Τα ιερά λείψανα των Μαραθωνομάχων

Τα ιερά λείψανα των Μαραθωνομάχων Συμπληρώνονται φέτος 2500 χρόνια (2010 + 490) από τη νίκη των Μαραθωνομάχων. Η πρώτη και η σημαντικότερη νίκη που κατήγαγε ποτέ δημοκρατικός στρατός. Πολίτες των Αθηνών και Πλαταιών (ενώ είχαν αρχίσει οι συνωμοσίες των άπληστων μοναρχικών ειλωτόφονων εφόρων με τους σατράπες) κατατρόπωσαν τα αήττητα ως τότε χρυσοφόρα αυτοκρατορικά στρατεύματα της Περσίας, που αναγκάστηκαν να πάνε άπραγα σπίτι τους. Αυτή η νίκη επέτρεψε την ανεπανάληπτη ανάταση του ανθρώπινου είδους κατά τον Χρυσό Αιώνα. Εορτασμοί ξεκίνησαν σε Κίνα, ΗΠΑ, Λίβανο κ.α. Η χώρα μας είναι συνθλιμμένη από τα οικονομικά βάρη, που μας επιβλήθηκαν δια ροπάλου έξωθεν... Οι περισσότεροι “επίσημοι” φορείς της ΜΙΣΟΥΝ οτιδήποτε αμεσοδημοκρατικό-αντιβαρβαρικό... Α. Στις αρχές του περασμένου αιώνα, όταν η αρχαιολογική υπηρεσία «έσκαψε» τον Τύμβο των Αθηναίων Μαραθωνομάχων, τα οστά των πεσόντων μαχητών, μεταξύ των οποίων και ο πολέμαρχος Καλλίνικος, «πετάχτηκαν» σε παρακείμενο αγρό, όπου σήμερα έχει κτιστεί μια πολυκατοικία. Προτείνεται να σχηματιστεί ΕΤΗΣΙΩΣ ΛΟΓΟΔΟΤΟΥΣΑ επιστημονική και οικονομική επιτροπή, ώστε να κοσκινιστούν με ανασκαφή τα χώματα της πολυκατοικίας, η οποία εν ανάγκη να απαλλοτριωθεί ή/και να κατεδαφιστεί, ώστε να περισωθούν όσα από τα οστά των ηρώων αυτής της μάχης είναι δυνατόν. Β. Οι περισσότεροι από τους 19 πεσόντες Πλαταιείς Μαραθωνομάχους (επί συνόλου 192) είχαν ενταφιαστεί σε χωριστό Τύμβο. Τα οστά τους ανασκάφηκαν επί χούντας και πολλά μεταφέρθηκαν από τον Γερμανό ανθρωπολόγο και αξιωματικό των SS Γιουτζήν Μπράιτιγκερ στη Βιέννη, με άδεια του τότε Γενικού Διευθυντή Αρχαιοτήτων και Ακαδημαϊκού (!) Σ. Μαρινάτου... Ο Μπράιτιγκερ απεβίωσε προ ολίγων ετών, αλλά οι εδώ πολιτικάντηδες ουδέποτε αξίωσαν την επιστροφή τους, παρά τις αντίστοιχες κατά καιρούς εκκλήσεις της ΑΕΕ, ενώ υψηλά ιστάμενοι “αρχαιολόγοι” μέχρι σήμερα αδιαφορούν. Γ. Με παρόμοιο τρόπο είχε φυγαδεύσει ο ίδιος Γερμανός στη Βιέννη (όπου είχε καταφύγει και κρυφτεί μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο) ένα σημαντικότατο εύρημα σχετικά με την καταγωγή των Κρητών, το κρανίο τού μινωικού Μκροκέφαλου από τη Ζάκρο. Ο δρ Άρης Πουλιανός χωρίς φειδώ κόπων και χρημάτων, αλλά και τη συμπαράσταση αδέκαστων δικαστικών λειτουργών (τη στιγμή που η αντι-Αρχαιολογική Υπηρεσία επιδείκνυε και πάλι επί σειρά ετών τη ραγιάδικη αδιαφορία της, έως και αντίδραση (!) για τον επαναπατρισμό του παλαιοανθρωπολογικού ευρήματος), κατόρθωσε να εκδοθεί απόφαση εκ μέρους των ελληνικών και αυστριακών δικαστικών αρχών, με αποτέλεσμα ο μινωικός Μκροκέφαλος σήμερα να συγκαταλέγεται στις συλλογές του Εθνικού (:ευτυχώς ακόμα) Αρχαιολογικού Μουσείου. Περιττό να αναφερθεί ότι κατά την επιστροφή του ευρήματος το 1997, ούτε καν προσκλήθηκε να παραβρεθεί ο μέγας Έλληνας ανθρωπολόγος. Εν πάσει περιπτώσει το ανθρωπιστικό ζητούμενο είναι τα οστά και των Πλαταιέων Μαραθωνομάχων να επιστρέψουν στον Τύμβο τους, στον τόπο δηλαδή που αφιέρωσαν τη ζωή τους, με αποτέλσμα να μπορούμε εμείς σήμερα, όλοι οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη, να αναπτύσσουμε αυτόν τον έστω παλινδρομούντα πολιτισμό μας. Σχετικές λεπτομέρειες Σύμφωνα με τα ανωτέρω, ενώ για το κρητικό κρανίο δόθηκε εκ μέρους των δικαστικών αρχών εντολή για ανακρίσεις που κατέληξαν στο αίσιο τέλος της επιστροφής του στην Ελλάδα, δεν συνέβη δυστυχώς το ίδιο και με τους Πλαταιείς Μαραθωνομάχους και τις οίδε με ποία άλλα ανάλογα ευρήματα. Ειδικότερα, η πρώτη ανθρωπολογική μελέτη για τον Μκροκέφαλο δημοσιεύτηκε στην «Καταγωγή των Κρητών» από τον Άρη Ν. Πουλιανό το 1971. Βάσει αυτής της επιστημονικής γνώσης και πληροφοριών από ανθρωπολόγους τους οποίους συνάντησε ο ίδιος σε Διεθνή Συνέδρια, η υπόθεση επαναπατρισμού τού ευρήματος από την Ζάκρο ξεκίνησε με την υπ' αριθ. 725/13-3-1992 αναφορά του προς τ Υπουργείο Πολιτισμού. Ακολούθησαν: Το υπ' αριθ. 4586/21-12-92 έγγραφο του ΥΠΠΟ, σύμφωνα με το οποίο δεν μπορούσε να εντοπιστεί πού βρίσκεται ο Μικροκέφαλος. Το υπ' αριθ. 748/12-1-93 έγγραφο της Ανθρωπολογικής Εταιρείας προς την Υπουργό πολιτισμού κ. Θεοδώρα Μπακογιάννη από το οποίο προκύπτει ότι ενώ ο Άρης Πουλιανός και η ΑΕΕ συνέχιζαν τον αγώνα για τον εντοπισμό και την επιστροφή του Μικροκέφαλου, το ΥΠΠΟ και ο τότε Γενικός Διευθυντής Αρχαιοτήτων (κ. Γιάννης Τζεδάκις) αδιαφορούσαν. Η από 5-7-1993 αναφορά του Άρη Πουλιανού προς τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών. Το υπ' αριθ. πρωτ. 818/15-2-1995 έγγραφο και η αντίστοιχη καταγγελία της Ανθρωπολογικής Εταιρείας Ελλάδος προς την "Παγκρήτιο Ένωση" (χωρίς όμως και την αναμενόμενη ανταπόκριση συμπαράστασης της εκ μέρους της). Τα υπ' αριθ. 467/95 και 165/96 έγγραφα της 2ης Τακτικής Ανακρίτριας Αθηνών (κ. Μαρίας Νικολακέα). Η υπ' αριθ. 117261/4-10-96 κατάθεση του ανθρωπολόγου Ε. Breitinger από την οποία προκύπτει ότι κατείχε το Μικροκέφαλο 20 χρόνια και ουδείς του ζήτησε να τον επιστρέψει. Η υπ' αριθ. 405/5-11-96 ερώτηση βουλευτών προς τους Υπουργούς Πολιτισμού, Δικαιοσύνης και Εξωτερικών για το θέμα της αναζήτησης του Μικροκέφαλου. Τα υπ' αριθ. 973 και 12597/97 έγγραφα του Τμήματος Ειδικών Ποινικών Υποθέσεων του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Η υπ' αριθ. Φ 09318/1719/24-4 -97 βεβαίωση της Ελληνικής Πρεσβείας της Βιέννης και το υπ' αριθ. 220 Η5 4/97 πρωτόκολλο παραδόσεως του Μικροκέφαλου σε υπάλληλο της ανωτέρω Πρεσβείας. Το ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α2/Φ41/20283/1498/30-4-97 έγγραφο της Διεύθυνσης Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων του ΥΠΠΟ, με το οποίο βεβαιώνεται ο επαναπατρισμός του Μικροκέφαλου. (Για την ειρωνεία του πράγματος το τελευταίο έγγραφο υπογράφει ο προαναφερόμενος κ. Γιάννης Τζεδάκις). Όπως προαναφέρθηκε, παρά την καταγγελία στον εισαγγελέα (2 Ιουλίου 1999) για την απώλεια των Πλαταιέων Μαραθωνομάχων η αντίστοιχη ανάκριση δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν προχώρησε. Πόσα ακόμα χρόνια πρέπει να περάσουν άραγε, πέρα από τις 2.500 που εορτάζουμε φέτος, ώστε να «αναπαυθούν» επιτέλους οι δημοκρατικοί ηρωικοί Μαραθωνομάχοι;