ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ=Ταυτοπροσωπία ολοκληρωτισμού.
«Κριτική κατά της κυβέρνησης ισοδυναμεί με την επίθεση και την υπονόμευση της δημοκρατίας και της Ελλάδας»
Αυτή είναι η απάντηση κυβερνητικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στην ασκούμενη δημοσιογραφική κριτική για τα έργα και τις ημέρες της «αριστερής» κυβέρνησης!
Πρόκειται για μια τερατώδη θεωρία και πρακτική ολοκληρωτικού τύπου, την οποία είχε διατυπώσει επίσημα το ΠΑΣΟΚ στην 26η Σύνοδο της κεντρικής του επιτροπής, το Δεκέμβριο του 1988.
Σ’ αυτή τη ναζιστικού τύπου Σύνοδο, διατυπώθηκε τούτη η αντιδημοκρατική θέση: «Το μέλλον της Ελλάδας συνδέεται με το μέλλον του ΠΑΣΟΚ» και ότι συνεπώς κάθε κριτική κατά του ΠΑΣΟΚ ισοδυναμούσε με την υπόσκαψη του μέλλοντος της Ελλάδας!
Τότε, εν μέσω μιας αποχαυνωμένης Ελλάδας, και γονατισμένης δημοσιογραφίας στην οποία δέσποζε ο «χαρισματικός» Ανδρέας Παπανδρέου, ο γράφων αντιτάχθηκε σ’ αυτή τη ναζίζουσα πολιτική θέση του ΠΑΣΟΚ. Έγραφα τότε και τα εξής: «Πρόκειται για μια προσπάθεια προπαγανδιστικού χαρακτήρα, η οποία αποβλέπει στο να δημιουργήσει την αίσθηση ανάμεσα στο λαό ότι η τυχόν αποτυχία η ανακοπή της πορείας του ΠΑΣΟΚ προς την εξουσία για την επόμενη τετραετία, ισοδυναμεί με αποτυχία ολόκληρης της Ελλάδας και με την ανακοπή της πορείας της προς την αναγκαία κοινωνική εξέλιξη».
Και επειδή τότε κυριαρχούσε η μονοπρόσωπη εξουσία του Παπανδρέου, ταύτιζα αυτή τη θέση του ΠΑΣΟΚ με την «λουδοβίκεια πολιτική» επαναλαμβάνοντας τη γνωστή ρήση του Λουδοβίκου Δεκάτου Τετάρτου: «Το κράτος είμαι εγώ»!
Κατέληγα, τότε «προφητικά»: «πρόκειται για εξωκοινωνικές απόψεις και εντυπώσεις, γιατί η Ελλάδα και ο λαός της κρέμονται από ένα πρόσωπο… αυτή η ταύτιση έχει σαφώς ολοκληρωτικό χαρακτήρα» (βλ. το άρθρο μου: «ΠΑΣΟΚ=Ελλάδα. Μια επικίνδυνη πολιτική θεωρία» στην εφ. «24 Ώρες», της 21-12-1988 και αναδημοσίευση στο συλλογικό μου έργο: «Πολιτική και Κοινωνία στην Ελλάδα του Λαϊκισμού», τομ. Α’, εκδ. «Πολιτικά Θέματα», Αθήνα 2003, σελ. 62-63). Να επαναλάβω τώρα ότι: «ΣΥΡΙΖΑ=Ελλάδα και άρα Τσίπρας=Ελλάδα; Έτσι θα εξακολουθούν να σκέπτονται και να δρουν οι αγελαίες μάζες των πολιτικών Αυστραλοπιθήκων;».
Αθήνα 03/03/2016
Πολιτικές υποθήκες:
(Από το έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία», εκδ. β’ «Πελασγός» - Γιαννάκενας – 2015)
Α. Σοπενάουερ: «Αν τα άθη των βασιλιάδων είναι η καταστροφή των κρατών, τα λάθη των μεγάλων πνευμάτων απλώνουν την ολέθρια επίδρασή τους σε γενεές, σε αιώνες ολόκληρους».
Ο ίδιος: «Φαίνεται πως τα λάθη αυξανόμενα και πολλαπλασιαζόμενα γεννούν πραγματικά διανοητικά τέρατα».
Β. Λένιν: «Αν δεν διαβάσουμε τη «Λογική» του Χέγκελ, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τον πρώτο τόμο του «Κεφαλαίου» του Μαρξ. Πενήντα χρόνια οι μαρξιστές δεν κατάλαβαν τον Μαρξ».
Ο ίδιος: «Μετά το θάνατο του Χέγκελ (1831) παρουσιάζεται μια παγκόσμια κρίση αξιών. Η σκέψη παραδέρνει στην αμφιβολία και αρνείται την καθολικότητα και την αλήθεια, καταφεύγει στην απομόνωση, στον υποκειμενισμό, στο συναίσθημα και στα σκιάχτρα, εξαφανίζεται η καθολική αντίληψη του ανθρώπου και του κόσμου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου