Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

Το οθωμανικό του Ερντογάν στην παγκόσμια ειρήνη (του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2015/11/blog-post_25.html


Δείτε τον κόσμο σαν σκακιέρα και τους περισσότερους από εμάς ως αυτό που ακριβώς είμαστε: πιόνια.
Κάποιοι από εμάς είμαστε πιο φιλοπερίεργα πιόνια από αυτούς που αμέριμνα μασουλάν τα ασπρόμαυρα τετράγωνα γιατί γνωρίζουμε ότι είναι και σκακιέρα είναι και πλανήτης είναι και οι ζωές μας και είναι και το μέλλον της ανθρωπότητας πίσω από την μονοτονία του άσπρου μαύρου.
Έτσι μπαίνουμε στη σκέψη των παιχτών.

Χθες ένας από αυτούς ο Ερντογάν, έριξε το μαχητικό αεροπλάνα ενός από τους μεγαλύτερους παίχτες του πλανήτη: Του Βλαδίμηρου Πούτιν.
Κυρίως για αυτό αλλά και όχι μόνο θα μιλήσουμε.
Δύο είναι τα βασικά ερωτήματα: γιατί το έκανε και πως του επιτράπηκε να το κάνει.
Θα ξεκινήσουμε με το δεύτερο: Η εχθροπραξία του Ερντογάν επιτράπηκε από το ΝΑΤΟ. Και αυτό φαίνεται και από τη στάση του NATO που κάλυψε το casus belliπου έπραξε η Τουρκία κατά της Ρωσίας πίσω από την δικαιολογία της εθνικής κυριαρχίας που παραβιάστηκε.
Για να απαντήσουμε στο πρώτο θα πρέπει πρώτα να λάβουμε υπόψη το Ερντογανικό όραμα όπως αυτό έχει διακηρυχθεί από τους Ερτνογάν Νταβάτογλου και την ομήγυρή τους.
Και αυτό είναι το όραμα του Σουλτανάτου, της Τουρκίας ως ηγέτιδας δύναμης στη Μέση Ανατολή, αρχικά μέσω επέκτασης των σφαιρών επιρροής της κι τρώγοντας έρχεται η όρεξη.
Η σφαίρα επιρροής της νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας περιλαμβάνει και τα βαλκάνια όπου ήδη η τουρκική οικονομική διείσδυση αυξάνεται.
Η ελληνική κρίση και η «επιτυχημένη ανακεφαλοποίηση» των τραπεζών, το ξεπούλημα δηλαδή των ελληνικών τραπεζών και μαζί και της διείσδυσής τους στα βαλκάνια σε ξένα funds είναι βούτυρο στο ψωμί της μαλακής δύναμης του τουρκικού ιμπεριαλισμού.
Φτάνει όμως το όραμα για να αιτιολογήσει την κίνηση του Ερντογάν να προσκαλέσει στον πλανήτη τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο;
Όχι. Δεν αρκεί μόνο το όραμα του νέου σουλτανάτου, που ομοιάζει αρκετά στο όραμα του χαλιφάτου των σύμμαχων του Ερντογάν τζιχαντιστών, ούτε αρκεί η τουρκική αιγίδα στους Τουρκομάνους της Συρίας για να να εξηγήσει την επιθετικότητα της Τουρκίας απέναντι σε μια αναγεννημένη μεγάλη δύναμη με την οποία μάλιστα είχε τα τελευταία χρόνια συσφίξει τις οικονομικές σχέσεις και συνεπιχειρούσαν τον ενεργειακό επανασχεδιασμό τμήματος του πλανήτη.
Η πράξη του Ερντογάν παρότι θρασύτατη, είναι μια πράξη απελπισίας. Γιατί ο Ενρτογάν, λίγες μόλις βδομάδας μετά τις εκλογές βίας που κέρδισε πανηγυρικά πορώνοντας και πολώνοντας τον πληθυσμό -αρκεί να δείτε την υποδοχή που επιφύλαξαν στον Τσιπραστείο οι Τούρκοι ποδοσφαιρόμυαλοι για να πάρετε μια γεύση- βλέπει με την ρωσική επέμβαση στη Συρία όχι μόνο τα όνειρα του για ηγεμονία στην περιοχή να συνθλίβονται, αλλά και τον μόνιμο εφιάλτη του Τουρκικού κράτους, το Κουρδικό, να αναβιώνει και σε περίοδο μάλιστα που ο ίδιος ο Ερντογάν έχει φτάσει τα πράματα στο απροχώρητο χτυπώντας τους Κούρδους στη Συρία επικαλούμενος τάχαμου τον πόλεμο κατά των συμμάχων του Τζιχαντιστών.
Έτσι, αντί να κάτσει στα αυγά του, προχωρεί τη στρατηγική της έντασης στο απροχώρητο και ρίχνει ρωσικό μαχητικό: στόχος του;
Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Γιατί δεν αρκεί η Τουρκική οικονομική διείσδυση για να ξεκληρίσει τους Κούρδους και να δημιουργήσει τη Νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Δεν μπορεί φυσικά να τον ξεκινήσει μόνος του.
Για αυτό επιχειρεί να βάλει μπροστά το ΝΑΤΟ οξύνοντας ακόμη περισσότερο τις ήδη τεταμένες από το Ουκρανικό σχέσεις του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία.
Το ΝΑΤΟ από την άλλη καλύπτει τον Ερντογάν για έναν επιπρόσθετο λόγο από αυτούς που έχουμε αναφέρει στο παρελθόν:
Τα γεγονότα του Παρισιού και η προσωρινή σύμπραξη Γαλλίας Ρωσίας στο Συριακό μέτωπο θέτει υπό αμφισβήτηση την αιγίδα και επομένως τον λόγο ύπαρξης του NATO και συνεπώς και της αμερικανικής κυριαρχίας στον πλανήτη.
Ήλπιζα, προσευχόμουν, οι ελίτ να συνετιστούν. Δεν γίνεται αυτό. Αυτό που συμβαίνει είναι η βάθυνση των ρηγμάτων σε μια εποχή που γίνεται όλο και περισσότερο προπολεμική.
Και τα μαντάτα είναι άσχημα παντού: Η Κίρχνερ έπεσε. Η Αργεντινή έπεσε.
Η Λατινομαμερικάνικη συμμαχία που θα μπορούσε να αποτελέσει ανάχωμα στον αισχρό αμερικάνικο ιμπεριαλισμό διαλύθηκε.
Τα επόμενα χρόνια θα δούμε στις χώρες αυτές περισσότερη οικονομική και όχι μόνο βία, πραξικοπήματα και άλλες ομορφιές της CIA like good old times.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ο Τσίπρας προωθεί την ¨ενταξιακή προοπτική» της Τουρκίας, οι ΝΔτες δεν μπορούν να κάνουν εκλογές και ο ελληνικός τραγέλαφος απογειώνεται σε νέα βάθη γελοιότητας.
Παράλληλα, το «αμυντικό» δόγμα που προωθείται από τους εκσυγχρονιστές από το 90 και υπηρετείται τυφλά από όλες σχεδόν τις επόμενες κυβερνήσεις, το δόγμα Ελλάδας-Ισραήλ στο οποίο προστέθηκε εσχάτως κι η Αίγυπτος, δόγμα που κάποιος οπαδός της real politic θα μπορούσε να υποστηρίξει σε καιρό ειρήνης, τώρα απλά μας βάζει στην καρδιά των επιθετικών δογμάτων.
Δεν προστατεύει το Ισραήλ εμάς. Θα μας πάρει μαζί του στον τάφο του αν αναφλεγεί η Μέση Ανατολή με την εμπλοκή των μεγάλων παιχτών.
Ο πλανήτης είναι ένα καζάνι που βράζει. Ο Πούτιν αυτοσυγκρατείται εδώ και πολύ καιρό. Οι Κινέζοι είναι εξωτερικά βούδες μα σκέφτονται σιωπηλά σαν το Λάο Τσε: Θέλουν τη σινική θάλασσα και τα πετρέλαια τους όπως και δήποτε εις βάρος των χωρικών υδάτων γειτονικών χωρών και το ΝΑΤΟ όχι μόνο τους περιορίζει αλλά υποδαυλίζει εθνικά μίση. Όλοι πλέον εξετάζουν τις συμμαχίες τους, μετράν το ζύγι, για να δουν τις πιθανότητες τους σε αυτό που μέρα με τη μέρα ρίχνει την ανθρωποφάγα σκιά του όλο και περισσότερο πάνω από όλο τον πλανήτη. Μερικά μόνο «ατυχήματα» απέχουμε από κάτι που όλοι μας ή σχεδόν όλοι μας ελπίζουμε να μην ξαναζήσουμε: Έναν ακόμη παγκόσμιο πόλεμο.
Αυτός ήταν κι εξαρχής που έδωσα τόση έμφαση περιγράφοντας έγκαιρα το Συριακό και το Ουκρανικό σε πείσμα των καιρών. Ελπίζω να μην είναι πολύ αργά πλέον.



Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 25/11/2015

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου


Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου