http://olympia.gr/2013/05/03/%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B7%CF%81%CF%8E/
ΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
“Από την μία ο δρόμος των σταυρωτών. Γεμάτος αργύρια, μοχθηρία και χλιδή. Από την άλλη, ο Γολγοθάς, ο δρόμος του Εσταυρωμένου. Όταν έλθει η ώρα της επιλογής, μην διστάσεις ούτε στιγμή. Ο δρόμος του Χριστού, ο δρόμος του Ηρακλέους, η υπέρτατη μύηση στο Φως, την Αλήθεια, ειναι η θυσία που οδηγεί στην Ανάσταση. “…και θα εξέλθετε ζωντανοί, θα εξέλθετε Έλληνες”.
Μόνο ένα Έθνος Θερμοπυλών θα μπορούσε να αντιληφθεί το βαθύτερο νόημα του Γολγοθά και να πιστέψει στην Ανάσταση.
Τα τελευταία λόγια του Αθανασίου Διάκου:
“Πατέρα παντοδύναμε, ἄκουσες τὴν εὐχὴ μού• μου φύτεψες μέσ’ στὴν καρδιὰ ἀγάπη, πίστη,
ἐλπίδα, ἔδωκες μία ἀχτίδα Σου ἀθέρα στὸ σπαθί μου καὶ μοῦ’πές: Τώρα πέθανε γιὰ Μέ, γιὰ τὴν Πατρίδα.”
Μόνο ένα Έθνος Θερμοπυλών θα μπορούσε να αντιληφθεί το βαθύτερο νόημα του Γολγοθά και να πιστέψει στην Ανάσταση.
“Πατέρα παντοδύναμε, ἄκουσες τὴν εὐχὴ μού• μου φύτεψες μέσ’ στὴν καρδιὰ ἀγάπη, πίστη,
Ρήγας Φεραίος (Θούριος)
“Καλλιό ‘ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά και φυλακή!… “Ω Βασιλεύ του Κόσμου, ορκίζομαι σε Σέ, στην γνώμην των Τυράννων να μην έλθω ποτέ! Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ. Εν όσω ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός, για να τους αφανίσω, θε να ‘ναι σταθερός. Πιστός εις την Πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν, αχώριστος για να ‘μαι υπό τον στρατηγόν. Κι αν παραβώ τον όρκον, ν’ αστράψ’ ο Ουρανός και να με κατακάψη, να γένω σαν καπνός!”
Πετράκης Γιάλλουρος (ΕΟΚΑ), 16 ετών.
«Δεν συμφωνώ αγαπητέ μου πατέρα στο ότι ένας άνθρωπος πρέπει πρώτα να κοιτάξει για τον εαυτό του και ύστερα για την πατρίδα του. Τότε αυτός, καταντά άκρως εγωιστής, τομαριστής και μπορώ να πω αναίσθητος. Διότι όταν δεν κυριαρχεί μέσα του το αίσθημα της φιλοπατρίας, το ευγενέστερο των αισθημάτων, δεν είναι δυνατό να κυριαρχεί κανένα άλλο ευγενές αίσθημα… Εξ άλλου, αγαπητέ μου πατέρα, η ορμή του ανθρώπου προς την ύλη, δηλαδή τον πλούτο και την καλοπέραση και η ικανοποίηση τούτη, δεν προσφέρει την πραγματική ευτυχία του ανθρώπου. Την απόλυτη ευτυχία προσφέρει στους ανθρώπους και ιδίως όταν είναι Έλληνες, η ορμή προς τα ανώτερα ιδανικά την αγάπη προς την Πατρίδα και τον πόθο ακόμη και να θυσιαστεί για την ελευθερία της που είναι και δική του ατομική ελευθερία και αξιοπρέπεια»
“Καλλιό ‘ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά και φυλακή!… “Ω Βασιλεύ του Κόσμου, ορκίζομαι σε Σέ, στην γνώμην των Τυράννων να μην έλθω ποτέ! Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ. Εν όσω ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός, για να τους αφανίσω, θε να ‘ναι σταθερός. Πιστός εις την Πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν, αχώριστος για να ‘μαι υπό τον στρατηγόν. Κι αν παραβώ τον όρκον, ν’ αστράψ’ ο Ουρανός και να με κατακάψη, να γένω σαν καπνός!”
Πετράκης Γιάλλουρος (ΕΟΚΑ), 16 ετών.
