Πάλι για το ποδόσφαιρο και την αφασία των Ελλήνων
Η αποχαύνωση του «κυρίαρχου» λαού!
Όποιοι σκεπτόμενοι, εντός και εκτός Ελλάδος, αναρωτιούνται και απορούν, γιατί αυτός ο κατεδαφισμένος λαός δεν σαλεύει για τα όσα σε βάρος του διαπράττουν οι ντόπιοι μπάτλερ των Τροϊκανών;
Τι κάνει η πολλαπλώς ανασκολοπισμένη ελληνική νεολαία που ζει – κατά πλειοψηφία – από τη σύνταξη του παππού που όλο και κουρεύεται;
Να τι της υπαγορεύουν εντέχνως να κάνει: Ασχολείται μερόνυχτα με τα πρωταθλήματα του ποδοσφαίρου εντός και εκτός Ελλάδος και αλληλοσκοτώνεται για ένα γκολ!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που είδαμε στην Αθήνα και τον Πειραιά προ καιρού, να έρχονται τριακόσια πούλμαν από τη Θεσ/νίκη με είκοσι χιλιάδες «φιλάθλους» να παρακολουθήσουν τον ποδοσφαιρικό αγώνα!
Αυτοί όμως οι «πολίτες» - κακώς ψηφίζουν – δεν πάνε στην πλατεία Αριστοτέλους να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη ζωή τους. Είναι παρατημένοι! Γι’ αυτό το όπιον του λαού έγραψα πολλάκις επισημαίνοντας ότι η ποδοσφαιρική προπαγάνδα της δικτατορίας ωχριά
μπροστά στη σημερινή που πήρε διαστάσεις εθνικής επιδημίας και το
ποδόσφαιρο φαντάζει στα μάτια των πεινασμένων Ελλήνων ως η ΝΕΑ ΜΕΓΑΛΗ
ΕΘΝΙΚΗ ΙΔΕΑ. Όμως για του λόγου το αληθές, μεταφέρω εδώ τα όσα
σχετικά είδε και βίωσε ο Μίκης Θεοδωράκης ευρισκόμενος στις φυλακές
Αβέρωφ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.
Αφηγείται ο Μίκης με πόνο ψυχής: «Με
πόση οργή βλέπαμε με τον Πεπονή από τα κάγκελα των φυλακών Αβέρωφ, που
ήταν απέναντι από το γήπεδο του Παναθηναϊκού, όταν περνούσαν παρέες,
παρέες να μπουν στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν το ποδόσφαιρο.
Βγαίναμε επίτηδες στα κάγκελα να μας δουν, να μας ρίξουν μια ματιά, να πάρουμε κουράγιο, όμως οι άνθρωποι αυτοί απέφευγαν και να μας κοιτάξουν». Συνεχίζει ο Μίκης την αφήγηση: «αν
τυχόν μας έριχναν μια ματιά, και μένα με γνώριζαν καλά, έστρεφαν αλλού
το κεφάλι τους και συνέχιζαν αδιάφοροι να σχολιάζουν τα ποδοσφαιρικά.
Κάθε Τετάρτη ήταν για μας ένα μαρτύριο αυτή η συμπεριφορά και σκεφτόμουν
γιατί να εγκαταλείψω εγώ τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου και τους
ηλικιωμένους γονείς για την ελευθερία τους» (Τη ραδιοφωνική
συνέντευξη του Μίκη την άκουσα σε επανάληψη στο δημοσιογράφο Μαλλούχο,
στις 17-12-2010, στην πρωϊνή ζώνη του «ΣΚΑΪ», με τίτλο: «Άξιος Εστί»). Τα πράγματα τα εκθέτει ο κρατούμενος αγωνιστής, αντιμετωπίζοντας την αδιανόητη συμπεριφορά, έστω και για ανθρωπιστικούς λόγους, από τις εκατοντάδες χιλιάδες νέους της Ελλάδας, οι οποίοι ούτε καν έριχναν μια ματιά συμπόνιας στο κόσμημα της Ελλάδος. Είναι αυτοί οι πολιτικοί
Αυστραλοπίθηκοι που σε λίγο καιρό θα εμφανιστούν ως διαπρύσιοι κήρυκες
της Αντίστασης και θα φωνάζουν: «Δώστε τη χούντα στο λαό» παραλείπω τις δικές μου εμετικές εμπειρίες αυτής της περιόδου οι οποίες εξάλλου δεν ενδιαφέρουν απολύτως κανένα σημερινό «αντιστασιακό» του γλυκού νερού. Σημειώνω
ότι την ίδια αγανάκτηση νιώθαμε με τον Ηλία Ηλιού όταν βρισκόμασταν ως
κρατούμενοι (1969-1970) στο Νοσοκομείο «Άγιος Παύλος». Το γήπεδο του
Παναθηναϊκού γέμιζε από… αντιστασιακούς σαχλαμπούχλες. Ερώτημα τραγικό: Με τέτοια νεολαία έχει μέλλον η Ελλάδα;
Εδώ και δύο δεκαετίες, πληγωμένος από την πορεία, την καταστροφική πορεία της Ελλάδος και την απάθεια της Ελληνικής νεολαίας είχα γράψει ένα κείμενο που είχε τούτο τον μακάβριο τίτλο: «Η ελεγεία των θρυμματισμένων ιδανικών της νιότης» («Πολιτικά Θέματα» της 1ης Απριλίου 1994). Ήταν πρωταπριλιά αλλά το κείμενο απηχούσε την πικρή αλήθεια. Τώρα οι νέοι μας ζουν αυτό που ζουν και συνωστίζονται στα γραφεία μετανάστευσης, για να προσφέρουν σε ξένες χώρες ό,τι δεν τους επιτρέπει η δική τους! Όμως η ομάδα, ομάδα και η Ελλάδα στον Καιάδα.
Άντε και καλό ψόφο.
Αθήνα, 22/10/2014
Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)
Για επικοινωνία πατήστε το λινκ της επιτροπής
Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)
-Για επικοινωνία πατήστε το λινκ της επιτροπής.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα
θέματα, μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα της Επιτροπής. (http://ethnikonthematon.blogspot.gr)
Μια εξήγηση του γράφοντος
Γράφω: Για να υπενθυμίζω στους εναλλασόμενους εξουσιαστές ότι δεν είμαι πολιτικός Αυστραλοπίθηκος.
Για να θυμίζω τη μνήμη εκείνων που θυσιάστηκαν άδικα για την Ελλάδα, που πρόδωσαν οι σύγχρονοι Εφιάλτες. Γιατί η σιωπή σημαίνει συνενοχή και έγκριση.
Πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου