ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΜΩΜΕΝΗ ΜΕ ΧΡΗΜΑ 4η ΕΞΟΥΣΙΑ.
Με το σκανδαλώδη εκπλειστηριασμό του «Ερρίκος Ντυνάν» μάθαμε ότι η
Τράπεζα Πειραιώς πλήρωσε 115.135.250 ευρώ στον εαυτό της, μέσω της
θυγατρικής της ΗΜΙΘΕΑ Α.Ε, μέρος των οποίων προορίζεται για την εξόφληση
δεδουλευμένων και οφειλών προς το δημόσιο.
Τα υπόλοιπα μπαίνουν στο ταμείο από το οποίο βγήκαν, ως ικανοποίηση των
απαιτήσεων της Τράπεζας Πειραιώς για δάνεια του «Ερρίκος Ντυνάν», τις
οποίες όμως ούτως ή άλλως είχε φροντίσει να εξασφαλίσει με προσημειώσεις
και συμφωνίες με τη διοίκηση του
νοσηλευτηρίου, την περίοδο μάλιστα που η κυβέρνηση το είχε θέσει υπό
καθεστώς προστασίας από τους υπόλοιπους πιστωτές.
Αυτό που χρήζει διερεύνησης, ακόμα και εισαγγελικής, είναι ποια ποσά
είχε εισπράξει η Τράπεζα Πειραιώς πριν τον πλειστηριασμό και αν τελικά
τα έχει εισπράξει δύο φορές, δηλαδή και μέσω της εκχώρησης των
απαιτήσεων και μέσω του αναγκαστικού πλειστηριασμού.
Επί διοίκησης Μαρτίνη στο «Ερρίκος Ντυνάν» είχε συναφθεί συμφωνία
–αρχικά με τη Marfin το 2006 και 2007, η οποία επιβεβαιώθηκε στη
συνέχεια με την Τράπεζα Πειραιώς κατά τα έτη 2011 και 2012- για την
εκχώρηση στο τραπεζικό ίδρυμα όλων των απαιτήσεων του νοσοκομείου κατά
ασφαλιστικών ταμείων και ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.
Η συμφωνία εκχώρησης αφορούσε τις απαιτήσεις του «Ερρίκος Ντυνάν» από:
ΕΟΠΥΥ, ΤΣΕΥΠ, ΤΥΔΚΥ, ΤΑΠΕΤΕ, ΤΣΜΕΔΕ, ΤΑΣ, ΟΠΑΔ, ΤΥΠΑΤΕ-ΑΤΠΣΥΤΕ-ΕΔΟΕΑΠ,
ΟΑΕΕ, ΕΘΝΙΚΗ ΑΕΕΓΑ, ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ΟΓΑ, ALLIANZ, MEDNET, ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ, ΤΑΥΤΕΚΩ, ΑΓΡΟΤΙΚΗ
ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΕ, ΑΧΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΕ, DEMCO INSURANCE LTD, GENERALI HELLAS
AE, GROUPAMA ΦΟΙΝΙΞ ΑΕΑΕ, ING AAEZ, METLIFE ALICO, ΟΙΚΟ ΝΑΥΤΟΥ.
Η Τράπεζα Πειραιώς, επομένως, εισέπραττε ποσά για την εξόφληση του
δανεισμού και κατά το κρίσιμο διάστημα από το 2012 και μετά, όταν
ξεκινούν οι αλλεπάλληλες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου για την
υποτιθέμενη προστασία της λειτουργίας του νοσηλευτικού ιδρύματος.
Στη ροή πληρωμών από τα ασφαλιστικά ταμεία και τις ιδιωτικές
ασφαλιστικές εταιρείες, θα πρέπει να προστεθούν και ποσά αρκετών
εκατομμυρίων που είχε καταβάλει το «Ερρίκος Ντυνάν» τα προηγούμενα
χρόνια στα πλαίσια εξυπηρέτησης των δανείων. Σημειώνεται, επίσης, ότι
υπήρχε και επιπλέον εξασφάλιση για την Τράπεζα Πειραιώς, καθώς είχε
υπογραφεί με το Ερρίκος Ντυνάν σύμβαση εκχώρησης όλων των κινητών
περιουσιακών στοιχείων του νοσηλευτηρίου, ως ενέχυρο.
Παρόλα αυτά, η Τράπεζα Πειραιώς προχώρησε στον αναγκαστικό πλειστηριασμό
του συνόλου της περιουσίας του «Ερρίκος Ντυνάν» (σύνολο ενεργητικού και
άδεια λειτουργίας), λαμβάνοντας μέτρα εξαιρετικής σκληρότητας για
δανεισμό που κατά ένα ποσοστό εξυπηρετούνταν. Η στόχευση, όμως, φαίνεται
πως ήταν άλλη, καθώς η Τράπεζα Πειραιώς με τη συμβολή της κυβέρνησης
Σαμαρά εξασφάλισε το νοσηλευτήριο σε εξευτελιστικά χαμηλή για τη
συνολική αξία του τιμή, ελεύθερο βαρών και πιθανώς διπλοπληρωμένο,
εκδοχή που θα πρέπει να διερευνηθεί από τη δικαιοσύνη. http://www.newsbomb.gr/ygeia/nosokomeia/story/521916/plirothike-dipla-i-trapeza-peiraios-gia-to-errikos-ntynan#ixzz3JF4g8rup
Επειδή όλοι είμαστε μεγάλα παιδιά θέτουμε 7 ερωτήματα για την Αμφίπολη
1.
Το μνημείο είναι τεράστιο, με περίμετρο από θάσιο μάρμαρο και ίσως τον
πιο εντυπωσιακό προθάλαμο παγκοσμίως.
Στις φωτογραφίες μας έδειξαν ένα
όρυγμα διαστάσεων περίπου 3 επί 1 μέτρο και μικρού βάθους.
Δηλαδή
κάποιος ξόδεψε δις για την τότε εποχή, έφτιαξε έναν από τους πιο
μεγαλοπρεπείς τάφους παγκοσμίως και αντί να φτιάξει μια επιβλητικότατη
αίθουσα για τον νεκρό, τον τοποθέτησε σε ένα όρυγμα?????????
Δηλαδή μόνο
και μόνο οι Καρυάτιδες που είναι 3,5 μέτρα, καλωσορίζουν σε ένα απλό
όρυγμα??????????????
Όλο το τεράστιο χωλ οδηγεί σε ένα απλό
όρυγμα???????????
2.
Λέγεται ότι ίσως είναι ο Κάσσανδρος ή κάποιος μετά τον Μεγάλο. Μα
αγόρια και κορίτσια μου καλά, ο Κάσσανδρος και όλοι οι υπόλοιποι είχαν
ένα κοινό χαρακτηριστικό. Ήταν ΕΓΩΠΑΘΕΙΣ. Θα έφτιαχναν ένα τέτοιο
μνημείο για την δόξα τους και μετά δεν θα το έλεγαν σε κανέναν?????????
Πάμε καλά?????
3.
Το μνημείο είναι τεράστιο αλλά οι αναφορές για αυτό μηδενικές. Σαν να
λέμε σήμερα χτίζεται μια πόλη αλλά δεν το λέμε σε κανέναν. Ποιος είναι ο
μοναδικός που είχε τη δύναμη να επιβάλλει τον απόλυτο σκασμό??????????
4. Το μνημείο κόστισε δις. Οπότε προκύπτει το απλό ερώτημα ποιος τα πλήρωσε. Υπάρχουν 2 εκδοχές.
Η πρώτη είναι ότι
οι κάτοικοι σε απόσταση 60 χιλιομέτρων να δούλευαν αφιλοκερδώς για κάνα
2 χρόνια (και εκπόρνευαν ευατούς και τις κόρες τους μπας και
ξεπληρώσουν μόνο το θάσειο μάρμαρο), επειδή είχαν πάθει ομαδική παράνοια
και δεν είχαν τι να κάνουν – οπότε εκεί που κάθονταν αποφάσισαν να
φτιάξουν ένα μνημείο 80 μέτρων και να τοποθετήσουν στο παραπάνω όρυγμα
με κλήρωση έναν από αυτούς.
Η δεύτερη είναι ή
αυτός που το έκανε να είχε ισχύ πολύ πολύ μεγαλύτερη από αυτή του
Κάσσανδρου και πρόσβαση σε οικονομικούς πόρους πολύ μεγαλύτερους από της
Μακεδονίας μόνο.
5.
Την εποχή αυτή, αγόρια και κορίτσια καλά, δεν υπήρχαν μπουλντόζες. Για
να φτιαχτεί αυτό χιλιάδες άτομα δούλευαν για χρόνια με τα χεράκια. Ποιος
είχε την δύναμη να επιβάλλει τον σκασμό σε παγκόσμιο επίπεδο? Ο
Κάσσανδρος που εκτός Ελλάδας γελούσαν μαζί του και οι πέτρες???????
6.
Το μνημείο έχει πολλά αιγυπτιακά στοιχεία. Οι Έλληνες πριν ο Πρώτος
επισκεφτεί και την Αίγυπτο (μαζί με τον υπόλοιπο τότε κόσμο) για μια
…κοινωνική επίσκεψη, δεν είχαν καμία επαφή με αιγυπτιακά στοιχεία στην
κατασκευή τάφων. Άρα πάμε για την εποχή από τον Πρώτο και μετά….
7.
Ο τάφος του πατέρα του Πρώτου είναι μπροστά στην Αμφίπολη σαν να
συγκρίνουμε ένα σαραβαλάκι με μια Πόρσε. Θα άφηνε ποτέ ο Πρώτος να
χτιστεί τάφος δεκάδες φορές μεγαλύτερος από τον τάφο του πατέρα του για
έναν απλό στρατηγό του??????
Είπαμε δεν είχε και ιδιαίτερη αγάπη για τον
πατέρα του, αλλά για λόγους ισχύος και πολιτικής θα ήταν αδιανόητο να
γίνει αυτό.
Βάλτε τα παραπάνω στη σωστή σειρά και πετύχατε τη λύση για την Αμφίπολη.
Εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδοι σε γιορτή-διαδήλωση του Νεβρόζ, στο Ντιγιαρμπακίρ
Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στο θέμα των σοβαρότατων
εξελίξεων που συμβαίνουν στην ευρύτερη περιοχή, εξελίξεις που δρομολογεί
η ίδια η Ιστορία, με τον διεθνή παράγοντα να παίζει τον ρόλο του
επιταχυντή, εκεί που αυτό επιβάλλουν τα στρατηγικά συμφέροντά του. Στο ευρύτερο θέατρο των εξελίξεων συμπεριλαμβάνεται η
Κύπρος και η Ελλάδα, με την Τουρκία να χάνει για πρώτη φορά τις
τελευταίες δεκαετίες την υποστήριξη του διεθνούς παράγοντα στις
πολιτικές της που σχετίζονται με το Κυπριακό και το Κουρδικό.
Η κατάσταση αυτή έχει προκαλέσει νευρικότητα στην Αγκυρα, μια
νευρικότητα που έρχεται να κάνει πιο δύσκολη τη διαχείριση της τουρκικής
επιθετικότητας, που το διάστημα αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη στην ΑΟΖ της
Κύπρου, χωρίς να μας επιτρέπει η Αγκυρα να ξεχνάμε και τις διεκδικήσεις
της στο Αιγαίο.
Οπως αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο μας, η Τουρκία αρνείται να δεχτεί
ότι το διεθνές δίκαιο των θαλασσών αποτελεί τη βάση της διαπραγμάτευσης
για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωών, ενώ στην περίπτωση της Κύπρου
αρνείται να δεχτεί ακόμα και αυτό που αποδέχεται το σύνολο της διεθνούς
κοινότητας, ότι υπάρχει κυρίαρχο κράτος με το όνομα Κυπριακή Δημοκρατία.
Για να ανατρέψει δε την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην κυπριακή
ΑΟΖ, επιχειρεί με πειρατικές μεθόδους και με την απειλή της χρήσης βίας
να επιβάλει τους δικούς της σχεδιασμούς.
