Μέσα στην καταχνιά της εθνικής κατάθλιψης, μέσα στην ομίχλη της αγωνίας για το αύριο, όταν οι άνεργοι πλησιάζουν, αν δεν το έχουν ξεπεράσει, το 1 εκατομμύριο, ακριβώς ετούτη τη στιγμή κάποιοι στην κυβέρνηση έχουν το θράσος να προτείνουν τη θέσπιση εισοδηματικών κριτηρίων στη χορήγηση των επιδομάτων ανεργίας.
Ο φασισμός σε όλο του το μεγαλείο. Η αρχή της ισότητας θυσιάζεται στο βωμό της τρόικας. Για δύο ανθρώπους που απολύονται από την ίδια δουλειά, ο ένας να μην δικαιούται και ο άλλος να δικαιούται τα ψίχουλα του επιδόματος ανεργίας.
Το επόμενο μέτρο που θα προτείνουν θα είναι να μπουν εισοδηματικά κριτήρια και στην καταβολή του μισθού. Θα δουλεύουμε αλλά αν έχουμε και άλλα εισοδήματα ή περιουσιακά στοιχεία θα έχουμε μείωση του μισθού.
Μοιάζει σενάριο φανταστικό, όμως και αυτά που έχουν συμβεί το τελευταίο χρονικό διάστημα, πριν από μερικά χρόνια ξεπερνούσαν κατά πολύ τη φαντασία.
Τους λείπουν 1,8 δις ευρώ και ψάχνουν τρόπους για να τα πάρουν από τους πολίτες και ταυτόχρονα προσφέρουν άλλα 30 δις ευρώ στις τράπεζες.
Γιατί, βρε ξεδιάντροποι, δεν κρατάτε το 1,8 δις από αυτά που δίνεται στους τραπεζίτες;
Ρημάζουν τα σχολεία, γκρεμίζουν τα νοσοκομεία και βγάζουν στα κανάλια τους τα μακιγιαρισμένα πολιτικά ζόμπι,(μάλλον δεν ευκαιρούσε ο Μητσοτάκης και φώναξαν τον Αλέκο τον Παπαδόπουλο) για να μας πείσουν πως τάχα είναι μεγάλη ανάγκη να κάτσουμε να μας σφάξουν στο γόνατο.
Το να αντιδράσουμε δεν αποτελεί, δα, και σωστή ευρωπαϊκή συμπεριφορά, φέρνει περισσότερο προς το «ανατολίτικο», λέει, και τι θα πουν οι ευρωπαίοι εταίροι μας; Θα δυσαρεστηθούν και δεν θα μπορούν να μας κλέβουν με ευχαρίστηση.
Κι εμείς πώς θα επιβιώσουμε χωρίς τους ληστές φίλους μας και ευρωπαίους εταίρους μας; Πώς θα επιβιώσουμε χωρίς ΔΝΤ;
Δηλαδή, κύριε Παπαδόπουλε τόσα χρόνια που ήσουν υπουργός δεν τα έκανες τα πράγματα σωστά; Πώς μπορείς και ορμηνεύεις σήμερα για το πώς πρέπει να πορευθούμε; Εσύ δεν έχεις ευθύνες;
Μειώνουν τους μισθούς και τους ακούς να λένε πως δεν πρέπει να διαμαρτυρόμαστε γιατί υπάρχουν και άλλοι που παίρνουν μόνο 600 ευρώ. Σ’ αυτούς με τα 600 ευρώ, λένε πως δεν πρέπει να διαμαρτύρονται γιατί υπάρχουν και άλλοι που παίρνουν μόνο 400 ευρώ και στους τελευταίους προτάσσουν το επιχείρημα πως υπάρχουν και 1 εκατομμύριο άνεργοι.
Ο φασισμός πάλι σε όλο του το μεγαλείο. Ο φασισμός του χρήματος, ο φασισμός του κέρδους που δεν δέχεται ούτε μισό ευρώ μείωση στα τραπεζικά υπερκέρδη και ζητάει εδώ και τώρα δραματική συρρίκνωση του αριθμού των εργαζομένων για να συνεχίζουν τα κέρδη να ρέουν με τους ίδιους ρυθμούς.
Είναι αυτοί οι ίδιοι που καταδικάζουν τους συνταξιούχους σε ηθικό και οικονομικό μαρασμό, που τους αναγκάζουν να τρέχουν από τα ξημερώματα στις ουρές του ΙΚΑ για να γράψουν, όχι φάρμακα ακριβά, αλλά ντεπόν και ασπιρίνες του ενός ευρώ, γιατί ακόμη και αυτό το ένα ευρώ τους είναι απαραίτητο για να επιβιώσουν.
Τους βγήκε, απρόβλεπτα, έλλειμμα στα έσοδα.
Βρε μπαγαπόντηδες, όταν έχετε εκμηδενίσει τους μισθούς και έχετε πάει την ακρίβεια στα ύψη πώς θα μπορέσει ο πολίτης να καταναλώσει; Πλατανόφυλλα θα δίνει αντί για ευρώ; Ήταν τόσο δύσκολο να το προβλέψετε; Μα ως αντιπολίτευση, αυτό ακριβώς έλεγε ο ΓΑΠ ότι δεν θα έπρεπε να κάνει η , τότε, κυβέρνηση Καραμανλή. Μετά τι συνέβη και άλλαξε γνώμη;
Η, δε, αξιωματική αντιπολίτευση ψάχνεται κοιτώντας πότε δεξιά και πότε δεξιότερα.
Στο εσωτερικό εμφανίζεται ως αντιμνημονιακή ενώ ταυτόχρονα καμαρώνει που ψήφισε το 80% των νομοσχεδίων που έφερε το ΠαΣοΚ. Επαναστατική στα λόγια αλλά μέχρι εκεί. Για τις δικές της ευθύνες ούτε κουβέντα.
Στο εξωτερικό, εμφανίζεται υπέρμαχος των μεταρρυθμίσεων και καταθέτει τα διαπιστευτήριά της σε Σαρκοζί και Μέρκελ. Αδελφά κόμματα, βλέπεις, ίδια ιδεολογία, ίδια οράματα, ίδια συμφέροντα εξυπηρετούν, πρέπει να έχουν κοινή γραμμή.
Όλοι τους πλέον προσκυνούν τις «αγορές», το νέο κόλπο του καπιταλισμού για να συνεχίσουν να κερδίζουν τα αφεντικά. «Αγορές» με καλά κρυμμένο πρόσωπο που δεν τους εμποδίζει σε τίποτα να πίνουν το αίμα των ανθρώπων και να εξαφανίζουν, για χάρη του κέρδους, σε μία νύχτα, χώρες ολόκληρες.
Αυτές οι ίδιες είναι που κλέβουν το ψωμί από τα παιδιά μας, που σκοτώνουν ανθρώπους στη γειτονιά μας, που μολύνουν με ραδιενέργεια τον αέρα που αναπνέουμε, που καταργούν δικαιώματα κατακτημένα με θυσίες.
Από τη μία οι «αγορές» με τους υπαλλήλους τους και από την άλλη όλοι εμείς. Τα συμφέροντά μας, απέναντι από τα δικά τους, τα όνειρά μας μοναδικά, γιατί οι «αγορές» δεν ονειρεύονται, μόνο καταστρέφουν, το δίκιο με το μέρος μας, γιατί το κυνήγι του κέρδους είναι η πηγή κάθε αδικίας.
Το να πεθαίνουμε, για χάρη των «αγορών» κάθε μέρα, δεν είναι αναγκαίο κακό αλλά πολιτική επιλογή των υπαλλήλων-πολιτικών τους. Το έχουμε καταλάβει εδώ και ίσως ήρθε η ώρα να τους το δείξουμε.
ΠΗΓΗ: pressinaction.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου