http://xristianos.gr/forum/viewtopic.php?t=3009
Κάποια θαύματά του πού επιτέλεσε ενόσω ακόμα ζούσε ο Όσιος Δαβίδ ο εν Ευβοίας:
1. Καλοκαίρι καιρό πήγαινε ο άγιος στην Κάρυστο για κάποια ανάγκη τού Μοναστηριού. Ένα βράδυ νυχτώθηκε κοντά στο χωριό Δύστος και κατέλυσε εκεί για να ξεκουραστεί
λίγο από την κοπιαστική οδοιπορία. Επειδή όμως υπήρχαν πολλά κουνούπια, ενοχλούσαν τούς ανθρώπους και δεν τούς άφηναν να κοιμηθούν ήσυχα. Γι' αυτό και εκείνοι
αναζητούσαν κάποια ησυχία άλλοι σε σπηλιές, άλλοι ψηλότερα στο βουνό. Όταν οι κάτοικοι τού χωριού είδαν τον όσιο Δαβίδ, έτρεξαν κοντά και πέφτοντας στα πόδια του τον
παρακαλούσαν να προσευχηθεί στον Θεό επειδή είχε μεγάλη παρρησία να τούς ελευθερώσει από τα αμέτρητα κουνούπια. Ο άγιος, βλέποντας την ευλάβειά τους και τα
δακρυσμένα τους μάτια, αφού τούς δίδαξε τα απαραίτητα για τη σωτηρία της ψυχής τους, τούς παρότρυνε να έχουν την ελπίδα τους στον ουρανό και το βλέμμα της ψυχής
στον Θεό, και είπε: « Κύριε Ιησού Χριστέ, Θεέ μας, σύ πού ελευθέρωσες τούς Ισραηλίτες από τη δουλεία του Φαραώ και τούς χάρισες τη γη της επαγγελίας, σύ λύτρωσε
και ελευθέρωσε και τούς δούλους σου τούτους από τις παγίδες του νοητού Φαραώ [του διαβόλου] και από το πλήθος των κουνουπιών, για να δοξάζουν το όνομά σου το άγιο
και για να στηρίξουν πάντοτε σε σένα, Πανάγιε Βασιλιά, τις ελπίδες της σωτηρίας τους». Αφού προσευχήθηκε ο άγιος, αμέσως ώ των άπειρων σου θαυμάτων Βασιλιά των
όλων τα πλήθη των κουνουπιών έφυγαν και πνίγηκαν στη θάλασσα, ενώ όλοι δόξασαν τον Θεό. Το θαύμα διαδόθηκε σε πολλούς τόπους.
2. Άλλη φορά, ενώ πήγαινε σε κάποιο χωριό πού λεγόταν Έλευσις, προκειμένου να ωφελήσει πολλές ψυχές, φιλοξενήθηκε στο σπίτι ενός χριστιανού. Αυτός, θέλοντας
να περιποιηθεί ιδιαίτερα τον όσιο, μεταξύ των άλλων φαγητών, έβαλε στο τραπέζι και μια κολοκύθα πού ήταν πρώιμη, ώστε να ευχαριστήσει περισσότερο τον μακάριο άντρα.
Τρώγοντας όμως ο όσιος από εκείνη την κολοκύθα τη βρήκε τόσο πικρή, πού δεν μπορούσε να τη βάλει στο στόμα του. Ο νοικοκύρης καταστενοχωρήθηκε. Ο άγιος όμως,
πού κατάλαβε το λογισμό του, ενώ καθόταν ήσυχος, παρακάλεσε τον Θεό να μεταβάλει την πίκρα σε γλυκύτητα και αυτό συνέβη αμέσως. Τότε λέει στο νοικοκύρη: Φάε τώρα,
τέκνο μου, διότι η κολοκύθα είναι γλυκιά, πολύ γλυκιά. Όταν διαπίστωσε τούτο ο χριστιανός εκείνος, δόξασε τον Θεό μεγαλόφωνα, ενώ διαλάλησε το θαυμαστό γεγονός στον
τόπο εκείνο.
3. Άλλοτε πάλι καθώς πήγαινε ο όσιος Δαβίδ στο Ζητούνι [Λαμία], κάποιος Αγαρηνός τον συνάντησε στο δρόμο και με το ραβδί πού κρατούσε χτύπησε τον άγιο στη ράχη.
Ο μεν μακάριος πατήρ δεν αντέδρασε, το χέρι όμως του Αγαρηνού ξεράθηκε και έμεινε ακίνητο. Τότε ο Αγαρηνός, μη μπορώντας να κάνει κάτι άλλο, παίρνει μαζί του και άλλους
Αγαρηνούς, μαθαίνει πού φιλοξενείται ο όσιος, σπεύδει εκεί και παρακαλεί τον όσιο, κλαίγοντας πικρά, να τον θεραπεύσει. Αμέσως ο όσιος είπε: Ας είναι το χέρι σου
γιατρεμένο, με τη δύναμη του Θεού, όπως και πρώτα. Και, ώ του θαύματος, αποκαταστάθηκε το χέρι του! Ο γιατρεμένος έφερε να δώσει στον άγιο πολλά χρήματα για να τον
ευχαριστήσει, αλλά ο όσιος του τα επέστρεψε λέγοντάς του: Πήγαινε να τα δώσεις ελεημοσύνη στους ομοπίστους σου και στο έξης να μη ξανακάνεις το κακό. Έτσι δοξάστηκε
ο άγιος από τον αγαθοδότη Θεό ως πιστός δούλος και υπηρέτης άριστος του Δεσπότου Χριστού, θαυματουργώντας εις δόξαν Θεού σε πιστούς και άπιστους.
Κάποια θαύματά του πού επιτέλεσε ενόσω ακόμα ζούσε ο Όσιος Δαβίδ ο εν Ευβοίας:
1. Καλοκαίρι καιρό πήγαινε ο άγιος στην Κάρυστο για κάποια ανάγκη τού Μοναστηριού. Ένα βράδυ νυχτώθηκε κοντά στο χωριό Δύστος και κατέλυσε εκεί για να ξεκουραστεί
λίγο από την κοπιαστική οδοιπορία. Επειδή όμως υπήρχαν πολλά κουνούπια, ενοχλούσαν τούς ανθρώπους και δεν τούς άφηναν να κοιμηθούν ήσυχα. Γι' αυτό και εκείνοι
αναζητούσαν κάποια ησυχία άλλοι σε σπηλιές, άλλοι ψηλότερα στο βουνό. Όταν οι κάτοικοι τού χωριού είδαν τον όσιο Δαβίδ, έτρεξαν κοντά και πέφτοντας στα πόδια του τον
παρακαλούσαν να προσευχηθεί στον Θεό επειδή είχε μεγάλη παρρησία να τούς ελευθερώσει από τα αμέτρητα κουνούπια. Ο άγιος, βλέποντας την ευλάβειά τους και τα
δακρυσμένα τους μάτια, αφού τούς δίδαξε τα απαραίτητα για τη σωτηρία της ψυχής τους, τούς παρότρυνε να έχουν την ελπίδα τους στον ουρανό και το βλέμμα της ψυχής
στον Θεό, και είπε: « Κύριε Ιησού Χριστέ, Θεέ μας, σύ πού ελευθέρωσες τούς Ισραηλίτες από τη δουλεία του Φαραώ και τούς χάρισες τη γη της επαγγελίας, σύ λύτρωσε
και ελευθέρωσε και τούς δούλους σου τούτους από τις παγίδες του νοητού Φαραώ [του διαβόλου] και από το πλήθος των κουνουπιών, για να δοξάζουν το όνομά σου το άγιο
και για να στηρίξουν πάντοτε σε σένα, Πανάγιε Βασιλιά, τις ελπίδες της σωτηρίας τους». Αφού προσευχήθηκε ο άγιος, αμέσως ώ των άπειρων σου θαυμάτων Βασιλιά των
όλων τα πλήθη των κουνουπιών έφυγαν και πνίγηκαν στη θάλασσα, ενώ όλοι δόξασαν τον Θεό. Το θαύμα διαδόθηκε σε πολλούς τόπους.
2. Άλλη φορά, ενώ πήγαινε σε κάποιο χωριό πού λεγόταν Έλευσις, προκειμένου να ωφελήσει πολλές ψυχές, φιλοξενήθηκε στο σπίτι ενός χριστιανού. Αυτός, θέλοντας
να περιποιηθεί ιδιαίτερα τον όσιο, μεταξύ των άλλων φαγητών, έβαλε στο τραπέζι και μια κολοκύθα πού ήταν πρώιμη, ώστε να ευχαριστήσει περισσότερο τον μακάριο άντρα.
Τρώγοντας όμως ο όσιος από εκείνη την κολοκύθα τη βρήκε τόσο πικρή, πού δεν μπορούσε να τη βάλει στο στόμα του. Ο νοικοκύρης καταστενοχωρήθηκε. Ο άγιος όμως,
πού κατάλαβε το λογισμό του, ενώ καθόταν ήσυχος, παρακάλεσε τον Θεό να μεταβάλει την πίκρα σε γλυκύτητα και αυτό συνέβη αμέσως. Τότε λέει στο νοικοκύρη: Φάε τώρα,
τέκνο μου, διότι η κολοκύθα είναι γλυκιά, πολύ γλυκιά. Όταν διαπίστωσε τούτο ο χριστιανός εκείνος, δόξασε τον Θεό μεγαλόφωνα, ενώ διαλάλησε το θαυμαστό γεγονός στον
τόπο εκείνο.
3. Άλλοτε πάλι καθώς πήγαινε ο όσιος Δαβίδ στο Ζητούνι [Λαμία], κάποιος Αγαρηνός τον συνάντησε στο δρόμο και με το ραβδί πού κρατούσε χτύπησε τον άγιο στη ράχη.
Ο μεν μακάριος πατήρ δεν αντέδρασε, το χέρι όμως του Αγαρηνού ξεράθηκε και έμεινε ακίνητο. Τότε ο Αγαρηνός, μη μπορώντας να κάνει κάτι άλλο, παίρνει μαζί του και άλλους
Αγαρηνούς, μαθαίνει πού φιλοξενείται ο όσιος, σπεύδει εκεί και παρακαλεί τον όσιο, κλαίγοντας πικρά, να τον θεραπεύσει. Αμέσως ο όσιος είπε: Ας είναι το χέρι σου
γιατρεμένο, με τη δύναμη του Θεού, όπως και πρώτα. Και, ώ του θαύματος, αποκαταστάθηκε το χέρι του! Ο γιατρεμένος έφερε να δώσει στον άγιο πολλά χρήματα για να τον
ευχαριστήσει, αλλά ο όσιος του τα επέστρεψε λέγοντάς του: Πήγαινε να τα δώσεις ελεημοσύνη στους ομοπίστους σου και στο έξης να μη ξανακάνεις το κακό. Έτσι δοξάστηκε
ο άγιος από τον αγαθοδότη Θεό ως πιστός δούλος και υπηρέτης άριστος του Δεσπότου Χριστού, θαυματουργώντας εις δόξαν Θεού σε πιστούς και άπιστους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου