Κλήσεις για απολογία σε 13 πρώην στελέχη της μητρικής Siemens

http://www.antinews.gr/2013/04/12/212200/

Κλήσεις για απολογία σε 13 πρώην υψηλόβαθμα στελέχη της μητρικής Siemens απέστειλαν οι εφέτες ανακριτές της υπόθεσης των λεγομένων «μαύρων ταμείων» της εταιρείας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι ανακριτές Μαρία Νικολακέα, Γιάννης Φιοράκης και Νίκος Πιπιλίγκας απέστειλαν κλήσεις για απολογία σε 13 πρώην στελέχη της μητρικής εταιρείας, της περιόδου 1998 έως 2004. Μεταξύ αυτών, που πλέον καθίστανται κατηγορούμενοι, είναι ο πρώην πρόεδρος της Siemens, δύο πρώην μέλη του κεντρικού συμβουλίου και υψηλόβαθμα στελέχη του τομέα τηλεπικοινωνιών.

Οι κλήσεις αφορούν τα αδικήματα της δωροδοκίας και της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα και σχετίζονται με το σκέλος της υπόθεσης που αφορά τη σύμβαση 8002 του ΟΤΕ για την ψηφιοποίηση των κέντρων του και όλες τις μεταγενέστερες επεκτάσεις της.

Οι εφέτες ανακριτές ζητούν από τα 13 πρόσωπα να εμφανιστούν μέσα στο επόμενο διάστημα (Ιούνιο- Ιούλιο), σε αντίθετη περίπτωση προτίθενται να εκδώσουν εντάλματα σύλληψης σε βάρος τους.

naftemporiki.gr

Η ομερτά Ψυχάρη για ΟΠΑΠ-Κόκκαλη

http://www.kourdistoportocali.com/articles/20172.htm

Ξεπέρασαν ακόμα και τις καθεστωτικές εφημερίδες του αλήστου μνήμης υπαρκτού σοσιαλισμού «ΤΑ ΝΕΑ» του κ. Σταύρου Ψυχάρη. Η εφημερίδα της Μιχαλακοπούλου δεν γράφει λέξη για το για το γιγαντιαίο σκάνδαλο του ΟΠΑΠ, δεν κάνει καμμία αναφορά στην επερώτηση-φωτιά της κ. Μπακογιάννη και βεβαίως αγνοεί την παρέμβαση της κομισιόν για τη χαριστική σύμβαση του ΟΠΑΠ με τον εθνικό προμηθευτή. Προφανώς για τον κ. Ψυχάρη νόμος είναι το δίκαιο του Σωκράτη.

Lykavitos

Η αντιφασίστρια Οριάννα Φαλάτσι, απαντά στον Παπανδρέου και τους ομοίους του.

http://olympia.gr/2013/04/12/%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B1-%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD/

Η πραγματικη αντιφασίστρια Οριάννα Φαλάτσι, από τις ελάχιστες οικογένειες που αντιστάθηκαν στον μαθητή του Κεμάλ και σύμμαχο του Χίτλερ ανθέλληνα Μουσολίνι, απαντά στους σύγχρονους φορείς του φασισμού με ένα βιβλίο – φωτιά. Ένα βιβλίο που οι σοσιαλφασίστες έκαναν το παν να φιμώσουν οδηγώντας την ακόμα και στα δικαστήρια παρ’ ότι η ίδια υπέφερε από καρκίνο.

Αξίζει να διαβάσετε κάθε λέξη. Κραυγή αγωνίας και αγώνα κάθε Ελεύθερου ανθρώπου, κάθε ψυχής που δεν προσκυνά το ΚΑΤΑΡαμένο χρήμα, κάθε αγωνιστή του πανανθρώπινου Ελληνικού πολιτισμού. Γραμμένο -τι ειρωνεία για κάποιους- από μία Εβραία.

Της Oriana Fallaci* (από το βιβλίο της «H Οργή και η Περηφάνεια», 2003)

Όχι εδώ και πολύ καιρό, άκουσα κάποιον από τους αναρίθμητους πρώην κυρίους Πρωθυπουργούς που έχουν ταλαιπωρήσει την Ιταλία τις τελευταίες δεκαετίες, να λέει στην τηλεόραση: «Κι ο θείος μου ήταν μετανάστης. Ακόμη θυμάμαι τη στιγμή που έφευγε για την Αμερική. με μια βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι». Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα, κύριε παραπληροφορημένε, ή αναξιόπιστε πρώην Πρωθυπουργέ. Εκτός από το ότι είναι πρακτικά αδύνατον να έχετε θείο που πήγε στην Αμερική με μια βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι, για τον απλό λόγο ότι οι θείοι με τις βαλίτσες από χαρτόνι στο χέρι πήγαιναν στην Αμερική στις αρχές του εικοστού αιώνα, δηλαδή τότε που εσείς δεν ήσασταν ακόμη γεννημένος, δεν είναι καθόλου το ίδιο. Και είναι δυο φαινόμενα άσχετα μεταξύ τους για ορισμένους λόγους που εσείς αγνοείτε, ή κάνετε πως αγνοείτε. Οι λόγοι αυτοί είναι οι εξής:

Πρώτον: Η Αμερική είναι μια ήπειρος με έκταση 3 εκατομμύρια και 618.770 τετραγωνικά μίλια. Τεράστιες περιοχές αυτής της έκτασης είναι ακόμη και σήμερα ακατοίκητες ή τόσο αραιά κατοικημένες, ώστε σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να περπατάει κανείς για ολόκληρους μήνες χωρίς να συναντήσει ψυχή. Και σας πληροφορώ ότι στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα αυτές οι περιοχές ήταν ακόμη πιο έρημες και σχεδόν εντελώς ακατοίκητες. Δεν υπήρχαν πόλεις, ούτε κωμοπόλεις, ούτε δρόμοι, ούτε καν οικισμοί. Το πολύ-πολύ να υπήρχαν κάποια φυλάκια ή κάποια καταλύματα για ξεκούραση και για αλλαγή αλόγων. Η πλειονότητα των κατοίκων ήταν, ουσιαστικά, συγκεντρωμένη στις ανατολικές Πολιτείες. Στις Μεσοδυτικές εκτάσεις, ζούσαν μονάχα λίγοι θαρραλέοι τυχοδιώκτες, καθώς και οι φυλές των ιθαγενών Ινδιάνων, που τους ονόμαζαν Ερυθρόδερμους. Πιο δυτικά, στη λεγόμενη Άγρια Δύση, υπήρχαν ακόμη λιγότεροι κάτοικοι: Το Κυνήγι του Χρυσού μόλις είχε αρχίσει. Λοιπόν: Η Ιταλία δεν αποτελεί ήπειρο. Είναι μια μικρή σχετικά χώρα, τριάντα δύο φορές μικρότερη από την Αμερική και υπερβολικά πυκνοκατοικημένη: ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 58 εκατομμύρια κατοίκους έναντι των 282 εκατομμυρίων της Αμερικής. Συνεπώς, αν τριακόσιες ή τετρακόσιες χιλιάδες γιοι του Αλλάχ μεταναστεύουν στην Ιταλία κάθε χρόνο (όπως γίνεται στην πραγματικότητα), για μας είναι σαν να μετανάστευαν τρία ή τέσσερα εκατομμύρια Μεξικανοί στο Τέξας, στην Αριζόνα ή στην Καλιφόρνια κάθε χρόνο.

 

Δεύτερον: Για έναν ολόκληρο αιώνα, δηλαδή από τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας μέχρι το 1875, η Αμερική ήταν χώρα ελεύθερης προσπέλασης. Τα σύνορα και οι ακτές της παρέμεναν αφύλακτα, οποιοσδήποτε ξένος μπορούσε να μπει ελεύθερα στη χώρα και οι μετανάστες ήταν κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτοι. Για να αναπτυχθεί και να ακμάσει το νεοσύστατο έθνος, έπρεπε να αξιοποιηθούν όλα τα διαθέσιμα εδάφη του και ο εν δυνάμει πλούτος του, και γι’ αυτό ακριβώς στις 20 Μαΐου του 1862, ο Αβραάμ Λίνκολν υπέγραψε την Homestead Act. Σύμφωνα με την Πράξη αυτή, θα δωρίζονταν 810 εκατομμύρια τ.μ. ομοσπονδιακής γης. Στην Οκλαχόμα, για παράδειγμα, στη Μοντάνα, στη Νεμπράσκα, στο Κολοράντο, στο Κάνσας, στη Βόρεια και Νότια Ντακότα κ.ά… Επιπλέον η «Πράξη» δεν ωφελούσε μονάχα τους Αμερικανούς. Με εξαίρεση τους Κινέζους, που γενικότερα τύχαιναν κακομεταχείρισης, καθώς και τους καταδιωκόμενους γηγενείς Ινδιάνους, οποιοσδήποτε (άντρας ή γυναίκα) μπορούσε να κάνει αίτηση και να λάβει ως δωρεά 480 τ.μ. γης. Οι προϋποθέσεις ήταν: ο αιτών να έχει συμπληρώσει το εικοστό πρώτο έτος, να εγκατασταθεί στον συγκεκριμένο τόπο για τουλάχιστον πέντε χρόνια, να μετατρέψει την άγρια γη σε φάρμα και κατοικία, να δημιουργήσει οικογένεια και, αν δεν ήταν Αμερικανός, να ζητήσει αμερικανική υπηκοότητα. Ακολουθώντας τα σλόγκαν «Το Αμερικανικό Όνειρο», «Αμερική, η Χώρα των Ευκαιριών», οι περισσότεροι από αυτούς που απέκτησαν έτσι γη, ήταν Ευρωπαίοι. Ο αριθμός των μεταναστών ήταν τόσο μεγάλος, ώστε ολόκληρες φυλές γηγενών(Τσερόκι, Κρικ, Σεμινόλ, Τσικασό, Τσεγιέν, κ.α.) εκτοπίστηκαν βίαια και περιορίστηκαν με επαίσχυντο τρόπο σε καταυλισμούς. Λοιπόν, στην Ιταλία δεν υπήρξε ποτέ ανάλογη «Πράξη» που να προσκαλεί τους ξένους να έρθουν και να εγκατασταθούν στη χώρα μας: «Ελάτε ξένοι, ελάτε! Αν έρθετε, θα σας δώσουμε ένα καλό κομμάτι γης στο Κιάντι, στη Βαλ Παντάνα ή στη Ριβιέρα. Για χάρη σας θα διώξουμε τους γηγενείς,δηλαδή τους Τοσκανούς, τους Λομβαρδούς και τους Λιγουριανούς, θα τους κλείσουμε σε καταυλισμούς». Όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη, έτσι και στην Ιταλία, όλοι αυτοί οι μετανάστες που μας ταλαιπωρούν, έχουν έρθει με δική τους πρωτοβουλία. Με τα αναθεματισμένα σκάφη τους, τα καταραμένα φουσκωτά σκάφη της αλβανικής μαφίας, αποφεύγοντας τις περιπόλους της ακτοφυλακής, που προσπαθούν να τους στείλουνε πίσω. Δεν είμαστε μια χώρα με ανοιχτά σύνορα, αγαπητέ κύριε Πρώην Πρωθυπουργέ και υποτιθέμενε ανιψιέ του θείου με τη βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι. Εμείς, δεν έχουμε τεμάχια γης να χαρίσουμε στους ξένους. Δεν έχουμε έρημες περιοχές που πρέπει να κατοικηθούν. Ούτε φυλές Τσερόκι, Κρικ, Σεμινόλ, Τσικασό, και Τσεγιέν για να εκτοπίσουμε.

 

Τρίτον: Ακόμη κι η Αμερική η Χώρα των Ευκαιριών έπαψε κάποια στιγμή να δείχνει στους ξένους την ίδια επιείκεια που έδειχνε μέχρι και την προεδρία του Λίνκολν. Το 1875, για παράδειγμα, η Αμερικανική Κυβέρνηση συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να μπουν κάποια όρια, με αποτέλεσμα η Βουλή των Αντιπροσώπων να υιοθετήσει νόμο που απαγόρευε την είσοδο στη Χώρα σε Πρώην κατάδικους και σε πόρνες. Το 1882, ένας δεύτερος νόμος απέκλειε από το δικαίωμα αυτό ψυχασθενείς και άτομα για τα οποία υπήρχαν υποψίες ότι θα βλάψουν τη δημόσια ζωή της χώρας. Το 1903, ψηφίστηκε ακόμη ένας νόμος που απαγόρευε την είσοδο στη χώρα σε επιληπτικούς, σε επαγγελματίες ζητιάνους, σε ασθενείς με μεταδοτικές αρρώστιες και σε αναρχικούς. (Ο τελευταίος ήταν ένας ανακριβής χαρακτηρισμός που αποδιδόταν τόσο σε παλαβούς που δολοφονούσαν προέδρους, όσο και σε ριζοσπαστικούς που προκαλούσαν γενική αναστάτωση και οργάνωναν απεργίες). Από εκεί και πέρα, η μεταναστευτική πολιτική έγινε πιο αυστηρή και οι παράνομοι μετανάστες απελαύνονταν αμέσως. Στη σημερινή Ιταλία και Ευρώπη όμως, οι μετανάστες έρχονται όποτε τους αρέσει και όποτε θέλουν. Τρομοκράτες, κλέφτες, βιαστές, πρώην κατάδικοι, πόρνες, ζητιάνοι, έμποροι ναρκωτικών, άτομα με μεταδοτικές ασθένειες. Δεν ελέγχεται το ιστορικό ούτε καν εκείνων που παίρνουν άδεια εργασίας. Από τη στιγμή που περνούν τα σύνορα, τους παρέχεται φιλοξενία, τροφή και ιατρική περίθαλψη, με επιβάρυνση των γηγενών. Εννοώ των Ιταλών φορολογουμένων. Λαμβάνουν ακόμη και ένα μικρό ποσό χρημάτων για τα τρέχοντα μικροέξοδά τους. Όσο για τους παράνομους μετανάστες, ακόμη κι αν απελαθούν επειδή έχουν διαπράξει κάποιο φριχτό έγκλημα, πάντοτε καταφέρνουν να επιστρέψουν. Αν απελαθούν ξανά, πάλι γυρίζουν πίσω. Φυσικά, για να διαπράξουν κι άλλα εγκλήματα. Και οι πολιτικοί μας δεν κάνουν τίποτε. Ανάθεμά τους!

Δε θα ξεχάσω ποτέ τις διαδηλώσεις που έκαναν πέρυσι οι παράνομοι, κατακλύζοντας τις πλατείες μας για να απαιτήσουν με αυθάδεια άδειες παραμονής. (Οι περισσότεροι ανέμιζαν τις σημαίες της χώρας τους, ή κόκκινες σημαίες). Αυτά τα παμπόνηρα, παραμορφωμένα πρόσωπα. Αυτές οι υψωμένες γροθιές, έτοιμες να μας χτυπήσουν, εμάς τους γηγενείς, να μας κλείσουν σε καταυλισμούς. Αυτές οι κραυγές, που έφερναν στο νου τις κραυγές των οπαδών του Χομεινί στο Ιράν, του Μπιν Λάντεν στην Ινδονησία, Μαλαισία, Πακιστάν, Ιράκ, Σενεγάλη, Σομαλία, Νιγηρία κ.ο.κ… Δε θα το ξεχάσω ποτέ, γιατί εκτός από προσβεβλημένη, ένιωσα και εξαπατημένη από τους πολιτικούς που έλεγαν: «Θα θέλαμε να τους απελάσουμε, να τους στείλουμε πίσω στις πατρίδες τους. Αλλά, δε γνωρίζουμε πού κρύβονται». Πού κρύβονται;!; Ελεεινοί καραγκιόζηδες! Είχαν κατεβεί κατά χιλιάδες στις πλατείες, και δεν κρύβονταν διόλου. Για να τους απελάσετε, για να τους διώξετε, θα αρκούσε να τους περικυκλώσετε με λίγους ένοπλους αστυνομικούς oι στρατιώτες, να τους φορτώσετε σε φορτηγά, να τους οδηγήσετε σ’ ένα αεροδρόμιο ή ένα λιμάνι, και να τους στείλετε πίσω στις πατρίδες τους.

Όσο για τον τελευταίο λόγο που θα σας αναφέρω, αγαπητέ μου κύριε πρώην Πρωθυπουργέ και υποτιθέμενε ανιψιέ του θείου με τη βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι, είναι τόσο απλός, που ακόμη και ένα διανοητικά καθυστερημένο μωρό θα μπορούσε να τον καταλάβει. Η Αμερική είναι ένα νεοσύστατο έθνος, μια πολύ νέα χώρα. Αν αναλογιστείτε ότι η σύσταση του αμερικανικού έθνους έγινε στα τέλη του δεκάτου όγδοου αιώνα, θα συμπεράνετε εύκολα ότι σήμερα (έτος 2002) συμπληρώνει μόλις δυο αιώνες ζωής. Επίσης, είναι ένα έθνος μεταναστών. Από την εποχή του Mayflower, από την εποχή των δεκατριών αποικιών, δηλαδή από πάντα, όλοι οι κάτοικοι της Αμερικής ήταν μετανάστες. Παιδιά, εγγόνια, εγγύτεροι ή απώτεροι απόγονοι κάποιων μεταναστών. Ως έθνος μεταναστών, αποτελεί το πιο δυναμικό, το πιο πλούσιο μείγμα φυλών, θρησκειών και γλωσσών που υπήρξε ποτέ σε τούτο τον πλανήτη.Ως νεοσύστατο έθνος, έχει πολύ σύντομη ιστορία. Γι’ αυτό, η πολιτιστική της ταυτότητα δεν έχει ακόμη κατασταλάξει σε κάτι ενιαίο. Αντίθετα, η Ιταλία είναι ένα πολύ παλαιό έθνος. Με εξαίρεση την Ελλάδα, θα έλεγα πως είναι το παλαιότερο της Δύσης. Η καταγεγραμμένη ιστορία της ξεκινάει πριν τρεις χιλιάδες χρόνια, όταν ιδρύθηκε η Ρώμη. Ή, καλύτερα, από την εποχή που οι Ετρούσκοι αποτελούσαν ήδη πολιτισμένη κοινωνία. Σ’ αυτές τις τρεις χιλιετίες, παρ’ όλη την εξάπλωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, παρ’ όλες τις εισβολές που προκάλεσαν την Πτώση αυτού του εκπληκτικού επιτεύγματος, παρ’ όλες τις κατακτήσεις που μας είχαν διαμελίσει για πολλούς αιώνες, η Ιταλία δεν υπήρξε ποτέ έθνος μεταναστών. Δηλαδή, ένα μείγμα από φυλές, θρησκείες και γλώσσες. Ούτε αλλοιώθηκε η ταυτότητά της από τις επιδράσεις των κατακτητών της. Κανένα από τα ξένα έθνη που μας είχαν κατακτήσει και διαμελίσει (και Γερμανοί και Σκανδιναβοί και Ισπανοί και Γάλλοι και Αυστριακοί) δεν κατάφεραν να μεταβάλουν την οντότητά μας. Αντίθετα, εκείνοι απορροφήθηκαν από εμάς, σαν το νερό από το σφουγγάρι. …. Συνεπώς, η δική μας πολιτιστική ταυτότητα είναι ενιαία. Και, παρ’ όλο που περιέχει κάποια στοιχεία, που έχει απορροφήσει το σφουγγάρι (σκεφτείτε τις πολλές διαλέκτους μας, τις συνήθειές μας, την κουζίνα μας), ποτέ δεν υιοθέτησε συνήθειες του Μουσουλμανικού κόσμου. Με κανέναν τρόπο δεν έχει επηρεαστεί από αυτόν. Επίσης, για δυο χιλιάδες χρόνια, η ενότητά μας ήταν βασισμένη σε μια θρησκεία που ονομάζεται Χριστιανισμός. Σε μια εκκλησία που ονομάζεται Καθολική Εκκλησία… Πάρτε εμένα σαν παράδειγμα. «Είμαι άθεη και αντικληρικών αντιλήψεων, δεν έχω τίποτε κοινό με την Καθολική Εκκλησία», δηλώνω πάντοτε. Κι αυτό είναι αλήθεια. Αλλά, ταυτόχρονα, είναι και ψέμα. Γιατί, είτε μου αρέσει είτε όχι, έχω αρκετά κοινά με την Καθολική Εκκλησία.Πιστέψτε με, γαμώτο! Πώς θα μπορούσα να μην έχω; Γεννήθηκα σ’ έναν τοπίο γεμάτο τρούλους εκκλησιών, μοναστήρια, Χριστούς, Μαντόνες, Αγίους, σταυρούς και καμπάνες. Οι πρώτες μελωδίες που άκουσα όταν γεννήθηκα ήταν οι μελωδίες από τις καμπάνες. Τι καμπάνες του Καθεδρικού της Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε, που τον Καιρό του Αντίσκηνου, ο μουεζίνης προσβλητικά κατέπνιγε με τα δικά του Αλλάχ-ακμπάρ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα με αυτή τη μουσική, με αυτό το τοπίο γύρω μου, με αυτή την Εκκλησία που την έχουν προσκυνήσει ακόμη και μεγάλα μυαλά, όπως ο Δάντης Αλιγκιέρι, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος και ο Γαλιλαίος Γαλιλέι. Μέσα από αυτήν έχω μάθει τι είναι γλυπτική, αρχιτεκτονική, ζωγραφική, ποίηση και λογοτεχνία, καθώς και τι σημαίνει ο συνδυασμός της ομορφιάς με τη γνώση. Χάρη σ’ αυτήν άρχισα κάποτε ν’ αναρωτιέμαι τι είναι το Καλό και το Κακό, αν υπάρχει Θεός. Αν μας έπλασε Εκείνος, ή εμείς Εκείνον και αν η ψυχή είναι μια χημική ένωση που μπορεί να υποστεί επεξεργασία σε εργαστήρια ή είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Και, μα τον Θεό…

Βλέπετε; Πάλι χρησιμοποίησα τη λέξη «Θεός». Παρ’ όλες τις λαϊκές και αντικληρικές μου αντιλήψεις, παρ’ όλο τον αθεϊσμό μου, είμαι τόσο διαποτισμένη από τον Καθολικό πολιτισμό, ώστε αυτός να είναι αναπόσπαστο μέρος του γραπτού και προφορικού μου λόγου. Μα τον Θεό, για όνομα του Θεού, προς Θεού, δόξα τω Θεώ, Θεέ και Κύριε, Παναγία μου, έλα Παναγία μου, Χριστέ και Παναγιά μου, στην ευχή του Χριστού. Χριστέ μου… Τέτοιες εκφράσεις μου έρχονται τόσο αυθόρμητα, που δε συνειδητοποιώ ότι τις λέω ή ότι τις γράφω. Και να σας τα πω όλα; Παρ’ όλο που ποτέ δε συγχώρεσα την Καθολική Εκκλησία για τα αίσχη που μου επέβαλε, με πρωταρχικό εκείνο της γ…..ς Ιεράς Εξέτασης που τον δέκατο έβδομο αιώνα έκαψε ζωντανή την προγιαγιά μου Ιλντεμπράντα, την κακόμοιρη την Ιλντεμπράντα, παρ’ όλ’ αυτά, οι μελωδίες από τις καμπάνες συνεχίζουν να γλυκαίνουν την καρδιά μου. Μου αρέσουν.

Επίσης, μ’ αρέσουν όλες αυτές οι όμορφες αγιογραφίες με τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους. Είμαι μάλιστα συλλέκτρια παλαιών εικονισμάτων. Επίσης, μου αρέσουν τα αβαεία και τα μοναστήρια και τα περιβόλια τους. Μου δημιουργούν μια ακαταμάχητη αίσθηση γαλήνης και συχνά ζηλεύω αυτούς που μένουν σ’ αυτά. Και, εν τέλει, ας το παραδεχτούμε: οι καθεδρικοί ναοί μας είναι πιο όμορφοι από τα τζαμιά, τις συναγωγές, τους βουδιστικούς ναούς και τις άχρωμες εκκλησίες των Διαμαρτυρομένων. …. Όλ’ αυτά τα συμβολικά στολίδια που ανήκαν στη δική μου ζωή. Στον δικό μου πολιτισμό. Ξέρετε, στον κήπο του εξοχικού σπιτιού μου στην Τοσκάνη, υπάρχει ένα μικρό, παλιό ξωκλήσι. Δυστυχώς, είναι πάντοτε κλειστό. Από τότε που πέθανε η μητέρα μου, κανείς δεν το φροντίζει. Κάθε φορά που επιστρέφω στην πατρίδα, πηγαίνω και το ανοίγω. Ξεσκονίζω την Αγία Τράπεζα, προσέχω να μην έχουν κάνει φωλιές τα ποντίκια ή να μην έχουν φάει καμιά σελίδα από τη Σύνοψη. Και, παρά τον λαϊκισμό μου, τον αθεϊσμό μου, εκεί μέσα νιώθω άνετα. Παρά τις αντικληρικές απόψεις μου, εκεί μέσα νιώθω γαλήνη. (Και βάζω στοίχημα ότι οι περισσότεροι Ιταλοί θα εκμυστηρεύονταν το ίδιο πράγμα. Σε μένα το έχει εκμυστηρευτεί, Θεέ και Κύριε, ο ίδιος ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας, ο άνθρωπος που εισήγαγε τον ιστορικό συμβιβασμό μεταξύ μαρξιστών και καθολικών…).

Για όνομα του Θεού, για άλλη μια φορά, αυτό που θέλω να πω είναι ότι εμείς oι Ιταλοί δεν βρισκόμαστε στην ίδια θέση με τους Αμερικανούς. Δεν είμαστε ένα χωνευτήρι πολλών και διάφορων ειδών, δεν είμαστε ένα μωσαϊκό από ανομοιομορφίες, συγκολλημένες μονάχα με μια υπηκοότητα. Εννοώ ότι ακριβώς επειδή η πολιτιστική μας ταυτότητα είναι ήδη προσδιορισμένη από τη χιλιόχρονη ιστορία μας, δεν μπορούμε ν’ αντέξουμε ένα κύμα μεταναστών που δεν έχουν καμιά σχέση μ’ εμάς… Και που δε θέλουν να γίνουν σαν εμάς, να απορροφηθούν από εμάς.Αντίθετα, μάλιστα, θέλουν να μας απορροφήσουν εκείνοι. Θέλουν ν’ αλλάξουν τις αρχές μας, τις αξίες μας, την ταυτότητά μας, τον τρόπο ζωής μας. Και στο μεταξύ, μας αναστατώνουν με την οπισθοδρομική άγνοιά τους, με την οπισθοδρομική μισαλλοδοξία τους, με την οπισθοδρομική θρησκεία τους. Αυτό που εννοώ είναι ότι στον δικό μας πολιτισμό δεν υπάρχει χώρος για μουεζίνηδες και μιναρέδες, για ψευτο-εγκράτειες, για το ταπεινωτικό τσαντόρ, για την εξευτελιστική μπούρκα. Ακόμη κι αν υπήρχε χώρος γι’ αυτούς τους ανθρώπους, εγώ δεν θα τους τον παραχωρούσα. Γιατί θα ήταν σαν να έσβηνα την ταυτότητά μας, σαν να εκμηδένιζα τα επιτεύγματά μας. Θα ήταν σαν να έφτυνα κατάμουτρα την ελευθερία την οποία κερδίσαμε, τον πολιτισμό που έχουμε αναπτύξει, την ευημερία που έχουμε αποκτήσει. Θα ήταν σα να ξεπουλούσα τη χώρα μου, την πατρίδα μου. Κι η χώρα μου, η πατρίδα μου δεν είναι προς πώληση.

* Η Οριάνα Φαλάτσι (Oriana Fallaci: 1929 – 2006), η Ιταλίδα δημοσιογράφος, πολεμική ανταποκρίτρια και συγγραφέας, είναι γνωστή στην Ελλάδα για την σχέση της με τον Αλέκο Παναγούλη και για το πολυδιαβασμένο βιβλίο της «Γράμμα σε Ένα Παιδί που Δεν Γεννήθηκε Ποτέ». Το πιο επιτυχημένο όμως εμπορικά βιβλίο της, είναι το “The Rage and The Pride” («H Οργή και η Περηφάνεια», εκδόσεις Γκοβόστης 2003), που εκδόθηκε λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Το βιβλίο συγκέντρωσε τα πυρά των κριτικών με το σκεπτικό ότι προκαλεί το «μίσος εναντίον των μουσουλμάνων». Το επόμενο και τελευταίο της βιβλίο ήταν το “The Force of Reason” (“La Forza della Ragione”) δηλ. «Η Δύναμη της Λογικής» που έγινε και αυτό best seller. Εκεί η Φαλάτσι γράφει πως τρομοκράτες έχουν σκοτώσει 6.000 ανθρώπους τα 20 τελευταία χρόνια στο όνομα του Κορανίου και πως η ισλαμική πίστη σπέρνει μίσος αντί αγάπης και σκλαβιά αντί ελευθερίας.

http://redskywarning.blogspot.gr/2013/04/blog-post_7932.html

Διαβάστε επίσης:

Γιώργος Παπανδρέου, Μπενίτο Μουσολίνι: Κατακτώντας την απόλυτη Ηγεμονία.

Ιδού ο Ρώσος μεγιστάνας που απέκτησε τον Σκορπιό

http://www.periodista.gr/index.php/gossip/item/3038-%CE%BF-%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%BF%CF%82-%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%B3%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%80%CE%AD%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%80%CE%B9%CF%8CΟ Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ

“ Ο Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ είναι ο αγοραστής του νησιού του Ωνάση ”

Ποιος είναι ο Ρώσος μεγιστάνας που πήρε στα χέρια του τον θρυλικό «Σκορπιό», το ελληνικό νησί που είναι συνδεδεμένο με τον Έλληνα κροίσο Αριστοτέλη Ωνάση; Ο ζάπλουτος ιδιοκτήτης της βιομηχανίας λιπασμάτων Uralkali και της ποδοσφαιρικής ομάδας της Μονακό, Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ, έπειτα από αναμονή πολλών μηνών, έκανε το όνειρο του πραγματικότητα, κάνοντας δικό του τον Σκορπιό και το μικρό νησάκι Τσοκάρι από την Αθηνά Ωνάση.

Σύμφωνα με την Καθημερινή, ο Ριμπολόβλεφ είναι ο αγοραστής, η αγορά έχει ήδη συντελεστεί, μέσω μιας αρκετά πολύπλοκης διαδικασίας που «εμπλέκει» νομικά και επιχειρηματικά αρκετό κόσμο στην Κύπρο, στις Βρυξέλλες, στην Γενεύη και στο Λουξεμβούργο. Η ιστορία για την πολυσυζητημένη αγορά είναι μεγάλη. Να σημειωθεί πως η συμφωνία έχει ξεπεράσει τα 100 εκατομμύρια δολάρια, ένα ποσό ωστόσο όχι ιδιαίτερα σημαντικό για τον Ρώσο.

Η μεγάλη του κόρη, Γιεκατρίνα, η οποία είναι μόλις 24 ετών, είναι ήδη ιδιοκτήτρια ενός μοναδικού διαμερίσματος στο Μανχάταν έναντι 88 εκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο ανήκε πριν στον πρώην πρόεδρο της Citigroup, Σάνφορντ Βάιλ. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως το ποσό για τον Σκορπιό δεν ξενίζει τον κροίσο! Η όλη διαδικασία κινήθηκε μέσω του πολύ γνωστού δικηγορικού γραφείου «Γιώργος Κωστακόπουλος και Συνεργάτες», το στέλεχος του οποίου Νίκος Κορογιαννάκης ταξίδεψε αρκετές φορές από τις Βρυξέλλες στην Γενεύη για να ολοκληρώσει την συμφωνία.

Ο Ρώσος ολιγάρχης σκοπεύει να ζήσει το όνειρο στο νησί του Ωνάση με τις δύο όμορφες κόρες του αφήνοντας πίσω όλα τα βάσανα του παρελθόντος. Είτε ένα από αυτά είναι η συμβίωση με την πρώην σύζυγό του Ελένα, ένα διαζύγιο, που, όπως φημολογείται, του στοίχισε… πέντε δισεκατομμύρια δολάρια, είτε η φυλάκιση του στο παρελθόν για περίπου ένα χρόνο. Ο Ρώσος είχε κατηγορηθεί για την γνωστή υπόθεση με την δολοφονία του, προέδρου της βιομηχανίας χημικών Ντεφτέκχιμικ, Εβγκένι Παντελεϊμόνοφ. Τελικά αποφυλακίστηκε όταν άλλαξε την κατάθεση ένας από τους βασικούς μάρτυρες της πολύκροτης υπόθεσης.

ΠΗΓΗ: axiaplus.gr

ΙΝΚΑ ΚΡΗΤΗΣ, ΔΤ 434, 12.04.2013: Ανάπτυξη δια της ύφεσης - νέο ελληνικό μοντέλο

ΙΝΚΑ ΚΡΗΤΗΣ ΔΤ 434 12.04.2013

Η ανάπτυξη μπορεί να γίνεται εντυπωσιακή διακήρυξη, αλλά δεν είναι αυτενεργό δικαίωμα κάθε χώρας ούτε κάθε πρωθυπουργού.

Η βιομηχανία και οι ήδη παραγωγικές μονάδες αλλού, έχουν κάθε λόγο και μπορούν να παρακωλύουν την ανάπτυξη που θα περιορίσει την δική τους κίνηση.

Η βιομηχανία παρακωλύει ελεγχόμενα την ανάπτυξη, επειδή δεν μπορείς να τιμολογήσεις ένα αγαθό που πέφτει από τον ουρανό άφθονο.

Για να προσθέσεις ανάπτυξη, πρέπει να έχεις το τσαγανό και να κόψεις για εσένα και την πατρίδα σου.

Βρισκόμαστε λοιπόν με διαρκή αναγγελία ανάπτυξης, αλλά με 1.348.742 ανέργους, 100.000 προστέθηκαν σε ένα μήνα.

Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με φόρους στους Έλληνες και με τα σχιζοφρενικά επιτόκιά τους, δεν δημιουργούν ανάπτυξη, τροφοδοτούν την ύφεση, οδηγούν στην συσσώρευση κεφαλαίων σε εντελώς ανέλεγκτες καταπακτές, ιδιωτών τραπεζιτών.

Δεν μάθαμε που πήγαν τα ουράνια κέρδη τους των προηγούμενων ετών.

Δεν μάθαμε γιατί έσπερναν τα καταναλωτικά κάρτες και στεγαστικά από τον ουρανό και τα μοίραζαν με τριαντάφυλλα στις πλατείες.

Δεν μάθαμε γιατί πρέπει να πληρώσουν οι καλοπληρωτές Έλληνες τα δάνεια που έδωσαν οι τράπεζες χωρίς να τους ρωτήσουν σε κακοπληρωτές. Ας τα κάμουν δώρα από τα δικά τους και εν τάξει.

Δεν μάθαμε γιατί δεν ζημιώνονται οι τράπεζες και να κλείσουν αν πάει έτσι, αφού για το ίδιον πταίσμα ουδείς δύναται να ζητήσει αποζημίωση.

Δεν μάθαμε γιατί η δημοσιογραφία τις αποκαλεί ιδρύματα όπως και οι βουλευτές μας, αφού στα ιδρύματα ξέρουμε όλοι πως δεν υπάρχει τόκος.

Δεν μάθαμε γιατί τρελαίνονται όλοι, βουλή και δημοσιογράφοι, να μιλάνε από το πρωί ως το βράδυ για τις τράπεζες.

Δεν μας λένε όλοι αυτοί που μιλάνε από το πρωί ως το βράδυ για τις τράπεζες, αν είναι υπάλληλοί τους, η αν παίρνουν μόνο χαρά και όχι χρήματα, μιλώντας για λίμνες χρημάτων λες και είναι δικά τους.

Δεν μάθαμε ποτέ γιατί η αντιπολίτευση, επικαλείται πως τα έκαμαν τα 2 μεγάλα κόμματα, αλλά ήταν εκεί και δεν το εμπόδισαν.

Δεν μας εξηγεί η αντιπολίτευση, γιατί αφού είναι εκεί και πληρώνεται ασφαλώς, δεν το εμπόδισε, η γιατί δεν μπόρεσε η δεν μπορεί να το εμποδίσει.

Δεν μας εξηγεί κανείς, άραγε, με την ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗ, παραχωρείται σε ιδιωτική διαχείριση η χώρα στο / στα κόμμα / κόμματα που συγκροτούν την κυβέρνηση, αφού εντός του κοινοβουλίου δεν περιέχετε δυνατότητα εμπόδισης των λαθών και επιβολής των ορθών από κανέναν.

Δεν μας εξήγησε κανένας, το γιατί κανένας από τους οιονεί 300, δεν ζήτησε Συνταγματική δημιουργία ρόλου εμπόδισης και διόρθωσης από την αντιπολίτευση προς τις επιλογές της κυβέρνησης.

Μας αφήνει την γεύση της πραγματικής συνοδοιπόρευσης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, πάντα, από τότε μέχρι σήμερα, η άποψη δεν κυβερνήσαμε εμείς, τα έκαμαν οι άλλοι. Φαίνεται ότι τα κάνουν μαζί.

ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ, το ανέλεγκτο για κάθε φορά, μέχρι τις επόμενες εκλογές, της κάθε κυβερνητικής βλακείας η σκοπιμότητας, από μια αντιπολίτευση που πληρώνεται μεν αλλά χωρίς ρόλο, σαν μισθωτός θεατής σε θέατρο. Δεν έχουμε καμία ελπίδα, επειδή δεν μπορούμε να τα πιστέψουμε αυτά.

Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΕΝΟΣ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ - Του ΣΤΑΘΗ

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=11676:stathis-monologos&catid=78:ygeia&Itemid=178

Εγώ ο Σόιμπλε.

Εγώ ο Φρειδερίκος ο Μέγας. Τουλάχιστον ώς τις δέκα το πρωί κάθε μέρα. Διότι μετά το προάριστον γίνομαι Βίσμαρκ.

Γιατί εγώ ο Σόιμπλε ασχολήθηκα με το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα; - ποιοι είναι αυτοί οι Ελληνες και με απασχόλησαν; Και γιατίμε απασχόλησε τέτοιο θέμα; - υπάρχει;

Εγώ είμαι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είμαι απ’ τους Γρανιτένιους Τείχους των Μαύρων Γραφείων και με απασχολούν μόνονσοβαρά θέματα (φέρ’ ειπείν, αυτήν τη στιγμή προγράφω δεκατρείςχώρες), το θέμα των αποζημιώσεων γιατί με απασχόλησε; δεν είναισοβαρό.

Για να είναι σοβαρό ένα θέμα, πρέπει να το υποστηρίζει μια σοβαρή κυβέρνηση, και η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι σοβαρή.

Βεβαίως, σοβαρή υπόθεση είναι η Ελλάδα. Εχουν ωραία σπίτια στον ήλιο οι Ελληνες. Τράπεζες, λιμάνια, δρόμους, υδρογονάνθρακες -πολύ σοβαρό αυτό- τραίνα, χρυσοφόρα σκουπίδια, αλλά δεν μπορούν να τα διαχειριστούν όλα αυτά, κάποιος πρέπει να τους βοηθήσει ή να τα βουτήξει και -για να είμαστε σοβαροί- όποιος βοηθάει, βουτάει! Σε όλες τις εποχές. Ο Μάριος βούταγε, ο Σύλλας, ο Λούκουλος, ο Καίσαρας - σήμερα έχουμε γίνει πολύ καλύτεροι, δεν βουτάμε μόνον. Βοηθάμε. Οι ναζί βούταγαν. Εμείς όμως δεν είμαστε ναζί. Δεν κάναμε εμείς τις αμαρτίες που μας ζητάνε οι Ελληνες να πληρώσουμε σήμερα. Αλλωστε και η Γερμανία καταστράφηκε στον πόλεμο. Μάλιστα εκατοντάδεςχιλιάδες Ελληνες εργάτες μάς βοήθησαν να την ξανακτίσουμε στις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70. Μετανάστες, θα μου πεις! Μετανάστες, όταν δεν μπορείς να κάνεις αλλοιώς τους ανέχεσαι! Αλλωστε καισήμερα απασχολούμε μετανάστες νέας εσοδείας απ’ όλη την Ευρώπη, κυρίως την ανατολική, που είναι και ο Ζωτικός μας Χώρος, με 2 ευρώ την ώρα μεροκάματο, αν θέλουν περισσότερα, ας πάνε στην Κίνα,ή στην Ελλάδα! Πολύ κακομαθημένοι ήταν οι Ελληνες με τα μεροκάματα - όμως μην εκνευρίζομαι! εγώ είμαι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε l’ etat c’ est moi, το κράτος είμαι εγώ.

Είμαι εγώ! ο Σόιμπλε. Ξέρω από μαύρο χρήμα, το ξέπλυνα. Ξέρω από τοξικά ομόλογα, τα ελέγχω, τα δημιουργώ, ξέρω από μίζες και Ζήμενς, ξέρω από Ντόυτσε Μπανκ και Μπιγκ Μπανγκ οι Φούσκες, ξέρω ό,τι θέλω, οι πολεμικές αποζημιώσεις θα με απασχολήσουν; Φωνάχτε μου τη «Bild» να τηςυπαγορεύσω τι θα γράψει για αυτό το θέμα! Εμείς είμαστε φίλοι της Ελλάδας! Την αγαπάμε! Τόσουςαρχαιολογικούς θησαυρούς της έκλεψαν οι ναζί στην Κατοχή, ακόμα τους έχουμε, τους φυλάμε, τους προσέχουμε και τους εκθέτουμε.

Εμείς αγαπάμε την Ελλάδα. Δεν μας στάθηκε η χώρα αυτή, όταν, μαζί με άλλες, μας βοήθησε το 1953να σταθούμε στα πόδια μας; Τότε που μας χάρισαν χρέη - να δεις πώς το λένε στα ελληνικά;sissahthien, νομίζω, τότε που μας αναγνώρισαν τη «ρήτρα ανάπτυξης» ως προϋπόθεση αποπληρωμής χρεών - κι εμείς πληρώνουμε πάντα τα χρέη μας, χρέος μας σήμερα είναι να κάνουμε την ΕλλάδαΕιδική Οικονομική Ζώνη. Και θα την κάνουμε! Τι νομίζουν επιτέλους ότι είναι αυτοί οι Ελληνες; Δεν είναι σαν τους προγόνους τους «να τους συναντάμε πάντα μπροστά μας» όπως έλεγε ο Νίτσε, ούτε υπήρξαν ποτέ αυτά τα πλάσματα που φαντασιώθηκε ο Γκαίτε, οι Ελληνες είναι εργατική δύναμη και ηεργασία ελευθερώνει, τελεία και παύλα. Σε ελεύθερη αγορά ζούμε, επιβιώνουν οι ισχυρότεροι. Τελεία και παύλα. Ας κοιτάξουν λοιπόν οι Ελληνες πώς θα πληρώσουν τις δόσεις τους για ναπαίρνουν τη δόση τους κι ας αφήσουν τις κουταμάρες για τις πολεμικές αποζημιώσεις. Αυτές τιςαναγνωρίσαμε το 1946 και τώρα έχουμε 2013, θέλουν να γυρίσουμε 70 χρόνια πίσω; Σιγά μη γυρίσουμε και στην εποχή του Βίσμαρκ - τι ώρα είναι; όχι, Βίσμαρκ γίνομαι σε είκοσι λεπτά, έως τότε παραμένω Φρειδερίκος ο Μέγας και με εκνευρίζει να ασχολούμαι με μικρότητες εκτός κι αν είναι μεγάλα τα ποσά.

Και οι πολεμικές αποζημιώσεις για την Ελλάδα είναι μεγάλο ποσό, μ’ εκνευρίζει αυτό, ευτυχώς που ως θέμα δεν υπάρχει και για αυτό δεν ασχολούμαι μαζί του, εγώ ο Σόιμπλε, εγώ ο Υπατος Αρμοστής της Κύπρου, Ανθύπατος Κροατίας και Μεγάλης Βοημίας, εγώ ο Κατακτητής του Βισύ και Μέγας Μάγιστρος των Τραπεζών, ο Αφέντης των Μισθών και ο Ντούτσε των αγορών, εγώ ο Σόιμπλε, Κλειδοκράτορας ζωών, Ποντίφιξ πρακτόρων και κομισάριων, εγώ ο Σόιμπλε, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, Σουλτάνος όλων των χαρατσιών και Δούκας των μικρών και μεγάλων Δουκάτων Λουξεμβούργου, Αλσατίας και Σάαρ, εγώ ο Τοποτηρητής όλων των Ευρώ, πολλά τα έτη Μου, τι έπαθα σήμερα κι ασχολήθηκα με ένα θέμα που δεν υπάρχει;

*Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr" την Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Ο συγκλονιστικός πίνακας ενός παιδιού από την Ιρλανδία για την ΕΕ

http://olympia.gr/2013/04/12/%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BF/

Μία εικόνα, χίλιες λέξεις.

ΣΩΣΤΕ ΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ… ΠΕΙΤΕ «ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ»! ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΜΕ!

http://www.makeleio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=14401:-l-r-&catid=4:2012-02-11-12-49-59&Itemid=2

ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ – ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Πολίτες σε κάθε γωνιά της Ελλάδας μήπως ήρθε η ώρα να αντισταθούμε; Εγχώριες και διεθνείς δυνάμεις εξουσίας έχουν βάλει στόχο την ολοκλήρωση της καταστροφής και του ξεπουλήματος της χώρας μας. Εάν δεν ξεσηκωθούμε σύσσωμοι να τους εμποδίσουμε ο κίνδυνος του αφανισμού μας είναι σίγουρος.

Έχουμε μια μακρά παράδοση σε αγώνες για ελευθερία και είμαστε πεπεισμένοι ότι αγώνες χαμένοι είναι αυτοί που δεν έχουν δοθεί.

Στη Χαλκιδική, όπως γνωρίζετε, εδώ και καιρό γίνεται ένα πείραμα καταστολής του αυθόρμητου, γνήσιου λαϊκού κινήματος κατά της επέκτασης των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων το οποίο έχουν προσπαθήσει να φιμώσουν με την αλόγιστη αστυνομική βία, τις αθρόες και τυφλές προσαγωγές, την παράνομη λήψη DNA, την ρίψη δακρυγόνων μέσα σε χωριά και σε σχολεία , την στοχευόμενη παραπληροφόρηση από πολλά ΜΜΕ και ιδιαίτερα από τους μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς. Είκοσι διωκόμενα αδέλφια μας, μας έχουν και σας έχουν ανάγκη.

Σε ένδειξη συμπαράστασης αντιδρούμε στις κατασκευασμένες κατηγορίες ενάντια στους συναγωνιστές μας που σκοπό έχουν τη χειραγώγησή μας για την αποδοχή του ξεπουλήματος και της καταστροφής της Χαλκιδικής και κατά επέκταση όλης της χώρας. Η Χαλκιδική σας καλεί πέρα από πολιτικές ιδέες και πεποιθήσεις . Σας καλεί να υψώσετε μαζί της και τη δική σας φωνή.

Το Σάββατο 13 Απριλίου 2013 και ώρα 18:00 σας καλούμε σε μια ταυτόχρονη Πανελλαδική διαμαρτυρία. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε εκείνη τη μέρα είναι να βγούμε από το σπίτι μας, να ενωθούμε με τους γείτονές μας και να φωνάξουμε στις πλατείες μας ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ.

Ας είναι η πρώτη μέρα που το πρόβλημά μας θα είναι και δικό σας και το δικό σας πρόβλημα θα είναι δικό μας. Για να συνεχίσουμε η μόνη λύση είναι να αντισταθούμε . Ήρθε η ώρα όλοι μαζί να δώσουμε μάχη για τη ζωή, για το μέλλον, για τον τόπο μας.

Σημείωση: Προωθούμε το κάλεσμα σε όσα περισσότερα άτομα, συλλόγους και κινήματα μπορούμε. Επίσης ανεβάζουμε φωτογραφίες στο διαδίκτυο facebook.com/soshalkidiki

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ενάντια στην εξόρυξη χρυσού

ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΗΣ ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΓΙΑ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΧΡΥΣΟΥ!

http://www.makeleio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=14416:2013-04-11-19-57-51&catid=4:2012-02-11-12-49-59&Itemid=2

Ένας Γερμανός πολίτης, ηλικίας 31 ετών, συνελήφθη την Πέμπτη το απόγευμα στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» με την κατηγορία της διακίνησης 8,5 κιλών χρυσού και της κατοχής 300.000 ευρώ σε μετρητά, τα οποία δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει.

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του enet.gr από πηγές του ΣΔΟΕ, ο ίδιος εμπλέκεται στη διακίνηση 470 κιλών ασημιού με πλαστά εταιρικά έγγραφα που εντοπίστηκε σε φορτίο cargo της Λουφτχάνσα, στο ελληνικό αεροδρόμιο.

Ένα φανταστικό(;) σενάριο

http://www.pentapostagma.gr/2013/04/ena-fantastiko-senario.html

 

Ας το παρουσιάσουμε σε απλά βήματα.. 1. Αλυσιδωτές πτωχεύσεις Ευρωπαϊκών κρατών Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία.

2. Κατάρευση της οικονομικής Ευρωπαϊκής ένωσης και κατάρευση και κατάργηση του Ευρώ.

3. Πτώχευση της πολιτείας της ....Καλιφόρνιας και αμέσως μετά αρνητικές αλυσιδωτές εξελίξεις σε όλες τις ΗΠΑ που θα οδηγήσουν στην κατάρευση του δολαρίου.

4. Η Παγκόσμια τράπεζα και το ΔΝΤ αναλαμβάνουν την διάσωση της Παγκόσμιας οικονομίας με την ίδρυση νέου παγκόσμιου νομίσματος με την ονομασία Cosmo. Το νέο νόμισμα αποτελεί χρεώγραφο και εκδίδεται μέσα σε μία νύχτα με υπογραφές σε λευκές σελίδες και γέννηση του νομίσματος εκ του μηδενός και χωρίς κανένα πραγματικό αντίκρυσμα σε χρυσό.

5. Το νέο νόμισμα μοιράζεται σε όλα τα κράτη. Το ΔΝΤ καθορίζει τα ποσά που θα δοθούν σε κάθε κράτος και επίσης καθορίζει και τα ύψη των κοινωνικών παροχών και μισθοδοσίας ανά κράτος. Όλα τα οικονομικά κάθε χώρας ελέγχονται από την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ τα οποία ήδη επεξεργάζονται την δημιουργία ενός νέου Παγκόσμιου φορέα που θα αναλάβει την παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση όλων των χωρών υπό το νέο νόμισμα.

6. Ο νέος φορέας δημιουργείται και ουσιαστικά λειτουργεί ως Παγκόσμια κυβέρνηση αφού οικονομική διαχείρηση και διακυβέρνηση όλων των Εθνικών οικονομιών σημαίνει και πολιτική διακυβέρνηση.

7. Οι εκλογικές διαδικασίες σε κάθε χώρα μέλος της νέας ένωσης και του νέου νομίσματος περνούν σε δεύτερη μοίρα. Ανοίγουν συζητήσεις για ενδεχόμενη οριστική κατάργηση των εθνικών κυβερνήσεων και δημοκρατιών που ήδη έχουν κατ'ουσία καταργηθεί.

8. Η Νότια Αμερική δεν αντέχει οικονομικά και υποκύπτει στην νέα παγκόσμια οικονομική ένωση. Το Cosmo είναι πλέον νόμισμα και της Λατινικής Αμερικής.

9. Μοιραία ενδίδουν στην ένωση όλες οι Ασιατικές χώρες και η Ιαπωνία πλην της Κίνας που αντιδρά.

10. Δραματική η κατάσταση στις Αφρικανικές χώρες και σε όσες Μουσουλμανικές χώρες δεν προσχώρησαν στην νέα ένωση. Σημειώνονται σ'αυτές εσωτερικές πολεμικές συγκρούσεις και οι κρατικές τους δομές καταρρέουν.

11. Οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις στην Αφρική, οδηγούν σε στρατιωτικές επεμβάσεις στις παραπάνω χώρες από τον νέο επονομαζόμενο και νεοϊδρυθέντα παγκόσμιο στρατό ( πρώην ΝΑΤΟ). Καταφέρνουν σε πολλές περιπτώσεις να ελέγξουν αυτές τις χώρες και να τις επιβάλουν ένα παράλληλο και υποδεέστερο του Cosmo νόμισμα το οποίο είναι σε πολύ μεγάλο ποσοστό πληθωριστικό και ισχύει μόνο στις χώρες του λεγόμενου νέου τρίτου κόσμου.

12. Η Κίνα μετά από τις τελευταίες εξελίξεις βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση. Ζητά να ξεκινήσει διάλογος με την Παγκόσμια οικονομική ένωση για να καταλήξουν σε συμβιβασμούς σχετικά με το νόμισμα της Κίνας και την ισχύ του έναντι του Cosmo δεδομένου ότι οι εξαγωγές της Κίνας έχουν σχεδόν μηδενιστεί.

13. Οι συζητήσεις κρατούν δύο εβδομάδες και οδηγούν σε αποτυχία. Η Κίνα αρνήθηκε πρόταση για ένταξή της στην Παγκόσμια οικονομική ένωση.

14. Συνεχίζεται η δινή οικονομική κατάσταση της Κίνας ενώ παράλληλα ο Παγκόσμιος στρατός αναπτύσει αντιπυραυλική ασπίδα γύρω απ'όλα τα σύνορα της Κίνας.

15. Η Κίνα αντιδρά θεωρώντας την ανάπτυξη της αντιπυραυλικής ασπίδας ως πολεμική πρόκληση. Έρχεται σε συζητήσεις με την Βόρεια Κορέα και συνάπτουν στρατιωτική συμμαχία.

16. Απροσδόκητα η Κίνα με την σύμπραξη και της Βόρειας Κορέας ξεκινούν μαζικούς βομβαρδισμούς σε όλες τις εγκατεστημένες πυραυλικές θέσεις.

17. Ο Παγκόσμιος στρατός ανακοινώνει πώς βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με την Κίνα.
Παράλληλα μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις του Παγκόσμιου στρατού αποτελούμενες από πρώην Ευρωπαϊκές, Αμερικανικές, Ρωσικές και Ασιατικές χώρες προελαύνουν προς την Κίνα από δύο κύρια μέτωπα αυτό της πρώην Ρωσίας και από χώρες της νότιας Ασίας.

18. Ο Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος έχει και επίσημα ξεκινήσει.

19. Γίνεται μερική χρήση πυρηνικών όπλων. Υπάρχουν τεράστιες απώλειες και από τις δύο πλευρές. Στην Ασία όπου είναι και τα πεδία των μαχών εξολοθρεύεται το μεγαλύτερο ποσοστό του πολιτικού πληθυσμού.

20. Ο τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος λήγει με οριακή ήττα της Κίνας. Λόγω των πολεμικών συγκρούσεων και της παγκόσμιας έλλειψης τροφίμων που επέφερε ο πόλεμος, ο παγκόσμιος πλυθησμός έχει μειωθεί κατά δύο τρίτα.

21. Η γενική οικονομική και πολιτική κατάσταση εξαναγκάζουν να ανακοινωθεί και επίσημα πως καταργούνται όλες οι τοπικές εθνικές κυβερνήσεις της Παγκόσμιας οικονομικής ένωσης. Καταργείται η Δημοκρατία σε κάθε χώρα της Ένωσης και ορίζεται μία πολιτική επιτροπή για τον έλεγχο όλου του Πλανήτη.

22. Ανακοινώνεται επίσημα και παρουσιάζεται ο νέος Πρόεδρος αυτής της επιτροπής και του δίνεται ο τιμητικός τίτλος του Παγκόσμιου Κυβερνήτη.

23. Η Παγκόσμια δικτατορία έχει πλέον επιβληθεί παντού. Παράλληλα εμφυτεύονται ηλεκτρονικά μικροτσίπ ταυτοποίησης προσώπου αναγκαστικά σε όλο τον Παγκόσμιο πληθυσμό για τον πλήρη έλεγχο των μαζών. Το μικροτσίπ εμφυτεύεται στο μέτωπο για να μπορεί να σαρώνεται εύκολα από ειδικές συσκευές τοποθετημένες σε ύψος και σε καίρια για την ασφάλεια σημεία.

ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/04/ena-fantastiko-senario.html#ixzz2QE54R35U

Σαν Σήμερα – Η 1η Άλωση της Πόλης από τους Σταυροφόρους

http://olympia.gr/2013/04/12/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CE%B7-1%CE%B7-%CE%AC%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82/

Η Δ’ Σταυροφορία ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Πάπα Ιννοκέντιου Γ’ το 1201, για την κατάληψη των Αγίων Τόπων, που κατείχαν οι Μουσουλμάνοι. Ολοκληρώθηκε στις 12 Απριλίου 1204, με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης και την προσωρινή κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, χωρίς τη θέληση του Ποντίφικα.

Μετά την αποτυχία της τρίτης Σταυροφορίας (1189-1192) για την κατάληψη των Αγίων Τόπων, το ενδιαφέρον των δυτικοευρωπαίων ατόνησε. Την Ιερουσαλήμ, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της Συρίας και της Αιγύπτου, ήλεγχε η μουσουλμανική δυναστεία των Αγιουβιδών. Το λατινικό Βασίλειο της Ιερουσαλήμ μόνο κατ’ όνομα υπήρχε, περιορισμένο σε λίγες πόλεις στις ακτές της Παλαιστίνης.

Το ενδιαφέρον για μια νέα σταυροφορία ανακίνησε ο πάπας Ινοκέντιος Γ’ το 1198. Στην αρχή συνάντησε τη γενική αδιαφορία των εστεμμένων της Ευρώπης, που είχαν τα δικά τους προβλήματα να επιλύσουν. Τον επόμενο χρόνο, κάποιοι ευγενείς, κυρίως από τα εδάφη της σημερινής Γαλλίας, πείσθηκαν να συγκροτήσουν ένα εκστρατευτικό σώμα, με επικεφαλής τον Κόμη Τιμπό της Καμπανίας. Ο Τιμπό πέθανε τον επόμενο χρόνο και αρχηγός της Δ’ Σταυροφορίας ανακηρύχθηκε ο ιταλός κόμης Βονιφάτιος ο Μομφερατικός. Το σχέδιο προέβλεπε τη συγκέντρωση των Σταυροφόρων στη Βενετία και από εκεί θα κατευθύνονταν στην Αίγυπτο, όπου θα άρχιζαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, με σκοπό την κατάληψη της Ιερουσαλήμ.

Τη δύναμη των Σταυροφόρων συγκροτούσαν 33.500 άνδρες και 4.500 άλογα και τη διεκπεραίωσή τους στην Αίγυπτο ανέλαβαν έναντι ανταλλαγμάτων οι Ενετοί το 1200. Ζήτησαν 85.000 αργυρά μάρκα, τα μισά εδάφη που θα κατακτούσαν οι Σταυροφόροι και προθεσμία ενός έτους για τις ετοιμασίες της φιλόδοξης εκστρατείας. Το 1201 το μεγαλύτερο μέρος των Σταυροφόρων έφθασε στη Βενετία. Όμως, οι ηγέτες τους δεν τήρησαν τη συμφωνία και μόλις και μετά βίας συγκέντρωσαν 51.000 αργυρά μάρκα. Οι Ενετοί εξοργίσθηκαν και τους φυλάκισαν στο νησάκι Λίντο, έως ότου αποφασίσουν για την τύχη τους.

Ο γηραιός δόγης Ερρίκος Δάνδολος αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την περίσταση και να χρησιμοποιήσει τους Σταυροφόρους για τους δικούς του σκοπούς. Στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, όπου έγινε η επίσημη τελετή υποδοχής τους, ο δόγης πρότεινε στους αρχηγούς τους να επιτεθούν πρώτα στο λιμάνι της Ζάρας στη Δαλματία (σημερινή Κροατία), προκειμένου να ξεπληρώσουν τα χρέη τους. Η Ζάρα, που προμήθευε με ξυλεία τον στόλο του δόγη, είχε αποσκιρτήσει από τη Βενετία και βρισκόταν υπό προστασία του βασιλιά των Ούγγρων Έμερικ. Οι κάτοικοί της ήταν χριστιανοί και μάλιστα καθολικοί.

Για την επιχείρηση συμφώνησε απρόθυμα ο παπικός αντιπρόσωπος Καρδινάλιος Καπουάνο, όχι όμως και ο Πάπας Ινοκέντιος, που απείλησε με αφορισμό όσους σταυροφόρους στραφούν εναντίον χριστιανών. Τη σχετική επιστολή του φρόντισαν να την κρατήσουν μυστική οι επικεφαλής της εκστρατείας. Η επιχείρηση τελικά πραγματοποιήθηκε. Η πόλη της Ζάρας καταλήφθηκε, ύστερα από σύντομη πολιορκία και ο Πάπας Ινοκέντιος Γ’ πραγματοποίησε την απειλή του.

Η είσοδος των Σταυροφόρων στην Κωνσταντινούπολη (Ευγένιος Ντελακρουά, 1840)

Ο αρχηγός των Σταυροφόρων Βονιφάτιος ο Μομφερατικός δεν πήρε μέρος στην εκστρατεία κατά της Ζάρα, φοβούμενος ίσως τις παπικές κυρώσεις. Πήγε να επισκεφθεί τον εξάδελφό του Φίλιππο της Σουηβίας, ο οποίος φιλοξενούσε τον συγγενή του βυζαντινό πρίγκηπα Αλέξιο Άγγελο, γιο του ανατραπέντος αυτοκράτορα Ισαάκιου Β’ Άγγελου. Ο Αλέξιος Άγγελος ζήτησε βοήθεια από τον Βονιφάτιο για να ανατρέψει τον θείο του αυτοκράτορα Αλέξιο Γ’ Άγγελο και να επαναφέρει στον θρόνο τον τυφλό πατέρα του. Στα ανταλλάγματα που προσέφερε ήταν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, στρατιωτικές δυνάμεις για την ενίσχυση της εκστρατείας των Σταυροφόρων στην Αίγυπτο και την υποταγή της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης στον Πάπα.

Ο Βονιφάτιος θεώρησε δελεαστική την πρόταση και μαζί με τον Αλέξιο Άγγελο μετέβησαν στην Κέρκυρα για να συναντήσουν τους Σταυροφόρους που συμμετείχαν στην κατάληψη της Ζάρα και να ενημερώσουν τους αρχηγούς της Σταυροφορίας. Κάποιοι συμφώνησαν με την εκτροπή της Σταυροφορίας, άλλοι διαφώνησαν και αποχώρησαν, επιστρέφοντας στις πατρίδες τους.

Ανάμεσα σε αυτούς που είδαν με καλό μάτι την πρόταση του Αλέξιου ήταν και οι Ενετοί. Λαός ναυτικός, επιζητούσαν την αύξηση της επιρροής τους στην Ανατολή εις βάρος της Γένουας και της Πίζας, που ήταν οι κύριοι ανταγωνιστές τους. Επιπροσθέτως, τους μισούσαν και ήθελαν να πάρουν εκδίκηση για τη σφαγή των συμπατριωτών τους, στη διάρκεια των αντιπαπικών ταραχών στην Κωνσταντινούπολη το 1182. Από την άλλη πλευρά, το Βυζάντιο σπαρασσόταν από εμφύλιες διαμάχες και την καταστροφική πολιτική των τελευταίων Κομνηνών και της δυναστείας των Αγγέλων. Βρισκόταν σε προφανή παρακμή, ενώ είχαν αρχίσει οι αποσχιστικές τάσεις από φιλόδοξους τοπάρχες. Ο λαός στέναζε από τη βαριά φορολογία.

Ο στόλος των Ενετών και Σταυροφόρων έφθασε προ των τειχών της Κωνσταντινούπολης στις 23 Ιουνίου 1203. Οι νεοφερμένοι έμειναν κατάπληκτοι από όσα έβλεπαν τα μάτια τους: «Δεν μπορούσαν να φαντασθούν ότι υπήρχε στον κόσμο τόσο οχυρή πόλη. Είδαν τα υψηλά τείχη, τους ισχυρούς πύργους, τα θαυμαστά παλάτια, τις μεγάλες εκκλησίες, που ήταν τόσες πολλές ώστε κανείς δεν θα το πίστευε αν δεν τις έβλεπε με τα μάτια του. Το μήκος της, το πλάτος της, έδειχναν πως ήταν βασιλεύουσα». Με τα λόγια αυτά περιγράφει τις πρώτες του εντυπώσεις ο ιστορικός και εκ των ηγετών της Σταυροφορίας Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος.

Αρχικός τους στόχος ήταν να αποκαταστήσουν στον θρόνο τον Ισαάκιο Β’ Άγγελο. Οι κάτοικοι της Πόλης τους υποδέχθηκαν εχθρικά, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του Αλέξιου Άγγελου. Στις 17 Ιουλίου οι Σταυροφόροι αποβιβάσθηκαν στη στεριά και επιτέθηκαν από τη νοτιοανατολική πλευρά της Πόλης. Έβαλαν μία μεγάλη φωτιά, που προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στην Πόλη. Οι κάτοικοι στράφηκαν κατά του αυτοκράτορα Αλέξιου Γ’ Άγγελου, ο οποίος έφυγε την ίδια νύχτα από την Πόλη. Ο Ισαάκιος Β’ Άγγελος αφέθηκε ελεύθερος και αποκαταστάθηκε στο θρόνο του. Την 1η Αυγούστου ο γιος του Αλέξιος Άγγελος αναγορεύθηκε σε αυτοκράτορα, ως Αλέξιος Δ’ Άγγελος. Το Βυζάντιο βρισκόταν και πάλι σε κατάσταση εμφυλίου πολέμου, αφού υπήρχαν δύο νόμιμοι αυτοκράτορες (Αλέξιος Γ’ Άγγελος και Αλέξιος Δ’ Άγγελος).

Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης

Ο νέος ηγεμόνας βρήκε τα ταμεία άδεια και γρήγορα συνειδητοποίησε ότι δεν θα μπορούσε να ικανοποιήσει τις δεσμεύσεις του προς τους Σταυροφόρους. Διέταξε τότε να καταστραφούν εικόνες και αντικείμενα λατρείας, μόνο και μόνο για να πάρει τον χρυσό και τον άργυρο που περιείχαν. Ο λαός εξαγριώθηκε και θεώρησε ιεροσυλία την απόφαση αυτή του αυτοκράτορα. Ο αυλικός Αλέξιος Δούκας, γνωστός και ως Μούρτζουφλος, εξαιτίας των πυκνών φρυδιών του, εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση. Τον ανέτρεψε και τον στραγγάλισε. Ο Αλέξιος Δούκας ανέβηκε στο θρόνο ως Αλέξιος Ε’. Ο πρώην αυτοκράτορας Ισαάκιος Β’ Άγγελος πέθανε ύστερα από λίγο, από φυσικά αίτια.

Οι Σταυροφόροι και οι Βενετοί, χωρίς προστάτες πλέον σε μια εχθρική γι’ αυτούς περιοχή, βρέθηκαν προς στιγμή σε αμηχανία. Πάντως, στις 8 Απριλίου 1204 επιτέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη για μια ακόμη φορά, προκειμένου να τιμωρήσουν τον δολοφόνο του Αλέξιου Δ’ Άγγελου. Ο Αλέξιος Ε’ αντέταξε ισχυρή άμυνα, με σύμμαχο τον άσχημο καιρό. Οι επιτιθέμενοι το θεώρησαν θεϊκό σημάδι και θέλησαν να λύσουν την πολιορκία. Οι καθολικοί κληρικοί που τους συνόδευαν κατόρθωσαν να τους πείσουν να παραμείνουν και να καταλάβουν την Πόλη, με τα επιχειρήματα ότι οι Βυζαντινοί είναι προδότες και δολοφόνοι επειδή σκότωσαν τον σεβαστό Αλέξιο Δ’ και ότι είναι χειρότεροι από τους Εβραίους. Ο Πάπας Ινοκέντιος Γ’, για μια ακόμη φορά, είχε διαμηνύσει στους Σταυροφόρους να μην επιτεθούν και να μην σκοτώσουν ούτε ένα χριστιανό, αλλά και πάλι η σχετική επιστολή του απεκρύβη από τους παπικούς απεσταλμένους.

Στις 12 Απριλίου 1204, οι Σταυροφόροι πραγματοποίησαν την τελική τους έφοδο κατά της Κωνσταντινούπολης, βοηθούμενοι και από τον καλό καιρό. Ο αυτοκράτορας Αλέξιος Ε’ Μούρτζουφλος την είχε εγκαταλείψει κι έτσι την κατέλαβαν με σχετική ευκολία, παρά την αντίσταση της αυτοκρατορικής φρουράς, που την αποτελούσαν οι σκανδιναβοί Βάραγγοι. Για τρεις μέρες οι «Στρατιώτες του Χριστού» επιδόθηκαν σε παντός είδους βανδαλισμούς και φρικαλεότητες. Δεν δίστασαν να βεβηλώσουν ακόμη και ιερούς χώρους, ανεβάζοντας στον πατριαρχικό θρόνο μία πόρνη, σύμφωνα με τον ιστορικό Νικήτα Χωνιάτη. Όταν ο Πάπας έμαθε για τις βδελυρές πράξεις των Σταυροφόρων εξέφρασε την ντροπή και τον αποτροπιασμό του.

Για τα επόμενα 59 χρόνια ο ελλαδικός χώρος θα ζήσει υπό καθεστώς Φραγκοκρατίας. Η τάξη θα αποκατασταθεί το 1261, με την εκδίωξη των Λατίνων και την ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τον Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγο.

Η Τέταρτη Σταυροφορία, μόνο κατ’ όνομα υπήρξε. Σχεδόν κανένας από τους λατίνους μαχητές δεν πάτησε το πόδι του στους Αγίους Τόπους, παρά μόνο διοχέτευσαν όλη τους την ενέργεια στην καταστροφή του Βυζαντίου. Η κληρονομιά που άφησε πίσω της η Τέταρτη Σταυροφορίας είναι η ολοκλήρωση του Σχίσματος μεταξύ Καθολικής Δύσης και Ορθόδοξης Ανατολής και ο τεμαχισμός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας σε λατινικά (Πριγκιπάτο της Αχαΐας, Βασίλειο της Θεσσαλονίκης, Βασίλειο των Αθηνών, Βασίλειο του Αιγαίου, Ηγεμονία της Κωνσταντινούπολης) και ελληνικά κρατίδια (Δεσποτάτο της Ηπείρου, Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, Αυτοκρατορία της Νικαίας). Η αποτυχία του να ελέγξει του Σταυροφόρους έγινε μάθημα στον Ινοκέντιο και τους διαδόχους του στην Αγία Έδρα κι έτσι δεν υποστήριξαν αμέσως καμία από τις επόμενες Σταυροφορίες.

Οκτακόσια χρόνια αργότερα, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ εξέφρασε τη λύπη του για τις ωμότητες των Σταυροφόρων, οι οποίοι «εστράφησαν εναντίον των εν Χριστώ αδελφών μας», όπως ανέφερε το 2001 σε επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Ανάλογη ήταν και η συγγνώμη του προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο Α’, κατά τη συνάντησή τους στο Βατικανό το 2004.

L1  από το sansimera.gr

Γιώργης Κουρής>Ο Λαλιώτης μου ζήτησε να κάνω το Κανάλι 29 για να βοηθήσω το ΠΑΣΟΚ. Γιατί προσέλαβα τον Νίκο Μαστοράκη.

http://www.kourdistoportocali.com/articles/20155.htm

Το Κουρδιστό Πορτοκάλι με υπερηφάνια παρουσιάζει ένα video-ιστορικό ντοκουμέντο από το Κανάλι 29 και την εκπομπή Η Άλλη Όψη με τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο.Ο παρουσιαστής της εκπομπής φιλοξενεί στην εκπομπή του τον καναλάρχη Γιώργο Κουρή. 
Είναι 24 Απριλίου 1993 και η εκπομπή γίνεται με αφορμή το σάλο που έχει προκληθεί από την πρόσληψη του Νίκου Μαστοράκη στο "Κανάλι 29".
Εδώ ο Γιώργης ο Κουρής ομολογεί ότι έκανε το Κανάλι 29 μετά από παράκληση του Κώστα Λαλιώτη να βοηθήσει το ΠΑΣΟΚ!
Δείτε την επική εκπομπή>

Με νοοτροπίες της Μεταπολίτευσης δεν πάει μπροστά ο τόπος

http://www.antinews.gr/2013/04/11/212100/

Υπάρχουν ορισμένα πράγματα στην Ελλάδα που δε θα αλλάξουν ποτέ. Πρόκειται κυρίως για κακές νοοτροπίες που εν πολλοίς μας έχουν φέρει σ’ αυτή τη θέση. Συνδικαλιστικές πρακτικές της δεκαετίας του… Ανδρέα Παπανδρέου, «κολπάκια» κουτοπόνηρων δημόσιων υπαλλήλων, που κακώς εννοούν τη συναδελφικότητα και φυσικά την κατοχύρωση των κεκτημένων ενώ ο κόσμος χάνεται και η χώρα είναι σε πόλεμο. Τα παραδείγματα είναι πολλά αλλά τις τελευταίες ημέρες ξεχωρίζουν τα εξής:

• Γιατί δε γίνονται απολύσεις επίορκων, ρωτά η τρόικα. Και ο κ. Μανιτάκης αλλά και άλλοι υπουργοί λένε ότι για να γίνει αυτό πρέπει να τηρηθούν οι νόμοι. Ήτοι, συνεδρίαση πειθαρχικών συμβουλίων. Και ορθώς. Δε μπορεί να διώχνονται εργαζόμενοι παράνομα. Έλα όμως που τα πειθαρχικά συμβούλια τις περισσότερες φορές είναι διαλυμένα επειδή τα μέλη έχουν παραιτηθεί και δεν έχουν αντικατασταθεί ποτέ. Πολλές φορές μάλιστα παραιτούνται για να μην αναγκαστούν να διώξουν τους… συναδέλφους τους. Πώς θα υπάρξει κράτος, όμως, όταν τίποτε δε λειτουργεί; μας φταίει η τρόικα ή το κακό μας το κεφάλι;
• Με νόμο του 2011 επιβάλλονται αυστηροί έλεγχοι στα νοσοκομεία από ιδιωτικές εταιρείες. Οι ελεγκτές θα ψάχνουν από τις προμήθειες και τα τιμολόγια δαπανών μέχρι το ωράριο. Πότε μπαίνουν και πότε βγαίνουν οι εργαζόμενοι, αν υπάρχουν λουφαδόροι, αν κάποιοι χτυπάνε την κάρτα συναδέλφου τους και άλλα τέτοια που φυσικά κανείς δεν τα διαβάζει πρώτη φορά. Προφανώς δε θέλουμε να πιστέψουμε ότι δόθηκαν οι έλεγχοι σε ιδιώτες για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι δόθηκαν επειδή οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους και γινόταν το πάρτι δεκαετιών με τα πιράνχας στα νοσοκομεία. Βγήκαν λοιπόν οι συνδικαλιστές του ΕΣΥ και διαμαρτύρονται διότι, όπως υποστηρίζουν οι ελεγκτές μπουκάρουν στα νοσοκομεία και τους λένε ότι είναι άνθρωποι της τρόικας. Αυτό τους μάρανε κι όχι το φαγοπότι που γίνεται με τη συμμετοχή τους ή εν αγνοία τους.
• Το υπουργείο Οικονομικών προχωρά σε ελέγχους αμερικανικού τύπου. Δηλαδή, θα συγκρίνονται τα δηλωμένα εισοδήματα του φορολογούμενου με τις τραπεζικές του καταθέσεις, τα έξοδά του, τις πιστωτικές του κάρτες, τα περιουσιακά του στοιχεία (κινητά και ακίνητα) κ.λπ. Και με βάση τη διαφορά η οποία θα προκύπτει ο φορολογούμενος θα καλείται να πληρώσει φόρο εισοδήματος με βάση το τεκμαρτό εισόδημα που θα προκύπτει από τους παραπάνω υπολογισμούς αλλά θα έχει το δικαίωμα και να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα του ελέγχου βάσει συγκεκριμένων στοιχείων και παραστατικών. Στο στόχαστρο μπαίνουν μεγαλογιατροί, δικηγόροι και λοιποί γνωστοί φοροφυγάδες. Αμέσως, γνωστοί – άγνωστοι βγήκαν και μιλάνε για εντολές της τρόικας, για ξεπουλημένους της κυβέρνησης που ακούνε τις εντολές των δανειστών και άλλα τέτοια.

Και μη διανοηθεί κανείς να πει ότι είμαστε υπέρ των παραλογισμών της τρόικας. Άλλο οι άθλιοι γραφειοκράτες που σκυλεύουν πάνω στο πτώμα της χώρας, κι άλλο όλοι εκείνοι που νομίζουν ότι με νοοτροπίες της Μεταπολίτευσης θα πάει μπροστά ο τόπος.