ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΙΚΟ ΝΟΥ, ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΛΑΥΡΙΩΤΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ!

ΟΙ ΛΑΪΚΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΙΧΑΜΕ  ΜΥΡΙΟΥΣ  ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΣ…  ΑΛΛ’ ΟΥ  ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ!

ΘΕΜΑ: ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ, ΑΝΑΘΕΜΑ ΚΑΙ ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ, ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑ ΜΑΣ… ΟΤΙ ΠΑΨΑΜΕ ΝΑ ΑΓΑΠΟΥΜΕ!  ΤΟ ΨΕΜΑ.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ‘’ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ’’ [ΕΤΟΣ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ 2006]

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς ο Χριστός  αποκαλείται και είναι «Ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών». Αν πάλι ο Θεός είναι αγάπη, είναι γιατί ακριβώς ενεργεί «Θρησκευτικά-Θεραπευτικά»!

Ο αείμνηστος Ιωάννης Ρωμανίδης μας δίνει εξ αρχής, μια άριστη θεραπευτική συνταγή! Λέγει μόνον ό,τι λένε οι άγιοι Πατέρες: «Οι Πατέρες λένε ότι κατά την πτώσι του ανθρώπου εσκοτίσθηκε ο νους του ανθρώπου. Εσκοτίσθη ο νους του Αδάμ. Δεν ασχολούνται οι Πατέρες με τον Αδάμ ως Αδάμ, αλλά με τον νουν του Αδάμ, ο οποίος Αδάμ αρρώστησε, επειδή εσκοτίσθηκε ο νους του. Οι Πατέρες μιλάνε για ασύνετον νουν. Παντού στην Πατερική γραμματεία το θέμα της πτώσεως είναι ο σκοτασμός του νοός του ανθρώπου» (ΦΩΤΙΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ, Ορθ. Ιεραπ. Σύνδεσμος Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου των Θεσσαλονικέων Φωτιστών των Σλάβων, σελ. 1).

Αδελφοί, γίνετε τώρα να είμαστε η Μία Αποστολική Εκκλησία και να λείπει από εμάς η Αγάπη η Αποστολική, και εννοώ ο σεβασμός σε ό,τι οι Αποστολικοί Πατέρες μας παρέδωσαν; Αλήθεια, τι νόημα έχουν τα παρακάτω λόγια του αποστόλου Παύλου που λέγει προς τους Γαλάτας; «Αλλά κι αν εμείς* ή ακόμη κι ένας άγγελος από τον ουρανό σας κηρύξει ένα ευαγγέλιο διαφορετικό* από το ευαγγέλιο που σας κηρύξαμε, αυτός να είναιανάθεμα*!».

 «Αλλά κι αν εμείς*»… Εμείς οι απόστολοι, οι επίσκοποι, οι ιερείς, οι μοναχοί, οι λαϊκοί, αλλά και ένας μόνος του από εμάς αν «σας κηρύξει ένα ευαγγέλιο διαφορετικό από το ευαγγέλιο που σας κηρύξαμε, αυτός* να είναι ανάθεμα!».

Ο απόστολος του Χριστού Παύλος, που δεν τον χειροτόνησε κανένας από τους γνωστούς μαθητές του Κυρίου στην θέση την Αποστολική, αλλά Αυτός ο Ίδιος ο Κύριος… ο απόστολος λοιπόν των εθνών, ο άγιος Παύλος, γνωρίζοντας πολύ καλά τα περί της διαστροφής του «Θεολογικού Νου» πολλών σύγχρονων αλλά και μελλοντικών Διδασκάλων, οι οποίοι μεταμορφώνονται σε Λυκοποιμένες, Ψευδοπροφήτες και κατασπάραζαν το ποίμνιο κάνει ένα ακόμη βήμα και ότι κι αν μας λέγει, μας βλέπει «Ως τέκνα του αγαπητά» και, μας περιτοιχίζει με τα νοήματα των επιστολών του! Και πάλι λοιπόν μας «Νου-θετεί»…  με έναν ακόμη αποστολικό θεραπευτικό του λόγο!

-       «Ουκ εντρέπων υμάς γράφω ταύτα, αλλ' ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ. Εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ' ου πολλούς πατέρας. εν γαρ Χριστώ Ιησού διά του ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα» (Α' Κορ. 4, 14).

