Πνεύμα Θεατρικό (Αστερισμοί+Εσωτερικό+ΠερσινήΑρραβωνιαστικια+Φιλάργυρος+Μολιέρος) - Από την Ηρώ Μητρούτσικου

οι πιο πολλές παραστάσεις τελειώνουν την Κυριακή (όπως και οι 3 από τις 5 για τις οποίες γράφω).

Πολλές που παίζουν δευτερότριτα θα τελειώσουν την Μεγάλη Τρίτη

ενώ κάποιες άλλες την Μεγάλη Πέμπτη (όπως το “Capo D Istria”, στο Beton 7).

Όσοι δεν είδατε το Ρωμαίος &Ιουλιέτα για δυο, στο 104, επαναλαμβάνεται αυτό το ΣΚ στις 7.00

και για μένα είναι από τις καλύτερες παραστάσεις της χρονιάς....

Πνεύμα Θεατρικό

 

Από την Ηρώ Μητρούτσικου                                       Κάθε Σάββατο στην «Αττική Περιφέρεια»             12.4.2014

Θέατρο του Ν.Κόσμου: πάντα κάτι ενδιαφέρον

Τρεις πολύ ενδιαφέρουσες και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους παραστάσεις, διανύουν την τελευταία τους εβδομάδα, στις τρεις σκηνές του “Θεάτρου του Νέου Κόσμου” (3’ από το metro Συγγρού-Φιξ), ένα θέατρο που μας έχει συνηθίσει σε εξαιρετικές, σχεδόν πάντα, παραστάσεις…

Αστερισμοί

Ένα εντελώς άδειο, εντελώς άσπρο σκηνικό και πάνω του δύο εκπληκτικοί ηθοποιοί. Ιδιαίτεροι, περίεργοι φωτισμοί σε γεωμετρικά σχήματα, απλά κουστούμια. Ένα κείμενο χωρίς αρχή, μέση, τέλος, χωρίς ευθύγραμμη ροή, αλλά γεμάτο συναισθήματα, «ένα έργο για την πολλαπλότητα αλλά και το πεπερασμένο της ανθρώπινης ύπαρξης». Όλα αυτά συνθέτουν μια από τις καλύτερες παραστάσεις της χρονιάς!

Ο Άγγλος συγγραφέας Νικ Πέιν έγραψε τους «Αστερισμούς» (Βραβείο καλύτερου έργου 2012) όταν, πενθώντας το θάνατο του πατέρα του, βρήκε τυχαία ένα ντοκιμαντέρ για την Θεωρία της Σχετικότητας, της Κβαντικής Μηχανικής, τις θεωρίες περί παράλληλων συμπάντων και την θεωρία των χορδών («Το κομψό Σύμπαν»)! Η άποψη ότι μπορεί να υπάρχουν παράλληλα, πολλαπλά σύμπαντα, αλλά εμείς είμαστε καταδικασμένοι να αντιλαμβανόμαστε μόνο το ένα από αυτά από παράλληλα σύμπαντα, του ενέπνευσε την ιστορία ενός ζευγαριού σε πολλές διαφορετικές εκδοχές. Το απροσδιόριστο, δηλαδή, της μοίρας του ανθρώπου…

 Μια θεωρητική φυσικός (που μελετά την κβαντική θεωρία) κι ένας μελισσοκόμος ερωτεύονται ή όχι, γίνονται ζευγάρι ή όχι, απιστούν ή όχι, χωρίζουν ή παντρεύονται, η αρρώστια του ενός έχει καλή ή θανατηφόρα κατάληξη, επιλέγει την ευθανασία ή όχι…. Ίδιες συνθήκες οδηγούν σε διαφορετικά αποτελέσματα (αρχή της αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ)!

Δεν είναι, όμως, μόνο εκεί η επιτυχία της παράστασης. Ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος κατάφερε να παρουσιάσει ως ολοκληρωμένο έργο με ρυθμό και κορυφώσεις ένα κείμενο, ποιητικό μεν, αλλά αποτελούμενο από άπειρες μικρές σκηνές με μεγάλες μεταπτώσεις διάθεσης, με συνεχείς σύντομες εκδοχές του ίδιου γεγονότος να επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά, σαν μια ιδιαίτερη λούπα.

 Η παράσταση ξεκινάει με μια πολύ ενδιαφέρουσα, χαλαρή συνέντευξη που πήρε ο ίδιος ο Μάκης Παπαδημητρίου (ο οποίος έχει σπουδάσει και φυσική) από δύο καθηγητές Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η Στεφανία Γουλιώτη πάντα απλή και καλή, ενώ ο Παπαδημητρίου επέστρεψε στον αισθαντικό του εαυτό (είχα γράψει ότι πέρυσι -και μόνο πέρυσι- δεν μου άρεσε ο τρόπος που έπαιζε). Το έργο πότε αστείο, πότε δραματικό, σε καθηλώνει και σε γεμίζει συναισθήματα. Την πρώτη φορά που είδα την παράσταση έκλαιγα ασταμάτητα, την δεύτερη κατάφερα να είμαι αρκετά αποστασιοποιημένη…

Όπως λιτή είναι η σκηνοθεσία, το ίδιο λιτή είναι και η χορογραφική κίνηση της  Αγγελικής Στελλάτου. Κυκλικές και αρμονικές κινήσεις, όπως και οι κινήσεις των πλανητών! Το μόνο που γεμίζει τον χώρο είναι οι γραμμικοί φωτισμοί (Σάκης Μπιρμπίλης) και οι προβολές, κατά διαστήματα, συμπαντικών τοπίων (Παντελής Μάκκας).

Μόνη ένσταση (άνευ σημασίας) τα αδιάφορα κουστούμια… 

Τελευταία παράσταση την Κυριακή των Βαΐων· σπεύσατε.

Το Εσωτερικό

 

Το περσινό ντεμπούτο της ομάδας ΑΤΟΝΑΛ (μια μουσικοθεατρική performance με την συμβολή και θεάτρου σκιών «Το Κόκ(κ)αλο που τραγουδούσε») με είχε απογοητεύσει. Φέτος, όμως, μπαίνοντας στο θέατρο εξεπλάγην από τα σκηνικά και τα κουστούμια των ηθοποιών. Η παράσταση ξεκίνησε σιωπηλά, με εμάς να παρατηρούμε ένα βράδυ από την ζωή μιας οικογένειας. Καθημερινές κινήσεις και ασχολίες σε αργή κίνηση. Το σύντομο έργο (1891) του Νομπελίστα συγγραφέα Μορίς Μέτερλινκ (1862-1949) ήταν κανονικά γραμμένο για μαριονέτες, εξ ού και η πολύ στυλιζαρισμένη κίνηση των τριών ηθοποιών στο «Εσωτερικό»!

Τα κουστούμια των περφόρμερ είναι αριστουργηματικά (Ιωάννα Τσάμη)! Χειροποίητα πλεκτά φορέματα που παραπέμπουν στην εποχή του έργου, αλλά δίνουν και την αίσθηση του παραμυθιού, σε συνδυασμό, μάλιστα, με την ταπετσαρία του σκηνικού(Εύα Μαραθάκη). Στην αρχή δεν χορταίνεις να απολαμβάνεις την εικόνα και την τέλεια κίνηση των περφόρμερ (επιμέλεια κίνησης Βρισηΐς Σολωμού). Σύντομα όμως σε κουράζει. Η εισαγωγή για τον κάθε χαρακτήρα είναι τεράστια και καταντά ανούσια. Το κακό, όμως, είναι ότι η κυρίως παράσταση είναι παραγκωνισμένη, χάριν αυτής της ομορφιάς!

Ο τίτλος αφορά τρεις ανθρώπους, μαντατοφόρους μιας τραγωδίας, οι οποίοι παρατηρούν την ομορφιά και την αρμονία που βασιλεύει στο εσωτερικό του σπιτιού. Σε αυτό το εσωτερικό δεν τολμούν να μπουν και για να ανακοινώσουν τα κακά μαντάτα που η οικογένεια αγνοεί: η μια κόρη του ζευγαριού πνίγηκε στο ποτάμι. Εξ ού και τα πρόσωπα στο εσωτερικό του σπιτιού έχουν άλλη κίνηση, άλλο ρυθμό, άλλη ψυχολογία και περνούν ευτυχισμένα και ανέμελα μια ωραία βραδιά! Αυτή η υπέροχη οικογενειακή θαλπωρή κάνει τους αγγελιοφόρους να αγωνιούν και να διστάζουν να μπουν στο εσωτερικό κι όσο πιο πολύ κοιτάζουν αυτή την ευτυχία, τόσο πιο πολύ διστάζουν να αναγγείλουν το θλιβερό περιστατικό. Το έργο συμπυκνώνει την «καθημερινή τραγικότητα», οι τοίχοι του σπιτιού δεν αποτελούν οχυρό της οικογένειας.

Στα της παράστασης τώρα. Δυστυχώς, οι τρεις ηθοποιοί που είναι εκτός σπιτιού και είναι εκείνοι που φέρουν το κείμενο, ήταν περιορισμένοι στο ένα τρίτο της σκηνής, ντυμένοι με μαύρα ρούχα και αφώτιστοι! Ένιωθα ότι σ’ αυτή την παράσταση έβλεπα υπέροχες λεπτοκεντημένες εικόνες και άκουγα από κάποιον μια ιστορία, δεν είδα όμως θέατρο. Τα τρία παράθυρα που χωρίζουν το φως από το σκοτάδι, το εσωτερικό του σπιτιού από το εξωτερικό, την γνώση από την άγνοια, την ευτυχία από την δυστυχία, την παρατήρηση από την καθημερινότητα, το ειδυλλιακό από την τραγικότητα, σ΄ αυτή την παράσταση έμελλε να είναι και το όριο, τελικά, της σκηνικής παρουσίας.

Μια παράσταση στηριγμένη πάνω στην ιδέα της διπλής θέασης, της αντίθεσης των δυο κόσμων που όμως, τελικά, γίνεται μονομερής θέαση…. Μια εικαστικά όμορφη παράσταση, μια ευφυής σύλληψη της σκηνοθέτιδος Σοφίας Μαραθάκη, που όμως έμεινε μισή.

Τελευταίες παραστάσεις: Μεγάλη Δευτέρα και Μεγάλη Τρίτη.

 

Περσινή Αρραβωνιαστικιά

Το πρώτο διήγημα της Ζυράννας Ζατέλη είναι η ιστορία ενός μικρού κοριτσιού που, την Πρωτοχρονιά του 1961, αρραβωνιάζεται κρυφά με τον Μάρκο και ως γυναίκα πια μας την διηγείτα. Όμως, αυτός ο αρραβωνιαστικός είναι ένας πολύ ιδιαίτερος αρραβωνιαστικός…

Αυτό το διήγημα αποφάσισε να ανεβάσει στο Δώμα του Νέου Κόσμου η νεοσύστατη ομάδα Elephas tiliensis. Βέβαια τα μέλη της ομάδας μας είναι όλα γνωστά από παραστάσεις του Κρατήρα, της Μάρθα Φριτζήλα, της ομάδας “Κανικούντα” και “Δρόμος με τα δέντρα”.

Παρ΄ότι το διήγημα θα μπορούσε να εκτυλίσσεται σε οποιαδήποτε χώρα, η παράσταση -εξωτερικά και μόνο- αποπνέει μια αμυδρή αίσθηση Ελλάδας. Τρεις κοπέλες με σκούρα μπλε φορέματα, άχρονα που, όμως, θα μπορούσαν να φορεθούν τη δεκαετία του 1960, στέκονται σε έναν ασβεστωμένο χώρο (τα χρώματα της Ελληνικής σημαίας). Το σκηνικό, απόλυτα μινιμαλιστικό, παραπέμπει σε Ελληνική αυλή (με τις γλαστρούλες και τα πλακάκια με τα σχέδια), αλλά συγχρόνως φέρει και μνήμες από παλαιότερες εποχές με τις ασπρόμαυρες αισθησιακές ή οικογενειακές φωτογραφίες. Απόλυτα σύγχρονο στοιχείο ο Κωστής Ζουλιάτης, ο οποίος με την ηλεκτρική του κιθάρα συνοδεύει όλη την δράση της παράστασης.

Φορείς του κειμένου τα τρια κορίτσια με τα μπλε φορέματα και έντονη σωματικότητα (Σύρμω Κεκέ, Ξένια Θεμελή, Τατιάνα Άννα Πίττα), σαν τρεις διαστάσεις της πρωταγωνίστριας, μια και είναι όλες το ίδιο πρόσωπο. Άλλοτε απόλυτα συγχρονισμένες, άλλοτε εντελώς διαφορετικές σε συνεπαίρνουν με τον λόγο τους από την πρώτη κιόλας στιγμή.

Όσο περνάει η ώρα και έχει αποκαλυφθεί η ανατροπή του κειμένου και καταλαβαίνεις τις παραβολικές του προεκτάσεις, η παράσταση γίνεται ερωτική με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Η ηρωίδα αρχίζει να εξιχνιάζει το μυστήριο του έρωτα και της ζωής με ένα πολύ διαφορετικό και μη ρεαλιστικό τρόπο!

Η σκηνοθεσία ανήκει στο ζευγάρι: Δημήτρης Αγαρτζίδης και Δέσποινα Αναστάσογλου.

Μια ιδιαίτερη παράσταση, μέχρι την Κυριακή των Βαΐων και πιθανή επανάληψη στο bob festival, τον Μάιο.

 Πνεύμα Θεατρικό

Από την Ηρώ Μητρούτσικου και τον Μάνο Καβίδα                                                                      23.3.2014

 

Ένας Μολιέρος χωρίς εισιτήριο και ένας Μολιέρος υπερπαραγωγή.

Ο Μολιέρος (1622-1673) ήταν κλασικιστής, αλλά κατάφερε να φέρει την κωμωδία στο ύψος της τραγωδίας. Ανάμεσα στα πολλά του έργα, τα οποία θίγουν και διακωμωδούν χαρακτηριστικά ανθρώπινα ελαττώματα-αμαρτήματα αλλά και τα κακώς κείμενα της εποχής του, γράφει το 1665 ένα έργο διαφορετικό από τα άλλα.

Το “Fabrica Athens” δημιουργήθηκε το 2011. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα θέατρο-χώρο σεμιναρίων, κατασκευασμένο αποκλειστικά και μόνο από ανακυκλώσιμα υλικά και πολύ προσωπική δουλειά. Οι πάγκοι των θεατών είναι φτιαγμένοι από παλιές ξύλινες κολώνες της ΔΕΗ, τα τσουβάλια των ΕΛΤΑ έχουν μετατραπεί σε μαξιλάρια για τα καθίσματα, οι παλιοί σωλήνες νερού μεταμορφώθηκαν σε θεατρικά σταγκόνια και οι λάμπες μηχανουργείου σε φωτιστικά. Στόχος του να αποτελέσει, έναν ελεύθερο τόπο συνάντησης δημιουργών και θεατών από όλες τις κοινωνικές και καλλιτεχνικές προελεύσεις.

 Βρίσκεται πλάι από το Altera Pars, μερικά λεπτά απόσταση από το γκάζι. Εκεί, λοιπόν, παρουσιάζονται πάρα πολλές δουλειές με ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ ή μόνο με προαιρετική και εθελοντική συνεισφορά των θεατών.

ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ

Ο ήρωας του έργου, ο Δον Ζουάν,  σύμβολο του άκαρδου εραστή με τις χιλιάδες ερωμένες και τους αμέτρητους εχθρούς, δεν διαθέτει μόνο εξωτερική ομορφιά και τεράστια αυτοπεποίθηση. Το όπλο του, ως κατακτητή, είναι η ευγλωττία· σαγηνεύει χάρη στην ευφράδειά του. Καμιά δεν ξεφεύγει από την γοητεία του, από παντρεμένες μέχρι και μοναχές. Στο θεατρικό έργο του Μολιέρου, ο ήρωας, έχοντας, μόλις, εγκαταλείψει μία ακόμη από  τις ερωμένες του, προκαλεί ακόμη και τον Θεό σε μια επίδειξη υψηλής αυτοπεποίθησης. Αυτή είναι η αφορμή για τον υπότιτλο του έργου: “Δον Ζουάν ή η πέτρινη ευωχία” (πλούσιο δείπνο).

Μια πολύ όμορφη θεατρική δουλειά από νέους και ταλαντούχους ηθοποιούς, με νεανική, δροσερή θεατρική παρουσία και γρήγορους ρυθμούς, όπως αρμόζει άλλωστε και στα πρότυπα της Γαλλικής αυτοσχεδιαστικής κωμωδίας, την οποία υπηρετεί το έργο του Μολιέρου, με συνέπεια όμως σκηνοθετική και υποκριτική πειθαρχεία.

Λιτή σκηνοθετική προσέγγιση, χωρίς παρωχημένα αστεία και σχόλια, αλλά με άποψη, τόσο για την υποκριτική γραμμή που ακολουθούσαν οι ηθοποιοί, όσο και για την χορογραφία των ομαδικών σκηνών.

Πρόκειται για ένα δύσκολο και πολυεπίπεδο έργο, κλασικής αξίας, αλλά επίκαιρο, όσο ποτέ, σε κοινωνικό-πολιτικό επίπεδο. Διαθέτει καυστική κριτική και αν και επιφανειακά μπορεί να φαίνεται ο κωμικός του χαρακτήρας, με μια ουσιαστικότερη και εκτενέστερη ματιά αναγνωρίζει κανείς τα μεγάλα και θεμελιώδη ερωτήματα που θέτει και καυτηριάζει με την κωμική αυτή σάτιρα του απέναντι σε κοινωνίες, τις οποίες διαβρώνει το πνεύμα του πουριτανισμού και της κοινωνικο-θρησκευτικής παρακμής, του ευσεβισμού και τις σχολαστικής ιδεοληψίας, όπως συμβαίνει στην Γαλλία τον  17ου αιώνα.

Η σκανταλιά και η αταξία, το ατελείωτο ξεφάντωμα, οι ερωτικές φιλοφρονήσεις, ο κομπασμός, τα όμορφα, τρελά, δημιουργικά νιάτα, όλα αυτά στολίζουν τον καμβά του θεατρικού έργου, με μια όμορφη περιρρέουσα ατμόσφαιρα ρομαντισμού εποχής, όπως γλαφυρά την περιγράφει στο έργο του ο Μολιέρος.

Οι χαρακτήρες πυκνοί και εκφραστικοί, μετρημένοι και δυναμικοί, διατηρούν πολλά στοιχεία από την ιταλική comedia del arte, με την υποκριτική τους ικανότητα. Οι ηθοποιοί νέοι και ταλαντούχοι: (Ιάσων Παπαματθαίου, Μανώλης Βαζαίος , Κώστας Σκύλος, Ηλέκτρα Παροίκου, Κατερίνα Βούρτση, Μαρικαίτη Χατζησολωμού, Κώστας Πέτρου,Ντενίζ Μπονάνο). Ο σκηνοθέτης (Νικόλας Σπανός), αν και κυρίως του κινηματογράφου, δεν είναι η πρώτη του θεατρική δουλειά. Ιδιαίτερα ξεχώρισαν στους ρόλους τους ο εύγλωττος κατακτητής Δον Ζουάν (Παπαματθαίου)και άπληστος υπηρέτης του, Σγαναρέλος (Βαζαίος), ο οποίος κλέβει την παράσταση με τα αστεία του!

Δευτερότριτα στην Fabrica

Μεγ. Αλεξάνδρου & Ευρυμέδοντος, Κεραμεικός (3’ από metro  Κεραμεικός)
Το αντίτιμο εισόδου καθορίζεται από τους θεατές. Κρατήσεις: 6973086509.

 

Φιλαργυρος

 

Και μια και μιλάμε για Μολιέρο, προχτές το απόγευμα παρακολούθησα τον «Φιλάργυρο», στο Εθνικό, σε σκηνοθεσία Μπέζου. Δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο!

Ο ήρωας του έργου, ο τυραννικός Αρπαγκόν, πρόσωπο κωμικό και στο βάθος τραγικό, ζει με το νοσηρό φόβο ότι θα του κλέψουν τα χρήματά του, έρμαιο της αδυναμίας του και της ναρκισσιστικής προσήλωσης στον εαυτό του και στην περιουσία του. Γι’ αυτόν όλα είναι χρήμα, ακόμα και τα αισθήματα των οικείων του, που τους καταδυναστεύει με την παροιμιώδη τσιγκουνιά του. Μάλιστα όταν τα δύο του παιδιά φτάνουν σε ηλικία γάμου, αυτός το μόνο που σκέπτεται είναι πώς με τους γάμους τους θα μεγαλώσει την περιουσία του. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά σχεδιάζει και τον δικό του (δεύτερο) γάμο με μια νεαρή ολιγαρκή δεσποινίδα, με την οποία τυγχάνει να είναι ερωτευμένος ο γιος του!

Άλλη μια κλασσική ιστορία comedia del arte, λοιπόν.

Η παράσταση απευθυνόταν μεν σε ένα ευρύ κοινό (ακόμα και σε γυμνάσια και λύκεια), αλλά ήταν μια καλή παράσταση και προπάντων πολύ όμορφη.

Αφαιρετικά σκηνικά (χωρίς όμως κάτι ιδιαίτερο) και σύγχρονα (τα περισσότερα) κουστούμια (Γιώργος Πάτσας), από τα οποία ξεχώριζε το κατακόκκινο 50’s ταγιέρ της Δάφνης Λαμπρόγιαννη -σαφής αναφορά στις προξενήτρες των Ελληνικών ταινιών, με τις οποίες μεγαλώσαμε- καθώς και τα κουκλίστικα κουστούμια και μακιγιάζ των δυο υπηρετών. Θα ήθελα να κάνω ιδιαίτερη μνεία στην υποκριτική της Δ.Λαμπρόγιαννη, στις ιδιαίτερες εμφανίσεις των υπηρετών (Κίτυ Παϊταζόγλου, Γιάννης Στόλλας) καθώς και του ακολούθου του γιου, τον οποίο υποδύεται ο Μιχάλης Τιτόπουλος.

Ο Γιάννης Μπέζος εκτός από την σκηνοθεσία (και τον ρόλο του Αρπαγκόν), υπογράφει και την διασκευή. Θα του καταλογίσω κάποιες μικρές επαναλήψεις για να γελάσει και να ξαναγελάσει το κοινό, αλλά, ωστόσο, είναι μια παράσταση που βλέπεται ευχάριστα, χωρίς να κουράζει στιγμή.

Υπέροχη η μουσική του  Κωστή Μαραβέγια, η οποία ερμηνεύεται ζωντανά.

 

Εθνικό Θέατρο, κτίριο Τσίλλερ μέχρι το Πάσχα.

 

Προτεινόμενες  παραστάσεις  που έχουμε δει:

Γιοί και Κόρες, Αστερισμοί,                               Θέατρο Ν.Κόσμου

Μήδεια(Μποστ), Περσινή αρραβωνιαστικιά  Θέατρο Ν.Κόσμου

Αλεπούδες,                                                           Επί Κολωνώ

Interview,                                                              Ανάδυσις

ElizaDeth, Πνιγμονή, Γέρμα,                               Vault

Ελάτε σ΄εμάς για καφέ,                                       Φούρνος

Μπαρ σε καλό μας,                                              Σαίξπηρ bar (Shakespeare)

Τα ραδίκια ανάποδα,                                           ΕliArt

Η πόρνη από πάνω                                              Βρετάνια

Μια κανονική μέρα                                             Olvio

Πατριδογνωσία ή τίποτα πια δεν είναι για συγγνώμη,  Χυτήριο

Τα λουλούδια στην κυρία                                   Απομηχανής

Ανάκριση,                                                              Τζ.Καρέζη

Ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα,                    Εν Αθήναις

Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2,                             104

Αθήνα 1895-Υλικό Ροΐδης, Draculam,              Φούρνος

jazz n comedy                                                       Le Pierrot Bistro

stand up Ράβνιω                                                  Ginger Ale

 

 Με  ελεύθερη  είσοδο:

Interview,                                                             Ανάδυσις

Αδέσποτες σκύλες,                                              Γκρι Καφέ

Passport  project,                                                  Zp87

Αθοπετού,                                                             Τρίκυκλο

Δον Ζουάν                                                             Fabrica

Τραγεδία ὀνομασμένη Ἰφιγενεία                      Δυναμό

Το πράσινο λεμόνι,                                              Λουκούμι bar

Παράσταση αυτοσχεδιαστικού θεάτρου         Όναρ Rock Cafe-Bar

Ιδανικός Τόπος                                                     Ορίζοντας Γεγονότων

Φαύστα                                                                  Θέατρο Ξυλοτεχνίας, Περιστέρι

 

Ο "φιλόσοφος" Σ. Ράμφος ( του Πολίτη Π. Παπαγαρυφάλλου)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα θέματα, μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα της Επιτροπής. (http://ethnikonthematon.blogs

pot.gr)

-   Λ. Κατσέλη: Το ΠΑΣΟΚ είναι συνιστώσα της Νέας Δημοκρατίας"

-   Μεταπολιτευτική Δημοκρατία

-   Ο "φιλόσοφος" Σ. Ράμφος

Λ. Κατσέλη: Το ΠΑΣΟΚ είναι συνιστώσα της Νέας Δημοκρατίας"

Αυτά είπε το κορυφαίο στέλεχός του και κατ' επανάληψη υπουργός του στα χρόνια της πολιτικής χολέρας.

Ιδιαίτερα, ως αρχιτέκτονα αυτής της κατρακύλας του "λαϊκού κινήματος" θεωρεί τον Κώστα Σημίτη

Κατ' αρχάς πριν πω ότι αυτή η ομολογία, η τόσο καθυστερημένη, δεν απαλλάσσει την ίδια από τις κολοσσιαίες ευθύνες της έναντι των Ελλήνων που χρεοκόπησαν, αφού και στο 2010 υπήρξε υπουργός της εθνοκτόνου κυβέρνησης του ΓΑΠ.

Σαράντα ολόκληρα χρόνια οι "μπροστάρηδες" του ΠΑΣΟΚ -που έτρωγαν, έπιναν, κυβερνούσαν και οικονομούσαν- δεν έβλεπαν, δεν άκουγαν τι υπηρετούσαν; Ή ΗΛΙΘΙΟΙ ήταν ή ΚΛΕΦΤΕΣ ή αρρωστημένοι καριερίστες;

Πολλοί και πολλές από τους "μπροστάρηδες" του ΠΑΣΟΚ οδεύουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί ένα ΕΡΖΑΤΣ ΠΑΣΟΚ. Για την… οικονομολόγο Κατσέλη που τώρα ανακάλυψε τι ήταν το ΠΑΣΟΚ της συνιστώ να διαβάσει το βιβλίο μου: "Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα",  εκδ. "Ergo" (Αθήνα, 2002) και το κείμενό μου, της 2 Φεβρουαρίου 1996, που γράφτηκε για τον ανερχόμενο στην πρωθυπουργία Κ. Σημίτη.

Στο κείμενο εκείνο, το οποίο είχε τον τίτλο: "Η χυδαιότητα ως θεσμός του πολιτικού "μας" συστήματος", διαβάζουμε και τα εξής σχετικά: "Ο μόνος θεσμός που θα λειτουργεί σε τούτο τον τόπο (με την κυβέρνηση Σημίτη) θα είναι η χυδαιότητα και αγκαλιά με αυτήν θα πορευθούν οι Έλληνες θέλουν δεν θέλουν..

Σε αυτή, λοιπόν, τη "Νέα Εποχή" συνέχιζα, στρατεύονται όλοι οι διευθυντές και εκτελεστές της εθνοκτόνου ορχήστρας, η οποία παίζει διαρκώς το εμβατήριό της, τρώγοντας και μοιράζοντας τον πακτωλό των "πακέτων Ντελόρ", στους κάθε λογής πλιατσικολόγους. Όσοι αρμέγουν από τη "Νέα Εποχή" ψάλλουν το ωσαννά, χωρίς να τους ενδιαφέρει ότι πρόκειται στ' αλήθεια για μια ποταπή "εξουσία" η οποία διαθέτει το πιο αποτελεσματικό όπλο: Τον εκμαυλισμό  και την χυδαιότητα, που χρησιμοποιεί μεθοδικά και αποτελεσματικά".

Ερχόμενος στον νέο Μεσσία, στον Κώστα Σημίτη, έγραφα: "Ό,τι δεν μπόρεσαν οι Γερμανοί με την "Γκεστάμπο" και τα "Στούκας" το κάνουν τώρα με τον… νέο Έλληνα πρωθυπουργό (Κ. Σημίτη), τον οποίον οι ξένοι εμφανίζουν ως νέο Μεσσία. Πρόκειται για το πιο μεγάλο και πιο επικίνδυνο εθνικό έγκλημα, γιατί η κονιορτοποίηση και η άλωση της ψυχής ενός λαού, οδηγεί  ευθέως στον εθνικό θάνατο. Το χαμένο έδαφος το ανακτάς με μια μάχη, αλλά τη χαμένη ελληνική ψυχή δύσκολα, πολύ δύσκολα τη χτίζεις. Χωρίς ψυχή, χωρίς την πυρακτωμένη ελληνική συνείδηση η Ελλάδα θα καταντήσει ένα δοχείο για ξένο περιεχόμενο".

Συνεχίζοντας και ερχόμενος στο "Κίνημα" και στις οβίδιες μεταμορφώσεις του έγραφα και τα εξής: "Πρόκειται για την πλειοψηφία εκείνη, η οποία αλλάζει την "ιδεολογία", όπως τα πουκάμισα, και γι' αυτό τη βλέπουμε με πόση ευκολία και ανευθυνότητα μπόρεσε μέσα σε μια εικοσαετία (σ.σ. αυτά γραφόταν το 1996) να μεταμορφωθεί: Από μαρξιστικό σοσιαλισμό σε σκέτο σοσιαλισμό νέου τύπου κι' από εκεί -χωρίς ντροπή- σε δημοκρατικό σοσιαλισμό και λίγο αργότερα ασπάστηκε την κεντροαριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία για να ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΣΕ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΡΕΠΟΥΣΑ ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΦΑΣΙΖΟΥΣΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ" (βλ. το εβδομαδιαίο περιοδικό "Πολιτικά Θέματα" της 2/2/1996). Ήταν τότε που ΟΛΟΙ μασούσαν και χόρευαν το χορό των κολασμένων στο πτώμα της Ελλάδας. Τι έκανε τότε η εν λόγω "μπροστάρισα"; Τι έγραφαν και τι έλεγαν ΤΟΤΕ οι λεγόμενοι δημοσιογράφοι; Τι έκανε η διεφθαρμένη πλειοψηφία των ψηφοφόρων;

Εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο διάδωσέ το, τουλάχιστον, αφού δεν είχες την τόλμη να το γράψεις.

Αθήνα, 11/04/2014

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Μεταπολιτευτική Δημοκρατία

Μέσα στους βόθρους ανδρώθηκες μεταπολιτευτική δημοκρατία

και ζώθηκες ολόγυρα από πολιτική αλητεία.

Πορεύτηκες μες τη βρωμιά και τα μύρια σκάνδαλα

και ο "κυρίαρχος" λαός έχασε τα βάρδουλα.

"Ηγέτες" "χαρισματικοί" και με μεγάλο πάθος

σε έσυραν συνεχώς από λάθος σε λάθος.

"Ηγέτες" καρεκλοκένταυροι και πούροι τυχοδιώκτες

έγιναν οι πραγματικοί του λαού διώκτες.

Ενός λαού που κολυμπά στο ψέμα και τη διαφθορά

όπως τον δίδαξαν τα… τέρατα τα "χαρισματικά".

Έτσι φθάσαμε στο τέλος της κοπριτικής δημοκρατίας

η οποία ξεπουλήθηκε στα νύχια της τοκογλυφίας.

Έχετε γεια "κυρίαρχε" λαέ και δύσμοιρη Ελλάδα.

Τώρα πια σε πέταξαν σαν ψόφια αγελάδα.

Τώρα πια σε κυβερνούν κεφαλαιούχοι στην αράδα

και σεις σπαράζετε με οιμωγές χάνοντας την ύστατη ικμάδα.

Αθήνα, 11/04/2014

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Ο "φιλόσοφος" Σ. Ράμφος

Συχνά-πυκνά τα καθεστωτικά κανάλια και ο καθεστωτικός Τύπος, τον εμφανίζουν για να μας πει τις γνωστές… προοδευτικές παπαραλογίες, οι οποίες στρέφονται πάντα γύρω από τη στήριξη του πιο διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που γέννησε ποτέ η ελληνική πολιτική Ιστορία.

Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Αλμπέρ Καμύ, του Χ. Μαρκούσε, του Κ. Καστοριάδη, του Κ. Παλαμά, του Δ. Γληνού, του Π. Κανελλόπουλου, του Γκαίτε που έλεγε στον "Φάουστ": "Η ζωή προχωρεί για τι υπάρχουν κι εκείνοι που της αντιστέκονται".

Ο "φιλόσοφος" - προπαγανδιστής του φαύλου συστήματος - δεν έχει τέτοιες ανησυχίες!

Αυτός είναι… προοδευτικός και… ρεαλιστής και αγαπά όλους τους λαθρομετανάστες εκτός από τους ληστευόμενους Έλληνες, όπως έλεγε η επιστολή που συνυπέγραψε με άλλους… αντιρατσιστές και η οποία είχε τον τίτλο: "Ανοιχτή επιστολή προς τους νέους για το ρατσισμό" ("Το Βήμα"), 9/6/2013). Εναντίον αυτής της ανθελληνικής επιστολής άσκησε ο γράφων κριτική, με απαντητική του επιστολή, στην ίδια εφημερίδα, η οποία όμως δεν καταδέχθηκε να γράψει ούτε καν ότι την έλαβε, μολονότι την απέστειλε με "courier" πληρώνοντας 5,5 ευρώ (ACS 154325438-1, με ημερομηνία 8/7/2013). Προσθέτω ότι την εν λόγω επιστολή ανήρτησα στο internet και την έστειλα σε εκατοντάδες αποδέκτες χωρίς κανένας να ενδιαφερθεί για το περιεχόμενό της και τη σημασία της ώστε να τη σχολιάσει και να την αναπαράγει!

Μούγγα στη στρούγγα και γι' αυτό επιπλέουν οι "ιστορικοί" τύπου Βερέμη και οι "φιλόσοφοι" τύπου Ράμφου!

Όταν σιωπάς, λένε οι αληθινοί φιλόσοφοι, σημαίνει ότι εγκρίνεις τα όσα γίνονται γύρω σου.

Άντε ρε… αγωνιστές! Γράψτε και κάτι που θίγει "φιλοσόφους" και τη σάπια εξουσία! Με μια ηθική προϋπόθεση: Επωνύμως.

Αθήνα, 11/04/2014

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Ήταν μασόνος ο Ναπολέων; (κι αν ήταν, τι μας νοιάζει;) – Μέρος Α΄

http://karavaki.wordpress.com/2014/03/11/napoleon-freemason-1/

Παρουσίαση – κριτική ενός ξενόγλωσσου ντοκιμαντέρ και τοποθέτηση του θέματος στα καθ’ ημάς

Διανύουμε το έτος 2014. Απέχουμε ακριβώς διακόσια χρόνια από την ίδρυση της Εταιρείας που οργάνωσε την Επανάσταση του 1821. Η σημερινή κατάσταση στην χώρα περιγράφεται από τους πάντες ως ζοφερή, όμως ως προς την τιτλοφόρησή της και ως προς τα αίτια που οδήγησαν τους Έλληνες εδώ, μόνον σύμπτωση απόψεων δεν διαπιστώνεται. Κι ενώ το 1974 είναι το κλασικό σημείο με το οποίο συναρτάται το ζοφερό σήμερα, η ίδρυση του ελληνικού κράτους αναδεικνύεται όλο και συχνότερα ως το χρονικό σημείο όπου αναζητούνται τα αίτια μιας αέναης κακοδαιμονίας. Κι ενώ σήμερα στην σχολική και στην πανεπιστημιακή ελληνική ιστορία δεσπόζει το μαρξιστικό “δόγμα Hobsbawm”, η κρατική τηλεόραση ενός “αδελφού έθνους” δείχνει ότι τολμάει να ερευνήσει το δικό του παρελθόν πέρα από τα καθιερωμένα. Δηλαδή, ενώ το ελληνικό κράτος διδάσκει ότι το ελληνικό έθνος-κράτος είναι ο επιτυχημένος καρπός του διαφωτισμού και της γαλλικής επανάστασης, το φραγκικό κράτος -που μόνον οι Έλληνες ονομάζουν “γαλλικό”- συμμετέχει στην παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ με τίτλο “Ήταν ελευθεροτέκτων ο Ναπολέων;“ (Napoleon était il Franc-Maçon?). Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε ένα χρόνο πριν, στην ιστορική σειρά με τίτλο “Η σκιά της αμφιβολίας” (L’ombre d’un doute), η οποία περιλάμβανε και άλλα πρόσωπα / γεγονότα της ευρωπαϊκής ιστορίας. Ας δούμε τι απέφερε αυτό το φραντσέζικο τόλμημα και πόσο μακριά βρισκόμαστε ακόμα από την Ευρώπη, -αυτός δεν είναι ο σταθερά αναζητούμενος δείκτης;- δυο αιώνες μετά την “νεωτερική” μας Επανάσταση.

Το ντοκιμαντέρ ξεκινά πολύ εύστοχα με ένα γεγονός σχετικά υποτιμημένο· την στέψη του Ναπολέοντα ως αυτοκράτορα το 1804. Στην τελετή διαπιστώνεται μια μασονική συγκέντρωση, αφού όλος ο περίγυρος του Ναπολέοντα, οικογενειακός και μη, απαρτίζεται από τέκτονες. Στην πορεία αναζήτησης της σχέσης του Ναπολέοντα με τον μασονικό περίγυρο γίνεται μια επιγραμματική παρουσίαση της μασονίας. Aκροθίγεται η σχέση της μασονικής αδελφότητας με τον διαφωτισμό και διακριτικά λέγεται ότι τόσο το επαναστατικό σύνθημα του 1789 “ελευθερία-ισότητα-αδελφότητα” όσο και η ίδια η έννοια του φωτός στον διαφωτισμό προέρχεται από τις μασονικές στοές. Αναφέρεται κι ένα απόσπασμα από τις “Εξομολογήσεις του Ναπολέοντα”: κάποιος τον προειδοποιεί πως η προδοσία των όρκων ή των αδελφών (μασόνων) ισοδυναμεί με εξαφάνιση, με απώλεια κάθε στήριξης και δόξας που έχει αποκτηθεί. Ταυτόχρονα, εκφράζεται αμφιβολία κατά πόσον μια τέτοια προειδοποίηση [και μύηση] έγινε ποτέ.

Τα τεκμήρια της μύησης του Ναπολέοντα αναζητούνται στην Εθνική Βιβλιοθήκη όπου έχουν μεταφερθεί και τα πρακτικά των μασονικών στοών. Εκεί βρέθηκε μια αναφορά δηλωτική της τεκτονικής ιδιότητας: το διακριτικό “F” (frère=αδελφός) και τρεις τελείες σε τριγωνική διάταξη να προηγούνται του ονόματός του. Η αναζήτηση συνεχίζεται στο περιβάλλον όπου μεγάλωσε. Ο πατέρας του, τα αδέλφια του και ο Pasquale di Paoli (ο αρχηγός του Κορσικανικού πατριωτικού μετώπου τον οποίον γνώριζε και θαύμαζε ο Ναπολέων), ήταν όλοι τέκτονες. Μάλιστα, λόγω του ότι ο πατέρας του ήταν τέκτονας, ο ίδιος θεωρείται “λυκόπουλο”, δηλαδή νεαρός μασόνος για τον οποίον δεν απαιτείται μύηση. Στην πρώτη του τοποθέτηση μετά την στρατιωτική σχολή ο Ναπολέων βρίσκεται στην πόλη Valence. Εκεί γίνεται φίλος με τον εκδότη του στρατού της Επανάστασης, γιό ενός σημαντικού μασόνου βιβλιοπώλη. Συνεπώς, πέρα από τον στρατό στον οποίο κυριαρχούν οι μασόνοι, δίνεται η δυνατότητα στον νεαρό Ναπολέοντα να διεισδύσει στην μασονική γνώση. To 1796 ο Ναπολέων είναι 27 ετών και παντρεύεται την Ιωσηφίνα ντε Μποαρναί. Η Ιωσηφίνα είναι ήδη μέλος της μασονίας και τον γνωρίζει με υψηλόβαθμα μέλη των τεκτονικών στοών. Το 1798 ο Ναπολέων κάνει την περίφημη εκστρατεία στην Αίγυπτο. Την προετοιμάζει το Γαλλικό Ινστιτούτο του Παρισιού, αποτελούμενο από επιφανείς επιστήμονες και τέκτονες που οργανώνουν μια αποστολή σε ένα ιστορικό κέντρο της επιστήμης (του φωτός) και της ιστορίας του τεκτονισμού. Ερώτημα του ντοκιμαντέρ: Είναι δίπλα στις πυραμίδες ο χώρος στον οποίον τελικά μυήθηκε στην μασονία ο Ναπολέων; Η καταφατική απάντηση προβάλλεται ως η περισσότερο πιθανή και η στοά “Ίσις” αναφέρεται από τον θρύλο ότι ιδρύθηκε από τον ίδιο τον Ναπολέοντα. Έτσι συνδέονται τα φαραωνικά μυστήρια με τον αποκρυφισμό του ελευθεροτεκτονισμού, μάλιστα παρουσιάζεται και μια γραπτή αναφορά για την μύηση του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο. Ο παρουσιαστής του ντοκιμαντέρ λέει ότι ούτε αυτή η αναφορά εξηγεί πολλά πράγματα, όμως δέχεται ότι όλη η δράση του Ναπολέοντα θα γίνει μέσα σ’ ένα πλαίσιο μασονικό.

Ακολουθεί η τυπική αφήγηση της βοναπαρτικής πορείας προς την εξουσία. Η Επανάσταση περνάει κρίση, η διοίκηση είναι διεφθαρμένη και ο Ναπολέων αποτελεί μια λύση διαφυγής από την καθίζηση. Η δημοκρατία πρέπει να επιζήσει, γι’ αυτό και ο Ναπολέων με το πραξικόπημα που χαρακτηρίζεται “μασονικό”, παίρνει την εξουσία την 18η Μπρυμαίρ του έτους 8 σύμφωνα με την αρίθμηση της Επανάστασης, δηλαδή την 9-11-1799 σύμφωνα με την χριστιανική αρίθμηση. Έτσι εγκαθιδρύεται το σύστημα με τους τρεις Ύπατους της δημοκρατίας, το οποίο την 1-1-1800 έχει ως εξής: Ναπολέων (στρατιωτικός, 1ος ύπατος), Καμπασερές και Λεμπρύν (νομικοί, 2ος και 3ος ύπατος αντίστοιχα). Ιδιαίτερα ο αριστοκράτης Καμπασερές (Jean-Jacques-Régis de Cambacérès) ήταν εκείνος ο νομομαθής τέκτων που έγινε αρχικαγκελάριος της αυτοκρατορίας και συνέταξε τον περιβόητο αστικό (γνωστό ως ναπολεόντειο) κώδικα. [Κραδαίνοντας αυτόν τον κώδικα ο Ναπολέων, θα οργώσει την Ευρώπη τα επόμενα 15 χρόνια για να την "απελευθερώσει"]. Εφόσον λοιπόν ο Ναπολέων μέχρι την στέψη του -4 χρόνια αργότερα- δρα μέσα σ’ ένα κύκλο πιστοποιημένων μασόνων, βγαίνει το συμπέρασμα ότι δεν θα μπορούσε να το κάνει, αν δεν ήταν ο ίδιος μυημένος στην μασονία. Συνεπώς ο αυτοκράτωρ Ναπολέων ηγείται εκείνης της κοσμικής αυτοκρατορίας που θα δημιουργηθεί μετά την στέψη του και αυτή η εκκοσμικευμένη  αυτοκρατορία, δεν είναι άλλο από μια “λαϊκή”, δηλαδή μια μασονική αυτοκρατορία. Στην μετάλλαξη αυτή εντάσσεται και το Εθνικό Τάγμα της Λεγεώνας της Τιμής. [Πρόκειται για μια νεωτερική αριστοκρατία που προκύπτει από την εκκοσμίκευση των χριστιανικών ιπποτικών ταγμάτων]. Τα σύμβολα του Τάγματος αυτού εξαλείφουν ή υποβαθμίζουν τον σταυρό χάριν των μασονικών συμβόλων. Πρώτος καγκελάριος της Λεγεώνας της Τιμής γίνεται ο κόμης Bernard-Germain de Lacépède, μέλος του τεκτονισμού, ενώ οι πρώτες απονομές των μεταλλίων γίνονται λίγους μήνες πριν την στέψη του Ναπολέοντα.

Ο Μεγάλος Αετός του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής που φορούσε ο Ναπολέων (Μουσείο Μόσχας) βλ. ομοιότητα με τον σταυρό των Ιπποτών του Αγ. Ιωάννη της Μάλτας.

Στέφεται λοιπόν αυτοκράτορας, και, από τύχη ή σύμπτωση, το πρώτο διάστημα της διακυβέρνησής του έχει την μασονική σφραγίδα. Τρεις μέρες μετά την στέψη του, ο Ναπολέων ασχολείται με το μέλλον του τεκτονισμού. Οι τρεις ύπατοι της δημοκρατίας, αρκετοί στρατηγοί και τα βιολογικά αδέλφια του Βοναπάρτη (που σε λίγο θα στεφθούν βασιλείς της Ισπανίας, της Βεστφαλίας και της Ολλανδίας), συνεδριάζουν σ’ ένα γυναικείο μοναστήρι που έχει μετατραπεί σε μασονική στοά, προκειμένου να ενώσουν τις διαφορετικές τάσεις που υπάρχουν μεταξύ των διαφορετικών στοών. Αυτό θα επιτευχθεί κι έτσι προκύπτει η ανανεωμένη, σκωτικού τύπου “Στοά της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας”, που τον επόμενο χρόνο γνωρίζει τεράστια ανάπτυξη σε όλη την αυτοκρατορία. Πρόκειται για ένα “ταξίδι του μέλιτος” μεταξύ της μασονίας και του Ναπολέοντα. Έτσι χαρακτηρίζεται η ανάπτυξη ενός δικτύου γύρω από την εξουσία και η στελέχωση του κρατικού μηχανισμού με τέκτονες. Παρόλα αυτά, η μασονική ιδιότητα του Ναπολέοντα δεν θεωρείται βέβαιη.

Το ντοκιμαντέρ μας λέει ότι δεν αποτελεί απόδειξη ούτε η λιθογραφία από το Μουσείο της Μεγάλης Ανατολής, όπου ο Ναπολέων εν μέσω μασονικών συμβόλων και επάνω σ’ έναν αετό βρίσκεται υπεράνω όλης της αδελφότητας. Ούτε οι στοές με το όνομα “Ναπολέων” ή “Βοναπάρτης” που ιδρύονται στην συνέχεια. Ούτε τα εγκωμιαστικά ποιήματα που γράφουν για τον αδελφό Ναπολέοντα πολλά μέλη των στοών. Ούτε ο στρατός που -ουσιαστικά- αποτελεί έναν μασονικό στρατό. Μια αμφιβολία εκφράζεται: ο Ναπολέων χρησιμοποιεί την μασονία ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Ο αδελφός Φουσέ, αρχηγός της αστυνομίας, επιφορτίζεται με την παρακολούθηση και τον έλεγχο των μασόνων. Αναζητείται και πάλι η βεβαιότητα της τεκτονικής ιδιότητας του Ναπολέοντα και συμπεραίνεται ότι ο Ναπολέων χρησιμοποιεί την φαινομενική τεκτονική του ιδιότητα για να διαμορφώσει την Ευρώπη που ονειρεύεται. Αναφέρεται η σημαντική μάχη του Αούστερλιτς (1805), μάλιστα γίνεται μνεία για το ότι συμπίπτει με την ετήσια επέτειο της στέψης του Ναπολέοντα.

Η Θεά Ρώμη και ο Ναπολέων Β’ βασιλιάς της Ρώμης (Bartolomeo Pinelli, 1811)

Το τελευταίο τμήμα του ντοκιμαντέρ ασχολείται με την πτωτική πορεία του Ναπολέοντα. Αυτή αναζητείται στην απόσυρση της εμπιστοσύνης από πλευράς της μασονικής αδελφότητας, σε συνδυασμό με μια απροσδιόριστα παρακμιακή πορεία της εξουσίας του. Οι αναφορές που φτάνουν από το μασονικό (κυβερνητικό) δίκτυο ανησυχούν τον Ναπολέοντα. Η εικόνα του Ναπολέοντα ξεθωριάζει, η ενότητα της αποδοχής του σπάζει, εμφανίζεται μεταστροφή συναισθημάτων. Η μυστηριώδης μυστική οργάνωση “Φιλαδέλφεια” (οι πιστοί του αριθμού 5) και ο στρατηγός Malet συνωμοτούν εναντίον του. Μήπως έφταιγε η προδοσία του μασόνου Jean Baptiste Bernadotte, πρώην στρατηγού του Ναπολέοντα και μετέπειτα βασιλιά της Σουηδίας; Ή μήπως την πτώση του προκάλεσε η αδυναμία νομιμοποίησης της αυτοκρατορικής ιδιότητας και της διαδοχής του; [Το 1809 ο Ναπολέων διέλυσε τον γάμο με την Ιωσηφίνα που δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει. Παρά το ότι το 1804 -για χάρη της αυτοκρατορικής στέψης- είχε παντρευτεί και με θρησκευτική τελετή την Ιωσηφίνα, στη διάλυση του γάμου του αντιμετώπισε δυσκολίες ακόμα και στο πολιτικό διαζύγιο. Το 1810 παντρεύτηκε με πολιτικό και θρησκευτικό γάμο την αυστριακή αρχιδούκισσα Μαρία-Λουίζα και το 1811 γεννήθηκε ο γιός του στον οποίο απέδωσε τον τίτλο "Βασιλιάς της Ρώμης"].  Οι τρεις τελευταίες απόψεις που καταγράφονται στο ντοκιμαντέρ: α) ο Ναπολέων, χωρίς να έχει μυηθεί, ήταν ο αυτοκράτορας όλων των μασόνων, β) ο Ναπολέων με βάση όσα ξέρουμε σήμερα, δεν ήταν μασόνος, γ) ανεξάρτητα από την ιδιότητά του, ο Ναπολέων χρησιμοποίησε την μασονία και πιθανόν η πτώση του οφείλεται σε ενδομασονική διένεξη [μεταξύ ομοφρόνων].

Χρήσιμοι σύνδεσμοι:

http://en.wikipedia.org/wiki/French_Imperial_Eagle

http://www.ngv.vic.gov.au/napoleon/art-and-design/symbols

http://www.legiondhonneur.fr

http://fr.wikipedia.org/wiki/Th%C3%A9ories_du_complot_ma%C3%A7onnique_dans_la_R%C3%A9volution_fran%C3%A7aise

τΚτΙ

Το άρθρο συνεχίζεται και ολοκληρώνεται στο Β΄ Μέρος

Η Εποχή της Ευλογημένης Πασχαλιάς …

http://www.diakonima.gr/2014/04/11/%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%bf%cf%87%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%cf%85%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b7%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%83%cf%87%ce%b1%ce%bb%ce%b9%ce%ac%cf%82/

Πόσο όμορφη είναι..! Η Πασχαλιά είναι δέντρο ευλογημένο από την Παναγία !
Ο λαός λέει ότι όταν σταύρωσαν το Χριστό, η Παναγία ήταν πολύ στεναχωρημένη, ταλαιπωρημένη και τσακισμένη από τον πόνο και το κλάμα.
Περπάτησε λίγο και κάθισε να ξεκουραστεί κάτω από ένα δέντρο που ήταν γεμάτο φύλλα αλλά όχι άνθη.
Δεν άνθιζε ποτέ. Κουρασμένη καθώς ήταν, αποκοιμήθηκε.
Το δέντρο τότε, άρχισε σιγά-σιγά να ρίχνει όλα του τα φύλλα και να σκεπάζει απαλά τη Παναγία για να τη ζεστάνει.
Όταν η Παναγία ξύπνησε, πρόσεξε τα γυμνά κλαδιά του δέντρου και προς στιγμήν απόρησε.

