Φόνισσα
«Η Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη παρουσιάζεται από το Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας σε διασκευή και δραματουργική επεξεργασία των Στρατή Πασχάλη και Στάθη Λιβαθινού και σκηνοθεσία του τελευταίου. Μετά την περσινή Μπερνάντα Άλμπα του Λόρκα, φέτος, η Μπέτυ Αρβανίτη υποδύεται μια επίσης κακή γυναίκα, αλλά συνάμα και τον δυσκολότερο, ίσως, ρόλο της καριέρας της, σε ένα επίσης, ποιητικό σχεδόν, κείμενο, όπως είναι η μουσική γλώσσα των διηγημάτων του Παπαδιαμάντη. Αυτή τη φορά παρακολουθούμε την θιασάρχη και πρωταγωνίστρια σε ένα πολύ διαφορετικό ρόλο από ότι μας έχει συνηθίσει μέχρι τώρα. Όχι απλά παίζει μια γριά, αγράμματη γυναίκα, σε ένα (οποιοδήποτε θα μπορούσε) Ελληνικό χωριό, αλλά αναδύεται μέσα από την άμμο και παραμένει σε όλη την παράσταση εκεί, χωμένη στο χώμα! Σχεδόν όλη η σκηνή του θεάτρου έχει μετατραπεί σε ένα σκάμμα γεμάτο άμμο, από το οποίο η Μπ.Αρβανίτη δεν βγαίνει ποτέ, ίσα ίσα βυθίζεται όλο και πιο βαθιά, ενώ γύρω από αυτή, σαν σχολιαστές του αγώνα που παρακολουθούμε, στέκονται και κινούνται οι υπόλοιποι ηθοποιοί
(Τζ. Παπαδοπούλου, Λ. Μιχαλοπούλου, Λ. Μελεμέ, Π. Παναγόπουλος, Χ. Χαραλάμπους).
Η ηρωίδα, η Χαδούλα, σκεφτόμενη πόσο υποφέρουν οι γονείς προσπαθώντας να εξασφαλίσουν την προίκα για κάθε κορίτσι που φέρνουν στον κόσμο, θεωρεί κατάρα για την οικογένεια, τα πολλά θηλυκά παιδιά! Η ίδια υπέφερε πολλές ταπεινώσεις πριν και μετά το γάμο της καθώς και στην προσπάθεια της να μεγαλώσει τις κόρες της και να τις προικίσει και έφθασε να πιστεύει ότι, σκοτώνοντας μικρά κορίτσια, τα απαλλάσσει από τη φρικτή τους μοίρα και βοηθά και τους γονείς τους! Ξεκινώντας από την εγγονή της, την μικρή Χαδούλα, γίνεται σιγά σιγά μια κατασυρροήν δολοφόνος! Είναι, όμως, απλά μια δολοφόνος ή συνάμα μια πρόδρομος του φεμινισμού και επαναστάτρια, που ωστόσο δεν παύει να ενεργεί σατανικά; Μήπως, το ότι θεωρεί ότι προσφέρει θεϊκή υπηρεσία την κάνει ένα εν δυνάμει μοντέλο ψυχιατρικής ανάλυσης; Η Φόνισσα δεν είναι τέρας, έχει ενοχές για όσα κάνει, αλλά αυτό δεν την σταματάει. Είναι σαν ηρωίδα αρχαίας τραγωδίας που τα βάζει με τα Θεία, που σκοτώνει όπως η Μήδεια το ίδιο της το αίμα για έναν ανώτερο, κατά τη γνώμη της, σκοπό! Ίσως είναι στα όρια της τρέλας, ίσως πάλι όχι.
Δεν ξέρω αν ο λόγος που δεν ένιωσα να απογειώνομαι από μια τέτοια παράσταση, ήταν ότι έχω δει παλιότερα (το 1998) αυτό το διήγημα του Παπαδιαμάντη ερμηνευμένο από την Λυδία Κονιόρδου σε μια εκπληκτική παράσταση σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, με ελάχιστα σκηνικά αντικείμενα και με ζωντανή μουσική. Εκεί η Κονιόρδου μετουσιωνόταν σε κάτι άλλο!! Όσοι, όμως, δεν είχατε την τύχη να δείτε εκείνη τη θρυλική παράσταση, μη χάσετε τότε κι αυτή την πολύ καλή παράσταση στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, στην Κυψέλη...
Tenorman: OPERA CHAOTIQUE
Και να κλείσουμε με κάτι ευχάριστο. Μετά από μια επιτυχημένη περιοδεία και απίστευτες Τετάρτες στο Faust bar, o Tenorman και η παρέα του μεταφέρονται όλες τις Δευτέρες του Φλεβάρη στο Half Note για να μας κάνουν και πάλι να ξελιγωθούμε στα γέλια. Ο Tenorman (Γιώργος Τζιουβάρας) και ο Voodoo Drummer, δύο ταλαντούχοι αλλά και περιέργοι τύποι (όπως καταλαβαίνετε από το όνομα τους), δημιούργησαν τους Opera Chaotique και παρουσιάζουν μια μοναδική παράσταση που συνδυάζει διαφορετικά είδη μουσικής, όπως Opera, Jazz, Cabaret, Musical και άλλα, όλα μέσα από μια κωμική ιστορία, σε ένα συνδυασμό με αυτοσχεδιασμούς και στιγμιαία αλληλεπίδραση με το κοινό, που ήδη κέρδισε την εύνοια του Βερολινέζικου τύπου και όχι μόνο.
Μέσα σε τρεις πράξεις ο Δον Ζουάν και η Κάρμεν, το Φάντασμα της Όπερας, ο Figaro και ο Charles Bukowski με τον Faust, μπλέκουν σε περιπέτειες και πρωταγωνιστούν σε μια σουρεαλιστική κωμικοτραγική ιστορία. Δώστε προσοχή όταν την αφηγούνται∙ δεν πρόκειται για ένα απλό μουσικό δρώμενο! Τους δύο δημιουργούς πλαισιώνουν κι άλλοι τραγουδιστές guest, καθώς και δύο χορεύτριες, δημιουργώντας μια πρωτότυπη μουσικοθεατρική παράσταση με αρχή, μέση, αλλά ίσως όχι τέλος!!!! Τρεις Δευτέρες έμειναν για το HALF NOTE JAZZ CLUB στο Μετς, όπου με 12e μπορείτε να απολαύσετε μια θεραπεία γέλιου, σε μια παράσταση που ποτέ δεν θα μπορούσατε να φανταστείτε, αν δεν είχατε γνωρίσει τον Τένορμαν...
(Πρόσφατη συνέντευξη:
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ από τα προηγούμενα άρθρα (www.attikipress.gr ):
«Το τέλος & η αρχή» Φούρνος
«Η Παρέλαση» Θέατρο του Νέου Κόσμου
«I will survive» Θησείον
«Το ημερολόγιο του Αδάμ & της Εύας» Επί Κολωνώ
«Ο Μαρξ στο Σόχο» Ιλίσια
«Κολχάας» Τόπος Αλλού
«Αγαπητέ αγαπημένε...» Sui Generis
«Αμερικάνικος Βούβαλος» Πορεία «Η ζωή στο θέατρο» RabbitΗole
«Ιστορίες Μετροπάθειας» Studio Μαυρομιχάλη
«Απιστία» Studio Πλαταιών
«Ερωτόκριτος» Ακροπόλ
«Caveman» Coronet
«Ωχ... τα νεφρά μου» Studio Κυψέλης
Ο Λουκάνικος είναι αναμφίβολα ένα από τα πρόσωπα της χρονιάς, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλον τον κόσμο, γεγονός άλλωστε που υπογράμμισε και η ανάδειξή του από το περιοδικό TIME ως το σκύλο της χρονιάς.
Η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (Κρεατινής) ονομάζεται Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη, επειδή την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ή λειώνουν το λίπος από τα χοιρινά και ο μυρωδάτος καπνός (τσίκνα) είναι διάχυτος παντού. Από αυτή την τσίκνα, λοιπόν, έχει πάρει και το όνομά της η Πέμπτη και λέγεται Τσικνοπέμπτη.