«Δεν συμφωνώ αγαπητέ μου πατέρα στο ότι ένας άνθρωπος πρέπει πρώτα να κοιτάξει για τον εαυτό του και ύστερα για την πατρίδα του. Τότε αυτός, καταντά άκρως εγωιστής, τομαριστής και μπορώ να πω αναίσθητος. Διότι όταν δεν κυριαρχεί μέσα του το αίσθημα της φιλοπατρίας, το ευγενέστερο των αισθημάτων, δεν είναι δυνατό να κυριαρχεί κανένα άλλο ευγενές αίσθημα… Εξ άλλου, αγαπητέ μου πατέρα, η ορμή του ανθρώπου προς την ύλη, δηλαδή τον πλούτο και την καλοπέραση και η ικανοποίηση τούτη, δεν προσφέρει την πραγματική ευτυχία του ανθρώπου. Την απόλυτη ευτυχία προσφέρει στους ανθρώπους και ιδίως όταν είναι Έλληνες, η ορμή προς τα ανώτερα ιδανικά την αγάπη προς την Πατρίδα και τον πόθο ακόμη και να θυσιαστεί για την ελευθερία της που είναι και δική του ατομική ελευθερία και αξιοπρέπεια»
Πετράκης Κυπριανού (ΕΟΚΑ), 18 ετών
«Να πεις της μάνας μου, ότι ο γυιος της πεθαίνει για την Πατρίδα με το χαμόγελο στα χείλη. Εκπληρώνω τους πόθους μου. Ήρθε κι εμένα η σειρά μου να θυσιαστώ για την Πατρίδα όπως στις 3 του Μάρτη ο Γρηγόρης Αυξεντίου.»
«Να πεις της μάνας μου, ότι ο γυιος της πεθαίνει για την Πατρίδα με το χαμόγελο στα χείλη. Εκπληρώνω τους πόθους μου. Ήρθε κι εμένα η σειρά μου να θυσιαστώ για την Πατρίδα όπως στις 3 του Μάρτη ο Γρηγόρης Αυξεντίου.»
Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΟΥ ΒΑΓΟΡΗ
«Παλιοί συμμαθηταί,
Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά…….
……..Γεια σας παλιοί συμμαθηταί.
Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
Κι όποιος θελήσει για να βρει
ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο,
ας πάρει μιαν ανηφοριά
ας πάρει μονοπάτια
να βρει τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.
Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα.
Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.
Ευαγόρας Παλληκαρίδης»
«Παλιοί συμμαθηταί,
Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά…….
……..Γεια σας παλιοί συμμαθηταί.
Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
Κι όποιος θελήσει για να βρει
ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο,
ας πάρει μιαν ανηφοριά
ας πάρει μονοπάτια
να βρει τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.
Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα.
Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.
Ευαγόρας Παλληκαρίδης»
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΒΑΓΟΡΗ
Βγήκαν κάποτε από τη φυλακή ο γέρος κι η γριά μάνα. Οι δημοσιογράφοι τους κύκλωσαν. Βλέπουν τον πατέρα ακμαίο, μ’ ένα χαμόγελο ταπεινό και θριαμβευτικό και τρίβουν τα μάτια τους. “Τι σόι άνθρωποι είναι τούτοι;” ακούστηκε να λέει απορημένος ένας Εγγλέζος δημοσιογράφος. “Φαίνεται πως η ελληνική μυθολογία με τους τίτλους και τους ήρωας δεν είναι καθόλου μυθολογία!” “Έλληνες!” τ’ απάντησε κάποιος άλλος, που τον έπνιγε η αγανάκτηση. “Αλλ’ αυτή η λέξη δεν μεταφράζεται στ’ αγγλικά, κι αν μεταφρασθεί, δεν θα την καταλάβετε!” Ο γέρος αντί ν’ αναλυθεί σε δάκρυα, αντί να πει κάτι επαινετικό για τα τελευταία λόγια και τις τελευταίες ηρωικές στιγμές του παιδιού του, σταμάτησε. Πήρε βαθιά ανάσα κι άρχισε ν’ απαγγέλλει τούτους τους στίχους, ενώ στο πρόσωπό του καθρεφτιζόταν όλο το μεγαλείο της αδάμαστης ελληνικής ψυχής:
Βγήκαν κάποτε από τη φυλακή ο γέρος κι η γριά μάνα. Οι δημοσιογράφοι τους κύκλωσαν. Βλέπουν τον πατέρα ακμαίο, μ’ ένα χαμόγελο ταπεινό και θριαμβευτικό και τρίβουν τα μάτια τους. “Τι σόι άνθρωποι είναι τούτοι;” ακούστηκε να λέει απορημένος ένας Εγγλέζος δημοσιογράφος. “Φαίνεται πως η ελληνική μυθολογία με τους τίτλους και τους ήρωας δεν είναι καθόλου μυθολογία!” “Έλληνες!” τ’ απάντησε κάποιος άλλος, που τον έπνιγε η αγανάκτηση. “Αλλ’ αυτή η λέξη δεν μεταφράζεται στ’ αγγλικά, κι αν μεταφρασθεί, δεν θα την καταλάβετε!” Ο γέρος αντί ν’ αναλυθεί σε δάκρυα, αντί να πει κάτι επαινετικό για τα τελευταία λόγια και τις τελευταίες ηρωικές στιγμές του παιδιού του, σταμάτησε. Πήρε βαθιά ανάσα κι άρχισε ν’ απαγγέλλει τούτους τους στίχους, ενώ στο πρόσωπό του καθρεφτιζόταν όλο το μεγαλείο της αδάμαστης ελληνικής ψυχής:
Το δέντρον, που φυτεύτηκεν
’εν τζι εν ματζιδονήσιν,*
που θέλει κόπριν τζιαι νερόν
για να καρποφορήσει!
Τα δέντρα που φυτέψασιν
για να καρποφορήσουν
θέλουν λεβέντικα κορμιά
γαίμαν να τα ποτίσουν!
(*δεν είναι μαϊντανός)
’εν τζι εν ματζιδονήσιν,*
που θέλει κόπριν τζιαι νερόν
για να καρποφορήσει!
Τα δέντρα που φυτέψασιν
για να καρποφορήσουν
θέλουν λεβέντικα κορμιά
γαίμαν να τα ποτίσουν!
(*δεν είναι μαϊντανός)
Οι αποστατικές δυνάμεις, είν’ εδώ!
Τα θρέμματα της πλάνης, είν’ εδώ!
Οι ναυτολόγοι της γεέννης, είν’ εδώ!
κι απλά η φάση είναι, η αυτοί η εγώ!
Τα θρέμματα της πλάνης, είν’ εδώ!
Οι ναυτολόγοι της γεέννης, είν’ εδώ!
κι απλά η φάση είναι, η αυτοί η εγώ!
Τα άθεα γράμματα, είν’ εδώ!
Η πώρωσης της ανομίας,ειν’ εδώ!
Οι όφεις τις δυσσεβείας, είν’ εδώ,
κι απλά η φάση είναι, ή αυτοί ή εγώ!
Η πώρωσης της ανομίας,ειν’ εδώ!
Οι όφεις τις δυσσεβείας, είν’ εδώ,
κι απλά η φάση είναι, ή αυτοί ή εγώ!
Στρέφω οφθαλμούς στους ουρανούς,
όχι στο χώμα. Το κρατώ ακόμα.
Με κρατά κι αυτό.
Όσοι θέλουν η ζωή μου να ‘χει νόημα θνητό,
ας ενωτίσουνε το ρήμα.
δεν χωράω σ’ ένα επίπεδο σχήμα.
Κοινώς, δε γυρίζω πρόσωπο,
κρατώ ως πρότυπο, τον Άγιο,
τον Ήρωα και τον Φιλόσοφο.
Δεν με νοιάζει ποιος είναι pop,
ποιος είναι hardcore,
αλλά ποιος είναι στο black light,
ποιος στο φως του Θαβώρ.
όχι στο χώμα. Το κρατώ ακόμα.
Με κρατά κι αυτό.
Όσοι θέλουν η ζωή μου να ‘χει νόημα θνητό,
ας ενωτίσουνε το ρήμα.
δεν χωράω σ’ ένα επίπεδο σχήμα.
Κοινώς, δε γυρίζω πρόσωπο,
κρατώ ως πρότυπο, τον Άγιο,
τον Ήρωα και τον Φιλόσοφο.
Δεν με νοιάζει ποιος είναι pop,
ποιος είναι hardcore,
αλλά ποιος είναι στο black light,
ποιος στο φως του Θαβώρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου