί δοσίλογοι!
ΣΗΜ. Από υποχρέωση εκδοτική σημειώνω ότι το έργο αυτό – το τόσο αντιπαθές – πωλείται στις εκδ. «Πελασγός» - Γιαννάκενας – Χαρ. Τρικούπη 14 (εντός στοάς) με 20 ευρώ και στην «Πολιτεία» οδός Ασκληπιού).
Γνωρίζω ότι το ενδιαφέρον του «ώριμου» αναγνωστικού κοινού ρέπει προς τη βαρουφακειάδα, η οποία τον έθαψε. Μαζοχισμός!
Αθήνα 31/10/2017
Πολιτικές Υποθήκες:
Μακρυγιάννης: «Είχα δύο αγάλματα περίφημα... Όταν χάλασαν τον Πόρον, τα χαν πάρει κάτι στρατιώτες και εις τ’ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων για χίλια τάλαρα... Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα, τους είπα: Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαντα να σας δώσουνε, να μην τα καταδεχτείτε να βγουν απ’ την πατρίδα μας.
Δι’ αυτά πολεμήσαμεν. Τους δίνω τριακόσια πενήντα τάλαρα... τάχα κρυμμένα. Με την αναφορά μου τα πρόσφερα του Βασιλέως να χρησιμοποιηθούν δια την πατρίδα».
Ο ίδιος: «Μας πήραν την ματοκυλισμένη μας γης, την αγόρασαν από να γρόσι το στρέμμα, και βάλαν εμάς με τ’ αλέτρι να τραβούμεν το γενί και βγάνομεν των συγγενών μας τα κόκκαλα».
Ο ίδιος: «Οι αφεντάδες μας περπατούνε με τις καρότζες τους, και οι αγωνισταί δεν έχουν ούτε γουμάρι και ξυπόλυτοι και γυμνοί διακονεύουν εις τα σοκάκια».
Ο ίδιος: «Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάση ή χαλάση, να λέγη «εγώ». Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκιάνουν να λένε «εμείς»».
Ο ίδιος: «Όχι να πορνεύουν την αρετή και να καταπατούν τον νόμον και να ‘χουν την επιρροή για ικανότη».
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου