Pfizer, Ozempic και οι εγχώριοι nouveau riche - H θανάσιμη παρενέργεια του Ozempic!

 https://kourdistoportocali.com/news-desk/pfizer-ozempic-kai-egchorioi-nouveau-riche/

Oι Cabot και οι αναλώσιμοι

Mάλιστα το καλοκαίρι του 2019 που τίποτε δεν προμήνυε την επιχείρηση planδημία που θα ακολουθούσε-τίποτε εκτός από δύο πολύ “ενδιαφέροντα” συνέδρια με την χορηγία της Ε.Ε και με θέμα το πως μπορεί να πεισθεί η παγκόσμια κοινή γνώμη να λαμβάνει εμβόλια-οι προετοιμασίες με μορφή στρατιωτικής επιχείρησης είχαν ήδη ξεκινήσει με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ σε ολόκληρο το κόσμο να έχουν επιστρατευθεί για τις ανάγκες της προπαγάνδας.

Η Κίνα είχε δώσει τη συγκατάθεσή της για την εκτόξευση, του Made in USA ιού στο έδαφός της, την ίδια μέρα (18 Οκτωβρίου 2019) που στη Wuhan βρισκόταν σε εξέλιξη η Τελετή Εναρξης  Παγκοσμίων Στρατιωτικών Αγώνων ενώ στη Νέα Υόρκη (εντελώς συμπτωματικά) το Ιδρυμα Gates και το WEF διοργάνωναν το περίφημο ΕVENT 201- μια προσομοίωση Πανδημίας!

[Διαβάστε αναλυτικά ΕΔΩ]

Έχοντας λοιπόν επενδύσει τεράστια κεφάλαια στον αφανισμό της δυτικής οικογένειας και αφού κατάφεραν να τρυπήσουν το 70% του παγκοσμίου πληθυσμού θα ήταν τουλάχιστο ανακόλουθο να σπεύδουν να προσφέρουν ακίνδυνα χάπια αδυνατίσματος στη ματαιοδοξία του Hollywood και στο συρφετό των απανταχού επαγγελματιών κοσμικών ανάμεσά τους και η εγχώρια κοσμική Hamas της εμμηνόπαυσης η οποία ζει μέσα από το κουτσομπολιό, την ίντριγκα με τις Μέγαιρες της Αυλής και κυρίως τη ζηλοφθονία κάθε φορά που αισθάνονται την απειλή από την παρουσία ενός νέου, γοητευτικού και ταλαντούχου πλάσματος.

Θα ήταν λοιπόν ανακόλουθο εάν οι μεγαλομέτοχοι της Pfizer όπως η BlackRock, η Vanguard και η  State Street  με τις δύο πρώτες να τις βρίσκουμε ανάμεσα και στις μεγαλομετόχους της Novo Nordisk που παράγει το Ozempic χάρη στους οποίους επικρατεί παγκόσμια σιγή ασυρμάτου για τις παρ-ενέργειες των εμβολίων COVID-19 να αισθανθούν απειλή ή αγωνία για τη μετοχή τους σε περίπτωση που το Ozempic και τα αντίστοιχα σκευάσματα είχαν παρενέργειες.

Θα ήταν επίσης ανακόλουθο να είχαν πρεμούρα για το εάν η αθηναική nouveau riche (με τα κλεμμένα και τα χρεωστικά και αγύριστα) αντιμετώπιζε θανάσιμες παρενέργειες από τα σκευάσματά τους. Το αντίθετο. Ακριβώς αυτό συμβαίνει λοιπόν εδώ. Άλλωστε ο Ορισμός της Ασθένειας φέρνει τη σφραγίδα μίας εκ των οικογενειών που τους “ανήκει” ο κόσμος.  Της Οικογένειας Rockefeller.

[Δείτε στη συνέχεια]Το πιο χυδαίο όλων είναι η προθυμία και η βουλιμία με την οποία οι αναλώσιμοι-ανάμεσά τους και η εγχώρα elite-σπεύδουν να δώσουν γη και ύδωρ για τον θάνατο του γείτονα (βλέπε κατσίκα) σε μία προσπάθεια να διασωθούν οι ίδιοι.

   

Μόνο που η απόσταση που πρέπει να καλύψει η εγχώρια elite είναι τουλάχιστο 3 αιώνων ώστε να μπορέσει να συλλέξει τα ψίχουλα από το τραπέζι του deep state. Ανάμεσα στις ελάχιστες εξαιρέσεις που το deep state επιτρέπει την πρόσβαση είναι κάποιοι σπουδαίοι Έλληνες, η Τέχνη των οποίων κερδίζει την διεθνή αναγνώριση.

Με αφορμή την περίφημη υπόθεση των Coldplay στην οποία συμπρωταγωνίστησαν οι Andy Byron και Kristin Cabot (σύζυγος μέλους μίας εκ των παλαιοτέρων οικογενειών της Βοστώνης και ιδιοκτητών της State Street) το Κουρδιστό Πορτοκάλι αναζήτησε το αφιέρωμα των Νew York Τimes στην Οικογένεια της Βοστώνης που «μιλούν μόνο στον Θεό»

Στέλεχος ανθρώπινου δυναμικού σε σκάνδαλο απιστίας των Coldplay παντρεύτηκε μέλος μιας από τις παλαιότερες και πλουσιότερες οικογένειες στη Βοστώνη: «Οι Cabots μιλούν μόνο στον Θεό»

Το στέλεχος ανθρώπινου δυναμικού στο επίκεντρο ενός σκανδάλου απιστίας που έγινε viral παντρεύτηκε μέλος μιας από τις παλαιότερες και πλουσιότερες οικογένειες στη Βοστώνη.

Η Kristin Cabot, η οποία βρίσκεται σε άδεια από την εργασία της στην Astronomer μετά το περιστατικό που έγινε viral φαίνεται να είναι παντρεμένη με τον ιδιοκτήτη του Privateer Rum, Andrew Cabot, σύμφωνα με αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο φερόμενος ως εγκαταλελειμμένος σύζυγος είναι μέλος μιας “βαθιάς” οικογένειας της Βοστώνης, της οικογένειας Cabots, η οποία ελέγχει μία από τις 3 εταιρίες που κυβερνούν τον κόσμο, την State Street.

(Oι άλλες δύο είναι η Vanguard και η BlackRock).

Η περιουσία των Cabots εκτείνεται σε γενιές και εκτιμήθηκε σε 200 εκατομμύρια δολάρια σε ένα profile της οικογένειας στους New York Times το 1972.

Αυτό αντιστοιχεί σε 15,4 δισεκατομμύρια δολάρια το 2025.

Ο πλέον διαγραμμένος λογαριασμός της Kristin Cabot στο LinkedIn έδειξε ότι υπηρετεί ως «μέλος του συμβουλευτικού συμβουλίου» στη Privateer Rum.

Τα αρχεία ακινήτων δείχνουν ότι αγόρασαν ένα σπίτι αξίας 2,2 εκατομμυρίων δολαρίων στις ακτές του New Hampshire νωρίτερα φέτος.

Η οικογένεια Cabot είναι μια από τις αρχικές φυλές «Βραχμάνων της Βοστώνης» που έλεγχαν τη Νέα Αγγλία για αιώνες – μια λέσχη τόσο παλιά, και διακεκριμένη που οι Ιρλανδο-Καθολικοί Kennedys μένουν έξω στο κρύο-καθ΄υπερβολή!

Η οικογένεια έκανε την περιουσία της στην αιθάλη, γνωστή στους κύκλους της βιομηχανίας ως «μαύρο άνθρακα», ένα βασικό συστατικό στα ελαστικά αυτοκινήτων, και χρονολογείται από τη Νέα Αγγλία εδώ και 10 γενιές.

Η οικογένεια είναι τόσο γνωστή στη Βοστώνη, που λέγεται τοπικά ότι οι «Cabots μιλούν μόνο στον Θεό».

Aυτό δεν σημαίνει ότι προσεύχονται-όπως οι υπόλοιποι-και επίσης δεν είναι ιδιαίτερα χαρούμενοι που υπάρχουν 8 δις ανόητοι και υπό αφανισμό στη γη. Είμαστε δε βέβαιοι πως ο απατηθείς σύζυγος Andrew εύχεται ο εραστής της Kristin, πρώην CEO της Astronomer, Andy Byron, να έχει λάβει το εμβόλιο Τύχης-Ευθανασίας COVID-19.

Cabots. Aπό την αιθάλη στον Θεό

Για να δούμε λοιπόν, τι έγραφε στις 12 Μαρτίου 1972 στους Times της Νέας Υόρκης ο Michael C. Jensen για τους Βοστωνέζους Cabots.

circa 1960: Mrs Henry Cabot Jnr with her children (left to right) Henry Bromfield Cabot III, Camilla Foote Cabot and Andrew Hull Cabot, sitting on a car in the driveway of their home, ‘Rollingstones’, Manchester, New Hampshire. (Photo by Slim Aarons/Getty Images)

ΒΟΣΤΩΝΗ 1972— Οι Cabots της Βοστώνης, οι οποίοι είναι τόσο κοινωνικά άψογοι που σύμφωνα με έναν τοπικά δημοφιλή εδάφιο μιλούν μόνο στον Θεό. Βρίσκονται στην κορυφή μιας από τις μεγαλύτερες κληρονομημένες περιουσίες της Νέας Αγγλίας, η οποία εκτιμάται σε περισσότερα από 200 εκατομμύρια δολάρια έγραφε ο Michael C. Jensen στους Νew York Times στις 12 Μαρτίου 1972.

Οι Cabots ζουν στη Νέα Αγγλία εδώ και 10 γενιές, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας τους έχει συσσωρευτεί τα τελευταία 90 χρόνια, και από μια πολύ απίθανη πηγή -soot (καπνιά, αιθάλη, στάχτη) αιθάλη, ή πιο ευγενικά, carbon black (αιθάλη- οποιαδήποτε από μια ομάδα έντονα μαύρων, λεπτοδιαμερισμένων μορφών άμορφου άνθρακα, που συνήθως λαμβάνεται ως αιθάλη από μερική καύση υδρογονανθράκων, χρησιμοποιείται κυρίως ως ενισχυτικό μέσα σε ελαστικά αυτοκινήτων και άλλα προϊόντα από καουτσούκ, αλλά και ως εξαιρετικά μαύρες χρωστικές ουσίες υψηλής καλυπτικότητας σε μελάνι εκτύπωσης).

Κάθε ελαστικό αυτοκινήτου απαιτεί μια γενναιόδωρη ποσότητα αυτού του υλικού, και οι περιουσίες των Cabots έχουν αυξηθεί μαζί με τον αριθμό των αυτοκινήτων στο δρόμο.

Εκτός από τη βιομηχανία αιθάλης, μέλη της οικογένειας Cabots σε προηγούμενες γενιές παραδοσιακά υπηρετούσαν σε επαγγέλματα όπως η ιατρική, η νομική, τα χρηματοοικονομικά, η διδασκαλία και η Υπηρεσία Εξωτερικών.

Πολλοί από τους νεότερους Cabots έχουν επίσης στραφεί σε αυτούς τους τομείς, αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι η οικογένεια αρχίζει σιγά σιγά να αλλάζει, και τουλάχιστον κάποιοι από την τελευταία γενιά μπορεί να επαναστατούν.

Για παράδειγμα, ο 24χρονος γιος ενός από τους βασιλείς Cabots της Βοστώνης περιφρόνησε την οικογενειακή παράδοση της φοίτησης στο Harvard College και αντ’ αυτού ζει μια ήσυχη, ασυνήθιστη ζωή σε ένα διαμέρισμα στον τέταρτο όροφο στο υποβαθμισμένο South End της πόλης.

Υπάρχουν τρεις Cabots με σημαντικούς ρόλους στους επιχειρηματικούς και οικονομικούς κύκλους της Βοστώνης, όλοι απόγονοι του Samuel Cabot, ο οποίος ξεκίνησε την αρχική περιουσία το 1812 αφού παντρεύτηκε την Eliza Perkins, κόρη ενός πλούσιου εμπόρου.

Οι τρεις, όλοι μακρινοί ξάδερφοι, είναι:

¶Louis (προφέρεται LOUee) W. Cabot, 50 ετών, πρόεδρος της Cabot Corporation, της 387ης μεγαλύτερης βιομηχανικής εταιρείας της χώρας. Ο Louis, η σύζυγός του και τα παιδιά του κατέχουν μετοχές της Cabot Corporation αξίας άνω των 8 εκατομμυρίων δολαρίων. Η συνολική αξία των μετοχών της οικογένειας Cabot στην εταιρεία ήταν περίπου 140 εκατομμύρια δολάρια όταν η μετοχή βρισκόταν στο απόγειό της στα μέσα του 1971 και τώρα αξίζει περίπου 106 εκατομμύρια δολάρια.

Ο Paul C. Cabot, ο 73χρονος, γκρινιάρης πρόεδρος της State Street Investment Corporation, του οποίου η προσωπική περιουσία ξεπερνά τα 4,5 εκατομμύρια δολάρια και ο οποίος διετέλεσε για 17 χρόνια ταμίας του Harvard University.

Ο Samuel Cabot, πρόεδρος της Samuel Cabot, Inc., μιας μικρής εταιρείας κατασκευής χρωμάτων με ετήσιες πωλήσεις περίπου 4 εκατομμυρίων δολαρίων που ιδρύθηκε από τον παππού του το 1877.

Ο Louis Cabot, εγγονός του ιδρυτή της Cabot Corporation και κορυφαίος επιχειρηματίας της οικογένειας, δήλωσε σε μια συνέντευξη ότι ένιωθε ότι ο πιο σημαντικός ρόλος του σε αυτό που ήταν σε μεγάλο βαθμό μια οικογενειακή επιχείρηση για δύο γενιές ήταν να τη μετατρέψει από ιδιωτική σε δημόσια εταιρεία.

Η επιχείρηση καταχωρήθηκε ως…

Δύο Cabots που παίζουν σημαντικούς ρόλους στη Βοστώνη είναι ο Louis W., κορυφαίος, 50χρονος πρόεδρος της Cabot Corporation, και ο Paul C., ο 73χρονος, γκρινιάρης πρόεδρος της State Street Investment Corporation. Αλλά ο Jamie Cabot, γιος του Louis, στα 24 του χρόνια εγκατέλειψε το Cabot life‐style για ένα διαμέρισμα στον τέταρτο όροφο στο South End, στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης το 1968.

Η εταιρεία είναι πλέον ευρέως διαφοροποιημένη και παρόλο που η αιθάλη εξακολουθεί να είναι το πιο σημαντικό προϊόν της, κατασκευάζει επίσης τιτάνιο, υπερκράματα, βαρέα μηχανήματα και μια ποικιλία άλλων προϊόντων.

Η αιθάλη χρησιμοποιείται ως ενισχυτικό μέσο σε ελαστικά και επίσης ως χρωστική σε μελάνι, πλαστικά, επιστρώσεις και χαρτί.

Εκτός από τον Louis Cabot, ο οποίος διευθύνει ένα chief executive office με τον πρόεδρο της εταιρείας, Robert A. Charple, το μόνο άλλο μέλος της οικογένειας Cabot που δραστηριοποιείται αυτή τη στιγμή στην εταιρεία είναι ο John G. L. Cabot, πρώτος ξάδερφος του Louis, ο οποίος είναι διευθυντής ευρωπαϊκών δραστηριοτήτων για την αιθάλη.

Στο roster της εταιρείας, αλλά ανενεργός, βρίσκεται επίσης ο Thomas D. Cabot, πατέρας του Louis, ο οποίος είναι επίτιμος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου και ομότιμος διευθυντής.

Η συνολική αμοιβή του Louis από την εταιρεία πέρυσι ήταν 204.000 δολάρια και του John 48.508 δολάρια. Επιπλέον, ο Louis και η άμεση οικογένειά του κατέχουν περισσότερες από 220.000 μετοχές της εταιρείας, αξίας άνω των 8 εκατομμυρίων δολαρίων, και ο John κατέχει 119.000 μετοχές, αξίας 4,5 εκατομμυρίων δολαρίων.

Η οικογένεια στο σύνολό της κατέχει σχεδόν τις μισές από τις 5,5 εκατομμύρια μετοχές της εταιρείας. Αυτές οι μετοχές είναι ευρέως διασκορπισμένες μεταξύ δεκάδων απογόνων του Godfrey Cabot, μακράν του πλουσιότερου κλάδου της οικογένειας Cabot.

Εκτός από τη διεύθυνση της Cabot Corporation, ο Louis είναι διευθυντής αρκετών άλλων εταιρειών, όπως η New England Telephone Company και η Owens-Corning Fiberglas Corporation. Διετέλεσε επίσης διευθυντής της άτυχης Penn Central Transportation Company και είπε ότι εξακολουθεί να αγωνίζεται εναντίον αγωγών που προέκυψαν από την πτώχευση της εταιρείας.

Όπως οι περισσότεροι συγγενείς του, πολλοί από τους οποίους ήταν εκατομμυριούχοι, ο Louis Cabot είπε ότι δεν θεωρούσε τον εαυτό του πλούσιο. Στην πραγματικότητα, η οικογένεια δεν έχει δημιουργήσει το είδος της ασπίδας γύρω από τον εαυτό της που είναι χαρακτηριστικό άλλων πλούσιων οικογενειών όπως οι Pews της Philadelphia και οι Mellons του Pittsburgh.

Ούτε διαθέτει οικογενειακή εταιρεία χαρτοφυλακίου που συντονίζει τις μετοχικές της συμμετοχές, διαχειρίζεται τα καταπιστεύματά της και φροντίζει για τους οικογενειακούς λογαριασμούς.

Ως επί το πλείστον, τα καταπιστεύματα και οι κληρονομιές που έχουν μεταβιβαστεί από μια γενιά προς την επόμενη διατηρείται σε μια ποικιλία τραπεζών και ιδρυμάτων. Επιπλέον, επειδή το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας βρίσκεται σε μετοχές της Cabot Corporation και περιορίζεται σε έναν κλάδο της οικογένειας, δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη για μια οικογενειακή εταιρεία χαρτοφυλακίου.

Ο δεύτερος σημαντικός Cabot στους επιχειρηματικούς κύκλους της Βοστώνης είναι ο μακρινός ξάδερφος του Louis, Paul. Οι δύο άνδρες κατάγονται από γιους του Samuel Cabot. Ο Paul, ο οποίος έχει γίνει κάπως κουφός και διαβάζει τα ψιλά γράμματα μέσα από έναν μεγεθυντικό φακό που κρατάει πρόχειρο, είναι πρόεδρος της State Street Investment Corporation, καθώς και εταίρος στην State Street Research and Management Company, η οποία τη διαχειρίζεται.

Διευθυντής της State Street από το 1924, ο Paul κατέχει τώρα 92.458 μετοχές της εταιρείας, αξίας άνω των 4,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Η εταιρεία είναι μια εταιρεία επενδύσεων διαχείρισης ανοιχτού τύπου με καθαρά περιουσιακά στοιχεία άνω των 400 εκατομμυρίων δολαρίων.

Ο Paul περνάει μεγάλο μέρος του χρόνου του ταξιδεύοντας και χαλαρώνοντας, «και δίνω στους συνεργάτες μου συμβουλές, τις οποίες σπάνια λαμβάνουν υπόψη», αστειεύτηκε σε μια πρόσφατη συνέντευξη.

Πρώην διευθυντής εταιρειών όπως η Ford και η B. F. Goodrich, εξακολουθεί να υπηρετεί ως διαχειριστής της Eastern Gas and Fuel, είπε.

Ίσως ο Paul να είναι περισσότερο γνωστός, ωστόσο, για τα 17 χρόνια που υπηρέτησε ως ταμίας του Harvard University. Μεγάλο μέρος του βάρους που κουβαλούσε στην περιοχή της Βοστώνης προερχόταν από το γεγονός ότι ήταν ο επικεφαλής επιβλέπων ενός χαρτοφυλακίου στο Harvard που αυξήθηκε από περίπου 200 εκατομμύρια δολάρια το 1948 σε περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο δολάρια το 1965.

Το τρίτο σημαντικό business executive μεταξύ των Cabots, αν και σε μικρότερη κλίμακα, είναι ο Samuel, ο οποίος προεδρεύει της εταιρείας χρωμάτων που αρχικά στήριζε τον παππού του, ο οποίος ονομαζόταν επίσης Samuel, και τον αδελφό του παππού του, Godfrey, ο οποίος πέθανε το 1962 σε ηλικία 101 ετών. Ο Godfrey αποσχίστηκε το 1887 για να ιδρύσει τον πρόδρομο αυτού που είναι σήμερα η Cabot Corporation, μια επιχείρηση που σύντομα επισκίασε την οικογενειακή εταιρεία χρωμάτων.

Το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας της οικογένειας Cabot βασίζεται κυριολεκτικά στην αιθάλη, το βρώμικο μαύρο υπόλειμμα από την καύση πετρελαίου.

Ο Godfrey, ο παππούς του νυν προέδρου της Cabot Corporation, ανακάλυψε κατά τη διάρκεια περιπλανήσεων (όποιος γυρίζει, μυρίζει) γύρω από τα πετρελαϊκά και φυσικά πεδία της δυτικής Πενσυλβάνια ότι η βιομηχανία μαστιζόταν από αιθάλη, τα υπολείμματα άνθρακα από τις εκροές αερίου και τα διυλιστήρια. Κατασκευάζοντας ή αποκτώντας εγκαταστάσεις, έφτασε να ελέγχει 10 μονάδες αιθάλης και αργότερα επεκτάθηκε στην παραγωγή και διανομή φυσικού αερίου.

Στην πραγματικότητα, μόλις πριν από τρεις ημέρες, η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Ενέργειας-Federal Power Commission, εξουσιοδότησε την Distrigas Corporation, θυγατρική της Cabot Corporation, να ξεκινήσει την πρώτη μακροπρόθεσμη εισαγωγή υγροποιημένου φυσικού αερίου στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Εκτός από την κατασκευή της Cabot Corporation, ο Godfrey έδωσε εκατομμύρια σε φιλανθρωπικούς σκοπούς και χρηματοδότησε επίσης το βραβείο Maria Moors Cabot για την πρόοδο ή τη διεθνή φιλία στο Δυτικό Ημισφαίριο για συντάκτες εφημερίδων και συγγραφείς.

Αν και οι Cabots υποβαθμίζουν τον πλούτο τους, δεν υπάρχει αμφιβολία για την κοινωνική τους θέση στη Βοστώνη.

Οι πρώτοι Cabots, που άκμασαν στη Βοστώνη τον 15ο αιώνα και στις αρχές του 19ου αιώνα, ήταν ναυτικοί και απλοί ψάλτες, και, σύμφωνα με την οικογενειακή ιστορία, απέκτησαν περισσότερους κουρσάρους στον πόλεμο του 1812 από οποιαδήποτε άλλη οικογένεια της Μασαχουσέτης- Massachusetts.

Η οικογένεια ασχολήθηκε επίσης με το εμπόριο σκλάβων και αργότερα με το εμπόριο οπίου, όπως και οι περισσότεροι απλοί ψάλτες της Νέας Αγγλίας εκείνης της εποχής. Στα μεταγενέστερα χρόνια, οι Cabots έκαναν μεγάλες επιχορηγήσεις σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και εκπαιδευτικά ιδρύματα όπως το Harvard, το Massachusetts Institute of Technology-ΜΙΤ, το Norwich University και την Perkins School for the Blind.

Ένας από τους αγαπημένους στίχους του Godfrey ήταν ένας σατιρισμός της ιδέας ότι οι Cabots και οι κοινωνικοί τους συνάδελφοι Lowells βρίσκονταν στην κορυφή της ιεραρχίας της πόλης.

Μια εκδοχή του στίχου λέει τα εξής: Και αυτή είναι η παλιά καλή Βοστώνη, η πατρίδα του φασολιού και του μπακαλιάρου, όπου όπου οι Lowells μιλούν μόνο στους Cabots και οι Cabots, μιλούν μόνο στον Θεό.

Παρά τον προσανατολισμό τους στη Βοστώνη, δεν ζουν όλοι οι Cabots στη Νέα Αγγλία. Για παράδειγμα, ο Francis H. Cabot, ένα μέλος της φυλής από τη Νέα Υόρκη.

Παρόλο που υπάρχει ένα Cabot foundation, δεν είναι μεγάλο και το μεγαλύτερο μέρος των δωρεών της οικογένειας έχει γίνει μέσω άμεσων επιχορηγήσεων. Για παράδειγμα, περίπου το 9% των μετοχών της Cabot Corporation κατέχεται από το Harvard, το M.I.T., το Norwich και ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα.

Ο Francis H. Cabot παίρνει τη γενεαλογία του αρκετά σοβαρά ώστε να διατηρεί ένα δίτομο ιστορικό της οικογένειας στο σπίτι του, είναι συνεργάτης στην επενδυτική εταιρεία Train, Cabot & Associates στην Park Avenue.

Ο Francis επίσης, τείνει να υποβαθμίζει τον πλούτο και τα επιχειρηματικά επιτεύγματα της οικογένειας, υποστηρίζοντας ότι «οι Cabots όλα αυτά τα χρόνια ενδιαφέρονταν για δύο πράγματα – το ένα είναι να παντρεύονται πλούσιες γυναίκες και το άλλο είναι το ομαδικό τραγούδι».

Πράγματι, ο γιος του Godfrey, ο Thomas, κάποτε σχολίασε κυνικά το ίδιο θέμα. «Οι Cabots πήραν τα χρήματά τους με τον δύσκολο τρόπο», είπε.

Σημειώστε> «Ο Samuel [ο προπάππους του] πήγε να εργαστεί για τον T. H. Perkins, έναν σπουδαίο έμπορο και πλοιοκτήτη. Παντρεύτηκε την κόρη του αφεντικού».

Τι γίνεται με τη νεότερη γενιά; Ο Samuel 3d ακολουθεί σαφώς τα βήματα του πατέρα του, του παππού του και του προπάππου του ως στέλεχος της Samuel Cabot, Inc. Ομοίως, ο John G. L, του οποίου ο πατέρας John Moors Cabot πέρασε την καριέρα του στην Υπηρεσία Εξωτερικών, εργάζεται για την Cabot Corporation.

Επιπλέον, ένας από τους νεότερους αδελφούς του Louis, ο Edmund, φοιτά στην Harvard Medical School, η ανιψιά του φοιτά στο Radcliffe και ο γιος του Francis είναι τελειόφοιτος στο Harvard College.

Υπάρχουν, ωστόσο, εξαιρέσεις στο μοτίβο. Ο γιος τού Louis, James, που η οικογένεια και οι φίλοι του αποκαλούν Jamie, ζει από το εισόδημα της κληρονομιάς του, φοιτώντας στη Orson Welles Film School στο Cambridge με μερική απασχόληση και αφιερώνει μεγάλο μέρος του χρόνου του σχεδιάζοντας ένα ταξίδι με canoe στον Καναδά αυτή την άνοιξη.

Μοιράζεται με έναν συγκάτοικο ένα λιτά επιπλωμένο διαμέρισμα με κόστος 165 δολάρια το μήνα σε μια υποβαθμισμένη περιοχή της Βοστώνης, απολαμβάνει να παίζει κιθάρα και περιστασιακά υποδέχεται τους επισκέπτες ξυπόλυτους. Απόφοιτος του Amherst College το 1970, εξακολουθεί να αναζητά ένα νόημα στη ζωή και αισθάνεται ότι μια καριέρα στην οικογενειακή επιχείρηση είναι πολύ έξω από αυτό που αναζητά.

Και ακόμη και για τα μέλη της οικογένειας που ακολουθούν πιστά τις παραδόσεις των Κάμποτ, υπάρχουν αλλαγές. Ο Samuel 3d (Γ’), για παράδειγμα, απέφυγε το Harvard για το Dartmouth, υπηρέτησε στο Ειρηνευτικό Σώμα στη Χιλή, παντρεύτηκε μια Χιλιανή και ονόμασε τον γιο του, τον όγδοο κατά σειρά Samuel Cabot στο σόι, Samuel Gallardo Cabot.

Ωστόσο, οι αποκλίσεις από τον οικογενειακό κανόνα δεν είναι εντελώς καινούργιες. Ένας πρόγονος της οικογένειας, ο Eliot Cabot, ο οποίος γεννήθηκε το 1899, είχε μια επιτυχημένη αλλά βραχύβια καριέρα ως ηθοποιός και τελικά είχε ένα τραγικό τέλος.

Αφού φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Harvard και το Cambridge University στη Βρετανία, ακολούθησε καριέρα στη σκηνή του Broadway και η Cornelia Otis Skinner τον πρότεινε για ρόλους, εμφανιζόμενος σε πολλά θεατρικά έργα.

Ωστόσο, το 1938, μετά από μια σειρά νευρικών κρίσεων και απόπειρες να αυτοκτονήσει πηδώντας από παράθυρα και αναχώματα, πέθανε, μόλις οκτώ ημέρες πριν από τα 39α γενέθλιά του.

Επειδή οι σημερινοί Cabots είναι τόσο διασκορπισμένοι και τόσο πολυάριθμοι, λίγες οικογενειακές παραδόσεις επισκέψεων και πάρτι παραμένουν. Μερικά μέλη της οικογένειας, ο Jamie και ο θείος του Edmund, για παράδειγμα, βλέπουν ο ένας τον άλλον περιστασιακά για σκι ή άλλες δραστηριότητες.

Ωστόσο, ως επί το πλείστον, οι Cabots ακολουθούν χωριστούς δρόμους, εκμεταλλευόμενοι τον πλούτο και τις διασυνδέσεις που τους φέρνει το όνομά τους και περιοδικά δυσανασχετώντας με το γεγονός ότι πρέπει να εξηγήσουν για εκατοστή φορά ότι ναι, είναι ένας από τους Cabots που μιλάει μόνο στον Θεό.

Ωδή στους Αναλώσιμους

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν το εύρος και το βάθος της ευγονικής διάθεσης με την οποία Οικογένειες όπως οι Cabot αντιμετωπίζουν τους πάσης φύσεως και απανταχού της γης αναλώσιμους υποταχτικούς.

Το θαυματουργό φάρμακο του Hollywood μόλις κατέστρεψε 1.800 ζωές.

Οι χρήστες του Ozempic ανέπτυξαν μια τρομακτική ασθένεια εν μία νυκτί.

Και δεν μπορεί να θεραπευτεί.

Τώρα, το Ozempic αντιμετωπίζει αγωγή ύψους 2 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ δολαρίων.

Ιδού η καταστροφική παρενέργεια που κράτησαν κρυφή: Αναπτυγμένο από την Novo Nordisk, η άνοδος του Ozempic ήταν ασταμάτητη.

Ξεκίνησε το 2017 και έγινε πολιτιστικό φαινόμενο όταν διασημότητες ανακάλυψαν τις επιδράσεις του στην απώλεια βάρους.

Οι πωλήσεις εκτοξεύτηκαν πάνω από 20 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.

Αλλά κάτι σκοτεινό συνέβαινε στο παρασκήνιο… Οι ασθενείς ανέπτυσσαν NAION.

((Nonarteritic Anterior Ischemic Optic Neuropathy-Μη αρτηριτική πρόσθια ισχαιμική οπτική νευροπάθεια).

Αιφνίδια, μόνιμη απώλεια όρασης. Καμία προειδοποίηση. Κανένας πόνος.

Φανταστείτε να ξυπνάτε χωρίς να βλέπετε, με «μια κουρτίνα να πέφτει» πάνω από τα μάτια σας.

Αλλά το χειρότερο; Το NAION είναι μη αναστρέψιμο.

Μια μελέτη JAMA του Ιουλίου 2024 έριξε μια βόμβα:

«Οι χρήστες του Ozempic αντιμετώπιζαν 7 φορές υψηλότερο κίνδυνο απώλειας όρασης».

Ωστόσο, η Novo Nordisk δεν ενημέρωσε ποτέ τις προειδοποιητικές ετικέτες της… Μέχρι τον Ιούνιο του 2025, το φράγμα έσπασε.

1.800 ενεργές αγωγές κατέκλυσαν τα δικαστήρια – μια 5πλάσια αύξηση σε μόλις ένα χρόνο.

Οι ενάγοντες ισχυρίζονται ότι η Novo Nordisk γνώριζε τους κινδύνους, αλλά επέλεξε τα κέρδη έναντι της ασφάλειας των ασθενών.

Τα στοιχεία συνεχίζουν να αυξάνονται: Δανοί ερευνητές βρήκαν κάτι ανησυχητικό.

Πριν από το Ozempic, μόνο το 5% των περιπτώσεων NAION αφορούσαν διαβητικούς. Μετά την κυκλοφορία του; Αυτός ο αριθμός αυξήθηκε στο 25%.

Οι ετήσιες περιπτώσεις σχεδόν διπλασιάστηκαν από 68 σε 150.

Αλλά εδώ είναι το περίεργο:

Παρά την έκρηξη των δικαστικών διαφορών, η ζήτηση δεν έχει επιβραδυνθεί.

Οι ασθενείς εξακολουθούν να παρακαλούν για συνταγές – τα οφέλη για την απώλεια βάρους υπερτερούν των κινδύνων όρασης στο μυαλό τους.

Τρομακτικό.

Αυτό δημιουργεί μια άνευ προηγουμένου κατάσταση: Πιθανοί διακανονισμοί της Novo Nordisk;

1 εκατομμύριο δολάρια ανά υπόθεση απώλειας όρασης.

Με σχεδόν 2.000 αγωγές και τον αριθμό τους, μιλάμε για δισεκατομμύρια σε ευθύνη.

Ωστόσο, η μετοχή τους μόλις που έπεσε.

Γιατί; Η απάντηση αποκαλύπτει όλα τα λάθη με τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες: Η επιτυχία σε αυτή την κλίμακα δημιουργεί από μόνη της τύφλωση.

Όταν εκτυπώνετε 20 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, μερικές χιλιάδες αγωγές φαίνονται διαχειρίσιμες.

Μέχρι να μην είναι!

Η νομική διαδικασία μόλις ξεκινά… η MDL αριθ. 3094 του περιφερειακού δικαστηρίου θα καθορίσει τη μοίρα της Novo Nordisk.

Το βασικό ερώτημα: Τι γνώριζαν τα στελέχη και πότε;

Εάν εσωτερικά έγγραφα δείξουν ότι έθαψαν τους κινδύνους για την όραση, σίγουρα θα αναγκαστούν να παραδεχτούν νομικά;

Ειδικά λαμβάνοντας υπόψη την καταστολή της RFK στις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες…Οι κυματικές επιπτώσεις έχουν ήδη ξεκινήσει.

Άλλοι κατασκευαστές GLP-1 (Ανάλογα του γλυκαγονόμορφου πεπτιδίου 1 (GLP-1)-Glucagon-like peptide-1 (GLP-1) analogues) όπως η Eli Lilly, αντιμετωπίζουν παρόμοιο έλεγχο. Ο FDA μπορεί να επιβάλει προειδοποιήσεις μαύρου κουτιού.

Οι πρακτικές συνταγογράφησης θα μπορούσαν να αλλάξουν εν μία νυκτί.

Αλλά να τι πρέπει πραγματικά να προσέξετε: Το Ozempic πέρασε από ιατρική ανακάλυψη σε νομική καταστροφή σε 18 μήνες.

Δεκαετίες έρευνας. Δισεκατομμύρια σε επενδύσεις.

Χάθηκαν.

Αλλά υπάρχει μια τεράστια ευκαιρία εδώ: Όταν οι εταιρικές μάρκες καταρρεύσουν…

Οι μάρκες που χτίζουν εμπιστοσύνη βήμα βήμα, οι επωνυμίες που αναπτύσσουν πραγματικές ανθρώπινες συνδέσεις είναι εκείνες που έρχονται για να μείνουν.

Οι χρήστες του Hollywood

Σε ένα στούντιο για πρόβες, στο συγκρότημα της MGM στο Χόλιγουντ, το 1952, η Debbie Reynolds κατέρρευσε δίπλα στο πιάνο. Βρισκόταν στη μέση της προετοιμασίας της για το «Singing in the Rain», που θα ήταν ο πρώτος πρωταγωνιστικός της ρόλος για την εταιρεία, δίπλα στον Gene Kelly, και η πρώτη φορά που θα έπρεπε, στην πραγματικότητα, να χορέψει.

Ήταν 19 ετών, είχε τρεις δασκάλους και έκανε πρόβες οκτώ ώρες την ημέρα.

Πονούσε παντού, έγραψε στην αυτοβιογραφία της 60 χρόνια αργότερα, «περισσότερο από όλα στο μυαλό και στα πόδια μου». Ξάπλωσε εκεί, κάτω από το πιάνο, μέχρι που ο Fred Astaire εμφανίστηκε για να την πείσει να σηκωθεί ξανά. Δεν επρόκειτο να πεθάνει, της είπε. Αν δεν ιδρώσεις, δεν το κάνεις σωστά. Έτσι, γύρισε το «Good Morning» από τις οκτώ το πρωί μέχρι τις έντεκα το βράδυ. Όταν τελείωσε, κατέρρευσε.

Για μέρες, δεν σηκωνόταν από το κρεβάτι κατόπιν εντολής του γιατρού της. Το στούντιο είχε τον δικό του γιατρό, ο οποίος ήθελε να της χορηγήσει αυτό που ονόμαζαν «ένεση βιταμινών» – αμφεταμίνες. Ενδεχομένως, ήταν οι ίδιοι, έγραψε η Reynolds, που «κατέστρεψαν την Judy Garland».

Από την ίδρυσή του, το Hollywood είναι ο κόσμος όπου τα μη ρεαλιστικά πρότυπα ομορφιάς συγκρούονται με την οικονομική πίεση και που μέσω των οποίων οι αστέρες του θα πρέπει να διατηρούνται αδύνατοι, ενεργητικοί και πάντα έτοιμοι να κάνουν περισσότερες επιτυχίες. Και πάντα υπήρχε μία ή δύο γρήγορες λύσεις.

Από την εποχή της Reynolds, η φύση των λύσεων έχει εξελιχθεί από «ενέσεις βιταμινών» και «χάπια ενδυνάμωσης» στο phen-fen, στο Adderall και στην κλενβουτερόλη – ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία αναπνευστικών προβλημάτων στα άλογα.

Χωρίς να αναφέρουμε τις εξωφαρμακευτικές αισθητικές ενισχύσεις μέσω του CoolSculpting, των ενέσιμων και της βραζιλιάνικης ανόρθωσης γλουτών, οι οποίες απορροφούν θύλακες λίπους από ένα μέρος του σώματος και τις εισάγουν σε ένα άλλο, προκειμένου να δημιουργήσουν μια γενιά Jessica Rabbits στην εποχή του Instagram.

Δεν θα έπρεπε να αποτελεί μυστήριο, λοιπόν, ότι όταν οι άνθρωποι του Hollywood ξεκινούν να χάνουν δεκάδες κιλά σε λίγες εβδομάδες, δεν είναι ότι όλοι άρχισαν ξαφνικά να εφαρμόζουν δίαιτες και να κάνουν 10.000 βήματα. Και πλέον όλοι μέσα σε μια νύχτα γνωρίζουν κάποιον που έκανε ενέσεις σεμαγλουτίδης, της οποίας η εμπορική ονομασία είναι Ozempic.

Ο ρυθμιστής ινσουλίνης, που αναπτύχθηκε από τον δανέζικο φαρμακευτικό γίγαντα Novo Nordisk το 2012, κέρδισε την έγκριση του FDA για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 πέντε χρόνια αργότερα.

Λειτουργεί διεγείροντας την απελευθέρωση ινσουλίνης, η οποία βοηθά στη μείωση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και στην επιβράδυνση της εξόδου της τροφής από το στομάχι, κάνοντας με τη σειρά της τους χρήστες του Ozempic να αισθάνονται χορτάτοι για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα. Όταν οι γιατροί παρατήρησαν ότι οι ασθενείς που χρησιμοποιούσαν Ozempic έχαναν βάρος ως παρενέργεια του φαρμάκου, η Novo Nordisk είδε την ευκαιρία, διεξάγοντας κλινικές δοκιμές σε παχύσαρκα και υπέρβαρα άτομα για να διαπιστώσει ότι το φάρμακο της, στην πραγματικότητα, οδήγησε σε απώλεια βάρους περίπου του 15% της σωματικής μάζας σε λίγες εβδομάδες ή μήνες.

Σύντομα ο κατασκευαστής άρχισε να διαθέτει στην αγορά μια υψηλότερη δόση σεμαγλουτίδης, που ονομάζεται Wegovy, για τη θεραπεία της παχυσαρκίας. Οι ενέσεις, τις οποίες, ως επί το πλείστον, οι άνθρωποι χορηγούν στον εαυτό τους μία φορά την εβδομάδα, συνήθως χρειάζονται έξι έως οκτώ εβδομάδες για να προκαλέσουν σημαντική απώλεια βάρους.

«Το Ozempic είναι μια πραγματική σανίδα σωτηρίας για τους ανθρώπους, και για όσους το χρειάζονται και ουσιαστικά τους διδάσκει να κάνουν αυτό ακριβώς που πρέπει όλοι να κάνουμε: να τρώμε συχνά και να τρώμε μικρότερες ποσότητες φαγητού για να εξισορροπήσουμε το σάκχαρο στο αίμα μας, επειδή όσο περισσότερο μπορούμε να έχουμε ισορροπημένο σάκχαρο στο αίμα, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ζωή μας, και όσο πιο ισορροπημένο το σάκχαρό μας στο αίμα, τόσο λιγότερες ασθένειες θα έχουμε στη ζωή μας», δήλωσε η Kim Shapira, διαιτολόγος και διατροφολόγος-θεραπεύτρια, η οποία ασκεί το επάγγελμα στο Λος Άντζελες εδώ και 25 χρόνια και βλέπει 50 πελάτες κάθε εβδομάδα.

«Ο μέσος Αμερικανός πήρε 11 κιλά κατά τη διάρκεια της COVID, και έτσι η απώλεια αυτού του βάρους θα μειώσει τον κίνδυνο υψηλής χοληστερόλης, καρδιαγγειακών παθήσεων, εγκεφαλικού επεισοδίου, διαβήτη, υψηλής αρτηριακής πίεσης και υψηλών τριγλυκεριδίων. Και θα μειώσει επίσης αυτό που αποκαλούμε “συναισθηματικό φαγητό”, επειδή πλέον θα είναι σωματικά σε αρμονία με το τι μπορεί και δεν μπορεί να φάει το σώμα τους».

Το πρόβλημα, είπε, δεν είναι το Ozempic. (Το πρόβλημα) είναι οι άνθρωποι που αναζητούν μια γρήγορη λύση, ή οι άνθρωποι που δεν χρειάζονται πραγματικά το φάρμακο, ή η απουσία άλλης επαγγελματικής βοήθειας για να αντιμετωπίσουν τις ρίζες των προβλημάτων τους.

Είναι όπως όταν ο κόσμος της Dorothy έγινε έγχρωμος. «Όταν καταλάβεις ότι υπάρχει, αρχίζεις να βλέπεις το Ozempic παντού».

Όταν μια εξωφρενικά διάσημη σταρ έχασε πολλά κιλά σε σύντομο χρονικό διάστημα, ο κόσμος ήθελε να αποκτήσει αυτό που χρησιμοποίησε. Αυτό οδήγησε παραγωγούς, στελέχη εταιρειών αλλά και φίλους τους εκτός Hollywood να το δοκιμάσουν κι εκείνοι.

Στη συνέχεια ήρθαν οι νύφες-διασημότητες που ετοιμάζονταν για τον γάμο τους, οι νέες μαμάδες που ήθελαν να χάσουν βάρος από την εγκυμοσύνη, οι κυρίες από το Brentwood που ψιθύριζαν σε άλλες το μυστικό, οι γεροδεμένοι επιχειρηματίες που είχαν εγκαταλείψει τα Pelotons τους και οι διάφοροι διάσημοι του Instagram που το συζητούσαν στο δρόμο για το πανάκριβο γυμναστήριο τους.

Μερικοί άνθρωποι που ανησυχούν αρκετά για την ασφάλεια των εμβολίων ώστε να καθυστερήσουν τα προγράμματα εμβολιασμού των παιδιών τους, αλλά που έχουν συμφιλιωθεί με το Botox, έχουν επίσης βρει παρηγοριά στην Ozempic.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι υπάρχει μια ένδειξη εκτός της ετικέτας – ένα αδύνατο πρόσωπο, η υπογραφή «αν ξέρεις, ξέρεις».

Όσοι το θέλουν, λαμβάνουν το φάρμακο μέσω μιας σειράς ειδικών – υψηλού προφίλ ενδοκρινολόγων, γυναικολόγων, καρδιολόγων – μερικοί από τους οποίους λένε ότι είναι πιο χαλαροί στις δικαιολογίες τους για τη συνταγογράφηση του.

Η πραγματική εξάπλωση έχει συμβεί μέσω της τηλεϊατρικής. Αρκετοί άνθρωποι με τους οποίους μίλησα μου είπαν ότι έχουν ακούσει για ανθρώπους που λένε ψέματα για το βάρος τους σε βιντεοκλήσεις με γιατρούς για να λάβουν τη συνταγή (το κεντρικό νόημα είναι ότι ο δείκτης μάζας σώματός σας πρέπει να υποδεικνύει ότι είστε παχύσαρκος).

Οι παρενέργειες του φαρμάκου, οι οποίες εμφανίζονται κυρίως όταν κάποιος ξεκινά το Ozempic, διευκολύνουν την απώλεια βάρους αρχικά.

«Δεν έχω δει κανέναν που να μην βιώνει ναυτία, η οποία μπορεί να είναι πολύ ενοχλητική και εξουθενωτική για περίπου δύο ή τρεις ημέρες», μου είπε η Kim Shapira, προσθέτοντας ότι οι περισσότεροι από τους πελάτες της έπρεπε να πάρουν το χάπι κατά της ναυτίας Zofran για να την εξουδετερώσουν. Μαζί με τη ναυτία. που καταστέλλει περαιτέρω την όρεξή τους, οι χρήστες του Ozempic με τους οποίους μίλησα μου είπαν ότι τους προκαλεί πονοκεφάλους, καθιστώντας το αλκοόλ λιγότερο ευχάριστο. Και επειδή τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα αλλάζουν, κάποιοι είναι τόσο κουρασμένοι που δεν βγαίνουν πια για φαγητό τόσο συχνά.

Με την κοινωνική ασφάλιση που πληροί τις προϋποθέσεις, οι άνθρωποι μπορούν να πληρώσουν μόλις 25 δολάρια. Αλλά κάποιοι στο Hollywood πληρώνουν από την τσέπη τους, έως και 1.500 δολάρια το μήνα. Η ζήτηση έχει κατακλύσει τα φαρμακεία και έχει δυσκολέψει τους ανθρώπους που πραγματικά χρειάζονται το Ozempic εγκαίρως. Αυτό το φθινόπωρο, η Υπηρεσία Θεραπευτικών Αγαθών στην Αυστραλία (TGA) εξέδωσε δήλωση στην οποία ανέφερε ότι υπάρχει έλλειψη ενέσεων σεμαγλουτίδης «λόγω μιας απροσδόκητης αύξησης της καταναλωτικής ζήτησης… [η οποία] επηρεάζει σημαντικά τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν το Ozempic για την εγκεκριμένη χρήση του για τον διαβήτη τύπου 2».

Η TGA αναμένει ότι η έλλειψη θα συνεχιστεί για μήνες και προέτρεψε όσους συνταγογραφούν να εξετάσουν εναλλακτικές λύσεις. Το φαινόμενο αυτό έχει επεκταθεί και στο Λος Άντζελες, όπου οι φαρμακοποιοί προτρέπουν τους ανθρώπους που έχουν συνταγή να την ξανακόψουν το συντομότερο δυνατό για να αποφύγουν μια πιθανή έλλειψη όταν χρειάζονται το φάρμακο.

Έως τώρα, δεν έχει υπάρξει μακροχρόνια μελέτη για το φάρμακο σε άτομα χωρίς παθήσεις σακχάρου στο αίμα που το λαμβάνουν. Ή επίσης ένας οδηγός για όσους έχουν κουραστεί να αισθάνονται κόπωση ή ναυτία ή να κάνουν ενέσεις στον εαυτό τους ή να πληρώνουν χιλιάδες δολάρια ετησίως για να κάνουν ενδοφλέβιες ενέσεις με ένα φάρμακο για το οποίο οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πολλά, εκτός από το ότι φαίνεται να λειτουργεί.

Επειδή το φάρμακο είναι σχετικά νέο, δεν είναι σαφές ποιες θα μπορούσαν να είναι οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του, ειδικά αν κάποιος δεν είναι διαβητικός. Ή, πόσο καιρό μπορεί κάποιος που το χρησιμοποιεί εκτός ενδείξεων να παραμείνει σε αυτό.

Όπως έγραψε στο Χ ο Andy Cohen της Bravo νωρίτερα αυτό το φθινόπωρο, «Όλοι ξαφνικά φαίνονται 25 κιλά ελαφρύτεροι. Τι συμβαίνει όταν σταματούν να παίρνουν το #Ozempic????»

Η Shapira είπε ότι όσοι δεν έχουν συνεργαστεί με έναν εγγεγραμμένο διαιτολόγο ή δεν έχουν κάνει πραγματικές αλλαγές στον τρόπο ζωής τους παράλληλα με τις ενέσεις είναι πιθανό να ξαναπάρουν το βάρος που έχασαν. Κάτι που θα ήταν ένα πισωγύρισμα, κατά μία έννοια. «Είδαμε με το phen-fen και οποιοδήποτε από τα άλλα φάρμακα απώλειας βάρους ότι οι άνθρωποι δεν έμαθαν τίποτα και ότι δεν άλλαξαν καμία από τις συνήθειές τους». Πρόσθεσε: «Ανησυχώ για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των ανθρώπων που βλέπουν τα πράγματα μόνο βραχυπρόθεσμα».

Oι Rockefeller πάντως έβλεπαν (και) μακροπρόθεσμα>

The Flexner Report>Η έκθεση που άλλαξε τα πάντα στο τρόπο αντιμετώπισης των ασθενειών. Όχι όμως προς όφελος του ασθενούς

Abraham Flexner

 

Η Έκθεση Flexner- The Flexner Report είναι μια έκθεση ορόσημο για την ιατρική εκπαίδευση στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, που γράφτηκε από τον Abraham Flexner (προσωπικό δικηγόρο του John D. Rockefeller) και δημοσιεύτηκε το 1910 υπό την αιγίδα του Ιδρύματος Carnegie.

Αυτή η έκθεση άλλαξε τα πάντα στο τρόπο αντιμετώπισης των ασθενειών. Όχι όμως προς όφελος του ασθενούς.

O Dr. Calley Means* εξηγεί το γιατί>

«Υπάρχουν μερικές πολύ σημαντικές ημερομηνίες που είναι ιστορικές και νομίζω ότι δημιούργησαν αυτό το οικοδόμημα πραγματικά σκόπιμα. Η πρώτη ήταν το 1909, η Έκθεση Flexner.

Στην κυριολεξία, ο προσωπικός δικηγόρος του John D. Rockefeller έγραψε την Έκθεση για το Κογκρέσο που ουσιαστικά έθεσε τα πρότυπα της σημερινής ιατρικής εκπαίδευσης.

Και λέει κυριολεκτικά, στις δεσμευτικές οδηγίες του, ότι η ολιστική υγεία και διατροφή και όπως συνδέονται με το σώμα είναι ψευδοεπιστήμη.

Λέει, ότι πρέπει να ονοματίζουμε την πάθηση, να την κόβουμε (να την αποβάλουμε) ή να τη συνταγογραφούμε. Τι χρονιά ήταν αυτή;

Το 1909. Άρα εξακολουθούν να ακολουθούν τις συστάσεις του 1909.

Εξακολουθούμε να ακολουθούμε την έκθεση Flexner.

Και θα μπορούμε να μιλήσουμε για πολιτικές, σαν την ακύρωση της έκθεσης Flexner και της ενημέρωσης των κατευθυντήριων γραμμών για την επιστημονική εκπαίδευση και το πρότυπο περίθαλψης με βάση όσα μάθαμε από το 1909 για το μεγαλείο της διασύνδεσης του σώματός μας.

Θα είναι πραγματικά μια καλή αρχή, αλλά μας δεσμεύει ο νόμος. Θα το κάναμε μέσω της απόδειξης και όχι σαν μια θεωρία συνωμοσίας.

Ο προσωπικός δικηγόρος του John D. Rockefeller έγραψε την παραπάνω αναφορά.

Γιατί;

Επειδή ο John D. Rockefeller ήταν ο πατέρας της φαρμακευτικής βιομηχανίας, εκείνος δημιούργησε φαρμακευτικά προϊόντα από υποπροϊόντα παραγωγής λαδιού, ήταν ο πρώτος επενδυτής στο Johns Hopkins και σε άλλες μεγάλες ιατρικές σχολές, στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και ξεκίνησε το σύγχρονο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για την υγεία.

Υπήρχαν και τότε μερικά μεγάλα ζητήματα στην υγεία, όπως η Άγρια Δύση, αλλά δημιούργησε το Johns Hopkins και το εκπαιδευτικό πρότυπο όσον αφορά την ίδια την εκπαίδευση στους τρόπους αντιμετώπισης ασθενειών από προσωπικό που έμενε στα πανεπιστήμια, εσκεμμένα απομονωμένα και στη συνέχεια συνταγογραφούσε τα προϊόντα και τις παρεμβάσεις του ως κορυφαίος φαρμακευτικός κατασκευαστής.

Και οι ιατρικές σχολές που δημιούργησε ήταν βασικά ένα σύστημα διανομής προϊόντων για εκείνον.

Και εντάξει, φτάνουμε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, περίπου εκείνη την εποχή, τις δεκαετίες του 1950, του 1960, θα έλεγα ότι σχεδόν κάθε ιατρικό θαύμα που μπορείτε να σκεφτείτε, οποιοσδήποτε ακροατής μπορεί να σκεφτεί, δημιουργήθηκε πριν από εκείνη την εποχή.

Όλα αφορούσαν οξείες καταστάσεις, επείγουσες χειρουργικές επεμβάσεις, διαδικασίες υγιεινής, αντιβιοτικά προκειμένου να μη γίνει θανατηφόρα μια μόλυνση.

Σχεδόν κάθε ιατρικό θαύμα που μπορούμε να σκεφτούμε αφορούσε κάτι που θα σε σκότωνε αμέσως, μια μολυσματική ασθένεια, και μετά παίρνατε το χάπι ή τη θεραπεία για ένα πεπερασμένο χρονικό διάστημα και το σταματάγατε ή κάνατε τη χειρουργική επέμβαση γρήγορα και ήσασταν καλά.

Αυτά ήταν ιατρικά θαύματα. Και συνέβησαν πολλά καλά πράγματα μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πολύ σκόπιμα, η ιατρική βιομηχανία δημιούργησε το αντισυλληπτικό χάπι στα τέλη της δεκαετίας του 1950, στις αρχές του 1960. Και το αντισυλληπτικό χάπι ήταν το πρώτο χάπι στην παγκόσμια ιστορία που οι άνθρωποι έπαιρναν για περισσότερο από κάποιες εβδομάδες. Ήταν το πρώτο χάπι που ήταν πραγματικά ενδιαφέρον. Μπορούσες να πείσεις κάποια να πάρει ένα χάπι για χρόνια, σχεδόν για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της. Ίσον, επαναλαμβανόμενα έσοδα.

Και υπήρχε τεράστια έμφαση από τον ιατρικό κλάδο προκειμένου να συνεχίσει να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη που δημιουργήθηκε μέχρι το 1960. Ο RFK μιλάει για αυτό, δεν ξοδέψαμε χρήματα για τη διαχείριση των χρόνιων ασθενειών. Μέχρι τότε όλη η ιατρική αφορούσε οξεία προβλήματα. Χρόνια νόσος, διαβήτης, παχυσαρκία, που ήταν έξω από τα ιατρεία. Και μετά κατάλαβαν ότι θα μπορούσαν να ιατροποιήσουν τις χρόνιες παθήσεις.

Σήμερα, το 90 με 95% των δαπανών αφορά χρόνιες παθήσεις. Έτσι, τι κάνουμε λοιπόν; Στη δεκαετία του 1970, η οικογένεια Sackler, τα εγγόνια και τα παιδιά τους έκαναν τα οπιοειδή, οι απόγονοι τους δημιούργησαν το Valium. Και το 30% των γυναικών στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1970 ήταν βαθιά μέσα στο Valium.

Θα θυμάστε το Time Magazine, το Valium Nation, το Mommy’s Little Helper. Έτσι ξεκινήσαμε να δημιουργούμε όλες αυτές τις ψυχιατρικές συνθήκες.

Αρχίσαμε να ιατροποιούμε τις καρδιακές παθήσεις. Ξεκινήσαμε να ιατροποιούμε όλους αυτούς τους διαβήτες τύπου 2, αρχίσαμε να δημιουργούμε ακαδημαϊκή έρευνα πλήρως χρηματοδοτούμενη από τη φαρμακευτική βιομηχανία, λέγοντας ότι ο διαβήτης τύπου 2 δεν είναι αναστρέψιμος, ότι είναι βασικά γενετικός. Το ίδιο συνέβη και στις καρδιακές παθήσεις, σε όλα αυτά και αρχίσαμε να τα ξεφλουδίζουμε. Άρχισαν να τα ξεφλουδίζουν.

Και τι έγινε με το φαγητό;

Η χρόνια νόσος δεν ήταν τόσο μεγάλη υπόθεση τις δεκαετίες του 1970 και του 1980. Κοιτάξτε στα γραφήματα, κοιτάξτε στο γράφημα όλων των χρόνιων παθήσεων, υπάρχει απλώς μια απότομη στροφή στη δεκαετία του 1980. Είναι περίπου η εποχή της Γενικής Έκθεσης του Χειρουργού των ΗΠΑ (Surgeon General Report) που λέει ότι το κάπνισμα δεν ήταν πια μια υπέροχη απόλαυση. Οπότε βγήκε η δεύτερη έκθεση.

Οι Philip Morris και οι R.J. Reynolds ήταν δύο από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο.

Δεν ήταν όμως όπως η Microsoft και η Google στη σημερινή λίστα των κορυφαίων εταιρειών, ήταν εταιρείες τσιγάρων, η ντοπαμίνη είναι πολύ καλή να την πουλάς, αυτό που κάνουν τώρα οι εταιρείες τεχνολογίας. Και χρησιμοποιούν τα μετρητά τους.

Και μέχρι το 1990, οι τρεις μεγαλύτερες συμφωνίες συγχωνεύσεων και εξαγορών στην αμερικανική ιστορία, στην παγκόσμια ιστορία, ήταν οι εταιρείες τσιγάρων που αγόραζαν εταιρείες τροφίμων. Έτσι, αγοράστηκε η Nabisco από την R.J. Reynolds, το ίδιο συνέβη με την Kraft και την U.S. Food.

Και, βλέπετε αυτά τα γραφήματα όλων των εταιρειών τροφίμων που ανήκουν σε δύο εταιρείες; Αυτές ήταν οι εταιρείες τσιγάρων. Και έκαναν δύο πράγματα πολύ, πολύ επίτηδες. Ανέλαβαν τα συγκεκριμένα ιδρύματα απολύτου εμπιστοσύνης για να πουν ότι τα εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα ήταν υγιεινά, και στη συνέχεια πήραν τους επιστήμονές τους και έφτιαξαν το ίδιο το φαγητό για να το κάνουν πιο εθιστικό. “Όχι για να σκοτώνουμε παιδιά, αλλά για να το κάνουμε πιο εθιστικό”.

Είχαμε λοιπόν κυριολεκτικά τους κορυφαίους στην πυραμίδα της διατροφής, που έλεγαν ότι τα εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα είναι υπέροχα, με χαμηλά λιπαρά, υδατάνθρακες.

Αυτό κατασκευάστηκε κυριολεκτικά από τη βιομηχανία τσιγάρων για να προωθήσει τα εθιστικά προϊόντα της. Και αυτή η οπλοποίηση του φαγητού, όπως την αποκαλώ, δεν αφορά μόνο αυτή τη συνωμοσία. Κυριολεκτικά στη βιομηχανία τσιγάρων, αυτές οι δύο εταιρείες ένιωθαν πιο απαίσια από εμάς. “Είμαστε οι δύο μεγαλύτεροι παραγωγοί τροφίμων στις Ηνωμένες Πολιτείες”.

Και πράγματι έτσι είναι, το 50% των αμερικανικών τροφίμων δημιουργήθηκε από εταιρείες τσιγάρων τη δεκαετία του 1990. Και μας έχουν εθίσει και έχουν φορτώσει το φαγητό και όλες οι χρόνιες παθήσεις εκτοξεύτηκαν.

Είναι επειδή αυτά τα εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα, κυριολεκτικά από επιστήμονες της καπνοβιομηχανίας, κλέβουν από την εξελικτική μας βιολογία.

Και πάλι, δεν μπορείτε να υπερκαταναλώσετε μπριζόλα που τρέφεται με χόρτο, αλλά αυτά τα τρόφιμα από επιστήμονες πολύ πιο έξυπνους από οποιονδήποτε από εμάς, αυτό κάνουν. Αποκλείουν τα σήματα της κοινωνίας μας. Το υποπροϊόν αυτού του φθηνού εθιστικού τροφίμου, για το οποίο δεν έχουμε καν έρευνα ακόμα, είναι ότι είναι ψεκασμένο με όλες αυτές τις χημικές ουσίες. Είναι ψεκασμένο με 10.000 χημικές ουσίες που επιτρέπονται στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ μόνο 400 επιτρέπονται στην Ευρώπη. Όλα αυτά τα χημικά για να κάνουν το φαγητό εθιστικό, να κάνουν το φαγητό φθηνό, να κάνουν τη μονοκαλλιέργεια.

Και αυτό το φαγητό είναι απολύτως, χωρίς να περιμένουμε την έρευνα για αυτό, αυτές οι χημικές ουσίες, αυτές οι νευροτοξίνες. Καταστρέφουν τα κύτταρά μας, καταστρέφουν το μικροβίωμα μας με τρόπους που δεν κατανοούμε πλήρως. Θέλω λοιπόν να ξεκαθαρίσω σε όλους, ότι αυτό συνέβη πολύ εσκεμμένα.

Όπως και ότι μπορεί να αναιρεθεί αρκετά γρήγορα, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό δεν είναι θεωρία συνωμοσίας. Είναι αληθινή διαφθορά που έγινε εσκεμμένα».

Great history lesson by Calley Means:
“There’s a couple really important dates that happened that are historical that I think set this structure really intentionally. The first was 1909, the Flexner Report. So literally, John D. Rockefeller’s personal lawyer wrote the report for… pic.twitter.com/RSCfeUJt1Y

— Camus (@newstart_2024) October 22, 2024

 

*Co-Founder, @truemedpayments Co-Author, Good Energy (#1 NYTimes Best-Seller)