Αλήθεια αδελφοί, δεν είναι ώρα να τελειώνουν τα ψέματα; Δεν είναι ώρα να πάρουμε απάντηση στο αν χωράει ανάθεμα στους Αγίους Πατέρες και σε όσα αυτοί θέσπισαν μέσα από τις Άγιες και Μεγάλες Ιστορικές-Ορθόδοξες Συνόδους; Ποιος, και πόσο άρρωστος μπορεί να είναι ένας ανθρώπινος «Νους», για να εκφράσει μία τέτοια γνώμη; Ποιος είναι αυτός* που ήδη με την άρση των ΑΝΑΘΕΜΑΤΩΝ- από τους «Διεστραμμένους Νόες», δηλαδή τους Αιρετικούς- έστρεψε και έριξε το ανάθεμα στους Άγιους Πατέρες μας… έτσι ώστε τα νέα βιβλία των θρησκευτικών να ονομάζουν τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό απλά, Κύριο; «Ο κ. Κοσμάς»!!! Αλήθεια τι γνωρίζουμε για το «Ανάθεμα» και τον «Αφορισμό»;

 «Στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία μας ανάθεμα και αφορισμός ταυτίζονται και αποτελούν βαρύτατη εκκλησιαστική ποινή. Το αποτέλεσμα αυτής της ποινής είναι η αποκοπή από την εκκλησιαστική κοινωνία, η καταδίκη που παραδίδει το αποβληθέν μέλος στον Σατανά, ώστε να μπορέσει δια παιδαγωγικής τιμωρίας να σωθεί. Δηλαδή ο σκοπός του αφορισμού είναι η μετάνοια [θεραπεία!] του αφορισμένου, και όχι η τιμωρία» [ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE ].

Αν τώρα το γνωρίζουμε, γιατί θέλουμε να αγνοούμε ότι για να τον επ-ονομάζουμε, τον Άγιο Κοσμά απλά ως κ. Κοσμά-μέσα στα σχολικά βιβλία- η προϋπόθεση είναι ΜΙΑ; Η ΚΑΘ-ΑΙΡΕΣΕΙ του!!! Και εν προκειμένω- κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης που λέγει ότι το "Μέρος" εκφράζει το "Όλον"- η καθαίρεση όλων των αγίων μας που έφταιξαν ως άρρωστοι νόες τους για το ΣΧΙΜΑ......

«Η καθαίρεσις-ΤΏΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ- αποτελεί την εσχάτη των ποινών πού επιβάλλεται από τα εκκλησιαστικά δικαστήρια σε κληρικούς (εν ζωή και όχι μόνο!)των τριών βαθμών. Ο κληρικός που τιμωρείται με την ποινή αυτή επανέρχεται στην τάξη που ανήκε προηγουμένως, είτε ως λαϊκός(!) είτε ως μοναχός»…. Αλήθεια ποιος καθαίρεσε τον «Κοσμά» και με ποια κατηγορία; Τα γνωρίζετε αυτά;

Αλήθεια ποιοι απειλούνται και σήμερα, και από ποιους, για να ΚΑΘΑΙΡΕΘΟΥΝ, και ποια είναι τα παραπτώματα τα οποία έκαναν ή καλύτερα ποια παραπτώματα τιμωρούνται με καθαίρεση;

ΠΡΟΣΟΧΗ! «Εκεί που είναι τα (ΠΑΡΑ)πτώματα, εκεί και οι Αετοί…» (Λόγια της Αγίας Γραφής)

ΠΑΡΑ-ΠΤΩΜΑΤΑ: «Προσδιορίζονται 76 παραπτώματα τα οποία τιμωρούνται με καθαίρεση, τα κυριότερα από τα οποία είναι [και κυρίως για ιερείς, αρχιερείς και πατριάρχες!]τα εξής: ΑΙΡΕΣΗ, γάμος μετά τη χειροτονία, διγαμία, εισπήδηση σε ξένη μητρόπολη, εγκατάλειψη της ενορίας ή της επισκοπής, επιορκία, ιεροσυλία, κοσμικά αξιώματα, μέθη, μοιχεία, πορνεία…». ΑΛΗΘΕΙΑ Π. ΕΥΘΥΜΙΕ, ΠΟΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ!

[ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE  ].

 ΕΠΙΜΕΡΟ

Αδελφοί, είναι γνωστό ότι στον έξω κόσμο η ζυγαριά του μυαλού έχει δυο ταψιά! Στο ένα μπαίνουν τα «Καλά παιδιά», και από την άλλη πλευρά τα «Κακά Παιδιά», τα ανυπάκουα! Ο αείμνηστος Πρωτοπρ. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης, καθηγητής Πανεπιστημίου γράφει, «Περί της αποκλίσεως της Δυτικής Χριστιανοσύνης, από το Ορθόδοξο [Αποστολικό!] ήθος».

«Ο Χριστός-λέγει- για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς αποκαλείται επανειλημμένως μέσα στις ευχές και στα τροπάρια της Εκκλησίας ως ‘’ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών’’. Αν ψάξετε στην παπική ή στην Προτεσταντική παράδοση, αυτή η επωνυμία για τον Χριστό, ως ιατρό, δεν υπάρχει πουθενά! Ο Χριστός μόνο στην Ορθόδοξη παράδοσι αποκαλείται ιατρός. Γιατί όμως αυτή η παράδοσις έσβησε από τους Παπικούς και τους Προτεστάντες και, όταν τους μιλάμε για θεραπευτική αγωγή  ξαφνιάζονται; Διότι η ανάγκη της καθάρσεως και του φωτισμού, η ανάγκη της εσωτερικής αλλαγής έφυγε από τους ανθρώπους αυτούς στην δική τους Θεολογία. Γι’ αυτούς εκείνος που αλλάζει δεν είναι ο άνθρωπός, αλλά ο Θεός! [Η Αποστολική Εκκλησία Του!]… Ο άνθρωπος-συνεχίζει- γι’ αυτούς δεν αλλάζει. Το μόνο πράγμα που κάνει ο άνθρωπος γι’ αυτούς είναι ότι γίνεται καλό παιδί. Και όταν ο άνθρωπος από κακό παιδί που ήταν γίνει καλό παιδί, τότε ο Θεός τον αγαπά. [Τότε και ο επίσκοπος σε αγαπά, και ο πρωτοσύγκελος, και οι ιερείς, και οι λαϊκοί!]… Διαφορετικά, τον αποστρέφονται! [Όπως αυτούς που κοιμούνται έξω και, ψάχνουν πνευματική τροφή στους Πατερικούς «Κάδους», μιας και εμείς οι πιστοί (κληρικοί και λαϊκοί!) πετάξαμε του Ιερούς Κανόνες στα ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ!]… Αν-ξανασυνεχίζει- παραμένη ή γίνεται κακό παιδί, τότε ο Θεός δεν τον αγαπά! Δηλαδή, αν ο άνθρωπος γίνη καλό παιδί, τότε αλλάζει και ο Θεός και γίνεται καλός. Και από εκεί που δεν τον αγαπούσε, τώρα τον αγαπά! Όταν ο άνθρωπος γίνεται κακό παιδί, ο Θεός θυμώνει [και μαζί με τον Θεό και όλοι οι πιστοί οπαδοί Του!] και, όταν ο άνθρωπος γίνεται καλό παιδί, ο Θεός χαίρεται! Αυτό δυστυχώς συμβαίνει στην Ευρώπη…[και στην Εκκλησία της Πτολεμαΐδα μας]….Έτσι είναι φανερό ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας ενδιαφέρονται για τον άνθρωπο όπως είναι σήμερα, αυτήν την στιγμή. Και εκείνος, που χρειάζεται θεραπεία, είναι ο κάθε άνθρωπος, ο οποίος έχει και την ευθύνη ενώπιον του θεού να αρχίση αυτό το έργο σήμερα, σ’ αυτή τη ζωή, διότι σ’ αυτήν την ζωή μπορεί. Όχι μετά τον θάνατον. Και αυτός ο ίδιος ο άνθρωπος είναι εκείνος, που θα αποφασίση για το αν θα ακολουθήση αυτόν…… » (ΦΩΤΙΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ, Ορθ. Ιεραπ. Σύνδεσμος Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου των Θεσσαλονικέων Φωτιστών των Σλάβων, σελ. 4).

Με τιμή

Πτολεμαΐδα 27 Σεπτεμβρίου 2016