(1) Υπογραφή Συμφωνίας Ντέιτον το 1995 (2) Εικόνες εξαθλίωσης 21 χρόνια μετά. (3) Και ο δικός μας στη κοσμάρα του βιάζεται να μας Βοσνιοποιήσει
Με προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο ‘’Είναι η λύση της Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας ( ΔΔΟ) οικονομικά βιώσιμη; ’ ’ Είχα επιχειρηματολογήσει και επικαλέστηκα 10 λόγους για τους οποίους η προτεινόμενη λύσης της ΔΔΟ δεν είναι οικονομικά βιώσιμη.
Οι πολιτικές μας ηγεσίες για δεκαετίες τώρα βλακωδώς η/ και σκόπιμα συζητούν το κυπριακό με τους τουρκοκυπρίους παραγνωρίζοντας ότι το πρόβλημα δεν είναι δικοινοτικό, αλλά πρόβλημα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής, αποενοχοποιώντας με αυτό τον τρόπο την Τουρκία η οποία ενεργεί βάση σχεδίου που εκπονήθηκε από τον τούρκο συνταγματολόγο Νιχάτ Ερίμ το 1956. Δεν είναι σε θέση οι ηγεσίες μας να αντιληφθούν ότι ακόμη και αν η Τουρκία πιστωθεί με καλή θέληση και κάνει όλες τις υποχωρήσεις που η πλευρά μας ζητά στις πτυχές της Ασφάλειας, του Συνταγματικού και του Περιουσιακού, η λύση θα καταρρεύσει λόγω του ότι σε μια τόσο μικρή γεωγραφικά χώρα μια τέτοια λύση δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει λόγω του ότι δεν θα είναι οικονομικά βιώσιμη.
Θα επιχειρήσω πιο κάτω να παραθέσω κάποιες συγκρίσεις της Βοσνίας με την Κύπρο:
Οι υποθέσεις Βοσνίας και Κύπρου - Βίοι παράλληλοι:
Βοσνία
Τα βασικά σημεία αυτού του σχεδίου, που οι οπαδοί του εθνο-φεντεραλισμού και οι ντόπιοι καλοθελητές-τοποτηρητές τους, θέλουν να εφαρμόσουν και στην Κύπρο, είναι πανομοιότυπα με αυτά που εφαρμόσθηκαν με τη συμφωνία του Ντέιτον για τη Βοσνία το 1995. Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη 25 χρόνια μετά υπο-/δυσ-λειτουργεί επί τη βάσει μιας απίστευτα δαπανηρής γραφειοκρατίας.
Η Βοσνία διαθέτει δύο αυτόνομες κυβερνητικές οντότητες, την Ομοσπονδία Κροατών και Βοσνίων, από τη μια μεριά, και τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας (ΣΔΒ) από την άλλη. Και οι δύο οντότητες συγκροτούν ένα κράτος αλλά έχουν δικούς τους πρωθυπουργούς, υπουργούς και κοινοβούλια.
Η Ομοσπονδία απαρτίζεται από δέκα καντόνια και 147 δημαρχιακά συμβούλια, δημιουργώντας έτσι τέσσερα επίπεδα εξουσιών και πολλαπλά δικαιώματα αρνησικυρίας (βέτο). Η Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας (ΣΔΒ) ενώ απολαμβάνει ένα ιδιαίτερο καθεστώς ημι-αυτονομίας, όλες οι καίριες αρμοδιότητες του κράτους, δηλαδή τα θέματα οικονομικής, νομισματικής και εξωτερικής πολιτικής (αν κι εδώ το θέμα είναι πιο περίπλοκο) καθορίζονται ουσιαστικά σε επίπεδο ομοσπονδίας, όπου δεσπόζει η συμμαχία Βοσνίων και Κροατών.
Η προεδρία του ενιαίου κράτους είναι τριμελής (Βόσνιος, Κροάτης, Σέρβος) και ασκείται εκ περιτροπής κάθε τέσσερα χρόνια. Επίσης, το Συνταγματικό Δικαστήριο αποτελείται από εννέα μέλη, εκ των οποίων μόνο τα δύο προέρχονται από τη ΣΔΒ, ενώ τρεις δικαστές ορίζονται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και δεν πρέπει να είναι ούτε Βόσνιοι ούτε από κανένα γειτονικό κράτος της Βοσνίας. Όλα αυτά, βέβαια, είχαν καθοριστεί με τη συμφωνία του Ντέιτον το 1995.
Στην ουσία, η Βοσνία είναι ένα προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ και η οικονομία της έχει εισέλθει πλήρως στον αστερισμό της νεο-φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης με τη νομισματική της πολιτική να καθορίζεται από το περίφημο Currency Board (Νομισματικό Συμβούλιο). Αυτό, έχοντας σταθεροποιήσει το βοσνιακό μάρκο έναντι του ευρώ, έχει επιβάλει με τις ευλογίες της Γερμανίας και της ΕΚΤ μια απίστευτη πολιτική λιτότητας. Κεντρική Τράπεζα στην ουσία δεν υπάρχει και το κατά κεφαλή ετήσιο εισόδημα των Βοσνίων είναι κάτι λιγότερο από 4000 ευρώ
Η επίσημη ανεργία σε όλη τη συνομοσπονδία φτάνει το 40%. Η εργοστασιακή και παραγωγική υποδομή έχει εξαφανιστεί και το δεσπόζον στοιχείο σε όλες τις πόλεις είναι οι υπηρεσίες και οι τράπεζες κάθε λογής, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην Κύπρο.