Μα σαν είδε όλα εκείνα τα φύλλα που τη σκέπαζαν και τη ζέσταναν, ευλόγησε το δέντρο λέγοντας : «Να είσαι πάντα ευλογημένο και μοσχοβολημένο».
Με την ευλογία της Παναγίας το δέντρο γέμισε με καταπράσινα φύλλα και άνθισε για πρώτη φορά. Ονομάστηκε Πασχαλιά.
Είναι η ευλογημένη Πασχαλιά με τα μοσχοβολημένα εκείνα λουλούδια που ανθίζουν το Πάσχα….!

Πηγή:  orthodoxigynaika.blogspot.gr 

Γιατί προσφέρω στόν Κύριο, τήν Παναγία μας ή σέ κάποιον άγγελο ή άγιο ένα ὑλικό φως (κεριά, καντήλια);

http://proskynitis.blogspot.gr/2014/04/blog-post_8518.html


Ἔγραφε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης (+1908):

«Στόν Κύριο, τήν Παναγία μας ἤ σέ κάποιον ἄγγελο ἤ ἅγιο προσφέρω ἕνα ὑλικό φῶς [κεριά, καντήλια], ὥστε ἐκεῖνοι νά μοῦ χαρίσουν μέ τίς προσευχές τους τό φῶς τῆς χάριτός Του, φῶς πνευματικό· νά μέ ὁδηγήσουν μακρυά ἀπ᾽ τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, μέσα στό φῶς τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀρετῶν.

Προσφέρω ὑλική φωτιά, ὥστε ν᾽ ἀνάψη στήν καρδιά μου τό πῦρ τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά ἐξαφανίση ἀπ᾽ τήν ἄθλια καρδιά μου τή φωτιά τῶν παθῶν.

Προσφέρω φῶς μέ τήν ἐπιθυμία νά γίνω φῶς ὁ ἴδιος, νά θερμαίνω καί νά φωτίζω ὅλους ὅσοι βρίσκονται μέσα στό ναό. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ἀνάβω κεριά μπροστά στίς εἰκόνες. Αὐτές τίς σκέψεις ἔχω ὅταν ἀνάβω κεριά στό μανουάλι.

Ὁμολογῶ ὅτι βάζω τά κεριά μπροστά στίς εἰκόνες μέ τήν ἐλπίδα πώς θά λάβω πνευματική εὐλογία ἀπ᾽ τά ἅγια καί πανάγια πρόσωπα, πού εἰκονίζονται σ᾽ αὐτές. Ὁμολογῶ τήν πνευματική μου αὐτή ἐπιθυμία πρός τό κέρδος. Ὑπάρχει ὁ νόμος τῆς ἀνταποδόσεως· νά περιμένης δῶρο στό δῶρο. “Ἐν ὧ μέτρῳ μετρεῖτε, ἀντιμετρηθήσεται ὑμῖν”(Μθ 7, 2), εἶπε ὁ Κύριος».
Ἐπίσης: «Ὅταν προσεύχεσαι μόνος σου καί νοιώθης θλιμμένος ἤ ἡ μοναξιά σου σέ στενοχωρῆ καί σέ ἀποκαρδιώνη, νά γνωρίζης πώς ὁ Τριαδικός Θεός σέ παρακολουθεῖ μέ μάτια λαμπρότερα καί φωτεινότερα ἀπ᾽ τόν ἥλιο. Τό ἴδιο κάνει καί ὁ φύλακας ἄγγελός σου, ὅλοι οἱ ἄγγελοι καί οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ. Νά τό πιστεύης ἀπόλυτα αὐτό. Γιατί ὅλοι τους εἶναι ἑνωμένοι μέ τό Θεό· ὅπου εἶναι ὁ Θεός εἶναι καί αὐτοί μαζί. Ὅπου βρίσκεται ὁ ἥλιος, ἐκεῖ κατευθύνονται ὅλες οἱ ἀκτῖνες».

Ὁ Χριστὸς προσκαλεῖ τὴν ἁμαρτωλὴ ψυχή

http://tokandylaki.blogspot.gr/ 

Γιατὶ μὲ ἐγκατέλειψες, ἄνθρωπε; Γιατὶ ἀποστράφηκες ἀπὸ τὸν ἀγαπήσαντά σε; Γιατὶ πάλιν ἑνώθηκες μὲ τὸν ἐχθρό μου; Θυμήσου πώς κατέβηκα γιά σένα ἀπὸ τοὺς οὐρανούς. Θυμήσου πώς ἔγινα γιά σένα σάρκα. Θυμήσου πώς γεννήθηκα γιά σένα ἀπὸ τὴν Παρθένο. Θυμήσου πώς ἔγινα γιά σένα βρέφος. Θυμήσου πώς ταπεινώθηκα γιά σένα. Θυμήσου πώς ἐφτώχυνα γιά σένα. Θυμήσου πώς ἔζησα γιά σένα ἐπὶ τῆς γῆς. Θυμήσου πώς ὑπέμεινα γιά σένα διωγμούς.

Θυμήσου πώς ἀποδέχτηκα, γιά σένα, τὶς κακολογίες,τὶς ὕβρεις, τὶς ἀτιμώσεις, τὶς πληγές, τοὺς ἐμπτυσμούς,τοὺς κολαφισμούς, τὶς κοροϊδίες καὶ τὶς καταδίκες. Θυμήσου πώς γιά σένα «μετὰ ἀνόμων ἐλογίσθην». Θυμήσου πώς γιά σένα ἔλαβα τὸν ἀτιμωτικὸ θάνατο. Θυμήσου πώς γιά σένα ἐνταφιάστηκα. Κατέβηκα ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς γιά νά σὲ ἀνεβάσω στούς οὐρανούς. Ταπεινώθηκα γιά νά σὲ ὑψώσω. Ἐπτώχευσα γιά νά σὲ πλουτίσω. Ἀτιμάστηκα γιά νά σὲ δοξάσω. Πληγώθηκα γιά νά σὲ ζωντανέψω.

Ἐσὺ ἔκανες τὴν ἁμαρτία, καὶ Ἐγὼ πῆρα αὐτὴ τὴν ἁμαρτία ἐπάνω μου. Ἐσὺ φταῖς, καὶ Ἐγὼ ἐκτελέστηκα. Ἐσὺ εἶσαι ὀφειλέτης, καὶ Ἐγὼ πλήρωσα τὸ χρέος. Ἐσὺ… καταδικάστηκες σὲ θάνατο, καὶ Ἐγὼ πέθανα γιά σένα.

Μὲ προσέλκυσε νά τὸ κάνω ἡ ἀγάπη μου καί ἡ εὐσπλαχνία μου. Δέν μπόρεσα νά ἀντέξω νά ὑποφέρεις, εὑρισκόμενος σὲ τόση δυστυχία. Καὶ ἐσὺ περιφρονεῖς αὐτὴν τὴν ἀγάπη μου; Ἀντὶ ἀγάπης μοῦ ἀνταποδίδεις τὸ μῖσος. Ἀντὶ Ἐμένα ἀγαπᾶς τὴν ἁμαρτία. Ἀντὶ νά μὲ ὑπηρετεῖς, λειτουργεῖς τὰ πάθη σου. Ἀλλὰ τὶ βρῆκες σὲ Μένα πού θὰ ἔπρεπε νά ἀποφύγεις;

Γιατὶ δέν θέλεις νά ἔρθεις σ΄ Ἐμένα; Ἀναζητᾶς καλὸ γιά τὸν ἑαυτὸ σου; Κάθε καλὸ τὸ ἔχω Ἐγώ. Ἀναζητᾶς τὴν μακαριότητα; Κάθε μακαριότητα τὴν ἔχω Ἐγώ. Ἀναζητᾶς τὴν ὀμορφιά; Τὶ ὑπάρχει πιὸ ὄμορφο ἀπὸ Μένα; Ἀναζητᾶς τὴν εὐγένεια; Ποιός εἶναι  πιὸ εὐγενὴς ἀπὸ τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν Παρθένο; Ἀναζητᾶς τὸ ὑψηλό; Τὶ  εἶναι  πιὸ ὑψηλὸ ἀπὸ τὸ Βασιλέα τῶν οὐρανῶν;

Ἀναζητᾶς τὴν δόξα; Ποιός  εἶναι  πιὸ ἔνδοξος ἀπὸ Μένα; Ἀναζητᾶς τὸν πλοῦτο; Ὅλα τὰ πλούτη βρίσκονται σὲ Μένα. Ἀναζητᾶς τή σοφίᾳ; Ἐγὼ εἶμαι ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ. Ἀναζητᾶς τὴν φιλία; Ποιός  εἶναι  φιλικότερος ἀπὸ Μένα, πού ἔδωσα τὴν ψυχή μου γιά ὅλους σας; Ἀναζητᾶς τὴν βοήθεια; Ποῖος μπορεῖ νά σὲ βοηθήσει ἐκτὸς ἀπὸ Μένα;

Ἀναζητᾶς τὸν γιατρό; Ποιός μπορεῖ νά σὲ θεραπεύσει ἐκτὸς ἀπὸ Μένα; Ἀναζητᾶς τὴν ἀγαλλίαση; Ποιός θὰ σοῦ τὴν δώσει ἐκτὸς ἀπὸ Μένα; Ἀναζητᾶς τὴν παρηγορία μέσα στίς θλίψεις σου; Ποιός θὰ σὲ παρηγορήσει ἐκτὸς ἀπὸ Μένα; Ἀναζητᾶς τὴν ἡσυχία; Σ’ ἐμένα θὰ βρεῖς τὴν ἡσυχία γιά τὴν ψυχή σου. Ἀναζητᾶς τὴν εἰρήνη; Ἐγὼ εἶμαι ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς.

Ἀναζητᾶς τή ζωή; Ἐγὼ ἔχω πηγὴ ζωῆς. Ἀναζητᾶς τὸ φῶς; Ἐγὼ εἶμαι τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Ἀναζητᾶς τὴν ἀλήθεια; Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἀλήθεια. Ἀναζητᾶς τὴν ὁδό; Ἐγὼ εἶμαι ἡ ὁδός. Ἀναζητᾶς τὸν ὁδηγὸ στόν  Οὐρανό; Ἐγὼ εἶμαι ὁ πιστὸς ὁδηγός. Λοιπόν, γιατὶ δέν θέλεις νά ἔρθεις σ’ Μένα; Δέν τολμᾶς νά μὲ πλησιάσεις; Ποιός, ἀλήθεια, εἶναι πιὸ εὐπρόσιτος ἀπὸ Μένα; Φοβᾶσαι νά Μὲ παρακαλεῖς; Πότε, ἀλήθεια, ἀρνήθηκα νά πραγματοποιήσω κάτι, ὅταν Μὲ παρακαλέσαν μὲ πίστη;

Δέν σοῦ ἐπιτρέπουν οἱ ἁμαρτίες; Ὅμως Ἐγὼ πέθανα γιά τοὺς ἁμαρτωλούς. Στενοχωριέσαι γιά τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν σου; Ἀλλὰ ἡ εὐσπλαχνία μου εἶναι πιὸ μεγάλη. «Δεῦτε πρὸς Μὲ πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς».

 Ἅγιος Τύχων Ζαγκόρσκ

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Aν ο Χριστός σε ρωτούσε...

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/04/blog-post_5324.html


ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ θεωρητικά ότι πέθανες.
Πηγαίνεις στον Παράδεισο και δύο χρυσόμορφοι Άγγελοι παραστέκουν δίπλα σου δείχνοντάς σου τα απερίγραπτα κάλλη του Παραδείσου .Εσύ τότε κατευτυχισμένος φτάνεις στις θύρες και εκεί βλέπεις τον Χριστό να σε περιμένει και να σε ρωτά κατάματα:


-Παιδί μου να! Ο Παράδεισος που κέρδισες ! με τα καλά σου έργα ,μπορείς να τον απολαύσεις αιωνίως. Όμως πρέπει να ξέρεις ότι από εδώ και στο εξής εγώ θα πορευθώ στην κόλαση να κάνω συντροφιά στους κολασμένους. Λοιπόν τι διαλέγεις ; Να έρθεις μαζί μου , δίπλα μου, στην κόλαση , αφού λές ότι με αγαπάς , ή να καθήσεις χωρίς εμένα στον Παράδεισο;
Τι θα του απαντούσαμε άραγε του Χριστού;
Βέβαια τούτο το ερώτημα ουσιαστικά δεν στέκει , διότι και εάν υποθέσουμε ότι ο Κύριος πήγαινε στην κόλαση ευθύς αμέσως αυτή θα μεταμορφωνόταν σε Παράδεισο ,αφού ο ίδιος ο Χριστός είναι η Ζωή και ο Παράδεισος.
Όμως το δίλημμα είναι πολύ υπαρκτό:
Αγαπάς Τον Χριστό επειδή σου χαρίζει τον Παράδεισο να περνάς καλά εκεί ή επειδή η καρδιά σου φλέγεται για το Πανάγιο βασανισμένο πρόσωπό Του.
Βλέπετε και τις Μυροφόρες στο μνήμα ;
Δεν τους νοιάζει αν ο Χριστός αναστήθηκε ή όχι , δεν τους νοιάζει άν δικαιωθήκανε οι προσδοκίες του ή όχι και παρότι τον έχουνε για πεθαμένο, μία άψυχη νεκρική σωρό, ακόμη τον πιστεύουνε ως Θεό και τον φωνάζουνε Κύριο.
Αντιθέτως οι άντρες, οι Μαθητές , όχι μόνο φοβούνται να πλησιάσουν το Μνήμα δια τον φόβο των Ιουδαίων ,αλλά δεν θέλουν επ’ουδενί να έρθουν σε ένα κοιμητήρι, ταπεινωμένοι και αντιμέτωποι με την αποτυχία των ονείρων και των προσδοκιών τους. Γιαυτό και ο Χριστός κατόπιν τους ελέγχει «δια τὴν ἀπιστίαν καὶ σκληροκαρδίαν»(Μαρκ ις΄-14)
Ας θυμηθούμε λοιπόν τον Όσιο της Αγάπης, τον Άγιο Πορφύριο τον Ομονοιάτη να λέει ¨
«Παιδί μου , ένα πράγμα μόνο να ζητάς: πώς να αγαπήσεις Τον Χριστό .Και τότε, θα σου δοθούν τα πάντα .»


Ας αγαπήσουμε λοιπόν αυτό το Πάσχα τον Χριστό ,όχι για τα καταναλωτικά ουράνια αγαθά που αναμένουνε να λάβουμε , αλλά από φιλότιμο ,κάνοντας την καρδιά μας κατοικητήριό της Αγάπης Του και την Ζωή Του ζωή μας.


π.Διονύσιος Ταμπάκης-Ναύπλιον

Μια διαφορετική προσέγγιση για το τι γυρεύει η frau Μέρκελ στην Αθήνα.

http://attikanea.blogspot.gr/2014/04/frau.html



From HEIL GAP ( or mind the GAP)

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η γερμανική νεοαποικιοκρατία δεν μπορεί να σταθεί χωρίς το νέο της απόκτημα … το νησί που λέγεται Κύπρος.

Μετά την ανακάλυψη των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, μια πολιτικής διευθέτησης του Κυπριακού δεν είναι πλέον μεμονωμένο πρόβλημα των Ελλήνων και Τουρκοκυπρίων, αλλά και μείζον θέμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση που εχει κάνει επιτακτική την αναζήτηση λύσεων για την εκμετάλλευση και τη μεταφορά των πόρων φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου προς την Ευρώπη

1η του Απριλίου, 2014: Τα κατεχόμενα καλούν τη Γερμανία να τα βοηθήσει στην επανένωση της Κύπρου.

Οι τουρκοκύπριοι ζήτησαν τη στήριξη της Γερμανίας για τις διαδικασίες της επανένωσης:

Ο Τουρκοκύπριος υπουργός Εξωτερικών Οζντίλ Ναμί δήλωσε στο Spiegel on-line την 1η Απριλίου : "Τέλος, στα δύο μέρη της Κύπρου …. το Ελληνικό του νότου και το βόρειο τουρκικό είναι έτοιμα για αυτό το βήμα, μετά από 40 χρόνια", συνεχίζοντας " Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να αποτύχει. Είναι μια ιστορική ευκαιρία. "

Είναι προφανώς ότι όσοι ασχολούνταν με την διεθνή ειδησεογραφία γνώριζαν ότι η Κύπρος κινείται προς μια νέα συμφωνία επανένωσης, που απόρρεε από την ανακάλυψη των μεγάλων υπεράκτιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου νότια της νήσου της Ανατολικής Μεσογείου. Ωστόσο, κανείς μας δεν μπορούσε να προβλέψει η τουρκική πλευρά θα ήταν εκείνη που θα απευθυνόταν προς την Ευρώπη. Ο καθένας θα περίμενε ότι η κυπριακή δημοκρατία θα ηταν αυτή που θα προσέγγιζε τους Γερμανούς για βοήθεια στις διαπραγματεύσεις, δεδομένου ότι είναι ήδη μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αντ 'αυτού, είναι η τουρκοκρατούμενη βόρεια πλευρά της Κύπρου, της οποίας η πολιτική υπαγορεύεται από την Άγκυρα, ζητά από τους Ευρωπαίους να μεσολαβήσουν. Αυτό δείχνει ότι η Τουρκία είναι πλήρως έτοιμη για την επανένωση της Κύπρου και ευρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ζητήσει την γερμανική βοήθεια για να επιτύχει το σχέδιο της.

Για αυτές τις σχέσεις μεταξύ της Τουρκίας και της Γερμανίας έχουμε γράψει και εμείς πέρυσι στα άρθρα μας για την Κύπρο.

Και εκτός των άλλων, ο ανατολίτης κόλακας υπουργός Εξωτερικών του ψευδοκράτους προσπαθεί να συσχετίσει την επανένωση της Κύπρου με το παράδειγμα της επιτυχούς επανένωσης της Γερμανίας το 1989, υποσχόμενος πως μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της κυπριακής ενοποίησης η Γερμανία δεν θα παραιτηθεί, αλλά μάλλον να συνεχίσει να είναι ο κυρίαρχος παίκτης στην μετά-την ενοποίηση κυπριακή πολιτική.



Την επομένη ημέρα : Τετάρτη, 2 Απριλίου 2014, 15:37

Επιβεβαιώθηκε η επίσκεψη της Μέρκελ στην Αθήνα

Πρώτη καταχώρηση: Τετάρτη, 2 Απριλίου 2014, 15:37

Την επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ στην Αθήνα, στις 11 Απριλίου, επιβεβαίωσε ο αναπληρωτής εκπρόσωπος της γερμανικής καγκελαρίας.

Ο κ. Στράιτερ είπε ότι η κα Μέρκελ θα συναντηθεί με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, αλλά επιφυλάχθηκε να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες τις επόμενες ημέρες.

Η είδηση της επίσκεψης έγινε αρχικά γνωστή από τη «Sueddeutsche Zeitung», σε σημερινό δημοσίευμα της οποίας αναφέρεται πως το ταξίδι θα πραγματοποιηθεί «προκειμένου να στηριχθούν οι μεταρρυθμίσεις του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος υφίσταται έντονη πολιτική πίεση στο εσωτερικό».

Μπλα, μπλα, μπλα …..



Χμ, εξαναγκασμένες να κινηθούν με από την επανένωση της Κριμαίας και της Ρωσίας. η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες αυξάνουν τις διπλωματικές προσπάθειες για επανένωση της Κύπρου.

Αυτό που προωθεί τις προσπάθειές τους είναι η ανακάλυψη των δύο μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ανατολική μεσόγειο που αν αξιοποιηθούν και μεταφέρονται στην Ευρώπη, θα μπορούσαν να μειώσουν την εξάρτηση της ΕΕ από τα ρωσικά καύσιμα.

Το πρώτο από αυτά είναι το πεδίο αερίου Λεβιάθαν. Αρχικά ανακαλύφθηκε τον Ιούνιο του 2010 στα ισραηλινά ύδατα, και χαιρετίστηκε ως ένα από τα μεγαλύτερα offshore αποθέματα φυσικού αερίου κατά την τελευταία δεκαετία.


Το δεύτερο, το πεδίο της Αφροδίτης, ανακαλύφθηκε στα τέλη του 2011, στα βόρεια του Λεβιάθαν και εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρος.
Ενώ το αποθεματικό της Αφροδίτη δεν είναι τόσο μεγάλο όσο του Λεβιάθαν, η εκμετάλλευση του θα παράσχει την απαιτουμένη ανάσα στην ακρωτηριασμένη οικονομία της Κύπρου για τα επόμενα χρόνια.

Ωστόσο, τόσο για την Κύπρο οσο και το Ισραήλ είναι σίγουρο οτι δεν μπόρουν να αντλήσουν κανένα οικονομικό όφελος από τις μεγάλες πηγές φυσικού αερίου τους, εάν δεν το διαθέσουν στην αγορά.
Και εδω είναι όπου «έρχεται» η επανένωση της Κύπρου.

Μπορεί μεν να υπήρξαν αμέτρητες προσπάθειες για να ενοποιηθεί το νησί αλλά όλες τους έχουν αποτύχει.
Τώρα, με την ανακάλυψη αυτών των κοιτασμάτων φυσικού αερίου, την ελπίδα για την ενοποίηση είναι πιο ρεαλιστική από ποτέ.

Γιατί αυξάνονται οι πιθανότητες της ενοποίησης;

Γιατί τώρα μιλά το χρήμα.

Και το χρήμα στην παρούσα περίπτωση θα μπορούσε να είναι ένα από τα σπουδαιότερα διαπραγματευτικά χαρτιά.



Για να διοχετευτεί το φυσικό αέριο στην αγορά, θα πρέπει πιθανότατα να περάσει από την Τουρκία διότι όπως έχουμε ξαναγράψει ... "ένα terminal στην Κύπρο που θα διέθετε αέριο σε πλοία στοιχίζει περίπου 12 δισεκατομμύρια ... κλπ.κλπ "

Η Τουρκία, ακριβώς βόρεια της η Κύπρου, γίνεται η μεγάλη διαμετακομίστρια ενέργειας με τις συνδέσεις αγωγών της προς την Ευρώπη.

Η Τουρκία είναι ενθουσιασμένη με την προοπτική της διαπραγμάτευσης, διότι θέλει απεγνωσμένα να διαφοροποιηθούν οι εισαγωγές φυσικού αερίου από τον Ρωσικό- ιρανικό άξονα.

Ωστόσο, η συμφωνία είναι δυνατή μόνο μετά από μια ειρηνευτική συμφωνία με την Κύπρο..

Ως εκ τούτου, λόγω της ευθυγράμμισης των οικονομικών συμφερόντων, και πρόσφατα την απειλή από τη Ρωσία, τόσο η Ευρώπη όσο και η Τουρκία θέλουν να προχωρήσει η συμφωνία Κατά συνέπεια, η πίεση αυξάνεται και προς τις δύο πλευρές της Κύπρου. Εκεί που η διπλωματία απέτυχε επί χρόνια, η απροσδόκητη οικονομική (διπλωματία) φαίνεται να πετυχαίνει.

«Κάντε τα μαθηματικά σας ... Αν επανενωνόταν η Κύπρος θα οδηγούσε σημαντικές επενδύσεις στο νησί », δήλωσε ο απερχόμενος απεσταλμένος του ΟΗΕ στην Κύπρο Αλεξάντερ Ντάουνερ ενώ «η πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Κύπρο : Γνωρίζουμε ότι χωρίς λύση στην Κύπρο, η μετακίνηση του φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω της Τουρκίας ή στην τουρκική αγορά θα είναι τουλάχιστον πολύ πιο δύσκολη, ίσως αδύνατη»

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι επίσης πεπεισμένη για τη συμφωνία. Στις 27 Μαρτίου, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής José Manuel Barroso σκηνοθέτησε συνεδρίαση στις Βρυξέλλες δηλώνοντας: "Το θάρρος που επέδειξαν οι δύο ηγέτες της κοινότητας να επαναλάβουν τις συνομιλίες και το θετικό κλίμα που προκάλεσαν αυτές στο νησί ενισχύσει την πίστη μου για αυτήν την πραγματική ευκαιρία για την επίλυση για τα καλά του ζητήματος Κύπρου. "



Η επαναπροσέγγιση δεν μπορεί να συμβεί εν μία νυκτί, καθώς εξακολουθούν να υπάρχουν μια σειρά από ζητήματα που χωρίζουν την Κύπρο και η σύνδεση του φυσικού αερίου της ανατολικής Μεσόγειου με την Ευρώπη δεν θα λύσει πλήρως την εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία.

Όμως, η συμφωνία του φυσικού αερίου φαίνεται να πιέζει την Κύπρο να ολοκληρώσει την επανένωση της και στη συνέχεια περαιτέρω εγκλωβισμό της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή σφαίρα επιρροής.

Η Τουρκία, από την πλευρά της, αναμένει ότι το 2014 θα φέρει νέα ώθηση ώστε να βρεθεί μια λύση τόσο στις ενταξιακές σχέσεις της με την Ευρώπη οσο και στο κυπριακό ποντάροντας στην ελληνική προεδρία της ΕΕ που θα μπορούσε να διαδραματίσει ένα ρόλο στην άσκηση πίεσης για τη διαδικασία με στόχο τη διαμόρφωση ενός νέου πλαισίου για τις συνομιλίες.

Εσείς πιστεύετε ακόμη ότι η frau Μέρκελ μας έρχεται αύριο για να γιορτάσει με τον Benny την έξοδο μας στις αγορές ή για να δώσει την ευκαιρία για διαδηλώσεις στον ανταρσυα ;;;;;

HEIL GAP ( or mind the GAP)


Υ.Γ.

Είναι προφανές ότι σήμερα την Κύπρο την σώζει μόνο η αντίδραση του Ισραήλ που δεν πρέπει να δεχτεί να γίνει το γιουσουφακι της Τουρκιάς αναβαθμίζοντας την σε γεωστρατηγικη δύναμη και διορίζοντας την κυριολεκτικά δραγουμάνο της με την εξαγωγή του φυσικού αερίου μέσω των αγωγών των Τουρκαλάδων ....

Πηγή

ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. (FASCISM INC) (ντοκιμαντέρ)

http://olympia.gr/2014/04/11/%cf%86%ce%b1%cf%83%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%83-%ce%b1-%ce%b5-fascism-inc-%ce%bd%cf%84%ce%bf%ce%ba%ce%b9%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%ad%cf%81-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%80%cf%81%ce%ad%cf%80%ce%b5/

Επειδή φασισμός δεν είναι μόνο η Χρυσή Αυγήςαλλά και οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες και οι εκδότες που την εξέθρεψαν……
Επειδή η οικονομική κρίση που ευνοεί την ανάπτυξη του φασισμού και του ναζισμού είναι μπροστά μας και όχι πίσω μας…
Επειδή ολόκληρη η Ευρώπη βυθίζεται στο σκοτάδι της άκρας δεξιάς…

Οι δημιουργοί του Debtocracy και του Catastroika επιστρέφουν με ένα νέο ντοκιμαντέρ.

Θέλουμε να σας διηγηθούμε μικρές, άγνωστες ιστορίες από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του φασισμού και τις διασυνδέσεις του με τα οικονομικά συμφέροντα κάθε εποχής.

Θα ταξιδέψουμε από την Ιταλία του Μουσολίνι, στην Ελλάδα της κατοχής, του εμφυλίου και της δικτατορίας και από τη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ στο σήμερα.

Το νέο ντοκιμαντέρ θα συνεχίσει στα βήματα του Debtocracy και του Catastroika, όπου περιγράψαμε τα αίτια της κρίσης χρέους, τις επιπτώσεις του μνημονίου, την κατάλυση της δημοκρατίας και το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της χώρας.

Το ντοκιμαντέρ ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε φιλοδοξεί να εμπνευστεί και να εμπνεύσει τα αντιφασιστικά κινήματα όλης της Ευρώπης και ταυτόχρονα να συνεχίσει ένα από τα μεγαλύτερα πειράματα ανεξάρτητης δημοσιογραφίας. Για άλλη μια φορά απορρίπτουμε κάθε χρηματοδότηση από κόμματα και εταιρείες και ανακοινώνουμε ότι το ντοκιμαντέρ θα κυκλοφορήσει ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς χρήσης και αναμετάδοσης. Και σε αυτή την περίπτωση σας θέλουμε όλους συμπαραγωγούς μας. Ενισχύστε οικονομικά την ολοκλήρωση του ντοκιμαντέρ στέλνοντας οποιοδήποτε ποσό μέσω Paypal ή τραπεζικού λογαριασμού αναφέροντας εάν θέλετε να MHN εμφανίζεται το όνομά σας στους τίτλους τέλους.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΝΤΟΜΙΚΑΝΤΕΡ ΕΔΩ (ανοίγει νέο παράθυρο)

ΥΠΕΡΤΡΙΠΛΑΣΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟ ΚΡΙΣΗΣ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΠΙΤΟΚΙΟ ΤΗΣ «ΕΞΟΔΟΥ» ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ (Του Π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ)

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15985:panagiotoy-eksodos&catid=58:oikonomiki-politiki&Itemid=182 

ΣΤΑ 6,44% ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΠΙΤΟΚΙΟ

Σε πρόσφατες δημοσιεύσεις ανέδειξα ως μείζον θέμα το νομικό καθεστώς με το οποίο προετοιμάστηκε και τελικά έγινε η «έξοδος» της Ελλάδας στις αγορές. Μετά την κάτω από πίεση επίσημη επιβεβαίωση από τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, λίγες μόνο ώρες πριν την δημοπρασία των ελληνικών ομολόγων, ότι η έκδοση τους θα πραγματοποιηθεί υπό ξένο δίκαιο και μάλιστα Αγγλικό (κάτι που αποτελεί πρωτοφανές γεγονός για χώρα της ευρωζώνης) μένει στον Τύπο και στα κόμματα της αντιπολίτευσης να ζητήσουν τα πλήρη στοιχεία για το νομικό καθεστώς κάτω από το οποίο δανείστηκε η Ελλάδα για να εξακριβωθούν οι ακριβείς νομικές δεσμεύσεις στις οποίες συμφώνησε εκ μέρους της η κυβέρνηση.
Μέχρι τότε, αξίζει να ανοίξουμε μία παρένθεση αναφορικά με το επιτόκιο με το οποίο δανείστηκε η χώρα, το οποίο αναληθώς προβλήθηκε ως χαμηλό ενώ στην πραγματικότητα και όπως θα διαπιστώσουμε στη συνέχεια, είναι πολλές φορές υψηλότερο από το αντίστοιχο με το οποίο δανειζόταν προ της κρίσης.
Κάθε πολίτης που έχει πάρει ποτέ δάνειο ή που είχε κάποια στιγμή τραπεζικό λογαριασμό γνωρίζει τη σημασία της διαφοράς ανάμεσα στο επιτόκιο και το πραγματικό επιτόκιο, δηλαδή το επιτόκιο μείον τον πληθωρισμό.
Για παράδειγμα, μία κατάθεση σε οποιαδήποτε ελληνική τράπεζα το 1974, έδινε τόκο μεγαλύτερο του 30%. Αυτό δε σήμαινε, όμως,, ότι όποιος είχε τα χρήματα του στην τράπεζα θα γινόταν κατά τριάντα και πλέον τα εκατό πλουσιότερος μέσα σε ένα έτος, γιατί απλούστατα ο πληθωρισμός ανερχόταν στο 33%. Έτσι, ελέγχοντας το πραγματικό επιτόκιο θα διαπίστωνε πως αν μία τράπεζα του πρόσφερε ετήσιο τόκο κάτω από τα επίπεδα του πληθωρισμού, στην ουσία θα προκαλούσε μείωση και όχι αύξηση στο κεφάλαιο του.
Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση του δανεισμού, ιδιωτικού ή κρατικού όπου για να διαπιστώσουμε το πραγματικό κόστος για το δανειζόμενο και το πραγματικό κέρδος για το δανειστή πρέπει να αφαιρέσουμε από το επιτόκιο τον πληθωρισμό.
Όσον αφορά στην Ελλάδα, εν προκειμένω, από την είσοδο της στην ευρωζώνη, το 2002, μέχρι τη στιγμή της κρίσης το 2010, ο μέσος πληθωρισμός κυμάνθηκε στο 3.2% και το μέσο επιτόκιο των 10ετών ομολόγων στο 4,6%. Έτσι το μέσο πραγματικό επιτόκιο δανεισμού σε ορίζοντας δεκαετίας ήταν: Επιτόκιο – Πληθωρισμός: 4,6% - 3,2% = 1,4%. Στο ίδιο διάστημα η Ελλάδα μπορούσε να δανειστεί από τις αγορές σε ορίζοντας εικοσαετίας με πραγματικό επιτόκιο, περίπου, στο 2,3%
Σήμερα, ωστόσο, ο πληθωρισμός της Ελλάδας είναι αρνητικός και το Μάρτιο του 2014 διαμορφώθηκε στο -1,49%. Έτσι, το πραγματικό επιτόκιο του 5εατούς ομολόγου που εξέδωσε η Ελλάδα είναι: 4,95% - (-1,49%) = 4,95%+1,49% = 6,44%.
Αυτό σημαίνει ότι η συγκεκριμένη έκδοση ομολόγων πενταετούς διάρκειας κόστισε στη χώρα 3,6 και 1,8 φορές περισσότερο απ' ότι η μέση έκδοση ομολόγων διπλάσιας (δεκαετούς) και τετραπλάσιας (εικοσαετούς) αντίστοιχα διάρκειας, στα προ της κρίσης χρόνια. Δηλαδή προκειμένου να δανειστούμε για πέντε χρόνια, πληρώσαμε 3,6 φορές ακριβότερα απ' ότι πληρώναμε σε όλα τα χρόνια μέχρι την κρίση προκειμένου να δανειστούμε για δέκα χρόνια.
Αν και το πραγματικό επιτόκιο δανεισμού της σημερινής έκδοσης ομολόγων είναι επιζήμιο για την Ελλάδα σε σχέση με το παρελθόν της, είναι επικερδές για τους δανειστές της. Αυτό γιατί στο διάσημα μεταξύ 2002-2010 ο μέσος πληθωρισμός στην ευρωζώνη διαμορφώθηκε, περίπου, στο 2,5% ενώ σήμερα κυμαίνεται στο 0,5%. Έτσι το μέσο πραγματικό κέρδος των δανειστών της χώρας στις εκδόσεις ομολόγων δεκαετούς διάρκειας μεταξύ των ετών 2002-2010 ήταν 4,6% -2,5% = 2,1%, ενώ σήμερα είναι 4,95-0,5% = 4,45% και μάλιστα για ομόλογα πενταετούς διάρκειας.
Συμπερασματικά, εξετάζοντας το πραγματικό κόστος που προκύπτει για την Ελλάδα από την έκδοση πενταετών ομολόγων της 10ης Απριλίου από τη σκοπιά του επιτοκίου και μόνο και χωρίς να λάβουμε υπόψη το νομικό πλαίσιο, διαπιστώνουμε ότι αυτό είναι υπερτριπλάσιο του αντίστοιχου στα χρόνια προ της κρίσης και μάλιστα αυτού που αφορούσε σε δανεισμό διπλάσιας διάρκειας.
Τουναντίον τα κέρδη για τους δανειστές είναι υπερδιπλάσια γεγονός που σε συνδυασμό με τις νομικές εξασφαλίσεις που έλαβαν φαίνεται να δικαιολογεί απόλυτα γιατί η ζήτηση υπερκάλυψε σε τόσο μεγάλο βαθμό την προσφορά.
Πηγή:TVXS.gr

Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

Ένα μπουκέτο για την υψηλή επισκέπτρια: Το Ενοχο Μυστικό Κατακράτησης Θησαυρού Ναζιστικής Λεηλασίας!

http://olympia.gr/2014/04/11/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%ba%ce%ad%cf%84%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%85%cf%88%ce%b7%ce%bb%ce%ae-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%ba%ce%ad%cf%80%cf%84%cf%81%ce%b9/

Σκελετοί στα Υπόγεια Καγκελαρίας
Το Ενοχο Μυστικό Κατακράτησης  Θησαυρού Ναζιστικής Λεηλασίας
΄Εργα τέχνης Μουσείων και συλλογών

     Τού Μιχαήλ Στυλιανού

Η κυβέρνηση της κυρίας Μέρκελ απέκρυπτε επί δύο χρόνια την ύπαρξη στην κατοχή της, μετά από ανακάλυψη και κατάσχεση, λεηλατημένου από τούς Ναζί θησαυρού από 1.400 πίνακες συνολικής αξίας ενός δισεκατομμυρίου τριακοσίων ογδόντα χιλιάδων δολλαρίων.

H υπόνοια ότι απέβλεπε στην ίδιοποίηση (από το γερμανικό κράτος) της ναζιστικής λείας του β’ Παγκοσμίου πολέμου στηρίζεται σε τέσσερεις αποχρώσες ενδείξεις:

Φωτο: Ο ναζιστής υπουργός Προπαγάνδας Τζόζεφ Γκαίμπελς (κέντρο) σε επίσκεψη έκθεσης κατασχεμένων έργων «εκφυλισμένης τέχνης», σε φωτογραφία από τα γερμανικά αρχεία.
1.- Η κατάσχεση των 1.400 πινάκων, τον Μάρτιο του 2012 στο Μόναχο, σε διαμέρισμα εμπόρου έργων τέχνης, μετά διετή παρακολούθησή του, έγινε με την πρόφαση φορολογικού αδικήματος!
2.- Η κυβέρνηση της κ.Μέρκελ αναγκάσθηκε να ομολογήσει την ύπαρξη αυτού του καλλιτεχνικού θησαυρού στα χέρια του γερμανικού κράτους μόνο κατόπιν διαρροής της πληροφορίας στο γερμανικό περιοδικό Φόκους, πέρισυ τον Νοέμβριο.
3.- Ο έμπορος έργων τέχνης, κάτοχος του θησαυρού, Κορνέλιους Γκούρλιτ, σε μήνυση κατά του γερμανικού δημοσίου υποστηρίζει ότι οι γερμανικές αρχές ενήργησαν παρανόμως, χρησιμοποιώντας την ψευδή κατηγορία της φοροδιαφυγής για την κατάσχεση της καλλιτεχνικής συλλογής του. Και ότι τον διαβεβαίωσαν ότι θα την επέστρεφαν χωρίς καθυστέρηση. Επιχειρηματολογεί ότι δεν κατηγορείται με έγκλημα και ότι το αδίκημα της κατοχής αντικειμένων λεηλατημένων από τους Ναζί έχει παραγραφεί από το 1975.
4.- Λεηλατημένοι από τους Ναζί πίνακες ανακαλύφθηκαν εκτεθειμένοι και στη Μπούντεσταγκ, στο γερμανικό κοινοβούλιο, από ιστορικό της τέχνης, όπως αποκάλυψε η εφημερίδα Μπίλτ στις 30 Ιανουαρίου. Εκπρόσωπος του κοινοβουλίου εδήλωσε τότε ότι πρόκειται για δύο «ύποπτες περιπτώσεις» και πρόσθεσε ότι η έρευνα του ιστορικού στη συλλαγή της Βουλής άρχισε το 2012 και είναι άγνωστο πότε θα τελειώσει…
                           Ενδιαφέρει και την Ελλάδα
Η πτυχή ελληνικού ενδιαφέροντος σ’ αυτήν την υπόθεση– η οποία εκθέτει επώδυνα μια κυβέρνηση υποδυόμενη τον κήρυκα ηθικής καθαρότητας- βρίσκεται στο γεγονός ότι, υπό την πίεση των αποκαλύψεων και των δικηγόρων του Κορνέλιους Γκούρλιτ, ο οποίος διεκδικεί την επιστροφή του θησαυρού «του» από 1638 τελικά πολύτιμους πίνακες, ως παρανόμως κατασχεθέντες, κατατέθηκε νομοσχέδιο για την κατάργηση της μετά τριακονταετία παραγραφής του αδικήματος κλεπταποδοχής.
Το νομοσχέδιο αυτό – το οποίο ασφαλώς αφορά και θησαυρούς που λεηλάτησαν οι ναζιστικές δυνάμεις κατοχής από την Ελλάδα- θα πρέπει να υιοθετηθεί από την κυβέρνηση της κ.Μέρκελ και να ψηφισθεί και από τις δύο γερμανικές βουλές. Προηγούμενες προσπάθειες για την αλλαγή αυτού του νόμου (η πιό πρόσφατη το 2001) είχαν αποτύχει, αλλά ελπίζεται νά έχει τώρα καλύτερη τύχη, υπό τον διεθνή θόρυβο που έχει ξεσηκώσει η ανακάλυψη στά άδυτα του γερμανικού κράτους αυτού του θησαυρού έργων τέχνης, πού είχαν λεηλατηθεί στον Β’ Π.Π από μουσεία, δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές κατεχομένων από τους Ναζί χωρών της Ευρώπης.
Η σύμπτωση της επίσκεψης της Γερμανίδας καγκελαρίου προσφέρει στον κ. Σαμαρά την ευκαιρία, την αφορμή, ή την πρόφαση να υπομνήσει στην κ. Μέρκελ την εκκρεμότητα του ανεξόφλητου Κατοχικού Δανείου, των Λεηλατημένων θησαυρών και των Πολεμικών Επανορθώσεων- ό,τι,τέλος πάντων, προφθάσει ή τολμήσει να επικαλεσθεί…
Δίκες στην Ουάσιγκτων και Βερολίνο

Προσφυγές δικαιούχων κατά του γερμανικού δημοσίου για την υπόθεση αυτή έχουν αρχίσει να τροφοδοτούν μια λαίμαργη διεθνή δημοσιότητα.
Άρθρο του Σόρεν Κέρν,του αμερικανικού Ινστιτούτου Γκαίητστόουν, αναφέρει ότι ο έμπορος τέχνης Κορνέλιους Γκούρλιτ τελούσε υπό παρακολούθηση από το 2010 με την υποψία της λαθρεμπορίας έργων της ναζιστικής λείας. ΄Ερευνα, το 2012, στο διαμέρισμά του στο Μόναχο, οδήγησε στην ανακάλυψη, πίσω από βουνά από κοσέρβες, 1.379 έργων τέχνης ( σχέδια, λάδια, ακουαρέλες, λιθογραφίες) μεγάλων ζωγράφων, αξίας υπολογιζόμενης σε 1,4 δις. δολλάρια.
Μολονότι οι Γερμανοί εισαγγελείς κατέσχεσαν τον καλλιτεχνικό θησαυρό, η ανακάλυψη και κατάσχεσή του κρατήθηκε μυστική από τη δημοσιότητα και δεν έγινε γνωστή παρά δύο χρόνια αργότερα, πέρισυ τον Νοέμβριο, από διαρροή στο περιοδικό Φόκους.
Μετά τον θόρυβο που προκάλεσε η υπόθεση και το ενδιαφέρον εβραϊκών οργανώσεων που εκίνησε, η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε και διόρισε επιτροπή ερεύνης από ειδικούς για την ανακάλυψη της προέλευσης των έργων του καλιτεχνικού θησαυρού.
Στις 26 Μαρτίου ανακαλύφθηκε και άλλη παρτίδα από 180 πίνακες της συλλογής του Γκούρλιτ, που ήσαν κρυμμένοι σε ψευδότοιχο δεύτερης κατοικίας του στο Σάλτσμπουρκ, στην Αυστρία. Στο ίδιο σπίτι οι ερευνητές είχαν ανακαλύψει στις 10 Φεβρουαρίου άλλους 58 πίνακες.
Συνολικά η παρτίδα ου Σάλτσμουργκ περιλαμβάνει 238 έργα, μεταξύ των οποίων πίνακες, ακουαρέλες και σχέδια, των Σεζάν, Γκωγκέν, Μονέ, Πικάσσο, Ρενουάρ, Λωτρέκ και άλλων μεγάλων ζωγράφων, αξίας πολλών δεκάδων εκατομμυρίων.
Η κρατική επιτροπή έρευνας επέστρεψε ήδη στον Γκούρλιτ αρκετές εκατοντάδες έργα της συλλογής , ως νομίμως κτηθέντα από τον πατέρα του ή τον ίδιο, πρίν από την άνοδο των Ναζί στην εξουσία το 1933 ή μετά την ήττα της Γερμανίας το 1945.
                  
               Λεηλατημένα Μουσεία και Συλλογές

Από τα 970 έργα τέχνης που απομένουν στην κατοχή του του γερμανικού δημοσίου, 380 είναι κομμάτια της (για τους Ναζί) «εκφυλισμένης τέχνης», που είχαν αρπαγεί από μουσεία, δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές κατεχομένων στον πόλεμο χωρών. Των υπολοίπων 590 δεν έχει ακόμη εξακριβωθεί η προέλευση.
Εναντίον του γερμανικού δημοσίου κινούνται τώρα δύο δικαστικές υποθέσεις, σε δικαστήριο της Ουάσιγκτων και σε γερμανικό δικαστήριο,
Στην πρώτη, ένας επιζήσας του Ολοκαυτώματος 88ετής κάτοιμος Νέας Υόρκης, οποίος διεκδικεί την επιστροφή πίνακα του ζωγράφου Μάξ Λίμπερμαν που οι ναζί «κατέσχεσαν» από θείο του, αναφέρει στην αγωγή του ότι « Η Γερμανία και η Βαυαρία δεν εξηγούν γιατί εκάλυψαν επί δύο χρόνια με μυστικότητα την ανακάλυψη των λεηλατημένων από τους Ναζί έργων τέχνης, μυστικότητα που θα εμπόδιζε αντι να συμβάλει στην ανακάλυψη των δικαιούχων». Και τονίζει ότι « κάθε μέρα που οι κατηγορούμενοι ( Γερμανία και Βαυαρία) στερούν από τους δικαιούχους όσα τους άρπαξαν οι Ναζί, συνεχίζουν τον κατατρεγμό των θυμάτων του ναζισμού.»
Στη δεύτερη υπόθεση, ο έμπορος έργων τέχνης Κορνέλιους Γκούρλιτ, σε μήνυση που υπέβαλε στις 14 Φεβρουαρίου κατά του γερμανικού δημοσίου, υποστηρίζει ότι «οι γερμανικές αρχές εχρησιμοποίησαν ψευδείς κατηγορίες περί φοροδιαφυγής ως πρόσχημα για να κατάσχουν τις εκατοντάδες έργων τέχνης «της συλλογής του» και ότι τον διαβεβαίωσαν ότι θα του τα επιστρέψουν χωρίς καθυστέρηση.»
Προσθέτει ότι δεν υπάρχει νομικό έρρεισμα για την κατάσχεση της συλλογής του, δοθέντος ότι το γερμανικό Αστικό Δίκαιο προβλέπει την παραγραφή μετά πάροδο τριακονταετίας του δικαιώματος διεκδίκησης περιουσίας που εχει κλαπεί και η περίοδος έχει λήξει το 1975. Αλλά σε ανακοίνωσή του δηλώνει ότι εάν προκύψουν διεκδικήσεις από εβραίους νόμιμους δικαιούχος είναι πρόθυμος να ανταποκριθεί. ΄Ηδη οι δικηγόροι του διαχειρίζονται την επιστροφή πίνακα του Ματίς στους κληρονόμους του Πωλ Ρόζεμπεργκ, του οποίου την Γκαλερί στο Παρίσι ελεηλάτησαν οι Γερμανοί το 1940.
Μετά την προφυγή Γκούρλιτ τα δικαστήρια, οι γερμανικές αρχές κατήρτισαν νομοσχέδιο (που ονομάσθηκε LexGurlitt) για την κατάργηση της παραγραφής του δικαιώματος σε κλαπείσα περιουσία. Το νομοσχέδιο που κατατέθηκε την ίδια μέρα με την μήνυση Γκούρλιτ, θα πρέπει να υιοθετηθεί από τηνκυβέρνηση της κ. Μέρκελ και τις δύο βουλές.

Η «έξοδος στις αγορές» και η προβοκάτσια της έκρηξης σε παγιδευμένο όχημα (του Θύμιου Παπανικολάου)

http://olympia.gr/2014/04/10/%CE%B7-%CE%AD%CE%BE%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CF%84%CF%83/

Κάθε μεγάλη συμφορά και κάθε μεγάλο ψεύδος των δωσίλογων ανδρεικέλων του 4^ου Ράιχ, ΔΕΝ συνοδεύεται μόνο με τις υστερίες των γκαιμπελίσκων της «ενημέρωσης» που εμφανίζουν το μαύρο-άσπρο και θριαμβολογούν, ΑΛΛΑ και με μια τρομοκρατική ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ.

Το «έξοδος στις αγορές», αυτό το μυθικό εύρημα των «μεγαλοαπατεώνων» της κυβερνητικής «συμμορίας» του 4^ου Ράιχ  και το συνακόλουθο υστερικό παραλήρημα των «εγκάθετων» (δημοσιογραφικές πόρνες), δεν ήταν δυνατόν να μην συνοδευτεί και με μία τρομοκρατική προβοκάτσια του παρακράτους (εδώ μέσα είναι και η κυβερνητική «εγκληματική οργάνωση») και των μυστικών υπηρεσιών.
Το παρακράτος κτύπησε για να «ξεπλύνει» το παρακράτος στην υπόθεση Μπαλτάκου…               Αλλά και να δώσει το άλλοθι στην κυβέρνηση του παρακράτους να ανεμίσει πιο δυνατά» τον «μπαμπούλα» της «αποσταθεροποίησης», συνδέοντάς τον με το …ιστορικό επίτευγμα της «εξόδου στις αγορές»!!!               Η νέα συμφορά, αυτή δηλαδή, που θα έλθει αν η ουτοπία για «έξοδο στις αγορές» γίνει πραγματικότητα (η Ελλάδα-οικόπεδο των τοκογλύφων), εμφανίζεται από τη μια σαν …ιστορικός άθλος και από την άλλη η τρομοκρατική προβοκάτσια θα χρεωθεί σε εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που «αποσταθεροποιούν» την πορεία της χώρας και το μεγάλο …επίτευγμα της κυβέρνησης!!!               Έρχεται, λοιπόν, η νέα αυτή τρομοκρατική προβοκάτσια να «ξεπλύνει» αφενός τα παρακρατικά κυβερνητικά παιχνίδια με τη Χρυσή Αυγή και αφετέρου να συνδέσει την «τρομοκρατία» με τις δυνάμεις της «αριστεράς» που «αποσταθεροποιούν» τη χώρα, συνεπώς και την «έξοδο στις αγορές»!!!               Τόσο πωρωμένοι «απατεώνες» είναι τα κυβερνητικά ανδρείκελα, οι «νταβάδες»  και οι πόρνες τους.               Και τόσο χοντροκομμένες τρομοκρατικές προβοκάτσιες και συνωμοσίες ψεύδους και ΑΠΑΤΗΣ, στήνουν…               Μέχρι τις εκλογές πολλά θα παιχτούν ακόμα, πολλά άγρια και θανατηφόρα κτυπήματα θα δεχτεί ο εγκέφαλός μας και η σκέψη μας…               Στόχος τους να κάνουν θρύμματα τον εγκέφαλό μας για να μην μπορεί να σκεφτεί…               Και μπροστά σ’ αυτό το μακάβριο παιχνίδι του ΨΕΥΔΟΥΣ, των συνωμοσιών και του εμπαιγμού μας από την κυβερνητική «συμμορία», η «αριστερά», αντί να κατεβεί στο δρόμο, με το σύνθημα «φωτιά και τσεκούρι» στα ανδρείκελα του 4^ου Ράιχ, παίζει στο τερέν του κυβερνητικού  παρακράτους και των τρομοκρατικών προβοκατσιών …κυνηγώντας ψήφους!!!               Να …κυνηγήσει ψήφους, αλλά με το λαό στο δρόμο, με στήριγμα την ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ λαϊκή ΟΡΓΗ και ΟΧΙ με  το εκλογικό εμπόριο της λαϊκής ΟΡΓΗΣ…               Και ένα άμεσο σύνθημα για να μην θρυμματιστεί ο εγκέφαλός μας και τρελαθούμε τελείως είναι: «Σπάστε τις τηλεοράσεις και πετάξτε στον κάλαθο τις εφημερίδες των νταβάδων»…               Η παρακάτω εικόνα συνηγορεί:               Για να διασώσουμε το δικό μας εγκέφαλο από την ΟΡΓΗ θα σταματήσουμε εδώ…   

  ΠΗΓΗ:http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=32908#32908