Δεν χάνει δε την ευκαιρία να υπενθυμίζει και να απειλεί ανοιχτά την
Αθήνα ότι την ένταση που δημιουργεί στη Μεσόγειο είναι πολύ εύκολο να τη
μεταφέρει στο Αιγαίο. Μάλιστα, όλους αυτούς τους υπολογισμούς τούς
κάνει θεωρώντας ότι η Ελλάδα, λόγω της σοβαρής οικονομικής κρίσης που
είναι σε εξέλιξη και λόγω της... τρόικας, που ελέγχει ασφυκτικά τις
αμυντικές δαπάνες, είναι πιο ευάλωτη και άρα θα υποκύψει στους
εκβιασμούς και τις πιέσεις της.
Εμείς απλά θα υπενθυμίσουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι η Τουρκία υπέστη
μια δεινή ήττα στην πόλη Κομπάνι κυριολεκτικά από μια χούφτα «ελεύθερους
πολιορκημένους». Γιατί όλοι γνωρίζουν ότι ο πόλεμος στο Κομπάνι ήταν
μεταξύ της Τουρκίας και του ΡΚΚ.
Επίσης, να υπενθυμίσουμε ότι το διήμερο της εξέγερσης των Κούρδων (6-7
Οκτωβρίου 2014), που ήταν ένα μήνυμα αλλά και μια γενική πρόβα του ΡΚΚ
για την ημέρα που θα κηρύξουν την ανεξαρτησία τους, εκατοντάδες χιλιάδες
Κούρδοι ξεχύθηκαν στους δρόμους σε δεκάδες πόλεις και κωμοπόλεις στο
τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν αλλά και σε μεγαλουπόλεις της Τουρκίας,
πυρπολώντας περισσότερα από δυόμισι χιλιάδες δημόσια κτίρια και αγάλματα
του Κεμάλ!
Η κατάσταση ήταν τόσο κρίσιμη που αρκετοί Τούρκοι υπουργοί παρακαλούσαν τους Κούρδους ηγέτες να σταματήσουν την εξέγερση!
Αυτά τα αναφέρουμε για να τα λάβουν υπ' όψιν τους εκείνοι που
διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας, υπογραμμίζοντας ότι το πρόβλημα
της... Τρόικας είναι παρωνυχίδα σε σχέση με το Κουρδικό, που καλείται να
αντιμετωπίσει η Τουρκία. Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "κυριακάτικη δημοκρατία"
Οι πιο πολλοί δεν Τον κατάλαβαν, δεν μπόρεσαν να αποδεκτούν την ταπείνωσή Του, την ανεξικακία Του, αυτό που πρόσφερε σε όλους αδιακρίτως. Πολλοί είναι αυτοί που ακόμα Τον αμφισβητούν, Τον κατηγορούν, Τον βλασφημούν μη μπορώντας να εννοήσουν την μεγαλωσύνη Του.
Δεν μπορούν να καταλάβουν το κέρδος διαμέσου της εκούσιας "ήττας", δεν μπορούν να αποδεκτούν ότι καλούνται και οι ίδιοι να χάσουν ώστε να κερδίσουν, να απολέσουν το καλό τους προφίλ και σαν άσημοι να γίνουν τελικά σημαντικοί.
Οι περισσότεροι είμαστε χριστιανοί-θεατρίνοι, είμαστε "χριστιανοί των καλλιστείων".
Μας νοιάζει το προφίλ μας, η εικόνα μας, το κύρος μας, η άποψη της ομήγυρις και όχι η σχέση μας με τον Χριστό, η σχέση μας με τους άλλους.
Ο Χριστός κατάντησε παρείσακτος της ζωής μας, κατάντησε για άλλη μία φορά ο "βλάσφημος διδάσκαλος" που τόλμά να μιλά για κάτι πιο βαθύ από τα ατομικά μας "πνευματικά κατορθώματα". Μας μιλά για κοινωνία αγάπης, για συγχώρεση, για την απώλεια του "εγώ" μας.
Ο Χριστός μας προτρέπει να κάνουμε "τούμπα" την ζωή μας. Να φέρουμε τα πάνω κάτω σε σχέση με αυτά που ο εκκοσμικευμένος μας χριστιανισμός μας καλεί να ζήσουμε.
Κάποιοι ίσως είναι υποψιασμένοι ότι αυτό που ζούν μέσα στην Εκκλησία δεν είναι χριστιανικό, γιατί; Γιατί δεν έχουν χαρά, γιατί ενώ ζούνε μέσα στο Σώμα του Χριστού είναι σαν να ζούνε μέσα στο σώμα της μιζέριας, της σοβαροφάνειας, του καθωσπρεπισμού, της αλαζονείας, του εγωισμού.
Εγκλωβισμένοι μέσα σε μικροπρέπειες, σε "όχι", σε "πρέπει", σε ηθικούς κανόνες τελειοποίησεις της "έξωθεν καλής μαρτυρίας".
Δεν είναι εύκολο να αποδεκτείς ότι τόσα χρόνια, αν και ήσουν άνθρωπος της Εκκλησίας, ζούσες χωρίς Χριστό. Δεν είναι εύκολο να αποδεκτεί κανείς ότι ο χριστιανισμός που βίωνε και ίσως ακόμα βιώνει είναι κάποιο κεκαλυμένο ψυχολογικό τρικ για να μεταλλάσσει τις ενοχές του σε τιμωρία-λύτρωση, και τον Χριστό σε τον υπέρτατο δικαστή της ζωής που μπορεί να εξαγοράσει κάνοντας "τα θελήματά" Του.
Μερικοί από εμάς Τον ψάχνουμε. Ψάχνουμε όχι κάποιο απομινάρει του Χριστού, αλλά Τον ίδιο. Ψάχνουμε για τον Χριστό των Πατέρων της Εκκλησίας και όχι τον Χριστό του ηθικισμού και της μιζέριας.
Τον αναζητούμε όχι γιατί "πρέπει" να Τον βρούμε, αλλά γιατί θέλουμε...
Νιώθεις την ανάγκη να Τον βρεις. Να κοινωνήσεις μαζί Του, να γίνεις οίκος Του, και ο Οίκος του να γίνει Πατρίδα σου...
Μερικοί άλλοι Τον έχουνε βρει. Είναι λίγοι...
Ασήμαντοι για εμάς. Άνθρωποι που δεν τους "πιάνει το μάτι" σου.
Ζουν σε σπηλιές, σε δρόμους, σε σπίτια, σε ερημιές, σε πόλεις. Ζουν παντού αλλά και πουθενά.
Ζουν στον κόσμο, για τον κόσμο, έχοντας πεθάνει όμως για τον κόσμο... Ιησούς Χριστός. Ποιος δεν ξέρει αυτό το όνομα; Όλος ο κόσμος!
Αποχαιρετάμε τον Βασίλη την Δεύτερα 17 Νοεμβρίου, στις 12.00 μ.μ, στον Ιερό ναό Αγ. Θεοδώρων Α’ Κοιμητηρίου Αθηνών
Αποχαιρετισμός σ’ έναν αδερφό
Η ύψιστη αρετή είναι η γενναιότητα. Αν δεν την έχεις,
ακόμη κι αν έχεις όλα τα άλλα, δεν κάνεις ούτε για δείγμα άντρα. Όμως η
γενναιότητα πρέπει να πηγαίνει χέρι – χέρι με την φιλοτιμία και την
καλοσύνη. Γενναίος μπορεί να είναι και ένας κακοποιός, ένας στρατιώτης
του κακού. Η φιλοτιμία όμως κι η καλοσύνη οδηγούν την γενναιότητα στην
υπηρεσία αγαθών σκοπών. Ο Βασίλης Ζήσης ήταν γενναίος, στη ζωή αλλά κι
απέναντι στον θάνατο. Κι είχε την βαθιά ελληνική αρετή της φιλοτιμίας να
καθοδηγεί το πνευματικό του θάρρος. Ένας αληθινός άντρας, με εσωτερική
δύναμη, θυελλώδης, κοφτός αλλά και τρυφερός με τους ανθρώπους του. Ένας
καλός Έλληνας.
Όταν ήθελα να τον τσιγκλήσω, την φιλοτιμία του κέντριζα, προσποιούμουν
πως αμφισβητούσα το θάρρος του. Του έστελνα ένα κείμενο για το οποίο
είχε ενστάσεις, πάντα πολιτικές, και του έλεγα «εντάξει, ρε συ, άμα
φοβάσαι τις αντιδράσεις, δεν πειράζει, μην το βάλεις, καταλαβαίνω». Μου
έλεγε «Τί, τί; Τί είπες;» κι άκουγα από τα έγκατα της γης την λάβα να
βρυχάται και με ιλιγγιώδη ταχύτητα να ανεβαίνει, για να ξεχυθεί
παίρνοντας με από τα μούτρα για την ιεροσυλία μου. Το κείμενο έμπαινε
πρώτη σελίδα κι από κάτω σε σχόλιο η πολιτική, πάντα, κριτική του.
Ο Βασίλης ήταν δεινός γραφιάς. Τα κείμενα του κένταγαν. Διαβάζω τα
editorial κάτι φερέλπιδων μπροστινών «συγκροτηματαρχών», που καμώνονται
τους αναλυτές και σχολιογράφους και θα το πω: Μπίλαρε, μια τρίχα από
τους δίδυμους καρδιτσιώτικους αδένες σου είναι όλοι αυτοί οι βαστάζοι
της προπαγάνδας, που ψελλίζουν ελληνικούρες διαβάζοντας το χαρτάκι με
τις οδηγίες του αφεντικού τους. Ο Βασίλης υποστήριζε με πάθος τους
φίλους του αλλά δεν τους είχε γι’ αφεντικά. Το έκανε μέσα σε ένα πλαίσιο
αξιών κι αντρικής φιλίας κι όταν χρειαζόταν, δεν κώλωνε να βάλει φωτιά
στα τόπια, αδιαφορώντας για την δύναμη της εξουσίας και του χρήματος.
Υπόβαθρο και φόντο πάντα ο πατριωτισμός, χωρίς ποτέ να κάμψει την
κοινωνική του συνείδηση. Ο Βασίλης Ζήσης πήρε και κράτησε από την Δεξιά
και την Αριστερά τα καλύτερα, αυτά που πρέπει.
Κι επειδή ήταν γραφιάς, που η εσωτερική δύναμη των κειμένων του έκανε
στράκες, ήταν αφειδώλευτος στους επαίνους του σε όλους μας, όταν τα
κείμενα μας του άρεσαν. Χτύπαγε το κινητό στις 1 τη νύχτα κι η πρώτη του
λέξη ήταν «κειμενάρα». Ήξερε, όσο κανείς, το παιχνίδι. Διευθυντικώ
δικαιώματι πάντα επέλεγε τους τίτλους των άρθρων κι όποτε διαφώνησα,
αποδείχθηκε πως είχε δίκιο. Όποτε πάλι διαφωνήσαμε για την έκταση ή το
κέντρο βαρύτητας ενός άρθρου μου, πάλι είχε δίκιο. Ήταν ο μόνος από τον
οποίο αποδεχόμουν να κόβει ή να στρογγυλεύει καμμιά έκφραση που
υπερέβαινε τα εσκαμμένα, χωρίς να με ρωτάει. Γράφοντας πάντα κατά ριπάς,
σαν πολυβόλο, είχα εμπιστοσύνη στο οξύ κι έμπειρο κριτήριο του να
ισιώνει την τυχόν παρεκτροπή μου.
Εκτός από δεινός γραφιάς, ήταν κι από τους λίγους αληθινούς ρεπόρτερ.
Ερευνητής με απίθανες ικανότητες, επιτυχίες που σε δυο ζωές δεν θα δουν
άλλοι. Μπορούσε να ξετρυπώσει κρίσιμες πληροφορίες με τον πιο απλό ή τον
πιο μυθιστορηματικό τρόπο.
Κάναμε «ζημιές» μαζί. Μέσα από μια σύντομη κουβέντα, μαζί πάντα με τον
Πάνο, αρπάζαμε στον αέρα μια ιδέα, μια φράση, που γινόταν πολιτική
παρέμβαση με αναπαραγωγές σχεδόν παντού, και αναφορές μέχρι στα έδρανα
της Βουλής, από ζοχαδιασμένους αντιπάλους ή αλαφιασμένους «ημετέρους».
Ο Βασίλης Ζήσης δημιούργησε το Antinews, το απάτητο λημέρι του Φάκτορα,
μαζί με τον Πάνο, που πήρε από την πένα και το πείσμα του. Δεν
υποκρίθηκε τον αμέτοχο, δεν παρίστανε τα Ηνωμένα Έθνη ή τους αδέκαστους
Times του δημοσίου βίου. Είχε άποψη και την προέβαλε μαχητικά, έπαιρνε
θέση με πάθος.
Ο Βασίλης, ο Μπίλης, ο Φάκτορας μας, ήταν αδελφός μου
από επιλογή. Νοιώθω σαν κάποιος να μου ξερίζωσε ένα κομμάτι. Όμως αυτόν
τον γενναίο άντρα, τον καλό πατριώτη, δεν τον τιμάς με δάκρυα, ούτε
εγκαθιστάμενος στην απώλεια. Το Antinews, η φωνή της συνείδησης μας,
είναι το δημιούργημα του. Έχει την προστιθέμενη αξία της ελεύθερης ψυχής
του. Κι εμείς όλοι, η αδερφή του η Εύη, ο Μικρός Οδυσσέας, ο Θανάσης, ο
Strange Attractor, ο Αριστερός Ψάλτης, ο Σάκης, ο Μίλτος, όλοι όσοι
απαρτίζουμε αυτήν την παρέα, την ωραιότερη που βρέθηκα ποτέ, θα
στηρίξουμε τον Πάνο, την φυσιογνωμία και το κύρος του Antinews, με ακόμη
περισσότερα κι ακόμη καλύτερα κείμενα, με ακόμη πιο ευθύβολες και
δυναμικές παρεμβάσεις, θυμίζοντας πως εδώ είναι πάντα το απάτητο λημέρι
του Factor X, του Βασίλη Ζήση, ενός δεινού γραφιά, ενός σπάνιου
ρεπόρτερ, ενός γενναίου Έλληνα.
Άντε, καλό ταξίδι Φάκτορα, και φαντάζομαι από εκεί πάνω να μας στέλνεις πολλά αποκαλυπτικά ρεπορτάζ!
«Να μου υποσχεθείς ότι δεν πρόκειται να αλλάξεις ποτέ το
Αntinews», ήταν τα τελευταία λόγια του πατέρα μου. Πάντα κέρδιζε όλες
τις μάχες από το μετερίζι της μάχιμης δημοσιογραφίας, αλλά δυστυχώς δεν
κέρδισε τη βασικότερη. Αυτή της ζωής. Ο αγαπημένος μας Φάκτορας δεν
είναι πλέον μαζί μας. Προδόθηκε από την επάρατο. Έφυγε σαν παλικάρι,
αργά χθες το βράδυ μετά από δυο χρόνια σκληρής μάχης.
Για όσους τον ήξεραν καλά, ακούγεται απίστευτο, αλλά ο άνθρωπος
που με τις αποκαλύψεις και την αρθρογραφία του, τόσο από το Αntinews όσο
και από μεγάλες εφημερίδες, άλλαξε την ιστορία της Μεταπολιτευτικής
Ελλάδας, να μην μπορεί να ξεγελάσει τον... θάνατο και να τον νικήσει;
Οι παλαιότεροι θα τον θυμούνται από τις αποκαλύψεις του σκανδάλου
Κοσκωτά. Ξεχνάει μήπως κανείς εκείνο το πρωτοφανές και θαρραλέο -για
την περίοδο της παντοδυναμίας του Μεταπολιτευτικού «συστήματος» της
διαπλοκής- πρωτοσέλιδο στο περιοδικό «Αντί», το «Κυβέρνηση απατεώνων»; Ο
Βασίλης Ζήσης μαζί με τον Χρήστο Παπουτσάκη, και το περίφημο σκίτσο –
αφίσα του υπέροχου σκιτσογράφου, Δημήτρη Χαντζόπουλου, ήταν που έφτιαξαν
το εξώφυλλο, το οποίο έκανε πάταγο σε όλη τη χώρα, αναπαρήχθη από το
σύνολο του Τύπου και των υπολοίπων ΜΜΕ και οδήγησε τον Παπανδρέου και
την κυβέρνησή του σε κατάρρευση. Τότε ήταν που τα κατεστημένα Media, τα
οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή προσποιούνταν ότι δεν ήξεραν τίποτα για τον
φόνο, «ανακάλυψαν» αίφνης το σκάνδαλο Κοσκωτά. Όπως το ίδιο και τα
κόμματα, τα οποία θέλησαν να χειραγωγήσουν την αποκάλυψη προς όφελός
τους, προς άγραν ψήφων, με στόχο τον προσπορισμό της κυβερνητικής
εξουσίας.
Λίγο πριν, επίσης στο «Αντί», ο Βασίλης είχε αποκαλύψει το έτερο
μεγάλο σκάνδαλο, αυτή τη φορά το εξοπλιστικό σκάνδαλο της «αγοράς του
αιώνα». Από τότε άρχισε να μπαίνει στο μάτι της διαπλοκής και των
εμπόρων όπλων, και κατ’ επέκταση στο στόχαστρό τους. Στη συνέχεια, ήταν ο
πρώτος που, χάρις στην έρευνά του στη Γερμανία, λίγο μετά την πτώση του
τείχους, κατάφερε να βρει και να εξασφαλίσει τα «αρχεία της Στάζι». Μια
συγκλονιστική υπόθεση που έως σήμερα έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα
της τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Γερμανία. Διότι μέσα από αυτά, δεν
αποκαλύφθηκαν μόνον οι σχέσεις κάποιων κύκλων της τρομοκρατίας με τις
μυστικές υπηρεσίες, αλλά και πολιτικο-οικονομικές διαπλοκές, με πρόσωπα
τα οποία εμπλέκονταν σε οικονομικά σκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν μόλις τα
τελευταία χρόνια. Είναι ακριβώς εκείνα τα πρόσωπα που έπαιξαν
πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικοδόμηση, στήριξη και αναπαραγωγή του
«συστήματος» της Μεταπολιτευτικής πολιτικο-οικονομικής διαπλοκής. Εκείνο
δηλαδή, που οδήγησε τη χώρα μας στη χρεωκοπία, την κρίση, τα μνημόνια
και την εξαθλίωση του Έλληνα. Πολλοί τον κατηγόρησαν για χαλκευμένα
«αρχεία». Δυστυχώς, η ζωή η ίδια τους διέψευσε πανηγυρικά.
Εξαιτίας των αποκαλύψεών του, αυτό το «σύστημα» επεδίωξε να βάλει
τον Βασίλη στον «πάγο». Οι περισσότεροι το αγνοούν, αλλά στη δεκαετία
του 1990, στην περίοδο της παντοδυναμίας αυτού του «καθεστώτος»
διαπλοκής, για αρκετά χρόνια δεν του έδινε κανείς δουλειά. Τον
κρατούσαν, έτσι, μακριά από τον μεγάλο του «έρωτα», τη δημοσιογραφία. Τα
ίδια και τη δεκαετία του 2000.
Επειδή, όμως, έχει ο καιρός γυρίσματα, τα τελευταία χρόνια
επανέκαμψε δριμύτερος. Ξεκίνησε από το μηδέν. Με δυο – τρία «φιλαράκια»,
αρχικά, έφτιαξε το Antinews. Ψυχή και μυαλό, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο,
στο ρεπορτάζ και αμέσως μετά στο κομπιούτερ. Το «σύστημα» τον ξαναβρήκε
μπροστά του, και απέκτησε έτσι έναν σοβαρό μπελά, μια σπαζοκεφαλιά. Ο
Βασίλης ήταν και πάλι μάχιμος, με ένα δικό του μετερίζι αυτή τη φορά για
να τους απαντάει.
Πολλοί από εσάς τον γνωρίσατε από την μαχητική αρθρογραφία του
μέσω του Antinews και τους αγώνες του για μια καλύτερη Ελλάδα. Άντε,
καλό ταξίδι Φάκτορα, και φαντάζομαι από εκεί πάνω να μας στέλνεις πολλά
αποκαλυπτικά ρεπορτάζ!
Π.Β.Ζ
Απολαυστική ήταν η σύμπτωση: Το πρωί ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς πανηγύριζε για την υποτιθέμενη «ανάπτυξη» με τους 1,500,000 άνεργους και το βράδυ η ποδοσφαιρική ομάδα της Εθνικής Ελλάδας έχασε μέσα στο στάδιο Καραϊσκάκη από τα… νησιά Φερόες! Κάτι ψαράδες ενός νησιωτικού συμπλέγματος με 50.000 όλους κι όλους κατοίκους, σχεδόν χίλια μίλια βορειοδυτικά της Δανίας στην οποία ανήκει, χαμένο στον Ατλαντικό μεταξύ Νορβηγίας και Ισλανδίας,
κάτι ξεχασμένους απόγονους των Βίκινγκς εδώ και… μια χιλιετία! Να
φανταστεί κανείς ότι την πρωτεύουσα των νησιών Φερόες, που φυσικά δεν
είναι καν κράτος, τη λένε Θόρσχάουν, που σημαίνει «Λιμάνι του Θορ» του θεού του πολέμου των Βίκινγκς!
Έκλεισε έτσι με τον πιο συμβολικό τρόπο μια απίστευτα εξευτελιστική εβδομάδα για τον Αντώνη Σαμαρά και τον Βαγγέλη Βενιζέλο,
η οποία έδειξε περίτρανα πόσο ρεζίλι έχει γίνει η κυβέρνησή τους.
Σύννεφο ήταν οι σφαλιάρες που έφαγαν το περασμένο επταήμερο από πολιτική
σκοπιά. Πρώτα πρώτα τους διέσυρε κυριολεκτικά η τρόικα, η οποία τους υποχρέωσε με την ταπεινωτική διαδικασία της κατάθεσης τροπολογίας στη Βουλή να πάρουν πίσω το νόμο για τις 100 δόσεις
που είχαν ψηφίσει μόλις προ δύο εβδομάδων, αναφορικά με τον ΕΝΦΙΑ! Και
δεν είναι το ζήτημα ότι την προχθεσινή μαρτυρική για τον Σαμαρά
Παρασκευή δεν ψήφισαν τη γελοία τροπολογία του δύο βουλευτές του υπό
διάλυση ΠΑΣΟΚ, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης και ο περιοδεύων ανά τα τηλεοπτικά κανάλια Μιχάλης Κασσής.
Άλλο είναι το σοβαρό πρόβλημα του Σαμαρά και φέρει το όνομα Ψυχάρης. Ο
Βουλευτής της ΝΔ και γιος του κατόχου του ΔΟΛ Ανδρέας Ψυχάρης ψήφισε
υπέρ της γερμανόδουλης τροπολογίας του Σαμαρά και αμέσως μετά
παραιτήθηκε, επιστρέφοντας τη βουλευτική του έδρα με μια συνοδευτική δήλωση απαξιωτική για το πολιτικό σύστημα.
Το πολιτικό μήνυμα ήταν σαφέστατο: Ο ΔΟΛ κατ΄εντολήν του Σταύρου Ψυχάρη, του πατέρα του βουλευτή, εγκαταλείπει τον Σαμαρά!
Τέρμα η στήριξη από τον ΔΟΛ για την κυβέρνηση! Τα σημάδια φυσικά είχαν
ήδη φανεί, αλλά αυτή η επισημοποίηση της απόσυρσης της υποστήριξης του
ΔΟΛ προς τον Σαμαρά ενισχύει την εικόνα ότι η ελληνική ολιγαρχία θεωρεί
«τελειωμένη» την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και
προσανατολίζεται στη χάραξη γραμμής εγκλωβισμού ενδεχόμενης κυβέρνησης
ΣΥΡΙΖΑ, αν οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές τον Μάρτιο.
Αν όντως γίνουν εκλογές, δεν υπάρχει περίπτωση να μη βγεί πρώτο κόμμα ο
ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει πλέον δημοσκόπηση που να μη δίνει τον ΣΥΡΙΖΑ
τουλάχιστον πέντε εκατοστιαίες μονάδες μπροστά. Τι κυβέρνηση θα
σχηματίσει ο ΣΥΡΙΖΑ και με ποιους είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, αλλά αυτό
που νοιάζει τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο είναι πως η ΝΔ αποκλείεται να
βγει πρώτο κόμμα. Επομένως οι εκλογές ισοδυναμούν με την πολιτική καρατόμηση
και των δύο τους και τη σκύλευση των πολιτικών πτωμάτων τους. Ο
βαθμιαίος προσανατολισμός της ελληνικής ελίτ στην ενσωμάτωση μελλοντικής
κυβέρνησης με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ απομονώνει όμως την
κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και σε διεθνές επίπεδο, στερώντας της κάθε
διεθνές στήριγμα. Όταν μια γερμανόδουλη κυβέρνηση εγκαταλείπεται ακόμη
και από τους Γερμανούς που υπηρετεί, δεν είναι υπερβολή να ισχυριστεί
κανείς ότι οι μέρες της είναι μετρημένες.
Την εβδομάδα που πέρασε η κυβέρνηση των «γερμανοτσολιάδων»
του Τέταρτου Ράιχ έφαγε κι άλλη καρπαζιά από το Βερολίνο. Αυτή τη φορά
όχι από την κυβέρνηση της Μέρκελ και του Σόιμπλε, αλλά από τους
αποκαλούμενους Πέντε Σοφούς της γερμανικής οικονομίας, στη συνέντευξη
Τύπου που έδωσαν αφού πρώτα παρέδωσαν στην καγκελαρία την ετήσια έκθεσή
τους για τη γερμανική και την ευρωπαϊκή οικονομία το 2015. «Η Ελλάδα δεν χρειάζεται κούρεμα του χρέους
της κι άλλωστε αυτό είναι κάτι που δεν επιθυμεί η κυβέρνηση του
Βερολίνου» δήλωσε αφοπλιστικά εκ μέρους των Πέντε Σοφών ο Λαρς Φελτ του οικονομικού ινστιτούτου
της γερμανικής πρωτεύουσας. Αφού δεν το θέλει η κυβέρνηση Μέρκελ, δεν
υπάρχει περίπτωση να «κουρευτεί» το ελληνικό δημόσιο χρέος, είναι η
ουσία της θέσης των γερμανών «σοφών» της οικονομίας, εκ των οποίων οι
τέσσερεις είναι δεξιοί και ο πέμπτος σοσιαλδημοκράτης, δηλαδή και οι
πέντε με την κυβέρνηση του Βερολίνου! Καταλαβαίνει κανείς πόση… «σοφία»
περιέχει η σκέψη τους! Με τούτα και με εκείνα όμως, η κυβέρνηση Σαμαρά –
Βενιζέλου βρίσκεται πια απομονωμένη από το λαό, από την ολιγαρχία,
από τους ξένους επικυρίαρχους της χώρας μας. Αυτό σημαίνει ότι θα δώσει
απολύτως μόνη της τη μάχη για την πολιτική της επιβίωση. Αυτό αφενός
την αποδυναμώνει και διευκολύνει την τελική της ήττα, αφετέρου την
καθιστά άκρως επικίνδυνη και αδίστακτη. Δεν αισθάνεται ότι έχει κανένα
φραγμό σε ό,τι σκοπεύει να κάνει για να επιβιώσει.
Περιστοιχισμένη
από γελοία ανθρωπάκια, όπως είναι όλοι οι κυβερνητικοί βουλευτές που
συνιστούν το πρότυπο του πολιτικού καραγκιόζη, δεν αισθάνεται καμία
εσωτερική πίεση. Το μοναδικό «ιδανικό» των πανάθλιων βουλευτών είναι να συνεχιστεί η βουλευτική θητεία
τους, τίποτε άλλο! Ούτε το ένα… πέμπτο των κυβερνητικών βουλευτών δεν
θα επανεκλεγούν προσωπικά! Μόνο αν ο κόσμος είναι έτοιμος από πολιτική
σκοπιά να τους δαγκώσει θα φοβηθούν αυτά τα πανάθλια υποκείμενα και θα μας αδειάσουν τη γωνιά. Έχουν το θράσος των σκουληκιών που ή τα λιώνεις με το παπούτσι σου ή σε τρώνε!
*Δημοσιεύθηκε στο «Πριν» της Κυριακής 16 Νοεμβρίου 2014
Το θέμα της σχέσης της ελευθερίας του λόγου με το διαδίκτυο επανήλθε στην επικαιρότητα με δύο πολύ πρόσφατα γεγονότα.
Το πρώτο ήταν οι μικρό-εκδηλώσεις ανά τον κόσμο, εκτός από κάποιες
σημαντικότερες διαδηλώσεις στις Αγγλοσαξονικές χώρες, των γνωστών ως
«Ανωνύμων» με τη μάσκα του Guy Fawkes. Το νέο στοιχείο βέβαια σε αυτούς
δεν είναι τα σαφώς ρεφορμιστικά αιτήματά τους (παρά την επαναστατική
ρητορική και συνθήματα) που δεν έχουν καμιά σχέση με επαναστατικό πρόταγμα
και στρατηγική, αλλά είναι απλώς αιτήματα για βελτιώσεις του
συστήματος, δηλαδή για λιγότερη διαφθορά στον δημόσιο και ιδιωτικό
τομέα, περισσότερη διαφάνεια κλπ ―θέσεις που βρίσκει κάποιος και στις
εκθέσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ! Το νέο στοιχείο επομένως
με τους Ανωνύμους είναι το μέσο που χρησιμοποιούν για να περάσουν το
μήνυμά τους, δηλαδή το διαδίκτυο. Παρόλα αυτά, στο Λονδίνο, όπου έγινε
προ ημερών ίσως η μεγαλύτερη διαδήλωσή τους παγκοσμίως, τα μέλη τους
καυχιόντουσαν ότι «το διαδίκτυο έχει την δύναμη να ρίχνει
καθεστώτα….Ανήκει στον καθένα….όλοι μας έχουμε φωνή τώρα, και τα 7
δισεκατομμύρια…. Είμαστε όλοι ίσοι».[1] Στην πραγματικότητα, υπάρχουν
ακόμη και «αναρχικοί» οι οποίοι δηλώνουν ότι «Το Διαδίκτυο είναι μια
μορφή εικονικής άμεσης δημοκρατίας που δίνει τη δυνατότητα στις
κυριαρχούμενες ομάδες να αντιδράσουν απέναντι στις κυρίαρχες.»[2] Και
αυτό, όταν έγκυρες μελέτες αναρχικών έχουν ξεκάθαρα δείξει στο παρελθόν
τον πολύ επικίνδυνο ρόλο του διαδικτύου σχετικά με την πραγματική
δημοκρατία. [3]
Το δεύτερο ήταν οι μεγάλες διαστάσεις που έχει πάρει τελευταία το
θέμα της ανώνυμης λασπολογίας σε χώρες που θέλουν ακόμη να τηρούν
τουλάχιστον τα προσχήματα μιας αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας». Στην
Βρετανία, ιδιαίτερα, έχει κορυφωθεί η αγανάκτηση του κοινού για τους
ανώνυμους λασπολόγους στο διαδίκτυο που συκοφαντούν, βρίζουν και
χρησιμοποιούν προσωπικά δεδομένα και παραποιημένες φωτογραφίες ―είτε
στρέφονται γενικά εναντίον άλλων χρηστών, είτε ειδικά ενάντια σε
ανθρώπους που κρύβονται πίσω απο κουκούλες για να εκφράσουν τις απόψεις
τους.[4] Το αποτέλεσμα της γενικής κατακραυγής ήταν να αναγκαστούν οι
ελίτ (που κάθε άλλο παρά εχθρικές είναι στο διαδίκτυο όταν τους
εξυπηρετεί!) να πάρουν μέτρα για την προστασία των θυμάτων της
λασπολογίας, φθάνοντας στον τετραπλασιασμό των σχετικών ποινών. Οπως
τονίστηκε τότε απο τους εισηγητές της σχετικής νομοθεσίας, «κανένας δεν
θα επέτρεπε παρόμοιες δηλητηριώδεις επιθέσεις σε μια διαπροσωπική σχέση,
επομένως δεν πρέπει να υπάρχει θέση γι’ αυτές ούτε στα κοινωνικά
μίντια».[5] Πράγμα που ανάγκασε ακόμη και τον σαφώς φιλικά διακείμενο
στα κοινωνικά μίντια δημοσιογράφο του BBC να σχολιάσει ότι «για
οποιονδήποτε πίστευε ότι το διαδίκτυο και τα κοινωνικά μίντια θα
οδηγούσαν σε μια νέα εποχή ελεύθερης έκφρασης και ανοικτού διαλόγου
αυτή είναι μια θλιβερή στιγμή».[6]
Και όσον αφορά στους ισχυρισμούς των «Ανώνυμων» κ.λπ., για τη δύναμη
του ίντερνετ, εύκολα μπορεί να δειχθεί ότι ελάχιστη σχέση έχουν με την
πραγματικότητα. Δεν γνωρίζω κανένα καθεστώς υποστηριζόμενο από την
Υπερεθνική Ελίτ που διαχειρίζεται τη ΝΔΤ, το οποίο να έπεσε χάρη στο
διαδίκτυο, ακόμη και όταν κατεβήκαν στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδων
«αγανακτισμένοι» και «καταληψίες» που είχαν κινητοποιηθεί κυρίως απο το
διαδίκτυο (βλ. Ισπανία, Ελλάδα, ΗΠΑ, Βρετανία κ.λπ.). Στην
πραγματικότητα, τα μόνα καθεστώτα, όπου το διαδίκτυο έπαιξε πράγματι
σημαντικό ρόλο για τη πτώση τους, ήταν όσα είχε προδιαγράψει η ίδια η
Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) να ανατρέψει μέσα από βελούδινες «επαναστάσεις»
(Αραβική «Άνοιξη»,[7] Ανατολική Ευρώπη[8] κ.ο.κ.)!
Ακόμη, οι ισχυρισμοί για τη σχέση του ίντερνετ με την πραγματική
δημοκρατία και την ισότητα είναι εντελώς άσχετοι με τη πραγματικότητα,
αν όχι αποπροσανατολιστικοί. Στην πραγματικότητα, η πραγματική
δημοκρατία με την κλασική έννοια της άμεσης δημοκρατίας δεν έχει καμία
σχέση με ατομικές ελευθερίες ή με το διαδίκτυο που αναφέρονται στην
φιλελεύθερη ή την αντιπροσωπευτική «δημοκρατία». Άλλωστε, είναι αυτό
ακριβώς το είδος «δημοκρατίας» και η σχετική ιδεολογία των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων που συνιστούν την βάση της ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης
και είναι πασίγνωστο ότι ήταν ακριβώς για την δήθεν προστασία αυτών των
δικαιωμάτων που η Υπερεθνική Ελίτ έκανε σειρά πολέμων (Γιουγκοσλαβία,
Ιράκ, Λιβύη) και ενθάρρυνε άλλες τόσες πραγματικές σφαγές, από την Συρία
μέχρι την Ουκρανία. Η πραγματική δημοκρατία προϋποθέτει «πρόσωπο με
πρόσωπο» συνελεύσεις, όπου είναι μόνο μέσα απο πραγματικές συζητήσεις
μεταξύ ενεργών πολιτών (και οπωσδήποτε όχι απλώς μεταξύ των «ειδικών»
στα πάνελ κλπ), που η συλλογική πολιτική βούληση μπορεί πραγματικά να
εκφραστεί.[9] Με αυτήν την έννοια, η διαδικτυακή δημοκρατία, όπως
προσπάθησα να δείξω αλλού,[10] είναι μια σαφής διαστρέβλωση της άμεσης
δημοκρατίας:
«Σε αυτήν την χρονική περίοδο εικονικής πραγματικότητας που ζούμε,
ήταν αναπόφευκτο ότι η κυρίαρχη σοσιαλφιλελεύθερη ιδεολογία θα
εξευτέλιζε ακόμη και την θεμελιώδη έννοια της δημοκρατίας. Έτσι, έκτος
από τα άλλα είδη απατηλής «δημοκρατίας» (αντιπροσωπευτική δημοκρατία,
ριζοσπαστική δημοκρατία» κ.λπ.) τώρα έχουμε ανακαλύψει την εικονική
«δημοκρατία» του διαδικτύου, που εξυμνείται από πασίγνωστους
φιλελεύθερους συγγραφείς και μπλογκερς, σε αγαστή σύμπνοια με την
ρεφορμιστική «Αριστερά». Όλοι αυτοί εκθειάζουν μπλογκς και το διαδίκτυο
γενικά, ως την “μεγαλύτερη δημοκρατική κατάκτηση στην Ιστορία”, η οποία
οδηγεί σε έναν πραγματικό εκδημοκρατισμό των ΜΜΕ “από τα κάτω”,
δεδομένου ότι κάθε άτομο μπορεί τώρα να γίνει εκδότης/εκδότρια. Αξίζει
να σημειωθεί ότι αυτή η μυθολογία είναι πλήρως συμβατή με την σημερινή
σοσιαλφιλελεύθερη ιδεολογία των “δικαιωμάτων” η οποία, βεβαίως, δεν έχει
καμία σχέση με τον κοινωνικό αυτό-προσδιορισμό, την ατομική και
συλλογική αυτονομία, και την πραγματική δημοκρατία.»
Δεν ήταν, επομένως, εκπληκτικό ότι, το περιοδικό Time, ένα πασίγνωστο
φερέφωνο του Αμερικανικού κατεστημένου, κήρυξε πριν μερικά χρόνια τον
ανώνυμο χρήστη του διαδικτύου ως το “πρόσωπο του έτους”, ενώ, το 2007, η
Υπερεθνική Ελίτ, η οποία είχε συγκεντρωθεί για την ετήσια άτυπη
συνεδρίαση στο Davos, εγκωμίασε ενθουσιωδώς την διαδικτυακή
“δημοκρατία”! [11]
Επιπρόσθετα, δεν μπορεί βέβαια να εκτιμηθεί η πραγματική σημασία του
διαδικτύου χωρίς να ληφθούν υπόψη τα εγγενή προβλήματα του. Κατ’αρχάς,
είναι γνωστό ότι, ακόμη και σήμερα, μόνο μία μειοψηφία του παγκόσμιου
πληθυσμού (λιγότερο από 40%) θεωρούνται χρήστες του διαδικτύου, και οι
περισσότεροι από αυτούς (77%) είναι συγκεντρωμένοι στον “ανεπτυγμένο
κόσμο”, όπου ζει η μειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ ακόμη
λιγότεροι από αυτούς (κάτω από 10%) έχουν πάγια σύνδεση ευρείας ζώνης
(broadband).[12] Ακόμη πιο σημαντικό, αυτό δεν είναι ένα προσωρινό
πρόβλημα που απλά θα λυθεί με τη πάροδο του χρόνου, παρά την πρόσφατη
σημαντική αύξηση του αριθμού των χρηστών. Είναι ένα “συστημικό” πρόβλημα
που σχετίζεται άμεσα με την φτώχεια και την οικονομική και κοινωνική
ανισότητα, φαινόμενα τα οποία είναι ενδογενή στο σύστημα της οικονομίας
της αγοράς και της αντιπροσωπευτικής “δημοκρατίας”. Έτσι, οικονομική
ανισότητα και φτώχεια συνεπάγονται ότι δισεκατομμύρια ανθρώπων στον
πλανήτη δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για τη δαπάνη της
απαιτούμενης υποδομής, καθώς και των εξόδων σύνδεσης με το διαδίκτυο.
Ακόμη, υπάρχει η εξίσου σημαντική κοινωνική ανισότητα, δηλαδή, οι
διάφοροι κοινωνικοί παράγοντες που αποτρέπουν μεγάλα τμήματα του
πληθυσμού από το διαδίκτυο (πολιτισμικοί παράγοντες, παιδεία, κ.λπ.). Η
συνέπεια είναι ότι ένας ακόμη κοινωνικός αποκλεισμός έχει προστεθεί
στους ήδη υπάρχοντες : “ο ψηφιακός αποκλεισμός”!
Ένας συχνά επαναλαμβανόμενος μύθος για τον δήθεν εκδημοκρατισμό των
ΜΜΕ στον οποίο οδηγεί το διαδίκτυο, είναι ότι τα blogs έχουν καταργήσει
την διάκριση μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών της πληροφόρησης, έτσι
ώστε, σήμερα, να μπορούμε όλοι να είμαστε παραγωγοί. Εντούτοις, αυτό
είναι ένα άλλο θεωρητικό δικαίωμα και όχι μια πραγματικότητα στο
σημερινό σύστημα. Σήμερα, υπάρχουν δεκάδες εκατομμύρια μπλογκς σε όλον
τον κόσμο, αλλά, στην πραγματικότητα, τα περισσότερα από αυτά είτε είναι
ανενεργά ή δεν ανανεώνονται τακτικά. Παρομοίως, υπάρχουν εκατομμύρια
ιστοσελίδες, αλλά στην πραγματικότητα, λίγες συγκεντρώνουν ένα σημαντικό
αριθμό επισκεπτών – όπως επίσης συμβαίνει με τα blogs. O λόγος,
βεβαίως, δεν είναι ότι αυτές είναι οι μόνες πραγματικά ενδιαφέρουσες
διαδικτυακές σελίδες, όπως ισχυρίζεται η παραπλανητική σοσιαλφιλελεύθερη
ανταγωνιστική ιδεολογία, αλλά ότι ο σχεδιασμός και κυρίως η συνεχής
ανανέωση μιας διαδικτυακής σελίδας – που είναι απαραίτητο στοιχείο για
τη προσέλκυση πολλών επισκεπτών – απαιτούν όχι απλώς κάποια σημαντική
δαπάνη, αλλά, πάνω απ’ όλα, σημαντικό διαθέσιμο χρόνο, ο οποίος,
βεβαίως, στην σημερινή κοινωνία, επίσης μεταφράζεται σε χρήμα. Μια
εκλεπτυσμένη και συνεχώς ανανεώσιμη ιστοσελίδα χρειάζεται είτε ομάδες
διαχειριστών πλήρους απασχόλησης που τις διαχειρίζονται, ή bloggers που
μπορούν να διαθέσουν τον απαιτούμενο χρόνο (και/ή τα απαραίτητα
μετρητά) για να το κάνουν. Με άλλα λόγια, οι παραγωγοί πληροφόρησης
είναι στην πραγματικότητα μια πολύ μικρή μειοψηφία, οι οποίοι, γενικώς,
όπως ο επισήμανε ο Glenn Reynolds, συγγραφέας του An Army of Davids,
που διερεύνησε την αριθμητική έκρηξη των διαδικτυακών ειδημόνων,
«τείνουν κατά μέσον όρο να είναι σχετικά εύποροι, με καλή εκπαίδευση
και, το σπουδαιότερο, εργαζόμενοι». Έτσι, όπως αποκάλυψε η ίδια μελέτη,
περισσότεροι από τους μισούς χρήστες του διαδικτύου στην ηπειρωτική
Ευρώπη είναι παθητικοί και δεν κάνουν ενεργητικές παρεμβάσεις στο
δίκτυο, ενώ ένα επιπρόσθετο 23% ανταποκρίνονται μόνο όταν παρακινούνται
γι’ αυτό.[13]
Άλλος ένας μύθος είναι η ελευθερία πρόσβασης στην γνώση που δήθεν
εξασφαλίζει η ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο, ενώ άλλοι βλέπουν το
διαδίκτυο ως ένα αντί-συστημικό μέσο που θα μπορούσε να ασκήσει πίεση
στην εξουσία. Εντούτοις, και οι δύο αυτές λειτουργίες είναι, επίσης,
απατηλές. Η πρώτη υπονομεύεται καθοριστικά από την ανωνυμία του μέσου. Η
πληροφορία που παρέχεται ανώνυμα είναι συχνά αναξιόπιστη ή ακόμη και
ύποπτη, όπως έχει συχνά δειχθεί στην περίπτωση της δωρεάν ηλεκτρονικής
εγκυκλοπαίδειας Wikipedia, η οποία, παρά το γεγονός ότι παρέχει εύκολη
πρόσβαση σε (γενικά) χρήσιμη πληροφόρηση, εντούτοις, παρεμβάσεις από
κρατικές και μυστικές υπηρεσίες έχουν γίνει επανειλημμένα σε λήμματα
πολιτικού και κοινωνικο-οικονομικού περιεχομένου, με φανερό στόχο την
διαστρέβλωση των γεγονότων.[14]
Επίσης, όσον αφορά την λειτουργία του διαδικτύου ως αντί-συστημικού
μέσου, (με την έννοια ότι επιτρέπει κριτική στους εξουσιαστές – κάτι που
υποθετικά δικαιολογεί την ανωνυμία) στην πραγματικότητα, όπως έχει
επανειλημμένα δειχθεί, η ανωνυμία συχνά χρησιμοποιείται από διαφόρους
λασπολόγους και συκοφάντες (και συχνά και από μέλη κρατικών ή μυστικών
υπηρεσιών) για τη δυσφήμηση “επωνύμων” αναλυτών, (δηλαδή, συγγραφέων που
χρησιμοποιούν τα πραγματικά τους ονόματα), ακόμη και όταν ανήκουν στην
αντί-συστημική Αριστερά !
Όμως, εάν η διαδικτυακή ανωνυμία είναι πράγματι αναγκαία στη κριτική
της εξουσίας ―και με αυτή την έννοια αποτελεί μορφή άσκησης ελευθερίας―
τότε, όπως κάθε πραγματική ελευθερία, ή θα είναι αυτοπειθαρχούμενη ή δεν
είναι ελευθερία. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος άλλωστε που αντιμετώπιζε,
ιστορικά, η άμεση δημοκρατία ήταν ακριβώς η έλλειψη αυτοπειθαρχίας, που
προϋποθέτει υψηλό επίπεδο συνειδητοποίησης των πολιτών. Η μη δημοσίευση,
για παράδειγμα, συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων, καθώς και
ατεκμηρίωτων καταγγελιών και χαρακτηρισμών, θα έπρεπε να είναι αυτονόητη
προϋπόθεση για την χρήση της ανωνυμίας. Ακόμη μάλιστα περισσότερο εάν
παρόμοια λασπολογικά σχόλια και χαρακτηρισμοί στρέφονται όχι κατά
οργάνων της εξουσίας, αλλά κατά ανθρώπων που έχουν δείξει απόλυτη
συνέπεια στον αγώνα κατά της εξουσίας, οπότε βέβαια η ανωνυμία δεν
χρησιμοποιείται πια σαν μέσο προστασίας κατά της εξουσίας, αλλά σαν μέσο
προστασίας της ίδιας της εξουσίας και των οργάνων της κατά των εχθρών
της! Στην περίπτωση όμως αυτή, μιλούμε για πολιτική λασπολογία που δεν
έχει καμιά σχέση με την ελευθερία του λόγου, αλλά, αντίθετα, με την
ελευθερία που χρειάζονται οι επαγγελματίες του είδους για να κάνουν
άνετα τη δουλειά τους. Είναι άλλωστε γνωστό ότι οι διάφοροι Μπαρόζοι που
μας κυβερνούν με το αζημίωτο (ο τελευταίος μάλιστα μόλις
συνταξιοδοτήθηκε με 125.000 Ευρώ σύνταξη για τις υπηρεσίες του στις
ελίτ!) διέθεσαν 3 εκ. Ευρώ από τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογούμενων,
για να πληρωθεί ένας στρατός από ανώνυμα «τρολλς» με αποστολή να
επεμβαίνουν σε διαδικτυακά φόρα και να υπονομεύουν κάθε «επικίνδυνη»
συζήτηση που θα έθετε θέμα εξόδου από την ΕΕ στη διάρκεια της
προεκλογικής εκστρατείας για την Ευρωβουλή ―χωρίς βέβαια να καταφέρουν
να σταματήσουν το λαϊκό τσουνάμι για εθνική κυριαρχία, ενάντια στην
ΕΕ![15]
Τα παραπάνω δεν σημαίνουν, βέβαια, ότι το διαδίκτυο δεν έχει και
σημαντικές θετικές διαστάσεις. Πράγματι, εκεί μπορούν να δημοσιευθούν
και αντισυστημικές απόψεις που θα αποκλειόντουσαν από τα κλασικά μίντια.
Αλλά, εκεί ελλοχεύει άλλη μια παγίδα, εφόσον το ίδιο το διαδίκτυο το
ελέγχουν τελικά οι ελίτ της Υ/Ε, μέσω των πολυεθνικών (Google, Facebook
κ.λπ.), οι οποίες έχουν τον τελικό λόγο για το τι και πώς περνά στο
διαδίκτυο. Και είναι γνωστά τα παραδείγματα αποκλεισμού χρηστών, ακόμη
και ιστοσελίδων (π.χ. .η ιστοσελίδα στο Facebook ενός σύγχρονου
Αριστοφάνη, του Χάρρυ Κλυνν) όταν αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη για τις
ελίτ η απήχησή τους!
Ακόμη, το διαδίκτυο παίζει σημαντικό ρόλο σε κινητοποιήσεις, όπου η
ανωνυμία, σαν μέσο προστασίας από την εξουσία, είναι αναγκαία. Οι
σημαντικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις φοιτητών και μαθητών θα ήταν
για παράδειγμα αδύνατες αν εξαρτιόντουσαν από τους Νόμους της κάθε
Χούντας (κοινοβουλευτικής ή μη) και τους φανατικούς εκτελεστές τους σε
Φορτσάκηδες και σύγχρονους Κόλλιες …
Στη χώρα μας, παρόλο που όπως θα δείξω εν συντομία τα θύματα
παρόμοιας λασπολογίας είναι ίσως τα πιο απροστάτευτα στην Ευρώπη,
διάφοροι «ειδικοί» χαζολογούν για απλά «τρολαρίσματα», μη
καταλαβαίνοντας τη σημασία της ιντερνετικής ζούγκλας κάτω από τα πόδια
τους, ή προσποιούμενοι ότι δεν τη βλέπουν δήθεν για χάρη της ανύπαρκτης
(ιδιαίτερα στο Ελληνικό προτεκτοράτο) …ελευθερίας του Λόγου! Αυτήν
άλλωστε επικαλούνται οι ίδιοι οι λασπολόγοι για να καλύπτουν την άθλια
δραστηριότητα τους, κατά κανόνα μάλιστα στην Ελλάδα με την ένοχη (αν όχι
και συνένοχη) σιωπή της «Αριστεράς», ιδιαίτερα μάλιστα αν τυχαίνει οι
λασπολογούμενοι να την επικρίνουν —πάντα βέβαια για χάρη δήθεν της
προστασίας της Ελευθερίας του Λόγου[16]…
Παράλληλα, αυτοί που διαφεντεύουν το προτεκτοράτο μας έχουν
εξασφαλίσει την πλήρη ατιμωρησία των επιδιδόμενων σε πολιτική λασπολογία
οργάνων τους. Ενδεικτικά: η εξύβριση, ακόμη και μέσω διαδικτύου, έχει
ουσιαστικά αποποινικοποιηθεί, εφόσον με πρόσφατη νομοθετική αλλαγή
παραγράφεται μέσα σε ένα χρόνο. Δηλαδή, πολύ πριν ―με τους ρυθμούς της
Ελληνικής δικαιοσύνης― φθάσει η υπόθεση στο ακροατήριο! Ακόμη, εάν ο
λασπολογούμενος καταφύγει στην υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος
για τον εντοπισμό του κουκουλοφόρου, ώστε να ασκηθεί δίωξη, μπορεί να
περάσουν και δύο χρόνια και να μην τον έχουν εντοπίσει, με αποτέλεσμα να
πάει η υπόθεση στο αρχείο (όπως γνωρίζω από προσωπική εμπειρία με
κουκουλοφόρο που με λασπολογεί για τρία χρόνια). Και το κερασάκι: αν ο
λασπολογούμενος ζητήσει να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα για να σταματήσει
άμεσα η λασπολογία, το δικαστήριο πιθανότατα θα αποφανθεί ότι δεν
υπάρχει τίποτα επείγον που να τα δικαιολογεί και θα του συστήσει να
κάνει τακτική αγωγή ή μήνυση. Δηλαδή, να περιμένει άλλα 1-2 χρόνια για
να εκδικασθούν, ενώ στο μεταξύ θα συνεχίζεται ανενόχλητη η λασπολογία!
Γεγονός, φυσικά, που στην περίπτωση που η λασπολογία είναι πολιτικού
χαρακτήρα, όπως συνήθως στην Ελλάδα, αναιρεί και τα όποια σημαντικά
πλεονεκτήματα της διαδικτυακής ελευθερίας του λόγου…
Συμπερασματικά, το ίδιο το διαδίκτυο (όπως και κάθε τεχνολογία
γενικότερα), δεν είναι από τη φύση του ούτε ‘ουδέτερο’ (σε σχέση με τη
λογική και τη δυναμική της οικονομίας της αγοράς και της
αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας» στο πλαίσιο των οποίων δημιουργήθηκε),
ούτε ‘αυτόνομο’ (αφού εκφράζει συγκεκριμένες εξουσιαστικές σχέσεις και
το κυρίαρχο κοινωνικό παράδειγμα), και επομένως ούτε δημοκρατικό. Δεν
είναι δηλαδή απλά ένα «μέσο» που το χρησιμοποιεί ο καθένας όπως θέλει,
δεδομένου ότι υπάρχουν εγγενείς περιορισμοί σε αυτό που εκφράζουν
συγκεκριμένες συστημικές αξίες. Η διαδικασία που καθορίζει κάθε φορά την
χρησιμοποιούμενη τεχνολογία καθορίζεται αποφασιστικά από τις
εξουσιαστικές δομές που συνεπάγεται το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και το
αντίστοιχο κυρίαρχο κοινωνικό παράδειγμα. Το ίδιο αποτελεί μύθο η
ελεύθερη ροή πληροφοριών που δήθεν εξασφαλίζει. Αυτά άλλωστε είναι
θέματα που έχουν συζητηθεί από καιρό στη σχετική φιλολογία[17] και μόνο
ημιμαθείς χρήστες του διαδικτύου, (όπως οι ίδιοι οι λασπολόγοι!),
υποστηρίζουν το αντίθετο.
Επομένως έχει καθοριστική σημασία ο καθορισμός κάποιων κανόνων
γενικής αποδοχής όσον αφορά τη λειτουργία του διαδικτύου, (όσο βέβαια
αυτό είναι δυνατό στο υπάρχον θεσμικό πλαίσιο), ώστε να περιορίζονται τα
παραπάνω φαινόμενα που μπορεί να έχουν σημαντικές αρνητικές κοινωνικές
συνέπειες. Στη περίπτωση που αυτό είναι αδύνατο, τότε είναι αναγκαία η
θέσπιση κοινωνικών ελέγχων για την αυτοπροστασία της κοινωνίας από τη
λειτουργία του, όπως ιστορικά έγινε αναγκαία η θέσπιση κοινωνικών
ελέγχων για την αυτοπροστασία της κοινωνίας από την αγορά. Και αυτό,
γιατί το διαδίκτυο, όπως και η πλήρως ανταγωνιστική αγορά (δεν μιλώ
βέβαια για τα μονοπώλια κλπ) δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ισότητα μεταξύ
όλων των μετεχόντων. Όλοι όμως ξέρουμε ότι ακόμη και στην πλήρως
ανταγωνιστική αγορά κάποιοι είναι «περισσότερο ίσοι» από άλλους,
εξαιτίας της άνισης κατανομής εισοδήματος και πλούτου. Όμως και στο
διαδίκτυο, τόσο το χρήμα όσο και ο διαθέσιμος χρόνος επίσης δεν
κατανέμονται ίσα μεταξύ των χρηστών. Όπως λοιπόν η αγορά, χωρίς κάποιους
αποτελεσματικούς κοινωνικούς έλεγχους, καταντά η σημερινή ζούγκλα που
καθιέρωσε η «απελευθέρωση» των αγορών στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης
παγκοσμιοποίησης, αντίστοιχα, σήμερα, κάποιες ελίτ και οι “άνθρωποι”
τους εκμεταλλεύονται την αφέλεια κάποιων χρηστών για να μετατρέψουν το
δίκτυο σε ηλεκτρονική ζούγκλα. Δεν διστάζουν μάλιστα να διεκδικούν
θρασύδειλα και δικαίωμα στην ανώνυμη ύβρη ―πράγμα βέβαια που δεν θα
τολμούσαν σε μια κανονική ανθρώπινη σχέση, πρόσωπο-με-πρόσωπο, οπότε θ
αντιμετώπιζαν και τις άμεσες συνέπειες.
Αυτό λοιπόν που διακυβεύεται σήμερα με τον πόλεμο που έχουν
εξαπολύσει οι “νεοφιλελεύθεροι του διαδικτύου” (ακριβώς όπως συμβαίνει
και με τον πόλεμο των νεοφιλελεύθερων της αγοράς) είναι οι κοινωνικοί
έλεγχοι για την αυτο-προστασία της κοινωνίας από την διαδικτυακή
ζούγκλα. Ο σκοπός βέβαια της απουσίας κοινωνικού ελέγχου και στις δύο
περιπτώσεις είναι ο ίδιος: να ενισχυθεί η δύναμη των ελίτ στον έλεγχο
της δήθεν “ελευθερίας” μας, είτε σαν καταναλωτών, είτε σαν διαδικτυακών
χρηστών….
* Εκδοχή στα αγγλικά όπως δημοσιεύθηκε στο Pravda.ru, 13/11/2014.
[1] ‘Anonymous to RT: : ‘Internet has power to bring down regimes’, RT, 5/11/2014 http://rt.com/news/202639-anonymous-power-down-regimes/ ; see also ‘Global Million Mask March as it happened’, RT, 6/11/2014 http://on.rt.com/mgbjuk
[2] «Η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει την αυτοκριτική», Ελευθεροτυπία, 12/10/2014
[3] Matt Hern and Stu Chaulk, “Roadgrading Community Culture: Why
the Internet is so dangerous to real democracy”, DEMOCRACY &
NATURE, vol.6, no.1, (March 2000) pp.111-120. See, also, Takis
Fotopoulos’ reply in the same issue, pp. 121-123
[4] βλ. πχ. Jonathan Brown, “Laurence Easeman, the activist in Brand
row: ‘I was smeared’”, The Independent, 24/10/2014; see, also, Suzanne
Moore, “Trolling is too high a price for freedom” , The Guardian,
7/10/2014
[5] “Internet trolls face up to two years in jail under new laws”, BBC News, 19/10/2014
[6] ibid.
[7] Takis Fotopoulos, Subjugating the Middle East, (published shortly by Progressive Press, vol I & II
[8] Takis Fotopoulos, Ukraine, The Attack on Russia and the Eurasian Union (December 2014, Progressive Press
[9] Takis Fotopoulos, Towards An Inclusive Democracy, (Cassell: London, 1997) chs 5-6
[10] βλ.‘The virtual “democracy” of the Internet’, The International Journal of INCLUSIVE DEMOCRACY, vol.4, no.2, (April 2008).
[11] Jackie Ashley, “Beware the powerful when they hail the new democracy”, The Guardian, 29/1/2007
[12] Key ICT Indicators for developed and developing countries and
the world, International Telecommunications Unions (ITU), Geneva, 27
February 2013
[13] βλ. Bobbie Johnson, “Ignore bloggers at your peril, say researchers” The Guardian, 18/4/2006.
[14] Robert Verkaik, “Wikipedia and the art of censorship”, Independent, 18/08/2007
[15] Bruno Waterfield, «EU to set up euro-election ‘troll patrol’ to tackle Eurosceptic surge” Daily Telegraph, 3/2/2013
[16] Τάκης Φωτόπουλος, «Η κρίση, η Αριστερά, η ΕΛΕ και η Διαδικτυακή
Λασπολογία», (άρθρο που δεν δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία λόγω της
απεργίας, αλλά μόνο στο διαδίκτυο) 21/1/2012
[17] βλ. για ανάλυση της σχετικής φιλολογίας T. Fotopoulos, “Towards a
Democratic Conception of Science and Technology”, Democracy and Nature,
Vol. 4, No. 1, issue 10 (1997), pp.54-86
Πηγή: http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2014/2014_11_16.html
Ένα βίντεο ντοκουμέντο που αποδεικνύει ότι ο Ρανιέρι ήταν και είναι στην κοσμάρα του,όπως δημοσιεύει το sportdog.gr, μετά την ξεφτίλα της Εθνικής με την ήττα απ’τα νησιά Φερόε.
Μετά την ντροπιαστική ήττα της Εθνικής Ελλάδας απ’τα νησιά Φερόε,
κυκλοφορεί μία συζήτηση που μοιάζει με μοιρολόι στις τάξεις των οπαδών.
Ποια είναι αυτή; ότι ο Κλαούντιο Ρανιέρι κατάφερε και γκρέμισε ό,τι
πέτυχαν οι προκάτοχοί του, Ότο Ρεχάγκελ και Φερνάντο Σάντος σε 10
χρόνια. Παρά την ξεφτίλα που βιώσαμε το βράδυ της Παρασκευής στο
Καραϊσκάκη, ο Ιταλός συνέχισε να είναι στην κοσμάρα του. Στις δηλώσεις
του μετά την ήττα ξεκαθάρισε ότι δεν προτίθεται να παραιτηθεί αλλά να
συνεχίσει το έργο του.
Ο κόσμος τον γιούχαρε, τον έκραξε και αυτός νόμιζε ότι τον αποθέωνε.
Πού να συνειδητοποιήσει ο άμοιρος, ότι δεν βρέχει αλλά τον φτύνουν; Για
να καταλάβετε πόσο στην κοσμάρα του ήταν και είναι ο Ιταλός, πρέπει να
δείτε το βίντεο που ανακάλυψε ο σκύλος. Ο Ρανιέρι μετά την ήττα της
Εθνικής είχε την αφέλεια και το θράσος να υπογράψει αυτόγραφο…
Ευτυχώς το το πρωί του Σαββάτου βρέθηκε η χρυσή τομή και ο Ιταλός πήρε πόδι απ’την ομάδα.
ΑΙΣΧΥΛΟΣ: Ο θρύλος ισχυρίζεται ότι ένας αετός πέρασε τη φαλάκρα
του ποιητή για βράχο, και άφησε να πέσει πάνω στη φαλάκρα του μια χελώνα
(έτσι σκοτώνει τις χελώνες ο αετός και μετά τις τρώει). Ο θρύλος
προσθέτει ότι κάποιος χρησμός του είχε προειπεί: "Ουράνιον σε βέλος
κατακτενεί". Αυτήν την εκδοχή πολλοί δεν την παραδέχονται. ΑΙΣΩΠΟΣ: Τον Αίσωπο τον έστειλε ο βασιλιάς Κροίσος για να πάρει
κάποιον χρησμό από το Μαντείο των Δελφών. Συκοφαντήθηκε όμως από τους
παρευρισκόμενους στο μαντείο, ότι έκλεψε την ασημένια φιάλη του Θεού
Απόλλωνα. Έτσι καταδικάστηκε να γκρεμιστεί από τους κατοίκους από την
κορυφή του Παρνασσού Υάμπεια, πράγμα που έγινε.
ΑΝΑΚΡΕΩΝ: Κι εδώ ο θρύλος δίνει και παίρνει. Λέγεται, λοιπόν ότι ο
Ανακρέων σκοτώθηκε από τον Ίππαρχο στην Αθήνα. Εμείς γνωρίζουμε ότι τον
Ίππαρχο τον είχε σκοτώσει πριν από αυτή τη διάδοση ο Αρμόδιος. Άλλος
θρύλος για το θάνατο του Ανακρέοντα λέει πως πνίγηκε από μια ρώγα
σταφυλιού, αν αυτό δεν είναι σύγχυση με το θάνατο του Σοφοκλή.
ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ: Ο προληπτικός αδερφός του βασιλιά της Σκυθίας Σαύλιος,
επειδή νόμιζε ότι θέλει ο αδερφός του να μεταφέρει τη λατρεία των
Ελευσινίων της Αθήνας στη Σκυθία, τον σκότωσε με τόξο, κατηγορώντας τον
για ασέβεια.
ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ: Φονεύθηκε κατά την άλωση των Συρακουσών από αγροίκο
και βάρβαρο στρατιώτη, τον οποίο θέλησε να διώξει από το εργαστήριο του
για να μην του διακόψει τις σκέψεις του, λέγοντας το γνωστότατο από
τότε: "Μη μου τους κύκλους τάραττε".
ΒΙΑΣ: Βρήκε θάνατο στις επάλξεις του καθήκοντος, αφού μίλησε για
πολλή ώρα , αν και υπέργηρος, υπερασπίζοντας κάποιον ενώπιον του
δικαστηρίου, έγειρε, μετά το τέλος του λόγου του, το κεφάλι του στην
αγκαλιά του εγγονού του και πέθανε.
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ: Καταδικάστηκε με απαίτηση του Αντίπατρου σε θάνατο και κατέφυγε στο ναό του Ποσειδώνα στην Καλαυρία, ήπιε δηλητήριο και πέθανε.
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Πέθανε ξαφνικά στην Αρεθούσα, πολύ κοντά στην
Αμφίπολη, κατασπαραγμένος από άγριους σκύλους του βασιλιά Αρχέλαου του
οποίου ήταν φιλοξενούμενος.
ΖΗΝΩΝ: Υποβλήθηκε σε μαρτυρικό θάνατο από άγριο κοπάνισμα μέσα σε μεγάλο γουδί, ύστερα από διαταγή του τυράννου Ελέας Νέαρχου!
ΗΣΙΟΔΟΣ: Πήγε στη Λοκρίδα και έμεινε στο σπίτι κάποιου Μιλήσιου.
Εκεί φονεύθηκε από τους γιους του Μιλήσιου, οι οποίοι νόμιζαν ότι
ατίμασε την αδερφή τους και το σώμα του το έριξαν στη θάλασσα.
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ: Δολοφονήθηκε, διότι στρατηγεύοντας στην εκστρατεία
της Αμφίπολης δεν μπόρεσε να σώσει την πόλη από τους Σπαρτιάτες και το
στρατηγό τους Βρασίδα.
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Αυτοκτόνησε με θάνατο από ασιτία, μετά την ήττα των Αθηναίων στη Χαιρώνα.
ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ: (Κορίνθιος) Παρανοϊκή μορφή φιλοσόφου, θέλοντας να
εξαφανίσει, σε μεγάλη ηλικία, κάθε ίχνος του, διέταξε δυο έμπιστους
σωματοφύλακες να παραφυλάξουν τη νύχτα ένα ορισμένο σημείο και να
σκοτώσουν τον πρώτο διαβάτη που θα περνούσε από εκεί και αμέσως να τον
θάψουν. Την ίδια εντολή είχε δώσει σε άλλους τέσσερις, να σκοτώσουν σε
μικρή απόσταση τους δύο πρώτους, και σε άλλους οκτώ να σκοτώσουν σε
μεγαλύτερη απόσταση τους τέσσερις προηγούμενους! Η διαταγή εξετελέσθη
και έτσι έμεινε άγνωστος ο τάφος του Περίανδρου, διότι ο διαβάτης που
πέρασε από εκεί μεταμφιεσμένο σε χωρικό ήταν ο ίδιος ο Περίανδρος!
ΠΟΛΥΒΙΟΣ: Πέφτοντας από το άλογο του με πολλά τραύματα άφησε την τελευταία του πνοή.
ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ: Κάηκε μέσα στο σπίτι του από τη φωτιά που έβαλε ο Κύλων με μια ομάδα επαναστατών.
ΣΑΠΦΩ: Γκρεμίστηκε από ένα βράχο στο ακρωτήριο Λευκάτα (στη
Λευκάδα), ύστερα από ερωτική απογοήτευση που δοκίμασε τον ωραίο αλλά
ακατάδεχτο ναυτικό Φάωνα.
ΣΟΦΟΚΛΗΣ: Πνίγηκε καταπίνοντας μια ρώγα σταφυλιού.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Καταδικάστηκε από το Αθηναϊκό δικαστήριο σε θάνατο με
κώνειο. (Μετά την απόφαση που τον καταδίκαζε να πιει το κώνειο, οι φίλοι
του είπαν στον Σωκράτη:
-"Οι Αθηναίοι σε καταδίκασαν σε θάνατο"!
Κι ο Σωκράτης απάντησε:
-"Κι αυτούς τους καταδίκασε η φύση".
Με 281 ψήφους εναντίον 275, δηλαδή με πλειοψηφία 6 μονάχα ψήφων, ο
Σωκράτης κηρύχτηκε ένοχος. Οι δικαστές τον ρώτησαν ποια ποινή προτιμούσε
να του επιβληθεί και εκείνος ζήτησε με κάποια ειρωνεία, μια τιμητική
αμοιβή. Τους απάντησε: "Να σιτίζομαι στο Πρυτανείο".)
ΧΙΛΩΝ: Πέθανε σε πολύ μεγάλη ηλικία στην Πίσα από υπερβολική
χαρά, που του δημιουργήθηκε όταν αγκάλιασε το γιο του, που επέστρεψε από
την Ολυμπία νικητής στο αγώνισμα της πυγμαχίας.
ΜΕ 40.000 ΕΥΡΩ ΕΣΒΗΣΑΝ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ 36 ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ
ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ
Χίλια εκατόν δέκα ευρώ ! Τόσο κοστολόγησε τελικά η Ελληνική
Δικαιοσύνη και η Δημοκρατία μας , τον καθένα από τους 36 θανάτους των
πολιτών που κάηκαν ζωντανοί στις φωτιές του 2007 στην Ηλεία και τις
τεράστιες καταστροφές στο φυσικό περιβάλλον και στις υποδομές του νομού.
Ετσι πληρώνοντας το ποσό των 40.000 ευρώ για την εκτιταία ποινή τους ,
οι τέσσερις καταδικασθέντες αφέθηκαν τελικά ελεύθεροι και ούτε γάτα
ούτε ζημιά…
Μάλιστα το δικαστήριο για να διευκολύνει του καταδικασθέντες δέχθηκε να πληρώσουν το άνω ποσό σε 36 μηνιαίες δόσεις !
Την ώρα που γίνονταν δημόσια όλοι αυτοί οι υπολογισμοί και οι
διαβουλεύσεις , καθισμένος δίπλα στους συγγενείς των νεκρών , η σκέψη
μου πήγε ασυναίσθητα στα τέσσερα αγγελούδια του Γιώργου Παρασκευόπουλου
που χάθηκαν μέσα στις φλόγες λίγο πιο πάνω από την στροφή του θανάτου
στην Αρτέμιδα.
Η εικόνα των απανθρακωμένων παιδιών στην αγκαλιά της νεκρής μητέρας
τους που τα σκέπασε με τα χέρια της για να τα προστατέψει λίγο πριν
πεθάνει , μου έσφιξε την καρδιά.
Κοίταξα του δικαστές και θυμήθηκα τους τρεις εποχικούς
δασοπυροσβέστες που πέθαναν μαζί με δεκάδες πολίτες ουσιαστικά αβοήθητοι
.
Έφερα στο μυαλό μου τις μαυροφορεμένες γυναίκες , τις μανάδες και τις
αδερφές που κρατώντας φωτογραφίες με τα αγαπημένα τους πρόσωπα
θρηνούσαν σιωπηλά δίπλα στα εικονοστάσια.
Θυμήθηκα και σκέφτηκα …
Τελικά μόλις χίλια εκατόν δέκα ευρώ αξίζει η κάθε μια από τις ζωές των αγγέλων που πέταξαν εκείνο το απόγευμα στον ουρανό ;
Σέβομαι απόλυτα την άποψη των συγγενών των νεκρών που δήλωσαν
δικαιωμένοι από την απόφαση του δικαστηρίου , ταλαιπωρημένοι από την
πολύχρονη δικαστική τους περιπέτεια και με δεδομένο ότι η υπόθεση λίγο
έλειψε να μπει στο Αρχείο.
Ξέρουν ότι σαν δημοσιογράφος στάθηκα δίπλα τους μαζί με μετρημένους
στα δάχτυλα συναδέλφους μου, την ώρα που εκδοτικά και επιχειρηματικά
συμφέροντα επιχειρούσαν λυσσαλέα να θάψουν τις προσπάθειες τους και την
αγωνία τους για την απόδοση Δικαιοσύνης.
Σέβομαι επίσης τους δικαστικούς λειτουργούς που χειρίστηκαν την
υπόθεση κάνοντας έρευνα σε βάθος κάτω από αντίξοες συνθήκες , με
τεράστιο προσωπικό κόστος , πριν αυτή οδηγηθεί στο ακροατήριο.
Η απόφαση όμως του δικαστηρίου με χαλάει …ως προς την ουσία της .
Γιατί η ουσία δεν είναι τα 40 χρόνια φυλάκισης που επέβαλε στους 4
καταδικσθέντες .
Είναι τα 40.000 ευρώ που τους ανάγκασε να πληρώσουν για την εκτιταία
ποινή φυλάκισης των 10 ετών και μάλιστα σε 36 δόσεις ! Γιατί αυτή είναι
ουσιαστικά η πραγματική τους τιμωρία.
Δεν ξέρω τι λένε οι νόμοι , οι διατάξεις , ο Ποινικός Κώδικας , οι
δικαστές , οι δικηγόροι και το νομικό πλαίσιο και ούτε με ενδιαφέρει .
Ξέρω μόνο ότι εκείνο που νοιώθω σαν δημοσιογράφος, απλός πολίτης και
κάτοικος της Ηλείας, είναι ότι με τα 40 χιλιάρικα , η Δικαιοσύνη έσβησε
τον φρικτό θάνατο μικρών παιδιών , μανάδων και άλλων αθώων πολιτών που
χάθηκαν για πάντα μέσα στις φλόγες εκείνο το ματωμένο απόγευμα του
Αυγούστου 2007…
Η είδηση απο τις http://apokalypseis.com/?p=5175
“Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και διαπιστώνουμε πως έχουν κρεμάσει
από τα μανταλάκια τον Πρόεδρο του ΛΑΟΣ, Γιώργο Καρατζαφέρη. Η Real news
αναφέρει: Ψάχνουν δυο offshore του Καρατζαφέρη για προμήθεια από την
πώληση ελικοπτέρων όπως και η kontra news: Ήξεραν όλοι πως ο
Καρατζαφέρης ήταν μπλεγμένος με μίζες.
Και ο υπογράφων θυμάται – ως αναπληρωτής Γραμματέας της Κεντρικής
Επιτροπής του ΛΑΟΣ – μαζί με το Μιχάλη Βάρδα – Γραμματέα της Κ.Ε –
μερικές μέρες πριν την αντικατάστασή τους, γιατί είχαν γίνει ιδιαίτερα
ενοχλητικοί, στις 12 Μαρτίου 2007 έστειλαν στον Καρατζαφέρη
πρωτοκολλημένη επιστολή και του ζητούσαν τον οικονομικό έλεγχο του
κόμματος. Τον οποίο δυστυχώς, δεν αποδέχτηκε. Τον ίδιο ακριβώς
οικονομικό διαχειριστικό έλεγχο και όχι μόνο, του ζήτησε ο υπογράφων με
επιστολή του στις 9 Μαΐου 2012, αμέσως μετά την παταγώδη εκλογική
αποτυχία του κόμματος στις εκλογές της 6ης Μαΐου. Του ζητούσε
συγκεκριμένα: «…τον ορισμό τριμελούς προσωρινής διοίκησης, με σκοπό την
προετοιμασία ιδεολογικού και καταστατικού Συνεδρίου, το οποίο θα
διατράνωνε εκ νέου τις καταπατηθείσες και ευτελησθείσες από τον ίδιο και
το αμαρτωλό περιβάλλον του, αξίες, ιδανικά και οράματα της λαϊκής
βάσεως του κόμματος και να εκλέξει νέο αρχηγό. Και κατά τις εργασίες του
Συνεδρίου θα έπρεπε να συσταθεί οικονομική ελεγκτική επιτροπή που
ακολούθως θα διενεργούσε οικονομικό έλεγχο των χρηματικών εισροών του
κόμματος από τις επιχορηγήσεις που λάμβανε το κόμμα από την είσοδό του
στην ελληνική Βουλή το 2007 και το 2009 και από την είσοδό του στην
ευρωβουλή το 2004 και το 2009…».
Αυτή η επιστολή είχε ως αποτέλεσμα να καλέσει ο Γιώργος Καρατζαφέρης
τον υπογράφοντα τρεις ημέρες μετά, να συζητήσουν στα γραφεία του
κόμματος. Ο υπογράφων αποδέχτηκε την πρόταση και έκπληκτος τον άκουσε να
ζητάει άνευ όρων την βοήθειά του για να εκλεγεί το κόμμα στις
επαναληπτικές εκλογές της 17ης Ιουνίου. Η απάντησή του υπογράφοντος ήταν
βεβαίως όχι. Αλλά, του πρότεινε πως θα ήταν ανοικτός σε μια ευρεία
συζήτηση από την επομένη 18η Ιουνίου, με την προϋπόθεση να αποδεχόταν – ο
Καρατζαφέρης – τον οικονομικό έλεγχο, την επιστροφή όλων των “εργατών”
του κόμματος που ή τους είχε παραιτήσει ή τους είχε αναγκάσει σε
παραίτηση και την αλλαγή του καταστατικού του κόμματος με την μετατροπή
του “εγώ” στο “εμείς”. Ήταν η τελευταία κουβέντα που έγινε του
υπογράφοντα με τον Γιώργο Καρατζαφέρη.
Συνεπώς, δεν είναι τυχαίο πως σήμερα τον δίνουν στεγνά χθεσινοί φίλοι
και συνεργάτες του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως είναι ένα βήμα από
της φυλακής τα σίδερα. Ας πρόσεχε ποιους ή ποιες εμπιστευόταν. Ας μην
πρόδιδε τα οράματα των χιλιάδων Ελλήνων που απλόχερα του έδωσαν χωρίς
αντάλλαγμα, χρόνο, κόπο, χρήμα. Το αίμα τους! Ας αφουγκραστεί για μια
μόνο στιγμή, πόσες χιλιάδες Πατριωτών χαίρονται για το κατάντημά του!
Χαίρονται γιατί βλέπουν να διασύρεται και να λοιδορείται εκείνος τον
οποίο ατυχώς θεώρησαν ως Εθνικό κεφάλαιο και ο οποίος μετατράπηκε σε
περίγελο της κοινωνίας!!!”
Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Επικεφαλής κόμματος “Ελλήνων Πολιτεία”
egerssi@otenet.gr www.apostoloupanos.gr Την παρακάτω επιστολή απέστειλα στον Πρόεδρο του ΛΑΟΣ, Γιώργο
Καρατζαφέρη την 9η Μαΐου 2012, δηλαδή, αμέσως μετά τις Εθνικές εκλογές
της 6ης Μαΐου 2012. Του ζητούσα για άλλη μια φορά οικονομικό έλεγχο των
εισροών στο κόμμα από τις χρηματοδοτήσεις.
…προκαλεί τρόμο στους απατεωνες του Βερολίνου.
Ο ρώσος πατριάρχη Κυριλλος πραγματοποιώντας επισκεψη στην Σερβία,
συναντήθηκε με τον προεδρο Τόμισλαβ Νίκολιτς, ο οποίος στην σκιά του
Δικέφαλου έκανε μια δηλωση – βομβα απευθυνόμενος στον πατριάρχη:…ο
τσάρος της Ρωσίας, ρισκάροντας το έθνος και τις ζωές του λαού του,
πολέμησε τις δυνάμεις του σκότους για να σώσει την Σερβία κατα τον πρωτο
παγκόσμιο πόλεμο!
Τύμπανα για τον τρίτο;
Η δηλωση ειναι ήδη πρωτο θεμα σε πολλά μεσα αλλά προκαλεί παγωμάρα
στα εγγόνια των “δυνάμεων του σκότους” που δεν φαίνεται να φωτίστηκαν
αρκετά μετα απο εναν αιώνα.
Σχεδόν τέσσερις μήνες μετά τη συντριβή του Boeing 777-2H6ER των
μαλαισιανών αερογραμμών που εκτελούσε την πτήση Άμστερνταμ -Κουάλα
Λουμπούρ, ένας ρωσικός τηλεοπτικός σταθμός παρουσίασε μία δορυφορική
εικόνα, η οποία απεικονίζει ένα ουκρανικό μαχητικό αεροσκάφος να
εκτοξεύει έναν πύραυλο εναντίον της πτήσης MH17.
Ο σταθμός ισχυρίζεται ότι απέκτησε το συγκλονιστικό αυτό στοιχείο από έναν αμερικανικό ή βρετανικό δορυφόρο.
Ωστόσο, στο Twitter εμφανίστηκαν αρκετά σχόλια από «αμφισβητίες», οι
οποίοι αναφέρουν ότι η εικόνα παρουσιάζει μια περιοχή, 50 χιλιόμετρα
μακριά από το σημείο που καταρρίφθηκε το αεροσκάφος της Malaysia
Airlines.
Το παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών για την κατάρριψη του αεροσκάφους
μαίνεται επί σχεδόν τέσσερις μήνες, με το Κίεβο και τους δυτικούς
συμμάχους να υποστηρίζουν ότι οι ρωσόφωνοι αντάρτες είχαν την ευθύνη για
το περιστατικό. ...
Από την πλευρά της , η Μόσχα έχει επανειλημμένα παρουσιάσει αποδείξεις
που ενοχοποιούν το Κίεβο για την κατάρριψη του αεροσκάφους, που στοίχισε
τη ζωή σε 298 ανθρώπους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα από τα στοιχεία που παρουσίασε η ουκρανική
κυβέρνηση, προκειμένου να κατηγορήσει τη Ρωσία και τους ρωσόφωνους
αυτονομιστές, αποδείχθηκε εκ των υστέρων ότι δεν ήταν παρά ένα «καρέ»
από δημοφιλές βιντεοπαιχνίδι!!!
A television news channel in Russia has released an image of what it
claims shows a Ukrainian fighter jet shooting a missile towards Malaysia
Airlines Flight 17. Skeptics are questioning the legitimacy of the
image. http://infowars.com
Το θέμα της σχέσης της ελευθερίας του λόγου με το διαδίκτυο επανήλθε στην επικαιρότητα με δύο πολύ πρόσφατα γεγονότα.
…προκαλεί τρόμο στους απατεωνες του Βερολίνου.
.jpg)