Ρήξη με την Ευρωζώνη ή ρήξη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ; (του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου)

Από τους ΑΝΤΙΛΟΓΟΥΣ (www.antilogoi.gr)  Ενότητα ΠΟΛΙΤΙΚΗ

1.            Η πλειοψηφία των πολιτών έχει πλέον καταλάβει πως η ρήξη με την Ευρωζώνη θα έχει δραματικές συνέπειες, οικονομικές και πολιτικές (ακραία φτωχοποίηση και απομόνωση της Χώρας), και πως ακόμα και μια επώδυνη συμφωνία με την Ευρωζώνη είναι προτιμότερη από τη ρήξη μαζί της.

2.            Ο κ. Τσίπρας πρέπει να αναγνωρίσει την αμείλικτη αυτή πραγματικότητα και να να έρθει τελικά σε συμφωνία με τους Δανειστές.

Παραδεχόμενος τα (παγκοσμίως και διαχρονικώς) αυτονόητα, που έδειχνε να αγνοεί πριν από τις  εκλογές, αλλά και αμέσως μετά:

- Κανένα κράτος δεν μπορεί να ξοδεύει περισσότερα από όσα εισπράττει.

- Κάθε χώρα που ανήκει σε μια Ένωση χωρών είναι υποχρεωμένη να τηρεί τους Κανόνες της Ένωσης (που έχουν συμφωνηθεί από τα μέλη της με δημοκρατικές διαδικασίες και που αλλάζουν με αυτές και μόνο τις διαδικασίες).

- Και οι άλλες κυβερνήσεις, όπως και η ελληνική, «έχουν πάρει εντολή απ’ τον λαό» τους να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους, υποστηρίζουν τα συμφέροντα των λαών τους και λογοδοτούν στα Κοινοβούλια των χωρών τους και στους δικούς τους λαούς.

- Οι συμφωνίες που η κυβέρνηση μιας Χώρας συνάπτει δεσμεύουν τη Χώρα και δεν  ανατρέπονται μονομερώς από την επόμενη κυβέρνηση, αλλά είτε καταγγέλλονται και λήγουν είτε τροποποιούνται με κοινή συμφωνία των ετέρων.

- Μια κυβέρνηση που έχει ξεμείνει από λεφτά και διαπραγματεύεται έχοντας απέναντί της όλες τις άλλες κυβερνήσεις δεν μπορεί να πετύχει όλα όσα επιθυμεί.

3.            Οι συνέπειες της συμφωνίας του κ. Τσίπρα με τους Δανειστές θα είναι επώδυνες, κακές ή πολύ κακές (ανάλογα με την οικονομική κατάσταση των πολιτών που θα τις υποστούν), η Συμφωνία όμως πρέπει να επιτευχθεί έστω και «την τελευταία στιγμή». 

Καθώς η Συμφωνία, ακόμα και η επώδυνη, προσφέρει Ελπίδα, ενώ οι «άλλες εναλλακτικές λύσεις» (δραχμή, δάνεια ρωσσο-κινέζικα, των BRICS κ.τ.τ.), που κάποιοι μας προτείνουν, μόνο το Χάος προοιωνίζονται.

4.           Τότε ακριβώς, «την τελευταία στιγμή», ο κ. Τσίπρας θα κληθεί να δράσει με αποφασιστικότητα ως εκλεγμένος από τον λαό πρωθυπουργός και όχι ως αρχηγός κόμματος.   

Επιλέγοντας να υπηρετήσει το μακροχρόνιο συμφέρον της Χώρας και όχι το βραχυχρόνιο του κόμματός του.

Επιλέγοντας να τηρήσει το μείζον από τα δύο μέρη της προεκλογικής του υπόσχεσης, την παραμονή της Χώρας στην Ευρωζώνη και την Ευρώπη.        

Επιλέγοντας τη Συμφωνία με τους δανειστές και τη Ρήξη με όσους από τη σημερινή κυβέρνηση και το κόμμα του δεν αποδεχτούν τη Συμφωνία που αυτός θα έχει δεχτεί.

Επιλέγοντας, αν χρειαστεί για την εφαρμογή της Συμφωνίας, τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης, με τη σύμπραξη και άλλων κομμάτων της παρούσας Βουλής (και απορρίπτοντας τις εισηγήσεις για νέες εκλογές, που όχι μόνο λεφτά δεν θα μας φέρουν, αλλά και θα ολοκληρώσουν την καταστροφή της οικονομίας μας).

5.           Θα τολμήσει ο κ.Τσίπρας, αυτή την κρίσιμη ώρα, να δράσει ως πρωθυπουργός-ηγέτης ή θα προτιμήσει τον ρόλο του ποδηγετούμενου πρωθυπουργού;