Ταυτόχρονα, να μην το ξεχνάμε, η συμφωνία του 1995 παγίωσε τον εθνοκρατισμό, δηλαδή την εθνοτική διαίρεση των λαών της περιοχής. Αποτέλεσμα αυτού ήταν και είναι η παράλυση της ενιαίας κρατικής δομής με τον πολλαπλασιασμό των βέτο και η ακήρυχτη επιθυμία της Δύσης να διαλύσει τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας και να τη συγχωνεύσει στον βοσνιακό-κροατικό συνασπισμό.
Αυτές οι υπόνοιες οδηγούν την ηγεσία των Σέρβων της Βοσνίας να απειλεί με δημοψήφισμα για πλήρη ανεξαρτητοποίηση και πιθανή ένωση με τη Σερβία.
Κύπρος
Η λύση της ΔΔΟ θα είναι ένα κράτος, το οποίο θα βασίζεται σε εξαιρετικά πολύπλοκη δομή (3 Κυβερνήσεις, 4 Βουλές, 3 Αστυνομίες, εις διπλούν ημικρατικοί οργανισμοί, διαρχία αξιωματούχων) και καταστρατήγηση της αρχής της πλειοψηφίας στη λήψη αποφάσεων, με την εισαγωγή αναρίθμητων ΒΕΤΟ, στη λειτουργία όλων των εξουσιών του κεντρικού κράτους, και συγκεκριμένα:
– Στη νομοθετική εξουσία, ξεχωριστές πλειοψηφίες στη Βουλή για τα σημαντικά θέματα.
– Στην εκτελεστική εξουσία, σύμφωνη γνώμη 1 ή 2 μελών εκάστου constituent state (συνιστώσα πολιτεία κατά τους Ε/κ, ιδρυτικό κράτος κατά τους Τ/κ).
– Στη δικαστική εξουσία/μηχανισμό επίλυσης αδιεξόδων, ίση εκπροσώπηση των constituent states και προσφυγή σε ξένο δικαστή, σε περίπτωση ισοψηφίας, για τα συνταγματικής φύσεως θέματα.
Το προσχέδιο «επίλυσης» του Κυπριακού που είναι έτοιμο (μόνο λεπτομέρειες συζητιούνται) αντλεί αποκλειστικά από το αποτυχημένο και περίπλοκο… συνταγματογράφημα της Βοσνίας. Το κράτος θα είναι ενιαίο και θα απαρτίζεται από δύο συνιστώντα κράτη, το ελληνοκυπριακό και τουρκοκυπριακό.
Θα υπάρχει εκ περιτροπής πρόεδρος και επταμελές Συνταγματικό Δικαστήριο (τρεις Ελληνοκύπριοι, τρεις Τουρκοκύπριοι και ένας ξένος) και μερικά εδάφη θα δοθούν πίσω στους Ελληνοκυπρίους – αν και η Τουρκία είναι ακόμη διστακτική για να επιστρέψει τη Μόρφου.
Οι έποικοι θα μείνουν και μόνο 25% των Ελληνοκυπρίων θα μπορεί να αγοράσει γη και να επιστρέψει στο τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος. Ο κανόνας θα είναι η εξαγορά περιουσιών και γης που πριν από το 1974 και πριν από το 1963-64 ανήκαν σε Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους. Το δικαίωμα αρνησικυρίας θα είναι ενισχυμένο, η παράλυση του κράτους θα είναι ο κανόνας και οι τουρκικές δυνάμεις κατοχής θα αποχωρούν σταδιακά, σε βάθος χρόνου.
Η Αγγλία δεν πρόκειται να εκχωρήσει έδαφος των βάσεών της στο ελληνοκυπριακό συνιστών κράτος. Ο ξένος παράγοντας θα νομιμοποιεί τον ρυθμιστικό ρόλο του και η Κύπρος θα γίνει και επίσημα προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ, με την Τουρκία να επεκτείνει πλέον την κυριαρχία της και στον Νότο του νησιού και, άρα, στη σημερινή ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ο εθνοκρατισμός-ρατσισμός θα ενισχυθεί. Κι όλα αυτά θα παρουσιαστούν σαν ένα «αντι-εθνικιστικό και ρεαλιστικό σχέδιο επανένωσης των δύο λαών» και σαν «βιώσιμη και δίκαιη λύση».
Είναι θέμα πολιτικής βλακείας η προδοσίας;
Οι πολιτικές ελίτ της Κύπρου και της Ελλάδας έχουν σχεδόν καθολικά στρατολογηθεί στο ΝΑΤΟϊκό σχέδιο «επανένωσης» της Κύπρου. Οι μειοψηφούσες δημοκρατικές δυνάμεις που αντιστέκονται στη νέα ρατσιστική-ΝΑΤΟϊκή διχοτόμηση της Κύπρου , δεν έχουν επαρκεί πρόσβαση στα πουλημένα ΜΜΕ για να εξηγήσουν στους πολίτες για το έγκλημα που επιχειρείται σε βάρος της Κύπρου και του Λαού της.
Οι άθλιες ηγεσίες του ΔΥΣΑΚΕΛ συνεπικουρούμενες και διευκολυνόμενες από την ηγεσία του ΔΗΚΟ που προτάσσει την ΔΔΟ με το δήθεν σωστό περιεχόμενο (Τρέχα γύρευε τι είναι αυτό το σωστό περιεχόμενο), είναι έτοιμες παραδώσουν την Κύπρο στην Τουρκία, εφαρμόζοντας την τρίπτυχη τακτική Αιφνιδιασμός-Εκβιασμος-
Όμηρος Αλεξάνδρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου