Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΩΣΙΛΟΓΩΝ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΚΟΛΛΕΓΓΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ


http://makeleio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3682:2012-08-05-15-44-46&catid=4:2012-02-11-12-49-59&Itemid=2ameikaniko-kollegio

ΑΡΘΡΟ ΦΩΤΙΑ
Η πρόσφατη πρόταση της Πειραιώς για εξαγορά του Τ.Τ. και της Αγροτικής Τράπεζας αποκαλύπτει το "απόστημα", που υπάρχει αυτήν τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία. Η θρασύτατη αυτή πρόταση δεν έχει μόνον οικονομικές διαστάσεις, αλλά αποκαλύπτει τα πολύ μεγαλύτερα κοινωνικά προβλήματα, που μαστίζουν αυτήν τη στιγμή την πατρίδα μας. Στην κυριολεξία φτάσαμε στο σημείο να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν ...Χωρίς να φοβάται τη δικαιοσύνη και τον νόμο.
Είναι προφανές πλέον —ακόμα και στον πιο αδαή— ότι κάποιοι Συνέλληνες αντιλαμβάνονται το κράτος σαν ξέφραγο "αμπέλι" και κάθε φορά, που τους χρειάζεται οτιδήποτε, απλώνουν το "χέρι" κι αρπάζουν φιλέτα της κρατικής περιουσίας. Αυτό κάνει σήμερα η Τράπεζα Πειραιώς. Απλώνει το "χέρι" της στο κρατικό κεφάλαιο για να σωθεί η ίδια και οι μεγαλομέτοχοί της. Η μπατιροτράπεζα, η οποία στην κυριολεξία διατηρείται στη ζωή με κρατικά χρήματα, "απαιτεί" —με ένα πρωτοφανές θράσος— να εξαγοράσει κρατικό κεφάλαιο.
Η Τράπεζα, η οποία πέρασε με το ζόρι και στα όρια —αν και πολύ αμφιβάλουμε γι' αυτό— τα πρόσφατα στρες τεστ, θέλει να εξαγοράσει με "ψίχουλα" όχι μόνον την κρατική τράπεζα, η οποία "πρώτευσε" σ' αυτά τα τεστ, αλλά και την άλλη κρατική τράπεζα, για την οποία δεν έχουν καμία σημασία τα τραπεζικά τεστ, γιατί απλούστατα δεν είναι μια συμβατική τράπεζα, παρά αποτελεί τον πιο ισχυρό χρηματοοικονομικό "μοχλό" ανάπτυξης της εθνικής αγροτικής μας πολιτικής.
Έτσι απλά. Κάποιοι αντιλαμβάνονται το κράτος σαν κωλοχανείο και κάνουν ό,τι θέλουν. Ούτε στις "δημοκρατίες" της υποσαχάριας Αφρικής δεν γίνονται αυτά. Ούτε καν στα καζίνο. Μόνον στους πάγκους των παπατζήδων γίνεται να ποντάρουν οι από "έξω" εις βάρος αυτού που κάνει το "παιχνίδι" και υπέρ ακόμα κι αυτών, που είναι δεδομένο ότι χάνουν σ' αυτό. Μόνον τραμπούκοι μπορούν να το κάνουν αυτό εις βάρος απατεώνων παπατζήδων.
Αυτό ακριβώς γίνεται στην περίπτωση της Πειραιώς. Μια "πεθαμένη" τράπεζα, όπως η Πειραιώς, βρίσκει έναν ξένο "επενδυτή", για να συνεχίσει τη χαμένη της "παρτίδα". Στην πραγματικότητα για να μεταφέρει το "θανατικό" της σε αντιπάλους της, οι οποίοι δεν είναι "άρρωστοι". Ο "πεθαμένος" βρήκε έναν τοκογλύφο του εξωτερικού —άγνωστο υπό ποιους όρους και μετά από ποιες μυστικές συμφωνίες— και τον βάζει στα "άβατα" της ελληνικής οικονομίας.
Ένας τοκογλύφος, τον οποίον δεν γνωρίζουμε ούτε καν ποιος είναι, τον παίρνει η τράπεζα του Σάλλα και του παραδίδει τη διαχείριση και άρα την τύχη των καταθέσεων εκατομμυρίων Ελλήνων πολιτών. Του παραδίδει τη διαχείριση δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, τα οποία ανήκουν σε απλούς πολίτες, οι οποίοι ούτε γνωρίζουν αυτόν τον τοκογλύφο ούτε επέλεξαν να τον γνωρίζουν, εφόσον για τα χρήματά τους επέλεξαν την κρατική διαχείριση και ασφάλεια. Στις κρατικές τράπεζες εμπιστεύτηκαν τα χρήματα τους και όχι στον αποτυχημένο τοκογλύφο Σάλλα και στους πετυχημένους ξένους "κολλητούς" του.
Με λιγότερο από ένα δισεκατομμύριο ευρώ κάποιος ξένος θέλει ν' "αγοράσει" πάνω από το 10% της "ζωντανής" ελληνικής τραπεζικής αγοράς και με αυτόν τον τρόπο θα "ζωντανέψει" και το 12,2% του υποτιθέμενου μεριδίου του "ζόμπι" της Πειραιώς. Θα αναλάβει να διαχειρίζεται τα 22 δισεκατομμύρια των καταθέσεων της Αγροτικής Τράπεζας και τα 12,5 δισεκατομμύρια των καταθέσεων του Τ.Τ. Προσθέτοντας σε αυτό το ποσό και τα 30 δις των καταθέσεων της Πειραιώς, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο θεαματικά. Με λιγότερο από ένα δισεκατομμύριο ευρώ κάποιοι ξένοι τοκογλύφοι θα διαχειρίζονται και θα αποφασίζουν για πάνω από 22+12,5+30= 64,5 δις ελληνικού χρήματος.
Στα διαχειριστικά κέρδη αυτού του τεράστιου ποσού των ιδιωτικών καταθέσεων να προσθέσουμε ότι θα βάλουν επιπλέον "χέρι" και στο κρατικό χρήμα. Γιατί; Γιατί, αντιπροσωπεύοντας ένα τεράστιο ποσοστό της τραπεζικής αγοράς, θα διεκδικούν ένα ανάλογο ποσοστό σε όλες τις κρατικές "βοήθειες" για τη σωτηρία του τραπεζικού κλάδου. Θα "τσεπώνουν" όλες τις κρατικές βοήθειες, οι οποίες θα προβλέπονται για την επιβίωση του νέου μικτού ομίλου των "ζωντανών" και "πεθαμένων". Τον νέο "νεκροζώντανο" όμιλο, ο οποίος θα ελέγχει το 23% της ελληνικής τραπεζικής αγοράς και άρα θα έχει το αντίστοιχο μερίδιο από τα δεκάδες δις που αυτή θ' απορροφά από τα κρατικά ταμεία.
Εκτός αυτού η συμμορία των τοκογλύφων θα έχει το δικαίωμα να παίξει και παιχνίδια κερδοσκοπίας. Με τη γρήγορη εξαγορά των υγιών κρατικών τραπεζικών οργανισμών και τα κατάλληλα "παπαγαλάκια" των ΜΜΕ, θα θησαυρίσει και στο χρηματιστήριο. Ο σημερινός "πεθαμένος" θα πουληθεί για "αθλητής". Τα σημερινά άχρηστα "μετοχοκομφετί" της ημιθανούς Πειραιώς, θα πουληθούν για πραγματικές μετοχές ζωντανής τράπεζας. Ήδη άρχισε το παιχνίδι της "φούσκας". Ήδη "αγοράζουν" και "πουλούν" μεταξύ τους μετοχές της Πειραιώς οι μεγαλομέτοχοί της, μέχρι να δώσουν "ανοδικές" τάσεις στις μετοχές και να γίνει παιχνίδι. Αυτό θα κάνουν σ' αυτό το κρίσιμο διάστημα. Θα παίζουν μεταξύ τους μέχρι να "τσιμπήσουν" οι άσχετοι και στο τέλος θα τους φορτώσουν τον "μουντζούρη".
Αυτό είναι το ζητούμενο. Να ξεφορτωθούν τη "σαβούρα", που είναι οι μετοχές της Πειραιώς. Ήδη ξεκίνησαν τη διαδικασία. Μεταξύ τους "αύξησαν" τις αξίες των μετοχών της Πειραιώς, εξαιτίας δήθεν των φημών για την πρόταση εξαγοράς του Τ.Τ. και της Αγροτικής. Στόχος της συμμορίας των τοκογλύφων και των σημερινών μεγαλομετόχων της Πειραιώς είναι να πάρουν όλα τα μπόνους από το "παιχνίδι" του χρηματιστηρίου, το οποίο θα δει για ακόμα μια φορά το θαύμα των "παραλυτικών" που θα καλπάζουν. Όλα αυτά χτισμένα πάνω στο "παράλογο". Επενδύοντας στην "ταχύτητα" του "πεθαμένου". Επενδύοντας στην υποτιθέμενη θέση της υποτιθέμενης τράπεζας Πειραιώς. Της τράπεζας, που υπό φυσιολογικές συνθήκες πάνω της δεν θα πόνταρε ούτε ισοβίτης.
Αυτό, το οποίο πρέπει να γνωρίζει ο αναγνώστης, είναι ότι μπλέξαμε ως λαός με τις ιδιωτικές τράπεζες και δεν θα ξεμπλέξουμε εύκολα. Οι τράπεζες αυτές συνωμοτούν εις βάρος του λαού και έχουν εξαγορασμένους τους πάντες. Αυτές οι τράπεζες έχουν πολύ συγκεκριμένους λόγους να συνωμοτήσουν εις βάρος των δημόσιων τραπεζικών ιδρυμάτων. Είναι βέβαιον, δηλαδή, ότι δεν θα σωθούν εύκολα από τα "νύχια" τους ούτε το Τ.Τ. ούτε η Αγροτική Τράπεζα. Γιατί; Γιατί η ύπαρξή τους δεν αφορά μόνον την Τράπεζα Πειραιώς. Αφορά το σύνολο της άγριας "αγέλης" των ιδιωτικών τραπεζών, που μαζί με το ΔΝΤ "σπρώχνουν" σ' αυτήν την εγκληματική ιδιωτικοποίησή τους. Είναι μονόδρομος γι' αυτούς η γρήγορη ιδιωτικοποίηση αυτών των τραπεζών, γιατί αυτές οι κρατικές τράπεζες —και μόνον που υπάρχουν— απειλούν την επιβίωση των ιδιωτικών τραπεζών.
Αυτό, για να το καταλάβει κάποιος, θα πρέπει να γνωρίζει τα δεδομένα του τραπεζικού συστήματος. Ποια είναι αυτά τα δεδομένα; Οι τράπεζες σήμερα επιβιώνουν στην κυριολεξία με κρατικά χρήματα. Για όσο διάστημα τούς δίνονται αυτά τα χρήματα, αυτές όχι μόνον θα επιβιώνουν, αλλά θα δίνουν και "μπόνους" στα στελέχη τους. Ποια όμως είναι η βασική προϋπόθεση, για να ρέουν αυτά τα κρατικά χρήματα στα ταμεία τους; Το "άλλοθι", που έχει η εξουσία, για να τους δίνει χρήματα, είναι η προστασία των καταθέσεων των πολιτών. Υποτίθεται, για να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες και παρασύρουν στην καταστροφή τους πολίτες καταθέτες τους, παίρνουν κρατικά χρήματα. Άρα; Άρα, για να συνεχίσουν να παίρνουν χρήματα, θα πρέπει να συνεχίσουν να έχουν καταθέτες. Θα πρέπει να συνεχίσουν να διατηρούν υπό την ομηρία τους τούς πολίτες.
Η ύπαρξη και μόνον κρατικών τραπεζών τους απειλεί με απόλυτη καταστροφή, γιατί απλούστατα δίνουν επιλογή τους "ομήρους". Αν για λόγους ασφαλείας μετακινηθούν οι περισσότεροι των καταθετών στις κρατικές τράπεζες, παύει να υπάρχει το δεδομένο, που δίνει "άλλοθι" στη διεφθαρμένη εξουσία να χρηματοδοτεί τις ιδιωτικές. Αν πραγματοποιηθεί μια τέτοια "μετακίνηση" των καταθετών, αυτό μπορεί να καταστρέψει τις ιδιωτικές τράπεζες μέσα σε μια μέρα. Σε μια τέτοια περίπτωση το κράτος απλά θα κληθεί να πληρώσει το "εγγυημένο" ποσό και να "συμμαζέψει" τα εκατομμύρια των καταθετών στα κρατικά τραπεζικά ιδρύματα.
Μικρό το κακό... θα έλεγε κανείς. αν σκεφτεί κάποιος ότι ήδη το κράτος, με τα χρήματα που τους έχει δώσει —δήθεν για να επιβιώσουν—, στην πραγματικότητα έχει "εξαγοράσει" ένα μεγάλο μέρος των ιδιωτικών καταθέσεων, χωρίς να έχει κάνει το παραμικρό για να τις προστατεύσει. Αν προσθέσει κάποιος τα "πακέτα" διάσωσης, τα οποία ήδη έχουν δοθεί σε σχέση με το σύνολο των καταθέσεων και των εγγυημένων καταθέσεων, εύκολα αντιλαμβάνεται την απάτη. Εύκολα αντιλαμβάνεται ότι έχουμε πληρώσει χρυσάφι για το τίποτε. Έχουμε πληρώσει χρυσάφι, για να εξακολουθούν να παριστάνουν τους τραπεζίτες οι Σάλλες και οι Νανόπουλοι. Έχουμε πληρώσει χρυσάφι, για να εξακολουθούν να έχουν περιουσίες οι Βαρδινογιάννηδες και οι Λάτσηδες.
Ο αναγνώστης αρχίζει κι αντιλαμβάνεται πόσο θεμελιώδες είναι για τις ιδιωτικές τράπεζες να "σβήσουν" από τον χάρτη της οικονομίας τις δημόσιες τράπεζες. Να τις "σβήσουν" με συνοπτικές διαδικασίες. Γι' αυτόν τον λόγο από κοινού συνωμοτούν εις βάρος τους —σε συνεργασία και με τη διεφθαρμένη πολιτική εξουσία—. Για εμάς είναι κάτι παραπάνω από δεδομένο ότι έχουν "αποφασίσει" να δώσουν τα τραπεζικά αυτά ιδρύματα στην Πειραιώς των Βαρδινογιάννηδων. Γιατί; Γιατί ο μόνος, ο οποίος θα μπορούσε να τους σταματήσει, είναι ο Λάτσης και αυτός δεν θα το κάνει. Γιατί; Γιατί ο Λάτσης πήρε τα ΕΛΠΕ ως δώρο και ακόμα φωνάζουν γι' αυτό οι Βαρδινογιάννηδες. Οι Βαρδινογιάννηδες θεωρούν ότι το κράτος τους "χρωστάει" δώρο και τώρα είναι η ευκαιρία να τους το δώσει.
Γι' αυτόν τον λόγο έχουν από καιρό στήσει έναν "βρόχο" γύρω από τα μελλοντικά τους θύματα. Έναν "βρόχο" προσώπων τα οποία συνδέονται είτε προσωπικά με τους ίδιους τους Βαρδινογιάννηδες είτε με τις επιχειρήσεις τους. Ένα κύκλωμα προσώπων που ήταν είτε φίλοι είτε υπάλληλοι των Βαρδινογιάννηδων. Των Βαρδινογιάννηδων που είναι οι ιδιοκτήτες της Πειραιώς. Των Βαρδινογιάννηδων τους οποίους ως οικογένεια στην τράπεζα τους αντιπροσωπεύει ως αντιπρόεδρός της ο Γιάννης Βαρδινογιάννης. Γύρω από αυτά τα πρόσωπα έχει στηθεί ένα δίκτυο ανθρώπων, που έχει ως στόχο να "φάει" το κρατικό κεφάλαιο.
Ποιος ήταν ο πρώην Πρόεδρος του Τ.Τ.; Ο Φιλιππίδης, ο οποίος κατά "σύμπτωση" ήταν ο διορισμένος από τους Βαρδινογιάννηδες πρόεδρος του Παναθηναϊκού. Ποιος είναι ο νυν Πρόεδρος του Τ.Τ.; Ο Κλεάνθης Παπαδόπουλος, ο οποίος ήταν συμμαθητής, φίλος και γείτονας του Γιάννη Βαρδινογιάννη. Ποιος είναι σήμερα ο πρόεδρος της Αγροτικής Τράπεζας, ο οποίος θα αμυνθεί στην "επίθεση" της Πειραιώς; Ο Πανταλάκης, ο οποίος ήταν ο πρώην αντιπρόεδρος της Πειραιώς των Βαρδινογιάννηδων. Ποιος είναι σήμερα ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, που θα κρίνει την Πειραιώς και θ' αποφασίσει για την τύχη των κρατικών τραπεζών; Ο Προβόπουλος, ο οποίος ήταν ο β' αντιπρόεδρος της Πειραιώς των Βαρδινογιάννηδων.
Κατά "σύμπτωση" όλοι αυτοί, οι οποίοι πρέπει ν' αγωνιστούν, για να προστατεύσουν την κρατική περιουσία, έχουν κέρδη από την εξαγορά της. Ειδικά εάν αυτή η εξαγορά γίνει από την Πειραιώς. Γιατί; Γιατί εκτός των άλλων ήταν και εξακολουθούν να είναι μεγαλομέτοχοι της Πειραιώς. "Εγκλωβισμένοι" μεγαλομέτοχοι, όπως είδαμε πιο πάνω. Πόσο "εγκλωβισμένοι"; Σαν τα ποντίκια σε ένα καράβι που πήρε φωτιά μεσοπέλαγα. Ο Προβόπουλος για παράδειγμα έχει στην κατοχή του 225.701 μετοχές τις οποίες αγόρασε αντί 4.289.713 € και σήμερα αξίζουν 735.785€. Ο Πανταλάκης με την σειρά του έχει στην κατοχή του 296.972 μετοχές τις οποίες αγόρασε αντί 4.606.689 € και σήμερα αξίζουν 968.129€.
Υπάρχει λοιπόν θέμα για τον εισαγγελέα ή για την επιτροπή κεφαλαιαγοράς να διερευνήσει την υπόθεση; Γνώριζαν ή δεν γνώριζαν όλοι αυτοί τα σχέδια του Σάλλα; Τα σχέδια τα οποία μόλις ανακοινώθηκαν διπλασίασαν τις αξίες των μετοχών τους; Μια ανακοίνωση του Σάλλα αρκούσε για να μετατρέψει τα πεθαμένα και φθίνοντα 735.785€ σε ένα ολοζώντανο και με αυξητικές τάσεις 1.471.570€. Από αυτά και μόνον μπορεί κάποιος να καταλάβει πόσο πολύ "αιφνιδιάστηκαν" όλοι αυτοί από την πρόταση του Σάλλα. Μιλάμε για πραγματικό "αιφνιδιασμό" από κάποιον, με τον οποίο μέχρι πριν λίγους μήνες έπαιζαν καρπαζιές μεταξύ τους και έχουν κοινές μετοχές στο ίδιο "μαγαζί". Δεν γνώριζε ούτε ο Προβόπουλος ούτε ο Πανταλάκης τι ακριβώς "δώρο" τους ετοίμαζε ο Σάλλας.
Μόνον αυτά να σκεφτεί ο αναγνώστης, μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει ο όρος "ασυμβίβαστα". Μιλάμε για τον ορισμό του "ασυμβίβαστου", όταν αυτός, ο οποίος "αποφασίζει", έχει άμεσο κέρδος από την "απόφασή" του. Όταν αυτός, ο οποίος καλείται να προστατεύσει τα κρατικά συμφέροντα, έχει άμεσα προσωπικά κέρδη όταν τα ξεπουλάει. Ο Προβόπουλος και ο Πανταλάκης έχουν "χασούρα" από τις μετοχές τους στην Πειραιώς τουλάχιστον 3,5 εκατομμύρια ο καθένας. "Σκουπίδια" έχουν στα χέρια τους τώρα και το γνωρίζουν. Γνωρίζουν επίσης ότι είναι υπάλληλοι, οι οποίοι δεν θα έχουν πολλές ευκαιρίες στο μέλλον για να "ρεφάρουν". Η τελευταία τους ευκαιρία για να πιάσουν καλή τιμή για τις μετοχές τους είναι η εξαγορά του Τ.Τ. και της Αγροτικής Τράπεζας από την Πειραιώς.
Για λόγους λοιπόν προσωπικών συμφερόντων θα υποστηρίξουν την ολέθρια για τα συμφέροντα του λαού εξαγορά. Επιπλέον όμως είναι και τραπεζίτες και με αυτόν τον τρόπο θα εξυπηρετήσουν τον κλάδο τους. Ειδικά ο Προβόπουλος, ο οποίος έθεσε τις υπηρεσίες του ανώτατου κρατικού τραπεζικού οργάνου στη διάθεση των τοκογλύφων συναδέρφων του. Τον προδοτικό ρόλο του Προβόπουλου μπορεί να τον καταλάβει κάποιος, αν σκεφτεί πώς συνδέονται τα συμφέροντα των τραπεζών με το ΔΝΤ. Αν δηλαδή καταλάβει πώς το ΔΝΤ εξυπηρετεί τις ιδιωτικές τράπεζες, θα καταλάβει γιατί ήταν αυτές, οι οποίες μας "έσυραν" στην κυριολεξία στα "δίκτυα" του. Οι τράπεζες μας πήγαν στο "σφαγείο" του ΔΝΤ.
Γιατί έγινε αυτό; Γιατί το ΔΝΤ είναι ο μηχανισμός, ο οποίος θ αναγκάσει το κράτος να εκποιήσει την περιουσία του, για να ξεπληρώσει τα "αέρινα" ομόλογα, που κρατάνε στα χέρια τους οι τοκογλύφοι που του δάνεισαν. Τα τοκογλυφικά ομόλογα. Όμως, ανάμεσα στους τοκογλύφους, που του δάνεισαν και αισχροκέρδησαν εις βάρος του είναι και οι ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες. Άρα; Άρα έχουν και αυτές οι τράπεζες λόγο να βάλουν το κράτος στο "σφαγείο", προκειμένου να πληρωθούν με τους υπόλοιπους τοκογλύφους. Έχουν κοινά συμφέροντα οι ιδιωτικές τράπεζες με την Goldman Sachs και τα υπόλοιπα κτήνη της κερδοσκοπίας και αντίθετα με τον ελληνικό λαό.
Επιπλέον το ΔΝΤ τούς έχει υποσχεθεί και επιπλέον δώρα. Αν σκεφτεί κάποιος πόση ανάγκη έχουν οι ιδιωτικές τράπεζες το κρατικό χρήμα, θα καταλάβει πόσο σημαντικά είναι αυτά τα δώρα. Εξαιτίας του ΔΝΤ, οι ιδιωτικές τράπεζες εισέπραξαν ήδη 30 δις και θα εισπράξουν άμεσα κι άλλα 10 δις. Όχι μόνον δεν θα επιστρέψουν αυτά που έχουν ήδη πάρει από ένα κράτος, το οποίο κόβει τις συντάξεις των φτωχών, αλλά θα πάρουν άλλα 10 ...σαν αρχή. Άρα; Άρα, τις ιδιωτικές τράπεζες τις συνέφερε αυτό, το οποίο δεν συνέφερε τον λαό. Τις συνέφερε το δώρο που τους εξασφάλισε ο Προβόπουλος, ο οποίος αγωνιά να σώσει την προσωπική του περιουσία και την κρατική θεσούλα του.
Συνέφερε τις τράπεζες να μπούμε στο ΔΝΤ. Πώς μπήκαμε στο ΔΝΤ; Σ' αυτό μπήκαμε, εξαιτίας της αδυναμίας δανεισμού της χώρας. Ξαφνικά χάσαμε την πιστοληπτική μας ικανότητα. Αυτό έγινε, γιατί κατά μία διαβολική "σύμπτωση" συνέβηκαν δύο πράγματα ταυτόχρονα. Δύο πράγματα τα οποία δυστυχώς συνέβηκαν μόνο σε εμάς και όχι στις πολύ χειρότερες από εμάς Ιρλανδία ή Πορτογαλία. Αποδείχθηκε πως το δημόσιο έλλειμμα υπερέβαινε το 10% και ταυτόχρονα τα ελληνικά ομόλογα έχασαν απότομα την αξία τους. Κατά "σύμπτωση" γι' αυτά τα δύο πράγματα ευθύνεται αποκλειστικά ο Προβόπουλος.
Στην πιο κρίσιμη στιγμή της ελληνικής οικονομίας ο Προβόπουλος έπαθε κρίση ειλικρίνειας. Αυτός βγήκε και "αποκάλυψε" την αλήθεια για το έλλειμμα και ταυτόχρονα εξαιτίας της δικής του τράπεζας εξευτελίστηκαν τα ελληνικά ομόλογα. Η τράπεζα του Προβόπουλου επέτρεψε τα παιχνίδια με τα ελληνικά ομόλογα με το γνωστό πλέον Τ10. Ο Προβόπουλος, δηλαδή, ήταν ο μέγας "ευεργέτης" όλων των ιδιωτικών τραπεζών, εφόσον αυτός τους εξασφάλισε τα κρατικά χρήματα του ΔΝΤ. Ο προδότης Προβόπουλος, ο οποίος ήδη έσωσε τη θεσούλα του και σήμερα φιλοδοξεί να σώσει και τις μετοχούλες του.
Αυτός είναι ο τραπεζικός κλάδος στην Ελλάδα. Ένας πραγματικός υπόκοσμος απόλυτα υποταγμένος στους διεθνείς κερδοσκόπους και στα αφεντικά τους. Οι ιδιωτικές τράπεζες με χρήματα των Ελλήνων έχουν διαλύσει την Ελλάδα και την ελληνική κοινωνία. Οι ιδιωτικές τράπεζες ήταν οι "πεμπτοφαλαγγίτες", που κατέστρεψαν τα πάντα στην Ελλάδα. Αυτές χρηματοδοτήθηκαν από τις Λέσχες των ξένων ιμπεριαλιστών και των τοκογλύφων, για να τους επιτρέψουν να κατακτήσουν στην κυριολεξία τη χώρα μας. Απ' όπου και να τις πιάσεις, θα "λερωθείς". Οι περισσότερες έγιναν χωρίς χρήματα. Ιδρύθηκαν ελέω κράτους και λειτούργησαν με τα χρήματα και τις περιουσίες, τις οποίες άρπαξαν παρανόμως από τους πολίτες. Με τζάμπα εξαγορές πρώην κρατικών τραπεζών και με δανεικά τοκογλύφων ξεκίνησαν το "λειτούργημά" τους. Λεηλάτησαν τους Έλληνες πολίτες, για να ξεπληρώσουν τους ξένους τοκογλύφους και να πλουτίσουν οι δωσίλογοι-μπατίρια, οι οποίοι παρίσταναν τους τραπεζίτες.
Αφέθηκαν να καταστρέφουν τον λαό, γιατί αυτό βόλευε τις Λέσχες τύπου Μπίλντεμπεργκ και τους σημιτοϋπάλληλους των Λεσχών. Με την πληρωμένη προπαγάνδα των τραπεζών κυβέρνησαν την Ελλάδα τόσο οι "σαύρες" του Κολωνακίου όσο και ο "μπουγατσάς" από τη Ραφήνα. Όσο πιο πολύ έκλεβαν, τόσο πιο πολύ τους στήριζαν εις βάρος της λογικής μας. Όσο περισσότερο έκλεβαν οι τράπεζες, τόσο "καταλληλότεροι" γίνονταν κάποιοι άθλιοι. Κανένας δεν τις έλεγχε, γιατί είχαν διαβρώσει τα πάντα. Ακόμα και οι δικαστικοί έπαιρναν το κατιτίς τους. Ας ψάξει κάποιος να βρει πού έκαναν εύκολες και μεγάλες καριέρες τα παιδιά των δικαστικών. Στατιστικά ας το ψάξει και θα βρει τις απαντήσεις του. "Γραμμή" υπήρχε σε εσωτερικές εγκυκλίους τραπεζών να προσλαμβάνονται άμεσα και χωρίς αξιολόγηση προσόντων τα παιδιά των δικαστικών.
Αυτός ήταν ο ρόλος των τραπεζών. Πλήρωναν όλους όσους μπορούσαν να τις εξυπηρετήσουν στην αθλιότητά τους και όλους όσους μπορούσαν να αποχαυνώσουν τον ελληνικό λαό. Αυτοί χρηματοδότησαν την ιδιωτική τηλεόραση. Αυτοί έριξαν τόνους χρημάτων στη διαφήμιση, για να "πανηγυρίζουν" οι δημοσιογράφοι για τη "σωτηρία" μας από το ΔΝΤ. Αυτοί έκαναν πλύση εγκεφάλου στον λαό. Χρηματοδότησαν και ανέδειξαν ό,τι πιο ελεεινό υπήρχε στην ελληνική κοινωνία, προκειμένου ν' αλλάξουν τα πρότυπά της και τον προσανατολισμό της. Γιατί; Για να τη λεηλατήσουν πιο εύκολα. Για να μην αντιστέκεται. Έκαναν πρότυπο "επιτυχίας" —και βέβαια πλούσιο— το κάθε τεμπελόσκυλο της επικράτειας, για να εμφανίζεται σαν βλάκας και κορόιδο ο εργαζόμενος πολίτης.
Οι τράπεζες έβαλαν στα σπίτια μας τον κοινωνικό βόθρο. Πήραν έναν τηλεοπτικό "σωλήνα" βόθρου και με "στόμιο" την τηλεόραση του κάθε σπιτιού πλημμύρισαν τα σπίτια των Ελλήνων με ανώμαλους ανθρώπους, τους οποίους λίγα χρόνια πριν δεν θα τους ανεχόμασταν να περνάνε έξω από τα σπίτια μας. Από τον πρώτο διδάξαντα της "νέας" ελληνικής ζωής τον Κωστόπουλο μέχρι τη σημερινή Τζούλια οι πάντες έγιναν "φίρμες" με κάποια τραπεζική χορηγία. Ο Κωστόπουλος, μέσω τραπεζών, είχε μπει στο χρηματιστήριο με κεφάλαιο ένα τραπέζι και μια καρέκλα. Η Τζούλια κατά "σύμπτωση" έκανε "πορνοσουξέ" στα τηλεοπτικά κανάλια των τραπεζιτών, όταν μπαίναμε στο ΔΝΤ. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε κοινές πορνοστάρ να γίνονται celebrities, που υπογράφουν αυτόγραφα.
Όλα αυτά έγιναν από τις τράπεζες. Χρηματοδοτήθηκαν από τις τράπεζες. Γιατί; Για να οδηγήσουν τον πολίτη στην υπερκατανάλωση που τους συνέφερε, εφόσον χρηματοδοτούσαν τους εμπόρους. Αυτές στην πραγματικότητα κατέστρεψαν την ελληνική παραγωγή, χρηματοδοτώντας το εμπόριο, που οδήγησε στα καρτέλ των πολυεθνικών. Με μια μικρή έρευνα εύκολα μπορεί κάποιος να τις κατηγορήσει για εθνική προδοσία.
Όμως, τα εγκλήματά τους εναντίον της κοινωνίας δεν σταμάτησαν εκεί. Προκειμένου να "γυρνάνε" τα χρήματά τους και να καταγράφουν υπερμεγέθη κέρδη, που οδηγούσαν στα "χρυσά" μπόνους των στελεχών τους, έκαναν εγκλήματα. Χρηματοδοτούσαν διεφθαρμένες κυβερνήσεις, βάζοντάς τες να σπαταλούν χρήματα. Γιατί; Για να χρηματοδοτούν δημόσια έργα, τα οποία τα έπαιρναν οι "κολλητοί" και μεγαλοπελάτες τους. Για να χρηματοδοτούν υπερκοστολογημένες προμήθειες από τους εθνικούς προμηθευτές και τις εταιρείες των ιμπεριαλιστών. Οι ίδιες αυτές τράπεζες οδηγούσαν στον υπερδανεισμό του κράτους, αγοράζοντας με τοκογλυφικούς όρους τα ομόλογά του. Αυτές, για "επενδυτικούς" λόγους, οδήγησαν το κράτος στη σπατάλη και το έφεραν στο χείλος της χρεοκοπίας.
Αυτές βρίσκονται πίσω από τα μεγαλύτερα κοινωνικά εγκλήματα της μεταπολίτευσης. Αυτές κατέστρεψαν τα ασφαλιστικά ταμεία, "παίζοντας" με τα αποθεματικά τους, για να παίρνουν προμήθειες. Αυτές εισέπρατταν υπερκέρδη, βάζοντάς τα στα "τοξικά" περιβάλλοντα. Όσο πιο "τοξικό" το περιβάλλον, τόσο μεγαλύτερες οι προμήθειες των τραπεζών. Αυτές οι ίδιες κατέστρεψαν και το κρατικό σύστημα υγείας. Αυτές χρηματοδοτούσαν τη διαφθορά των νοσοκομείων, για να ενισχύονται τα ιδιωτικά νοσοκομεία των μεγαλοπελατών και συνεταίρων τους. Οι τράπεζες χρηματοδοτούσαν τις φαρμακευτικές εταιρείες, για να διαφθείρουν το προσωπικό των κρατικών νοσοκομείων, προκειμένου να αυξάνονται οι αξίες στα δικά τους νοσοκομεία.
Οι ίδιες αυτές τράπεζες κατέστρεψαν και τους πολίτες ως άτομα. Οι περισσότεροι από τους διοικητές τους θα έπρεπε να είναι φυλακή, εφόσον κατέστρεψαν άπειρους συμπολίτες μας με τα "πανωτόκια", τα "μικρά" γράμματα και τις ψευδείς διαφημίσεις. Τις διαφημίσεις των "τζάμπα" δανείων. Τις διαφημίσεις των τεχνητών αυξήσεων των μισθών. Οι ίδιες αυτές τράπεζες σχεδίασαν και έθεσαν σε εφαρμογή το μεγαλύτερο έγκλημα, που έχει ποτέ πραγματοποιηθεί εις βάρος των Ελλήνων. Το έγκλημα του χρηματιστηρίου. Αυτές οι τράπεζες ήταν, οι οποίες "δημιούργησαν" με τα χρήματά του κόσμου τη μεγάλη "φούσκα" που τον κατέστρεψε. Αυτές έβαλαν το "τυράκι" του χρηματιστηρίου, για να παρασύρουν τους πολίτες στην παγίδα τους. 30 τρις δραχμές έχασαν οι πολίτες στο χρηματιστήριο και ούτε μία δραχμή όλες οι τράπεζες μαζί. Οι τράπεζες, που έβαλαν τον Σημίτη να πει στους πολίτες ..."Ας πρόσεχαν".
Τώρα, που οι εποχές των παχιών αγελάδων πέρασαν και τα ιδιωτικά χρήματα στέρεψαν, δεν θα απαλλαγούμε τόσο εύκολα από αυτές. Οι τράπεζες θεωρούν "καθήκον" μας να τις "ταίζουμε" με κρατικό χρήμα. Θεωρούν τον εαυτό τους κάτι σαν "λειτουργό" της οικονομίας, τον οποίο πρέπει να τον προστατεύουμε όσο κι αν κοστίζει ...και πραγματικά κοστίζει ακριβά. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι στην εποχή της μεγάλης κρίσης και της περικοπής των συντάξεων των φτωχών οι τράπεζες έχουν καταφέρει να εισπράξουν από το κράτος πάνω από τριάντα δις ευρώ και περιμένουν κι άλλα από τα χρήματα του ΔΝΤ. Χρήματα για τον συνταξιούχο δεν υπάρχουν, αλλά για τις τράπεζες υπάρχουν άφθονα. Τόσο άφθονα, που και μπόνους εξακολουθούν να μοιράζονται μεταξύ των στελεχών τους.
Πώς όμως καταφέρνουν όλα αυτά τα εγκλήματα ακόμα και στη σημερινή εποχή της απόλυτης ανέχειας; Μέσω του εκβιασμού. Στην κυριολεξία εκβιάζουν την κοινωνία για να τους στηρίξει, διατηρώντας υπό την "ομηρία" τους τα εκατομμύρια των καταθετών τους. Εκβιάζουν τη δική τους εξουσία, προκειμένου να εκμεταλλεύονται την "ομηρία". Εύκολο είναι να εκβιάζουν την εξουσία, αν σκεφτεί κάποιος ότι πάνω από εκατό εκατομμύρια ευρώ χρωστάει το κάθε μεγάλο κόμμα στις τράπεζες. Πώς βρέθηκε ένα κόμμα να χρωστάει τέτοια ποσά και γιατί; ...Ένας μηχανισμός, χωρίς καν να διαθέτει Α.Φ.Μ;
Γιατί και με ποιους όρους χρηματοδοτήθηκαν κόμματα, τα οποία μπορεί αύριο να "διαλύσουν" και να μην πληρωθούν οι τράπεζες; Πώς "υποθήκευσαν" τα κόμματα μελλοντικές επιχορηγήσεις, όταν —με βάση την απλή λογική της Δημοκρατίας— δεν γνωρίζουν τη βούληση του λαού και άρα δεν γνωρίζουν αν θα υπάρχουν στη Βουλή; Άρα; Άρα, δεν ενδιαφέρει τις τράπεζες να πάρουν τα χρήματά τους από τα κόμματα. Τις τράπεζες τις ενδιαφέρει να πάρουν τα κρατικά χρήματα, τα οποία μπορούν να τους δώσουν τα κόμματα με την εξουσία τους. Οι τράπεζες στηρίζουν τον δικομματισμό, για να τις βοηθά στη λεηλασία του κρατικού χρήματος.
Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι το κυβερνών ΠΑΣΟΚ —επί συνόλου 111 εκατομμυρίων σε χρέη— χρωστάει 100.000.000 στην Αγροτική Τράπεζα και 5.000.000 στην Πειραιώς. Η ΝΔ, η οποία ασκεί "αντιπολίτευση" —επί συνόλου 120 εκατομμυρίων σε χρέη—, χρωστάει 105.000.000 στην Αγροτική Τράπεζα και τα υπόλοιπα 15.000.000 στην Τράπεζα Πειραιώς. Ο δικομματισμός, δηλαδή, είναι χρεωμένος μέχρι το "κεφάλι" σ' αυτές τις τράπεζες. Τα πολλά τα χρήματα τα έχουν πάρει —όπως είναι φυσικό— από το κρατικό ίδρυμα και τα λιγότερα από την Πειραιώς, που θέλει κρατικό χρήμα. Ποιος αποκλείει το γεγονός ότι τα κόμματα δεν έχουν συμφωνήσει με την Πειραιώς στην πρότασή της με κέρδος τη διαγραφή των χρεών τους;
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι συμβαίνει; Οι αντιπρόσωποι των διεθνών τοκογλύφων έχουν "δέσει" την πολιτική εξουσία στην Ελλάδα. Οι αντιπρόσωποι των διεθνών τοκογλύφων κάνουν ό,τι θέλουν. Σε υπαλλήλους τους έχουμε παραδώσει την εξουσία και έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας. Συμμαθητές στο Κολέγιο, συγκάτοικοι στις ΗΠΑ και ομοτράπεζοι στη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ είναι ο Γιωργάκης —ο οποίος ξεπουλά τη δημόσια περιουσία— και ο Σαμαράς —ο οποίος δήθεν την υπερασπίζεται—. Συμμαθητές στο Κολέγιο και ομογάλακτοι είναι ο "αγοραστής" Γιάννης Βαρδινογιάννης —ο οποίος θέλει ν' "αγοράσει"— και ο υπουργός Παπακωσταντίνου —ο οποίος "ενθουσιάστηκε" ως πωλητής—. Συμμαθητές στο Κολέγιο και γείτονες στην Εκάλη είναι ο "σφετεριστής" του Τ.Τ. Γιάννης Βαρδινογιάννης και ο Πρόεδρος του Τ.Τ. Κλεάνθης Παπαδόπουλος. Απόφοιτοι του '80 είναι και οι τρεις, όπως διαβάζουμε στις επίσημες λίστες του ΣΑΚΑ.
Εξουσίες, καναλάρχες, τραπεζίτες και πολιτικοί ...όλοι μαζί συνθέτουν συμμορία και μας δουλεύουν κανονικά. Αυτό έκαναν πάντα και αυτό κάνουν ακόμα και σήμερα. Προδίδουν τον ελληνικό λαό, για να εξυπηρετήσουν τις τράπεζες. Του λένε ψέματα, για να τις βοηθήσουν στη λεηλασία. Βάζουν τα ακριβοπληρωμένα τηλεοπτικά παπαγαλάκια να διαβάλουν την κρατική περιουσία. 1,5 δις χρειάζεται δήθεν η Αγροτική Τράπεζα, για να "σωθεί". Η τράπεζα με τον ειδικό εθνικό και κοινωνικό ρόλο. Η τράπεζα, η οποία είναι απαραίτητη για την επιβίωση του αγροτικού πληθυσμού.
"Τρομερό"... για τη λογική των "παπαγάλων". Να την "ξεφορτωθούμε" ...για το "καλό" μας. Λένε και ξαναλένε για το 1,5 δις, σαν να επρόκειτο για την καταστροφή της Σμύρνης. 1,5 δις, το οποίο να σημειώσουμε δεν αναλαμβάνει να το πληρώσει μόνο του το δημόσιο, εφόσον υπάρχουν και ιδιώτες μεγαλομέτοχοι στην Αγροτική. "Φωνάζει" υπέρ των λαϊκών συμφερόντων ο "παπαγάλος" Νίκος Στραβελάκης από το κανάλι των Βαρδινογιάννηδων. Ο "σταυροφόρος" των συμφερόντων μας ...και κατά "σύμπτωση" επίσης συμμαθητής του Γιάννη Βαρδινογιάννη της μελλοντικά διαβόητης τάξης του '80. Αυτά τα χρήματα θα "γλιτώσει" ο Έλληνας πολίτης, αν ξεπουληθεί η τράπεζα στον Βαρδινογιάννη και στον Σάλλα. Λιγότερο από 1 δις δεν έχει το κράτος, για να δώσει για μια δική του τράπεζα, αλλά έχει να δώσει 30 δις στις ιδιωτικές τράπεζες. Πάνω από 6 δις έχει πάρει ήδη η τράπεζα του Σάλλα από το κράτος. Από το κράτος, το οποίο είναι ο ιδιοκτήτης της Αγροτικής Τράπεζας και που δεν έχει χρήματα, για να σώσει την ιδιοκτησία του.
Αυτοί είναι οι φανατικοί οπαδοί της ελεύθερης οικονομίας, που, μόλις δουν τα δύσκολα, απαιτούν από το κράτος τη χρηματοδότηση. Οι φανατικοί του ελεύθερου ανταγωνισμού τύπου Στέφανου Μάνου, ο οποίος είναι απόφοιτος του "ασυναγώνιστου" Κολεγίου και δηλωμένος οπαδός της ελεύθερης αγοράς. Αυτός κι αν "ενθουσιάστηκε" από την πρόταση Σάλλα. Αν σκεφτεί κάποιος ότι ο γιος του Αλέξανδρος —και επίσης κολεγιόπαις— είναι διευθύνων σύμβουλος της Πειραιώς, ο "ενθουσιασμός" μάλλον θα ήταν μεγάλος και οικογενειακός.
Αυτοί είναι οι λάτρεις της ελεύθερης οικονομίας. Αυτοί, οι οποίοι θέλουν να ζουν στην "Κυριακή", όταν γύρω τους είναι "Σάββατο". Οι άχρηστοι γόνοι που διαπρέπουν με συστατικές επιστολές και απευθείας διορισμούς. Τα ασυναγώνιστα κουτορνίθια των πάσης φύσεως ευνουχιστηρίων τύπου Χάρβαρντ και LSE. Σύμφωνα με τη λογική αυτών των εκ γενετής "πετυχημένων" ηλιθίων μόνον οι υπόλοιποι ιδιώτες "δικαιούνται" να χρεοκοπούν και οι περιουσίες τους να σκυλεύονται από τις τράπεζες. Οι τράπεζες ή οι υπόλοιπες επιχειρήσεις, στις οποίες οι ίδιοι εργάζονται, δεν πρέπει ν' αφήνονται να χρεοκοπούν, γιατί έχουν "κοινωνικό" ρόλο. Τα μπόνους των αποτυχημένων τραπεζιτών, οι οποίοι επιβιώνουν με κρατικά χρήματα, δεν "πέφτουν" ποτέ. Επιτυχημένοι είναι, είτε πετυχαίνουν είτε όχι. Μονίμως επιτυχημένοι, γιατί βάζουν τους συμμαθητές τους σε υψηλές κρατικές θέσεις για τις "δύσκολες" ώρες.
Αυτές οι τράπεζες είναι που μας οδήγησαν στο ΔΝΤ. Αχάριστες και ανθελληνικές μέχρι τέλους. Γιατί; Γιατί αυτές, οι οποίες, για να πλουτίσουν, έκλεψαν δισεκατομμύρια από τον ελληνικό λαό, χωρίς να τιμωρηθούν, στη συνέχεια του άρπαξαν επιπλέον δισεκατομμύρια, για να σωθούν από την οικονομική κρίση. Αυτές, οι οποίες επιβίωσαν χάρη στα χρήματα του λαού, στη συνέχεια έπαιξαν με την αξία των κρατικών ομολόγων, προκειμένου να μπούμε στο ΔΝΤ. Στο ΔΝΤ, το οποίο τους υποσχέθηκε και νέα χρηματοδότηση εις βάρος της επιβίωσης του ελληνικού λαού.
Αυτές είναι οι ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες. Γι' αυτόν τον λόγο σήμερα δεν επιθυμούν την ύπαρξη των δημοσίων τραπεζών. Φοβούνται μήπως χάσουν τον "όμηρο", ο οποίος δίνει το "άλλοθι" στους "υπαλλήλους" τους να τους χρηματοδοτούν με κρατικό χρήμα. Φοβούνται μήπως δεν έχουν δικαιολογίες τα υπερχρεωμένα κόμματα των φίλων και συμμαθητών για να τις βοηθούν. Εκβιάζουν με τις καταθέσεις των πολιτών και αν συνεχιστεί το ίδιο παραμύθι, στην κυριολεξία το κράτος θα έχει εξαγοράσει αυτές τις καταθέσεις, χωρίς να τις έχει προστατεύσει στο ελάχιστο.
Ήδη έχει πληρώσει πάνω από τριάντα δις για καταθέσεις, οι οποίες παραμένουν αβέβαιες και στο σύνολό τους δεν υπερβαίνουν το τριπλάσιο αυτού του ποσού. Αντί το κράτος να στείλει στο διάολο τα "μικρομάγαζα" των τοκογλύφων και να προστατεύσει τις καταθέσεις των πολιτών σε δικά του τραπεζικά ιδρύματα —όπως είναι το υγιές Τ.Τ.— κάθεται και χρηματοδοτεί τους ιδιώτες τοκογλύφους με "άλλοθι" την προστασία των καταθέσεων. Οι τοκογλύφοι συνεχώς εισπράττουν κρατικό χρήμα και οι καταθέσεις ολοένα και πιο αβέβαιες γίνονται. Οι τοκογλύφοι "επιπλέουν" και ο λαός και το κράτος "βυθίζονται" σε ένα αβέβαιο μέλλον.
Αυτό, το οποίο έχει σημασία να καταλάβει ο αναγνώστης, είναι ότι αυτήν τη στιγμή η Ελλάδα κυβερνάται από δωσίλογους. Δωσίλογους, οι οποίοι δεν θα σταματήσουν μέχρι να ολοκληρώσουν την αποστολή τους. Δωσίλογους, οι οποίοι δεν θα διστάσουν να πραγματοποιήσουν το οποιοδήποτε εθνικό, κοινωνικό ή ατομικό έγκλημα, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα αφεντικά τους. Την Ελλάδα την κυβερνάνε προδότες της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Της Λέσχης των τοκογλύφων. Της Λέσχης του Σόρος, του Μπάφετ, του Τρισέ, του Στρος Καν και του Μπενράνκε. Όλοι αυτοί, οι οποίοι "ενθουσιάστηκαν" με την "έξυπνη" πρόταση του Σάλλα. Όλοι αυτοί, οι οποίοι "αιφνιδίασαν" με την πρότασή τους τούς πρώην υπαλλήλους τους και τους συμμαθητές τους.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται και πάλι. Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι μας πρόδωσαν στη γερμανική κατοχή, είναι αυτοί, οι οποίοι μας ξαναπροδίδουν σήμερα. Στο Αμερικανικό Κολέγιο Αθηνών υπάρχει μια τεράστια "πληγή", την οποία η σημερινή οικονομική κρίση την έχει μετατρέψει και πάλι σε "απόστημα". Το Κολέγιο, το οποίο εδώ και έναν αιώνα αποτελεί το ασφαλές καταφύγιο των πάσης φύσεως δωσίλογων αυτής της χώρας. Το σχολείο των παιδιών των δωσίλογων. Το σχολείο όλων όσων τον τελευταίο αιώνα συνεργάζονται με τους ξένους ιμπεριαλιστές εις βάρος της πατρίδας μας. Το ίδιο και πάλι Κολέγιο, "σεβόμενο" την ιστορία του, μας παρέδωσε "αλυσοδεμένους" στους νέους κατακτητές του ΔΝΤ. Πάλι εξασφαλισμένους τους έχουν τους συνεργάτες τους οι κατακτητές μας. Πάλι οι ίδιοι μαυραγορίτες και δωσίλογοι θα επιχειρήσουν να θησαυρίσουν από την νέα κατοχή.
Η Ελλάδα ξεπουλιέται στους ξένους από τους προδότες και αυτοί διευθετούν τις τελικές μοιρασιές μεταξύ τους. Όλοι όσοι σήμερα πρωταγωνιστούν στο μέγα έγκλημα κατά της πατρίδας μας, ανήκουν στην ίδια συμμορία του Κολεγίου. Τόσο αυτοί που δρουν σε αυτήν την περίπτωση όπως ο Γιάννης Βαρδινογιάννης της Πειραιώς όσο και αυτοί που δεν αντιδρούν όπως ο Σπύρος Λάτσης ως ιδιοκτήτης και ο Νανόπουλος ως CEO της Eurobank. Τα έχουν συμφωνήσει όλα μεταξύ τους μέσα στο πνεύμα του Κολεγίου. Μέσα στο πνεύμα της συμμορίας.
Θα πάρουν οι Βαρδινογιάννηδες το Τ.Τ. και την Αγροτική για να σωθούν —τώρα που έχουν ανάγκη το "ζεστό χρήμα"— και ο Λάτσης —όταν θα έρθει η ώρα— θα "πιαστεί" από την Εθνική Τράπεζα. Γι' αυτό έβαλαν τον συμμαθητή του Νανόπουλου τον Γιωργάκη να κερδίσει πάση θυσία τις εκλογές, λέγοντας ψέματα στους Έλληνες. Γι' αυτό έβαλαν τοποτηρητή των τοκογλύφων —με υπογραφή ανώτερη της Βουλής—τον Παπακωνσταντίνου. Γι' αυτό γελάνε με τη "σκληρή" αντιπολίτευση του Σαμαρά. Γι' αυτό διατηρούν στη θέση του τον "προδότη" Προβόπουλο. Γι' αυτό όλοι οι συμμαθητές του Τζίγγερ "ενθουσιάστηκαν" από την πρόταση Σάλλα, αλλά δεν "γνώριζαν" τίποτε.
Εμείς ένα πράγμα έχουμε να τους πούμε...
Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.
Κάποτε τη γλίτωσαν. Αυτό μπορεί και να μην επαναληφθεί.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β'
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com
ΥΓ. 1
Σε οποιοδήποτε ευνομούμενο κράτος του κόσμου θα αρκούσαν αυτά τα στοιχεία για να επέμβει ένας εισαγγελέας. Όταν οι διαχειριστές και οι σφετεριστές μιας περιουσίας έχουν τέτοιες ειδικές σχέσεις μεταξύ τους, οι πόρτες των φυλακών είναι ορθάνοικτες. Πόσο μάλλον όταν αυτή η περιουσία είναι η δημόσια. Κάποιοι αντιλαμβάνονται το κράτος σαν προσωπικό τους φέουδο και δεν φοβούνται τίποτε. Δεν λαμβάνουν ούτε καν κάποια στοιχειώδη προστατευτικά μέτρα. Κάποια κουτορνίθια μαζεύονται για ποδόσφαιρο στο Κολέγιο και στα ημίχρονα μοιράζουν την κρατική περιουσία και τις κρατικές θέσεις, σαν να επρόκειτο για κληρονομιά των γονιών τους.
Με αυτόν τον απλό και απόλυτα "αξιοκρατικό" τρόπο κάποιοι συμπολίτες μας έγιναν υπουργοί και κάποιοι άλλοι πρόεδροι κρατικών οργανισμών ή τραπεζών. Απλά γνώριζαν τον "Τζίγγερ". Αυτό είναι το "κεφάλαιο" με το οποίο πορεύονται στη ζωή τους. Επαγγελματίες ..."φίλοι" του Τζίγγερ. Όταν ήταν συμμαθητές, του κουβαλούσαν τα σώβρακα και αυτός τους βόλεψε στο δημόσιο για μεγάλες "καριέρες". Τώρα ήρθε η ώρα για κάποιους από αυτούς να ξεπληρώσουν τα "γραμμάτιά" τους εις βάρος μας. Γι' αυτόν τον λόγο σε μια χώρα, που οι ικανοί δεν εξασφαλίζουν ούτε ένα απλό μεροκάματο, κάποια "καρτούν" γίνονται Υπουργοί Οικονομικών. Γνώριζαν τον Τζίγγερ. Έτρωγαν καρπαζιές από αυτόν και γι' αυτό προφανώς δεν τους έμεινε λαιμός.
ΥΓ. 2
Πόσο σκουπίδια μπορεί να είναι κάποιοι στο υπουργείο οικονομικών; Πόσο προδότες μπορεί να είναι; Υπάρχει δικαιοσύνη σ' αυτήν τη χώρα; Υπάρχει κάποιος εισαγγελέας να επέμβει και να τιμωρήσει τα καθάρματα, τα οποία καταστρέφουν τον ελληνικό λαό; Είναι δυνατόν να προσλάβουν ως εκτιμητές της προσφοράς της Τράπεζας Πειραιώς όλους τους τοκογλύφους, οι οποίοι εμπλέκονται άμεσα στην αθλιότητα της ελληνικής οικονομίας; Όλους εκείνους, οι οποίοι πιθανόν να είναι οι κρυφοί χρηματοδότες του Σάλλα; Όλους εκείνους, οι οποίοι μας έσπρωξαν στο ΔΝΤ;
Είναι για παράδειγμα δυνατόν να προσλάβουν την Goldman Sachs γι' αυτήν την δουλειά; Υπάρχουν ή όχι ασυμβίβαστα; Πώς είναι δυνατόν να "υπερασπιστεί" η Goldman Sachs τα κρατικά συμφέροντα, όταν έχει ποντάρει σε CDS άπειρα χρήματα στη χρεοκοπία του ελληνικού κράτους; Πώς είναι δυνατόν να υπερασπιστεί η Goldman Sachs τα κρατικά συμφέροντα, όταν υπάρχει η φήμη ότι η ίδια χρηματοδοτεί τον Σάλλα και άρα την συμφέρει να εκτιμήσει θετικά την πρότασή του; Πώς είναι δυνατόν να αφεθεί η τοκογλυφική αυτή συμμορία να μπει στα "άδυτα" του ελληνικού κράτους, όταν υπάρχουν στοιχεία ότι έχει πραγματοποιήσει απάτες εις βάρος του και θεωρητικά μπορεί ανά πάστα στιγμή να βρεθεί "απέναντι" σε διεθνή δικαστήρια;
http://eamb-ydrohoos.blogspot.gr/2010/09/blog-post_11.html

Η Τουρκία: Ένας γίγαντας με πήλινα πόδια


από e-mail

Ο πολιτισμός αποτελεί αποτελεσματικό όπλο της ηγεμονίας που ασκεί ένα κράτος και εντάσσεται στην γενικότερη στρατηγική του. Αξίζει να αναλύσουμε και τον παράγοντα αυτόν, που συνήθως μένει εκτός συζήτησης, όταν πρόκειται για θέματα άσκησης εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, γιατί θεωρείται ως μια παράμετρος που δεν έχει σχέση με την εξωτερική πολιτική. Μια τέτοια θεώρηση είναι παντελώς λάθος.
Φαίνεται πως η Τουρκία κατάλαβε καλύτερα την ιδεολογική – πολιτισμική ηγεμονία, που της δίνει προβάδισμα και στην γενικότερη πολιτική στρατηγική της, παράλληλα προς την στρατιωτική της ισχύ. Είναι σημαντικό να παρακολουθήσουμε εν συντομία τη στρατηγική αυτή και τις διαστάσεις της και την αναλύσουμε σε βάθος.1
Πώς οι ιθύνοντες του καθεστώτος στην Άγκυρα οικειοποιούνται τον ελληνικό πολιτισμό και όχι μόνο, για να παίξουν το ρόλο της πολιτισμικής ηγεμονίας, εκμεταλλευόμενοι τον πολιτισμό αυτό, μας αποκαλύπτει η πολιτιστική στρατηγική του Νταβούτογλου. Η ιδεολογική - πολιτισμική ηγεμονία, για την οποία μίλησε ο Γκράμσι, προηγείται της πολιτικής ηγεμονίας. Μερικές επισημάνσεις στο θέμα αυτό είναι χρήσιμες, για να καταλάβουμε πώς διεξάγεται σε ένα άλλο επίπεδο η γεωστρατηγική πολιτική.
Σε συνέδριο των πρέσβεων του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, που έγινε στο Μάρντιν της νοτιοανατολικής Τουρκίας (18 Ιανουαρίου 2010) υπό την προεδρία του ΥΠΕΞ της Τουρκίας, Νταβούτογλου, ελέχθη από τον ίδιο, ότι στη σημερινή Τουρκία, οι Τούρκοι είναι οι συνεχιστές της ιστορίας των αρχαίων πολιτισμών, οι οποίοι αναμείχθηκαν με τον τουρκικό πολιτισμό και την τουρκική κουλτούρα.
Πρόκειται για την εξιδανίκευση και τη μεταφυσική δικαίωση της τουρκικής παρουσίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι οποίες παρουσιάζονται ως αναπόφευκτοι και σταθεροί ιστορικοί παράγοντες, αλλά και προτείνονται ως θετικά πρότυπα για τον μελλοντικό κόσμο.
Παρουσιάζεται μία ειδυλλιακή εικόνα της Τουρκίας ως εξισορροπητικού παράγοντα, ο οποίος είναι απαραίτητος για τη συμβίωση και την ανάπτυξη των λαών της περιοχής. 
Αυθαίρετα, αλλά με μεγάλη σιγουριά και πειστική αυτοπεποίθηση, ο κ. Νταβούτογλου ομιλεί για ένα ιστορικό βάθος, στο οποίο η Τουρκία έχει συστατικό ρόλο.
Προικίζεται έτσι η Τουρκία με μια αρχαία παράδοση, η οποία κατά τα λεγόμενα του κ. Νταβούτογλου είναι θεμελιώδης για την οθωμανική κουλτούρα. Εδώ ο μέντορας του Ερντογάν δηλώνει ότι στοχεύει στο να καταστήσει την Τουρκία κεντρικό πόλο όλων των πολιτισμών της Εγγύς Ανατολής.
Ο ίδιος το είπε ξεκάθαρα ( πιο καθαρά δεν γίνεται) στη συνέντευξη που έδωσε στις 6/3/2011 στην εφημερίδα της Νέο - Οθωμανικής προπαγάνδας του Αλαφούζου, «Καθημερινή», επεξηγώντας τη δική του επινόηση του στρατηγικού βάθους: «Πρόκειται για μια προσπάθεια να παρουσιαστεί το στρατηγικό όραμα και ο ρόλος που πρέπει να επιδιώξει η Τουρκία, κηρύσσοντας μια νέα προσέγγιση που ονομάζεται “στρατηγικό βάθος”, με γνώμονα την ενσωμάτωση περιοχών γειτονικών με την Τουρκία, εφόσον όλοι οι λαοί που ζουν στην ευρεία αυτή περιοχή έχουν κοινά πεπρωμένα, βασισμένα στη μακρά κοινή τους ιστορία». Ο ίδιος αναφέρθηκε σε άλλη ομιλία του στην αναβίωση του Νέο – Οθωμανισμού, μιλώντας τον Οκτώβριο του 2009 στο Σαράγιεβο: «Θέλουμε μια νέα Βαλκανική, που θα βασίζεται στον πολιτικό διάλογο, στην οικονομική αλληλεξάρτηση και συνεργασία, στην ενσωμάτωση, στην πολιτισμική αρμονία και ανοχή. Αυτά ήταν τα οθωμανικά Βαλκάνια. Θα επανεγκαθιδρύσουμε αυτά τα Βαλκάνια. Οι οθωμανικοί αιώνες των Βαλκανίων είναι μια επιτυχημένη ιστορία. Σήμερα πρέπει να την επαναφέρουμε».2
Σημαντικό στην περίπτωση είναι ότι ακόμη και ο Γραμματέας των ΗΠΑ Μπαν Κι Μουν, χειραγωγούμενο της πολιτικής των ΗΠΑ και εκτελεστικό τους όργανο, επαίνεσε τα νεο - οθωμανικά οράματα του Νταβούτογλου κατά την επίσκεψή του στις 22.5.2010 στην Κωνσταντινούπολη με τα ακόλουθα λόγια: «Αφήστε να ασπαστούμε το όραμα του ΥΠΕΞ της Τουρκίας (Νταβούτογλου)».
Η Νεο - Οθωμανική θεώρηση της πραγματικότητας με το δόγμα Νταβούτογλου δεν αναφέρεται μόνο στην Βαλκανική, αλλά επεκτείνεται και στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας. Ο μεγαλοϊδεατισμός του, που φτάνει τα όρια της ύβρεως, δηλαδή της υπερφίαλης αλαζονείας και έπαρσης, επεκτείνεται και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.3 Οι δηλώσεις του αποκαλυπτικές:
«Κοινωνίες με ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη εθνική συνείδηση, δεν έχουν πεδίο στρατηγικής λογικής, θέτουν σε κίνδυνο την ιστορική τους ύπαρξη, περιθωριοποιούνται στη διεθνή σκακιέρα».4
Ο μέντορας του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, στοχοποιεί κατευθείαν και χωρίς περιστροφές τους Έλληνες, που έχουν «ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη εθνική συνείδηση».
Βέβαια υπαίτιο για την παρακμιακή αυτή πορεία της ελληνικής κοινωνίας, στην στρατηγική της υποχώρησης, όπως θα την ονόμαζα, είναι το κυρίαρχο συγκρότημα εξουσίας, του οποίου τους πολιτικούς του εκφραστές συναποτελούν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, συνεπικουρούμενα από όλες τις αποεθνοποιητικές δυνάμεις εξ αριστερών και δεξιών.5 Στην Κύπρο αντίστοιχα είναι το ΑΚΕΛ και το ΔΥ.ΣΥ.
Στην Ελλάδα συμβαίνει αυτό που τόνισε η Ρόζα Λούξεμπουργκ για τα διεφθαρμένα αστικά καθεστώτα: «Όταν πέσουν τα φράγματα και τα κατά συνθήκη στηρίγματα της ηθικής και του δικαίου, η αστική κοινωνία, της οποίας ο εσωτερικός νόμος είναι η πιο βαθιά ανηθικότητα, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, βυθίζεται αμέσως και χωρίς σταματημό στη διαφθορά και στην αλητεία».6 Ασφαλώς αυτός ο γενικός αφορισμός ισχύει για την Ελλάδα και την παρασιτική της αστική τάξη και όχι μόνο.
Θεωρώντας ο κ. Νταβούτογλου ότι, σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Τουρκία αντιπροσωπεύει ένα έθνος που αναδύεται με συγκροτημένη και σφριγηλή εθνική συνείδηση, εγείρει αξιώσεις προτύπου και παραδείγματος σε όλους τους τομείς: οικονομικό, κοινωνικό, στρατιωτικό, πολιτικό και πολιτισμικό.
Με την έννοια αυτή, προπαγανδίζει ότι είναι σε θέση και της ανήκει ο ρόλος να «επιβληθεί συμπατριωτικά», όπως λέει ο ίδιος, στα αποδυναμωμένα κράτη της περιοχής, λόγω της «εκ των έσω» φθαρμένης εθνικής τους συνείδησης και να τους υπαγάγει «απ’ έξω» στον αναδυόμενο Νέο – Οθωμανισμό, ως υποτελείς Νέο –Ραγιάδες.7
Ο εχθρός λοιπόν δεν είναι απ’ έξω, αλλά εντός των τειχών, γιατί οι κυρίαρχες δυνάμεις της παρασιτικής αστικής τάξης της πατρίδας μας 8 και οι «αριστεροδεξιοί» κολαούζοι τους, δημιουργούν στον ελληνικό λαό, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, αλλά και στον Ελληνισμό ολόκληρο, το σύνδρομο του τρόμου και την ψυχολογία της υποταγής στον Νέο –Οθωμανισμό 9, προσπαθώντας να συντρίψουν το φρόνημά και το ηθικό των Ελλήνων.
Γιατί η προκοπή και η ύπαρξη ενός λαού, όπως απέδειξε η μακραίωνη ιστορία μας, βασίζεται πρωταρχικά στο φρόνημά. Αυτό το φρόνημα, το εθνικό φρόνημα, υποσκάπτεται
Όμως ποιος είναι αυτός ο αντίπαλος, τον οποίο οι εθελόδουλοι αποεθνοποιητές θέλουν να μας παρουσιάσουν ως αήττητο μπαμπούλα, προτρέποντάς μας να σκύψουμε το κεφάλι και να προσκυνήσουμε ως άλλοι Νέο – Ραγιάδες τον Νεο - Οθωμανό αφέντη;
Γιατί αποκαλώ την Τουρκία γίγαντα με πήλινα πόδια; Θέλω τάχα τεχνηέντως να τονώσω την ψυχολογία του Έλληνα, δημιουργώντας του μια ψευδή εικόνα της γείτονος, που τελικά, αν είναι αναληθής, θα δημιουργήσει μεγαλύτερη απογοήτευση και τρόμο;
Ο αναγνώστης θα κρίνει από τα γεγονότα που θα του παραθέσω κι’ ας βγάλει ο ίδιος τα συμπεράσματά του, πέρα και μακριά από τον ψυχολογικό πόλεμο που του γίνεται από τα περισσότερα Μέσα Μαζικής «Αποβλάκωσης» και Αποχαύνωσης», που ανήκουν στην ξενόδουλη, παρασιτική αστική τάξη της πατρίδας μας και έχουν χαρακτηριστικά γκεμπελικής προπαγάνδας. Στην άρχουσα αυτή τάξη, που υπηρετώντας τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των «άσπονδων ατλαντικών και υπερατλαντικών φίλων μας», για να καρπούται κάτι από τη λεία, θέλει να μας υπαγάγει ως δορυφόρο στον Νέο – Οθωμανισμό του Νταβούτογλου.10
Ο δημοσιογράφος Σάββας Ιακωβίδης στην εφημερίδα της Κύπρου «Σημερινή», 27/12/2010, δημοσίευσε ένα άρθρο, που για την Ελλάδα είναι σημαντικό, αλλά πέρασε απαρατήρητο. Στο άρθρο αυτό, με τίτλο: «Αρχίζει η διχοτόμηση της Τουρκίας;», τονίζει ανάμεσα στα άλλα και τα εξής αποκαλυπτικά: «Επαναστατικά γεγονότα ενδέχεται να συντελεσθούν σύντομα στην περιοχή μας, με δραματικές και σεισμικές εκτυλίξεις σε όλη την Ευρύτερη Μέση Ανατολή και την Ευρασία». Και συνεχίζει: «Το Συνέδριο για τη Δημοκρατική Κοινωνία στο Ντιγιάρμπαρκιρ υιοθέτησε σχέδιο για τη Δημοκρατική Αυτονομία εντός των συνόρων της Τουρκίας με δικαίωμα αυτοοργάνωσης των Κούρδων. Το σχέδιο εισηγείται ένα νέο συμβόλαιο μεταξύ Τούρκων και Κούρδων, με τη λειτουργία τοπικού Κουρδικού Κοινοβουλίου, καθώς και ελεύθερα κουρδικά τοπικά συμβούλια.
Η Άγκυρα πανικοβλήθηκε και ο Τούρκος πρόεδρος Γκιουλ αποφάσισε να περάσει τις δύο τελευταίες ημέρες του χρόνου στο Ντιγιάρμπακιρ για να εκτονωθεί η κατάσταση, εξαιτίας της επίσημης χρήσης της κουρδικής γλώσσας από δήμους της ΝΑ Τουρκίας, της δημιουργίας δίγλωσσων επιγραφών και του αιτήματος για δημοκρατική αυτονομία…Ο βουλευτής του κόμματος, Μπενγκί Γιλντίζ, δήλωσε στην τουρκική «Χουριέτ» (22/12/2010) πως «αν η κυβέρνηση δεν λάβει σοβαρά υπόψη τις θέσεις μας, αν μας κλείσει, τότε κάποιοι μπορεί να πουν ότι «τα όπλα θα πάρουν τη θέση του διαλόγου», όπως έγινε πριν από λίγους μήνες…. Τι επιδιώκουν οι Κούρδοι; Αν ανακηρύξουν ανεξάρτητο κράτος στο Βόρειο Ιράκ, θα διεκδικήσουν εδάφη από την Τουρκία και διέξοδο στη θάλασσα. Αυτό θα σημαίνει δύο σεισμικές και καταλυτικές εξελίξεις για ολόκληρη την περιοχή: Πρώτον, την κατάρρευση του Ιράκ και την τριχοτόμησή του, με όλα τα συνεπακόλουθα για την περιοχή. Δεύτερον, τη διχοτόμηση της Τουρκίας, που είναι ο χειρότερος εφιάλτης της».
Το άρθρο αυτό επισημαίνει την πιθανή αντίδραση των ΗΠΑ: «Πώς θα αντιδράσουν σε ανακήρυξη κουρδικού κράτους και σε διχοτόμηση της Τουρκίας; Η απάντηση ίσως βρίσκεται σε ανάλυση Αμερικανού ειδικού, όπου επισημαίνεται ωμά ότι:
« Ένα ελεύθερο Κουρδιστάν, εκτεινόμενο από το Ντιγιάρμπακιρ στην Ταυρική, θα αποτελεί το πλέον φιλοδυτικό κράτος στην περιοχή μεταξύ Βουλγαρίας και Ιαπωνίας».11
Στην περίπτωση των Κούρδων μιλάμε για έναν πληθυσμό 30 -35 εκατομμυρίων περίπου, όπως προαναφέραμε. Και να ήθελε ή Άγκυρα, κατά τη γνωστή της μέθοδο, να τους εξολοθρεύσει, όπως τους Έλληνες, τους Αρμένιους και τους Ασσύριους, να κάνει δηλαδή γενοκτονία, είναι αδύνατο να το πετύχει.12
Το καθεστώς της Άγκυρας σε σχέση με τους Κούρδους, βρίσκεται σ’ ένα τρομερό δίλλημα. Ή θα εκδημοκρατιστεί και δώσει στους Κούρδους, πιθανόν και σε άλλες εθνότητες, τη δυνατότητα να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, που μπορούν να φθάσουν έως και την απαίτηση για αυτοδιάθεση και αυτονομία, που μπορεί να σημαίνει και απόσχιση, ή θα γυρίσει σε αυταρχικές και κατασταλτικές δράσεις απέναντί του, που θα δημιουργούν διαρκή ένταση και ανωμαλία, όπως αποδεικνύουν και τα πρόσφατα γεγονότα. Αποτελεί για την Τουρκία ένα πρόβλημα ζωής και θανάτου της κεμαλικής Τουρκίας.
Τελικά μέσος δρόμος δεν υπάρχει, όπως δείχνουν και οι δηλώσεις του Γκιουλ για εκδίκηση εναντίον των Κούρδων του PKK, στις 19.10.2011. Τα λευκά κελιά στην Τουρκία είναι γεμάτα από Κούρδους και αντικαθεστωτικούς.
Ένα δεύτερο σημαντικό γεγονός που δεν έχει εκτιμηθεί από τους διάφορους αναλυτές είναι η αυξανόμενη αντιπαλότητα ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισραήλ. Υπάρχουν ποικίλες προβλέψεις για την μελλοντική εξέλιξη αυτής της αντιπαλότητας, που οδήγησε μάλιστα και στο γνωστό επεισόδιο με το υποτιθέμενο πλοίο της ειρήνης Μαβί Μαρμαρά.13 Άλλοι πιστεύουν ότι θα βρεθεί τρόπος να διευθετηθεί το θέμα με κάποιο εύσχημο τρόπο, γιατί τα συμφέροντα των ΗΠΑ επιβάλουν τη συνεργασία των δύο κρατών. Άλλοι αντιθέτως ισχυρίζονται πως αυτή η αντιπαλότητα θα πάρει μόνιμο χαρακτήρα και θα δημιουργήσει μεγαλύτερες προστριβές στο μέλλον. Η σημερινή πραγματικότητα επιβεβαιώνει προς το παρόν την δεύτερη εκδοχή.
Σε ένα άρθρο της η εφημ. «Αυγή», αναλύει την πλήρη αλλαγή των συνθηκών στην περιοχή, με τίτλο: «Τουρκία - Ισραήλ: Το διαζύγιο», 2.9.2011.
«Με βάση λοιπόν τα ως άνω δεδομένα, η τουρκική πολιτική ηγεσία επιδεικνύει σταθερή αδιαλλαξία, μετρώντας “φίλους κι εχθρούς” στη Μέση Ανατολή, μέσα σε ένα περιβάλλον ευμετάβλητο όσο ποτέ. Εμμένει στις νεο-οθωμανικές της φιλοδοξίες, αυτοδεσμευόμενη στις φιλοαραβικές της επιλογές όχι μόνο για να ικανοποιήσει το ισλαμιστικό αίσθημα της τουρκικής κοινής γνώμης, αλλά και για να περισώσει την ενότητα της επικράτειάς της, έναντι πιθανών κουρδικών αξιώσεων αυτονομίας ή ανεξαρτησίας, στο πνεύμα “διαμαρτυρίας και ανατροπής” που κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος όχι μόνο στην γειτονική Συρία και στον υπόλοιπο αραβικό κόσμο αλλά και στα δυτικά think-tank, που δείχνουν να ακολουθούν τις εξελίξεις παρά να τις προβλέπουν.
Έτσι, δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν η Τουρκία να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των αράβων πολιτών για ελευθερία και δημοκρατία από τη μια, ενώ από την άλλη να συνεχίζει την στρατιωτική της συνεργασία με το εβραϊκό κράτος.
Από την άλλη, τα συγκρουόμενα συμφέροντα με το Ισραήλ στο τομέα της ενέργειας, με επίκεντρο τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Κυπριακής ΑΟΖ και του Ισραήλ, που θα εξασφαλίσουν τόσο στην Κυπριακή Δημοκρατία όσο και στο Ισραήλ ενεργειακή αυτονομία σε βάθος χρόνου 150 ετών, δεν επιτρέπουν άλλη επιλογή παρά τη διάσπαση του άξονα Άγκυρας-Ιερουσαλήμ...
Οι νεο-οθωμανικές ασκήσεις επί χάρτου ακούγονται ευχάριστα στην κοινή γνώμη της γείτονος και ιδιαίτερα δημοφιλείς προς εσωτερική κατανάλωση. Άλλωστε, οι ισλαμιστικές κορώνες και οι εκδηλώσεις μουσουλμανικής αλληλεγγύης αποτελούν πρωτόγνωρα συστατικά για την μέχρι τώρα σταθερά προσανατολισμένη στα κεμαλικά ιδεώδη σύγχρονη Τουρκία.
Η εφαρμογή τους όμως και η επικράτηση του σύγχρονου τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού στη Μέση Ανατολή και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο κατά το δόγμα Νταβούτογλου, σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν εύκολη υπόθεση».14
Η άποψή μου είναι ότι όσο η Άγκυρα θέλει να παίζει το ρόλο του προστάτη των ισλαμικών κρατών και θα μένει συνεπής σ’ αυτή την πολιτική, το χάσμα ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισραήλ θα βαθαίνει. Η αλήθεια αυτή, εν είδη νομοτέλειας θα επιβεβαιώνεται συνεχώς, έστω κι’ αν γίνονται προσπάθειες από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ να γεφυρώσει το χάσμα, για λόγους γεωστρατηγικούς, όπως τονίσαμε σε άλλο σημείο.
Επιπλέον θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το Ισραήλ είναι σε θέση να ελέγξει και να δημιουργήσει, οποτεδήποτε θέλει, προβλήματα στην Τουρκία για διάφορους λόγους από τους οποίους ο σημαντικότεροι είναι οι ακόλουθοι:
1. Το Ισραήλ διαθέτει ένα πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι που συντάσσεται με τα συμφέροντα του ισραηλινού κράτους, εάν και εφόσον αυτά διακινδυνεύουν. Αυτό είναι δεδομένο, όσο κι’ αν στους κόλπους του τυχόν εξυφαίνονται κατά καιρούς κάποιες διαφορετικές αντιλήψεις και εκτιμήσεις και όσο κι’ αν η επίσημη εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον προσπαθεί με διάφορους τρόπους να γεφυρώσει το χάσμα. Όσο λοιπόν η Τουρκία θα προσπαθεί να αυξάνει την επιρροή της στα μουσουλμανικά κράτη, τόσο το Ισραήλ θα απομακρύνεται από την «σύμμαχο» Τουρκία και θα προειδοποιεί και το ΝΑΤΟ να είναι επιφυλακτικό στα ανοίγματα της Τουρκίας προς το Ιράν και τη Συρία, που αποτελούν τους δεδηλωμένους αντιπάλους των ΗΠΑ.
2. Το Ισραήλ εκπαιδεύει, μαζί με τους Αμερικανούς, τις μυστικές υπηρεσίες και το στρατό του ανεξάρτητου κράτους των Κούρδων στο Βόρειο Ιράκ (Νότιο Κουρδιστάν), που δημιούργησαν βασικά οι Αμερικανοί με τη βοήθεια των Ισραηλινών. Ανά πάσα στιγμή είναι σε θέση να προκαλέσουν εκρηκτικές καταστάσεις μέσα στην ίδια την Τουρκία, ενισχύοντας και καθοδηγώντας το εργατικό κόμμα του Κουρδιστάν PKK (τα όπλα θα αντικαταστήσουν τη θέση του διαλόγου), που μπορούν να πάρουν και τη μορφή «τρομοκρατικών» δραστηριοτήτων, που είναι σε θέση να αποδιοργανώσουν τελείως το τουρκικό καθεστώς, αλλά και τα γειτονικά προς το Ισραήλ εχθρικά καθεστώτα, όπως αυτό του Ιράν και της Συρίας, που έχουν στην επικράτειά τους κουρδικούς πληθυσμούς. (Εκατομμύρια Κούρδοι ζουν στις μεγαλύτερες πόλεις της Τουρκίας). Γι’ αυτό ο Ερντογάν περιορίζεται σε ανέξοδους λεονταρισμούς ενάντια στο Ισραήλ. Γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να πράξει απολύτως τίποτε εναντίον του.
Το Ισραήλ παραμένει η μεγαλύτερη και ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη στην περιοχή της Μέσης Ανατολής αδιαμφισβήτητα. Επιπλέον, αν απειληθεί η ύπαρξή του, διαθέτει και πυρηνικά όπλα, που δεν θα δίσταζε να τα χρησιμοποιήσει. Ενεργεί πάντοτε -και αυτό δεν έχει αλλάξει στην ιστορία του: «Πολλαπλό κτύπημα αντί απλού χτυπήματος».
Το Ισραήλ είναι πραγματικά ένα ανεξάρτητο κράτος, όπου ο πολίτης σέβεται το κράτος και το κράτος σέβεται τον πολίτη. Και αυτό σχεδόν σε «απόλυτη» μορφή. Δεν έχει καμία σχέση με το κομματικό παρακράτος του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας και το διαλυμένο και φαύλο κομματικό κράτος, που μας έφερε στο χείλος του γκρεμού. Επιπλέον είναι ένα κράτος με προχωρημένη τεχνολογία στα στρατιωτικά συστήματα και όχι μόνο. Τέλος είναι σε θέση ανά πάσα στιγμή, σε μια κρίσιμη εμπόλεμη κατάσταση (έκτακτη), να κινητοποιήσει όλο της το λαό, που είναι εκπαιδευμένος για την αποστολή αυτή, πέρα και από την συμπαράσταση που θα έχει από τις ΗΠΑ.
3. Το σχέδιο του αρχιτέκτονα της εξωτερικής πολιτικής Νταβούτογλου, να προσεταιριστεί τις μουσουλμανικές χώρες, έχει τεράστια προβλήματα, γιατί αυτός ο χώρος είναι διασπασμένος, με φοβερές αντιθέσεις και αντιπαλότητες και σκοντάφτει κυρίως σε δύο αξεπέραστα εμπόδια.
Το πρώτο έχει να κάνει με αυτή την ίδια την ισλαμική θρησκεία. Υπάρχουν θανάσιμες και αξεπέραστες αντιθέσεις μεταξύ των Σουνιτών και των Σιιτών. Σιίτες είναι οι κάτοικοι του Ιράν, και στην πλειοψηφία τους, οι του Ιράκ, κυρίως στο Νότο. Υπάρχει αγεφύρωτο μίσος μεταξύ τους, που φτάνει σε αιματηρές διενέξεις. Οι Ιρανοί ποτέ δεν θα επιτρέψουν στην σουνιτική Τουρκία να ασκήσει την επιρροή και την εξουσία της στον κόσμο των Σιιτών. Θα ήταν αδιανόητο να το επιτρέψει. Επιπλέον διαισθάνεται τον κίνδυνο που διατρέχει να περικυκλωθεί από καθεστώτα, που κυριαρχούν οι Σουνίτες, όπως είναι η Τουρκία, το Αφγανιστάν και Πακιστάν που ελέγχονται από τις ΗΠΑ. Ανάμεσα στο Ιράν και την Τουρκία υπάρχει μια κρυφή λυκοφιλία, γιατί επιπλέον η κάθε μία θέλει να δημιουργήσει και αυξήσει συγχρόνως τη ζώνη επιρροής της.
Η αντιπυραυλική συστοιχία που εγκατέστησε πρόσφατα η Τουρκία στα σύνορά της με το Ιράν, ήταν πρωτοβουλία της Τουρκίας και όχι των ΗΠΑ, όπως λανθασμένα εικάζεται. Αυτό προκύπτει μάλιστα από συνέντευξή του Μενσούρ Ακυκιούν, Τούρκου καθηγητή του Πανεπιστημίου Κουλτούρ της Κωνσταντινούπολης και Διευθυντή του Κέντρου Παγκόσμιων Πολιτικών Τάσεων, που παρακολουθεί από κοντά την τουρκική εξωτερική πολιτική και την περιοχή.
Ορισμένα αποσπάσματα από τη συνέντευξή του στην Νεσέ Ντουζέλ, που δημοσιεύτηκε στην εφημ. ‘Ταράφ”, στις 2/1/2012, με τον τίτλο «Κλείνουν οι πύλες της Τουρκίας στο νότο» είναι διαφωτιστικά, ακόμη και για τους άπιστους Θωμάδες:
«ΕΡ : Σε ποιο σημείο νομίζετε ότι βρίσκονται σήμερα οι σχέσεις Τουρκίας-Ιράν;
ΑΠ : Οι σχέσεις Τουρκίας-Ιράν δεν μπορεί να είναι πλέον λαμπρές. Το Ιράν είναι μια χώρα που κατέχει πυρηνικά όπλα. Ενώ εμείς είμαστε μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και αντιλαμβανόμαστε το Ιράν ως απειλή. Αλλιώς δεν θα τοποθετούσαμε στο Κιουρετζίκ την αντιπυραυλική ασπίδα. Όταν αύριο το Ιράν θα έχει πυρηνικό οπλισμό, πράγμα που μοιάζει βέβαιο, τότε θα αποτελεί μια σοβαρή απειλή και για την Τουρκία, η οποία θα πρέπει να λάβει αντίστοιχα μέτρα. Αυτό σημαίνει την τοποθέτηση στρατού στα σύνορα, την τοποθέτηση πυραυλικών συστημάτων».
Πολύ σημαντική είναι και η επισήμανση που κάνει ο καθηγητής Γιάννης Μάζης, σχετικά με τις θρησκευτικές διενέξεις και αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα μουσουλμανικά κράτη. Γράφει χαρακτηριστικά, ανάμεσα στα άλλα, εν είδη ρητορικών ερωτήσεων: «Γιατί άραγε το Κάιρο, λαμπρή έδρα του Αραβικού Χαλιφάτου με τους Άραβες Φατιμίδες Χαλίφες από το 909 έως το 1171 και τους Αβασίδες Χαλίφες από το 1261 έως το 1517, δηλαδή εν συνόλω πεντακόσια δέκα οκτώ έτη ενώ οι Οθωμανική δυναστεία κράτησε τη έδρα αυτή εκατό χρόνια λιγότερο και όλοι οι Άραβες ιστορικοί θρηνούν μέχρι σήμερα για το έτος 1517 όπου θεωρούν ότι κατελύθη το Χαλιφάτο, όταν ο τελευταίος Αβασίδης Χαλίφης εν Καΐρω, παρέδωσε την εξουσία του αναγκαστικώς στον Οθωμανό Τούρκο Σελήμ τον Α'; 5) Και εάν η Άγκυρα ενεθυμήθη οψίμως την Ισλαμική διακυβέρνησιν και το Χαλιφάτο15, τί να πουν δηλαδή τότε, οι Αιγύπτιοι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, κατεξοχήν υποστηρικτές και πρώτοι θεωρητικοί στην νεότερη ιστορία του θεσμού αυτού όπως και γεννήτορες του διεθνούς ισλαμιστικού κινήματος από το 1928, στην Ισμαηλία της Αιγύπτου, υπό τον Χάσαν αλ-Μπάνα; Και μάλιστα σήμερα, όπου η δύναμη της Αδελφότητός των εκφράζεται ιδιαιτέρως αυξημένη στην, μετά Μουμπάρακ, Αίγυπτο;
Τούτων δεδομένων όμως, σημειώνουμε ότι ο δυτικός κόσμος αλλά και οι ΗΠΑ ειδικότερον, θα έβλεπαν με πολύ θετικόν όμμα την απεξάρτηση της ενεργειοβόρου ευρωπαϊκής βιομηχανίας από τους αραβομουσουλμανικούς και ιρανικούς υδρογονάνθρακες».16 
Το δεύτερο αφορά τη Σαουδαραβία και τα εμιράτα που ελέγχονται, ή εν πάση περιπτώσει τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με αυτά των ΗΠΑ και συνεπώς υπόκεινται έμμεσα και στην επιρροή του εβραϊκού λόμπι, στο βαθμό που αυτό καθορίζει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή. Μια τέτοια κατάσταση ισχύει πολύ περισσότερο για την Ιορδανία και την Αίγυπτο. Βασικά θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η λεγόμενη αραβική άνοιξη είναι αμερικανοκίνητη, όπως αποκαλύπτουν τα γεγονότα.
4. Επιπλέον και αυτό επίσης δεν είναι αμελητέο, όλα αυτά τα κράτη, που ήταν κάτω από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν μπορούν να συμβιβαστούν με μια έμμεση ή άμεση τουρκική επικυριαρχία, τη στιγμή που έκαναν αγώνες ενάντια στο καταπιεστικό αυτό καθεστώς, για να απελευθερωθούν.
5. Θα προσθέσουμε ότι η ανάμειξή της Άγκυρας στα μουσουλμανικά κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης μπορούν να δημιουργήσουν προστριβές με την Ρωσία, ακόμη και με την Κίνα, που δεν τους συμφέρει να το πράξουν.
6. Ακόμη θα τόνιζα ότι ή Τουρκία με τους γείτονές της, Αρμενία, Ελλάδα, Βουλγαρία έχει ανοιχτά μέτωπα.17 Η προσπάθειά της να τα βρει με την Αρμενία απέτυχε, αφήνοντάς την στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης έκθετη, λόγω των απειλών απέλασης των 100 χιλιάδων Αρμενίων, που απέμειναν στο έδαφός της. Ακόμη και με την Συρία, παρ’ όλη την επιφανειακή φιλία, υπάρχουν προβλήματα, που έχουν να κάνουν με την ιστορική τους διαδρομή (βλ. Αλεξανδρέττα) και με τα νερά των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, αλλά και με τους Κούρδους της Συρίας, που έχουν κάθε λόγο να ενωθούν με την αυτόνομη περιοχή των Κούρδων στο Βόρειο Ιράκ. Η καταπίεση των Κούρδων στη Συρία, που ζουν στα σύνορα με την Τουρκία και το Ιράκ είναι αφάνταστη. Η κατάσταση αυτή δεν δημιουργεί μόνο στη Συρία, αλλά και στην Τουρκία ένα επιπλέον πρόβλημα.
7. Τέλος το εβραϊκό λόμπι στην Αμερική μπορεί να ανατρέψει τις ισορροπίες στην Βουλή των Αντιπροσώπων και σε σύμπραξη με το αρμενικό και ελληνικό λόμπι να καταδικάσει την Τουρκία για την γενοκτονία των Αρμενίων και, αν ενεργήσουν οι Πόντιοι και το ελληνοαμερικανικό λόμπι, να καταδικάσουν και τη γενοκτονία των Ποντίων. Αυτά τα θέματα είναι ανοιχτά και καθορίζονται, όπως φαίνεται, από τη συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντι στα γεωστρατηγικά συμφέροντας των ΗΠΑ και του Ισραήλ.18
Η Τουρκία λοιπόν θα αναγκαστεί, είτε να εγκαταλείψει την πολιτική Νταβούτογλου για τον εναγκαλισμό των μουσουλμανικών κρατών και να τα βρει με το Ισραήλ, είτε θα έχει πάντοτε την έχθρα του. Στην περίπτωση αυτή το Ισραήλ δεν συμπεριφέρεται σαν τους ψοφοδεείς και ριψάσπιδες Έλληνες πολιτικούς, Μπορεί να τους καταμαρτυρεί κανείς ο,τιδήποτε, αλλά δεν μπορεί να τους κατακρίνει, γιατί υπερασπίζονται τη χώρα τους, όπως και να το κρίνει κανείς αυτό το γεγονός. Στην πρώτη περίπτωση λοιπόν πάει στα σκουπίδια το στρατηγικό βάθος της πολιτικής Νταβούτογλου και στη δεύτερη θα έχει στο διηνεκές έναν ισχυρό αντίπαλο, που είναι αβέβαιο ή μάλλον είναι βέβαιο, τι προβλήματα μπορεί να προκαλέσει στην Τουρκία. Και στην περίπτωση αυτή δημιουργείται ένα σχεδόν άλυτο πρόβλημα.19
Το πιθανότερο είναι, σε μια δεδομένη στιγμή στο μέλλον, να προωθήσει το Ισραήλ με τη συμπαράσταση των ΗΠΑ τη δημιουργία ενός ενιαίου και ανεξάρτητου Κουρδικού Κράτους, με ενοποίηση, όπως λένε οι Κούρδοι, του Νότιου και Βόρειου Κουρδιστάν.20
Τέλος και οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ιδανικές. Η Ευρωπαϊκές χώρες έχουν ήδη καταλάβει ότι η πλήρης ένταξη της στην ευρωπαϊκή κοινότητα, θα προκαλέσει διαλυτικά φαινόμενα έως ακύρωση της συνοχής της, που ούτως ή άλλως, όπως γνωρίζουμε και λόγω της οικονομικής κρίσης και όχι μόνο, είναι επισφαλής.21 Απλώς η εμμονή της Ελλάδας αρχίζει να γίνεται για τους ευρωπαϊκούς εταίρους ανεξήγητη έως και ενοχλητική, μαζί με την αλαζονική και ορισμένες φορές προκλητική της στάση απέναντι στους Ευρωπαίους «εταίρους». Πώς είναι δυνατό να καταλάβει ένας λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος, ότι η Ελλάδα στηρίζει μετά πάθους ένα κράτος, που επιβουλεύεται παντοιοτρόπως την ύπαρξή του; Είναι κι’ αυτός ένας παραλογισμός της πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων.
Σ' όλα αυτά προστίθεται και το γεγονός της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου των υδατανθράκων από το Ισραήλ και την Κύπρο και αύριο με βεβαιότητα και της Ελλάδας, που στηρίζεται από τις δυτικές δυνάμεις.
Συνεπώς η Τουρκία δεν είναι ο γίγαντας, όπως θέλει να την εμφανίσει ο Νταβούτογλου, ούτε ο ειρηνοποιός, αλλά ο υπερφίαλος επιβουλάτορας των γειτόνων του, με τις πρόδηλες επεκτατικές, εδαφικές και άλλες, διεκδικήσεις. Οι μελλοντικές εξελίξεις στην Τουρκία καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από την πολιτική των ΗΠΑ. Η Τουρκία δεν έχει πολλά περιθώρια να εναντιωθεί στους Αμερικανούς και να παίξει κάποιον ανεξάρτητο ρόλο. Όταν τους απαγόρευσε να περάσουν μέσα από τη χώρα τους για την εισβολή στο Ιράκ, το πλήρωσε με τη δημιουργία του ημιαυτόνομου κουρδικού κράτους στο Βόρειο Ιράκ. Η συμπεριφορά των ΗΠΑ εντάσσεται μέσα στα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά σχέδιά τους στην περιοχή, που έχουν προτεραιότητα κάθε άλλης στρατηγικής. Η κατεύθυνσή τους από τα πριν, δεν είναι φυσικά δεδομένη. Εξαρτάται από παράγοντες που δεν είναι εμφανείς σήμερα. Οι εξελίξεις στο μέλλον θα δείξουν.
Όμως ένα είναι γεγονός τελικά και αυτό θέλουμε να καταδείξουμε ότι δηλαδή η Τουρκία δεν είναι άτρωτη, αλλά αντιθέτως πολλαπλώς ευάλωτη. Αυτήν την πραγματικότητα αποσιωπούν οι υποτελείς στα ντόπια και ξένα συμφέροντα ελληνικές κυβερνήσεις και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, που συνεργάζονται μαζί τους για να τρομοκρατούν τους Έλληνες πολίτες και να τους κάνουν παθητικούς δέκτες των άνομων σχεδίων τους.
Η τρομοκρατία που θέλουν να μας επιβάλουν παντοιοτρόπως τα υποτακτικά της Άγκυρας στην Ελλάδα και οι αποδομητές της εθνικής συνείδησης, δεν έχουν συνεπώς αντικειμενική υπόσταση.22

1 Βλ. Δαμιανός Βασιλειάδης, Ο Μαρξ, ο Λένιν, ο Γκράμσι και η πολιτισμική ηγεμονία της Αριστεράς, εκδ. "ΚΨΜ", Αθήνα 2011, σ. 102.
2 Βλ. και σχετικό άρθρο στο περιοδικό «Επίκαιρα» 10.3. – 16.3.2011, τεύχος 7.
3 Είναι η γνωστή θεωρία που ασπάζονται και αρκετοί θιασώτες του Νέου - Οθωμανισμού στην Ελλάδα και όχι μόνο ότι κατά την Οθωμανική περίοδο ζούσαν οι Έλληνες και οι άλλοι κατακτημένοι λαοί με ειρήνη, ευημερία και ασφάλεια. Ας μη μας παραξενεύει ότι ακόμη και ο ίδιος ο Μαρξ, γεγονός κατά τα άλλα παράδοξο, για θεμελιωτή του Μαρξισμού, μιλάει περίπου με τον ίδιο τρόπο για τους υπηκόους της Οθωμανικής Τουρκίας. Την χαρακτηρίζει μάλιστα συγκεκριμένα "πατρική" και "ανεκτική".
4 Αχμέτ Νταβούτογλου, Στρατηγικό βάθος: Η διεθνής θέση της Τουρκίας, εκδ. «Ποιότητα», Αθήνα 2010, σ. 57. Πολύ σημαντικές είναι και οι απόψεις που εκφράζει ο Βασίλειος Μαρκεζίνης στα εθνικά μας θέματα που σχετίζονται και με την Τουρκία, που αξίζει να τα μελετήσει κανείς. Βλ. για το λόγο αυτό: Βασίλειος Μαρκεζίνης, Μια νέα εξωτερική πολιτική για την Ελλάδα, εκδ. «Λιβάνης», Αθήνα 2010, σ. 279 και Η Ελλάδα των Κρίσεωνένα προσωπικό δοκίμιο, εκδ. «Λιβάνης», Αθήνα 2011. Σε πολλά θέματα η δική μας ανάλυση αποκλίνει από την ανάλυση του κ. Μαρκεζίνη, γιατί πιστεύουμε ότι στα συγκεκριμένα αυτά θέματα η ανάλυσή του είναι λανθασμένη, γιατί βασίζεται σε δεδομένα που έχουν στο μεταξύ αλλάξει.

5 Ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς, μπερδεύοντας τον ιμπεριαλισμό με τον διεθνισμό, έχει οδηγηθεί στην απαξίωση και τελικά στην απομόνωση της από την ελληνική κοινωνία και την περιθωριοποίηση της. Κι’ αυτό, γιατί εγκατέλειψε την εαμική παράδοση, την παράδοση της ΕΔΑ και τον πατριωτισμό των Ελλήνων σε δεξιούς και ακροδεξιούς κύκλους. Τρανό παράδειγμα τα γεγονότα του Αγίου Παντελεήμονα και όχι μόνο. Στη σημερινή ζοφερή κατάσταση της Ελλάδας, η Νέα Δημοκρατία σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ, φαντάζει αριστερή δύναμη. Η αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Όμως η διαφορά τους είναι μόνο σε ασήμαντες λεπτομέρειες.
6 Βλ. Ρόζα Λούξεμπουργκ, Η ρωσική επανάσταση, εκδ. «Κοροντζή», Αθήνα 1978, σ. 83.
7 Η στρατηγική αυτή του Νταβούτογλου μας παραπέμπει στη θεωρία του Λένιν για την επαναστατική συνείδηση του προλεταριάτου, που δεν παράγεται από το ίδιο, αλλά από έξω, από τους αστούς διανοούμενους επαναστάτες.
8 Λαμπρό παράδειγμα εξαίρεσης αυτού του κανόνα αποτελεί ο επιχειρηματίας κ. Π. Εμφιετζόγλου.
9 Πολλοί στρατηγικοί αναλυτές υποστηρίζουν με το δίκαιό τους ότι ένα κράτος, για να διατηρήσει την εθνική του ανεξαρτησία, πρέπει να εξασφαλίζει τρία πράγματα: Πρώτον το φρόνημά, δεύτερον μια επαρκή αποτρεπτική ισχύ και τρίτον συμμαχίες.
10 Πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι ο εκδότης Χρήστος Λαμπράκης και ορισμένοι εφοπλιστές ήταν πράκτορες της Ιντέλιτζες Σέρβις. Γι’ αυτό και η δυστοκία στο φάκελο της Κύπρου και η τελική του απόκρυψη.
11 Peters Ralf: «Blood Brothers: «How a better Middle East Would Like» Armed Forces Journal, July 5, 2006.
12 Έχει καταφέρει με βομβαρδισμούς και την καταστροφή 3.000 χωριών, για να εκδιώξει από τις εστίες τους Κούρδους, λόγω κυρίως του αγωγού Μπακού – Τσεϊχάν. Όμως αυτή τους η ενέργεια δημιούργησε επιπρόσθετα προβλήματα στην κυβέρνηση του Ερντογάν.
13 Πρόκειται για το πλοίο, στο οποίο επιτέθηκαν οι Ισραηλινοί κομάντος και σκότωσαν Τούρκους πολίτες.
14 Στον ανωτέρω χάρτη βλέπουμε να ξετυλίγονται ανάγλυφα τα μεγαλοϊδετικά σχέδια της Τουρκίας, για την αναβίωση του Νεο -Οθωμανισμού. Στον χάρτη αυτόν δεν χρωματίζονται οι υπόλοιπες χώρες της Βαλκανικής, εκτός από την Ελλάδα, τις οποίες επίσης επιβουλεύεται η Τουρκία.
15 Βλ. Κυριακός Νικολάου-Πατραγάς, Χαλιφεία και Ισλαμική Διακυβέρνησις, Ηρόδοτος, Αθήνα 2011
91 Βλ. Γιάννης Μάζης, καθηγητής Τμήματος Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, άρθρο του στην εφημ. «Εστία», 7.1.2012 με τίτλο: «Γεωπολιτική των υδρογονανθράκων και συνεργασία Ελλάδος - Κύπρου - Ισραήλ».
17 Ο Υπουργός της Τουρκίας δηλώνει ξεκάθαρα στο βιβλίο του Στρατηγικό βάθος, ότι πρόθεση της Τουρκίας είναι να ενσωματώσει τους από αυτήν αποκαλούμενους Τούρκους της Βουλγαρίας και Ελλάδας στην επικράτειά της. Έχουν δημοσιευτεί και αντίστοιχοι χάρτες.
18 Ο γνωστός δημοσιογράφος Μεχμέτ Αλί Μπιράντ σε πρόσφατο άρθρο του στην Χουριέτ, 23/12/2010, προσπαθεί, στο πνεύμα της πολιτικής του Ερντογάν, να υποβαθμίσει το θέμα.
19 Σημαντική επισήμανση αποτελεί η στροφή πρώην υποστηρικτών της Τουρκίας στο Ισραήλ, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονται διανοούμενοι και πολιτικοί αναλυτές, που πριν λίγο καιρό ήταν διαπρύσιοι υποστηρικτές της συμμαχίας Τουρκίας – Ισραήλ και τώρα είναι εναντίον.
20 Ήμουν είκοσι χρόνια πρόεδρος της «Ελληνοκουρδικής Ένωσης Φιλίας» και είμαι σε θέση να γνωρίζω τα πράγματα από μέσα.
21 Αυτή τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυρίως των κύριων πρωταγωνιστών της, δηλαδή της Γερμανίας και Γαλλίας που αποκλείουν οποιαδήποτε μορφή ένταξης, παρά μόνο ειδικής σχέσης, έχει καταλάβει και η ίδια η Τουρκία. Μόνο οι ελληνικές κυβερνήσεις επιμένουν στην ένταξη, γιατί εκτελούν εντολές «άνωθεν», που βλάπτουν ωστόσο τα συμφέροντα της πατρίδας μας.
22 Η παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου στο Ερζερούμ στις 7 Ιανουαρίου, είναι, αν μη τι άλλο, ύποπτη. Τι δουλειά έχει ένας πρωθυπουργός στη σύνοδο των τούρκων διπλωματών; Και μάλιστα, όπως σε άλλο άρθρο μου τόνισα, η σύνοδος στο Ερζερούμ έχει συμβολικό χαρακτήρα.«Θα πρέπει να του υπενθυμίσουμε πως στην συγκεκριμένη πόλη έλαβε χώρα (23 Ιουλίου με 7 Αυγούστου 1919) το καθοριστικό συνέδριο των Κεμαλικών στο οποίο και τέθηκαν οι “νομικές” βάσεις, μέσω της διακήρυξης που συνομολογήθηκε, για την πλήρη εκκαθάριση όχι μόνο του Ελληνισμού αλλά κάθε άλλου “μη Τούρκου” από την Μικρά Ασία», όπως αποκάλυψε το Ελληνικό Φόρουμ, 2/1/201. Βλ. και σχετικό μου άρθρο, αναρτημένο στο ιστολόγιό μου με τίτλο: «Ο νέος πρέσβης της Τουρκίας στην κυβέρνηση της Τρόικας στην Ελλάδα φέρει το όνομα: Γιώργος Παπανδρέου».

Δημοσίευμα που γκρεμίζει τα παραμύθια για την δήθεν τακτοποίηση του κατοχικού δανείου την δεκαετία του ’50…


http://olympia.gr/2012/08/05/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%B9/

18-4-1964 KATA ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗΝ 400.000.000 ΔΟΛΛΑΡΙΩΝ ΕΔΑΝΕΙΣΕΝ Η ΕΛΛΑΣ ΕΙΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑΝ Εάν προσθέσεις τους τόκους όλα αυτά τα χρόνια πόσα αληθινά μας χρωστούν οι Γερμανοί και Ιταλοί;

20120805-111038.jpg

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!! ΑΠΕΛΥΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΒΑΛΕ ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ ΤΟΝ ΓΑΠ ΤΖΑΜΠΑ!!!!!


Με το που έφθασε στην Κω το «Φλάινγκ Ντόλφιν Ερατώ» που κάνει το δρομολόγιο Σάμος- Κω, ο 42χρονος καπετάνιος του Νίκος Χατζηνάκης, αντικατεστάθη από την εταιρία διότι στη Σάμο δεν επέτρεψε στον Γιώργο Παπανδρέου και την οικογένεια του να μπουν στο σκάφος χωρίς εισιτήριο την προηγούμενη εβδομάδα….

8 το πρωί και το δελφίνι που εκτελεί το δρομολόγιο Σάμος -Πάτμος-Λειψοί-Λέρος και τερματισμό στην Κω έκλεινε είχε λύσει του κάβους και ήταν έτοιμο να αναχωρήσει, όταν σταμάτησε ένα αυτοκίνητο, μέσα βγήκαν δύο άνδρες και κατευθυνόμενοι στο δελφίνι τους είπαν ότι έχουν δύο επιβάτες για Πάτμο.
Ο καπετάνιος του Δελφινιού έκανε τη διαδικασία πάλι να δέσει για να πάρουν τους επιβάτες που δεν ήταν άλλοι ο Γιώργος Παπανδρέου με την σύζυγο του.
Όταν όμως πλησίασαν στον καταπέλτη και τους ζητήθηκαν τα εισιτήρια δεν είχαν. Τότε η κυρία που ήταν επί των εισιτηρίων τους είπε ότι υπάρχει ρητή εντολή από την εταιρεία να μην επιτρέπουν χωρίς εισιτήριο σε κανέναν.
Σε αυτό επέμεινε και ο καπετάνιος. Πηγαίνετε να εκδώσετε από την Εταιρεία τους είπαν. Όχι εκείνοι επέμεναν να ταξιδέψουν χωρίς εισιτήριο. Ο καπετάνιος βλέποντας ότι δεν είχε άλλη επιλογή γιατί η εντολή από την εταιρεία ήταν ρητή και ο κ. Παπανδρέου επέμενε, έδωσε εντολή να λύσουν οι κάβοι και να αναχωρήσουν χωρίς τον Κ. Παπανδρέου διότι ήδη είχε καθυστερήσει η αναχώρηση.
Όταν όμως το δελφίνι έφθασε στην Κω η εταιρεία είχε έτοιμο τον αντικαταστάτη του. 

Σημείωση: Λίγο αργότερα και μετά την αρχική δημοσίευση, για προφανείς λόγους ο καπετάνιος Νίκος Χατζηνάκης, ανασκέυασε την δήλωση του πως η εταιρεία τον απέλυσε γιατί δεν δέχθηκε να μεταφέρει χωρίς εισιτήριο τον κ. Παπανδρέου, ισχυριζόμενος πως παραιτήθηκε αυτοβούλως για λόγους επαγγελματικής ευθιξίας και η εταιρεία δεν έχει καμία σχέση….
”Έκανα την αντίσταση μου μας είπε, διότι δεν δέχομαι να κάνω το σωφεράκι του κ. Παπανδρέου που είναι ένας από αυτούς που μας έφεραν εδώ που βρισκόμαστε. [...] Παραιτήθηκα όμως για λόγους επαγγελματικής ευθυξίας. Την δυσαρέσκεια μου, πιστεύω ότι την αντιλήφθηκε ο κ. Παπανδρέου διότι όταν συναντηθήκαμε και αλληλοκοιταχθήκαμε πρέπει να σας πω ότι κατέβασε τα μάτια του[...].
Τα Συμπεράσματα δικά σας…
Λόγιος Ερμής με πληροφορίες απο patmostimes.g

Ένα– δυο μύθους (οικονομικούς) θα σας πω…


http://logia-starata.blogspot.gr/2012/08/blog-post_9759.html

Μιλούμε για το μνημόνιο, ενώ στην ουσία έχουμε να κάνουμε με δύο διαφορετικά μνημόνια. Τρία χρόνια ήδη, αυτή εδώ η χώρα ταλαιπωρείται από μια αυστηρή μονεταριστική αρχή, η οποία εκφράζεται από το πρώτο μνημόνιο, αυτό που εφαρμόζουμε. Το δεύτερο είναι αυτό των αποκρατικοποιήσεων, της διοικητικής μεταρρύθμισης και της δημιουργίας θεσμών κράτους πρόνοιας, το οποίο και δεν εφαρμόζουμε. Εφαρμόζοντας μόνο το πρώτο, των οριζόντιων δημοσιονομικών περικοπών, η Ελλάδα συνεχώς βυθίζεται στην ύφεση. Αυτό το πρώτο μνημόνιο, ενώ αρχικά μειώνει τα ελλείμματα, δημιουργεί συνθήκες μακροπρόθεσμης αύξησής τους. Γιατί μειώνοντας μόνο τους μισθούς και αφήνοντας όλα τα άλλα ίδια, αυξάνουμε μέσο και μακροπρόθεσμα τις αιτίες που προκάλεσαν τα δημοσιονομικά ελλείμματα. Θα προσπαθήσω να το αιτιολογήσω.

Πολλοί θεωρούν πως η τρόικα, αλλά πριν και πάνω απ’ αυτήν η γερμανική ηγετική ελίτ και τα οικονομικά δόγματα που κυριαρχούν σ’ αυτή τη χώρα, εφαρμόζουν έναντι της Ελλάδας μια τιμωρητική αντίληψη. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα δεν εφαρμόζεται έστω μια λαθεμένη θρησκευτική αντίληψη για την οικονομία, αλλά μια εντελώς αποτυχημένη οικονομική συνταγή. Το πρόβλημα φυσικά και δεν είναι ηθικό, είναι πρόβλημα αφενός αδυναμίας της ελληνικής πλευράς να εφαρμόσει το δεύτερο μνημόνιο που αφορά τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και αφετέρου, συνδέεται με την πίεση των δανειστών για την εφαρμογή τέτοιων δημοσιονομικών μέτρων, που δεν δίνουν ανάσες για να εφαρμοσθούν οι μεταρρυθμίσεις.

Η τρόικα ξεκινάει από το προφανές. Βλέπει το πρόβλημα που είναι τα ελλείμματα και θεωρεί πως η αυτονόητη λύση του, είναι η μείωσή τους. Η Ελλάδα όμως έχει ήδη μειώσει το πρωτογενές έλλειμμά της στα 4 δις από 23 δις που ήταν το 2009. Ισχυρίζομαι πως αν συνεχισθούν οι περικοπές μισθών και συντάξεων, όχι μόνο δεν θα μηδενισθεί το πρωτογενές έλλειμμα, αλλά θα αρχίσει να αυξάνει και πάλι. Γιατί σε συνθήκες μακροχρόνιας ύφεσης (5 χρόνια ήδη), η ασταμάτητη εφαρμογή οριζόντιων περιοριστικών πολιτικών αυξάνει και δεν μειώνει- ποσοστιαία, αν όχι και σ’ απόλυτους αριθμούς- τα ελλείμματα.

Η οικονομική αντίληψη που κυριαρχεί στις ευρωπαϊκές ελίτ είναι πως τα ελληνικά ελλείμματα οφείλονται στη μείωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της, λόγω αύξησης των μισθών και των κρατικών δαπανών. Στην Ελλάδα έγινε το ανάποδο. Μετά την είσοδό της στο ευρώ, μειώθηκε δραστικά το κόστος δανεισμού της χώρας και αυτό οδήγησε σε σπατάλες που δεν δικαιολογούνταν πρωτίστως από το επίπεδο ανταγωνισμού των προϊόντων και των υπηρεσιών της και δευτερευόντως των μισθών της.

Αντί να χρησιμοποιηθεί το χαμηλό κόστος δανεισμού για να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο, χρησιμοποιήθηκε για την ισχυροποίηση του συντεχνιασμού και την αναπαραγωγή του. Τώρα πλέον, η ασφυκτική δημοσιονομική πειθαρχία που επιβάλλεται στη χώρα, δεν επιτρέπει να γίνουν εκείνες οι αναδιανομές από το κράτος των συντεχνιών προς το κράτος των παρεχόμενων ποιοτικών υπηρεσιών στους τομείς της κοινωνικής πρόνοιας.

Η στρεβλή πορεία της χώρας νομιμοποιούνταν στο όνομα της προάσπισης των δημόσιων αγαθών, όπου ως τέτοια θεωρούνταν αυτά τα αγαθά που παράγονταν από το κράτος και όχι αυτά τα αγαθά που η διανομή τους υπόκειται σε αυστηρούς δημόσιους ελέγχους. Αυτή η σκοπίμως διαστρεβλωμένη αντίληψη για το τι σημαίνει δημόσιο αγαθό, λειτούργησε ως ιδεολογικός μηχανισμός νομιμοποίησης του συντεχνιακού κράτους.

Η Ελλάδα όμως χρειάζεται όχι απλώς να μειώσει τις δαπάνες της, αλλά να αλλάξει ριζικά το χαρακτήρα τους. Χρειάζεται να περιοριστούν δραστικά οι δαπάνες του κράτους-βιομήχανου και πελάτη του παρασιτικού ιδιωτικού τομέα και να αυξηθούν οι δαπάνες για το κοινωνικό κράτος. Δαπάνες που λόγω του μη παρασιτικού τους χαρακτήρα θα αναστείλουν την ύφεση και θα μεγεθύνουν την ανάπτυξη και το ΑΕΠ. Αντί να κλείνουν ιδρύματα, νοσοκομεία, σχολεία, μουσεία κ.λπ., χρειάζεται άμεσα να απαλλαγεί το κράτος από δαπάνες που δεν του χρειάζονται, όπως αυτές για τον κρατικό τραπεζικό τομέα, την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος και τις άλλες κρατικές βιομηχανικές δαπάνες,

Πρέπει όμως να συντριβεί και ένας καθαρά ελληνικός μύθος, ο οποίος δηλοί πως ο ιδιωτικός τομέας υποφέρει λόγω του μεγάλου κράτους. Στην Ελλάδα, ο υγιής ιδιωτικός τομέας υποφέρει από το συντεχνιακό και όχι το μεγάλο κράτος, από το οποίο όμως ζούσε πολύ καλά ο παρασιτικός ιδιωτικός τομέας, αφού αυτός ο δεύτερος στηρίζονταν στο κράτος-βιομήχανο και πελάτη των προμηθειών του. Άρα οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα δεν οφείλονται στο ότι δεν γίνονται απολύσεις στο δημόσιο, όπως κάθε λίγο και λιγάκι ζητούν κάποιοι που φαντάζονται πως είναι φιλελεύθεροι και υπέρ της ελεύθερης αγοράς, αλλά στο γεγονός πως βρίσκεται σε κρίση το συντεχνιακό κράτος. Αν υπήρχε ένα ισχυρό κράτος υπηρεσιών στον τομέα της πρόνοιας, το κόστος δεν θα ήταν τόσο μεγάλο για τον ιδιωτικό τομέα. Το αδύναμο κράτος υπηρεσιών επιβαρύνει το μη μισθολογικό κόστος στην ιδιωτική παραγωγή και την ίδια την ανταγωνιστικότητά της .

Άρα η λύση δεν βρίσκεται στις γενικευμένες απολύσεις στο δημόσιο (15.000 τώρα, όπως κραυγάζουν μερικοί «φιλελεύθεροι»), αντιθέτως εκεί κρύβεται ο διάβολος της βαθύτερης ύφεσης, ούτε βεβαίως στην οριζόντια και γενική μείωση των δαπανών. Αυτές οι δύο λύσεις, είναι ο δρόμος που θα βαθύνει ακόμη περισσότερο την ύφεση. Η λύση βραχυπρόθεσμα βρίσκεται στην αναδιανομή των δαπανών από το κράτος-βιομήχανο, προς το κράτος-υπηρέτη των πολιτών και μεσο-μακροπρόθεσμα σ’ επενδυτικά σχέδια που θα αναδιατάσσουν τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και φυσικά στην παράταση του προγράμματος εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας. Μπορούμε να πείσουμε τους δανειστές μας για κάτι τέτοιο;

Γιώργος Σιακαντάρης


Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου