Κυριακή 12 Μαρτίου 2017

Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς και η Παναγία

http://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/o-agios-grigorios-palamas-ke-i-panagia/


α) Τη  η  προβάλλει και τιμά τον κατεξοχήν διδάσκαλο της ορθόδοξης πίστης, τον .

Βαθύς γνώστης της έξωθεν σοφίας, της φι­λο­σο­φίας και των επιστημονικών δεδομένων της εποχής του, ο άγιος διακρίθηκε ως χα­ρι­σμα­­τι­κός ησυχαστής, πολυγραφότατος συγγραφέας και άριστος Επί­σκο­πος στην πόλη της .
Στις συγγραφές του υπεραμύνεται της ησυ­χα­στικής ζωής και αναπτύσσει την ορθόδοξη διδασκαλία για τον Θεό, διακρίνοντας τις μεθεκτές θείες ενέργειες από την αμέθεκτη θεία ουσία.
β) Μεγάλο σεβασμό και τιμή απέδιδε ο ιερός Γρηγόριος στην . Αισθανόταν υποχρεωμένος και ευγνώμων απέναντι στην Κυρία Θε­ο­τόκο, για τις άπειρες ευεργεσίες της στο ανθρώπινο γένος, καθώς και για τα άπειρα χαρίσματά της και τις προ­σω­πικές εμπειρίες που αξιώθηκε. Ό­πως μαρτυρεί ο βιογράφος του Φιλόθεος Κόκκινος, η  πλη­ρο­φόρησε τον Γρηγόριο μέσω της εμφάνισης του ευαγγελιστή Ιωάννου του Θεολόγου ότι, πάντοτε υπήρξε σύμμαχος και βοηθός του: «Και πάλαι και νυν, κάν τω παρόντι, μάλα χαριέντως και ηδέως, φησί, κάν των μέλλοντι» (PG 151, 566C-D).
γ) Διασώζεται και άλλη μαρτυρία για την εμφάνιση της  Δέσποινας, την οποία επικαλούνταν ο άγιος ευρισκό­μενος στο . Εκείνη παρουσιάσθηκε «σεμνώς και παρθενικώς», όπως την εμφα­νί­ζουν οι ιερές εικόνες και οικονόμησε όχι μόνο τις πνευματικές αλλά και τις υλικές ανάγκες του αγίου και των συμμοναστών του (PG 151, 579D-580A). Οι προσωπικές εμπειρίες και η σύνδεση της ζωής του αγίου Γρη­γορίου με το πρόσωπο της Παναγίας φαίνεται από τις θαυμάσιες θεομη­το­ρι­κές του Ομιλίες.
δ) Για τον υπέρμαχο των ησυχαστών επίσκοπο Γρηγόριο, η Παρθέ­νος Μαρία ενδιέτριβε από νεαρή ηλικία στο ναό και καλλιεργούσε την «ιερά ησυχία» και τη νο­ε­ρά προ­σευχή. Σε Ομιλία του στα Εισόδια της Θεο­τόκου, που με­τέ­φρα­­σε ο άγιος Νικόδημος Αγιορείτης, αναφέρει ότι, με την η­συχία «χωρίζεταί τινάς από τα γήινα και ενώνεται με τον Θεόν, και δια μέσου αυτής προσκαρτερεί πάντοτε εις προσευχάς και δεήσεις,… αφού δε ε­νωθή απορρήτως, και συγκερασθή εις τον τοιούτον το υπέρ αίσθησιν και νουν του Θεού φως, τότε αυτός ως καθαρίσας την καρδίαν με την ησυ­χί­αν, βλέπει εις τον εαυτόν του ωσάν εις καθαρώτατον καθρέπτην τον Θε­όν».
ε) ΄Ετσι η Παρθένος Μαρία καθίσταται πρότυπο όσων θέλουν να α­κο­λουθήσουν την ησυχαστική ζωή. «Ταύτης κατά νουν ησυχίας παρά­δειγ­μα σύντομον, και ωφελιμώ­τα­τον από κάθε άλλο, εστάθη η Παρθένος αύ­τη, ήτις εξ απαλών ονύχων ηνώθη με τον Θεόν δια της ιεράς ησυχίας. Ε­πειδή μονάχη αυτή από όλους από τόσον μικρόν παιδίον υπέρ φύσιν ησύ­χασε και μοναχή αύτη τον Θεάνθρωπον Λόγον απειράνδρως εκυο­φό­ρησεν».
στ) Σε Ομιλία του στον Ευαγγελισμό της  γράφει ότι, η «παρ­θενομήτωρ αύτη μόνη μεθόριόν εστι κτιστής και ακτίστου φύσεως… Αύ­τη των επί γης η δόξα, των κατ΄ ουρανών η τερπνότης, το πάσης κτί­σε­ως εγκαλλώπισμα» (PG 151, 177AB). Παράλληλα εκφράζει την έκ­πληξή του μπροστά στο απόρρητο και α­κα­τα­νό­ητο μυστήριο της υπερφυούς συλ­λή­ψεως. Το μυστήριο αυτό είναι «πιστευόμενον αλλ’ ου γινω­σκό­με­νον, προσκυνούμενον αλλ΄ ου πολυπραγμονούμενον, και προσκυνού­με­νόν τε και πιστευόμενον δια μόνου του Πνεύματος». Με αυτό δίδεται η δυ­νατό­τη­τα στην αν­θρώ­πι­νη φύση να γίνει ομόθεη.
ζ) Μια άλλη θέση του  σχετικά με το πρόσωπο της  που εντυπωσιάζει είναι ότι, πρώτη αυτή αξιώθηκε να ατενίσει τον Αναστάντα Κύριο. Ερμηνεύοντας το ευαγγέλιο της Κυριακής των Μυ­ρο­­φόρων υποστηρίζει ότι, η Θεοτόκος δέχθηκε πρώτη το μήνυμα της Ανα­στάσεως. Εξηγεί πειστικά, ότι οι ευαγγελιστές παρου­σία­σαν «συνε­σκια­σμέ­νως» ή αμυδρά τα γεγονότα, επειδή δεν ήθελαν να παρουσιάσουν ως πρώ­το μάρτυρα της Αναστάσεως τη μητέρα του Κυρίου, για να μη δώσουν α­φορμές αμφιβολιών στους απιστούντες. Ο θείος Γρηγόριος θεωρούσε την Παναγία ως «πηγή και ρίζα της αποκειμένης ημίν εν ουρανοίς ελπί­δος».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου


Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου