Λαός για λύπηση... - Από τον Βασίλη Μπόνιο

http://www.kourdistoportocali.com/articles/9853.htm

                Η ανυπόληπτη πολιτική μας ηγεσία μας κατάντησε λαό για λύπηση από τη παγκόσμια κοινότητα.
Είναι ταπεινωτικό για μένα, για σένα, για όλους μας να παρακολουθείς  τις εκδηλώσεις συμπαράστασης  να πληθαίνουν.
Το «είμαστε όλοι Έλληνες» που ακούγεται όλο και πιο συχνά με ταπεινώνει, δεν με κάνει υπερήφανο. Με κάνει να αισθάνομαι   σαν πολίτης  πνευματικά και ψυχικά σακάτης.
Κι αν το σκεφθείς  μόνο ένας σακάτης λαός θα εμπιστευόταν τη ζωή του στη σημερινή πολιτική  ηγεσία των ολίγιστων.
Σ’ ένα Πρόεδρο Δημοκρατίας ο οποίος  επί δύο χρόνια συνεργεί-με το να μη παραιτείται-στη δολοφονία των συμπολιτών του.
Σ΄ ένα Γιώργο Παπανδρέου ο οποίος  αποδείχθηκε πολιτικός φλώρος, όταν ήλθαν τα δύσκολα. Παρότι τριγυρνούσε σαν παλαβός τον κόσμο και είχε επαφές με την παγκόσμια ηγετική ελίτ  στην πολιτική και την οικονομία,  δεν διέθετε  την εξυπνάδα με τις κατάλληλες κινήσεις  να σώσει τη παρτίδα.
Σ έναν Αντώνη Κομανέτση ο οποίος αποδείχθηκε η μεγαλύτερη φούσκα της διετίας. Ο ζόρικος επανα-διαπραγματευτής υπογράφει με τρέλα για χατήρι της τρόικας.
Σ΄έναν Καρατζαφέρη ο οποίος συνεπής στον λαικισμό του κινήθηκε ανάμεσα στον Καραμπέρη και τον Παπαδήμο.
Σ΄ έναν συνταγματολόγο ο οποίος υποδύεται τον υπ. Οικονομικών και ανερυθρίαστα βάζει παράνομα χαράτσια, όπως αυτό της ΔΕΗ.
Άφησα  για το τέλος τον περίεργο κίτρινο Παπαδήμο ο οποίος παρότι «τεχνοκράτης»  δέχθηκε να τεθεί επικεφαλής  ενός πολύχρωμου ασκεριού 50 νοματαίων που αντιπροσωπεύουν-με ελάχιστες εξαιρέσεις-το βαθύ σκοτεινό κράτος της μεταπολίτευσης που μας οδήγησε ως εδώ…
Όλοι τους-με τη δική μας ανοχή-μας μετέτρεψαν σε δακτυλοδεικτούμενο προς λύπηση για λαό και μάλιστα εν καιρώ ειρήνης.


Υπάρχει κάτι πιο ταπεινωτικό στη κλίμακα της  εθνικής αξιοπρέπειας;