Σάββατο 4 Μαΐου 2013

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟΙ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ: Η μυθική γιγαντομαχία ξεκίνησε στην Ευρώπη. - Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ


Ελλάς vs Γερμανίας.
...Το Φως απέναντι στο Σκότος.
...Η Ζωή απέναντι στον Θάνατο.
...Το Γέλιο απέναντι στον Θρήνο.
...Η Δημοκρατία απέναντι στον Ναζισμό.












Αθάνατο Μνημείο του ελληνισμού,
που δέχεται ...επισκέπτες,
για να δακρύσουν από συγκίνηση, επειδή είναι ...άνθρωποι.
  


Αθάνατο Μνημείο του γερμανισμού,
που δέχεται ...επισκέπτες, για να κλάψουν από αγανάκτηση,
επειδή είναι ....άνθρωποι.







Αθήνα...
...η πόλη όπου γεννήθηκε και λειτούργησε για πρώτη φορά η Δημοκρατία.

Βερολίνο...
...η πόλη όπου κάηκε για πρώτη φορά η Δημοκρατία.

 








Το "σμίλευμα" του ανθρώπινου κορμιού,
όπως "έβλεπαν" τον άνθρωπο οι Έλληνες.
 


Το γερμανικό "σμίλευμα" του ανθρώπινου κορμιού,
όπως το κατάντησαν οι Γερμανοί.
  









"Πυρπόληση" της Ευρώπης από την Ελλάδα.



Πυρπόληση της Ευρώπης από τη Γερμανία.








Ο ελληνικός χορός διδάσκει τον κόσμο.




Ο γερμανικός χορός "διδάσκει" τον κόσμο.
  

  






Ελληνίδες ιέρειες στην υπηρεσία του ανθρώπου.
 


Γερμανίδες ιέρειες στην υπηρεσία ...γενικώς.
 









Εκκίνηση ελληνικού μαραθωνίου στον ιστορικό Μαραθώνα.
 


Εκκίνηση γερμανικού "μαραθώνιου" στο ιστορικό Νταχάου.
 






Διάπλαση των ελληνοπαίδων στον στίβο.

 



Διάπλαση των γερμανοπαίδων στον ...φούρνο.









Ελληνικές επιστημονικές μελέτες
 



Γερμανικές επιστημονικές μελέτες.







Μεγάλος Έλληνας δάσκαλος με απόλυτη ταπεινότητα
"δείχνει" τον Θεό με το χέρι.




Μεγάλος Γερμανός "δάσκαλος" με απόλυτο θράσος
παριστάνει τον Θεό και δείχνει με το χέρι.
 









Αρχαιολογικά Μουσεία
για αυτά που έφτιαξαν οι Έλληνες για όλον τον κόσμο.
  



Αρχαιολογικά Μουσεία
για αυτά που έκλεψαν οι Γερμανοί απ΄ όλον τον κόσμο.
  







Ελληνική Δωρεά στον κόσμο.



Γερμανική Δωρεά στον κόσμο.
 








Γερμανός, που γνώρισε τους Έλληνες
και ...έγινε ευτυχής



Ελληνίδα, που γνώριζε τους Γερμανούς
και ...δεν θα λέγαμε το ίδιο.
 








Η σωματική "γράμμωση",
που προκύπτει από την πάλη των Ελλήνων.
 


Η σωματική "γράμμωση",
που προκύπτει από την πάλη των Γερμανών.
 








Μέθοδος γρήγορου εξελληνισμού
με μη ανταγωνιστικούς ...δασκάλους.
 


Μέθοδος γρήγορου εκγερμανισμού
με τους ανταγωνιστικότερους ..."δασκάλους".
 










Η ελληνική τέχνη των πιο φωτεινών ονείρων του ανθρώπου.
Η τέχνη και το ταλέντο στην υπηρεσία της ανθρώπινης ομορφιάς και υγείας.
 




Η γερμανική τέχνη των πιο σκοτεινών εφιαλτών του ανθρώπου.
Η τέχνη του σκότους και της σκιάς.
Η τέχνη των ατάλαντων και των δυστυχών
στην υπηρεσία της διαστροφής και της ανθρώπινης αναπηρίας.








Ιερά χαλάσματα ήταν τα "ίχνη",
που άφησαν οι Έλληνες στο πέρασμά τους.
 


Χαλάσματα, γενικώς, ήταν και τα "ίχνη",
που σου επέτρεπαν να ανακαλύψεις από πού πέρασαν οι Γερμανοί.
 








Έλληνες, που θυσιάστηκαν για την Ευρώπη
και ακόμα τους ...υμνούνε.




Γερμανοί, που θυσίασαν την Ευρώπη
και ακόμα τους ...καταριούνται.
 








Εποχούμενος Αρχιστράτηγος των Ελλήνων,
όπως τον "είδε" ένας ...Γερμανός.
 


Εποχούμενος Αρχιστράτηγος των Γερμανών,
όπως τον βλέπουν ...οι Έλληνες.
 









Τα "θεϊκά" δώρα της Γερμανίας στον κόσμο...
...Δωροθέα Binz, εγκληματίας κατά της ανθρωπότητας ...ΤΟΤΕ.
 


Τα "θεϊκά" δώρα της Γερμανίας στον κόσμο...
...Δωροθέα Merkel, εγκληματίας κατά της ανθρωπότητας ...ΤΩΡΑ.
 








Καρπός της ελληνικής πνευματικής δωρεάς προς τον άνθρωπο
ήταν η Γαλλική Επανάσταση και ο Διαφωτισμός.




Καρπός των αναγκαστικών γερμανικών πνευματικών "δανείων"
προς τον άνθρωπο είναι ο Ναζισμός και ο Σταλινισμός.
 









Η "επέλαση" των αρχαίων Ελλήνων στην Ευρώπη
έδωσε άπειρη "πίστωση" στους σύγχρονους Έλληνες,
που ακόμα και σήμερα αναγνωρίζεται από όλους τους λαούς της.
 




Η "επέλαση" των Γερμανών στην Ευρώπη
έδωσε άπειρα χρέη στους σύγχρονους Γερμανούς,
που τους ψάχνουν όλοι, για να διευθετήσουν τις μεταξύ τους εκκρεμότητες.
 









Ανασκαφές, για να έρθουν στο φως τα έργα των Ελλήνων.




Ανασκαφές, για να έρθουν στο φως τα "έργα" των Γερμανών.
 








Ενθουσιασμός στην Ελλάδα
για την ανακάλυψη των βασιλικών τάφων της αρχαίας Βεργίνας.
 



Ενθουσιασμός στη Γερμανία
για την ανακάλυψη χαμένου βερολινέζικου Καμπαρέ από το 1930.
...Ο καθένας στα "κυβικά" του.
 








Το "ενάρετο" κράτος,
που ανεπιτυχώς προσπάθησε να πάρει τα πάντα από την ανθρωπότητα
και ...δεν πληρώνει ποτέ τα χρέη του.
 


Το "διεστραμμένο" κράτος,
που επιτυχώς έδωσε τα πάντα στην ανθρωπότητα και σήμερα απειλείται
προκαταβολικά με αφανισμό, μη τυχόν και δεν πληρώσει τα χρέη του.
 






...Τελικά μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ ή μήπως όχι;
Όλα αυτά έχουν την εξήγησή τους.
Η Γερμανία δεν έχει εξαιτίας της τύχης αυτά τα χαρακτηριστικά.
Η Γερμανία είναι ένα τεχνητό κατασκεύασμα από κάποιους,
οι οποίοι ήθελαν να αλώσουν την Ευρώπη.
Δεν δείξαμε τυχαία τις αντιθέσεις.
Η Γερμανία έχει φτιαχτεί να είναι το αντίθετο της Ελλάδας.
Είναι η underground αυτοκρατορία της Ευρώπης.
Η αυτοκρατορία του σκότους και του ψεύδους.
Ιδιόμορφα παγιδευμένοι είναι οι Γερμανοί ...και όχι ιδιόμορφοι άνθρωποι.
Η Ομοσπονδιακή Γερμανία αποτέλεσε το όραμα του Χίτλερ και των Εβραίων χρηματοδοτών του ...Το όραμα των Εβραίων τοκογλύφων της Νέας Υόρκης και των υπαλλήλων τους στην Ευρώπη ...Το μεγάλο κόλπο των Εβραίων της Κεντρικής Ευρώπης ...Το επίτευγμα του Μαρξ, της Λούξεμπουργκ, του Κοέν, του Κάουτσκυ, του Μπάμπελ, του Μπερνστάιν, αλλά και του Κάφκα ...Η αιματοβαμμένη "σακούλα", που σκέπασε με σκότος την Πρωσία, τη Βαυαρία και όλα τα μέχρι τότε ανεξάρτητα γερμανικά πριγκιπάτα ...Η απόλυτη φασιστική "μηχανή", της οποίας κανένας δεν γνωρίζει τα πραγματικά αφεντικά και τους ιδιοκτήτες της ...Το κράτος των Ναζί, που κατέστρεψε την Ευρώπη στον πόλεμο ...Το κράτος των Ναζί, που υπνώτιζε την Ευρώπη με τις μεταπολεμικές "συγνώμες" του μέχρι να σηκωθεί στα "πόδια" του και να επιτεθεί ξανά ...Το κράτος των Ναζί, το οποίο σήμερα ξαναβυθίζει την Ευρώπη στο χάος και στην απελπισία ...Το κράτος του θείου Γκαίρινγκ και το κράτος του ανιψιού Σόιμπλε.
...Το κράτος του σκότους, της αγωνίας και της ενοχής ...Το κράτος, που "οραματίστηκε" ο γερμανόφωνος Εβραίος Κάφκα στα σανατόρια όπου περιφερόταν από τα πρώτα χρόνια της ζωής του ...Το κράτος, που ονειρεύτηκε ένας άρρωστος άνθρωπος, ο οποίος, εξαιτίας των προβλημάτων του, μισούσε τους ανθρώπους ...Το κράτος, που υπηρετούσε ανθρώπους σαν τον Κάφκα ...Το κράτος των τιμωριών, των αρρωστιών και των αναπηριών.
Ολόκληρη η Γερμανία είναι "ρυθμισμένη" με την καφκική "ιδιοσυχνότητα". Αυτοτροφοδοτεί αυτήν την "ιδιοσυχνότητα" με τους συνεχείς πολέμους και τα εκατομμύρια των νέων αναπήρων που "παράγει" σ' αυτούς και οι οποίοι στη συνέχεια "χρωματίζουν" την ειρηνική καθημερινότητά της. Επί έναν αιώνα έτσι ζούσαν οι Γερμανοί ...Συνέχεια με την αγωνία του εγκληματία, που περιμένει να κριθεί ...Συνέχεια με το άγχος των αποζημιώσεων των θυμάτων τους ...Συνέχεια με την αίσθηση του βάρους της τιμωρίας. Δύο παγκόσμιους πολέμους προκάλεσαν και τους έχασαν.
Πολέμους, τους οποίους για πρώτη φορά αντίκριζε η ανθρωπότητα. Πολέμους βιομηχανικού τύπου, οι οποίοι "παρήγαγαν" θύματα μαζικά ακόμα και μακριά από τα μέτωπα των μαχών. Πολέμους, οι οποίοι λειτουργούσαν σαν μηχανές του "κιμά" μέσα στις οποίες έμπαιναν ολόκληροι οι λαοί και όχι μόνον οι στρατοί τους. Με θάνατο δεν κινδύνευε μόνον ο στρατιώτης στη μάχη, αλλά και η εργάτρια στο εργοστάσιο, το οποίο βομβαρδιζόταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Με ακρωτηριασμό δεν κινδύνευε μόνον ο αξιωματικός της μάχης, αλλά και ο γέρος, ο οποίος καθόταν σε ένα πάρκο που θα το βομβάρδιζαν κατά λάθος. Αυτό ήταν το πρωτοφανές εκείνων των πολέμων. Οι πολεμικές συνέπειες ξέφευγαν από τα πεδία των μαχών και απειλούσαν ολόκληρους τους πληθυσμούς. Μαζικοί βομβαρδισμοί, θανατηφόρα αέρια, δηλητηριασμένα ύδατα κλπ. δεν ξεχώριζαν ένστολους από αμάχους και δεν άφηναν κανέναν έξω από τη μάχη.
Οι Γερμανοί πρωταγωνίστησαν σε αυτήν την πρωτοφανούς σκληρότητας και κόστους πολεμική δραστηριότητα. Ως ηττημένοι, πλήρωσαν το υψηλότερο ανθρώπινο κόστος των μεγαλύτερων ανθρωποσφαγών στην ιστορία της ανθρωπότητας. Δεκάδες εκατομμύρια νεκρών και άλλα τόσα εκατομμύρια αναπήρων ήταν το κόστος αυτής της επιλογής. Οι γενιές των Γερμανών της ειρήνης γεννιόνταν ανάμεσα σε ανάπηρους και ζούσαν ανάμεσα σε τάφους ...Οι πιο τυχεροί δεν ήταν ορφανοί, αλλά είχαν ανάπηρους γονείς από τους πολέμους ...Ανάπηρους συγγενείς και φίλους από τους τυφλούς μαζικούς βομβαρδισμούς....Μιλάμε για ζόφο, που, αν συνδυαστεί με τις κλιματολογικές ιδιομορφίες της Γερμανίας, μοιάζει με καφκικό εφιάλτη.
Μέσα στο ίδιο σπίτι υπήρχαν --λόγω αναπηριών-- διαφορετικά ανθρώπινα "είδη". Άλλος είχε μόνο πόδια και άλλος μόνο χέρια. Άλλος δεν άκουγε και άλλος δεν έβλεπε. Άλλος προσπαθούσε να φάει με τα πόδια και άλλος προσπαθούσε να περπατήσει με τα χέρια. Άλλος προσπαθούσε να "δει" με τα αυτιά και άλλος να "ακούσει" με τα μάτια ...Όλοι μέσα στο σπίτι, γιατί δεν βοηθούσε ο καιρός να βγει κανένας έξω από αυτό. Η ζωή ένας ατελείωτος πόνος γι' αυτούς που είχαν προβλήματα υγείας. Η ζωή ένα ατελείωτο "φορτίο" γι' αυτούς που αναλάμβαναν τις ευθύνες τους. Όταν η ζωή είναι είτε πόνος είτε βαρύτατη υποχρέωση, η χαρά της ζωής απλά δεν υπάρχει.  Σε τέτοιο περιβάλλον γεννιόταν η κάθε επόμενη γερμανική γενιά μετά τη δημιουργία της Γερμανίας.
...Μιλάμε για εφιάλτη, ο οποίος προκλήθηκε από τους αλλεπάλληλους πολέμους και τις απίστευτες συνέπειές τους ...Συνέπειες, οι οποίες αποτυπώνονταν "ανεξίτηλα" πάνω στα ανθρώπινα κορμιά ...Συνέπειες, οι οποίες έμπαιναν μέσα στο κάθε γερμανικό σπίτι. Το ανθρώπινο είδος για τους Γερμανούς δεν είχε δεδομένα σωματικά χαρακτηριστικά. Δεν ήταν γι' αυτούς αυτό, το οποίο έβλεπαν όλοι οι υπόλοιποι. Δεν είχε την απολυτότητα, που είχε για τους Έλληνες για παράδειγμα. Γνώριζε ένας Γερμανός τον πατέρα ενός φίλου του και προσπαθούσε να ανακαλύψει σε ποιο ανθρώπινο "υποείδος" ανήκε. Ανήκε σ' αυτούς που δεν είχαν πόδια ή σ' αυτούς που δεν είχαν χέρια; Έπρεπε να φωνάζει για να τον ακούνε ή απλά να δείχνει; Δεν είναι τυχαίο, δηλαδή, που ο εξπρεσιονισμός, ως καλλιτεχνικό ρεύμα, αναπτύχθηκε στη Γερμανία και μεταξύ των δύο μεγάλων πολέμων.
Ο εξπρεσιονισμός ήταν η έκφραση μιας ανυπόφορης και καθημερινής δυστυχίας ...Ήταν η τέχνη της κοινωνικής παρακμής ...Η τέχνη του πένθους ...Η τέχνη των μαρτύρων της αναπηρίας ...Η τέχνη των δυστυχών υπάρξεων της Γερμανίας ...Η αφηρημένη αποτύπωση της δυστυχίας τους, την οποία δεν άντεχαν να την βλέπουν σε μια ρεαλιστική της περιγραφή. Παραμόρφωναν μια πραγματικότητα, την οποία έτσι κι αλλιώς δεν άντεχαν να βλέπουν. Αν για τους Έλληνες αποτελούσε πρόκληση να αποτυπώσουν τέλεια το άψογο κορμί του Ερμή, για τους Γερμανούς δεν αποτελούσε καθόλου πρόκληση να περιγράψουν τέλεια κάτι, το οποίο θα ενδιέφερε να το δουν στην τελειότητά του μόνον οι γιατροί. Αν για τους Έλληνες το φως, που τους επέτρεπε να τα βλέπουν όλα, ήταν ο στόχος της αναζήτησης, για τους Γερμανούς το σκοτάδι έγινε ο καλύτερός τους φίλος, εφόσον έκρυβε ό,τι τους ενοχλούσε. "Απόνερα" εκείνου του γερμανικού εξπρεσιονιστικού "ρεύματος" είναι η σημερινή τάση με το όνομα Goth ...Οι μαυροφορεμένες "νύφες" του θανάτου, που τους αρέσει να κάθονται στο σκοτάδι ...Οι ζωντανοί, που θέλουν να "συναναστρέφονται" νεκρούς.
 Αυτό, δηλαδή, το οποίο είδαμε το τελευταίο αιώνα από τη Γερμανία, δεν πρέπει να μας φαίνεται παράξενο. Όταν η εξοικείωση ενός λαού με την ανθρώπινη αναπηρία και τον πόνο είναι τόσο μεγάλη, οι πόλεμοι, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή τα εγκλήματα δεν είναι μακριά. Υποφέρουν τόσο πολύ, που στο τέλος μισούν όλους εκείνους που δεν υποφέρουν. Θέλουν να ξεφορτωθούν τους εφιάλτες τους, ακόμα κι αν πρέπει να αυτοβασανιστούν ...Ακόμα κι αν πρέπει να τους περιορίσουν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεων. Το κράτος της Γερμανίας στην πραγματικότητα είναι η καφκική "Δίκη" των γερμανικών λαών ...Κυρίως των Πρώσων και των Βαυαρών. Δικάζονται και ξαναδικάζονται για εγκλήματα τα οποία δεν κατανοούν, εφόσον τα σχεδιάζουν άλλοι και αυτοί συμμετέχουν ανελλιπώς. Παλεύουν με αγωνία σε έναν κόσμο, τον οποίο δεν τον κατανοούν ...δεν τους συμπαθεί και δεν τον συμπαθούν. Φυσικός ηγέτης αυτής της καφκικής Γερμανίας είναι ο ανάπηρος Σόιμπλε και όχι η  Μέρκελ.


Αυτό ήταν το μέγα κόλπο των Εβραίων. Το στιγμιαίο "κόλπο" της Ενωμένης Γερμανίας της Βαϊμάρης το έκαναν μόνιμο με τους πολέμους. Χρηματοδότησαν —τον πιθανότατα Εβραίο Χίτλερ— να προκαλέσει πόλεμο, για να "κλειδώσουν" τη Βαϊμάρη. Έβαλαν Πρώσους και Βαυαρούς να κάνουν εγκλήματα ως Γερμανοί και τους παγίδευσαν σε ένα αιώνιο κοινό "κλουβί". Τους έβαλαν να κάνουν εκ των δεδομένων χαμένους πολέμους, γιατί ήθελαν να διαχειριστούν τις συνέπειες των ηττών. Γνώριζαν να διαχειρίζονται δυστυχία. Ως Εβραίοι γνώριζαν να διαχειρίζονται συλλογικές φοβίες και ενοχές. Όλα τα άλλα ήταν παιχνιδάκι γι' αυτούς. Ακόμα και η σημαία της Γερμανίας έχει καφκικό ύφος ...Παραπέμπει σε "δρόμο" προς τη νύχτα ...Τα χρώματα του βαθέως "ηλιοβασιλέματος" έχει ...Υψώνεται και σκοτεινιάζει την ημέρα. 
Αυτήν η "ανάπηρη" Γερμανία σήμερα εξυπηρετεί τις δυνάμεις της Νέας Τάξης. Ό,τι κέρδισε η Ευρώπη και ο κόσμος από τον ελληνικό πολιτισμό, το πήραν οι Ναζί φασίστες και το έκαναν ιδιωτικό "εμπόρευμα" στα χέρια των Εβραίων τραπεζιτών. Η Ευρώπη σήμερα πέφτει μαζικά στα χέρια των τοκογλύφων, εξαιτίας της αδυναμίας του γερμανικού λαού να ελέγξει το κράτος του ...Εξαιτίας του παγιδευμένου γερμανικού λαού, ο οποίος αφήνεται στις προπαγάνδες της εβραϊκής Bild και στρέφεται εναντίον των λαών της Ευρώπης. Για όσο διάστημα ο γερμανικός λαός πέφτει θύμα της αμερικανοεβραϊκής συμμορίας, η οποία ίδρυσε, χρηματοδότησε και όπλισε τον γερμανικό "σακάτη", τίποτε δεν θα αλλάζει ...Οι φωτογραφίες μόνον θα αλλάζουν από τα εγκλήματα τα οποία διαρκώς θα επαναλαμβάνονται ...Οι μέθοδοι των εγκληματιών μόνον θα αλλάζουν και όχι τα πρόσωπα που εγκληματούν, εφόσον αυτά παραμένουν τα ίδια.
Αυτό είναι το πρόβλημα. Δυστυχώς οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι "οραματίστηκαν" και δημιούργησαν την Ενωμένη Γερμανία, είναι οι ίδιοι που "οραματίζονται" την Ενωμένη Ευρώπη. Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι υπόσχονταν σε Πρώσους και Βαυαρούς να τους σώσουν με μια Ενωμένη Γερμανία από τον αλληλοσπαραγμό και στο τέλος τους κατέκτησαν, κάνουν το ίδιο και στους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Τους υπόσχονται να τους σώσουν από τον αλληλοσπαραγμό με μια Ενωμένη Ευρώπη, με στόχο να τους κατακτήσουν.
Όπως την "πάτησαν" οι Πρώσοι και οι Βαυαροί από τους Εβραίους και τους Ναζί, έτσι θα την "πατήσουν" και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι από τους ίδιους ανθρώπους αν δεν αντιδράσουν. Η Ενωμένη Γερμανία έγινε ο "τάφος" των γερμανικών λαών και η Ενωμένη Ευρώπη θα γίνει ο "τάφος" των ευρωπαϊκών λαών ...Απλά πράγματα. Όσο "ακούστηκε" στον τελευταίο αιώνα η Πρωσία ή η Βαυαρία, τόσο θα "ακούγονται" στον επόμενο αιώνα η Ελλάδα, η Ιταλία ή η Ισπανία. Θα χαθούν όλα τα "ίχνη" της μακραίωνης ιστορίας τους και τελικά θα υιοθετήσουν την ιστορία της Ενωμένης Ευρώπης ...Την ιστορία των μερικών δεκαετιών. Θα τις "πλημμυρίσουν" με μετανάστες, όπως "πλημμύρισαν" τη Γερμανία και τα "ίχνη" τους θα χαθούν τελείως. Οι ίδιοι οι πληθυσμοί, προκειμένου να μην έχουν εσωτερικά προβλήματα με τους νεοφερμένους, θα αρνούνται την ιστορία τους.
...Απλή επανάληψη ενός πετυχημένου σχεδίου. Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι αιματοκύλισαν την Ευρώπη δύο φορές τον προηγούμενο αιώνα, είναι αυτοί, οι οποίοι την "αιματοκυλούν" και σήμερα. Σήμερα η Ευρώπη δέχεται επίθεση ακριβώς από την ίδια τη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ. Δεν είναι μόνο ο Σόιμπλε —που φημολογείται ότι είναι ανιψιός του Γκαίρινγκ— που είναι επικεφαλής της επίθεσης. Αν ήταν μόνον αυτός ύποπτος για ναζιστική καταγωγή, δεν θα το κάναμε καν θέμα. Θα το θεωρούσαμε μια σατανική σύμπτωση και θα το "προσπερνούσαμε". Δυστυχώς, όμως, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Τα συμφέροντα αυτά, τα οποία επιτίθενται σήμερα στην Ελλάδα, είναι τα ίδια ακριβώς συμφέροντα, που στήριζαν τότε τον Χίτλερ. Αυτοί επιτίθενται στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Νότια Ευρώπη.
Αυτό το σχέδιο εξυπηρετεί η Ενωμένη Ευρώπη. Η Ενωμένη Ευρώπη έγινε το σιδερένιο "κλουβί", όπου θα παγιδεύονταν οι λαοί της Ευρώπης, όταν οι Ναζί θα άφηναν ελεύθερο το "κτήνος" της ναζιστικής Γερμανίας να τους "κατασπαράξει" ...Το "κλουβί", που δεν δίνει οδό διαφυγής σε κανέναν. Όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί θα "κατασπαραχθούν" ζωντανοί από τη Γερμανία. Ό,τι έπαθαν οι Πρώσοι και οι Βαυαροί από τους ΝΑΖΙ, θα το πάθουν οι Ευρωπαίοι από τους Γερμανούς. Θα βλέπουν ζωντανοί τον "θάνατό" τους, εφόσον θα γίνουν μάρτυρες της λεηλασίας των πατρίδων τους ...Χειρότερη παγίδα και από τους θαλάμους αερίων. Ποιοι πρωτοστάτησαν στην ίδρυση αυτής της φονικής Ευρωπαϊκής Ένωσης; ...Γερμανοί Ναζί υπάλληλοι των Εβραίων, που ίδρυσαν τη Γερμανία.


1) Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Walter Hallstein. Ο πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Συνελήφθη ως ναζιστής αξιωματικός στην Ευρώπη και φυλακίστηκε σε στρατόπεδο αιχμαλώτων στις ΗΠΑ !!!!. 2) Ο Γερμανός Καγκελάριος Ludwig Erhard. Στέλεχος της Reichsgruppe Industrie, η οποία έκανε τις βασικές έρευνες για τη ναζιστική βιομηχανία και ανταγωνιστικότητα. 3) Ludger Westrick, επικεφαλής της γερμανικής Καγκελαρίας. Διευθυντής καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου της πανίσχυρης ναζιστικής βιομηχανίας ενέργειας και μετάλλου VIAG. 4) Karl Carstens, γερμανός υφυπουργός του Υπουργείου Εξωτερικών. Από το 1934 παρακρατικός του ναζιστικού κόμματος. 5) Karl-Günther von Hase, προϊστάμενος της Υπηρεσίας Τύπου και Πληροφοριών της μεταπολεμικής γερμανικής κυβέρνησης. Αξιωματικός καριέρας στον στρατό των Ναζί.
Τι ήταν όλοι αυτοί, θα αναρωτηθεί κάποιος; Τι μυστήρια άτομα ήταν αυτά; Σε ποια "κολυμπήθρα" ξεπλύθηκαν; Ναζιστές εγκληματίες, που το 1945 τους κυνηγούσαν οι Ευρωπαίοι για να τους εκτελέσουν, βρέθηκαν το 1965 να πουλάνε "μυαλό" στους Ευρωπαίους; Οι ηττημένοι αποφάσιζαν για την τύχη των νικητών; Αυτοί, οι οποίοι αποφάσισαν να ισοπεδώσουν την Ευρώπη, βρέθηκαν είκοσι χρόνια μετά να αποφασίζουν για την τύχη της. Τα πανικόβλητα "ποντίκια" του '45 έγιναν οι ατρόμητοι "λέοντες" του '65; Μυστήριο δεν είναι αυτό; Τι ήταν λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι; ...Άνθρωποι της "Reichsgruppe Industrie" ...Άνθρωποι του βασικού οργάνου της ναζιστικής βιομηχανίας ...Άνθρωποι των "οργάνων", που σχεδίαζαν τη ναζιστική πολιτική ...Άνθρωποι των υπερεθνικών αφεντικών των Γερμανών.
...Οι "πατέρες" αυτών, που σήμερα αναγνωρίζουμε όλοι ως μέλη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ ...Το μυστικό παρακράτος της Ευρώπης. ΝΑΖΙ οι ίδιοι και ταυτόχρονα "εκλεκτοί" των ναζιστώνThyssen και Krupp και της διαβόητης Farben. Τι ήταν αυτή η εταιρεία; ...Η "μπάνκα" των ΝΑΖΙ ...Η "ναυαρχίδα" των ναζιστικών εταιρειών, που γύρω της "χτίστηκε" ολόκληρο το "πλέγμα" της ναζιστικής οικονομίας ...Η κύρια πηγή χρηματοδότησης του Χίτλερ ...Η εταιρεία I.G. Farben (Interessen–Gemeinschaft Farbenindustrie Aktiengesellschaft), η οποία ήταν βιομηχανία χημικών (φαρμάκων και εκρηκτικών υλών) ...Μια εταιρεία, την οποία όλοι την ξέρουν και κανείς δεν τη γνωρίζει. Όλοι ξέρουν τα μέλη της και κανείς δεν γνωρίζει την ίδια. Όλοι βλέπουν τα "δένδρα" της, αλλά κανείς το "δάσος". Η εταιρεία αυτή ήταν κοινοπραξία.
Την άγνωστη αυτήν κοινοπραξία συνέστησαν γνωστές εταιρείες: ...Τα "δένδρα" που λέγαμε και τα οποία τα ξέρουν όλοι.
·         AGFA (Aktien-Gesellschaft für Anilin-Fabrikation), με έδρα το Βερολίνο.
·         BASF (Badische Anilin und Soda Fabrik), με έδρα το Λούντβιχσχάφεν.
·         BAYER με έδρα το Λεβερκούζεν (...η γνωστή φαρμακοβιομηχανία).
·         Farbwerke Hoechst (σήμερα γνωστή ως Sanofi-Aventis, μετά την κατάργηση του εμπορικού ονόματος Hoechst), με έδρα τη Φρανκφούρτη-Χεξτ (Frankfurt-Höchst)
·         Chemische Fabrik Kalle, με έδρα το Βισμπάντεν-Μπίμπριχ (Wiesbaden-Biebrich).
·         Cassella (Leopold Cassella & Co.) με έδρα τη Φρανκφούρτη.
...Όλα τα ναζιστικά εγκλήματα, τα οποία είχαν σχέση με πειράματα πάνω σε ανθρώπους, συνδέονταν με αυτήν την εταιρεία και τις δραστηριότητές της. Η παγκόσμια φαρμακοβιομηχανία συνδέεται με τα συμφέροντά της. Μαζί με αυτήν τη διάσημη εταιρεία, η οποία παρήγαγε μέχρι και το δηλητήριο των θαλάμων αερίων, ήταν και η Mercedes του εγκληματία πολέμου Friedrich Flick....Άλλη "τίμια" προτεσταντική εταιρία, που απασχολούσε δεκάδες χιλιάδες σκλάβους στα εργοστάσιά της ...Σκλάβους, που, όταν δεν άντεχαν πλέον να την "υπηρετούν", τους περνούσε στο στάδιο του γρήγορου "εκγερμανισμού" μέσα από τους φούρνους.
56_GR vs DE...Μαζί και η Volkswagen του εγκληματία Porsche.
Ακριβώς ίδιες πρακτικές για τους ίδιους λόγους και υπέρ των ίδιων συμφερόντων.
...Το "καμάρι" του Χίτλερ.




57_GR vs DEΜερικές δεκαετίες
πριν ανακαλύψει η BMW το Paris – Dakar,
έτρεχε στο Ράλι του θανάτου Berlin – Stalingrad.




Παρέα στο Ράλι του ναζισμού και η Siemens του εγκληματία Carl Friedrich von Siemens, ο οποίος υπήρξε από τους βασικούς χρηματοδότες του Χίτλερ ...Η Siemens του Χριστοφοράκου, που διέφθειρε ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο στην Ελλάδα και τον "παρέδωσε" σε "λίστες" στους Ναζί του Βερολίνου ...Η Siemens, η οποία δεν διέλυσε μόνον τον ΟΤΕ, αλλά και τον ΟΣΕ με τις πανάκριβες "λάθος" ηλεκτράμαξες ...Η "τίμια" Siemensπου δεν έχει αφήσει γεωγραφικό μήκος, πλάτος και βάθος αυτού του Πλανήτη, που να μην καταδικάστηκε για διαφθορά και εγκλήματα. Ακόμα και σε τριτοκοσμικά κράτη της Αφρικής έχει καταδικαστεί για εγκλήματα.
...Ντυμένοι όλοι στην "τρίχα" από την Hugo Boss του ομώνυμου "ράφτη" των Ες-Ες. Όμως, με τέτοιο ντύσιμο, δεν πρέπει να είναι κάποιος καθαρός; Γι' αυτό φροντίζει η οικογένεια των Henkel της γνωστής βιομηχανίας απορρυπαντικών. Ποιος είναι αυτός ο Henkel; ...Ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, ο οποίος "μάλωνε" την Ελλάδα για τα χρέη της και έκανε παρατηρήσεις για την ανταγωνιστικότητά της. Κάτι θα ξέρει από ανταγωνιστικότητα, γιατί στην εποχή του Χίτλερ η βιομηχανία του λειτουργούσε με σκλάβους από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
...Αυτός παρέδιδε μαθήματα ανταγωνιστικότητας στους Έλληνες ...Αυτός τους "μάλωνε" για την ανηθικότητά τους ...Αυτός τους επανέφερε στην τάξη, όταν αυτοί στρέφονταν εναντίον της Μέρκελ και των άλλων Ναζί ...Τους Έλληνες, που, όταν χρησιμοποιούν το κρεμοσάπουνο "Fa", θα πρέπει να ξέρουν από πού έχει αποκτήσει ηHenkel την τεχνογνωσία για τα σαπούνια ...Την τεχνογνωσία, που ανακάλυψαν Ναζί "επιστήμονες" μέσα στα κρεματόρια ...Την καλύτερη τεχνογνωσία, όπως αποδείχθηκε μέσα στον χρόνο.
Ποιοι εμπορεύονται σήμερα τα προϊόντα όλων αυτών στην "ανοικτή" Ευρώπη; ...Όχι πολλοί ...Στην πραγματικότητα ένας ...Ένας πρώην "συναγωνιστής" τους ...Ένας άλλος βασανιστής των Ναζί ...Οι εταιρείες του δηλαδή ...Η Media Markt, η Makro, η Saturn, η Real τα Kaufhof και η Metro του εγκληματία Οtto Beisheim, o οποίος κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου είχε υπηρετήσει στα SS ...γεγονός, που κράτησε κρυφό και όπως λέγεται υπήρξε μέλος της προσωπικής φρουράς του Αδόλφου Χίτλερ.
...Συνεργάτης της Tyssen Group της οικογένειας των ναζιστών Tyssen ...Των ναζιστών, οι οποίοι με διαφθορά πήραν όλα τα μεγάλα έργα στην Ελλάδα και διέλυσαν τα μεγαλύτερα ελληνικά ναυπηγεία ...Τα ναυπηγεία εκείνα με μερικές από τις καλύτερες και αρτιότερες εγκαταστάσεις στην Ευρώπη. Τα λεηλάτησαν και έφυγαν, χωρίς να τηρήσουν κανέναν όρο των συμβολαίων τους και χωρίς να πληρώσουν ούτε ένα Ευρώ από τις ρήτρες, τις οποίες οι ίδιοι είχαν υπογράψει ...Κακοποιοί κανονικοί ...Κακοποιοί, γνήσιοι υπάλληλοι ενός εγκληματία πολέμου.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; ...Κατάλαβε τα ερωτήματα, τα οποία προκύπτουν καθημερινά; Εφόσον όλοι οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι οποίοι χρηματοδοτούσαν τον Χίτλερ, δεν τιμωρήθηκαν, ποιοι ήταν τελικά αυτοί, οι οποίοι τιμωρήθηκαν ως ΝΑΖΙ; ...Εφόσον οι γερμανικές εταιρείες, οι οποίες "μεγαλούργησαν" με τη τζάμπα εργασία των δούλων των στρατοπέδων συγκέντρωσης, δεν έβαλαν "λουκέτο", ποιες έβαλαν; ...Εφόσον η τεχνογνωσία, η οποία αποκτήθηκε με εγκληματικά πειράματα εις βάρος των ανθρώπων, παρέμεινε στα χέρια των γερμανικών εταιρειών που εγκλημάτησαν, πώς αυτές δεν θα παραμείνουν στην κορυφή του "ανταγωνισμού"; Σκοτώθηκαν δεκάδες εκατομμύρια Ευρωπαίων και αυτοί, οι οποίοι τιμωρήθηκαν, χωρούσαν σε ένα Minibus;
...ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑΖΙ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ
...ΚΑΜΙΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΔΕΝ ΕΒΑΛΕ ΛΟΥΚΕΤΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ
...ΚΑΜΙΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ ΔΕΝ ΑΦΑΙΡΕΘΗΚΕ ΩΣ ΠΡΟΪΟΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ.
Κατάλαβε ο αναγνώστης ποιοι "επιτίθενται σήμερα στην Ελλάδα; ...Οι φυσικοί απόγονοι της συμμορίας του Χίτλερ ...Αυτοί, οι οποίοι αναπτύχθηκαν μέσω εγκλημάτων και χρηματοδοτήθηκαν από τον Χίτλερ ...Αυτοί, οι οποίοι συνεχίζουν σήμερα αυτό, το οποίο "ξεκίνησαν" το 1939 οι πατέρες τους. Αυτό, το οποίο βλέπουμε σήμερα, δηλαδή, είναι η συνέχεια ενός πολέμου, ο οποίος δεν είχε τελειώσει όταν εμείς έτσι νομίσαμε. Αυτό το γνώριζαν οι ναζιστές και γι' αυτόν τον λόγο τον συνέχισαν ύπουλα μέχρι τις ημέρες μας. Γι' αυτόν τον λόγο κάποιοι ναζιστές παρίσταναν τους προφήτες και έλεγαν τις ηλιθιότητές του τύπου ότι κάποτε θα σηκωθεί ο Γκαίμπελς από τον τάφο του και θα πανηγυρίσει τη νίκη του Ράιχ.
Γνώριζαν από τότε ότι θα δοθούν δάνεια στη Γερμανία, για να ανοικοδομηθεί ταχύτατα. Γνώριζαν ότι με τον φτηνότερο κρατικό δανεισμό η νικημένη Γερμανία θα μπορούσε να "προσπεράσει" με συνοπτικές διαδικασίες τους νικητές της. Γνώριζαν από τότε ότι θα γεμίσει μετανάστες, προκειμένου να εργάζονται σκληρά και με ελάχιστες απαιτήσεις. Γνώριζαν αυτά, τα οποία όλοι οι υπόλοιποι αγνοούσαν, γιατί απλά δεν συμμετείχαν στη ναζιστική συνομωσία των τοκογλύφων. Όλα τα γνώριζαν, όχι επειδή ήταν προφήτες, αλλά επειδή τα είχαν σχεδιάσει οι ίδιοι να γίνουν έτσι ...Πολεμούσαν όταν οι άλλοι απλά δεν γνώριζαν ότι γίνεται πόλεμος.
Ας προσπαθήσει ο αναγνώστης έστω να σκεφτεί κάποια άλλη γερμανική εταιρεία —πέρα από αυτές που αναφέραμε—, η οποία να "μεγαλουργεί" σήμερα στην Νέα Τάξη ...Και όμως ...Δεν αρκούνται σε αυτά τα αθέμιτα πλεονεκτήματα που απολαμβάνουν εδώ και δεκαετίες. Μία ακόμα απόδειξη ότι χωρίς τιμωρία οι κακές συνήθειες των εγκληματιών δεν κόβονται ...Ακόμα και σήμερα έχουμε εγκλήματα από αυτές τις εταιρείες. Γιατί; Γιατί αυτές οι εταιρείες, οι οποίες στον πόλεμο πλούτισαν και "μεγαλούργησαν" με εγκληματικό και άρα αθέμιτο και παράνομο τρόπο, συνεχίζουν να εγκληματούν και εν καιρώ ειρήνης.
Η σημερινή μάχη της ευρωπαϊκής οικονομίας είναι "στημένη" από τους Ναζί. Είναι ένας "πόλεμος", στον οποίο δεν υπάρχουν μαζικές μάχες αλλά μαζικές εκτελέσεις. Ένας πόλεμος στον οποίο δεν υπάρχουν αντιμαχόμενοι αλλά θύτες και θύματα. Θύματα τα οποία "εκτελούνται" στην κυριολεξία από τους Ναζί ανταγωνιστές τους. Τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται και όπως μας λένε αυτοί, οι οποίοι καθημερινά μας πιέζουν να γίνουμε ανταγωνιστικότεροι ...Όλα αυτά είναι ψέματα ...Ό,τι και να κάνεις, χαμένος είσαι.
Όσο ανταγωνιστικός κι αν ήταν ο ΟΤΕ, ήταν καταδικασμένος να τον καταπιεί η Ντόιτσε Τέλεκομ. ..."Στημένα" είναι τα πάντα και μας διδάσκουν την ανταγωνιστικότητα, γιατί μας "δουλεύουν". Με χαμηλότερο κόστος δανεισμού —και άρα υπό συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού— οι γερμανικές εταιρείες των Ναζί σαρώνουν τα πάντα στην Ευρώπη. Λεηλατούν τα πάντα στο πέρασμά τους. Τζάμπα είναι. Με φτηνά δάνεια αγοράζουν τον ανταγωνισμό τους και ξεπληρώνουν με τα κέρδη των θυμάτων τους. Αγοράζουν τα θύματά τους και τα ξεπληρώνουν, πουλώντας τα χρυσά τους "δόντια". ΟΤΕ, Αεροδρόμιο Αθηνών, αλλά και DUCATI ή Lamborghini, έχουν πέσει θύματα των ίδιων πρακτικών.
Σε αυτό το σημείο μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης κι άλλα πράγματα ...Πράγματα μυστικά και μυστήρια, τα οποία δεν φαίνονται εκ πρώτης όψεως. Αν, για παράδειγμα, σκεφτεί την εξάρτηση που έχει η βιομηχανία από την τραπεζική χρηματοδότηση —προκειμένου να επιβιώσει και να αναπτυχθεί— και αυτό το συνδυάσει με τον απόλυτο έλεγχο του γερμανικού τραπεζικού συστήματος από τους Εβραίους τραπεζίτες, φαίνονται πράγματα κρυφά ...Φαίνεται ότι δεν είναι τόσο "εχθροί" μεταξύ τους όσο θέλουν να εμφανίζονται οι Εβραίοι-"θύματα" με τους Ναζί-"θύτες" ...Φαίνεται ότι Εβραίοι τραπεζίτες χρηματοδοτούν όλα τα "καλά" παιδιά του ναζισμού ...Συνεταιράκια ήταν αυτοί μεταξύ τους. "Δούλευαν" τον κόσμο σε μια καλά παιγμένη παγκόσμια παράσταση με τον τίτλο "Ολοκαύτωμα".
...ΚΑΙ ΟΜΩΣ ...Ο "περήφανος" γερμανικός λαός, που μέχρι να σηκωθεί στα "πόδια" του μας είχε τρελάνει στα "συγνώμη" και στα "προσεχώς αποζημίωση", σήμερα μας λέει ότι δεν μπορεί να μας δώσει αποζημίωση, γιατί "καθυστερήσαμε" να τη ζητήσουμε. Σήμερα "τρώει" εύκολα τα παραμύθια της ναζιστικής συμμορίας της Μέρκελ, η οποία αρνείται να συζητήσει το θέμα των ελληνικών αποζημιώσεων τη στιγμή που αποζημιώνει καθημερινά Εβραίους. Τα "τρώει", όμως, όχι επειδή είναι κουτός, αλλά επειδή είναι πονηρός. Εργοδότες του είναι όλοι αυτοί οι Ναζί σε μια εποχή που η ανεργία μαστίζει την Ευρώπη. Σε μια εποχή, που, εξαιτίας της γερμανικής πολιτικής, ο ευρωπαϊκός Νότος αιμορραγεί —τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά—, οι Γερμανοί εμφανίζονται έτοιμοι να υπερασπιστούν τα άγνωστης προέλευσης "κεκτημένα" τους. Αυτό αποδεικνύουν τα στοιχεία έρευνας, τα οποία δημοσιεύονται στην ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού Stern.
Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, το 48% των ερωτηθέντων Γερμανών χαρακτηρίζουν την Ισπανία "διεφθαρμένη" και το 50% "όχι αξιόπιστη" ...ποσοστό πενταπλάσιο από αυτό, το οποίο είχε διαπιστωθεί σε αντίστοιχη έρευνα πριν από 20 χρόνια. Το 44% θεωρεί σήμερα τους Ισπανούς "αργόσχολους", όταν στα μέσα της δεκαετίας του '90 ανάλογη άποψη εξέφραζε μόνον το 20% των Γερμανών —προφανώς το '90 τούς είχαν ανάγκη για την κατανάλωση, ενώ τώρα τους βλέπουν σαν βάρος, που δεν καταναλώνει, ενώ ζητάει δανεικά—. Αν σκεφτεί κάποιος ότι αυτά τα ποσοστά "εκτίμησης" είναι εφιαλτικά για έναν "αδερφό" λαό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα πρέπει να γνωρίζει ότι είναι πολύ ευνοϊκά σε σχέση με την εικόνα που έχουν οι Γερμανοί για την Πορτογαλία ή την Ελλάδα. Στην κλίμακα από το 0 έως το 10 η Ισπανία επιτυγχάνει επίδοση 6,1 έναντι 5,7 της Πορτογαλίας και 4,6 της Ελλάδας.
Αυτή η όχι αμελητέα μάζα των Γερμανών πιστεύει ακράδαντα ότι οι Έλληνες είναι άχρηστοι και τεμπέληδες. Πιστεύει ότι δεν πρέπει να αποζημιωθούν ποτέ για τα εγκλήματα των Ναζί. Θεωρεί ότι, σε περίπτωση που θα επιμείνουν, θα πρέπει όχι απλά να αγνοηθούν, αλλά να τιμωρηθούν με τον οποιονδήποτε τρόπο. Ειδικά τώρα, που αισθάνονται ότι η Γερμανία είναι πιο ισχυρή από ποτέ και η Ελλάδα σχεδόν νεκρή, βγάζουν ένα μίσος απίστευτο. Και μόνον να διανοηθούν ότι οι Έλληνες θα αποζημιωθούν και θα συνεχίσουν να λιάζονται στις αμμουδιές της Μεσογείου, είναι αρκετό για να τους προκαλέσει δυσφορία.
Αυτή η μάζα των Γερμανών "πίστευε" μέχρι τώρα στο Ευρώ, επειδή αυτό την συνέφερε στην ευρωπαϊκή "επέλαση" της. Τώρα, που έρχεται ο "λογαριασμός" και πρέπει έστω να "ταΐσουν" τα θύματά τους στο ευρωπαϊκό οικονομικό "Νταχάου", δεν θέλουν να επωμιστούν ούτε αυτό το κόστος. Τώρα, που πήραν από τους ευρωπαϊκούς λαούς τα πολύτιμα τιμαλφή τους, τους αντιλαμβάνονται σαν βάρος, το οποίο θέλουν να το ξεφορτωθούν σε κάποιον μαγικό "φούρνο". Τώρα θέλουν "επιστροφή" στο εθνικό Μάρκο, αλλά με κατοχή όλων των πλεονεκτημάτων, τα οποία απέκτησαν στην κοινή αγορά του Ευρώ. Οι εγκληματίες Ναζί τύπου Σόιμπλε και Μέρκελ καταλαβαίνουν ότι το Ενωμένο Ευρωπαϊκό "Νταχάου" έχει "έξοδα" προκειμένου να μην διαλύσει και οι "τίμιοι" Γερμανοί θέλουν να τα αποφύγουν.
Αυτοί, οι οποίοι κάποτε με παρακάλια ζήτησαν από τους λαούς-θύματά τους να δείξουν μεγαλοψυχία και να τους "αναγνωρίσουν" πως δεν ήταν Ναζί, αλλά "αναγκάστηκαν" να στρατευτούν για τους Ναζί, σήμερα "στρατεύονται" μόνοι τους πίσω από τους ίδιους ηγέτες και εναντίον και πάλι των ίδιων λαών. Θεωρούν ότι έτσι τους συμφέρει, γιατί πάντα θα υπάρχει νέος χώρος για νέα "παρακάλια" ...Το ξέρουν το "έργο" ...Ακόμα και να ισοπεδώσουν την Ευρώπη, θα ζητήσουν "συγνώμη" ...Τζάμπα είναι. Μετά θα βγουν να μας πουν ότι είναι φασισμός να μιλάει κάποιος για συλλογικέ ευθύνες. Θα βγουν να μας πουν ότι ως λαός δεν είχαν ευθύνη που τους επιστράτευσαν ...Θα μας βεβαιώσουν στη συνέχεια ότι έχουν διαρκή και μόνιμη "ευθύνη" γι' αυτά που έγιναν, αλλά ...οι αποζημιώσεις είναι ένα θέμα διαφορετικό ...Προφανώς είναι σίγουροι για τη δύναμη των καφκικών "δικηγόρων" τους.
Αντιλαμβανόμαστε ότι το σημερινό μένος του ανάπηρου Σόιμπλε —και της Γερμανίας γενικότερα— απέναντι στην Ελλάδα δεν είναι αφύσικο. Έχει να κάνει με τα ένστικτα επιβίωσης των "ειδών". Γι' αυτόν τον λόγο, εξαιτίας των ίδιων δεδομένων, παρατηρούνται διαφορετικές συμπεριφορές. Γι' αυτόν τον λόγο, εξαιτίας των χρεών, οι Γερμανοί δεν μίσησαν τους Ισλανδούς, αλλά μίσησαν τους Έλληνες. Οι underground δυνάμεις του σκότους μισούν πάνω από όλα τις εστίες του φωτός. Η Γερμανία του Κάφκα μισεί την Ελλάδα του Απόλλωνα. Η Γερμανία του σακάτη Κάφκα μισεί την Ελλάδα των Ολυμπιονικών. Η Γερμανία του Κάφκα αντιπροσωπεύει το ευρωπαϊκό σκότος και την καταχνιά της Κεντρικής Ευρώπης και μισεί το φως, που "λούζει" τη Μεσόγειο. Μαζί με τους Έλληνες μισεί και τους Ιταλούς, τους Ισπανούς, τους Γάλλους και όλους τους υπόλοιπους. "Σακατεύτηκαν" οι Γερμανοί και θέλουν να μοιραστούν τον βασανισμό τους με τους υπολοίπους ...Φυσικό είναι. Οι βασιλείς του σκότους του Κάτω Κόσμου μισούν τα παιδιά του φωτός ...Αυτό, που σημαίνει Έλληνας ...Τους Έλληνες καταριούνται στις νυχτερινές τελετές τους τα παιδιά του σκότους.
"Κύματα" ηδονής πρέπει να προκαλεί σε κάποια κατώτερα κοινωνικά στρώματα της Γερμανίας η σημερινή κρίση χρέους του ευρωπαϊκού νότου. Μπορεί κάποιοι να το βλέπουν και σαν μια "θεία" παρέμβαση, για να τιμωρηθούν οι Νότιοι. Ήταν πολύ ανέμελοι και πολύ χαρούμενοι οι Έλληνες ή οι Ιταλοί. για να μείνουν ατιμώρητοι σε έναν κόσμο σοβαρό και βλοσυρό όπως ο γερμανικός κόσμος του Κάφκα ...Έπρεπε να τιμωρηθούν και τώρα τιμωρούνται ...Προκάλεσαν τους "θεούς" των αναπήρων με τα γέλια τους και την αγάπη τους για τη ζωή ...Προκάλεσαν τους "θεούς" των αναπήρων και αυτοί θα στείλουν τους σιδερόφραχτους στρατούς τους να τους τιμωρήσουν ...Θα στείλουν τους λογιστές τους να τους τα πάρουν όλα.
Είπαμε ...Η ζωή για τους Γερμανούς είναι πόνος και βάρος ...δεν είναι "παίξε-γέλασε", όπως είναι για τους Έλληνες. Η ζωή είναι βαθύ και βαρύ "σκοτάδι" και όχι ανάλαφρο φως. Η ζωή είναι κηδεία και όχι γάμος. Η ζωή είναι δάκρυα πόνου και όχι χαμόγελα. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για φυσιολογικές εξελίξεις. Όταν από υγιής Πρώσος μπαίνεις —εξαιτίας του Χίτλερ και των Εβραίων— στο κρεβάτι του "Προκρούστη" και γίνεσαι ένας "ανάπηρος" Γερμανός, δεν το αντέχεις. Όταν από χαρούμενος Βαυαρός γίνεσαι ένας δυστυχισμένος Γερμανός της ενοχής, δεν το αντέχεις ..."Πονάς" αφόρητα και θέλεις να πονέσουν και οι άλλοι γύρω σου.
Αυτό έχει πάθει η Γερμανία ...Έχει μπει στο "σκοτάδι" και θέλει να τους πάρει όλους μαζί της. Έχει αποκτήσει τη νοοτροπία του ανάπηρου, ο οποίος, γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να βελτιώσει τη δική του θέση, θέλει να επιβαρύνει τη θέση των άλλων ...τη νοοτροπία του αναπήρου, ο οποίος θέλει να κάνει τους υπόλοιπους γύρω του να δυστυχούν. Θέλει να τους τιμωρήσει, γιατί νιώθει ότι μειώνεται το βάρος της δικής του δυστυχίας, όταν μοιράζεται και σε άλλους ..."Δεν αισθανόμαστε "ευτυχείς" ως Γερμανοί, αλλά και οι κατεστραμμένοι Έλληνες ή οι Ιταλοί δεν είναι πλέον καλύτερα από εμάς"...Κάτι είναι κι αυτό ...τουλάχιστον να μην εκνευρίζονται.
Αυτό κάνει η Γερμανία σήμερα. Δεν αντέχει να βλέπει τους γύρω λαούς να ευτυχούν, όταν αυτή περιφέρεται στα εβραϊκά θεραπευτικά "σανατόρια" της "συγνώμης" και των "ενοχών". Οι Εβραίοι γνωρίζουν πώς λειτουργούν οι Γερμανοί και τους εκμεταλλεύονται ασυστόλως. Γνωρίζουν πώς αντιδρούν και τους "δουλεύουν" κανονικά. Κάθε φορά που θέλουν να τους στρέψουν εναντίον κάποιων, γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν και να πουν, γιατί γνωρίζουν τη νοοτροπία τους. Γνωρίζουν τη νοοτροπία αυτού που υποφέρει και μισεί εκείνους που βλέπει γύρω του να μην υποφέρουν. Γνωρίζουν τη νοοτροπία αυτού που υποφέρει και φτάνει σε σημείο να θέλει να τιμωρήσει εκείνους που δεν υπάρχει άλλος τρόπος να φορτωθούν προβλήματα.  
Όταν απευθύνονται στους εργαζόμενους Γερμανούς, τους λένε ότι οι Έλληνες δεν εργάζονται και αυτοί τους μισούν. Όταν απευθύνονται στους υπερχρεωμένους Γερμανούς, τους λένε ότι οι Έλληνες δεν πληρώνουν τα χρέη τους και αυτοί τους μισούν. Όταν απευθύνονται στους φτωχούς Γερμανούς, οι οποίοι δεν θα πάνε διακοπές ή δεν θα αλλάξουν το παλιό τους το αυτοκίνητο, τους λένε ότι οι φτωχοί Έλληνες θα τα κάνουν όλα με δανεικά, τα οποία δεν θα ξεπληρώσουν ποτέ και αυτοί τους μισούν. Για ό,τι δεν μπορούν να κάνουν οι Γερμανοί, μισούν αυτούς που το κάνουν. Η Bild τούς ενημερώνει και η ίδια μετά βγάζει τα συμπεράσματα, τα οποία οδηγούν στα προβλέψιμα δημοσκοπικά ευρήματα ...Μιλάμε για την απόλυτη χειραγώγηση ...Πρώτα υπολογίζουν τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων που τους βολεύουν στην πολιτική τους και μετά τα "παράγουν" μόνοι τους, εφόσον απευθύνονται στις ειδικές μάζες που μπορούν να τους τα δώσουν.
Γι' αυτόν τον λόγο οι Γερμανοί υπακούνε στον ανάπηρο και στη σταλινικιά γριά. Με τον Σόιμπλε —που μόνο μέσα στο απόλυτο σκοτάδι αισθάνεται ίδιος με τους απλούς ανθρώπους— εξασφάλισαν τον απόλυτο εκφραστή των όσων και οι ίδιοι αισθάνονται. Με τον Σόιμπλε βάζουν τη Γερμανία να κάνει στους λαούς οτιδήποτε θα τους έκανε λίγο πιο χαρούμενους απ' ό,τι είναι. Για όσο διάστημα ο σακάτης ιδρώνει για να "περπατήσει" με τα χέρια, θα μισεί όλους τους φυσιολογικούς ανθρώπους, οι οποίοι περπατάνε με τα πόδια και αυτός δεν μπορεί. Για όσο διάστημα —κάθε φορά που σηκώνει το κεφάλι του— θα βλέπει ανθρώπινους κώλους, θα θέλει να τους ξαπλώσει όλους κάτω. Για όσο διάστημα ο γερμανικός λαός θεωρεί ότι κάποιοι άλλοι λαοί περνούν —"αδίκως" κατά τη γνώμη τους— καλύτερα απ’ αυτόν, θα ταυτίζεται με τον Σόιμπλε. Για όσο διάστημα η Γερμανία παραμένει "ανάπηρη" στο εβραϊκό της "καροτσάκι", θα εκφράζεται απόλυτα από τον Σόιμπλε. Ηδονίζεται αυτή η Γερμανία όταν ο ανάπηρος "θεός" της απειλεί με τιμωρίες τους λαούς της Ευρώπης.
Αυτό, το οποίο δεν ξέρουν, είναι ότι δεν μπορεί μια θεατρική παράσταση να "ανεβαίνει" συνέχεια με το ίδιο θέμα, γιατί γίνεται "προβλέψιμη" και βαρετή. Κάποτε ο Γκάρι Λίνεκερ είχε πει: "...Το ποδόσφαιρο είναι απλό άθλημα ...22 παίκτες κυνηγούν μια μπάλα για 90' λεπτά ...και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί". Εμείς λέμε το εξής: ...Ο ιμπεριαλισμός είναι απλό "έγκλημα" ...όλοι οι λαοί συγκρούονται επί αιώνες ...και στο τέλος χάνουν οι Γερμανοί ...Απλή ιστορική στατιστική.
Για όσους δεν το κατάλαβαν ακόμα ...η Ελλάδα είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει. Θα την "πατήσουν" άσχημα αυτοί, οι οποίοι την υποτίμησαν ...Αυτοί, οι οποίοι υποτίμησαν το αθάνατο ελληνικό κύτταρο. Βάρεσαν τη "γροθιά" τους σε ένα μαλακό ευρωπαϊκό "πάπλωμα" και δεν είδαν το ελληνικό "καρφί".  Σε λίγο θα δούμε αίματα και θα ακούσουμε ...κλάματα. Σε λίγο θα ανάψουν τα "φώτα" και θα τα δούμε όλα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα. Η μάχη μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας δεν είναι οικονομική μάχη ...Είναι πολιτισμική μάχη, η οποία απλά ξεκίνησε με οικονομικές αφορμές ...Είναι η υπέρ πάντων μάχη για τον "φωτισμό", που θα επικρατήσει στην Ευρώπη. Το γερμανικό σκότος υπό την εβραϊκή καθοδήγηση ξεκίνησε με νίκες, αλλά το φως είναι αυτό, που πάντα νικάει στο τέλος. Η δύναμη του φωτός τελικά θα επικρατήσει και θα "ξαναδεί" η Ευρώπη τον εαυτό της και τους Έλληνες.

 

ΤΡΑΪΑΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


ΑΠΟ ΤΗ Ρόδο ως τη Χαλκιδική και από τη Σύρο ως τη Λευκάδα, κάθε γωνιά της Ελλάδας γιορτάζει το Πάσχα με το δικό της μοναδικό τρόπο. Εθιμα και παραδόσεις ζωντανεύουν και πάλι στη μεγαλύτερη και πλουσιότερη, σε λαογραφικές εκδηλώσεις, γιορτή της χριστιανοσύνης, της άνοιξης, της ζώης.

ΘΡΑΚΗ 
Στις Μέτρες της Θράκης, τα παιδιά φτιάχνουν το ομοίωμα του Ιούδα και το περιφέρουν στα σπίτια, ζητώντας κλαδιά για να τον κάψουν την επομένη στον Επιτάφιο. Τη Μεγάλη Παρασκευή η πομπή του Επιταφίου σταματά εξω από ενα παρεκκλήσι, όπου εκεί βρίσκεταιέτοιμη η φωτιά για να καεί ο Ιούδας. Τ η στιγμή που ο ιερέας διαβάζει το σχετικό Ευαγγέλιο ανάβουν τη φωτιά και καίνε το ομοίωμα. Αργότερα θα πάρουν μια χούφτα από εκείνη τη στάχτη και θα τη ρίξουν στα μνήματα.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 
Στη Θάσο στην Κοινότητα Λιμεναρίων διατηρείται το πανάρχαιο έθιμο « Για βρέξ' Απρίλη μ' που γιορτάζεται την Τρίτη ημέρα του Πάσχα. Χορεύουν δημοτικούς χορούς συγκροτήματα απ' όλη την Ελλάδα.

Στην Ιερισσό της Χαλκιδικής το σημαντικότερο Πασχαλινό έθιμο είναι «ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΝΙΟΥ Τ' ΑΛΩΝΙ». Γιορτάζεται την Τρίτη ημέρα του Πάσχα, στην ομώνυμη τοποθεσία πάνω στους λόφους. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση και την εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας, οι γεροντότεροι αρχίζουν τον χορό. Σιγά-σιγά πιάνονται όλοι οι κάτοικοι και πολλές φορές ο χορός έχει μήκος τετρακόσια μέτρα. Τραγουδούν και χορεύουν όλα τα Πασχαλινά τραγούδια και τελειώνουν με τον «ΚΑΓΚΕΛΕΥΤΟ» χορό, που είναι η αναπαράσταση της σφαγής 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους, κατά την επανάσταση του 1821. Ο χορός περνά κάτω από δάφνινη αψίδα όπου υπάρχουν όπου υπάρχουν δύο παλικάρια με υψωμένα σπαθιά. Ο χορός στη μέση περίπου του τραγουδιού διπλώνεται στα δύο με τους χορευτές να περνούν ο ένας απέναντι από τον άλλο για τον τελευταίο χαιρετισμό.

Κατά την διάρκεια της γιορτής μοιράζονται σε όλους, καφές που βράζει σε μεγάλο καζάνι «ζωγραφίτικος», τσουρέκια και αυγά. Ο χορός επαναλαμβάνεται το απόγευμα στην κεντρική πλατεία του χωριού.
Στο Λιτόχωρο την Μ. Πέμπτη, το βράδυ, στολίζονται οι επιτάφιοι που φτιάχνονται από ανύπαντρες κοπέλες, που όλη την Σαρακοστή φτιάχνουν λουλούδια από ύφασμα. Την Μ. Παρασκευή το βράδυ γίνεται στο παζάρι η συνάντηση των Επιταφίων που συνοδεύονται από χορωδίες Λιτοχωριτών, δημιουργώντας ένα εκπληκτικό θέαμα.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ 
ΑΡΑΧΩΒΑ. Ανήμερα του Πάσχα και από το απόγευμα ξεκινάει η περιφορά της Εικόνας του Αγίου Γεωργίου την οποία συνοδεύουν περί τα 500 άτομα ντυμένα με παραδοσιακές φορεσιές. Την επομένη πραγματοποιείται αγώνας δρόμου των γερόντων (ανηφορικός δρόμος), οι οποίοι ξεκινούν από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και φτάνουν στο λόφο. Ακολουθούν χορευτικά συγκροτήματα και το απόγευμα χορεύουν γυναικείοι χορευτικοί σύλλογοι. Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται με κλέφτικα αγωνίσματα, όπως το σήκωμα της πέτρας κλπ.

ΛΙΒΑΔΕΙΑ.Το πιο χαρακτηριστικό έθιμο της πόλης, είναι το πολύ γνωστό και μοναδικό «Πάσχα της Λιβαδειάς», που όχι μόνο διατηρείται αλλά χρόνο με το χρόνο ζωντανεύει μιας και οι νεώτεροι συμμετέχουν με ιδιαίτερο μεράκι και κέφι στο έθιμο του «λάκκου». Μετά την Ανάσταση και πριν καλά ξημερώσει οι κάτοικοι ετοιμάζουν την φωτιά. Ένας, κάνοντας το σταυρό του, βάζει φωτιά στο σωρό με τη λαμπάδα της Αναστάσεως. Οι φλόγες αγκαλιάζουν το σωρό. Με ραντίσματα νερού και συχνό χτύπημα με ένα μακρύ ξύλο, η θράκα είναι έτοιμη για να ψηθούν τα αρνιά. Το ίδιο γίνεται σε όλους τους «λάκκους» και ανεβαίνουν οι καπνοί, αναρίθμητοι και πυκνοί, σε τέτοιο βαθμό, που σκεπάζουν τον ήλιο που στο μεταξύ ανατέλλει.

Η πόλη τυλίγεται σε σύννεφα καπνού. Οι φωτιές είναι έτοιμες και τα αρνιά τοποθετούνται στους «λάκκους». Το γύρισμα των αρνιών και το γλέντι διαρκεί μέχρι το απόγευμα, το οποίο συμπληρώνεται με τη συμμετοχή παραδοσιακών χορευτικών συγκροτημάτων και με την καύση των πυροτεχνημάτων

ΑΙΤΩΛΙΚΟ. Την Μ. Παρασκευή πολλοί προσκυνητές επισκέπτονται το ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου βρίσκεται ο Επιτάφιος, ιστορικό κειμήλιο του 13ου-14ου αιώνα. Από το πρωί του Μ. Σαββάτου στην κεντρική πλατεία της πόλης αναβιώνουν πολλά από τα έθιμα των κατοίκων μέχρι αργά το βράδυ της Αναστάσεως που είναι και το αποκορύφωμα της ημέρας.

Την Κυριακή του Πάσχα κάθε γειτονιά, είναι μία μεγάλη υπαίθρια ψησταριά, όπου ο χορός και το τραγούδι έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ προσφέρονται κρασί και παραδοσιακοί μεζέδες δωρεάν.

ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ. Το βράδυ της Μ. Παρασκευής, πλήθος κόσμου, ντόπιοι και επισκέπτες, ακολουθούν την περιφορά του Επιταφίου, σχηματίζοντας πομπές, οι οποίες διέρχονται από το λιμάνι, όπου είναι αναμμένες δάδες ειδικά τοποθετημένες στις τάπες του Κάστρου, γύρω από το λιμάνι. Στο μέσον της εισόδου του λιμανιού οι δάδες σχηματίζουν μεγάλο σταυρό, που φωταγωγεί ολόκληρο το λιμάνι παρουσιάζοντας μία φαντασμαγορική εικόνα μοναδικής ομορφιάς. Το έθιμο αυτό έχει παράδοση πολλών χρόνων που φαίνεται να θέλει να συνδυάσει τη θρησκευτική μυσταγωγία με την ηρωική προσπάθεια του μπουρλοτιέρη Ανεμογιάννη να πυρπολήσει τη τουρκική ναυαρχίδα στο χώρο αυτό.

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ 
ΛΕΩΝΙΔΙΟ. Το πιο εντυπωσιακό έθιμο της περιοχής είναι, όταν το βράδυ της Ανάστασης γεμίζει ο ουρανός από φωτεινά «αερόστατα» τα οποία ανυψώνονται από τους πιστούς κάθε ενορίας.

ΚΑΛΑΜΑΤΑ. Εδώ αναβιώνει ένα έθιμο, που πηγάζει από τους απελευθερωτικούς αγώνες του 1821, ο διαγωνισμός των «μπουλουκιών». Οι διαγωνιζόμενοι, με παραδοσιακές ενδυμασίες και οπλισμένοι με σαΐτες, δηλαδή με χαρτονένιους σωλήνες γεμάτους μπαρούτι, επιδίδονται σε σαϊτοπόλεμο, στο γήπεδο του Μεσσηνιακού, με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου.

 ΚΥΚΛΑΔΕΣ

 ΚΥΘΝΟΣ.
Το πιο εντυπωσιακό έθιμο του νησιού είναι αυτό της «Κούνιας». Την Κυριακή του Πάσχα, στην πλατεία του νησιού, στήνεται μία κούνια, στην οποία κουνιούνται αγόρια και κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές. Αυτός ή αυτή που θα κουνήσει κάποιον, δεσμεύεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων για γάμο. Το βράδυ του Μ. Σαββάτου επικρατεί το έθιμο του «συχώριου», δηλαδή όλοι όσοι έχουν πεθαμένους συγγενείς φέρνουν στην εκκλησία ψητά, κρασί και ψωμί, τα οποία έχει «διαβάσει» ο παπάς, τα προσφέρουν στους επισκέπτες και στους κατοίκους του νησιού.

ΣΥΡΟΣ. Η Σύρος βιώνει με ιδιαίτερο τρόπο το Πάσχα. Οι δύο Θρησκευτικές της κοινότητες, η Ορθόδοξη και η Καθολική, γιορτάζουν συγχρόνως, με αγάπη κατάνυξη και αμοιβαίο σεβασμό τις Άγιες Μέρες του Πάσχα. Οι Επιτάφιοι των Καθολικών στην Άνω Σύρο ξεκινούν από τον Ναό του Αγίου Γεωργίου. Στην Ερμούπολη ο επιτάφιος των Καθολικών ξεκινάει από τον ιερό Ναό Ευαγγελιστών οι επιτάφιοι των Ορθοδόξων, από τις ενορίες Αγίου Νικολάου, της Κοιμήσεως και την Μητρόπολη της Μεταμορφώσεως περιφέρονται και συναντώνται στην Κεντρική Πλατεία Μιαούλη, όπου γίνεται κατανυκτική δέηση και ψάλλονται τροπάρια της Μ. Παρασκευής από την χορωδία του Αγίου Νικολάου και Ιεροψάλτες.

ΠΑΡΟΣ. Η περιφορά του Επιταφίου της Μάρπησσας, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς κατά την διάρκειά της, γίνονται δεκαπέντε περίπου στάσεις. Σε κάθε στάση φωτίζεται και ένα σημείο του βουνού, όπου τα παιδιά ντυμένα Ρωμαίοι στρατιώτες ή μαθητές του Χριστού, αναπαριστούν σκηνές από την είσοδο στα Ιεροσόλυμα, την προσευχή στο Όρος των Ελαιών, το Μαρτύριο της Σταύρωσης και την Ανάσταση. Τα μεσάνυκτα του Μ. Σαββάτου, το νησί γεμίζει από φώτα και τον θόρυβο των αμέτρητων πυροτεχνημάτων.

ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ 

ΠΑΤΜΟΣ. Στο νησί της Αποκάλυψης επίκεντρο των τελετών και ακολουθιών αποτελεί ο «ΝΙΠΤΗΡΑΣ». Κάθε χρόνο, στολίζεται με λαμπρές βάγιες και πλούσια ποικιλία ανοιξιάτικων λουλουδιών. Την Μ. Πέμπτη, γίνεται αναπαράσταση του «ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ» του ΝΙΠΤΗΡΑ, σε κεντρική πλατεία της Χώρας. Το Μ. Σάββατο το βράδυ πριν από την Ανάσταση, το Ευαγγέλιο διαβάζεται σε ηρωικό εξάμετρο με κώντιο και την Κυριακή του Πάσχα στις 3 το απόγευμα, στο Μοναστήρι της Πάτμου γίνεται η 2η Ανάσταση κατά την οποία το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο διαβάζεται σε επτά γλώσσες και από τον ηγούμενο μοιράζονται κόκκινα αυγά στους πιστούς.

ΡΟΔΟΣ (ΙΑΛΥΣΟΣ). Το Σάββατο του Λαζάρου, τα παιδιά γυρίζουν από πόρτα σε πόρτα και τραγουδούν τον «Λάζαρο», συγκεντρώνοντας χρήματα και αυγά για τους ιερείς. Παλαιότερα, αυτή την ημέρα, κανένας γεωργός δεν πήγαινε στο χωράφι του να εργαστεί, γιατί όπως πίστευαν, ό,τι έπιαναν θα μαραινόταν. Επιτρεπόταν μόνο η συγκέντρωση ξερών κλαδιών για το άναμμα των φούρνων τη Μεγάλη Εβδομάδα για το ψήσιμο των κουλουριών. Την ημέρα αυτή επίσης, σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές φτιάχνουν στριφτά κουλουράκια, «τα Λαζαράκια», συμβολίζοντας με τον τρόπο αυτό το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο.

ΚΩΣ. Ενώ οι μεγάλοι είναι δοσμένοι στις πασχαλινές δουλειές και στον εκκλησιασμό, τα παιδιά προετοιμάζονται και αυτά για την Ανάσταση του Κυρίου. Παίρνουν μεγάλα κλειδιά από εκείνα που είχαν οι παλιές κλειδαριές, δένουν με ένα σχοινί το κλειδί με μπαρούτι και βάζουν το καρφί στην τρύπα του κλειδιού, το βράδυ της Ανάστασης το χτυπούν δυνατά στον τοίχο για να εκπυρσοκροτήσει και να χαλάσει ο κόσμος. Άλλοι κόβουν μακριές λωρίδες χαρτιού, βάζουν στην άκρη της κάθε λωρίδας μπαρούτι και ένα φυτίλι, την τυλίγουν τριγωνικά, ώστε να προεξέχει το φυτίλι που το ανάβουν και από την ώρα που ο παπάς λεει το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ».

Το πρωί του Μ. Σαββάτου, η εκκλησία στρώνεται με μυρωμένα λουλούδια του βουνού που λέγονται λαμπρές (μικρά μωβ αρωματικά λουλούδια). Οι νοικοκυρές φτιάχνουν τις λαμπρόπιττες και το γεμιστό αρνί.

ΥΔΡΑ 
Την Μ. Παρασκευή γίνεται κάτι το μοναδικό, ο Επιτάφιος της συνοικίας Καμίνι μπαίνει στη θάλασσα και διαβάζεται η Ακολουθία του Επιταφίου, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα κατανυκτική. Στη συνέχεια οι Επιτάφιοι τεσσάρων ενοριών συναντώνται στο κεντρικό λιμάνι, δίνοντας ένα ιδιαίτερο χρώμα. Την ώρα της Ανάστασης τα πολλά βαρελότα φωτίζουν την νύκτα.

ΧΙΟΣ 
Ο ρουκετοπόλεμος είναι ένα παλιό Βρονταδούσικο έθιμο που έχει τις ρίζες του στους χρόνους της τουρκικής κατοχής. Αρχικά, οι κάτοικοι των ενοριών του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας Ερειθιανής, εκκλησιών που βρίσκονται αντικριστά, έφτιαχναν αυτοσχέδια κανονάκια. Με το πέρασμα του χρόνου όμως αυτά εξελίχθηκαν σε αυτοσχέδιες ρουκέτες, βεγγαλικά, φτιαγμένα από νίτρο, θειάφι και μπαρούτι. Η προετοιμασία των ρουκετών αρχίζει αμέσως μετά το Πάσχα για να είναι έτοιμες την επόμενη χρονιά. Οι ποσότητες τα τελευταία χρόνια φτάνουν στις μερικές χιλιάδες και το θέαμα που δημιουργείται από τις ρουκέτες που εκτοξεύονται στον ουρανό του Βροντάδου το βράδυ της Ανάστασης είναι φαντασμαγορικό. Πολύς είναι ο κόσμος που επιλέγει να περάσει το Πάσχα στην Χίο για να δει αυτό το μοναδικό θέαμα. Τα τελευταία χρόνια έχουν ληφθεί μέτρα για την προστασία των παρευρισκομένων, έτσι ώστε να διασωθεί το έθιμο.

ΕΠΤΑΝΗΣΑ 

ΚΕΡΚΥΡΑ. Την Μ. Παρασκευή στις 4μ.μ. ξεκινά από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Παλαιό Φρούριο, ο Επιβλητικός Επιτάφιος. Μέχρι της 9.30 το βράδυ, από κάθε εκκλησία βγαίνει ο Επιτάφιος με την απαραίτητη μπάντα της κάθε ενορίας, τις χορωδίες, τους πιστούς. Τελευταίος βγαίνει ο μεγαλοπρεπέστατος επιτάφιος της Μητρόπολης. Στις 9 το πρωί γίνεται η περιφορά του Επιταφίου της Εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα. Το 1574 οι Βενετσιάνοι απαγόρευσαν στους ορθοδόξους την περιφορά του την Μ. Παρασκευή, και από τότε οι Κερκυραίοι πραγματοποιούν την περιφορά μαζί με το Σεπτό Σκήνωμα του Αγίου. Είναι η πιο παλιά και πιο κατανυκτική Λιτανεία που βγαίνει σε ανάμνηση του θαύματος του Αγίου, που έσωσε τον Κερκυραϊκό λαό από την σιτοδεία. Εμπρός πηγαίνει ο Άγιος που έχει θέση χοροστατούντος Επισκόπου σε αυτή την Λιτανεία, και ακολουθεί ο Επιτάφιος. Μετά το τέλος της λιτανείας, ο Άγιος θα παραμείνει στη θύρα του, μέχρι την Τρίτη του Πάσχα για προσκύνημα. Στις 11 το πρωΐ του Μ. Σαββάτου ο κόσμος περιμένει την πρώτη Ανάσταση. Όταν τελειώνει η ακολουθία στη Μητρόπολη, χτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών και από τα παράθυρα των σπιτιών πέφτουν κατά χιλιάδες, πήλινα δοχεία (μπότιδες) στους δρόμους, με μεγάλο κρότο. Αυτό το έθιμο έχει τις ρίζες του στο χωρίον του Ευαγγελίου 'Συ δε Κύριε Ανάστησόν με ίνα συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεραμέως».

Ένα άλλο επίσης Κορφιάτικο Πασχαλινό έθιμο που αναβιώνει είναι το «ΜΑΣΤΕΛΟ» (βαρέλι). Στην «Pinia» και κάτω από την Μεταλλική Κουκουνάρα που κρέμεται ασάλευτη ακόμα στην διασταύρωση Νικηφόρου Θεοτόκη και Φιλαρμονικής, μαζεύονται οι Φακίνοι, οι αχθοφόροι της πόλης, οι Πινιαδώροι, οι οποίοι τοποθετούσαν στη μέση του πεζοδρομίου ένα ξύλινο βαρέλι. Το στόλιζαν με μυρτιές και βέρντε, του έβαζαν νερό και αυτοί σκορπισμένοι στο γύρο χώρο, παρακαλούσαν τους περαστικούς, που αυτή την ώρα ήταν πάρα πολλοί, να ρίξουν νομίσματα για ευχές στο νερό. Όταν πλησίαζε η ώρα της πρώτης Ανάστασης, οι Πηνιαδώροι σκορπισμένοι στην περιοχή της Πιάτσας κυνηγούσαν να βρουν κάποιον να τον ρίξουν στο βαρέλι. Αυτός μουσκίδι έβρεχε τον κόσμο γύρω του, ενώ περνούσαν οι μπάντες μας, παίζοντας το αλέγκρο μαρς «Μη φοβάστε Γραικοί». Στο τέλος έβγαινε ο βρεγμένος με γέλια και χαρές και έπαιρνε τα χρήματα που είχε το βαρέλι.

Το βράδυ του Μ. Σαββάτου γίνεται η Ανάσταση στην Άνω Πλατεία - φαντασμαγορικό, μοναδικό θέαμα. Όλα τα παράθυρα των γύρω σπιτιών ανοιχτά με κεράκια αναμμένα. Τα παράθυρα των μεγάλων εξαορόφων σπιτιών, μαζί με το καταπληκτικό θέμα των χιλιάδων κεριών και των πιστών που παρακολουθούν την τελετή της Ανάστασης στη μεγαλύτερη πλατεία της Ελλάδας, συνθέτουν μία μεγαλειώδη εικόνα. Η Αναστάσιμος Ακολουθία συνεχίζεται στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής (Πλατύ Καντούνι). Την Κυριακή του Πάσχα, από τις 7 το πρωί κάθε εκκλησία, όπως συμβαίνει και με τους Επιταφίους, βγάζει την Ανάσταση με φιλαρμονικές, σχολεία, προσκόπους και χορωδίες.

ΖΑΚΥΝΘΟΣ.Η κατανυκτική ατμόσφαιρα και οι ιδιαιτερότητες του «Ζακυνθινού Πάσχα» με τα ιδιόμορφα «αντέτια» (έθιμα) το κάνουν να είναι ξεχωριστό σε όλη την Ελλάδα. Το μεσημέρι της Μ. Παρασκευής, πλήθος πιστών συμμετέχει στην περιφορά του Εσταυρωμένου που διασχίζει όλη την πόλη. Στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου των Ξένων, η περιφορά του Επιταφίου, σύμφωνα με παμπάλαιο τοπικό έθιμο, γίνεται τις πρώτες πρωινές ώρες του Μ. Σαββάτου, ενώ με την ανατολή του ηλίου, ο Δεσπότης σηκώνει την Ανάσταση. Με το πρώτο χτύπημα της καμπάνας, ο Δεσπότης αφήνει ελεύθερα άσπρα περιστέρια ενώ από το καμπαναριό πετάνε στο δρόμο πήλινα δοχεία, όπως και όλοι οι κάτοικοι του νησιού από τα παράθυρά τους.

ΛΕΥΚΑΔΑ. Το βράδυ της Μ. Παρασκευής γίνεται στον κεντρικό δρόμο της πόλης, με κατάληξη την παραδοσιακή, ενετικού στυλ, κεντρική πλατεία, η περιφορά των επιταφίων των ενοριών, συνοδεία Φιλαρμονικής. Το Μ. Σάββατο το πρωί, η Φιλαρμονική παίζει στους δρόμους της πόλης χαρούμενους σκοπούς, ενώ οι νοικοκυρές πετούν και σπάζουν έξω από τα σπίτια τους διάφορα πήλινα αγγεία (το κομμάτι).

ΚΡΗΤΗ
Πριν την ανάσταση, στις Γκαγκάλες Ηρακλείου, όλα τα παιδιά του χωριού μαζεύουν ξύλα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να καεί και τα αφήνουν στο προαύλιο της εκκλησίας. Την παραμονή της Ανάστασης σχηματίζουν ένα βουνό από τα ξύλα και στην κορυφή έχουν ένα σκιάχτρο με ένα παλιό κουστούμι που υποτίθεται ότι είναι ο Ιούδας και την ώρα που ο παπάς λεει το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ βάζουν φωτιά και τον καίνε. Η νύχτα γίνεται μέρα από τα πυροτεχνήματα, η καμπάνα του χωριού χτυπά συνεχώς και μάλιστα οι παλιότεροι λένε ότι όταν αυτοί ήταν μικροί δεν άφηναν 3 μερόνυχτα την καμπάνα να σταματήσει γιατί το θεωρούσαν για καλό. Ξυπνούσαν ακόμα και τη νύχτα να πάνε να την χτυπήσουν.
©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟΝ/visaltis.net

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΛΛΑΔΑ!


http://olympia.gr

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΔΕΛΦΙΑ!

“ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ”
www.visaltis.net

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ- "ΑΔΗΣ Ο ΔΕΙΝΟΣ ΣΥΝΕΤΡΟΜΑΞΕΝ, ΟΤΕ ΣΕ ΕΙΔΕΝ"



1http://www.agioritikovima.gr/diafora/theologikos-log/diafora/21207-megalo-abbato
Tου Λάμπρου Κ. Σκόντζου, Θεολόγου Καθηγητού

(Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και τα νοήματα του Μεγάλου Σαββάτου)

 «Τω Αγίω και Μεγάλω Σαββάτω, την θεόσωμον ταφήν και την εις Άδου κάθοδον του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εορτάζομεν, δι’ ών της φθοράς το ημέτερον γένος ανακληθέν προς αιωνίαν ζωήν μεταβέβηκε». Σύμφωνα με το ιερό συναξάρι αυτήν την άγια ημέρα τιμάμε και προσκυνάμε την ταφή του Κυρίου μας και την εις Άδου Κάθοδόν Του.
 Απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής. Η φρικτή ημέρα έβαινε προς το τέλος της. Το φυσικό σκοτάδι ερχόταν να διαδεχθεί το υπερφυσικό σκοτάδι της σταυρώσεως, που είχε καλύψει ολάκερη τη γη. Ο Κύριος είχε εκπνεύσει επί του σταυρού. Το άχραντο σώμα Του κρέμονταν άπνουν επί του ξύλου, ανάμεσα στους συσταυρωμένους ληστές, οι οποίοι σπάραζαν ακόμη από τους επιθανάτιους σπασμούς. Αλλά, όπως μας πληροφορεί ο ιερός Ευαγγελιστής, τα σώματα των εσταυρωμένων έπρεπε να ταφούν και μάλιστα βιαστικά, πριν πέσει το σκοτάδι και μπει η επόμενη ημέρα, σύμφωνα με τον ιουδαϊκό υπολογισμό του ημερονυκτίου. Έτσι  οι Ιουδαίοι «ίνα μη μείνη επί του σταυρού τα σώματα εν τω σαββάτω, επεί Παρασκευή ην΄ ην γαρ μεγάλη η ημέρα εκείνη του σαββάτου΄ ηρώτησαν τον Πιλάτον ίνα κατεαγώσιν αυτών τα σκέλη, και αρθώσιν» (Ιωάν.19,31).

Την επόμενη ημέρα οι Ιουδαίοι εόρταζαν τα Πάσχα τους. Δε μπορούσαν τη λαμπρή αυτή μέρα να ατενίζουν στο λόφο Γολγοθά σταυρωμένα πτώματα κακούργων, το αποκρουστικό θέαμα θα τους χαλούσε την εορταστική διάθεση. Διατάχθηκαν λοιπόν οι στρατιώτες και με χονδρές σιδερένιες βέργες τσάκισαν τα κόκαλα των δύο συσταυρωμένων ληστών, για να επιταχύνουν το θάνατό τους, διότι ακόμη δεν είχαν εκπνεύσει. «Επί τον Ιησούν ελθόντες ως είδον αυτόν ήδη τεθνηκότα, ου κατέαξαν αυτού τα σκέλη, αλλ’ εις των στρατιωτών λόγχη αυτού την πλευράν ένυξε, και ευθέως εξήλθε αίμα και ύδωρ» (Ιωάν.19,33). Αυτό σημαίνει ότι ο θάνατος του Κυρίου υπήρξε πραγματικός, εις πείσμα όλων εκείνων των συκοφαντών, οι οποίοι συνεχίζοντες την θεομάχο έχθρα των αρχόντων του Ισραήλ, υποστήριζαν και υποστηρίζουν ότι δήθεν δεν πέθανε επί του σταυρού και κατά συνέπεια η ανάστασή Του ήταν ψεύτικη!

       Κοντά στο σταυρό του Κυρίου είχαν απομείνει μόνο η Θεοτόκος και οι ηρωικές γυναίκες μαθήτριές Του, οι οποίες συνέπασχαν με Αυτόν, έκλαιγαν και πενθούσαν το άδικο πάθος και το θάνατό Του. Αντίθετα οι ένδεκα μαθητές είχαν κρυφτεί για το φόβο των Ιουδαίων (Ιωάν.20,19).  Όμως ήταν αδύνατο σ’ αυτές να αναλάβουν το δύσκολο έργο της αποκαθηλώσεως και της ταφής του Χριστού. Το πιο ανυπέρβλητο εμπόδιο ήταν η αίτηση στον Πιλάτο, προκειμένου να τους δοθεί η απαιτούμενη άδεια της ταφής.

        Το έργο αυτό ανάλαβαν οι ευσεβείς άρχοντες Ιωσήφ και Νικόδημος. «Επεί ην Παρασκευή, ο εστι προσάββατον, ελθών Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ευσχήμων βουλευτής, ος και αυτός ην προσδεχόμενος την βασιλείαν του Θεού, τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού». Εκείνος «εδωρήσατο το σώμα τω Ιωσήφ. Και αγοράσας σινδόνα και καθελών αυτόν ενείλησε τη σινδόνη και κατέθηκεν αυτόν εν μνημείω, ο ην λελατομημένον εκ πέτρας, και προσεκύλισε λίθον επί την θύραν του μνημείου» (Μάρκ.15,43-46). Αυτή ήταν και η τελευταία πράξη του Θείου Δράματος. Ο «αχώρητος παντί» χωρά και κρύπτεται στον τάφο. Αυτός που κατοικεί στα απέραντα ουράνια κείτεται στο υγρό μνημείο. Μυστήριο μέγα!

          Η ψυχή του Κυρίου, όπως αναφέραμε στο σχόλιό μας της Μεγάλης Παρασκευής, κατέβηκε στον Άδη, σύμφωνα με την  σαφέστατη διδασκαλία του αποστόλου Πέτρου: «θανατωθείς μεν σαρκί, ζωοποιηθείς δε πνεύματι΄ εν ω και τοις εν τη φυλακή πνεύμασι πορευθείς εκήρυξεν» (Α΄Πέτρ.3,18) και ομιλών για την Ανάσταση του Κυρίου «ου κατελείφθη η ψυχή αυτού εις άδου ουδέ η σαρξ αυτού είδε διαφθοράν» (Πραξ.2,31). Το ίδιο και ο απόστολος Παύλος έγραψε πως ο Χριστός «κατέβη πρώτον εις τα κατώτατα μέρη της γης» (Εφεσ.4,9), σύμφωνα με την αντίληψη της εποχής, ότι ο Άδης βρίσκεται στα έγκατα της γης. Εκεί ο Κύριος κατά την τριήμερο παραμονή Του συνέχισε και στον κόσμο των πνευμάτων το απολυτρωτικό Του έργο. Κήρυξε το ευαγγέλιο της σωτηρίας και στους απ’ αιώνος νεκρούς. Όπως στον κόσμο των ζωντανών έτσι και στον κόσμο των νεκρών υπήρξαν εκείνοι που πίστεψαν και εκείνοι που αρνήθηκαν το κήρυγμά Του. Κατά την λαμπροφόρο Ανάστασή Του ανέβασε μαζί Του και όσους πίστεψαν σ’ Αυτόν.

        Σύμφωνα με τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς η κάθοδος του Κυρίου στον Άδη υπήρξε επεισοδιακή.Σε πρωτοχριστιανικό κείμενο διαβάζουμε: Όταν ο Χριστός πλησίασε στις βαριές θύρες του Άδη ακούστηκε μια γοερή φωνή «άρατε πύλας λέγουσα. Ακούσας ο Άδης εκ δευτέρου την φωνήν απεκρίθη ως δήθεν μη γινώσκων και λέγει: Τις εστιν ούτος ο βασιλεύς της δόξης; Λέγουσιν οι άγγελοι του δεσπότου: Κύριος κραταιός και δυνατός, Κύριος δυνατός εν πολέμω. Και ευθέως άμα τω λόγω τούτω αι χαλκαί πύλαι συνετρίβησαν και οι σιδηροί μοχλοί συνεσθλάσθησαν, και οι δεδεμένοι πάντες νεκροί ελύθησαν των δεσμών, και ημείς μετ’ αυτών. Και εισήλθεν ο βασιλεύς της δόξης ώσπερ άνθρωπος, και πάντα τα σκοτεινά του Άδου εφωτίσθησαν» (Evang.Nicodimi, Pars II, cap.V (XXI)3).

       Οι εντυπωσιακές αυτές σκηνές ενέπνευσαν τα μέγιστα στην θαυμάσια εικονογραφία και ιδιαίτερα την μεγαλειώδη υμνολογία του Μ. Σαββάτου. Αυτή μαζί με την υμνολογία του Πάσχα αποτελεί το αποκορύφωμα της θρησκευτικής ποιήσεως. Ο θεολογικότατος κανόνας του Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου και ο περίφημος και δημοφιλής Επιτάφιος Θρήνος υμνούν το νεκρό Θεό και προαναγγέλλουν την θριαμβευτική Του ανάσταση. Ρίγη συγκινήσεως και πνευματικής τέρψεως γεμίζουν τις ψυχές των πιστών, οι οποίοι γεμίζουν ασφυκτικά τους ναούς για κλίνουν γόνυ μπροστά στον ανθοστόλιστο Επιτάφιο, να προσκυνήσουν τον Κτίστη του κόσμου, ο Οποιος «Ως ανείδεος νεκρός καταφαίνεται, ο την κτίσιν ωραΐσας του παντός». Να αποσμίξουν τους «δακρυρρόους θρήνους τους» με τα μύρα της ανοιξιάτικων ανθέων και τα γλυκά μέλη των ιερών υμνολογιών. Η θεσπέσια ακολουθία του Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου θεωρείται ως η εξόδιος ακολουθία του Κυρίου μας!    

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας παραλλήλισαν την ταφή του Κυρίου με την ανάπαυση του Θεού κατά την εβδόμη ημέρα της Δημιουργίας (Γεν.2,3). Ο «όλβιος τάφος» είναι η κλίνη της αναπαύσεως του Υιού του Θεού, ο Οποίος κατάπαυσε από το έργο της αναδημιουργίας του ανθρώπου και ολοκλήρου της δημιουργίας και την αγία αυτή ημέρα αναπαύεται. Το θαυμάσιο δοξαστικό των αίνων του Όρθρου του Μ. Σαββάτου τονίζει εμφαντικά αυτή την παρομοίωση: «… Τούτο εστι το ευλογημένον Σάββατον΄ αύτη εστίν η της καταπαύσεως ημέρα, εν η κατέπαυσεν από πάντων των έργων αυτού ο μονογενής Υιός του Θεού δια της κατά τον θάνατον οικονομίας τη σαρκί σαββατίσας…».

        «Σήμερα έγινε σωτηρία γι’ αυτούς που κατοικούν πάνω στη γη, και για τους απ’ αιώνος δέσμιους κάτω από τη γη, τονίζει πανηγυρικά ο άγιος Επιφάνιος Κύπρου… Οι βαριές πύλες του Άδη άνοιξαν διάπλατα. Εσείς οι απ’ αιώνος κεκοιμημένοι σκιρτήστε από χαρά. Εσείς οι καθήμενοι στο σκοτάδι και στη σκιά του θανάτου υποδεχτείτε το μέγα Φως. Ο Δεσπότης είναι μαζί με τους δούλους, ο Θεός είναι μαζί με τους νεκρούς, η ζωή ανταμώθηκε με τους θνητούς, ο ανεύθυνος κοινωνεί με τους υπεύθυνους, το ανέσπερο φως βρέθηκε μέσα στο σκοτάδι, με τους αιχμαλώτους ο ελευθερωτής, μετά των κατωτάτων ο υπεράνω των ουρανών…»

        Ενώ η πανάγια Σάρκα του Κυρίου μας αναπαυόταν στη γη, η ψυχή Του συνέχιζε το απολυτρωτικό έργο στον Άδη. Εκεί δόθηκε η πιο αποφασιστική «μάχη» όλων των εποχών. Αναμετρήθηκε η ζωή με το θάνατο, ο παράδεισος με το Άδη, ο Χριστός με το διάβολο. Από την τιτάνια αυτή πάλη νικήθηκε κατά κράτος ο διάβολος, καταπατήθηκε, κουρελιάστηκε και καταργήθηκε ο θάνατος και άνοιξε διάπλατα ο παράδεισος για τους πιστούς του Χριστού. Αυτό το μεγάλο θρίαμβο αποτυπώνει θαυμάσια στα υπέροχα τροπάρια της ημέρας: «Σήμερον ο άδης στένων βοά΄ Κετελήθη μου το κράτος΄ ο ποιμήν εσταυρώθη και τον Αδάμ ανέστησεν΄ ων περ εβασίλευον εστέρημαι, και ους κατέπιον ισχύσας, πάντας εξήμεσα΄ εκένωσε τους τάφους ο σταυρωθείς΄ ουκ ισχύει του θανάτου το κράτος…». «Σήμερον ο Άδης στένων βοά΄ … ελθών (ο Χριστός) το κράτος μου έλυσε, πύλας χαλκάς συνέτριψε, ψυχάς ας κατείχον το πριν, Θεός ων ανέστησε…», «…εδεξάμην θνητόν, ώσπερ ένα των θανόντων, τούτον δε κατέχειν, όλως ουκ ισχύω, αλλ’ απολώ μετά τούτου, ων εβασίλευον, εγώ είχον τους νεκρούς απ’ αιώνος, αλλά ούτος ιδού πάντας εγείρει…»!
 
        Οι ορθόδοξοι πιστοί με θλίψη στην ψυχή, με βουρκωμένα μάτια και συναισθηματική φόρτιση πλησιάζουμε στον ιερό Επιτάφιο να προσκυνήσουμε το νεκρό Κύριο και να του εναποθέσουμε λίγα ανοιξιάτικα λουλούδια, ψάλλοντες «Τω Πάθει Σου Χριστέ ελευθερώθημεν, και τη αναστάσει Σου, εκ φθοράς ελυτρώθημεν»! Περισσότερο θέλουμε να Του εναποθέσουμε την καρδιά μας και την ελπίδα μας, διότι Αυτός είναι ο υπέρτατος και μοναδικός Λυτρωτής μας, και κανένας άλλος! Η βεβαιότητα της λαμπροφόρου Αναστάσεώς Του μας γεμίζει αισιοδοξία και ουράνια χαρά. Διότι η δική Του Ανάσταση είναι η απαρχή και της δικής μας αναστάσεως. «Νυνί δε Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο… έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος» (Α΄Κορ.15,20,26). Αυτή είναι η πιο χαρμόσυνη αγγελία της ανθρώπινης ιστορίας, η πιο ελπιδοφόρα πίστη σε όλους τους κόσμους. Αυτή η μακάρια πίστη διώχνει μακριά μας κάθε κατήφεια.

Δε μας φοβίζει πια τίποτε, διότι ό,τι και να μας συμβεί ο τελικός μας θρίαμβος είναι προδιαγεγραμμένος και η ανάστασή μας είναι προαποφασισμένη από τον Νικητή του θανάτου, τον Αναστάντα Κύριό μας Ιησού Χριστό!

Economist: Μετά το “Grexit” έρχεται το “Grecovery”


Μετά το “Grexit”, δηλαδή την έξοδο της Ελλάδος από την ευρωζώνη δημιουργείται ένας καινούργιος όρος το “Grecovery” ο οποίος περιφραστικά θα μπορούσε να μεταφραστεί «η ανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας.» Μεταξύ άλλων αυτό υποστηρίζει το βρετανικό περιοδικό Economist σε μια εκτενή ανάλυση για τα τεκταινόμενα στη Ελλάδα με τίτλο «Τολμώντας να ελπίζει, φοβάται να αποτύχει.»
Το συντηρητικό βρετανικό περιοδικό τονίζει ότι στην Αθήνα άρχισαν να φαίνονται κάποια σημάδια «πολλά υποσχόμενα». Μεταξύ αυτών συγκαταλέγει: Την μείωση των διαδηλώσεων σε σχέση με το παρελθόν. Την αύξηση της κίνησης στον εμπορικό δρόμο της Ερμού. Το άνοιγμα νέων καταστημάτων στο Κολωνάκι. Την μείωση των σερβιτόρων (κράχτες) που θερμοπαρακαλούν τους περαστικούς να προτιμήσουν τα εστιατόρια τους. Υποστηρίζει επίσης ότι σε όλη τη χώρα σε σχέση με πέρυσι έχει βελτιωθεί το οικονομικό κλίμα. «Τότε ο φόβος για έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη είχε κορυφωθεί», λέει χαρακτηριστικά η βρετανική οικονομική επιθεώρηση.
Επιπλέον σημάδια ανάκαμψης
Επίσης το περιοδικό παραθέτει μια σειρά από οικονομικά στοιχεία για να στηρίξει την θέση του. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται: Η αναμενόμενη φέτος αύξηση του τουρισμού «σε μια κρίσιμη καλοκαιρινή σαιζόν» , όπως την χαρακτηρίζει. Η επανεκκίνηση των εργασιών στους αυτοκινητοδρόμους, «η οποία είχε σταματήσει για δύο χρόνια», όπως επισημαίνει. Η επιστροφή της ρευστότητας στην ελληνική οικονομία. Το ξεκίνημα της αποπληρωμής των οφειλών του κράτους. Η ανάκαμψη των καταθέσεων στις τράπεζες από νοικοκυριά και επιχειρήσεις οι οποίες έχουν αυξηθεί κατά 9% από πέρυσι.
Πρέπει να έρθει η ανάκαμψη
«Αργά ή γρήγορα θα πρέπει αν έρθει η ανάκαμψη» επισημαίνει το Economist ενώ λίγο παρακάτω τονίζει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει πως το 2014 η Ελλάδα θα έχει ανάκαμψη της τάξης του 0,6% «παρά το γεγονός ότι θα συνεχιστεί η λιτότητα», όπως παρατηρεί.
Ο ρόλος των τραπεζών
Επισημαίνει επίσης ότι καθοριστικό ρόλο προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης θα παίξουν οι τράπεζες. To Economist κρίνει αναγκαία την ανακεφαλαιοποίησή τους καθώς όπως λέει μετά το περσυνό κούρεμα «είχαν μεγάλες απώλειες αφού είχαν στην κατοχή τους ελληνικά ομόλογα». Μάλιστα τονίζει ότι «τα 50 δις ευρώ που προβλέπονται από το μνημόνιο» πως θα αποκτήσουν οι τράπεζες μετά την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης είναι αρκετά ώστε από την μια να τις βοηθήσει να καλύψουν τις ζημιές τους και από την άλλη να εξυπηρετήσουν τα δάνεια τους.
Ξένες επενδύσεις
Σύμφωνα με το Economist η αλλαγή στην ελληνική οικονομία μπορεί να έρθει από τις ξένες επενδύσεις. «Αλλά η Ελλάδα παραμένει ένα επικίνδυνο μέρος για τους ξένους που θέλουν να κάνουν δουλειές», επισημαίνει. Μεταξύ των προβλημάτων που πρέπει να λυθούν είναι το νομικό σύστημα το οποίο συχνά εμποδίσει την πρόοδο των οικονομικών δραστηριοτήτων ,όπως λέει. Επίσης στα αρνητικά καταλογίζεται η γραφειοκρατία και η λειτουργία του δημόσιου τομέα. Παρόλα αυτά γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στις προόδους που έχουν γίνει και σε αυτούς τους τομείς. Έτσι επισημαίνεται ότι πλέον η διαδικασία των εξαγωγών έχει απλοποιηθεί με αποτέλεσμα να χρειάζεται πολύ λιγότερος χρόνος για να φύγουν τα ελληνικά προϊόντα στο εξωτερικό. Επίσης έχει μειωθεί ο χρόνος «για να καταχωρηθεί ένα καράβι από τους επτά μήνες που ήταν σε δέκα μέρες». Αναφορά γίνεται και στο πρόσφατο νόμο που προβλέπει 15000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το τέλος του 2014.
Η δοκιμασία δεν έχει τελειώσει
Παρόλα αυτά το Economist τονίζει ότι «η δοκιμασία της χώρας δεν έχει τελειώσει». Σε αυτό συντελεί η ύφεση που επικρατεί στην ευρωζώνη η οποία από την μια πλήττει τις εξαγωγές αγαθών από την Ελλάδα και από την άλλη κάνει και πιο δύσκολες τις ξένες επενδύσεις για την χώρα. Κρίσιμο τεστ σύμφωνα πάντα με το Economist είναι το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων «όχι τόσο για τα έσοδα που θα αποφέρει στην ελληνική οικονομία όσο για το άνοιγμα που θα σηματοδοτήσει» .
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο παρελθόν το βρετανικό περιοδικό ήταν ιδιαίτερα επικριτικό για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και για τους χειρισμούς όχι μόνο των ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και της Τρόικα. Χαρακτηριστικό, μεταξύ άλλων είναι άρθρο του περιοδικού την Μεγάλη Παρασκευή του 2009. Τότε με τον τίτλο «Ομίχλη στο Αιγαίο» (Aegean Fog) μιλούσε για μια διαλυμένη χώρα και προέβλεπε την ύφεση που ακολούθησε. Η συγκεκριμένη ανάλυση ήταν κόλαφος για την Ελλάδα και ουσιαστικά αποτέλεσε τον προάγγελο των οικονομικών προβλημάτων που ακολούθησαν. Από τότε έχουν περάσει τέσσερα χρόνια και είναι η πρώτη φορά που το Economist εκφράζεται με θετικά σχόλια για την κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας.

ΚΑΤΟΧΙΚΟΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΜΕ 50 ΑΤΟΜΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ.


http://olympia.gr/2013/05/03/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BF%CF%83-%CE%BC%CE%B5-50-%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84/

ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΤΗΝ ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΆ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΥΒΡΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΙΛΙΕΤΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

Ο Χριστόδουλος συγκέντρωνε τουλάχιστον 50,000 πιστούς κάθε χρόνο. Ανάξιοι, ολίγιστοι, υβριστές της Πίστης και της ιστορίας. Πηγαίνετε να “ευλογήσετε” τα κακουργήματα των παπανδρέηδων και των κηπουρών. Αυλικοί και αρλεκίνοι των τυράννων.

20130503-232940.jpg
20130503-232945.jpg

Παρασκευή 3 Μαΐου 2013

Η περιφορά του Επιταφίου του Ι.Ν. Αγίου Θωμά Αγρινίου, Μ. Παρασκευή 3 Μαΐου 2013 (φωτογραφίες)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ






















Η μεταφυσική του Εσταυρωμένου, των Ηρώων, των Αγίων είναι η Ελλάδα.


http://olympia.gr/2013/05/03/%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B7%CF%81%CF%8E/

20130503-113939.jpg

ΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
“Από την μία ο δρόμος των σταυρωτών. Γεμάτος αργύρια, μοχθηρία και χλιδή. Από την άλλη, ο Γολγοθάς, ο δρόμος του Εσταυρωμένου. Όταν έλθει η ώρα της επιλογής, μην διστάσεις ούτε στιγμή. Ο δρόμος του Χριστού, ο δρόμος του Ηρακλέους, η υπέρτατη μύηση στο Φως, την Αλήθεια, ειναι η θυσία που οδηγεί στην Ανάσταση. “…και θα εξέλθετε ζωντανοί, θα εξέλθετε Έλληνες”.
Μόνο ένα Έθνος Θερμοπυλών θα μπορούσε να αντιληφθεί το βαθύτερο νόημα του Γολγοθά και να πιστέψει στην Ανάσταση.
Τα τελευταία λόγια του Αθανασίου Διάκου:
“Πατέρα παντοδύναμε, ἄκουσες τὴν εὐχὴ μού• μου φύτεψες μέσ’ στὴν καρδιὰ ἀγάπη, πίστη,
ἐλπίδα, ἔδωκες μία ἀχτίδα Σου ἀθέρα στὸ σπαθί μου καὶ μοῦ’πές: Τώρα πέθανε γιὰ Μέ, γιὰ τὴν Πατρίδα.”

Ρήγας Φεραίος (Θούριος)
“Καλλιό ‘ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά και φυλακή!… “Ω Βασιλεύ του Κόσμου, ορκίζομαι σε Σέ, στην γνώμην των Τυράννων να μην έλθω ποτέ! Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ. Εν όσω ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός, για να τους αφανίσω, θε να ‘ναι σταθερός. Πιστός εις την Πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν, αχώριστος για να ‘μαι υπό τον στρατηγόν. Κι αν παραβώ τον όρκον, ν’ αστράψ’ ο Ουρανός και να με κατακάψη, να γένω σαν καπνός!”
20130503-113019.jpg
Πετράκης Γιάλλουρος (ΕΟΚΑ), 16 ετών.
«Δεν συμφωνώ αγαπητέ μου πατέρα στο ότι ένας άνθρωπος πρέπει πρώτα να κοιτάξει για τον εαυτό του και ύστερα για την πατρίδα του. Τότε αυτός, καταντά άκρως εγωιστής, τομαριστής και μπορώ να πω αναίσθητος. Διότι όταν δεν κυριαρχεί μέσα του το αίσθημα της φιλοπατρίας, το ευγενέστερο των αισθημάτων, δεν είναι δυνατό να κυριαρχεί κανένα άλλο ευγενές αίσθημα… Εξ άλλου, αγαπητέ μου πατέρα, η ορμή του ανθρώπου προς την ύλη, δηλαδή τον πλούτο και την καλοπέραση και η ικανοποίηση τούτη, δεν προσφέρει την πραγματική ευτυχία του ανθρώπου. Την απόλυτη ευτυχία προσφέρει στους ανθρώπους και ιδίως όταν είναι Έλληνες, η ορμή προς τα ανώτερα ιδανικά την αγάπη προς την Πατρίδα και τον πόθο ακόμη και να θυσιαστεί για την ελευθερία της που είναι και δική του ατομική ελευθερία και αξιοπρέπεια»
Πετράκης Κυπριανού (ΕΟΚΑ), 18 ετών
«Να πεις της μάνας μου, ότι ο γυιος της πεθαίνει για την Πατρίδα με το χαμόγελο στα χείλη. Εκπληρώνω τους πόθους μου. Ήρθε κι εμένα η σειρά μου να θυσιαστώ για την Πατρίδα όπως στις 3 του Μάρτη ο Γρηγόρης Αυξεντίου.»
Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΟΥ ΒΑΓΟΡΗ
«Παλιοί συμμαθηταί,
Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά…….
……..Γεια σας παλιοί συμμαθηταί.
Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
Κι όποιος θελήσει για να βρει
ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο,
ας πάρει μιαν ανηφοριά
ας πάρει μονοπάτια
να βρει τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.
Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα.
Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.
Ευαγόρας Παλληκαρίδης»
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΒΑΓΟΡΗ
Βγήκαν κάποτε από τη φυλακή ο γέρος κι η γριά μάνα. Οι δημοσιογράφοι τους κύκλωσαν. Βλέπουν τον πατέρα ακμαίο, μ’ ένα χαμόγελο ταπεινό και θριαμβευτικό και τρίβουν τα μάτια τους. “Τι σόι άνθρωποι είναι τούτοι;” ακούστηκε να λέει απορημένος ένας Εγγλέζος δημοσιογράφος. “Φαίνεται πως η ελληνική μυθολογία με τους τίτλους και τους ήρωας δεν είναι καθόλου μυθολογία!” “Έλληνες!” τ’ απάντησε κάποιος άλλος, που τον έπνιγε η αγανάκτηση. “Αλλ’ αυτή η λέξη δεν μεταφράζεται στ’ αγγλικά, κι αν μεταφρασθεί, δεν θα την καταλάβετε!” Ο γέρος αντί ν’ αναλυθεί σε δάκρυα, αντί να πει κάτι επαινετικό για τα τελευταία λόγια και τις τελευταίες ηρωικές στιγμές του παιδιού του, σταμάτησε. Πήρε βαθιά ανάσα κι άρχισε ν’ απαγγέλλει τούτους τους στίχους, ενώ στο πρόσωπό του καθρεφτιζόταν όλο το μεγαλείο της αδάμαστης ελληνικής ψυχής:
Το δέντρον, που φυτεύτηκεν
’εν τζι εν ματζιδονήσιν,*
που θέλει κόπριν τζιαι νερόν
για να καρποφορήσει!
Τα δέντρα που φυτέψασιν
για να καρποφορήσουν
θέλουν λεβέντικα κορμιά
γαίμαν να τα ποτίσουν!
(*δεν είναι μαϊντανός)
Οι αποστατικές δυνάμεις, είν’ εδώ!
Τα θρέμματα της πλάνης, είν’ εδώ!
Οι ναυτολόγοι της γεέννης, είν’ εδώ!
κι απλά η φάση είναι, η αυτοί η εγώ!
Τα άθεα γράμματα, είν’ εδώ!
Η πώρωσης της ανομίας,ειν’ εδώ!
Οι όφεις τις δυσσεβείας, είν’ εδώ,
κι απλά η φάση είναι, ή αυτοί ή εγώ!
Στρέφω οφθαλμούς στους ουρανούς,
όχι στο χώμα. Το κρατώ ακόμα.
Με κρατά κι αυτό.
Όσοι θέλουν η ζωή μου να ‘χει νόημα θνητό,
ας ενωτίσουνε το ρήμα.
δεν χωράω σ’ ένα επίπεδο σχήμα.
Κοινώς, δε γυρίζω πρόσωπο,
κρατώ ως πρότυπο, τον Άγιο,
τον Ήρωα και τον Φιλόσοφο.
Δεν με νοιάζει ποιος είναι pop,
ποιος είναι hardcore,
αλλά ποιος είναι στο black light,
ποιος στο φως του Θαβώρ.

ΗΠΑ – Συρία: η «κόκκινη γραμμή» των χημικών όπλων «δεν έπιασε». Τι έχει σειρά; - γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/05/blog-post_5984.html


Το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ επιθυμεί, για γεωστρατηγικούς λόγους, επέμβαση στη Συρία. Η Αμερικανική Κοινή Γνώμη όχι. Η «κόκκινη γραμμή» που τέθηκε από τις ΗΠΑ - των Συριακών χημικών όπλων – δείχνει πως «δεν πιάνει». Τι έχει άραγε σειρά να χρησιμοποιηθεί ως «επικοινωνιακό όπλο» που θα πείσει τους Αμερικανούς Πολίτες να στηρίξουν μια επέμβαση στη Συρία – και κατ’ επέκταση στο Ιράν και στη Μέση Ανατολή;

Καιρό τώρα τρέχει το θέμα υπ’ αυτό το μοτίβο


«χρήση χημικών όπλων εκ μέρους της Συριακής κυβέρνησης εναντίον των αντικαθεστωτικών ανταρτών συνιστά κόκκινη γραμμή».


Σύμφωνα μ’ αυτό το απειλητικό, προειδοποιητικό «στρατιωτικό/επικοινωνιακό deadline», οι ΗΠΑ επιχείρησαν να «πείσουν διεθνώς» ότι προτίθενται να επέμβουν εάν όντως πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο.
Όμως, εντός των ΗΠΑ δημοσκοπήσεις οδηγούν σε άλλα συμπεράσματα.
Όπως πχ η πρόσφατη (01/05/13) δημοσκόπηση του Reuters


http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/05/reutersipsos.html


όπου φαίνεται πως μόλις ένα 10% των Αμερικανών πολιτών θα επιθυμούσε μια πολεμική εμπλοκή των ΗΠΑ στο Συριακό Μέτωπο.
Εξ’ ου προφανώς και η «χαμηλών τόνων» στάση των ΗΠΑ στο ζήτημα τόσο της Συρίας όσο και γενικότερα της Μέσης Ανατολής.
Οι ΗΠΑ λοιπόν αντιμετωπίζουν ένα σημαντικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή.
Ενώ το «βαθύ κράτος» τους επιθυμεί μια εισβολή στη Συρία, η κοινή γνώμη την αρνείται σθεναρά και δη με συντριπτική πλειοψηφία.
Ακόμη και η «κόκκινη γραμμή» που θέτει η Αμερικανική κυβέρνηση (χρήση χημικών όπλων από την Κυβέρνηση Άσαντ εναντίον των αντικαθεστωτικών ανταρτών) δεν είναι επαρκής για να κάνει την «σημαντική διαφορά». Για την ακρίβεια, ανεβάζει το σχετικό ποσοστό του «Ναι στην επέμβαση» (σε μια πιθανή μελλοντική τέτοια εξέλιξη) μόλις στο 27%.
Ποσοστό καθόλου ικανό βεβαίως να στηρίξει έναν επιθετικό Πόλεμο των ΗΠΑ σε ξένη χώρα.
Προφανώς, η πρόσφατη ιστορική εμπειρία των Μετώπων του Ιράκ και του Αφγανιστάν έχουν αφήσει «κοινωνικές αμυντικές παρακαταθήκες».
Λογικά λοιπόν αναμένεται «πύκνωση και ένταση» των επικοινωνιακών πρωτοβουλιών της κυβέρνησης των ΗΠΑ ώστε να ανεβάσουν αυτό το ποσοστό σε ένα επαρκές επίπεδο που θα τους επιτρέψει να γίνουν πιο «επιθετικοί», «αποφασιστικοί» και βεβαίως «πειστικοί» ως προς την πρόθεσή τους να «επέμβουν» στη Συρία.
Πειστικοί τόσο προς τους «αποδέκτες» της Μέσης Ανατολής όσο και προς το Διεθνές Περιβάλλον προκειμένου να διατηρήσουν εν τοις πράγμασι την Γεωπολιτική πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ η οποία δοκιμάζεται όλο και πιο επίμονα από διάφορους διεκδικητές.
Να όμως που το χαρτί αυτό – Συριακά χημικά όπλα - απλά «δεν τους βγαίνει». Όσο κι αν «επιμένουν πεισματικά» σ’ αυτό.
Έπιασε κάποτε με το Ιράκ. Προφανώς, η Αμερικανική Κοινή Γνώμη δεν έχει σκοπό να ξαναδεχτεί αυτό το «επιχείρημα».
Είναι υποχρεωμένοι λοιπόν ν’ αναζητήσουν «άλλα χαρτιά». Άλλες επικοινωνιακές «ατραπούς».
Εάν ανατρέξουμε στο παρελθόν θα διαπιστώσουμε ότι οι ΗΠΑ πάντα είχαν μια τάση «απομονωτισμού». Τουλάχιστον και κυρίως η Αμερικανική Κοινή Γνώμη.
Η οποία «τάση» ξεπερνιώνταν πάντα μέσα από ιστορικά καθοριστικά συμβάντα/καταλύτες τύπου Pearl Harbour.
Ή, όπως η 11η Σεπτεμβρίου να προσθέσουμε.
Πάντα ο «αντίπαλος» φρόντιζε – πολύ βολικά για το Αμερικανικό Βαθύ Κράτος – να παράσχει την «ικανή αφορμή».
Συνεπώς, μάλλον πρέπει να υποθέσουμε ότι αυτό στο οποίο θα «εστιάσει» η Αμερικανική πολιτική ως προς αυτό το ζήτημα θα είναι η «τρομοκρατία» εναντίον των ΗΠΑ. Και κυρίως, εντός της Αμερικανικής Ενδοχώρας.
Αν μάλιστα υπήρχαν στοιχεία κιόλας που να συνέδεαν κάποια τέτοια τραγικά τρομοκρατικά περιστατικά με επίμαχα καθεστώτα όπως αυτά της Συρίας ή του Ιράν το πρόβλημα θα λυνόταν μεμιάς.Όπως πχ συνέβη κάποτε με τον Καντάφι και πολύ απλά λύθηκαν τα χέρια των ΗΠΑ για να βομβαρδίσουν τη Λιβύη.
Ή όπως όταν οι της Αλ Κάιντα τρομοκράτες της 11/09 συνδέθηκαν ευθέως με τους οικοδεσπότες τους Ταλιμπαν του Αφγανιστάν.
Κι ακολούθησε Αμερικανική εισβολή με την πλήρη συναίνεση της Αμερικανικής κοινωνίας.
«Υπέρτατη επικοινωνιακή Τύχη» λοιπόν μια τέτοια «αποδεδειγμένη διασύνδεση».


Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει επίσης έναν ακόμη καλό λόγο για να βιάζεται να αποκτήσει ένα τέτοιο «επικοινωνιακό αβαντάζ». Έναν εξωτερικό πόλεμο δηλαδή, που θα έχει τη σύμφωνη γνώμη της αμερικανικής κοινής γνώμης.
Εδώ θα πρέπει να επικαλεστούμε μια άλλη δημοσκόπηση που έτρεξε πρόσφατα στις ΗΠΑ (έρευνα του Πανεπιστημίου Fairleigh Dickinson στο Νιου Τζέρσεϊ) και έδειξε ότι ένα (μέσος όρος) 29% των Αμερικανών Πολιτών θα έβλεπε θετικά μια ένοπλη εξέγερση της Αμερικανικής κοινωνίας.


http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/05/29.html


Για την ακρίβεια,


το 18% των Δημοκρατών, το 27% των Ανεξάρτητων και το 44% των Ρεπουμπλικανών συμφωνούν με την φράση «Στα επόμενα χρόνια μία ένοπλη επανάσταση μπορεί να είναι αναγκαία προκειμένου να προστατεύσουμε τις ελευθερίες μας».


Πιο ανησυχητικό βεβαίως για το Βαθύ Κράτος των ΗΠΑ είναι το τεράστιο ποσοστό (44%!!!) των Ρεπουμπλικάνων οι οποίοι θεωρούνται και το πλέον στρατιωτικοποιημένο τμήμα της Αμερικανικής κοινωνίας. Το ότι είναι και οι κατ’ εξοχήν υπέρμαχοι της ελεύθερης οπλοκατοχής δεν είναι τυχαίο.
Το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ λοιπόν έχει μπροστά του έναν αγώνα δρόμου.
Να προλάβει να στρέψει την «πολεμική αντιδραστική φλόγα» αυτού του μεγάλου τμήματος της Αμερικανικής κοινής γνώμης προς ένα «εξωτερικό πολεμικό μέτωπο» (ώστε να τονωθεί και το πνεύμα της κοινωνικής συνοχής, σύμπνοιας και ομοψυχίας) προτού προλάβει να φουντώσει και να ξεσπάσει εντός της Αμερικανικής κοινωνίας σε εσωτερική ανεξέλεγκτη πυρκαγιά.


Πόσω μάλλον, που μετά από έρευνες σαν κι αυτή, η Αμερικανική Κυβέρνηση έχει ακόμη περισσότερους λόγους να προωθήσει την πολιτική «αφοπλισμού» των Αμερικανών Πολιτών. Συνεπώς, «καίγεται» στην κυριολεξία ν’ αποδείξει ότι η «εσωτερική τρομοκρατία» έχει ξεφύγει από το «κόκκινο» και πρέπει πάραυτα να «ελεγχθεί» με ιδιαιτέρως επαυξημένα μέτρα εσωτερικής ασφάλειας.


Αυτό βεβαίως εμπεριέχει τον κίνδυνο να «συνδαυλίσει», να «επιταχύνει» κι εν τέλει να «φουντώσει» (αντί να «ξεφουσκώσει») το κοινωνικό τμήμα που επιλέγει την «ένοπλη εξέγερση για προστασία κοινωνικών ελευθεριών». Να μετατραπεί δηλαδή σε κάτι σαν «αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία».
Εάν εντέλλει προχωρήσει μια τέτοια πολιτική, θα θεωρηθεί προφανώς ως «Μονόδρομος», «αναγκαίο ρίσκο» και θα επιχειρηθεί να «μειωθούν οι παράπλευρες απώλειες» σε επίπεδο πολιτικοκοινωνικής αντίδρασης.
Εδώ, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν ότι τα περιστατικά «Βοστώνης» και «Τέξας» δεν έχουν «αξιοποιηθεί» ακόμη επαρκώς επικοινωνιακά. Ούτε σε επίπεδο θεσμικό (αύξηση μέτρων εσωτερικής ασφάλειας), ούτε σε τυχόν επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, πολύ περισσότερο, με σκλήρυνση της Πολεμικής Στάσης των ΗΠΑ.
Αφέθηκαν να θεωρηθούν απλώς «τυχαία γεγονότα» και δεν έγινε καμία απολύτως απόπειρα «αξιοποίησής» τους.
Για την ακρίβεια, ιδίως στο θέμα «έκρηξη του εργοστασίου λιπασμάτων στο Τέξας» δεν έχουν δώσει ακόμη (δημόσια) την αναμενόμενη αναλυτική έκταση υπό την οπτική μιας «πιθανής τρομοκρατικής επίθεσης» και εξίσου πιθανής «υπεξαίρεσης ιδιαιτέρως μεγάλων ποσοτήτων εκρηκτικών υλών».
http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/04/blog-post_1985.html


Εάν μάλιστα αποδειχθεί στο τέλος ότι όχι μόνον ήταν τρομοκρατική πράξη η έκρηξη του εργοστασίου, όχι μόνον εκλάπησαν τερατώδεις ποσότητες εκρηκτικών υλών (270 τόνοι Νιτρικής Αμμωνίας) αλλά και πως συνεργάστηκαν δυνάμεις της Μέσης Ανατολής με εγχώριους Αμερικανούς «ένοπλους» θα είναι η «ιδανική συνταγή» προκειμένου να θεωρήσουν ότι αυτές οι ξένες δυνάμεις όχι μόνον διαπράττουν τρομοκρατικές πράξεις εντός της Αμερικανικής επικράτειας αλλά στηρίζουν κι από πάνω ένοπλα εγχώρια αμερικανικά εξεγερτικά στοιχεία, πράγμα ακόμη χειρότερο για την Εθνική Ασφάλεια των ΗΠΑ.
Άκρως «αξιοποιήσιμη επικοινωνιακά φόρμουλα» βεβαίως.
Το ανησυχητικό είναι πως πάντα ο αντίπαλος (ή μάλλον ο «καλοθελητής») που θέλει να εμπλέξει τον άλλον σε πόλεμο, φροντίζει να του δίνει την «κατάλληλη αφορμή» για να «ξεπεράσει τον απομονωτισμό» του.
Τούτου δοθέντος και βάση ιστορικής στατιστικής, το πιο πιθανό – αφού τα δύο περιστατικά, Βοστώνη και Τέξας δεν στάθηκαν «επαρκή» - είναι πως κάποιοι «καλοθελητές» θα φροντίσουν, δυστυχώς, να δώσουν στις ΗΠΑ την «επαρκή αφορμή» για εμπλοκή της στη Συρία.
Τουτέστιν, μια σφοδρότατη και πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση – με «άρωμα Μέσης Ανατολής» - μέσα στο έδαφός της που θα εξοργίσει την Αμερικανική – και όχι μόνον – Κοινή Γνώμη και θα την στρέψει υπέρ της «άμεσης εμπλοκής».
Άλλωστε, μην το λησμονούμε, πλησιάζει και το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν στο «δικό τους κόκκινο deadline».
Κι αυτό γεννάει πρόσθετη «φόρτιση».
Πολύ πολύ μεγαλύτερη από αυτήν της Συρίας.
Άλλωστε το «πεδίον Συρία» είναι απλώς το απαραίτητο προγεφύρωμα για το «πεδίον Ιράν».
Στενεύουν χρονικά λοιπόν τα περιθώρια για κινήσεις προετοιμασίας.
Συνεπώς, η (όποια) «κλιμάκωση» θα είναι μάλλον «ραγδαία».


Αναμένεται με ανησυχητικό ενδιαφέρον η επόμενη κίνηση...
Ένθεν και ένθεν...
Που αν κρίνουμε από την τωρινή «υποτονική στάση των ΗΠΑ» (η οποία μοιάζει με την «ηρεμία πριν από την καταιγίδα») μάλλον θα είναι, επιεικώς... «αρκούντως εντυπωσιακή»...


Γιώργος Ανεστόπουλος

Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου