Ίσως η χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής να ήταν η πιο χρήσιμη των τελευταίων ετών. Όχι, δεν τρελαθήκαμε να βλέπουμε κάτι άλλο από το βαρετό αυτό σόου για το ποιος θα κατατροπώσει τον άλλον στις ατάκες. Ήταν πράγματι μια ακόμη κακή παράσταση του πολιτικού συστήματος που επειδή δεν έχει τι άλλο να κάνει τρέφεται με θεάματα, έστω κι αν είναι κακοπαιγμένα.
Ήταν όμως χρήσιμη γιατί μπήκαν για πρώτη φορά ξεκάθαρα και σε πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση, οι βάσεις για τον διαχωρισμό του πολιτικού φάσματος. Ο κόσμος που έχει μάτια ανοικτά κατάλαβε χθες ποιες είναι οι χαώδεις διαφορές αριστεράς και κεντροδεξιάς, ποιες είναι οι τεράστιες διαφορές μεταξύ της ιδεολογίας ανθρώπων σαν τον Τσίπρα και της ευρύτερης δεξιάς.
Για πρώτη φορά μπήκε το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων. Αποδείχθηκε πώς η ιδεολογία της αριστεράς που κυριάρχησε από τη μεταπολίτευση και μετά θέλει να κυριαρχήσει ξανά έχοντας απέναντί της μια ενοχική δεξιά.
Ο Τσίπρας, ως νέος ηγέτης των αριστερών δυνάμεων της χώρας υπερασπίστηκε το χώρο που ο ίδιος υπηρετεί λέγοντας λίγο - πολύ αυτά που συνηθίζει να λέει. Ότι δηλαδή οι αριστεροί που ο ίδιος τιμά, ήταν πάντα θύματα, ότι δεν έχει αυτός τσεκούρια όπως η ΝΔ, ότι η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες εκπορεύεται μόνο από το χώρο της αριστεράς και άλλα τέτοια από έναν άνθρωπο που νομίζει ότι μπορεί να βρίσκεται στο πάνθεον των αριστερών ηγετών. Καημένε Ηλιού τι σου ‘μελλε να πάθεις.
Τον διαστρεβλωτικό τρόπο που βλέπει η αριστερά τον εαυτό της φάνηκε από την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την 49η επέτειο από το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών. Σύμφωνα με την ανακοίνωση λοιπόν: «Θυμόμαστε και τιμούμε τα μέλη και στελέχη της Αριστεράς, όσους και όσες αγωνίστηκαν για τη δημοκρατία, συμμετέχοντας στον επτάχρονο αντιδικτατορικό αγώνα. Τους άνδρες και τις γυναίκες που υπερασπίστηκαν τις αξίες της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, απέναντι στην αμερικανοκίνητη χούντα.
Ο αγώνας τους αποτελεί, για μας, πολύτιμη παρακαταθήκη. Ειδικά στις μέρες μας, όπου ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο εθνικισμός εξαπλώνονται στην Ευρώπη, κι όπου οι νοσταλγοί της χουντικής βαρβαρότητας, οι εχθροί της δημοκρατίας, προσπαθούν ξανά να σηκώσουν κεφάλι στη χώρα μας. Να είναι σίγουροι ότι αυτός ο λαός διαθέτει ακόμα μνήμη, και θα τους απωθήσει ξανά στο περιθώριο».
Δηλαδή κατά την Κουμουνδούρου οι... αγωνιστές της αριστεράς ήταν οι μοναδικοί που υπερασπίστηκαν τη δημοκρατία. Όλοι οι άλλοι τι ήταν στο Πολυτεχνείο ή τη Νομική; Μόνο αριστεροί ξεσηκώθηκαν κι όχι από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους;
Προσέξτε, δεν είναι αστείο και είναι οργανωμένο. Η διαστρέβλωση της αλήθειας είναι σε εξέλιξη καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό που θέλει είναι να καρπωθεί τα οφέλη της αντίστασης που μπορεί να είναι στην περίοδο των ναζί στην Ελλάδα, στη Χούντα ή και αργότερα.
Για τον Τσίπρα και την παρέα του «πας μη αριστερός… κακός, ακροδεξιός, βίαιος, αντιδημοκράτης, τραμπούκος». Αυτή η ιδεολογία πέρασε από τον Εμφύλιο και μετά, ειδικά μετά από την πτώση της χούντας και γι’ αυτό o τόπος βρίσκεται σε δεινή θέση. Η αριστερά ηττήθηκε στα βουνά και κέρδισε στα σπίτια, στις πόλεις και στις πλατείες απλά και μόνο γιατί οι ενοχές των υπολοίπων της άφησαν χώρο.
Τιμούμε βεβαίως τους αγωνιστές της αριστεράς που έδωσαν το αίμα τους για να φύγουν οι ναζί ή που κυνηγήθηκαν ανηλεώς στο εμφύλιο και μετά. Μακάρι ο εθνικός διχασμός να μην είχε ποτέ έρθει στην Ελλάδα και σίγουρα γι’ αυτό ευθύνες έχει και η δεξιά.
Όμως μεγαλύτερη ευθύνη της κεντροδεξιάς είναι ότι άφησε την αριστερή ιδεολογία να γίνει κυρίαρχη. Όταν κρατά ο Βορίδης τσεκούρι είναι φασίστας. Όταν όμως ο αριστερός καίει την Αθήνα με μολότοφ είναι ήρωας.
Όταν ο Χρυσαυγίτης σκοτώνει αριστερό είναι δολοφόνος και (ορθώς) πρέπει να τιμωρηθεί. Όταν ο δήθεν αριστερός σκοτώνει Χρυσαυγίτες είναι απλά ήρωας της αριστεράς που έκανε καλό.
Όταν υπάρχει δεξιό παρακράτος είναι για την αριστερά εγκληματικό και φασιστικό. Όταν όμως υπάρχει το αριστερό παρακράτος αυτό ονομάζεται αντίσταση. Όπως οι αναρχικοί του κ…ου που πήγαν και σημάδεψαν τα σπίτι των ελεγκτών, στέλνοντας μήνυμα σε άλλους όπου τους βρίσκουν να τους δέρνουν.
Δεν είναι φασισμός όταν καίγεται η Αθήνα από μπάχαλους που υποστηρίζονται από την αριστερά. Δεν είναι φασισμός όταν τρομοκράτες αιματοκυλούν τη χώρα αλλά για τους αριστερούς είναι απλά «παραστρατημένοι, με καλό μυαλό και με… ιδεολογικό υπόβαθρο για να κάνουν τις δολοφονίες τους, όπως έχει πει ο Μπαλαούρας.
Σκεφτείτε τι θα έλεγαν αν π.χ. ένας Νεοδημοκράτης πήγαινε να συμπαρασταθεί στο νοσοκομείο τον… Ρουπακιά. Όμως οι αριστεροί έχουν δικαίωμα να πηγαίνουν στον Ξηρό, τον Κουφοντίνα ή τον Γιωτόπουλο ή να κάνουν ό,τι μπορούν για να τους αποφυλακίσουν.
Η αριστερά που υπέθαλψε χρόνια τώρα τους μπάχαλους κι αποτέλεσε τη «μήτρα» για να βγουν μια σειρά από δολοφόνοι της εγχώριας τρομοκρατίας ήταν πάντοτε καβάλα στ’ άλογο.
Και η ενοχική κεντροδεξιά ακολουθούσε ψελλίζοντας δικαιολογίες και μη υπερασπιζόμενη τον εαυτό της και την ιστορία της. Μιλούσε κάποιος για πατρίδα; Αμέσως η στάμπα του εθνικιστή. Έλεγε να μαζέψουν τους μπάχαλους με τις μολότοφ, αυτόματα ήταν πράκτορας της Αστυνομίας και τραμπούκος. Τολμούσε να μιλήσει για την περίοδο των Ναζί, ήταν συνεργάτης των Γερμανών κ.ο.κ.
Η ουσία είναι μία: Μακάρι να είχαν όλα ξεχαστεί και να γινόταν στην Ελλάδα ένα νέο ξεκίνημα. Όμως όσο υπάρχουν οι αντίπαλοι θα πρέπει να γίνεται ξεκαθάρισμα χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις. Χωρίς την ηγεμονία της αριστεράς που προκάλεσε τεράστια προβλήματα ασφάλειας στη χώρα. Να τιμήσουμε όλους τους αγωνιστές απ’ όπου κι αν προέρχονται. Αλλά να πάψουμε να λειτουργούμε φοβικά απέναντι στην αριστερά για να μη θίξουμε τα «ιερά και τα όσιά τους».
Έλεος πια με το αριστερό παραμυθάκι που δεν έχει δράκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου