Δέκα απαντήσεις για τους μετεωρίτες

http://www.antinews.gr/2013/02/16/204524/

Εκατοντάδες άνθρωποι στο Τσέλιαμπινσκ τραυματίστηκαν όταν ένας τεράστιος μετεωρίτης ξέσπασε στον ουρανό πάνω από την πόλη. Ο δρ Stuart Clark, αστροφυσικός και δημοσιογράφος, απαντά σε δέκα ερωτήματα σχετικά με το απίστευτο φαινόμενο.

Τι ήταν αυτό που έπληξε τη Ρωσία την Παρασκευή το πρωί;

Ένας διαστημικός βράχος, που η Ρωσική Ακαδημία Επιστημών εκτιμά ότι ζύγιζε περίπου 10 τόνους. Το βίντεο δείχνει ένα φωτεινό αντικείμενο να διασχίζει τον ουρανό, το οποίο είναι ένα φλεγόμενο αντικείμενο που εισέρχεται στην ατμόσφαιρα της Γης. Ο βράχος χτύπησε την ατμόσφαιρα με μία ταχύτητα τουλάχιστον 54.000 χλμ/ώρα (33.000 mph), συμπιέζοντας τον αέρα στην πορεία του και θερμαίνοντας τον σε χιλιάδες βαθμούς, το οποίο και εξέπεμψε το φως. Η απότομη συμπίεση του αέρα δημιουργεί ένα κρουστικό κύμα, που ακούγεται σαν μια ηχητική έκρηξη σε πολλά από τα βίντεο.

Ήταν ένας μετεωρίτης ή πολλοί;

Πλάνα δείχνουν σαφώς ένα μόνο αντικείμενο να διασχίζει τον ουρανό, αλλά πιστεύεται ότι ο βράχος έσπασε σχεδόν 30-50 χλμ πάνω από το έδαφος. Ορισμένα βίντεο δείχνουν μια ξαφνική λάμψη και τη διάσπαση του σώματος, τη στιγμή που διέρχεται από την ατμόσφαιρα.

Πόσο σπάνιο είναι ένα τέτοιο φαινόμενο;

Περίπου 40.000 τόνοι διαστημικών βράχων πέφτουν στη Γη κάθε χρόνο, ως επί το πλείστον με τη μορφή σκόνης και σχετικά μικρών μετεωριτών. Η τελευταία φορά που κάτι σημαντικό χτύπησε τη Γη ήταν το 1908, όταν ένας αστεροειδής περίπου 50 μέτρων εξερράγη στον αέρα πάνω από την περιοχή της Τουνγκούσκα της Σιβηρίας. Ισοπέδωσε τα δάση σε μια έκταση εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Το φαινόμενο της Παρασκευής ήταν ένα μικρό κλάσμα αυτού του μεγέθους. Κάτι τέτοιο συμβαίνει ίσως κάθε δεκαετία, αλλά συνήθως λαμβάνει χώρα σε μια περιοχή ακατοίκητη.

Έχει σκοτωθεί ποτέ κανείς από μετεωρίτη;

Δεν έχει καταγραφεί ποτέ θάνατος από μετεωρίτη που πέφτει από τον ουρανό. Υπάρχουν ιστορίες ενός σκύλου που σκοτώθηκε στην Αίγυπτο το 1911 και ενός αγοριού που χτύπησε αλλά δεν τραυματίστηκε σοβαρά στην Ουγκάντα ​​το 1992. Το μεγαλύτερος μέρος της Γης είναι ακατοίκητο, κι έτσι οι μετεωρίτες πέφτουν συνήθως σε έρημες περιοχές ή στους ωκεανούς.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός αστεροειδή, ενός διάττοντα αστέρα, ενός μετεωρίτη και ενός μετεωροειδούς;

Οι αστρονόμοι λατρεύουν τους ορισμούς τους. Ένας μετεωρίτης είναι οτιδήποτε βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον ήλιο, που είναι μικρότερη από 10 μέτρα. Ονομάζεται αστεροειδής όταν είναι πάνω από αυτό το μέγεθος και μέχρι περίπου 1.000 χιλιόμετρα. Ένας μετεωρίτης είναι ένας κόκκος σκόνης που καίγεται στην ατμόσφαιρα δημιουργώντας ένα πεφταστέρι. Ο μετεωρίτης είναι ένα μεγαλύτερο κομμάτι, που μπορεί να έχει το μέγεθος ενός βότσαλου αλλά και ενός ογκόλιθου, που επιβιώνει μέχρι να χτυπήσει στην επιφάνεια της Γης.

Οι ορισμοί αυτοί είναι ασαφείς, ωστόσο. Σχεδόν όλοι χρησιμοποιούν τη λέξη μετεωρίτης για να περιγράψουν το αντικείμενο που έπληξε τη Ρωσία. Ο Sean Connery φταίει. Το 1979 πρωταγωνίστησε σε μια ταινία καταστροφής γύρω από έναν αστεροειδή που επρόκειτο να χτυπήσει τη Γη. Η ταινία είχε τίτλο Meteor.

