Το Antinews.gr αποχαιρετά τον δημιουργό του Βασίλη Ζήση, που "έφυγε" ύστερα από σκληρή διετή μάχη με τον καρκίνο...

http://www.antinews.gr/Antitheseis/apoxairetame-ton-basili-tin-deutera-17-noembriou-stis-12-00-m-m-ston-iero-nao-ag-theodoron-a-koimitiriou-athinon_2/

Αποχαιρετάμε τον Βασίλη την Δεύτερα 17 Νοεμβρίου, στις 12.00 μ.μ, στον Ιερό ναό Αγ. Θεοδώρων Α’ Κοιμητηρίου Αθηνών

 

 http://www.antinews.gr/Antitheseis/apoxairetismos-s-enan-aderfo/ 

Αποχαιρετισμός σ’ έναν αδερφό

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Ο Βασίλης Ζήσης ήταν γενναίος, στη ζωή αλλά κι απέναντι στον θάνατο. Κι είχε την βαθιά ελληνική αρετή της φιλοτιμίας να καθοδηγεί το πνευματικό του θάρρος. Ένας αληθινός άντρας, με εσωτερική δύναμη, θυελλώδης, κοφτός αλλά και τρυφερός με τους ανθρώπους του. Ένας καλός Έλληνας.

Η ύψιστη αρετή είναι η γενναιότητα. Αν δεν την έχεις, ακόμη κι αν έχεις όλα τα άλλα, δεν κάνεις ούτε για δείγμα άντρα. Όμως η γενναιότητα πρέπει να πηγαίνει χέρι – χέρι με την φιλοτιμία και την καλοσύνη. Γενναίος μπορεί να είναι και ένας κακοποιός, ένας στρατιώτης του κακού. Η φιλοτιμία όμως κι η καλοσύνη οδηγούν την γενναιότητα στην υπηρεσία αγαθών σκοπών. Ο Βασίλης Ζήσης ήταν γενναίος, στη ζωή αλλά κι απέναντι στον θάνατο. Κι είχε την βαθιά ελληνική αρετή της φιλοτιμίας να καθοδηγεί το πνευματικό του θάρρος. Ένας αληθινός άντρας, με εσωτερική δύναμη, θυελλώδης, κοφτός αλλά και τρυφερός με τους ανθρώπους του. Ένας καλός Έλληνας.
Όταν ήθελα να τον τσιγκλήσω, την φιλοτιμία του κέντριζα, προσποιούμουν πως αμφισβητούσα το θάρρος του. Του έστελνα ένα κείμενο για το οποίο είχε ενστάσεις, πάντα πολιτικές, και του έλεγα «εντάξει, ρε συ, άμα φοβάσαι τις αντιδράσεις, δεν πειράζει, μην το βάλεις, καταλαβαίνω». Μου έλεγε «Τί, τί; Τί είπες;» κι άκουγα από τα έγκατα της γης την λάβα να βρυχάται και με ιλιγγιώδη ταχύτητα να ανεβαίνει, για να ξεχυθεί παίρνοντας με από τα μούτρα για την ιεροσυλία μου. Το κείμενο έμπαινε πρώτη σελίδα κι από κάτω σε σχόλιο η πολιτική, πάντα, κριτική του.
Ο Βασίλης ήταν δεινός γραφιάς. Τα κείμενα του κένταγαν. Διαβάζω τα editorial κάτι φερέλπιδων μπροστινών «συγκροτηματαρχών», που καμώνονται τους αναλυτές και σχολιογράφους και θα το πω: Μπίλαρε, μια τρίχα από τους δίδυμους καρδιτσιώτικους αδένες σου είναι όλοι αυτοί οι βαστάζοι της προπαγάνδας, που ψελλίζουν ελληνικούρες διαβάζοντας το χαρτάκι με τις οδηγίες του αφεντικού τους. Ο Βασίλης υποστήριζε με πάθος τους φίλους του αλλά δεν τους είχε γι’ αφεντικά. Το έκανε μέσα σε ένα πλαίσιο αξιών κι αντρικής φιλίας κι όταν χρειαζόταν, δεν κώλωνε να βάλει φωτιά στα τόπια, αδιαφορώντας για την δύναμη της εξουσίας και του χρήματος. Υπόβαθρο και φόντο πάντα ο πατριωτισμός, χωρίς ποτέ να κάμψει την κοινωνική του συνείδηση. Ο Βασίλης Ζήσης πήρε και κράτησε από την Δεξιά και την Αριστερά τα καλύτερα, αυτά που πρέπει.
Κι επειδή ήταν γραφιάς, που η εσωτερική δύναμη των κειμένων του έκανε στράκες, ήταν αφειδώλευτος στους επαίνους του σε όλους μας, όταν τα κείμενα μας του άρεσαν. Χτύπαγε το κινητό στις 1 τη νύχτα κι η πρώτη του λέξη ήταν «κειμενάρα». Ήξερε, όσο κανείς, το παιχνίδι. Διευθυντικώ δικαιώματι πάντα επέλεγε τους τίτλους των άρθρων κι όποτε διαφώνησα, αποδείχθηκε πως είχε δίκιο. Όποτε πάλι διαφωνήσαμε για την έκταση ή το κέντρο βαρύτητας ενός άρθρου μου, πάλι είχε δίκιο. Ήταν ο μόνος από τον οποίο αποδεχόμουν να κόβει ή να στρογγυλεύει καμμιά έκφραση που υπερέβαινε τα εσκαμμένα, χωρίς να με ρωτάει. Γράφοντας πάντα κατά ριπάς, σαν πολυβόλο, είχα εμπιστοσύνη στο οξύ κι έμπειρο κριτήριο του να ισιώνει την τυχόν παρεκτροπή μου.
Εκτός από δεινός γραφιάς, ήταν κι από τους λίγους αληθινούς ρεπόρτερ. Ερευνητής με απίθανες ικανότητες, επιτυχίες που σε δυο ζωές δεν θα δουν άλλοι. Μπορούσε να ξετρυπώσει κρίσιμες πληροφορίες με τον πιο απλό ή τον πιο μυθιστορηματικό τρόπο.
Κάναμε «ζημιές» μαζί. Μέσα από μια σύντομη κουβέντα, μαζί πάντα με τον Πάνο, αρπάζαμε στον αέρα μια ιδέα, μια φράση, που γινόταν πολιτική παρέμβαση με αναπαραγωγές σχεδόν παντού, και αναφορές μέχρι στα έδρανα της Βουλής, από ζοχαδιασμένους αντιπάλους ή αλαφιασμένους «ημετέρους».
Ο Βασίλης Ζήσης δημιούργησε το Antinews, το απάτητο λημέρι του Φάκτορα, μαζί με τον Πάνο, που πήρε από την πένα και το πείσμα του. Δεν υποκρίθηκε τον αμέτοχο, δεν παρίστανε τα Ηνωμένα Έθνη ή τους αδέκαστους Times του δημοσίου βίου. Είχε άποψη και την προέβαλε μαχητικά, έπαιρνε θέση με πάθος.

Ο Βασίλης, ο Μπίλης, ο Φάκτορας μας, ήταν αδελφός μου από επιλογή. Νοιώθω σαν κάποιος να μου ξερίζωσε ένα κομμάτι. Όμως αυτόν τον γενναίο άντρα, τον καλό πατριώτη, δεν τον τιμάς με δάκρυα, ούτε εγκαθιστάμενος στην απώλεια. Το Antinews, η φωνή της συνείδησης μας, είναι το δημιούργημα του. Έχει την προστιθέμενη αξία της ελεύθερης ψυχής του. Κι εμείς όλοι, η αδερφή του η Εύη, ο Μικρός Οδυσσέας, ο Θανάσης, ο Strange Attractor, ο Αριστερός Ψάλτης, ο Σάκης, ο Μίλτος, όλοι όσοι απαρτίζουμε αυτήν την παρέα, την ωραιότερη που βρέθηκα ποτέ, θα στηρίξουμε τον Πάνο, την φυσιογνωμία και το κύρος του Antinews, με ακόμη περισσότερα κι ακόμη καλύτερα κείμενα, με ακόμη πιο ευθύβολες και δυναμικές παρεμβάσεις, θυμίζοντας πως εδώ είναι πάντα το απάτητο λημέρι του Factor X, του Βασίλη Ζήση, ενός δεινού γραφιά, ενός σπάνιου ρεπόρτερ, ενός γενναίου Έλληνα.
 

 http://www.antinews.gr/Antitheseis/efuge-o-teleutaios-ton-reporter-/

Έφυγε ο τελευταίος των ρεπόρτερ...

Άντε, καλό ταξίδι Φάκτορα, και φαντάζομαι από εκεί πάνω να μας στέλνεις πολλά αποκαλυπτικά ρεπορτάζ!

«Να μου υποσχεθείς ότι δεν πρόκειται να αλλάξεις ποτέ το Αntinews», ήταν τα τελευταία λόγια του πατέρα μου. Πάντα κέρδιζε όλες τις μάχες από το μετερίζι της μάχιμης δημοσιογραφίας, αλλά δυστυχώς δεν κέρδισε τη βασικότερη. Αυτή της ζωής. Ο αγαπημένος μας Φάκτορας δεν είναι πλέον μαζί μας. Προδόθηκε από την επάρατο. Έφυγε σαν παλικάρι, αργά χθες το βράδυ μετά από δυο χρόνια σκληρής μάχης.
Για όσους τον ήξεραν καλά, ακούγεται απίστευτο, αλλά ο άνθρωπος που με τις αποκαλύψεις και την αρθρογραφία του, τόσο από το Αntinews όσο και από μεγάλες εφημερίδες, άλλαξε την ιστορία της Μεταπολιτευτικής Ελλάδας, να μην μπορεί να ξεγελάσει τον... θάνατο και να τον νικήσει;
Οι παλαιότεροι θα τον θυμούνται από τις αποκαλύψεις του σκανδάλου Κοσκωτά. Ξεχνάει μήπως κανείς εκείνο το πρωτοφανές και θαρραλέο -για την περίοδο της παντοδυναμίας του Μεταπολιτευτικού «συστήματος» της διαπλοκής- πρωτοσέλιδο στο περιοδικό «Αντί», το «Κυβέρνηση απατεώνων»; Ο Βασίλης Ζήσης μαζί με τον Χρήστο Παπουτσάκη, και το περίφημο σκίτσο – αφίσα του υπέροχου σκιτσογράφου, Δημήτρη Χαντζόπουλου, ήταν που έφτιαξαν το εξώφυλλο, το οποίο έκανε πάταγο σε όλη τη χώρα, αναπαρήχθη από το σύνολο του Τύπου και των υπολοίπων ΜΜΕ και οδήγησε τον Παπανδρέου και την κυβέρνησή του σε κατάρρευση. Τότε ήταν που τα κατεστημένα Media, τα οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή προσποιούνταν ότι δεν ήξεραν τίποτα για τον φόνο, «ανακάλυψαν» αίφνης το σκάνδαλο Κοσκωτά. Όπως το ίδιο και τα κόμματα, τα οποία θέλησαν να χειραγωγήσουν την αποκάλυψη προς όφελός τους, προς άγραν ψήφων, με στόχο τον προσπορισμό της κυβερνητικής εξουσίας.
Λίγο πριν, επίσης στο «Αντί», ο Βασίλης είχε αποκαλύψει το έτερο μεγάλο σκάνδαλο, αυτή τη φορά το εξοπλιστικό σκάνδαλο της «αγοράς του αιώνα». Από τότε άρχισε να μπαίνει στο μάτι της διαπλοκής και των εμπόρων όπλων, και κατ’ επέκταση στο στόχαστρό τους. Στη συνέχεια, ήταν ο πρώτος που, χάρις στην έρευνά του στη Γερμανία, λίγο μετά την πτώση του τείχους, κατάφερε να βρει και να εξασφαλίσει τα «αρχεία της Στάζι». Μια συγκλονιστική υπόθεση που έως σήμερα έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα της τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Γερμανία. Διότι μέσα από αυτά, δεν αποκαλύφθηκαν μόνον οι σχέσεις κάποιων κύκλων της τρομοκρατίας με τις μυστικές υπηρεσίες, αλλά και πολιτικο-οικονομικές διαπλοκές, με πρόσωπα τα οποία εμπλέκονταν σε οικονομικά σκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν μόλις τα τελευταία χρόνια. Είναι ακριβώς εκείνα τα πρόσωπα που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικοδόμηση, στήριξη και αναπαραγωγή του «συστήματος» της Μεταπολιτευτικής πολιτικο-οικονομικής διαπλοκής. Εκείνο δηλαδή, που οδήγησε τη χώρα μας στη χρεωκοπία, την κρίση, τα μνημόνια και την εξαθλίωση του Έλληνα. Πολλοί τον κατηγόρησαν για χαλκευμένα «αρχεία». Δυστυχώς, η ζωή η ίδια τους διέψευσε πανηγυρικά.
Εξαιτίας των αποκαλύψεών του, αυτό το «σύστημα» επεδίωξε να βάλει τον Βασίλη στον «πάγο». Οι περισσότεροι το αγνοούν, αλλά στη δεκαετία του 1990, στην περίοδο της παντοδυναμίας αυτού του «καθεστώτος» διαπλοκής, για αρκετά χρόνια δεν του έδινε κανείς δουλειά. Τον κρατούσαν, έτσι, μακριά από τον μεγάλο του «έρωτα», τη δημοσιογραφία. Τα ίδια και τη δεκαετία του 2000.
Επειδή, όμως, έχει ο καιρός γυρίσματα, τα τελευταία χρόνια επανέκαμψε δριμύτερος. Ξεκίνησε από το μηδέν. Με δυο – τρία «φιλαράκια», αρχικά, έφτιαξε το Antinews. Ψυχή και μυαλό, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, στο ρεπορτάζ και αμέσως μετά στο κομπιούτερ. Το «σύστημα» τον ξαναβρήκε μπροστά του, και απέκτησε έτσι έναν σοβαρό μπελά, μια σπαζοκεφαλιά. Ο Βασίλης ήταν και πάλι μάχιμος, με ένα δικό του μετερίζι αυτή τη φορά για να τους απαντάει.
Πολλοί από εσάς τον γνωρίσατε από την μαχητική αρθρογραφία του μέσω του Antinews και τους αγώνες του για μια καλύτερη Ελλάδα. Άντε, καλό ταξίδι Φάκτορα, και φαντάζομαι από εκεί πάνω να μας στέλνεις πολλά αποκαλυπτικά ρεπορτάζ!
Π.Β.Ζ