Μεγάλη Εορταστική Προσφορά: Αποκτήστε δωρεάν και σε χαμηλές τιμές βιβλία για τα Μοναστήρια του Αγίου Όρους, της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/11/blog-post_46.html

Το ΕΛΛΑΣ - ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ανακοινώνει με μεγάλη χαρά σε όλους τους αναγνώστες την φετινή Χριστουγεννιάτικη προσφορά του, προτείνοντας τα Ορθόδοξα βιβλία του Δημήτρη Σωτηρόπουλου σε συμφέρουσες τιμές και δωρεάν, προκειμένου να τα αποκτήσουν όσοι περισσότεροι μπορούν!

Συγκεκριμένα, στα βιβλία που προσφέρουμε οι αρχικές τιμές τους είναι οι εξής:

Μοναστήρια της Στερεάς Ελλάδας - 20 Ευρώ.

Μοναστήρια κι Εκκλησιές της Πελοποννήσου - 20 Ευρώ.

Αγιορείτικο Προσκύνημα - 15 Ευρώ.

Σταλαγματιές Αγιορείτικες, Προσκυνητών Αναμνήσεις - 10 Ευρώ.

Άγιον Όρος, Ευλογία Κυρίου και Έλεος - 8 Ευρώ.

Σε όλα τα παραπάνω, ισχύουν ΑΠΟ 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014 ΕΩΣ 15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015 οι παρακάτω προσφορές:

- Ολόκληρο το πακέτο των 5 βιβλίων ΜΟΝΟ με 40 Ευρώ!

- Με κάθε αγορά ενός βιβλίου για τα Μοναστήρια της Στερεάς Ελλάδας ή της Πελοποννήσου ΔΩΡΟ ένα ακόμα βιβλίο (επιλέγετε εσείς όποιο θέλετε) από τα 3 για το Άγιον Όρος!

*Στις παραπάνω τιμές συμπεριλαμβάνονται μεταφορικά και έξοδα αντικαταβολής.

Για παραγγελίες και περισσότερες πληροφορίες, τηλεφωνήστε ή στείλτε μήνυμα στο 6978619094 ή email στο hellasorthodoxy@gmail.com 

***Τα βιβλία αποστέλλονται και στο εξωτερικό.*** 

Ακολουθεί αναλυτική παρουσίαση των βιβλίων:

«Μοναστήρια της Στερεάς Ελλάδας»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΔΕΚΑΕΞΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

Open publication - Free publishing

  Ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος, Φωτογράφος - Εκδότης με πετυχημένη παρουσία στην έκδοση βιβλίων για το Άγιον Όρος και την Πελοπόννησο, παρουσιάζει ένα μοναδικό Οδοιπορικό στα σημαντικότερα Μοναστήρια της Στερεάς Ελλάδας, σε μία φιλόδοξη προσπάθεια συγκέντρωσης φωτογραφιών και πληροφοριών γι’ αυτά σε ένα βιβλίο.

Ο συγγραφέας περιηγείται στις Ιερές Μονές της Αιτωλοακαρνανίας, της Αττικής, της Βοιωτίας, της Εύβοιας, της Ευρυτανίας, της Φθιώτιδας και της Φωκίδας: Φωτογραφίζει τα σημαντικότερα μοναστικά κέντρα της Ρούμελης, παραθέτοντας ταυτόχρονα πλούσια ιστορικά στοιχεία και παραδόσεις των Μοναστηριών αυτών, που εν πολλοίς παραμένουν άγνωστα στο ευρύ κοινό.

Μέσα από 388 σελίδες και πάνω από 500 έγχρωμες φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης, λεπτομερείς χάρτες και πληθώρα πληροφοριών, η νέα αυτή καλαίσθητη έκδοση φιλοδοξεί να παρουσιάσει τα Ιερά Προσκυνήματα της Στερεάς Ελλάδας με τρόπο απλό, σύγχρονο και κατατοπιστικό, με σεβασμό παράλληλα στην Ορθοδοξία.

Πρόκειται για ένα βιβλίο μοναδικό στο είδος του, που δεν πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη όσων ευλαβούνται τα Ορθόδοξα Μοναστήρια και ενδιαφέρονται για την Ιστορία του τόπου μας.

Προλογίζει ο Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεώργιος.

«Μοναστήρια κι Εκκλησιές της Πελοποννήσου»

Ο - εξ ορεινής Ηλείας (κοινότητα Δίβρης / Λαμπείας) καταγόμενος - Δημήτρης Σωτηρόπουλος, φωτογράφος - συγγραφέας (και διαχειριστής του ΕΛΛΑΣ - ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ), παρουσιάζει ένα μοναδικό Οδοιπορικό στα σημαντικότερα Μοναστήρια και Εκκλησίες της Πελοποννήσου, σε μία φιλόδοξη πρσπάθεια συγκέντρωσης φωτογραφιών και πληροφοριών γι' αυτά σε ένα βιβλίο.

Ταξιδεύοντας απ' άκρη σ' άκρη στον ιστορικό Μωριά, ο συγγραφέας απαθανατίζει με το φακό του τις Ιερές Μονές κάθε περιοχής, ενώ αναφέρονται αναλυτικά ιστορικά στοιχεία για εκείνες, οδηγίες προσέγγισής τους με χάρτες και άγνωστες ιστορίες που διηγούνται οι μοναχοί.

Περιέχονται συνολικά πάνω από 400 έγχρωμες φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης, που μαζί με τα κατατοπιστικά κείμενα συγκροτούν ένα βιβλίο μεγέθους 336 σελίδων, που δεν πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη όχι μόνο Πελοποννησίων, αλλά και όσων ευλαβούνται τα Ορθόδοξα Μοναστήρια και ενδιαφέρονται για την Ιστορία του τόπου μας.

Προλογίζουν και σχολιάζουν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες της Πελοποννήσου:

Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας, Σπάρτης και Μονεμβασίας κ. Ευστάθιος, Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος, Ηλείας κ. Γερμανός, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρος, καθώς και ο π. Διονύσιος Ταμπάκης (Ι.Ν. Παναγίας Ναυπλίου).  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΙΚΟΣΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑ:

«...Τό παρόν βιβλίο τοῦ λογίου συγγραφέα κ. Δημητρίου Σωτηροπούλου διαφέρει ἀπό παρόμοια βιβλία ἀναφερόμενα στό ἴδιο θέμα. Καί τά ἄλλα βιβλία βεβαίως περί τῶν ἱερῶν μονῶν τῆς Πελοποννήσου εἶναι ἀξιόλογα, ἀλλά τοῦτο ἐδῶ τό βιβλίο ἔχει αὐτό τό ἰδιαίτερο ὅτι εἶναι περιεκτικό, εὐσύνοπτο, ὡσάν ἕνα ἐγχειρίδιο γιά τό θέμα, ἀλλά εἶναι καί μεστό, ὄχι μόνο στίς πληροφορίες του, ἀλλά καί στά πνευματικά του νοήματα. Τά νοήματά του πράγματι εἶναι πνευματικά μηνύματα, βγαλμένα ἀπό πατερικά κείμενα, τά ὁποῖα μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει.

Ὅπως καί ὁ μοναχισμός εἶναι μόνο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γέννημα καί θρέμμα, ἐνώ τά «μοναστήρια» τῶν καθολικῶν εἶναι τάγματα κινούμενα μέ ἀνθρώπινη νομοθεσία καί ἰδιοτροπία.

Συγχαίρουμε ἀπό καρδίας τόν ὀρθόδοξο συγγραφέα τῶν μοναστηριῶν τῆς Πελοποννήσου μας κ. Δημήτριον Σωτηρόπουλον. Τόν συγχαίρουμε ἀκόμη καί γιά τά ἄλλα του προηγούμενα ἀξιόλογα πνευματικά του δημιουργήματα, τόν εὐχαριστοῦμε γιά τόν κόπο πού ἔκανε νά μᾶς παρουσιάσει τοῦτο τό ὡραῖο πόνημά του καί τοῦ εὐχόμεθα ὁλόψυχα ὁ Θεός νά τοῦ δώσει ἔτη πολλά μέ δυνατήν ὑγείαν, γιά νά παρουσιάσει σέ παρόμοια ἔργα του καί ὅλο τόν πνευματικό πλοῦτο τῆς Πελοποννήσου...»

 

«Σταλαγματιές Αγιορείτικες, Προσκυνητών Αναμνήσεις»

Ένα μοναδικό οδοιπορικό στο Περιβόλι της Παναγίας, μέσα από τα μάτια ενός απλού προσκυνητή του. 

Προλογίζει ο Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης

Έτος έκδοσης: 2012

Σελίδες: 208

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΙΚΟΣΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

«Αγιορείτικο Προσκύνυμα»

 Το πληρέστερο - και μοναδικό στο είδος του - Οδοιπορικό στο Άγιον Όρος, με εκατοντάδες έγχρωμες φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης. Παρουσιάζονται τα Μοναστήρια, η Ιστορία, οι μοναχοί και η φύση του Άθωνα.

Προλογίζει ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου Αρχιμανδρίτης Εφραίμ

Έτος έκδοσης: 2011

Σελίδες: 208

«Άγιον Όρος - Ευλογία Κυρίου και Έλεος»

Πολυτελής έκδοση με έγχρωμες φωτογραφίες και κείμενα. 

Έτος έκδοσης: 2010

Σελίδες: 120

Τι σημαίνει για Κύπρο και Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής των ΗΠΑ στο Κουρδικό; (Του Σάββα Καλεντερίδη)

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/11/blog-post_37.html#.VFaCEBZadS4

Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στην αλλαγή του πλαισίου μέσα στο οποίο κινούνταν οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας επί δεκαετίες και κάναμε μια συνοπτική αναφορά στην αλλαγή πολιτικής της Ουάσιγκτον στο Κυπριακό και τις θαλάσσιες ζώνες της Ελλάδας.

Ήλθε η ώρα να δούμε την αλλαγή πολιτικής των ΗΠΑ στο Κουρδικό και πώς θα επηρεάσει η αλλαγή αυτή την πορεία και τα σχέδια της Τουρκίας.

Το Κουρδικό εμφανίστηκε στην Τουρκία με τη σύγχρονη μορφή του το 1978, με την ίδρυση του ΡΚΚ και άρχισε να λαμβάνει απειλητικές διαστάσεις από το 1984 και εντεύθεν, όταν άρχισε ο ένοπλος αγώνας του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος. Το ζήτημα αυτό πήρε εφιαλτικές διαστάσεις για την Τουρκία την τριετία 1992-1994, όταν οι αντάρτες του ΡΚΚ κατήγαγαν σημαντικές νίκες εναντίον του τουρκικού στρατού, ο οποίος θα είχε ηττηθεί κατά κράτος, αν δεν είχε την υποστήριξη των ΗΠΑ και του Ισραήλ, υποστήριξη που συνεχίστηκε και «ολοκληρώθηκε» με την καθοριστική τους συμβολή στη σύλληψη του ηγέτη των Κούρδων και του ΡΚΚ Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, στο Ναϊρόμπι της Κένυας, το 1999.

Ενώ όμως οι ΗΠΑ από τη μια πλευρά παρείχαν αφειδώς ουσιαστική πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική υποστήριξη στην Τουρκία, για να είναι σε θέση να κρατά  υπό πίεση και σχετικό έλεγχο το «δικό» της Κουρδικό, από την άλλη πλευρά, με την καθιέρωση της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τον 36^ο παράλληλο, από το 1991, στην ουσία έβαλαν τα θεμέλια της δημιουργίας του κουρδικού κράτους, στην επικράτεια του Ιράκ. Ομόσπονδο στην αρχή, προφανώς ανεξάρτητο και αυτεξούσιο στο μέλλον.

Η κίνηση αυτή της Ουάσιγκτον ήταν που άλλαξε την παραμετροποίηση του Κουρδικού και για την ίδια την Τουρκία, αφού η δημιουργία ενός έστω και αυτόνομου κουρδικού κράτους, ακόμα και έξω από την τουρκική επικράτεια, δημιουργούσε ελπίδες και έτρεφε τον κουρδικό εθνικισμό και στην ίδια την Τουρκία, όπου κατοικούν από 15 ως 20 εκατομμύρια Κούρδοι!

Αυτός ο ιδιότυπος δυισμός της πολιτικής των ΗΠΑ στο Κουρδικό προκαλούσε ήδη από μόνος του παραζάλη στην Άγκυρα, μέχρι που εμφανίστηκε η ηρωική Κόμπανι, όπου η αντίσταση των Κούρδων λειτούργησε ως επιταχυντής ή εμβρυουλκό για την εμφάνιση της νέας πολιτικής της Ουάσιγκτον, η οποία στηρίζει πλέον πολιτικά αλλά και με όπλα τους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι αποτελούν παρακλάδι του ΡΚΚ.

Η αλλαγή αυτή της Ουάσιγκτον μετέτρεψε την παραζάλη της Άγκυρας σε ίλιγγο, αφού πλέον δεν υπάρχει στην ουσία κανένας δρόμος που θα μπορούσε να ακολουθήσει η τουρκική κυβέρνηση, για να οδηγήσει σε μια λύση το Κουρδικό σύμφωνη με τα σωβινιστικά-ισλαμιστικά «πιστεύω» του διδύμου Ερντογάν-Νταβούτογλου. Όσο για την επιλογή της Άγκυρας να συμμαχίσει με τους τζιχαντιστές του Ι.Κ. εναντίον των Κούρδων, είναι προϊόν του προαναφερθέντος… ιλίγγου.

Το πού μπορούν να οδηγήσουν την Τουρκία και το «δικό» της Κουρδικό τα παραπάνω θα αφήσουμε τους αναγνώστες μας να το εκτιμήσουν.

Εμείς απλά θα παραθέσουμε μέρος άρθρου που αναφέρεται σε μια διάσταση του Κουρδικού στην Τουρκία, του σοβαρού αρθρογράφου Μουράτ Γετκίν, που δημοσιεύθηκε στην Ραντικάλ:

«Ένας δικηγόρος που έχει διαχειριστεί μεγάλες δίκες σε έναν από τους νομούς της ΝΑ Τουρκίας (Κουρδιστάν), του οποίου το όνομα δεν δημοσιοποιώ για ευνόητους λόγους, μας είπε τα εξής:

“Πριν λίγες μέρες ήλθε στο γραφείο ένας πελάτης μου. Ήθελε νομική υποστήριξη για να προσφύγει στο εφετείο, γιατί είχε χάσει μια δίκη σε πρώτο στάδιο. Του ζήτησα την απόφαση. Μου την έδωσε. Και τι να δω. Η απόφαση εκδόθηκε από ένα τοπικό δικαστήριο (του ΡΚΚ). Η απόφαση ήταν εις βάρος του πελάτη μας, ο οποίος ήθελε να προσφύγει στο «περιφερειακό» δικαστήριο του ΡΚΚ.

Ο δικηγόρος απέφυγε να αναλάβει την υπόθεση, το περίεργο είναι όμως ότι ο πολίτης προτίμησε να δικαστεί η υπόθεσή του σε ένα δικαστήριο του ΡΚΚ, που λειτουργεί παράλληλα με τα δικαστήρια της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Όμως δεν είναι μόνο τα δικαστήρια. Στην ύπαιθρο του Ντιγιαρμπακίρ, του Σιρνάκ, εκτός από τα νεκροταφεία των Ηρώων του ΡΚΚ που λειτουργούν, υπάρχει η δική τους αστυνομία, οι φυλακές ακόμα και τα στρατολογικά γραφεία για να στρατολογούν και να στέλνουν στο βουνό νέους.

Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της λενινιστικής πολιτικής του παράλληλου κράτους που ακολουθεί το ΡΚΚ, όπως έκανε και στο καντόνι του Κόμπανι.»

Όλα τα παραπάνω, μας δείχνουν λίγο πολύ ότι η Τουρκία θα αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα γύρω από τη διαχείριση του Κουρδικού.

Η πιο μεγάλη πρόκληση, όμως, είναι να διακρίνει κανείς το πώς θα επηρεάσουν όλα αυτά τη δυνατότητα της Τουρκίας να υποστηρίξει τις πολιτικές που έχει προκρίνει για Κύπρο και Ελλάδα.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "κυριακάτικη δημοκρατία"

Η χθεσινή πορεία του ΠΑΜΕ: Το ΚΚΕ μπορεί αλλά δε θέλει (του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2014/11/blog-post.html

Η χθεσινή μέρα θα μείνει στην ιστορία ως η μέρα που έκανε την μεγαλειώδη του πορεία το ΚΚΕ!

3 μέρες μετά την παρέλαση του ΟΧΙ, τέσσερα χρόνια μετά από το πανηγύρι των ατελείωτων ΝΑΙ, το ΚΚΕ κούνησε το μυώδες δάχτυλό του.

Τρέμει ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος το ΚΚΕ fest. Τύφλα να χει το gay pride.

Ναι , το ΚΚΕ απέδειξε ότι έχει  δύναμη. Μεγαλύτερη δύναμη από το ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, τη ΝΔ, το ΛΑΟΣ και τη Χρυσή Αυγή μαζί.

Ότι έχει και μηχανισμό και κομματικό στρατό όπως και τα μεγάλα κόμματα μονάχα που το ΚΚΕ δε χρειάζεται να λαδώνει τα μολυβένια στρατιωτάκια του.

Μας απέδειξε το ΚΚΕ αυτό που γνωρίζαμε πάντα: ότι το ΚΚΕ είχε τη δύναμη να ανατρέψει το σύστημα. Τη δύναμη την είχε. Τη βούληση δεν την είχε ποτέ.

Ότι συμφώνησε για μια ακόμη φορά με το σύστημα όπως είχε κάνει και επί Τσώρτσιλ που ο κόσμος αγωνιζόταν τη δεύτερη κατοχή των Βρετανών ελπίζοντας μάταια ότι το ΚΚΕ θα καλούσε το ΕΑΜ. Μάταια.

Απέδειξε ότι έχει τη δύναμη. Ότι απλά δεν έχει τη βούληση.

Ότι αν ήταν δίπλα στους αγανακτισμένους και όχι απέναντι, το βρώμικο σύστημα των ολιγαρχών θα είχε πέσει.

Αντ’ αυτού το ΚΚΕ λειτούργησε την επίμαχη περίοδο που η λαϊκή αντίδραση δεν είχε σπάσει ακόμη από τη πιο βίαια και μαζική καταστολή που γνώρισε ο τόπος από την περίοδο της χούντας ως πραιτοριανός αυτού που υποτίθεται ότι είναι ο εχθρός του: της αστικής δημοκρατίας και μάλιστα του πιο εκφυλισμένου είδους της.

Το ΚΚΕ απέδειξε ότι είναι αυτό που του καταλογίζουν: ένα λαϊκό κόμμα προνομιούχων που δεκάρα δε δίνει για το λαό. Δεν είναι η ηγεσία του σκανδαλωδώς προνομιούχα βέβαια για να μη συμψηφίζουμε καταστάσεις, αλλά όπως και να το κάνουμε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι της και ένα κομματικό καρβέλι η ηγεσία του το έχει σε αντίθεση με τους εκατοντάδες νεοέλληνες νεόπτωχους.

Άλλωστε όλοι οι υπόλοιποι διεθνιστές σύντροφοι του στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ ήταν από τους πρώτους στο χορό της παγκοσμιοποίησης και της τραπεζοκρατίας.

1^η Νοέμβρη 2014! Η μέρα που το ΚΚΕ έκανε πορεία! Άλλαξε η χώρα, άλλαξε η ήπειρος, άλλαξε ο πλανήτης!

Κανένα από τα μεγάλα μήντια δεν έδειξε τη μεγάλη του πορεία: Φυσικά αφού το ΚΚΕ φρόντισε να ξεπουλήσει το κανάλι του σε λέρα του συστήματος. ΝεοφιλελεΚΚΕ λέμε.

Υπάρχουν αντισυστημικοί που θα σκότωναν για να έχουν κανάλι. Το συστημικό ΚΚΕ φυσικά σκότωσε το κανάλι του. Δεν μπορούσε να το συντηρήσει σε καπιταλιστικό περιβάλλον. Αλλά τη χώρα θα μπορέσει να τη συντηρήσει σε καπιταλιστικό περιβάλλον.  

Η λειψανοθήκη του κομμουνισμού, η ορθοδοξία της αριστεράς, καθυστερημένη όπως οτιδήποτε το νεολληνικό, έκανε χθες μια επίδειξη δύναμης. Από μπροστάρηδες των εργατικών κινημάτων σήμερα είναι επιδειξίες, γυμνιστές και μπανιστιρτζήδες της ιστορίας.  

Μεγάλα μπάλα λέμε το ΚΚΕ. Λογικό. Η Κανέλλη ΚΚΕ και Βάζελος και ορθόδοξη. Αγκυλώσεις-ύβρεις για έναν άνθρωπο της ευφυΐας της Κανέλλη. Μα οι αγκυλώσεις είναι προσόν για συστημικούς ανθρώπους. Και η Κανέλλη έχει κολλήσει πολλά ένσημα στο σύστημα πριν γίνει ο Απόστολος Παύλος του ΚΚΕ.

Μα να μην είμαστε άδικοι. Ο Μπογιόπουλος, άλλο στέλεχος του ΚΚΕ εγνωσμένης ευφυίας, δεν είναι ορθόδοξος και είναι και γάβρος. Οι τύποι ασχολούνται με το τι κάνουν οι ομάδες τους στο γήπεδο και όχι με το τι κάνουν οι πρόεδροι/ολιγάρχες τους έξω από αυτό. Το δίκιο και το άδικο, το σωστό και το λάθος αφορά μόνο την μπάλα, την ομάδα και τους οπαδούς.

Τα κόμματα είναι κάτι που κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο ανάμεσα στην μπάλα και τη δουλειά, ένα άλλο είδος μπάλας που άμεσα ή έμμεσα πληρώνεσαι για να το παίξεις.

Και ας παίζουν τα μωρά των τζιχαντιστών μπάλα με τα κεφάλια «απίστων». Οι τζιχαντιστές είναι λαός. Κι η μπάλα του λαού είναι.

Η «ιντελέντζια», όπως κάθε άλλη εξουσία, είχε πάντα το κουσούρι να επιδεικνύει τα κουσούρια της σαν να ταν οι αρετές της.

Η αρετή του ΚΚΕ είναι η δύναμη του ΠΑΜΕ. Το κουσούρι του είναι η μέθοδος διαχείρισης της πολιτικής του δύναμης. Και το ΚΚΕ τα χει μπλέξει και τα δύο μέσα σε ένα διαρκές μεταφυσικό παραλήρημα γεμάτο αντικαπιταλιστικά άλλοθι.
ΠΑΜΕ λοιπόν; Που πάμε όμως; Απο κοινωνική καταστροφή σε κοινωνική καταστροφή. Και το ΚΚΕ να κοιτάζει με απάθεια μποντιμπιλντερά στο Baywatch που τσιτώνει τα μούσκαλα του να τα βλεφαριάζουν τα γκομενάκια για να μην κοιτάν τον τύπο που πνίγεται στο βάθος του πλάνου. 

Ναι, το ΚΚΕ έχει δύναμη.

Το ίδιο και η ορθοδοξία, μισητός δήθεν εχθρός του ΚΚΕ με τον οποίο έχει πολλά περισσότερα κοινά από ότι θα ήθελαν ποτέ οι δυο τους να παραδεχτούν. Πολλά κοινά εκτός από την κοινοκτημοσύνη:
Οι ορθόδοξοι χριστιανοί περιμένουν τον μαρμαρωμένο βασιλιά και τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και οι ορθόδοξοι κομμουνιστές τον βαλσαμωμένο Γενικό Γραμματέα και τη Δευτέρα Παρουσία του Στάλιν...

Και τι κάνουν με το εδώ και τώρα και τον κοινωνικό Αρμαγεδδώνα που οι Καίσαρες του χρηματοπιστωτικού και τα ιερατεία τους προκαλούν;

Α, όλα κι όλα. 

Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, τα του Θεού τω Θεώ και τα του ΚΚΕ τω ΚΚΕ.

Γενικά δεν αρέσκομαι να ασκώ δημόσια κριτική στο ΚΚΕ, συνδεδεμένο καθώς είναι με τους εργατικούς και όχι μόνο αγώνες αλλά και με την λογοκρισία που έχει επιβάλλει η επίσημη αλλά και η άτυπη αριστερή νομενκλατούρα και οι οπαδοί της.

Μα εδώ και δεκαετίες το ΚΚΕ συμπεριφέρεται σαν ξεπεσμένος αριστοκράτης που ξεκοκκαλίζει την πατρική περιουσία επικαλούμενος την ταξική του ανωτερότητα για να επικαλύψει την έλλειψη ηθικής του.

Μια χώρα γεμάτη αναχρονισμούς, φαντάσματα και άλλοθι έχει το ΚΚΕ που της αξίζει.

Μια χώρα που ο κάθε πολίτης λειτουργούσε στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό της μονάδας, της ομάδας, της φαμίλιας και της κλίκας, δέχεται την αντίστοιχη νεοφιλελεύθερη Νέμεση. Μια χώρα που για δεκαετίες έβγαζε ασπροπρόσωπη τη Θάτσερ και το ρητό της "δεν υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν μόνο τα άτομα και οι οικογένειες τους, δέχεται τώρα τις σφοδρές συνέπειες του νεοθατσερισμού.

Και μιας και οι μέρες είναι επετειακές, με το ΟΧΙ που γιορτάζουν μόνο οι ναιναίκοι και οι νενέκοι και την ιστορική πορεία του ΚΚΕ που για μια ακόμη φορά απέδειξε ότι μπορεί αλλά δε θέλει, να προτείνω να αλλάξουμε το εμβληματικό σύνθημα της επόμενης επετείου από το «ελευθεριά ή θάνατος», στο «νεοφιλελευθεριά και θάνατος»

Άντε και καλή αποτοξίνωση από τα δηλητήρια του μυαλού  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 2/11/2014

13 χρόνια από το θάνατό του 18 χρόνια από την πρώτη μου επαφή με το λόγο του π. Ιωάννη Ρωμανίδη

http://sophia-siglitiki.blogspot.gr/2014/11/13-18.html

Ιωάννης Ρωμανίδης (2 Μαρτίου 1927 - 1 Νοεμβρίου 2001)

Κωστής Μπασογιάννης

Ο άνθρωπος που κατανόησε περισσότερο απ' όλους τις ιστορικές και πνευματικές προϋποθέσεις της παρακμής της δυτικής θεολογίας και του εκφυλισμού της πνευματικότητας στο χώρο που σήμερα ονομάζουμε Δυτική Ευρώπη.

Ο άνθρωπος η μελέτη του έργου τού οποίου μπορεί να οδηγήσει στην απόλυτη εξήγηση και, σε ένα μεγάλο βαθμό, δικαιολόγηση όλων των σημαντικών δυτικών αντι-εκκλησιαστικών και κατ' επέκταση αντι- χριστιανικών και αντι-θρησκευτικών ρευμάτων, ως απαντήσεις στην διαστρέβλωση της Χριστιανικής πίστης που συντελέστηκε εκεί στα πλαίσια της Φραγκικής κατάκτησης της δυτικής Ρώμης.

Ο ιερέας θεολόγος για τον οποίο μπορούμε να πούμε ότι η θεολογία της Ανατολικής Χριστιανικής Εκκλησίας διακρίνεται στην προ Ρωμανίδου εποχή και την μετά Ρωμανίδη εποχή, κατά την οποία όποιος θέλει και έχει τις πνευματικές προϋποθέσεις μπορεί να κατανοήσει το μέγεθος και το ποιόν του χάσματος μεταξύ της Ρωμαίϊκης Ανατολικής Χριστιανικής παράδοσης και της δυτικής-Φραγκικής σχολαστικής Χριστιανικής θεωρίας.

Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης έδωσε την ευκαιρία στους πιστούς της Ανατολικής Ορθοδοξίας να αποκυρήξουν τις ευσεβιστικές και πουριτανικές δυτικές επιρροές και ν' αναβαπτίσουν την παραδοσιακή πίστη τους στα βιωματικά νερά της πατερικής θεολογίας, μια ευκαιρία που μέρα με τη μέρα χάνεται, αφού όλο και περισσότερο εκείνη η μικρή αναλαμπή πνευματικότητας που είχε σιγοφέξει τα τελευταία χρόνια του εικοστού αιώνα στους κόλπους της Εκκλησίας μας, τρεμοσβήνει και χάνεται μέσα σε δίνες αυθαίρετης εσχατολογικής αμετροέπειας, σε ορυμαγδούς εκφασισμού και εθνοκαπηλείας, σε μια απόλυτα αντίχριστη παράδοση της άγιας πίστης του Χριστού στο καπιταλιστικό θηρίο. Είτε μέσω μιας ανυπόφορα μαλθακής και γλοιώδους ανοχής, είτε δια της αποδοχής και υιοθεσίας των πιο απάνθρωπων και κυνικών συστημάτων, μέχρι και εκείνου του εσχάτου καταντήματος της ανθρώπινης κοινωνίας, του φασισμού.

Ποιός ξέρει τον Ρωμανίδη σήμερα; ποιός έχει διαβάσει έστω και μια αράδα από τα γραπτά του; Ποιός τον αξιοποιεί έστω και μόνο για το αυτονόητο, το πιο απλό που μπορεί να προκύψει από το έργο του: Την ικανότητα αναγνώρισης του αυθεντικού, του όντως πνευματικού και του αληθινού και τον διαφορισμό του από το πραγματικά ξένο, το ασύμβατο, το κίβδηλο; Πολύ λίγοι.

Δεκατρία χρόνια από το θάνατό του δεκαοκτώ χρόνια από την πρώτη μου επαφή με το λόγο του, και βλέπω ότι λίγοι, πολύ λίγοι οδηγήθηκαν στα μονοπάτια εκείνης της γλυκύτατης κι ελπιδοφόρου αυστηρής ελευθερίας, της αυτογνωστικής εμπειρίας, μιας εμπειρίας μπροστά στην οποία η ψυχολογία του βάθους φαντάζει παιδικό παιγνίδι με κύβους πρώιμης λογικής, της απόλυτης αυτογνωστικής εμπειρίας που θα μπορούσε ένας λαός να ανακαλύψει στη «μετά Ρωμανίδη» εποχή.

Αντ' αυτού δημιουργήθηκαν, κατά την φαύλη συνήθεια των αδιάφορων ανθρώπων, διεκπεραιωτικά κάστρα διαχείρησης κάποιων μηχανικών παραδόσεων, παρεούλες και κύκλοι αδιάφοροι για τις αξίες και τις μεθόδους που κληρονόμησαν, συντροφιές απολυτότητας και πρόωρης ναρκισσιστικής αυτοαγιοποίησης, πάντα με τη συνήθεια της μηχανικής εκφοράς των κλισέ ταπεινοφροσύνης και αυτομεμψίας. Κυκλικές παρεούλες γύρω από κάποια βαμπίρ, ρασοφόρα ή μη.

Η Αυτογνωσία, η αναγνώριση του οικείου και ο διαχωρισμός του από το ασύμβατο, και τέλος η διακριτική ιστορική λειτουργία έχουν προς το παρόν πάει περίπατο. Ας ελπίσουμε ότι θα επιστρέψουν με την ευκαιρία μίας κάποιας μελλοντικής μορφής της τάξεως και του μεγέθους του Ιωάννη Ρωμανίδη.

Επιμέλεια-Πηγή: Σοφία Ντρέκου/Αέναη επΑνάσταση

Από την ομάδα μου FaceBook «Θέματα Ορθοδόξου Θεολογίας, Επιστήμης και Λογοτεχνίας»

Δείτε κείμενα στην ετικέτα του π.Ιωάννη Ρωμανίδη

• Βιογραφία του π. Ιωάννη Ρωμανίδη (1927 - 2001)
• Ρωμηοσύνη - π. Ιωάννου Ρωμανίδη
• Ο Θεός Είναι η του Κόσμου Ζωοποιός Δύναμη. Είναι ΦΥΣΕΙ Αθάνατος.
• Ορισμός του δόγματος κατά τον μεγάλο δάσκαλο της Ορθοδοξίας π. Ιωάννη Ρωμανίδη
• Ποιοι είναι οι θεολόγοι της Εκκλησίας; (Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου)
• O π. Ιωάννης Ρωμανίδης ως ιστορικός
• Η θεολογία στην Ελλάδα της δεκαετίας του '60

Ύμνοι προς την Παναγιά μας

http://www.agioritikovima.gr/diafora/panagia/proseuches/item/46582-%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1

(τους οποίους μας παρέδωσε ο όσιος Γέροντας Παναής ο εκ Λύσης)
«Ησαία Χόρευε»
Ήχος πλ.α΄
Άσπιλε αμόλυντε Παναγία Μήτερ του Θεού, προσφέρειν σοι ωδάς πόθου εκ ψυχής, ηρξάμην Πανάμωμε, εκλιπαρών δος μοι την ισχύν ιν’ επαξίως σε, ανυμνήσω Παναγία μου.

Βέλη κατετρώθη μου της αγάπης πόθω η ψυχή, και έδραμεν Αγνή, ως ασματική νεάνις οπίσω σου, παρακαλώ φάνηθι καμοί και τας αγκάλας σου, άνοιξόν μοι Παναγία μου.
Γνούς την ευσπλαχνίαν σου, και το άμετρον των οικτιρμών, κατέφυγον εις σε, τον πανασφαλή λιμένα Πανάμωμε, τις γαρ Αγνή θέλει ώσπερ συ την σωτηρίαν μου, ην και δος μοι Παναγία μου.
Δέσποινα Πανάμωμε μη απώση μου τους στεναγμούς, βοήθει μοι Αγνή, ίνα λυτρωθώ κακής συνηθείας μου και των δεινών φαύλων εννοιών και τω Νυμφίω μου, άρμοσόν με Παναγία μου.
Έχεις ως Βασίλισσα εξουσίαν πάσαν και ισχύν· ουδέν αδυνατεί σου τη προσταγή, διό σοι προσπέφευγα, του πονηρού ρύσαι με Αγνή, και της κολάσεως, λύτρωσέ με Παναγία μου.
Ζήλον προς το ένθεον έλκυσόν με μήτερ της Ζωής, ευθείαν εις οδόν εύθυνον καμού τους πόδας Πανάμωμε, ουκ έχω γαρ πλην σου βοηθόν τη παρακλήσει μου, κάμφθητί μοι, Παναγία μου.
Ήλιέ μου πάγχρυσε, οδηγέ μου δόξα μου χαρά· η μόνη μου ελπίς και καταφυγή και μήτηρ φιλόστοργος τον της ψυχής πόθον μου Αγνή δέξαι και σώσόν με, το σον τέκνον Παναγία μου.
Θέαμα λαπρότατον, υπερβαίνον νούν τη καλλονή, αγγέλων χαρμονή δόξα ουρανών, Αγίων αγλάισμα, το ποθητόν και θεοειδές βλέπειν σου πρόσωπον εκεί, δος μοι Παναγία μου.
Ιλάθη Παντάνασσα ελεήμων Μήτερ αγαθή, του πλήθους των κακών μου ως συμπαθής σού δέομαι πλύνόν με και εν καιρώ δίκης της φρικτής Δέσποινα ρύσαι με, της γεένης Παναγία μου.
Κλίνον υπεράμωμε, σού το θείον ούς εις την εμήν, παράκλησιν Αγνή, και δαιμονικής δεινής απογνώσεως και αλγεινής ρύσαι με φλογός, συ γαρ ει έλεος, και ελπίς μου Παναγία μου.
Λύπης με εκλύτρωσαι, η τεκούσα Μήτερ την χαράν, Χριστόν τον των ψυχών θείον εραστήν, καμέ χαροποίησον, η χαρμονή και ο γλυκασμός των αγαπώντων σε, εκ καρδίας Παναγία μου.
Μη εγκαταλείπης με η ελπίς μου και καταφυγή, ει γαρ και απορώ πάσης αρετής αλλ’ οίδας τον πόθον μου, και την προς σε έφεσιν αγνή τη ασθενεία μου, δος την ρώσιν Παναγία μου.
Νεύσον ιλαρότητί σου το θείον όμμα το γλυκύ καμοί τω ταπεινώ, όταν η ψυχή των τήδε χωρίζεται. Πρόσχες Αγνή πρόφθασον με συ, και των τελωνείων με φρικτών ρύσαι Παναγία μου.
Ξένος και εξόριστος εγενόμην της αγαπητής πατρίδος μου, διό, κλαίω και θρηνώ, Πανάχραντε Δέσποινα, άρα λοιπόν πάλιν εις αυτήν αξιοθήσομαι επιστρέψαι Παναγία μου.
Όλην μου την αίσθησιν και καρδίαν σπλάχνα και τον νούν, εξέκαυσεν ο σος πόθος αγαθή, Μαρία Κυρία μου, παρακαλώ Μήτερ εκ ψυχής, μη καταισχύνης με, εν τη κρίσει Παναγία μου.
Πάγχρυσον παλάτιον βασιλέως του των Ουρανών ολόφωτε Αγνή δόξα του παντός του κόσμου βασίλισσα, αδυνατεί γλώσσα των βροτών τα μεγαλεία σου, αναμνήσαι Παναγία μου.
Ρήτορες πολύφθογγοι, μεγαλεία δόξαν τε την σην, υμνήσαι ουδαμώς σθένουσιν, σεμνή Κυρία Παντάνασσα, τα Χερουβείμ γαρ και Σεραφείμ, σύμπαν τε ποίημα, υπερέβης Παναγία μου.
Σώσον σωτηρία μου σώσον Μήτερ, σώσόν με Αγνή, σωθήναι γαρ ποθών έδραμον προς σε την σώζουσαν Δέσποινα, διηνεκώς σώσόν με βοών, σε σωτηρίαν μου γαρ, γινώσκω Παναγία μου.
Τα δεινά μου πταίσματα μη εις νούν βαλών ο μιαρός, τολμήσω αναιδώς ο πανευτελής τη σκέπη σου έδραμον, παρακαλώ δος μου του λοιπού μετανοήσαί με, κατ’ αξίαν Παναγία μου.
Υπέρ ψάμμον Δέσποινα την σην χάριν, και τους οικτιρμούς απλούσαν αφειδώς πάσι τοις πιστοίς, ως έγνων ο δείλαιος τετολμηκώς έδραμον προς σε, πλην σού βοήθειαν, μη ευρίσκω Παναγία μου.
Φείσαι Μήτερ φείσαι μου, μη βδελύξη με τον δυστυχή, εν ώρα τη φρικτή τη του χωρισμού ψυχής εκ του σώματος, φθάσασα συ τους οδυνηρούς δίωξον δαίμονας, σώζουσά με Παναγία μου.
Χείρας, όμμα, πρόσωπον, την καρδίαν, σκέψιν και φωνήν, διάνοιαν και νούν, Πνεύμα και ψυχήν, προς σε αίρω Δέσποινα, κλίνον καμοί σού το ιλαρόν δέομαι πρόσωπον, πρόσδεξαι με Παναγία μου.
Ψάλλειν σοι εκ στόματος αναξίου λήρου και πτωχού, ετόλμησα θαρρών εις την προς ημάς Αγνή ευσπλαχνίαν σου, τον της ψυχής πόθον αγαθή, συ μου ενίσχυε, του υμνείν σε Παναγία μου.
Ω πανυπερθαύμαστε Παναγία Μήτερ του Θεού, Παρθένε Μαριάμ δόξα Ουρανών, ω νύμφη ανύμφευτε, την ταπεινήν σώσόν μου ψυχήν ίνα δοξάζω σε εις αιώνας Παναγία μου.

Θαύματα Οσίου Δαβίδ εν Ευβοίας - Θαύματα του Αγίου εν ζωή

http://xristianos.gr/forum/viewtopic.php?t=3009

Κάποια θαύματά του πού επιτέλεσε ενόσω ακόμα ζούσε ο Όσιος Δαβίδ ο εν Ευβοίας:
1. Καλοκαίρι καιρό πήγαινε ο άγιος στην Κάρυστο για κάποια ανάγκη τού Μοναστηριού. Ένα βράδυ νυχτώθηκε κοντά στο χωριό Δύστος και κατέλυσε εκεί για να ξεκουραστεί
λίγο από την κοπιαστική οδοιπορία. Επειδή όμως υπήρχαν πολλά κουνούπια, ενοχλούσαν τούς ανθρώπους και δεν τούς άφηναν να κοιμηθούν ήσυχα. Γι' αυτό και εκείνοι
αναζητούσαν κάποια ησυχία άλλοι σε σπηλιές, άλλοι ψηλότερα στο βουνό. Όταν οι κάτοικοι τού χωριού είδαν τον όσιο Δαβίδ, έτρεξαν κοντά και πέφτοντας στα πόδια του τον
παρακαλούσαν να προσευχηθεί στον Θεό επειδή είχε μεγάλη παρρησία να τούς ελευθερώσει από τα αμέτρητα κουνούπια. Ο άγιος, βλέποντας την ευλάβειά τους και τα
δακρυσμένα τους μάτια, αφού τούς δίδαξε τα απαραίτητα για τη σωτηρία της ψυχής τους, τούς παρότρυνε να έχουν την ελπίδα τους στον ουρανό και το βλέμμα της ψυχής
στον Θεό, και είπε: « Κύριε Ιησού Χριστέ, Θεέ μας, σύ πού ελευθέρωσες τούς Ισραηλίτες από τη δουλεία του Φαραώ και τούς χάρισες τη γη της επαγγελίας, σύ λύτρωσε
και ελευθέρωσε και τούς δούλους σου τούτους από τις παγίδες του νοητού Φαραώ [του διαβόλου] και από το πλήθος των κουνουπιών, για να δοξάζουν το όνομά σου το άγιο
και για να στηρίξουν πάντοτε σε σένα, Πανάγιε Βασιλιά, τις ελπίδες της σωτηρίας τους». Αφού προσευχήθηκε ο άγιος, αμέσως ώ των άπειρων σου θαυμάτων Βασιλιά των
όλων τα πλήθη των κουνουπιών έφυγαν και πνίγηκαν στη θάλασσα, ενώ όλοι δόξασαν τον Θεό. Το θαύμα διαδόθηκε σε πολλούς τόπους.

2. Άλλη φορά, ενώ πήγαινε σε κάποιο χωριό πού λεγόταν Έλευσις, προκειμένου να ωφελήσει πολλές ψυχές, φιλοξενήθηκε στο σπίτι ενός χριστιανού. Αυτός, θέλοντας
να περιποιηθεί ιδιαίτερα τον όσιο, μεταξύ των άλλων φαγητών, έβαλε στο τραπέζι και μια κολοκύθα πού ήταν πρώιμη, ώστε να ευχαριστήσει περισσότερο τον μακάριο άντρα.
Τρώγοντας όμως ο όσιος από εκείνη την κολοκύθα τη βρήκε τόσο πικρή, πού δεν μπορούσε να τη βάλει στο στόμα του. Ο νοικοκύρης καταστενοχωρήθηκε. Ο άγιος όμως,
πού κατάλαβε το λογισμό του, ενώ καθόταν ήσυχος, παρακάλεσε τον Θεό να μεταβάλει την πίκρα σε γλυκύτητα και αυτό συνέβη αμέσως. Τότε λέει στο νοικοκύρη: Φάε τώρα,
τέκνο μου, διότι η κολοκύθα είναι γλυκιά, πολύ γλυκιά. Όταν διαπίστωσε τούτο ο χριστιανός εκείνος, δόξασε τον Θεό μεγαλόφωνα, ενώ διαλάλησε το θαυμαστό γεγονός στον
τόπο εκείνο.

3. Άλλοτε πάλι καθώς πήγαινε ο όσιος Δαβίδ στο Ζητούνι [Λαμία], κάποιος Αγαρηνός τον συνάντησε στο δρόμο και με το ραβδί πού κρατούσε χτύπησε τον άγιο στη ράχη.
Ο μεν μακάριος πατήρ δεν αντέδρασε, το χέρι όμως του Αγαρηνού ξεράθηκε και έμεινε ακίνητο. Τότε ο Αγαρηνός, μη μπορώντας να κάνει κάτι άλλο, παίρνει μαζί του και άλλους
Αγαρηνούς, μαθαίνει πού φιλοξενείται ο όσιος, σπεύδει εκεί και παρακαλεί τον όσιο, κλαίγοντας πικρά, να τον θεραπεύσει. Αμέσως ο όσιος είπε: Ας είναι το χέρι σου
γιατρεμένο, με τη δύναμη του Θεού, όπως και πρώτα. Και, ώ του θαύματος, αποκαταστάθηκε το χέρι του! Ο γιατρεμένος έφερε να δώσει στον άγιο πολλά χρήματα για να τον
ευχαριστήσει, αλλά ο όσιος του τα επέστρεψε λέγοντάς του: Πήγαινε να τα δώσεις ελεημοσύνη στους ομοπίστους σου και στο έξης να μη ξανακάνεις το κακό. Έτσι δοξάστηκε
ο άγιος από τον αγαθοδότη Θεό ως πιστός δούλος και υπηρέτης άριστος του Δεσπότου Χριστού, θαυματουργώντας εις δόξαν Θεού σε πιστούς και άπιστους.

Όσιος Δαβίδ ο Γέρων, ο εν Ευβοία (16ος αι.)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/11/16.html

Καταγόταν από το χωριό Γαρδινίτσα Λοκρίδος και ήταν υϊός ιερέως. Τρίχρονος ακόμη της του Τιμίου Προδρόμου «επισκοπής και εμφανείας έτυχε, παραδόξως αυτώ οφθέντι και οδηγήσαντι τούτον εν τω ιδίω ιερώ σήκω». Από τότε «ανήγετο εν φόβω Κυρίου, ταίς θείαις μελέταις τρεφόμενος». Μόλις δεκαπέντε ετών φορά το μοναχικό σχήμα, από τον μετέπειτα μητροπολίτη Ναυπάκτου Ακάκιο.

Κατόπιν ήλθε «εις τον λιμένα της αρετής», το Άγιον Όρος, στη μονή της Μεγίστης Λαύρας, όπου «πάν είδος ταμιευσάμενος ενάρετου επιδόσεως», επέστρεψε στη μονή πού ρασοφόρεσε. Συνέχισε τον αγώνα του «αδιακρίτω υπακοή και πλούτω βαθείας φρονήσεως, ή παιδιόθεν συνήκμασεν, εξού και το επώνυμον του Γέροντος είληφε».

Για τον πλούτο των αρετών του χειροτονήθηκε Ιερεύς και έγινε ηγούμενος της μονής της Παναγίας της Βαρνάκοβας, πού είναι κοντά στη Ναύπακτο. Αρνήθηκε επίμονα να χειροτονηθεί αρχιερεύς, παρά την αξιωσύνη του. Όταν λειτουργούσε, ήταν περικυκλωμένος από θείο φως και στεκόταν ψηλά από τη γή.

Ασκήθηκε στο όρος Στείριο και κατέληξε στην πλησίον της Λίμνης Ευβοίας ορεινή περιοχή, όπου συνέστησε τη μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Συγκέντρωσε πολλούς φίλους της αρετής ως μαθητές, «της φήμης αυτού πανταχού εξεληλυθυίας». Έκανε πολλές ελεημοσύνες, περιόδευε διάφορες μητροπόλεις και με την ευλογία των αρχιερέων κήρυττε τον λόγο του Θεού στα διψασμένα πλήθη του υπόδουλου Γένους.

Τέλος, «πλείστα θαύματα κατεργασάμενος, και πολλούς οδηγήσας προς σωτηρίαν, και μέγας φανείς εν λόγω και έργω, και προειπών την προς Χριστόν ανάλυσιν, εκοιμήθη τον Οσίοις πρέποντα ύπνον». Οι τελευταίοι λόγοι του προς τους μαθητές του ήταν: «Ιδού, αδελφοί, ο Δεσπότης Χριστός ήλθεν».

Τα τίμια λείψανα του θαυματουργού οσίου Δαβίδ φυλάγονται στη μονή του, καθώς και προσωπικά του αντικείμενα. Τον βίο του έγραψε ο μαθητής του Χριστόφορος. Ο βίος και η ακολουθία του εξοδόθησαν αρκετές φορές. Ακολουθίες νεώτερες συνέθεσαν ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης και ο Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας.

Η μνήμη του τιμάται την 1η Νοεμβρίου.

πηγή: Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Άγιοι Αγίου Όρους, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη, 2007

Τι πιο φυσικό ν' αγαπάμε το Χριστό πάνω από όλα και από όλους;

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/46514-%CF%84%CE%B9-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C-%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%8C%CE%BB%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82

Εκείνο όμως που μας συγκινεί ιδιαίτερα, είναι τούτο: Ο Χριστός είναι Ασύγκριτος σε αγάπη. Μας αγάπησε υπερβολικά. Η αγάπη του Χριστού είναι «σούπερ», «υπέρ», όχι μόνο γιατί είναι υπερβολική, αλλά και γιατί είναι θυσιαστική. Ο Χριστός θυσιάζεται εκούσια για ποιούς;

- «Υπέρ ημών».
- Ο Χριστός έπαθε «αντί ημών και υπέρ ημών».
- Το «Αντί ημών» φανερώνει την αρνητική όψη.
- Το «Υπέρ ημών» φανερώνει την θετική όψη.
Ας παρουσιάσουμε ένα παράδειγμα.
Κάποιος είναι κατηγορούμενος. Κάθεται στο εδώλιο. Βαρύτατες οι κατηγορίες. Κινδυνεύει. Οπωσδήποτε θα καταδικασθεί, και μάλιστα στην εσχάτη των ποινών. Ξαφνικά έρχεται κάποιος με τόση αποφασιστική αγάπη, που παίρνει τη θέση του κατηγορουμένου. Απαλλάσσεται ο ένοχος. Καταδικάζεται ο αθώος... Εδώ βλέπουμε το «αντί». Αντί του ενόχου ο Θεός. Αντί για μας τους ανθρώπους, που ήμασταν οι ένοχοι, οι άξιοι τιμωρίας και θανάτου, δέχτηκε να καθίσει στο εδώλιο Εκείνος, ο Αθώος, ο Αναμάρτητος.
Δεν σταμάτησε εκεί μόνο η αγάπη του Αθώου. Στη συνέχεια προσφέρει στον κατηγορούμενο, στον ένοχο, και το κλειδί του δικού του σπιτιού. Έτσι, ο ένοχος, από εγκληματίας, κλεισμένος σε κελί φυλακής, γίνεται ένοικος υπέροχου παλατιού... Αυτό είναι το «υπέρ».
Ο Χριστός όχι απλώς θυσιάζεται αντί για μας, για ν' απαλλαγούμε εμείς από το θάνατο, αλλά θυσιάστηκε και «υπέρ ημών», για να μας δώσει το κλειδί της ευτυχίας, το κλειδί του παραδείσου. Ο απόστολος Παύλος αισθάνεται αυτή την αγάπη του Χριστού στον καθένα ξεχωριστά και τονίζει: «Του αγαπήσαντός με και δόντος εαυτόν υπέρ εμού» (Γαλ. 1,4).
Η σούπερ-αγάπη του Ιησού Χριστού λέγεται Σταυρός. Αυτός, λοιπόν, ο Χριστός, η Σούπερ-Αγάπη, η Σταυρωμένη Αγάπη, ζητάει να Τον αγαπάμε «υπέρ», πάνω από όλους.
Ο αετός προσγειώθηκε στη γη «υπέρ» του σκουληκιού, για να πάρει το σκουλήκι και να το ανεβάσει ψηλά, να το κάνει αετό. Τι είναι, λοιπόν, για το σκουλήκι να αγαπάει τον αετό «υπέρ», πάνω από κάθε άλλη αγάπη;
- Μας αγάπησε ο Αετός, που μεσουρανεί στα ύψη της αγάπης (Αποκ. 8,13) ο Ιησούς Χριστός. Αγάπησε εμάς, τα σκουλήκια της γης.
- Τι είναι για μας να Του προσφέρουμε την καρδιά μας; Τι πιο φυσικό ν' αγαπάμε το Χριστό πάνω από όλα και από όλους;
«Ξέρεις τι θα πη αγάπη;»,
Αρχιμανδρίτου Δανηίλ Γ. Αεράκη

Συγκλονιστική μαρτυρία: Το θαύμα που έζησα από τους Αγίους Αναργύρους

http://www.agioritikovima.gr/thavmata/item/36502-%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CE%B6%CE%B7%CF%83%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%82

Συγκλονιστική μαρτυρία! 
Από το έτος 2003 υπέφερα πολύ από το στομάχι μου. Οι γιατροί μου έδιναν διάφορα φάρμακα αλλά πάλι τα ίδια, εγώ πονούσα. Το 2004 μου έδωσαν παραπεμπτικό και έκανα αξονική εξέταση.
Η εξέταση έδειξε ότι κάτι είχα στο στομάχι μου. Κάτι σαν πορτοκάλι. Πάλι με φόρτωσαν με άλλα, διάφορα φάρμακα αλλά ο πόνος συνεχιζόταν. Το Ιούνιο του 2005 η κατάσταση μου χειροτέρεψε περισσότερο. Ο γιατρός μου έδωσε παραπεμπτικό για να πάω να κάνω και μία γαστροσκόπηση.

 Κατά τις 20 Ιουνίου του 2005, με Θεία φώτιση, λέω στον εαυτό μου: «Από την αρχαιότητα όλοι οι πολεμιστές στις πληγές τους έριχναν λάδι για να θεραπευθούν, γιατί να μην πίνω κι εγώ κάθε πρωί μία κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο;».

Άρχισα να πίνω κι εγώ. Φτάσαμε στην 1η Ιουλίου, ημέρα Σάββατο, των Αγίων Αναργύρων, από το πρωί πονούσα τρομερά. Έκανα κουράγιο και βγήκα μέχρι τον φούρνο της γειτονιάς μας να πάρω τα πρόσφορα, που είχα παραγγείλει, για την Εκκλησία την Κυριακή. Επέστρεψα και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Όλη την ημέρα κυλιόμουν από τους πόνους. Δεν είχα διάθεση ούτε να φάω κάτι. Λέω στην Γυναίκα μου: «Αύριο μη με περιμένεις να πάμε μαζί στην Εκκλησία, πονάω πάρα πολύ. Αν μπορείς, να πας μόνη σου».
Ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου αισθανόμουν πως είχα ένα πορτοκάλι σιδερένιο, βαρύ μέσα στο στομάχι μου. Όταν γύριζα δεξιά, αισθανόμουν ότι μετακινούταν κι αυτό μαζί· όταν πάλι γύριζα αριστερά, μετακινούταν κι αυτό μαζί· και όταν ήμουν ανάσκελα μου 'κοβε την αναπνοή από το βάρος του.
Το βράδυ ετοιμαστήκαμε για ύπνο. Πάω στο εικονοστάσι για την καθιερωμένη βραδινή προσευχή και πριν πω το «Δι' ευχών» επικαλούμαι την βοήθεια των Αγίων Αναργύρων. Δεν ζήτησα να με κάνουν καλά, αλλά είπα:
Άγιοί μου Ανάργυροι και θαυματουργοί, δείξτε μου τι να κάνω, διότι υποφέρω πολύ και οι υποχρεώσεις μου στο σπίτι είναι μεγάλες (έχω και ανάπηρο παραπληγικό παιδί, προσεβλήθηκε από Μηνιγγίτιδα όταν ήταν 2 ετών).
Αφού τελείωσα την προσευχή μου πήγα στο κρεβάτι μου να ξαπλώσω. Βλέπω το ωρολόι, ήταν 11 παρά 2΄ λεπτά. Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου και βλέπω πως βρίσκομαι σε χειρουργικό κρεβάτι και δίπλα μου δύο γιατροί με τις άσπρες τους ποδιές σαν κάτι να σκαλίζουν στην περιοχή του στομάχου μου. Πρόσεξα όμως, πως οι γιατροί, μέσα από τις άσπρες τους ποδιές φορούσαν και πετραχήλια. Ταράχτηκα και πετάχτηκα από το κρεβάτι μου. Ανοίγω τα μάτια μου· βλέπω το ωρολόι, ήταν 11:02΄ λεπτά το βράδυ. Είχαν περάσει μόλις 4΄ λεπτά από την ώρα που ξάπλωσα. Έκανα τον Σταυρό μου κι έκλεισα τα μάτια μου προσπαθώντας να κοιμηθώ.
Πάλι βλέπω ότι βρίσκομαι στο χειρουργικό κρεβάτι όπως και πριν, στο ίδιο σκηνικό, με τους δύο γιατρούς από πάνω μου.
Ο πρώτος ήταν ένας ψηλός με κοντό γένι κι ο δεύτερος ήταν ένας κοντούλης, γηραλέος με μακριά γενειάδα που βοηθούσε τον πρώτο γιατρό. Και οι δύο φορούσαν μέσα από τις άσπρες ποδιές τους και πετραχήλια.
Ο ψηλός γιατρός που ήταν από πάνω μου, κάτι έκανε επάνω στο στομάχι μου, αισθανόμουν μόνο το ακούμπημα των δακτύλων του.
Σε λίγο, αφού τελείωσε, δείχνοντας με τον δείκτη του δεξιού χεριού του, μου λέει:
«Το λαδάκι όμως θα το πίνεις».
Εγώ απόρησα, πώς ο γιατρός ξέρει ότι εγώ πίνω λάδι; Εγώ δεν το είπα σε κανέναν. Αφού με πήρε ο ύπνος το πρωί ξύπνησα στις 5:00΄ η ώρα και δεν είχα τίποτε, καμία ενόχληση στο στομάχι μου.
Όταν κατάλαβα ότι ξύπνησε και η Γυναίκα μου της λέω: «Σήκω να πάμε στην Εκκλησία δεν έχω τίποτε, με θεράπευσαν οι Άγιοι Ανάργυροι».
Πήγαμε στην Εκκλησία και ευχαρίστησα τους Αγίους για την θεραπεία μου. Από τότε μέχρι και σήμερα (Μάιος του 2008) δεν έχω τίποτε απολύτως. Δόξα σοι ο Θεός.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη ο γιατρός που ακουμπούσε τα δάχτυλά του επάνω μου ήταν ο Άγιος Κοσμάς (ο ένας των Αγίων Αναργύρων) και ο βοηθός του πρέπει να ήταν ο Μοναχός Πατέρας Παΐσιος (ο πρόσφατα κεκοιμημένος Μοναχός του Αγίου Όρους, που ετάφη στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης). Είχα την τύχη να τον γνωρίσω εν ζωή και να πάρω την Ευλογία του.
Ευχαριστώ που είχατε την υπομονή να με ακούσετε.
Με σεβασμό και εκτίμηση
ΚΟΥΣΟΥΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ
ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΖΗ 17
ΤΗΛ. 2310 / 813557
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

1 Νοεμβρίου: Εορτή των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού

http://www.agioritikovima.gr/diafora/vioiagiwn/item/46506-%CE%B5%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AE-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%8D%CF%81%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D

Γιορτάζουμε σήμερα 1 Νοεμβρίου, ημέρα μνήμης των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού, των Αναργύρων.
Οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός κατάγονταν από την Ασία. Οι γονείς τους ήταν άριστο πρότυπο χριστιανών συζύγων. Όταν η μητέρα τους Θεοδότη έμεινε χήρα, αφιέρωσε κάθε προσπάθεια της στη χριστιανική ανατροφή των δυο παιδιών της, Κοσμά και Δαμιανού.

Τους δύο αδελφούς διέκρινε μεγάλη ευφυΐα και επιμέλεια, γι' αυτό και σπούδασαν πολλές επιστήμες. Ιδιαίτερα όμως, επιδόθηκαν στην ιατρική επιστήμη, την οποία εξασκούσαν σαν διακονία φιλανθρωπίας προς τον πλησίον.
Θεράπευαν τις ασθένειες των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των φτωχών, χωρίς να παίρνουν χρήματα, γι' αυτό και ονομάστηκαν Ανάργυροι. Πολλοί ασθενείς που θεραπεύθηκαν ήθελαν να τους ευχαριστήσουν.
Αλλά αυτοί, δε δέχονταν τις ευχαριστίες και απαντούσαν με τον ορθό λόγο της Αγίας Γραφής: «Η ευλογία και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμις και η ισχύς τω Θεώ ημών εις τους αιώνας των αιώνων» (Αποκάλυψη Ιωάννου, ζ' 12). Δηλαδή, όλος ο ύμνος και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμη και η ισχύς, ανήκει στο Θεό μας, στους αιώνες των αιώνων.
Έτσι ταπεινά αφού διακόνησαν σε όλη τους τη ζωή τον πλησίον, πέθαναν ειρηνικά και ετάφησαν στην τοποθεσία Φερεμά.
Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!
Απολυτίκιο:
Ήχος πλ δ'.
Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.

Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή
 Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος

Το σοφό τεστ του Σωκράτη που πρέπει να κάνουμε κάθε μέρα.

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/11/blog-post_1.html

Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του...

 

Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της "τριπλής διύλισης".

 

 

"- Τριπλή διύλιση;" ρώτησε με απορία ο γνωστός του.

- Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.

- Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας.

Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;

- Ε. όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και.

-Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.

- Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης.

Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;

- Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον.

- Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.

Ο γνωστός του έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.

- Παρόλα αυτά, συνέχισε ο Σωκράτης, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο.

Το τρίτο φίλτρο της χρησιμότητας.

Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί xρήσιμο σε κάτι;

- Όχι δεν νομίζω.

- Άρα λοιπόν αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;

Ο γνωστός του έφυγε ντροπιασμένος,έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα.

Τα πρωτοσέλιδα της Κυριακής (2 Νοε 2014)

http://online-pressblog.blogspot.gr/2014/11/2-2014.html

Πως βιώνουν τα παιδάκια τη φτώχεια στο σπίτι τους!

http://olympia.gr/2014/11/01/%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%B2%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%84%CF%8E%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF/

 

«Φοβόμαστε μη χειροτερέψουν τα πράγματα και δεν έχουμε ούτε σπίτι ούτε φαΐ ούτε τίποτα». «Εγώ κι ο αδελφός μου μάθαμε να μη ζητάμε πολλά επειδή ξέρουμε ότι πρέπει να κάνουμε οικονομία και ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες». Κάπως έτσι βλέπουν την κρίση με τα αθώα μάτια τους οι μικροί μαθητές, των οποίων οι απαντήσεις σε έρευνα που διεξήχθη τον Μάρτιο του 2013 συγκλονίζουν.
Στην έρευνα, που εκπόνησε η εκπαιδευτικός Μάτα Μαγαλιού στο πλαίσιο διπλωματικής εργασίας για το Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, μαθητές της ε΄ και της στ΄ τάξης από τρία σχολεία της Θεσσαλονίκης απάντησαν γραπτώς πώς αντιλαμβάνονται την κρίση.
«Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει το σχολείο, ένα παιδί έκλεψε το πρωινό ενός άλλου παιδιού γιατί δεν είχε να φάει» απαντά ένας από τους μικρούς μαθητές. Επηρεασμένα από την κατάσταση που επικρατεί στο περιβάλλον τους, τα περισσότερα παιδιά, αντί να απολαμβάνουν την ανεμελιά του νεαρού της ηλικίας τους, είναι προβληματισμένα. «Βλέπω τους ανθρώπους και στενοχωριέμαι γιατί δεν έχουν λεφτά να πάνε σχολείο, γιατί δεν έχουν ρούχα, παπούτσια και τα πράγματα που χρειάζονται για να πάνε στο σχολείο» λέει ένας από τους μαθητές. «Υπάρχουν οικογένειες που δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν τη ΔΕΗ και έτσι κόβεται το ρεύμα, μερικές οικογένειες κλέβουν ρεύμα και μερικές ζουν με κεριά» αναφέρει ένας άλλος.
Την ίδια ώρα, όπως εξηγεί η κυρία Μαγαλιού, πολλοί μαθητές σηκώνουν ένα δυσανάλογο για την τρυφερή ηλικία τους βάρος, με αποτέλεσμα να εμφανίζουν άγχος και ψυχοσωματικά προβλήματα. «Εχω πολλές ανησυχίες γιατί η μαμά μου δουλεύει και παίρνει ψίχουλα και αν τα πάρει, ο μπαμπάς μου είναι συνταξιούχος και έχει να πληρωθεί έναν χρόνο σχεδόν» παραδέχεται ένα από τα παιδάκια που έλαβαν μέρος στην έρευνα.
Μάλιστα, κάποιοι από τους «προνομιούχους» μαθητές (όσων δηλαδή οι οικογένειες μπορούν ακόμα να ανταποκριθούν στα βασικά έξοδα) αισθάνονται «ενοχές». «Κάποιους τους βλέπεις στον δρόμο και στενοχωριέσαι που ζητάνε οι άνθρωποι λίγα λεφτά για να φάνε ενώ εσύ τρως κανονικά» λέει ένας από τους μαθητές.
Εύη Πανταζοπούλου – Δημοκρατία