Το σύνδρομο της Στοκχόλμης ή όταν το θύμα «αγάπησε» το θύτη - γράφει ο κ. Δημήτρης Σταθακόπουλος Δικηγόρος/ Δρ κοινωνιολογίας της ιστορίας

http://antibaro.gr/node/3472

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης ή όταν το θύμα «αγάπησε» το θύτη  *
Από το «ο φύλακας στο φάρο», εκδόσεις Μίνωας, σελίδες 246-247.

 

      Το σύνδρομο της Στοκχόλμης πήρε το όνομά του από ένα περιστατικό που συνέβη στη Σουηδία το 1973. Σε μία ληστεία τράπεζας, οι όμηροι τάχτηκαν με το μέρος των απαγωγέων αρνούμενοι ως και να σωθούν!

       Κάτω από συνθήκες πίεσης, όπως στις περιπτώσεις απαγωγής και ομηρίας, ενδοοικογενειακής κακοποίησης, κακοποίησης θυμάτων πολέμου, παρατηρήθηκε η ανάπτυξη μιας ιδιαίτερης συμπεριφοράς του θύματος στο πρόσωπο του θύτη.

     Το θύμα διακρίνει την απειλή και για να επαναφέρει την ισορροπία με πρωταρχική ανάγκη την επιβίωση αποδέχεται έως και δικαιολογεί τη συμπεριφορά του δράστη. Απομονωμένο ηθελημένα ή όχι από τον εξωτερικό κόσμο, δημιουργεί ένα δεσμό με αυτόν που η κοινή λογική υποδεικνύει να απαξιώσει. Το θύμα επικεντρώνεται στο θύτη εφόσον πιστεύει πως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Ανεξάρτητα από την πίεση που του ασκείται, το θύμα ασχολείται μόνο με τα «καλά» στοιχεία του εξουσιαστή του. Οι έστω και ελάχιστες πράξεις καλοσύνης ή ενδιαφέροντος από τη μεριά του δράστη μεγαλοποιούνται συνειδητά από το θύμα του μέσα από την ανάγκη του εξωραϊσμού της πραγματικότητας.

       Ζητώντας την επιβεβαίωση της  παραπάνω αναφοράς από ειδικούς ψυχολόγους/ ψυχίατρους  κάντε την εξής αναγωγή:

      Όπου θύμα  ο  χειραγωγημένος λαός και όπου θύτης το πολιτικό σύστημα .

     Επίσης, όπου θύμα η Ελλάδα και όπου θύτης η Μερκοζική Ε.Ε, ΔΝΤ, αγορές, τρόϊκα

     Τέλος , όπου θύμα, η ανθρωπότητα και όπου θύτης το παγκόσμιο Τραπεζομονατεριστικό σύστημα και οι αγορές, που κατά κοινή πλέον ομολογία των πολιτικών ( εργαλείο των αγορών ) τους έχει ξεφύγει ανεξέλεγκτα.

     Συνάνθρωποι,

Η γη δεν είναι επίπεδη και ούτε έχει δίκιο η ιερά εξέταση.

Δεν πρέπει να κάτσουμε να μας «κάψουν» για το καλό μας και μετά να μας αλείψουν λάδι !!!

Η γη είναι σφαιρική και κινείται, υπάρχει και άλλη διέξοδος, έστω και εάν τώρα δεν την πιστεύετε.

               Σας  προτείνω να διαβάσετε «το Σπήλαιον» του Πλάτωνα .