Αποφασισμένοι οι ένστολοι (ε.ε και ε.α) για νέους αγώνες με τον λαό (video)

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2013/03/blog-post_18.html

Καλεσμένοι στην εκπομπή του Γ. Τράγκα οι Ενώσεις Αποστράτων (Ν.Π.Δ.Δ.)

Δίωρη συζήτηση εφ΄ όλης της ύλης και ανακοινώσεις για τις επόμενες κινητοποιήσεις των Αποστράτων. 

Αποφασισμένοι οι ένστολοι για νέους αγώνες Part 2:

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ (1911-1996)

http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=169

Βιογραφικό Σημείωμα ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ (1911-1996) Ο Οδυσσέας Ελύτης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλη) γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, γιος του εργοστασιάρχη σαπωνοποιίας και πυρηνελαιουργίας Παναγιώτη Θ. Αλεπουδέλη και της Μαρίας το γένος Βρανά, που κατάγονταν από τη Μυτιλήνη. Είχε τέσσερις αδερφούς και μια αδερφή τη Μυρσίνη, που πέθανε σε ηλικία είκοσι χρόνων το 1918. Το 1914 το εργοστάσιο μεταφέρθηκε στον Πειραιά και η οικογένεια Αλεπουδέλη εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Λόγω της πολιτικής τοποθέτησής του υπέρ του Βενιζέλου, ο Παναγιώτης Αλεπουδέλης φυλακίστηκε και η οικογένειά του διώχτηκε (1920). Ο Οδυσσέας φοίτησε στο ιδιωτικό λύκειο Δ.Ν.Μακρή (1917-1924) με δασκάλους μεταξύ άλλων τους Ι.Μ.Παναγιωτόπουλο, Ι.Θ. Κακριδή και Γιάννη Αποστολάκη. Σε παιδική και νεανική ηλικία ταξίδεψε στην Ελλάδα (κυρίως στα νησιά του Αιγαίου) και την Ευρώπη. Το 1924 γράφτηκε στο Γ΄ Γυμνάσιο Αρρένων στην Αθήνα (από όπου αποφοίτησε το 1928) και άρχισε να γράφει στη Διάπλαση των Παίδων. Το καλοκαίρι του επόμενου χρόνου πέθανε ο πατέρας του από πνευμονία. Από το 1927 ξεκίνησε το εντεινόμενο ενδιαφέρον του για τη λογοτεχνία. Το 1929 θεωρείται ως ορόσημο στη ζωή του Ελύτη. Τότε ήρθε σε επαφή με τον Υπερρεαλισμό, μέσω της ποίησης του Λόρκα και του Ελυάρ και έγραψε τα πρώτα του ποιήματα. Τον επόμενο χρόνο γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1933 έγινε μέλος της Ιδεοκρατικής Φιλοσοφικής Ομάδας του Πανεπιστημίου, μαζί με τους Κωνσταντίνο Τσάτσο, Π.Κανελλόπουλο, Θεόδωρο Συκουτρή και άλλους. Το 1935 ταξίδεψε στη Μυτιλήνη μαζί με τον Ανδρέα Εμπειρίκο, όπου γνώρισε τη ζωγραφική του Θεόφιλου. Γνωρίστηκε επίσης με τους Κ.Γ.Κατσίμπαλη, Γιώργο Σεφέρη, Γιώργο Θεοτοκά και Α.Καραντώνη, ιδρυτές των Νέων Γραμμάτων, όπου πρωτοδημοσίευσε ποιήματα με το ψευδώνυμο Ελύτης. Το 1936 γνωρίστηκε με τον μετέπειτα στενό φίλο του Νίκο Γκάτσο και στο τέλος του χρόνου κατατάχτηκε στο στρατό, στη σχολή εφέδρων αξιωματικών της Κέρκυρας. Στα τέλη του 1937 μετατέθηκε στην Αθήνα και απολύθηκε το 1938. Το 1940 κατατάχθηκε στη Βόρειο Ήπειρο. Ένα χρόνο αργότερα κινδύνεψε να πεθάνει από κοιλιακό τύφο και γύρισε στην Αθήνα. Το 1945 διορίστηκε διευθυντής προγράμματος της νεοσύστατης τότε Ελληνικής Ραδιοφωνίας με εισήγηση του Γιώργου Σεφέρη (παραιτήθηκε ένα χρόνο αργότερα) και συνεργάστηκε με τα περιοδικά Νέα Γράμματα και Αγγλοελληνική Επιθεώρηση. Από το 1948 ως το 1951 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, από όπου ταξίδεψε στην Ισπανία, την Ιταλία και την Αγγλία. Στο Λονδίνο γνωρίστηκε με το Mario Vitti και τον Pablo Picasso. Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα έγινε μέλος της Ομάδας των Δώδεκα (1952-1953), έγινε μέλος του Δ.Σ. του Θεάτρου Τέχνης(1953), του Ελληνικού Χοροδράματος (1955) και επαναδιορίστηκε στην Ελληνική Ραδιοφωνία (από το 1953 ως τη νέα παραίτησή του το 1954). Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης ως μεταφραστής. Το 1960 πέθαναν η μητέρα του και ο αδελφός του Κωνσταντίνος. Από το 1961 ταξίδεψε στην Αμερική, τη Σοβιετική Ένωση, τη Βουλγαρία. Το 1965 χρονολογείται και η έναρξη της ενασχόλησής του με τη ζωγραφική και το κολάζ. Μετά το πραξικόπημα του 1967 κατέφυγε στο Παρίσι (1969) και το 1970 ταξίδεψε για τέσσερις μήνες στην Κύπρο (στην Κύπρο ξαναπήγε το 1973). Το 1974 έγινε πρόεδρος του Δ.Σ. της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης. Πέθανε το Μάρτη του 1996 στην τελευταία του κατοικία στην οδό Σκουφά. Η πρώτη επίσημη εμφάνιση του Οδυσσέα Ελύτη στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποιήθηκε το 1939 με την έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής του με τίτλο Προσανατολισμοί. Το 1942 δημοσίευσε το δοκίμιο Η αληθινή φυσιογνωμία και η λυρική τόλμη του Ανδρέα Κάλβου και το 1943 εκδόθηκε η ποιητική συλλογή του Ήλιος ο Πρώτος. Ακολούθησαν μεταξύ άλλων το Άξιον Εστί (1959), οι Έξι και μια τύψεις για τον ουρανό (1960), το Μονόγραμμα (στις Βρυξέλλες), το Φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρτη ομορφιά και ο Ήλιος ο Ηλιάτορας (1971), η Σαπφώ και ο Μικρός Ναυτίλος (1984), τα Ελεγεία της Οξώπετρας (1991), και οι τελευταίες του συλλογές Δυτικά της λύπης και Ο κήπος με τις αυταπάτες (1995). Ο Οδυσσέας Ελύτης τιμήθηκε με το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1960) , το Παράσημο Ταξίαρχου του Φοίνικος (1965), με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας (1979), με το Χρυσό Μετάλλιο Τιμής του Δήμου Αθηναίων (1982), με το βραβείο Μεσόγειος της Κοινότητας των Μεσογειακών Πανεπιστημίων (1988), με το Παράσημο του Ανώτατου Ταξίαρχου της Λεγεώνας της Τιμής στο Παρίσι (1989). Το 1972 αρνήθηκε βραβείο θεσπισμένο από τη δικτατορία και το 1977 αρνήθηκε την αναγόρευσή του ως Ακαδημαϊκού. Το 1987 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων της Ρώμης και της Αθήνας. Εκτός από το ποιητικό του έργο στην Ελλάδα κυκλοφόρησαν ο τόμος κριτικών κειμένων του Ανοιχτά χαρτιά (1974), ποιητικές και θεατρικές μεταφράσεις του, δοκίμια και πεζογραφήματα. Εικαστικά έργα του παρουσιάστηκαν το 1980 σε έκθεση με κολάζ του και τίτλο Συνεικόνες στην Αθήνα, το 1988 στο Beaubourg της Γαλλίας και το 1992 στο Μουσείο μοντέρνας Τέχνης της Άνδρου. Ο Οδυσσέας Ελύτης τοποθετείται από τους ιστορικούς της λογοτεχνίας στους κορυφαίους έλληνες ποιητές του αιώνα μας. Με την ποίησή του υπέταξε τα λεγόμενα ορθόδοξα σχήματα της λογοτεχνικής έκφρασης του υπερρεαλιστικού ρεύματος στην έκφραση της δια βίου πνευματικής αγωνίας του για τον ορισμό της νεοελληνικής ταυτότητας σε σχέση με τη Δύση. Έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Οδυσσέα Ελύτη βλ., Δασκαλόπουλος Δημήτρης, «Χρονολόγιο Οδυσσέα Ελύτη», Χάρτης21-23, 11/1986, σ.261-280, Σταυροπούλου Έρη, «Χρονολόγιο Οδυσσέα Ελύτη (1911-1995)», Διαβάζω362, 4/1996, σ.54-61, «Χρονολόγιο Οδυσσέα Ελύτη», Επτά Ημέρες (Καθημερινής) ΚΑ΄, 1997, σ.105-120 και Vitti Mario, «Ελύτης Οδυσσέας», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία 1 • Αδαμόπουλος Χρίστος, Λόγος κεκρυμμένος περί φωτός · ή Αξονική τομογραφία Οδυσσέα Ελύτη · Μελέτη ομιλίας και ελληνικής γραφής. Αθήνα, Οι εκδόσεις των φίλων, 1987. • Αργυρίου Αλ., Ανοιχτοί λογαριασμοί στην ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη. Αθήνα, Καστανιώτης, 1998. • Γαβαλάς Δημήτρης, Η εσωτερική διαλεκτική στη «Μαρία Νεφέλη» του Οδυσσέα Ελύτη. Θεσσαλονίκη, Κώδικας, 1987. • Γιαλουράκης Μανώλης, «Ελύτης Οδυσσέας», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. • Γκρίτση-Μιλλιέξ Τατιάνα, Το «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη. Κύπρος, 1961. • Δανιήλ Ανθούλα, Οδυσσέας Ελύτης, μια αντίστροφη πορεία · Από το Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου στους Προσανατολισμούς. Αθήνα, Επικαιρότητα, 1986. • Δασκαλόπουλος Δημήτρης, Βιβλιογραφία Οδυσσέα Ελύτη (1971-1992). Αθήνα, Εταιρεία Συγγραφέων, 1993. • Δεκαβάλλες Αντώνης, Ο Ελύτης από το χρυσό ως το ασημένιο ποίημα. Αθήνα, Κέδρος, 1990. • Δημοπούλου - Χατζηπέτρου Ντίνα, Οδυσσέας Ελύτης · Το μέτρημα του ανθρώπου. Αθήνα, εκδ. Κριτικών Φύλλων, 1985. • Δήμου Νίκος, Δοκίμια 1·Οδυσσέας Ελύτης. Αθήνα, Νεφέλη, 1992. • Ζωγράφου Λιλή, Ο ηλιοπότης Ελύτης. Αθήνα, Ερμείας, χ.χ. • Θαλάσσης Γιώργος, Οδυσσέας Ελύτης · Τέχνη μυρεψού. Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 1974. • Ιακώβ Δανιήλ Ι., Η αρχαιογνωσία του Οδυσσέα Ελύτη . Αθήνα, Πολύτυπο, 1983. • Ιωάννου Γιάννης Η., Οδυσσέας Ελύτης · Από τις καταβολές του Υπερρεαλισμού στις εκβολές του μύθου. Αθήνα, Καστανιώτης, 1991. • Καποδίστριας Παναγιώτης Π., Η αναστύλωση του απωλεσμένου πολιτεύματος · (Τύποι στιγμών στον Ελύτη). Άμφισσα, 1992 (ανάτυπο από το περ. Τετράμηνα48, σ.3199-3216) • Καραντώνης Αντρέας, Για τον Οδυσσέα Ελύτη. Αθήνα, Παπαδήμας, 1980. • Κεφαλίδης Ν.Χ. - Παπάζογλου Γ.Κ., Πίνακας λέξεων «Ποιημάτων» του Οδυσσέα Ελύτη. Θεσσαλονίκη, 1985. • Κοκόλης Ξ.Α., Για το Άξιον Εστί του Ελύτη · μια οριστικά μισοτελειωμένη ανάγνωση. Θεσσαλονίκη, University Studio Press, 1984. • Λιγνάδης Τάσος, Το Άξιον Εστί του Ελύτη · Εισαγωγή · Σχολιασμός · Ανάλυση. Αθήνα, 1976 (β’ έκδοση με προσθήκη) • Λυχναρά Λίνα, Η μεταλογική των πραγμάτων: Οδυσσέας Ελύτης. Αθήνα, Ίκαρος, 1980. • Λυχναρά Λίνα, Το μεσογειακό τοπίο στην ποίηση του Γιώργου Σεφέρη και του Οδυσσέα Ελύτη · Μια παράλληλη ανάγνωση. Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 1996. • Μαρωνίτης Δ.Ν., Όροι του λυρισμού στον Οδυσσέα Ελύτη. Αθήνα, Κέδρος, 1980. • Μαυρομάτης Δημήτρης Κ., Πίνακας λέξεων του «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη. Ιωάννινα, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Φιλοσοφική Σχολή. Έδρα Νεοελληνικής Φιλολογίας, 1981. • Μερακλής Μ.Γ., Δεκαπέντε ερμηνευτικές δοκιμές στον Οδυσσέα Ελύτη. Αθήνα, Πατάκης, 1984. • Παπαχρίστου - Πάνου Ευαγγελία, «Ιδού εγώ…» 1+4 δοκίμια για τον Οδυσσέα Ελύτη. Αθήνα, Δωδώνη, 1980. • Τσεκούρας Δ.Ι., «Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη (μια πρώτη κειμενογλωσσολογική/υφολογική ανάγνωση του έργου)», Πόρφυρας75 (Κέρκυρας), 10-12/1995, σ.87-96. • Φράιερ Κίμων, Άξιον εστί το τίμημα · Εισαγωγή στην ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη · Μετάφραση Νάσος Βαγενάς. Αθήνα, Κέδρος, 1978. • Carson Jeffrey (μετάφραση Στρατή Πασχάλη), «Σχόλια στην ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη», Η λέξη3, 3-4/1981, σ.167-171. • Vitti Mario, Οδυσσέας Ελύτης · Κριτική μελέτη. Αθήνα, Ερμής, 1984. • Vitti Mario, Οδυσσέας Ελύτης · Βιβλιογραφία 1935-1971 · Συνεργασία Αγγελικής Γαβαθά. Αθήνα, Ίκαρος, 1977. • Vitti Mario (επιμ.), Εισαγωγή στην ποίηση του Ελύτη• Επιλογή κριτικών κειμένων – Επιμέλεια Mario Vitti. Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, 1999. Αφιερώματα περιοδικών • The Charioteer1, (Νέα Υόρκη), Φθινόπωρο 1960. • Bolet ίn de la Universidad de Chile73, (Σαντιάγο), 4/1967. • La Nouvelle Revue Francaise, (Παρίσι), 6/1970. • Αιολικά Γράμματα13, ετ.3, 1-2/1973. • Books Αbroad49, (Oklahoma), αρ.4, Φθινόπωρο 1975. • Αιολικά Γράμματα8, αρ.43-44, 1-4/1975. • Επίκαιρα586, 25/10/1979. • Απανεμιά14, ετ.3, 11-12/1979. • Αντί146, 29/2/1980. • Θεατρικά Τετράδια3, ετ.Α’, 3/1980. • Η λέξη3, 3-4/1981, σ.155-171 και 241-246. • The Charioteer24-25, (Νέα Υόρκη), 1982-1983. • Γράμματα και Τέχνες43-44, 11-12/1985. • Χάρτης21-23, 11/1986. • Η λέξη92, 2/1990, σ.91-113. • Η λέξη106, 11-12/1991. • Αντί492, 24/4/1992. • Εντευκτήριο6, (Θεσσαλονίκη), αρ.23-24, Καλοκαίρι - Χειμώνας 1993. • Εντευκτήριο (Θεσσαλονίκη), αρ.28-29, Φθινόπωρο – Χειμώνας 1994. • Επτά Ημέρες (Καθημερινής), 25/9/1994. • Διαβάζω362, 4/1996. • Επτά Ημέρες (Καθημερινής)ΚΑ’, “Τα Ελληνικά Νόμπελ”, 1997. • Διαβάζω372, 3/1997, σ.47-65. • Ελίτροχος12, Άνοιξη-Καλοκαίρι 1997, σ.57-105. • Νέα Εστία141, 1 & 15/4/1997, ετ.ΟΑ’, αρ.1674-1675. 1. Για περισσότερα στοιχεία βλ. Vitti Mario, Βιβλιογραφία Οδυσσέα Ελύτη (1971-1992). Αθήνα, Εταιρεία Συγγραφέων, 1993, Δασκαλόπουλος Δημήτρης, Βιβλιογραφία Οδυσσέα Ελύτη (1971-1992). Αθήνα, Εταιρεία Συγγραφέων, 1993, Δασκαλόπουλος Δημήτρης, «Βιβλιογραφικά Οδυσσέα Ελύτη (1993-1997)», Νέα Εστία141, 1η & 15/4/1997, ετ.ΟΑ΄, αρ.1674-1675, σ.611-635 και Σταυροπούλου Έρη, «Οδυσσέας Ελύτης: Επιλογή Βιβλιογραφίας», Διαβάζω362, 4/1996, σ.78-83.

Εργογραφία (πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) 1 Ι.Ποίηση • Προσανατολισμοί. Αθήνα, 1936. (ανάτυπο από το περ. Τα Νέα Γράμματα1 , 11/1935, σ.585-588). • Οι κλεψύδρες του αγνώστου. Αθήνα, 1937. (ανάτυπο από τα “Επτά νυχτερινά επτάστιχα”, Μακεδονικές Ημέρες5 (Θεσσαλονίκη), 1-2/1937, σ.1-3. • Προσανατολισμοί. Αθήνα, Πυρσός, 1940. • Ήλιος ο Πρώτος μαζί με τις Παραλλαγές πάνω σε μιαν αχτίδα. Αθήνα, Ο Γλάρος, 1943. • Το Άξιον Εστί. Αθήνα, Ίκαρος, 1959. • Έξη και μια τύψεις για τον ουρανό. Αθήνα, Ίκαρος, 1960. • Άσμα ηρωικό και πένθιμο για το χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας. Αθήνα, Ίκαρος, 1962. • Θάνατος και ανάστασις του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Αθήνα, 1971. • Ο Ήλιος ο ηλιάτορας. Αθήνα, Ίκαρος, 1971. • Το φωτόδεντρο και Η δέκατη τέταρτη ομορφιά. Αθήνα, Ίκαρος, 1971. • Το Μονόγραμμα. Famagouste (Chypre), Les Editions de l’ Oiseau, 1971 (πρώτη έκδοση στην Αθήνα, Ίκαρος, 1972). • Τα ρω του έρωτα. Αθήνα, Αστερίας, 1972. • Ο Φυλλομάντης. Αθήνα, Αστερίας, 1973. • Τα ετεροθαλή. Αθήνα, Ίκαρος, 1974. • Villa Natacha . Θεσσαλονίκη, τραμ, 1973. • Η καλωσύνη στις λυκοποριές. Espana, Dimitri, 1977. • Μαρία Νεφέλη. Αθήνα, Ίκαρος, 1978. • Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας. Αθήνα, Ίκαρος, 1982. • Ωδή στη Σαντορίνη · Με ένα σχέδιο του Γεράσιμου Στέρη. Αθήνα, Αρχείο Θηραϊκών Μελετών - Συλλογή Δημήτρη Τσίτουρα, 1984. • Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου. Αθήνα, Ύψιλον/βιβλία, 1984. • Ο μικρός ναυτίλος. Αθήνα, Ίκαρος, 1985. • Ιουλίου λόγος. Αθήνα, 1991. • Τα ελεγεία της οξώπετρας · Προμετωπίδα Κώστα Πανιαρα. Αθήνα, Ίκαρος, 1991. • Η ποδηλάτισσα · Εικόνες Ελένη Καλοκύρη · Δημήτρης Καλοκύρης. Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 1991. • Δυτικά της λύπης. Αθήνα, Ίκαρος, 1995. • Εκ του πλησίον. Αθήνα, Ίκαρος, 1998. ΙΙ.Μεταφράσεις • Paul Eluard · Ποιήματα · Εισαγωγή και απόδοση Οδυσσέα Ελύτη. Αθήνα, τυπ.Σεργιάδη, 1936. (ανάτυπο των «Paul Eluard · Ποιήματα Ι-ΙΧ», Τα Νέα Γράμματα2, 3/1936, σ.232-236 και «Paul Eluard · (Une seule vision variee a l’ infini)», Τα Νέα Γράμματα2, 3/1936, σ.227-232) • Paul Eluard · Από το «Δημόσιο Ρόδο» · Ελληνική απόδοση Οδυσσέα Ελύτη. Αθήνα, τυπ. Σεργιάδη, 1936. (ανάτυπο από το «Paul Eluard · Από το Δημόσιο Ρόδο», Τα Νέα Γράμματα2, 11/1936, σ.854-860. • Pierre Jean Jouve · Ποιήματα · Εισαγωγή και απόδοση Οδυσσέα Ελύτη. Αθήνα, τυπ. Σεργιάδη, 1938. (ανάτυπο από τα «Pierre Jean Jouve · Ποιήματα Ι-ΧΧVΙΙ», Τα Νέα Γράμματα4, 10-12/1938, σ.761-773 και «Pierre Jean Jouve», Τα Νέα Γράμματα4, 10-12/1938, σ.754-760) • Ζαν Ζιρωντού · Νεράιδα · Ονειρόδραμα σε τρεις πράξεις · Μετάφραση Οδυσσέα Ελύτη. Αθήνα, Εταιρεία Σπουδών Σχολής Μωραΐτη, 1973. • Μπέρτολντ Μπρεχτ · Ο κύκλος με την κιμωλία στον Καύκασο · Θρύλος σε πέντε πράξεις · Μετάφραση Οδυσσέα Ελύτη. Αθήνα, Εταιρία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, 1974. • Δεύτερη Γραφή · Arthur Rimbaud - Comte de Lautreamont - Paul Eluard - Pierre Jean Jouve - Giuseppe Ungaretti - Federico Garcia Lorca - Vladimir Maiakovski. Αθήνα, Ίκαρος, 1976. • Σαπφώ · Ανασύνθεση και απόδοση Οδυσσέας Ελύτης. Αθήνα, Ίκαρος, 1984. • Ιωάννης · Η Αποκάλυψη · Μορφή στα νέα ελληνικά Οδυσσέας Ελύτης. Αθήνα, Ύψιλον/βιβλία, 1985. • Κριναγόρας · Μορφή στα ελληνικά Οδυσσέας Ελύτης. Αθήνα, Ύψιλον/βιβλία, 1987. • Ζαν Ζενέ, Οι Δούλες. Αθήνα, Ύψιλον/Βιβλία, 1994. ΙΙΙ.Δοκίμιο - Πεζά - Λευκώματα • Ανοιχτά χαρτιά. Αθήνα, Αστερίας, 1974. • Ο ζωγράφος Θεόφιλος. Αθήνα, Αστερίας, 1973. • Η μαγεία του Παπαδιαμάντη. Αθήνα, Ερμείας, 1976. • Σηματολόγιον. Αθήνα, Ερμείας, 1977. • Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο. Θεσσαλονίκη, τραμ, 1978. • Το δωμάτιο με τις εικόνες · Κείμενο Ευγένιος Αρανίτσης. Αθήνα, Ίκαρος, 1986. • Ιδιωτική οδός. Αθήνα, Ύψιλον/βιβλία, 1989. • Τα δημόσια και τα ιδιωτικά. Αθήνα, Ίκαρος, 1990. • Οδυσσέας Ελύτης. Άνδρος, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 1992. • Εν λευκώ. Αθήνα, Ίκαρος, 1992. • Οδυσσέας Ελύτης. Αθήνα, Ίκαρος, 1996. • Ο κήπος με τις αυταπάτες. Αθήνα, Ύψιλον/βιβλία, 1995. 1. Για αναλυτικότερα στοιχεία βλ. Vitti Mario, Βιβλιογραφία Οδυσσέα Ελύτη (1971-1992). Αθήνα, Εταιρεία Συγγραφέων, 1993, Δασκαλόπουλος Δημήτρης, Βιβλιογραφία Οδυσσέα Ελύτη (1971-1992). Αθήνα, Εταιρεία Συγγραφέων, 1993 και Δασκαλόπουλος Δημήτρης, «Βιβλιογραφικά Οδυσσέα Ελύτη (1993-1997)», Νέα Εστία141, 1 & 15/4/1997, ετ.ΟΑ΄, αρ.1674-1675, σ.611-635.

Οδυσσέας Ελύτης: ανακαλύπτοντας την σκέψη του

http://www.antinews.gr/2013/03/18/208709/

Κλείνουν σήμερα 17 χρόνια από την κοίμηση ενός από τους πολύ Μεγάλους του Ελληνισμού, του Οδυσσέα Ελύτη (18 Μαρτίου 1996). Το ριζοσπαστικά καίριο της σκέψης του, πέρα από το θεοείκελο ποιητικό του τάλαντο, συχνά παραθεωρείται επικαλυπτόμενο από την «αυτονόητη», δεδομένη εκτίμηση στον «νομπελίστα».

Και έτσι «κρύβεται» μια σκέψη καταλυτική, η κατανόηση της οποίας θα μπορούσε να αλλάξει την Ελλάδα.

Γι’ αυτό είχαμε σημειώσει παλαιότερα, επαναλαμβάνοντας την κρίση του Κώστα Ζουράρι, ότι τα πεζά κείμενα του Ελύτη είναι κατ’ ουσίαν πολιτικά κείμενα. (Πεζά τα οποία το ελληνικό κράτος ουδέποτε φρόντισε να μεταφραστούν σε ξένες γλώσσες, καθ΄ ότι… πεζό…)

Έτσι, αντί για νεκρολογίες και βιογραφικά σημειώματα, παραθέτουμε αποσπάσματα από ένα σημαντικό πεζό κείμενο του Ελύτη: αναζητήστε ολόκληρο το κείμενο, για μελέτη. Πρόκειται για τα «Δημόσια και τα Ιδιωτικά» (1990), που περιλαμβάνονται στην συλλογή πεζών του Ελύτη «Εν Λευκώ» (εκδ. Ίκαρος) και κυκλοφορούν επίσης αυτοτελώς από τις ίδιες εκδόσεις. Επαναλαμβάνουμε: πρόκειται για ένα πολιτικό κείμενο… Πολιτικό με τρόπο πολύ ουσιωδέστερον από κάθε εφημερολογία. Καθώς και κάποια ψηφιακά σπαράγματα της παρουσίας του.

 Ο Ελύτης είναι Άγιος του καθ’ ημάς Τρόπου. Και την μνήμη των αγίων την γιορτάζουμε την ημέρα της κοίμησής τους.

Σωτήρης Μητραλέξης

Οδυσσέας Ελύτης – Τα δημόσια και τα ιδιωτικά (αποσπάσματα)

«Ω να μπορούσανε, λέει και τα οργανωμένα κράτη να διαμορφώσουν μια δημόσια ζωή με νόμους σαν αυτούς που διέπουν το άτομο. Να επιφοιτούσε στα κοινά η ψυχή, και μια

διαταγή του υπουργείου Υγείας να ξαπόστελνε στα εργοστάσια επεξεργασίας απορριμμάτων

όλες τις πενταροδεκάρες τών συμφερόντων, για να βγουν έστω και λίγα γραμμάρια ομορφιάς.

Να έπαιρνε πότε πότε η συνεδρίαση του Κοινοβουλίου τις προεκτάσεις που παίρνει ενα

δάκρυ οταν διαθλά τις αθλιότητες όλες κι απομένει να λάμπει σαν μονόπετρο. Κοντολογίς, να

μπορούσαν και τη σημασία των λαών να τη μετράνε όχι από το πόσα κεφάλια διαθέτουνε για

μακέλεμα, όπως συμβαίνει στις μέρες μας, αλλά άπ’ το πόση ευγένεια παράγουν, ακόμη και

κάτω από τις πιο δυσμενείς και βάναυσες συνθήκες, όπως ο δικός μας ο λαός στα χρόνια της

Τουρκοκρατίας, όπου το παραμικρό κεντητό πουκάμισο, το πιο φτηνό βαρκάκι το πιό ταπεινό

εκκλησάκι, το τέμπλο, το κιούπι το χράμι όλα τους αποπνέανε μιαν αρχοντιά κατά τι ανώτερη

των Λουδοβίκων. Τί σταμάτησε αυτά τα κινήματα ψυχής που αξιώθηκαν κι έφτασαν ως τις

κοινότητες; Ποιός καπάκωσε μια τέτοιου είδους αρετή, που μπορούσε μια μέρα να μας

οδηγήσει σ’ενα ιδιότυπο, κομμένο στα μέτρα της χώρας πολίτευμα; Όπου το κοινόν αίσθημα

να συμπίπτει με κείνο των αρίστων.»

Μέσα σ’ ενα τέτοιο πνεύμα είχα κινηθεί άλλοτε, όταν έλεγα ότι ένα τοπίο δεν είναι όπως το

αντιλαμβάνονται μερικοί κάποιο, απλώς, σύνολο γης, φυτών και υδάτων. Είναι η προβολή

της ψυχής ενός λαού επάνω στην ύλη.

 Θέλω να πιστεύω – και η πίστη μου αυτή βγαίνει πάντοτε πρώτη στον άγώνα της με τη

γνώση – ότι όπως και να τα εξετάσουμε, η πολυαιώνια παρουσία του ελληνισμού πάνω στα

δώθε ή εκείθε του Αιγαίου χώματα έφτασε να καθιερώσει μιαν ορθογραφία, όπου το κάθε

ωμέγα, το κάθε ύψιλον, η κάθε οξεία, η κάθε ύπογεγραμμένη δεν είναι παρά, ένας

κολπίσκος, μια κατωφέρεια, μια κάθετη βράχου πάνω σε μια καμπύλη πρύμνας πλεούμενου,

κυματιστοί αμπελώνες, υπέρθυρα εκκλησιών, ασπράκια ή κοκκινάκια, εδώ ή εκεί από

περιστεριώνες και γλάστρες με γεράνια.

 Είναι μια γλώσσα με πολύ αυστηρή γραμματική, που την έφκιασε μόνος του ο λαός, από

την εποχή που δεν επήγαινε ακόμη σχολείο. Και την τήρησε με θρησκευτική προσήλωση

κι αντοχή αξιοθαύμαστη, μέσα στις πιο δυσμενείς εκατονταετίες. Ώσπου ήρθαμ’ εμείς, με τα

διπλώματα και τους νόμους, να τον βοηθήσουμε. Και σχεδόν τον αφανίσαμε. Από το ένα

μέρος του φάγαμε τα κατάλοιπα της γραφής του και από το άλλο τού ροκανίσαμε την ίδια

του την υπόσταση, τον κοινωνικοποιήσαμε, τον μεταβάλαμε σε έναν ακόμα μικροαστό, που

μας κοιτάζει απορημένος από κάποιο παραθυράκι κάποιας πολυκατοικίας του Αιγάλεω.

 Δεν αναφέρομαι σε καμιά χαμένη γραφικότητα. Ούτε θυμάμαι να ‘χω ζήσει σε καμιά καλή

εποχή για να τη νοσταλγώ. Απλώς, δεν ανέχομαι τις ανορθογραφίες. Με ταράζουν. Νιώθω

σαν ν’ ανακατώνονται τα γράμματα στο ίδιο μου το επώνυμο, να μην ξέρω ποιος είμαι να

μην ανήκω πουθενά. Τόσο πολύ αισθάνομαι να είναι η ζωή μου συνυφασμένη μ’ αυτήν την

«υδρόγεια λαλιά», που δεν είναι παρά η οπτκή φάση της ελληνικής λαλιάς, της ικανής με τη

διπλή της υπόσταση να ομιλεί και να ζωγραφίζει συνάμα. Και που εξακολουθεί αθόρυβα όσο

και δραστικά, παρά τις άνωθεν επεμβάσεις, να εισχωρεί ολοένα μέσα στην ιστορία και μέσα

στη φύση που τη γέννησαν, έτσι ώστε να μετατρέπει τεράστιες ποσότητες παρελθόντος

χρόνου σε παρόν, και να μετατρέπεται από το παρόν αυτό σε όργανο προικισμένο με τη

δύναμη να οδηγεί τα στοιχεία της ζωής μας στην πρωτογενή, φυσική τους αλήθεια. Όμως, για

να το αντιληφθεί αυτό κανείς, πρέπει να ‘χει περάσει απ’ όλες τις διεργασίες, όσες

απαιτούνται για να μπορεί να διακρίνει που κείται το καίριο. Το καίριο στη ζωή αυτή

κείται πέραν του ατόμου. Με τη διαφορά ότι αν δεν ολοκληρωθεί κανείς σαν άτομο – κι όλα

συνωμοτούν στην εποχή μας γι’ αυτό -αδυνατεί να το υπερβεί.

 Σ’ αυτό το σημείο σταύρωσης βρισκόμαστε σήμερα, που οι περισσότεροι αδυνατούν, επί

παραδείγματι, να εκτιμήσουν την υγεία επειδή δεν έτυχε ν’ αρρωστήσουν, ή επειδή -το

χειρότερο- θεώρησαν «καίριο» την αρρώστια. Ο μηχανισμός μιας λειτουργίας όπως αυτή

αντανακλά πάνω στη λογοτεχνία μας, την καταδυναστεύει, την υποβάλλει σ’ ένα είδος

παραμορφωτικής αρθρίτιδας, που εξαιτίας μιας μακράς και συνεχούς τακτικής εκλαμβάνεται

ως η μόνη φυσιολογική.»

«Έχω αποτραβηχτεί πίσω από την τζαμαρία και

παρακολουθώ τον γέρο Λεμονή, που τρέχει κατά το μόλο φωνάζοντας και χειρονομώντας.

Θα του λύθηκε το παλαμάρι της βάρκας. Ε, αυτός είναι κι αν είναι, κυριολεκτικά, μ’ έναν

παλιό πουνέντε στο γύρο του προσώπου του. Αγρότης και ναυτικός συνάμα. Ένας από τούς

τελευταίους διαχρονικούς Έλληνες, με τις γερές του πλάτες, το πυκνό λευκό του μαλλί και

το κορμί του το κεραμιδί που σου υποβάλλει την ιδέα ότι θα μπορούσε να ‘ναι κι ένας

υπήκοος της Κρήτης του Μίνωα. Δούλος ίσως, αλλά σε απόσταση αναπνοής από τον άρχοντά

του. Και αυτό έχει σημασία. Επειδή έκτοτε δεν παρατηρήθηκε, ως φαίνεται, σε κανέναν από

τους πολιτισμούς που γνωρίζουμε.

Τα μικρά μεγέθη, ο περιορισμένος πληθυσμός, η περίπου ανυπαρξία καταναλωτικών αγαθών,

μείωναν τις διαφορές ανάμεσα στα κοινωνικά στρώματα, έτσι που η πλάστιγγα να γέρνει

πάντοτε από το μέρος της ποιότητας και του καλού γούστου, που ή ύπάρχουν διάχυτα στον

αέρα για τον καθένα ή δεν πουλιούνται στην αγορά ώστε να μπορούν να τα προμηθεύονται

οι όλίγοι. Και μολονότι το άτομο στα χρόνια εκείνα έμοιαζε το ίδιο ισχυρά σβησμένο πίσω

από την τεχνουργία όσο και στα χρόνια της πλέον ακμαίας χριστιανοσύνης, θα έλεγε

κανένας ότι προηγουμένως είχε προφτάσει να ολοκληρωθεί, θέλω να πω να εξαντλήσει όλους

τους πόρους της ψυχικής του ευφορίας, ώστε να κόβει λουλούδι και για να το χαίρεται και για

να το εκμεταλλεύεται χωρίς να σημειώνεται πουθενά το παραμικρό χάσμα.»

«Δεν τολμάς να τραβήξεις μιαν άπο τις αξίες που πιστεύεις ότι ικανοποιούν την εθνική σου

φιλαυτία, και βλέπεις να βγαίνουν μαζί της ενα σωρό άνθρωποι των χρηματιστηρίων, που

ανεβοκατεβαίνουν στην κόλαση όπως στο σπίτι τους. Δεν κοτάς ν’ άγγίξεις μιαν απο τις αξίες

που ικανοποιούν τα αισθήματά σου για κοινωνική δικαιοσύνη, και βρίσκεσαι να «κάνεις

πορεία» μ’ έναν συρφετό άνθρώπων που δεν έχουν δική τους σκέψη αλλά την περιμένουν

από τον καθοδηγητή τους.»

«Περιμένω τον καλλιτέχνη -που όσο περνάν τα χρόνια τόσο λιγότερες πιθανότητες υπάρχουν

ν’ αναφανεί- τον ικανό να στήσει, αποστραγγίζοντας όλο το απόθεμα του θυμητικού μας, το

μνημείο στον «άγνωστο ιδιώτη». Όπως ως τώρα εστήσαμε σε κάθε γωνιά του τόπου μας

κάποιο μνημείο στον «άγνωστο στρατιώτη». Θα πρέπει να βγαίνει άπο την κυανή και λευκή

Μεγάλη του Γένους Σχολή και ν’ άντανακλά όλο φώς πάνω στην πίσσα της Ευρώπης που

θάβουμε σήμερα εν όψει μιας άλλης που μοιάζει να γεννιέται. Χωρίς διάκριση. Πάνω στούς

μέλανες δρυμούς, στα τέρατα της Chartres και του Duomo, τους Καρτέσιους και τους

Καλβίνους, τους Κάντ και τους Μάρξ, τον Πάπα —Θεός σχωρέσει τους.»

Ανοιχτή απειλή Μεντβέντεφ> Θα "διορθώσουμε" τη σχέση μας με τη Κύπρο αν γίνει το κούρεμα

http://www.kourdistoportocali.com/articles/19457.htm

Μία δήλωση βόμβα του Ρώσου πρωθυπουργού Ντμίτρι Μεντβέντεφ έρχεται να ταράξει τα ήδη ταραγμένα νερά της Κύπρου. Την ώρα που οι πολιτικές εξελίξεις είναι ραγδαίες, ο Ρώσος πρωθυπουργός τονίζει ότι η Ρωσία θα αναγκαστεί να εισαγάγει «διορθώσεις» στις σχέσεις της με την Κύπρο σε περίπτωση, που επιβληθεί από το κράτος αυτό δασμός στις τραπεζικές καταθέσεις. «Φυσικά πρέπει να βγάλουμε από την εξέλιξη αυτή ορισμένα συμπεράσματα, διότι έχουμε τις δικές μας σχέσεις με την Κύπρο. Είναι αυτονόητο ότι θα συνεχίσουμε τις διαβουλεύσεις, αλλά είμαστε αναγκασμένοι να εισαγάγουμε κάποιες διορθώσεις στη θέση μας, κατανοώντας ότι συνολικά είναι επιθυμητό τα χρήματά μας να φυλάσσονται σε ρωσικές τράπεζες», δήλωσε ο Ρώσος πρωθυπουργός σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ΡΙΑ-Νόβοστι.
Προηγουμένως ο Ρώσος πρωθυπουργός είχε χαρακτηρίσει την επιβολή παρόμοιου φόρου ως «κατάσχεση ξένων χρημάτων», κάνοντας λόγο για εξαιρετικά «παράξενες και αμφιλεγόμενες αποφάσεις, οι οποίες ελήφθησαν από ορισμένα κράτη-μέλη της ΕΕ και εννοώ την Κύπρο».

“Έλληνας Χίτλερ” γράφουν οι γελοίοι της Bild για τον Κατίδη!

http://olympia.gr/2013/03/18/%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%87%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81-%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CE%AF%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%B7/

ΘΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΑΖΙ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΟ ΠΟΥ ΦΥΛΑΝ ΣΤΙΣ ΣΤΟΡΓΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΦΤΕΡΟΥΓΕΣ;

Δεν φταίνε αυτοί όμως, εμείς φταίμε που καθόμαστε και ανεχόμαστε τους ξεφτιλισμένους προπαγανδιστές των ΜΜ”Ε” που αρπάζονται από την οποιαδήποτε γελοιότητα για να πετάξουν την μπάλα από την εξέδρα. Γελοίοι, πουλημένοι, γκαιμπελίσκοι.

Έντρομος ο γαλλικός Τύπος αναρωτιέται (για τη Κύπρο)> "Μπορεί να συμβεί και αλλού αυτό;"

http://www.kourdistoportocali.com/articles/19460.htm

Διάχυτη είναι η ανησυχία στον γαλλικό Τύπο για τις εξελίξεις στην Κύπρο και την πρωτοφανή απόφαση της ΕΕ και του ΔΝΤ για «κούρεμα» των καταθέσεων. Οι Γάλλοι αναρωτιούνται εάν θα πρέπει να ανησυχούν συνολικά οι Ευρωπαίοι καταθέτες και εάν το μέτρο αυτό θα μπορούσε να εφαρμοσθεί μελλοντικά και σε άλλες χώρες, μη εξαιρουμένης της Γαλλίας. Οι φωτογραφίες που δείχνουν τις ουρές των Κυπρίων στα μηχανήματα ανάληψης, έχουν περάσει ακόμα και σε πρωτοσέλιδα. «Η φορολογία πνίγει την αποταμίευση» είναι ο τίτλος της Liberation.
«Το σοκ και ο θυμός των Κυπρίων που υποχρεούνται να πληρώσουν από την τσέπη τους για τη σωτηρία της νήσου» γράφει η οικονομική Les Echos, μιλώντας για ένα «Ένα ωστικό ευρωπαϊκό κύμα». «Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των ευρωπαϊκών προγραμμάτων βοήθειας που επιβάλλεται μια τέτοια φορολογία στις καταθέσεις. Είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Κύπρου, που είναι ένα χρηματοοικονομικό κέντρο 'offshore' με έναν τραπεζικό τομέα υπερβολικά μεγάλο σε σχέση με τις παραγωγικές δυνατότητές της» αναφέρει η Les Echos.
«Η απόφαση προκαλεί το θυμό των Κυπρίων και γεννάει πολεμική γύρω από την ασφάλεια των ευρωπαϊκών τραπεζικών καταθέσεων. Ορισμένοι οικονομολόγοι ουρλιάζουν για την ανευθυνότητα της Ευρώπης» σημειώνει η εφημερίδα.
Η Figaro με τη σειρά της εξηγεί ότι «αυτή η έκτακτη και άνευ προηγουμένου φορολογία  δίνει τη δυνατότητα στην Ευρώπη και το ΔΝΤ, να μειώσουν τη βοήθεια στα 10 δισ από 17 που εκτιμούσε ότι έχει ανάγκη η Κύπρος.
«Επέλεξα την λιγότερο επώδυνη λύση και αναλαμβάνω το πολιτικό κόστος» είναι η δήλωση του Κύπριου προέδρου Αναστασιάδη, που όμως «είχε υποσχεθεί ότι δεν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο» λέει η εφημερίδα, υπογραμμίζοντας ότι «η αυριανή ψηφοφορία στο κυπριακό Κοινοβούλιο είναι παρακινδυνευμένη». «Με τη φορολόγηση των καταθέσεων οι Ευρωπαίοι υπουργοί οικονομικών, στοχεύουν τους Ρώσους καταθέτες» υπογραμμίζει επίσης η Les Echos σε άρθρο που τιτλοφορεί: «Τιμωρείται η αδιαφάνεια των δεσμών με τη Ρωσία».
«Φορολογικός παράδεισος, κέντρο ξεπλύματος χρήματος, υπερτροφικός τραπεζικός τομέας, χαλαρές ρυθμίσεις», η Κύπρος ακούει όλες αυτές τις κατηγορίες σήμερα, λέει η εφημερίδα και προσθέτει: «Όσο καιρό ευημερούσε η Κύπρος στη σκιά της Ευρώπης κανείς δεν είχε αντίρρηση. Από τη στιγμή όμως που ζήτησε τη βοήθεια των εταίρων της στην Ευρωζώνη, για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της, έγινε άμεσα ύποπτη και κατηγορούμενη για το χειρότερο. Ο ρόλος της Ρωσίας που έχει ενεργό συμμετοχή στην κυπριακή οικονομία, συγκεντρώνει όλες τις υποψίες. Η χαμηλή φορολογία του 10% και ένα ελκυστικό νομικό πλαίσιο έχουν μετατρέψει την Κύπρο σε ένα 'νόμιμο φορολογικό παράδεισο' για τις ρωσικές εταιρείες και τους πλούσιους ιδιοκτήτες τους» επισημαίνει το σχετικό δημοσίευμα.
«Οι Ρώσοι έχουν το 40% των 68 δισ ευρώ των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες» έρχεται να συμπληρώσει επί του θέματος η Figaro, επισημαίνοντας πως σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των οικονομολόγων «οι Ρώσοι κινδυνεύουν να χάσουν γύρω στα 2 δισ ευρώ».
Σχολιάζοντας το γεγονός ότι κατά τις διαπραγματεύσεις μέσα στην νύχτα της Παρασκευής προς το Σάββατο η Μόσχα αποδέχθηκε έμμεσα την απόφαση, η εφημερίδα υπογραμμίζει: Τελικά για την Κύπρο «στους τρεις σωματοφύλακες της τρόικα προστέθηκε και ένας τέταρτος, η Ρωσία».
Η Liberation εκτιμά από την πλευρά της ότι η κρίση αυτή «θα επιτρέψει την εξυγίανση της χρηματιστηριακής φούσκας στη νήσο». Η ευρωζώνη απαιτεί να μειωθεί ο κυπριακός τραπεζικός τομέας από το οκταπλάσιο του ΑΕΠ που είναι σήμερα στο 3,5 ευθυγραμμιζόμενος με τον μέσον όρο στην ΕΕ, αναφέρει.
Για τους Ευρωπαίους «η σκούπα αυτή στις τράπεζες είναι και κλοτσιά στη 'φωλιά του βρώμικου χρήματος'. Παρά τις διαψεύσεις της Λευκωσίας, οι υποψίες παραμένουν για την Κύπρο, ότι δεν δίνει ιδιαίτερη προσοχή στην προέλευση των ρωσικών καταθέσεων [25 δισ ευρώ]. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος της άρνησης του Βερολίνου να βοηθήσει τη Λευκωσία» καταλήγει.

Θησαυρίζουν ΤΩΡΑ! Με απλά λόγια το κόλπο της Γερμανίας με την Κύπρο.

http://olympia.gr/2013/03/18/%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CF%89%CF%81%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%AC-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CF%80/

Αυτή την στιγμή, συντελείται η μαζικότερη εκροή κεφαλαίων από τον Ευρωπαϊκό Νότο.
Μετά την απόφαση για την Κύπρο, θεωρούν όλοι δεδομένη την θεσμοθέτηση του “κουρέματος” στις καταθέσεις, σε όλες τις χώρες με πρόγραμμα σταθερότητας.
Το άυλο χρήμα στην Ελλάδα της αργίας, οι μεγαλοκαταθέτες της Κύπρου που έχουν πάρει θέση να κλείσουν λογαριασμούς με το που ανοίξουν οι τράπεζες…
ΠΟΙΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ;

Μα φυσικά οι Γερμανικές τράπεζες και τα Γερμανικά ομόλογα που βλέπουν την ρευστότητα τους να απογειώνεται από τους πανικόβλητους καταθέτες του Νότου.
Κόλπο γκρόσο των Γερμανών, με σφραγίδα της αισχρής δήλωσης του Σόιμπλε.
Η Γερμανία λήστεψε αριστοτεχνικά την Ευρώπη σε συνεργασία με μερικούς ελληνοφωνους πράκτορες της συμμορίας Σημίτη, μηζενς κλπ.
Κάτσε εσύ να αναρωτιέσαι εάν “βγαίνει το μνημόνιο”…
Ιστορικά η κατάληξη είναι γνωστή. Αφού ολοκληρώσει η Γερμανία, θα αποχωρήσει αυτή από το Ευρώ “για να μην πληρώνει τους τεμπέληδες του Νότου” και στο τέλος θα φάει την ουρά της.
Που να τα εξηγείς τώρα…

Παγωμένος ο αέρας από τη Μόσχα. Οι Κύπριοι πολιτικοί, η οργή της Μαφίας και το ραδιενεργό ισότοπο "πολώνιο 210"

http://www.kourdistoportocali.com/articles/19446.htm

Παγωμένος είναι ο αέρας που φθάνει στην Κύπρο από τη Ρωσία!

Η Μόσχα δεν έχει λάβει καμία απόφαση ακόμαγια την επέκταση του δανείου ύψους 2,5 δισ. ευρώ προς την Κύπρο ή σε σχέση με τη συμμετοχή Ρώσων επενδυτών στην ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών του νησιού, σύμφωνα με ρωσική κυβερνητική που επικαλείται το πρακτορείο Reuters.

«Δεν υπήρξε καμία απόφαση ακόμα», ανέφερε η πηγή.

Αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης δήλωσαν ότι αναμένουν τη Ρωσία να επεκτείνει το δάνειο που παραχωρήθηκε στην Κύπρο για πέντε χρόνια μέχρι το 2021 και ενδεχομένως να αναθεωρήσει τους όρους του.Οι Ρώσοι είναι έξαλλοι με τους Κύπριους και σύντομα οι συνέπειες του θυμού της ρώσικης αρκούδας θα κάνουν την εμφάνισή τους.

Στα 18,3 δις δολάρια υπολογίζονται οι ρωσικές καταθέσεις στην Κύπρο σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο RT. Το κόστος που θα έχει το κούρεμα για τους Ρώσους πολίτες εκτιμάται ότι θα αγγίξει τα 2 δις δολάρια.

Σύμφωνα με πληροφορίες του "Κουρδιστού Πορτοκαλιού" η οργή της Ρώσικης Μαφίας για την βίαιη αρπαγή των κεφαλαίων, δεν έχει προηγούμενο.
Οι Κύπριοι πολιτικοί που θα ψηφίσουν υπέρ του κουρέματος θα πρέπει να σκεφθούν πρώτα τις συνέπειες των πράξεών τους καθώς και τα αντίποινα της Ρώσικης Μαφίας τις μεθόδους της οποίας είδαμε στην περίπτωση Λιτβινένκο.
-"Δεν είναι δυνατόν να βρεθεί κάποιος να κλέψει τη Ρωσική Μαφία και να μείνει ατιμώρητος...", λένε οι μυημένοι.
Πριν από 7 χρόνια, τον Νοέμβριο του 2006, τρεις άνδρες συναντήθηκαν στο μπαρ του ξενοδοχείου Millennium στην περιοχή Μέιφερ του Λονδίνου. Ηταν Ρώσοι, γνωρίζονταν καλά μεταξύ τους και είχαν κοινό παρελθόν στην KGΒ, τη ρωσική μυστική υπηρεσία πληροφοριών. Το περιεχόμενο της συνάντησης ήταν αυστηρά επαγγελματικό.

Αυτό που ακολούθησε ξεπερνά τη ζοφερή φαντασία σεναριογράφων κατασκοπευτικών ταινιών, αλλά και εξομολογήσεων πρακτόρων του Ψυχρού Πολέμου: Σύμφωνα με τη Σκότλαντ Γιαρντ, ο Αντρέι Λουγκοβόι δηλητηρίασε τον Αλεξάντερ Λιτβινένκο με πολώνιο-210, ένα σπάνιο ραδιενεργό ισότοπο, ρίχνοντας την ουσία στο τσάι του. Το ίδιο βράδυ ο Λιτβινένκο, που στο μεταξύ είχε επιστρέψει σπίτι του, ένιωσε φοβερή αδιαθεσία.

«Οταν ο Σάσα συναντήθηκε μαζί τους, ο Λουγκοβόι τού προσέφερε αλκοόλ. Ο Σάσα ξαφνιάστηκε και του απάντησε “αφού ξέρεις, δεν πίνω ποτέ αλκοόλ”. Τότε εκείνος του προσέφερε τσάι. Ο Σάσα αργότερα μου εξομολογήθηκε ότι το τσάι ήταν έτοιμο, κρύο και άγευστο. Ηπιε μερικές γουλιές χωρίς να το τελειώσει» αφηγείται η Μαρίνα Λιτβινένκο, χήρα του «Σάσα», όπως αποκαλεί τον άνδρα της, αποκαλύπτοντας άγνωστες πτυχές εκείνης της ημέρας.

«Ηταν 1η Νοεμβρίου, η έκτη επέτειος της εγκατάστασής μας στο Λονδίνο, μια συμβολική ημερομηνία, και είχα μαγειρέψει δείπνο για τους δυο μας. Ξαφνικά, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, ο Σάσα άρχισε να μην αισθάνεται καλά. Εμοιαζε με τροφική δηλητηρίαση, δεν είχαμε ιδέα ότι μπορεί να ήταν κάτι τόσο σοβαρό. Επειτα από λίγες ώρες, ο πόνος δεν σταματούσε και μου είπε: “Μαρίνα, αισθάνομαι κάτι περίεργο. Πονάω τόσο πολύ, που δεν μπορεί να είναι μια απλή τροφική δηλητηρίαση”. Κάποια άλλη στιγμή μού είπε: “Νομίζω πως η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπά”. Η θερμοκρασία του σώματός του ήταν πολύ χαμηλή. Ολα έμοιαζαν ακατανόητα. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε».)

Ποιος Κύπριος πολιτικός θα τολμήσει να πιει ουίσκι, τσάι, η κρασί-ακόμη και νερό-καθώς θα βρίσκεται στην Ρωσία εάν έχει "κλέψει" τόσα δις από τη Ρώσικη Μαφία αλλά και έντιμους Ρώσους επιχειρηματίες που επέλεξαν να διατηρούν τις καταθέσεις τους στο νησί;

ΤΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

http://www.agioritikovima.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=18225:p%CE%BFs-tha-upodech&catid=270:agioreitika-nea&Itemid=761

Του Γιώργου Θεοχάρη
Κατάνυξη, δέος, αδιάλειπτη προσευχή στον Άθωνα
Προσευχόμενοι στο κελί τους,  με σκληρή νηστεία και συμμετέχοντας στις πολύωρες Ιερές Ακολουθίες  των Ιερών Μονών Σκητών και πεντακοσίων κελιών, καλυβών και  ησυχαστηρίων , θα υποδεχτούν οι Αγιορείτες πατέρες τη μεγάλη Σαρακοστή. Το τυπικό αυτό άλλωστε ακολουθούν εδώ και δέκα αιώνες.
Οι περισσότεροι μοναχοί απέχουν από τα πάντα, μέχρι και το νερό και τηρούν πλήρη ασιτία, μέχρι την Τετάρτη το μεσημέρι.Άλλοι πάλι, ανάλογα με τις δυνάμεις του καθενός,  τρέφονται με λίγο παξιμάδι και  ξηρά φρούτα.
 Ενώ μέχρι το απόγευμα της Καθαράς Δευτέρας δεν επιτρέπεται ούτε το νερό, σύμφωνα με πληροφορίες του ''Αγιορείτικου Βήματος''.
Εν τω μεταξύ μέχρι την ερχόμενη Τετάρτη  το μεσημέρι οι αγιορείτες δεν θα απαντούν ούτε στα τηλέφωνα.
Την μεγαλή Σαρακοστη στο 'Αγιο Ορος καθόλη την εβδομάδα από Δευτερα εως Παρασκευή γίνεται μία τράπεζα την ημέρα με τροφή χωρίς λάδι περί της τρεις το μεσημέρι. Μόνο Σαββατο και Κυριακή επιτρέπεται η τροφή με λάδι και λίγο κρασί.

Το τυπικό της μεγάλης σαρακοστής επιβάλλει μεγαλύτερη νηστεία , πολλές μετάνοιες και περισσότερη προσευχή είτε στο Ναό είτε στο κελί. Σχεδόν  οκτώ με δέκα  ώρες το 24ωρο βρίσκονται στην εκκλησία. Αποφεύγονται πολλές συνομιλίες και επικοινωνίες.
Αυτή η συστηματική άσκηση κατά τη μεγάλη Σαρακοστή, σύμφωνα με τους πατέρες της εκκλησίας, και ειδικότερα τον Άγιο Χρυσόστομο,  προκαλεί στους δαίμονες μεγάλο φθόνο με αποτέλεσμα  οι μοναχοί να υπομένουν πολλούς και μεγάλους πειρασμούς.
Τα αποτελέσματα της νηστείας δίδουν στον κάθε αγωνιζόμενο πιστό την ευκαιρία να μειώσει τα πάθη και να ελκύσει ως εκ τούτου τη χάρη και την ευλογία του Θεού.

ΙΝΚΑ-ΔΤ 405/18.03.2013: ΚΑΤΩ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ - ΚΑΤΩ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΤΩ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ!!!

ΙΝΚΑ-ΔΤ 405/18.03.2013

ΚΑΤΩ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ - ΚΑΤΩ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

ΚΑΤΩ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ

Να κλείσουν οι τράπεζες να ανοίξει η οικονομία

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΚΩΝ ΑΠΟ ΑΓΡΙΟΥΣ ΑΡΠΑΓΕΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΚΩΝ

ΝΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΤΡΑΠΕΖΩΝ – ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

ΝΑΙ στους ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ όχι στους ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ

Ναι στον πλουτισμό της Οικονομίας και των Λαών

ΟΧΙ στον πλουτισμό των ΤΡΑΠΕΖΩΝ και την Πτώχευση των Λαών

·       Σε συνδυασμό και με άλλα μέτρα, όπως με την φορολήστευση της Αδρανούς Περιουσίας, με την σχεδιαζόμενη Κατάργηση των Υπηρεσιακών Απορρήτων (εγκύκλιος 1077), και με την υποχρεωτική δωρεοδότηση οργάνων, θα προχωρήσουν σε εκτεταμένες κατασχέσεις κινητής και ακίνητης περιουσίας είτε υπέρ των «Δανειστών» είτε υπέρ η και διά μέσου των Τραπεζών.

Σε αυτή τη Γενοκτονία όλος ο λαός και οι οργανώσεις του, (Δικηγορικοί Σύλλογοι, Ενώσεις Καταναλωτών κτλ) πρέπει να ενωθούν και με ενημέρωση, κινητοποιήσεις και δικαστικές προσφυγές να ανατρέψουν.

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΩΡΑ

Με την Κύπρο έσπασαν τα ιερά και τα όσια των συναλλακτικών ηθών

.http://www.antinews.gr/2013/03/18/208650/

Όπως γράφαμε σε παλαιότερη ανάρτηση ο οικονομικός «Αττίλας» στην Κύπρο δεν είναι μια απλή υπόθεση που αφορά μια μικρή χώρα και 700.000 πολίτες, σταγόνα στον ωκεανό της Ευρώπης δηλαδή.

Η απόφαση για «κούρεμα» καταθέσεων είναι πέρα για πέρα φασιστική από τους ισχυρούς της Ευρώπης και ουσιαστικά αλλάζει ριζικά την Ευρώπη.

Πάνω απ’ όλα αλλάζει το θεσμοθετημένο σε όλη την Ευρώπη σύστημα εγγύησης των τραπεζικών καταθέσεων κάτω των 100.000 ευρώ. Είναι από τα πιο σημαντικά οικονομικά δεδομένα η πίστη του μικροκαταθέτη που ξέρει πως αν βάλει τα λεφτά του σε μια τράπεζα, μέχρι του ποσού των 100.000 ευρώ ο κόσμος να χαλάσει θα τα πάρει πίσω.

Μέχρι σήμερα γνώριζε ότι είτε πτωχεύσει μια χώρα είτε ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, αυτός δε θα χάσει ούτε ένα ευρώ από αυτά που βρίσκονται στους λογαριασμούς. Έπεσε ένα από ταμπού για το ευρωπαϊκό οικονομικό και τραπεζικό οικοδόμημα και οι συνέπειες μπορεί να είναι ανεξέλεγκτες.

Ουσιαστικά, η απόφαση των υπουργών Οικονομικών, ακόμη κι αν ελήφθη με το μαχαίρι στο λαιμό, καταλύει κανόνες δεκαετιών. «Το “κούρεμα” καταθέσεων κάτω των 100.000 ευρώπαραβιάζει το εγγυημένο όριο καταθέσεων και έτσι τα “ιερά και όσια” συναλλακτικών ηθών &τραπεζικής πίστης» γράφει στο Twitter ο ευρωβουλευτής Γιώργος Κουμουτσάκος κι έχει απόλυτα δίκιο.

Τι θα γίνει από εδώ και στο εξής θα το μάθουμε τις επόμενες μέρες, όμως, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα διότι εκατομμύρια μικροκαταθέτες σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες ξέρουν πλέον ότι δεν έχουν καμιά εγγύηση. Ξέρουν ότι κάθε στιγμή ένα κοινοτικό όργανο, φασιστικά, μπορεί να πάρει απόφαση για κούρεμα και των δικών του αποταμιεύσεων.

Τι σκέφτεται άραγε ο Έλληνας, ο Βούλγαρος, ο Λετονός, ο Εσθονός, ο Ισπανός, ο Πορτογάλος ή ο Ιταλός που ξέρει ότι η χώρα του δεν είναι τόσο ισχυρή και αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα; Δε θα είναι δικαιολογημένος αν αύριο πάει στην τράπεζα και αποσύρει τα χρήματά του; Δε θα είναι δικαιολογημένος αν βάλει τα ελάχιστα χρήματά του στο σεντούκι ή τα στείλει στη…. Γερμανία για να γίνουν ομόλογα; Μήπως λοιπόν αυτή η απόφαση για την Κύπρο ουσιαστικά δεν είναι η σωτήρια κίνηση που όλοι μας «πουλάνε» αλλά σχέδιο των Βόρειων να διαλύσουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα των νότιων χωρών αλλά και όσων είναι αδύναμες;

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ήδη έχουν αρχίσει παντού να γράφονται επικριτικά σχόλια για την απόφαση του Γιούργκρουπ και να εξετάζονται εναλλακτικά σενάρια.

Ο Economist χαρακτηρίζει το σχέδιο διάσωσης κοντόφθαλμο, αυτοκαταστροφικό και άδικο, κυρίως σε σχέση με τη φορολόγηση των καταθέσεων έως 100 χιλιάδες ευρώ, που θεωρούνται ασφαλείς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Στο άρθρο του περιοδικού σημειώνεται ότι η επιβολή «κουρέματος» 9,9% στις καταθέσεις άνω των 100 χιλιάδων ευρώ ήταν σχετικά αναμενόμενη, καθώς το τελευταίο διάστημα γινόταν η σχετική συζήτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

«Η πολιτική του να σωθούν εύποροι Ρώσοι με τα χρήματα που θα δάνειζαν οι λιτοί Γερμανοί δεν θα πήγαινε πολύ μακριά» γράφει χαρακτηριστικά το περιοδικό.

Ωστόσο, για τις περιπτώσεις των καταθετών που θα φορολογηθούν με 6,75% (καταθέσεις έως 100 χιλιάδες ευρώ) το πράγμα είναι διαφορετικό.

Ο Economist εκτιμά ότι η απόφαση είναι λανθασμένη για τρεις λόγους. Καταρχήν, δημιουργούνται και πάλι φόβοι ότι η κρίση χρέους θα πάρει νέες διαστάσεις. Για πρώτη φορά οι καταθέτες, οι οποίοι μέχρι σήμερα είχαν μείνει αλώβητοι από την κρίση χρέους, καλούνται αναγκαστικά να συμβάλουν. Ο δεύτερος λόγος για τον Economist έχει να κάνει με την αρχή της ισότητας. Μπορεί η συμφωνία να πλασάρεται με την αρχή της δικαιοσύνης, ωστόσο, πρόκειται για μια πολύ επιλεκτική δικαιοσύνη. Η επιμονή της Ευρωζώνης ότι πρόκειται για μοναδική περίπτωση το αποδεικνύει: με αρκετούς ξένους να χάνουν χρήματα σε μια μικρή χώρα, έχεις ένα αποτέλεσμα σαν αυτό της Κύπρου, το οποίο πόσο μοναδικό μπορεί να είναι; Ήδη αρκετοί έχουν αρχίσει να σκέφτονται την περίπτωση της εξίσου μικρής Λετονίας, στην οποία επίσης βρίσκουν καταφύγιο ρωσικά κεφάλαια, εν όψει εισόδου στην Ευρωζώνη το 2014…

Ο τρίτος λόγος είναι στρατηγικός. Η απόφαση για την Κύπρο, συνεχίζει το περιοδικό, δεν έχει συνοχή. Η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη είχε ηρεμήσει για ένα διάστημα, κυρίως χάρη στην ετοιμότητα της ΕΚΤ να παρέμβει σε χώρες που έχουν ανάγκη. Το τίμημα για αυτό ήταν ασφαλώς τα προγράμματα λιτότητας. Όμως το τίμημα πλέον έγινε ακριβότερο και το δίχτυ ασφαλείας για την ΕΚΤ λεπτότερο.

Τέλος, δεν είναι τυχαίες προτάσεις που κατατίθενται ήδη για προστασία των μικροκαταθετών κάτω των 25.000 ευρώ από το κούρεμα. Είναι εμφανής η αγωνία όλων για το τι θα συμβεί αν δεν ψηφιστεί το σχέδιο από την κυπριακή Βουλή. Αλλά είναι ίσως μεγαλύτερη η αγωνία αν ψηφιστεί, τι θα γίνει με τις καταθέσεις εκατομμυρίων πολιτών. Όπως και για το πόσο σταθερό είναι ή αν θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος –με τη μορφή του ντόμινο- ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρώπης
.