Γιατί δεν είδαμε ότι ερχόταν;

Ο ρωσικός μετεωρίτης χτύπησε κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το έντονο φως του ήλιου κάλυψε το γεγονός ότι πλησίαζε, όπως και όταν ένας πιλότος μαχητικού χρησιμοποιεί τον ήλιο για να τυφλώνει τον εχθρό για την επίθεση. Θα μπορούσαν να υπάρχουν χιλιάδες αστεροειδείς με τροχιά πιο κοντά στον ήλιο από τη Γη, που πλησιάζουν τον πλανήτης μας μόνο περιστασιακά και πάντα “έξω από τον ήλιο”. Είναι σχεδόν αδύνατο να εντοπιστούν από τη Γη, επειδή είναι πάντα καλυμμένοι από το φως της ημέρας. Μόνο ένα διαστημικό τηλεσκόπιο θα μπορούσε να τους δει ικανοποιητικά.  Η αποστολή Γαία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος θα βοηθήσει να ανακαλύψουμε περισσότερους από αυτούς τους αστεροειδείς.

Συνδέεται με το πέρασμα του αστεροειδή κοντά στη Γη την Παρασκευή το βράδυ;

Όχι. Η Βασιλική Αστρονομική Εταιρεία του Λονδίνου και της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος στο Ντάρμσταντ, στη Γερμανία, συμφωνούν ότι το χτύπημα την Παρασκευή το πρωί είναι άσχετο με την προσέγγιση του αστεροειδή  DA14 2012, που πέρασε πολύ κοντά στη Γη το βράδυ της Παρασκευής. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Near-Earth Object Observation της NASA, ένας αστεροειδής σαν τον  2012 DA14 περνά τόσο κοντά μόνο μία φορά κάθε 40 χρόνια περίπου – αν και θα παραμείνει περίπου 17.100 μίλια πάνω από τα κεφάλια μας. Παρ ‘όλα αυτά, αυτό είναι πιο κοντά στη Γη από ό,τι πολλοί τεχνητοί δορυφόροι.

Τι θα κάνουμε αν εντοπίσουμε κάτι μεγάλο να κατευθύνεται προς τη Γη;

Μια νεοσυσταθείσα ομάδα εργασίας της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τις Ειρηνικές Χρήσεις του Διαστήματος θα συνεδριάσει. Γνωστή ως συμβουλευτική ομάδα σχεδιασμού διαστημικών αποστολών, απαρτίζεται από επιστήμονες από τη NASA, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος και άλλες διαστημικές υπηρεσίες του κόσμου. Η ομάδα θα ανταποκριθεί άμεσα στην παροχή συμβουλών σχετικά με την καλύτερη στρατηγική για την αντιμετώπιση του αστεροειδή. Επίσης, θα παρέχει συμβουλές σχετικά με το ποιος έχει την τεχνογνωσία για την κατασκευή των διαφόρων τμημάτων του απαραίτητου διαστημικού σκάφους και ποιοι θα πρέπει να πληρώσουν για αυτό. Στη συνέχεια θα περάσει την απόφαση στα χέρια των πολιτικών.

Υπάρχουν περιοχές της Γης που κινδυνεύουν περισσότερο;

Όχι. Οι εισερχόμενοι αστεροειδείς και μετεωρίτες μπορεί να προέλθουν από οποιαδήποτε κατεύθυνση. Επιπροσθέτως, η Γη περιστρέφεται μια φορά την ημέρα, παρουσιάζοντας κάθε ημισφαίριο σε διάφορες κατευθύνσεις του διαστήματος.

Θα έχει αντίκτυπο το χτύπημα της Παρασκευής;

Η επίδραση από το χτύπημα της Παρασκευής σίγουρα δεν είναι αρκετή για να βγάλει τη Γη από τον άξονά της, ούτε θέτει σε κίνδυνο τα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα. Το ωστικό κύμα ήταν μάλλον συμπιεσμένος αέρας και όχι ηλεκτρομαγνητικός παλμός (EMP) που δημιουργείται από τα πυρηνικά όπλα και τις ηλιακές εκλάμψεις. Ούτε υπάρχει πραγματικός κίνδυνος από θανατηφόρους εξωγήινους ιούς. Μετεωρίτες πέφτουν στη Γη όλη την ώρα – και κανείς δεν έχει προκαλέσει διαστημικά παράσιτα. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν θεωρίες, ότι τα μικρόβια θα μπορούσαν να φτάσουν με τους διαστημικούς βράχους, δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία ότι αυτό είναι ένα ευρέως διαδεδομένο φαινόμενο.

guardian