Και είπε ο Θεός στον Moses [Μωυσή] «Έλα στον Pharaoh [Φαραώ] γιατί σκλήρυνα την καρδιά του και τις καρδιές των υπηρετών του, για να δείξω τα σημάδια Μου ανάμεσά τους...» (Exodus 10:1)
Eίναι Τετάρτη 30 Απριλίου 2025 στην Ελληνική Αθήνα.
Και είπε ο Θεός στον Moses [Μωυσή] «Έλα στον Pharaoh [Φαραώ] γιατί σκλήρυνα την καρδιά του και τις καρδιές των υπηρετών του, για να δείξω τα σημάδια Μου ανάμεσά τους…» (Exodus 10:1)
Γιατί λέει, «Έλα στον Φαραώ»; Θα έπρεπε να λέει, «Πήγαινε στον Φαραώ». . . Αλλά ο Θεός έφερε τον Μωυσή σε μια αίθουσα που χρησιμοποιούνταν για ειδικό σκοπό στο… ουράνιο και ισχυρό φίδι από το οποίο εξελίσσονται πολλά επίπεδα… το οποίο ο Μωυσής φοβόταν να πλησιάσει… (Zohar 2:34α)
By Pendulum
Ποιος είναι ο Pharaoh [Φαραώ] και τι αντιπροσωπεύει; Ποια είναι η «εσώτερη ουσία» του; Γιατί ο Moses [Μωυσής] φοβόταν να αντιμετωπίσει τον Φαραώ στο παλάτι του, αν ο ίδιος ο Θεός τον είχε στείλει εκεί; Και πώς η «είσοδος στον Φαραώ» κρατά το κλειδί για την Έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο (εξακολουθούσαν να είναι υποτελείς στην Αίγυπτο και τον ηγεμόνα της) και την απελευθέρωση της ψυχής του ανθρώπου;
Ο προφήτης Ezekiel [Ιεζεκιήλ] περιγράφει τον Φαραώ ως «το μεγάλο φίδι που κάθεται στη μέση των ρεμάτων του, που λέει: Το ποτάμι μου είναι δικό μου, και εγώ δημιούργησα τον εαυτό μου» (Ezekiel 29:3). Με άλλα λόγια, το κακό του Φαραώ δεν ορίζεται από την ασυδοσία που χαρακτήριζε τις παγανιστικές λατρείες της Αιγύπτου· όχι από την υποδούλωση και τα βασανιστήρια εκατομμυρίων, όχι από το μπάνιο του στο αίμα των σφαγιασμένων παιδιών—αλλά από τον εγωκεντρισμό του, από το ότι θεωρούσε τον εαυτό του ως την πηγή και το πρότυπο για τα πάντα.
Γιατί αυτή είναι η ρίζα κάθε κακού. Η εγωκεντρικότητα μπορεί να φαίνεται μια καλοήθης αμαρτία σε σύγκριση με τις πράξεις σκληρότητας και εξαχρείωσης στις οποίες μπορεί να βυθιστεί ο άνθρωπος, αλλά είναι η πηγή και η ουσία όλων αυτών. Όταν ένα άτομο θεωρεί τον εαυτό του και τις ανάγκες του ως τον απόλυτο κριτή του σωστού και του λάθους, η ηθική του – και αρχικά μπορεί να είναι ένα πολύ ηθικό άτομο – είναι μια απάτη. Ένα τέτοιο άτομο είναι τελικά ικανό να διαπράξει οποιαδήποτε πράξη, εφόσον τη θεωρεί κρίσιμη για τον εαυτό του ή για το αυτοπροσδιοριζόμενο όραμά του για την πραγματικότητα.
Τελικά, κάθε καλή πράξη είναι μια πράξη αυτοαπάρνησης και κάθε κακή πράξη είναι μια πράξη αυτοθέωσης. Όταν ένα άτομο κάνει μια καλή πράξη – είτε πρόκειται για τη συνεισφορά ενός μόνο νομίσματος σε φιλανθρωπία, είτε για την αφιέρωση μιας ολόκληρης ζωής σε έναν θεϊκό σκοπό – λέει: Υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από εμένα στο οποίο είμαι αφοσιωμένος. Όταν ένα άτομο παραβιάζει τη θεϊκή θέληση – είτε με μια μικρή παράβαση, είτε με το πιο ειδεχθές έγκλημα – λέει: «Το ποτάμι μου είναι δικό μου και έχω δημιουργήσει τον εαυτό μου». Καλό είναι αυτό που είναι καλό για μένα, κακό είναι αυτό που είναι αντίθετο με τη θέλησή μου. Είμαι ο κύριος της πραγματικότητάς μου. Είμαι θεός.
The Soul of Evil [Η Ψυχή του Κακού]
Λοιπόν, είναι το εγώ κακό; Είναι αυτό το θεμελιώδες συστατικό της ψυχής μας ένα ξένο εμφύτευμα που πρέπει να ξεριζωθεί και να απορριφθεί στην αναζήτησή μας για την καλοσύνη και την αλήθεια;
Σε τελική ανάλυση, δεν είναι. Γιατί ο βασικός νόμος της πραγματικότητας είναι ότι «δεν υπάρχει άλλος εκτός από Αυτόν» (Deuteronomy-Δευτερονόμιο 4:35) – ότι τίποτα δεν είναι αντίθετο ή ακόμα και ξεχωριστό από τον Δημιουργό και την Πηγή των πάντων-Creator and Source of all. Το εγώ, η αίσθηση του εαυτού με την οποία γεννιόμαστε, προέρχεται επίσης από τον Θεό. Μάλιστα, είναι μια αντανάκλαση του θείου «εγώ». Επειδή ο Θεός γνωρίζει τον Εαυτό Του ως την μόνη αληθινή ύπαρξη, εμείς που δημιουργηθήκαμε κατ’ εικόνα Του κατέχουμε μια νύξη της «αίσθησης του εαυτού» Του με τη μορφή της δικής μας αντίληψης για τον εαυτό ως τον πυρήνα κάθε ύπαρξης.
Δεν είναι το εγώ που είναι κακό, αλλά ο διαχωρισμός του εγώ από την πηγή του. Όταν αναγνωρίζουμε το δικό μας εγώ ως αντανάκλαση του «εγώ» του Θεού και το κάνουμε υποταγμένο σε Αυτόν, γίνεται η κινητήρια δύναμη στις προσπάθειές μας να κάνουμε τον κόσμο ένα καλύτερο, πιο θεϊκό μέρος. Αλλά το ίδιο εγώ, αποκομμένο από τα θεϊκά του αγκυροβόλια, γεννά το πιο τερατώδες κακό.
Αυτό, εξηγεί ο Lubavitcher Rebbe, είναι η βαθύτερη σημασία των εισαγωγικών στίχων του Parshah of Bo. Όταν ο Θεός διέταξε τον Μωυσή να «έρθει στον Φαραώ», ο Μωυσής είχε ήδη πάει στον Φαραώ για πολλούς μήνες. Αλλά είχε να κάνει με τον Φαραώ στις διάφορες εκδηλώσεις του: τον Φαραώ τον ειδωλολάτρη, τον Φαραώ τον καταπιεστή του Ισραήλ, τον Φαραώ τον αυτοαποκαλούμενο θεό. Τώρα του έλεγαν να εισέλθει στην ουσία του Φαραώ, στην ψυχή του κακού. Τώρα του έλεγαν να διεισδύσει πέρα από το κακό του Φαραώ, πέρα από το μεγα-εγώ που επιμένει, «Έχω δημιουργήσει τον Εαυτό μου», για να αντιμετωπίσει την πεμπτουσία του Φαραώ: το γυμνό «εγώ» που πηγάζει από τον ίδιο τον «εαυτό» του Θεού.
Ο Μωυσής δεν φοβόταν το κακό του Φαραώ. Αν ο Θεός τον είχε στείλει, ο Θεός θα τον προστάτευε. Αλλά όταν ο Θεός του είπε να εισέλθει στην ουσία του Φαραώ, τρομοκρατήθηκε. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να δει μια τόσο αγνή εκδήλωση της θεϊκής αλήθειας; Μια εκδήλωση τόσο υπέροχη που υπερβαίνει το καλό και το κακό, και είναι εξίσου η πηγή και των δύο;
Είπε ο Θεός στον Μωυσή: «Έλα στον Φαραώ». Έλα μαζί μου, και μαζί θα μπούμε στο παλάτι του μεγάλου φιδιού. Μαζί, θα διεισδύσουμε στην αυτολατρεία που είναι η καρδιά του κακού. Μαζί, θα ανακαλύψουμε ότι δεν υπάρχει ούτε ουσία ούτε πραγματικότητα στο κακό – ότι το μόνο που είναι, είναι η υπεξαίρεση (κακή χρήση, κατάχραση) του θείου στον άνθρωπο.
Αν αυτή η αλήθεια είναι πολύ τρομακτική για να την αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος μόνος του, έλα μαζί μου, και θα σε καθοδηγήσω. Θα σε οδηγήσω στον εσώτατο θάλαμο της ψυχής του Φαραώ, μέχρι να έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με το πιο ένθερμα φυλαγμένο μυστικό του κακού: ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Όταν μάθεις αυτό το μυστικό, κανένα κακό δεν θα σε νικήσει ποτέ. Όταν μάθεις αυτό το μυστικό, εσύ και ο λαός σου θα είστε ελεύθεροι.
Συνεχίζουμε ως εξής>
Ο Klaus Schwab είναι 88 ετών. Γεννήθηκε στις 30 March 1938. Ο ίδιος στην ανακοίνωση της παραίτησής του από το WEF του οποίου υπήρξε ιδρυτής ανέφερε την ηλικία του ως πρόκριμα της επιλογής του. (Μόνο που το άλλοθι της ηλικίας του είναι η μισή αλήθεια)
Ο Donald Trump είναι 78 ετών. Γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1946. Ο Vladimir Putin είναι 72 ετών. Γεννήθηκε στις 7 Οκτωβρίου του 1952.
Ο Γιώργος Παπαδάκης είναι 74 ετών. Γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου του 1951 στο Χαλάνδρι. Αυτή τη φορά ο Γιώργος Παπαδάκης που δεν κυβερνούσε τη Ρωσία, τις ΗΠΑ ή το WEF χρέωσε στην ηλικία του την απόφασή του να αποχωριστεί μία ναρκισσιστική διαταραχή δεκαετιών.
(Το τι πραγματικά συμβαίνει με τον Γιώργο Παπαδάκη είναι μάλλον θέμα χρόνουν να γίνει γνωστό)
Άκρως ενδιαφέρουσα (για τη συγκυρία της η απόφαση) και η είδηση την οποία δημοσιεύουν τα Παραπολιτικά και η οποία έχει ως εξής>
Ο Αλαφούζος (ο Θέμης) ζητεί 80 εκατ. ευρώ για την Καθημερινή
Έντονη κινητικότητα αναπτύσσεται, ομολογώ, το τελευταίο διάστημα στη μιντιακή πιάτσα. Έπειτα από χρόνια άρχισε να κινείται κάτι σοβαρό και σε επίπεδο αγοραπωλησιών. Στ’ αυτιά μου φτάνουν πολλά, άλλα ρεαλιστικά και άλλα που βρίσκονται πολύ μακριά από την κοινή λογική. Στα πρώτα εντάσσω αυτό που άκουσα σε σχέση με την απαίτηση που δείχνει να προβάλλει ο Θέμης Αλαφούζος (που θέλει να αποεπενδύσει από τα media) προς κάθε επίδοξο επενδυτή που θα ήθελε να αγοράσει την «Καθημερινή». «Ζεστά» 80 εκατ. ευρώ ζητεί ο Θέμης, χωρίς να αφήνει και πολλά περιθώρια για οποιοδήποτε σκόντο.
Αυτό αναφέρουν τα Παραπολιτικά όσο αφορά το τίμημα για ένα από τα εγχώρια εργαλεία του αποπληθυσμού (μείωσης-ερήμωσης) καθώς κάποια από τα μέλη της παγκόσμιας elite των ευγονιστών συνειδητοποιούν ότι πληρώνουν το τίμημα της υπεξαίρεση (κακή χρήση, κατάχραση) του θείου στον άνθρωπο και αποσύρονται από την οθόνη.
Καθώς οι αδόκητοι θάνατοι (και οι Επιχειρήσεις Μαύρου Κύκνου) δεν έχουν σταματημό, καθώς ακόμη και οι ιδιοκτήτες των εργαλείων αποπληθυσμού και οι οικογένειές τους δεν εξαιρέθησαν των θανάσιμων τρυπημάτων αντιλαμβάνεται κανείς την απαξίωση των εργαλείων τους (όπως εκείνου του ΜΜΕ που δημιουργήθηκε με λεφτά Γερμανού ιδιοκτήτη φαρμακοβιομηχανίας στα πρότυπα της BioNTech) καθώς θα κυλά ο χρόνος και οι αδόκητοι νεκροί της θανάσιμης προπαγάνδας τους δεν θάχουν τέλος.
Ποιος θα επενδύσει εδώ 80 καλοχτενισμένα εκατομμύρια που κι αυτά με τη σειρά τους δεν θα έχουν αξία στην εποχή του ψηφιακού νομίσματος και του Μοναδικού Αριθμού; Ακόμη και τα βαπόρια τους δεν θα έχουν αξία καθώς το αφήγημα των μετανθρώπων του μέλλοντος που τα ΜΜΕ τους υπηρέτησαν και εξακολουθούν να υπηρετούν (μέσα απί τη προπαγάνδα τους) δεν θα έχουν ανάγκη τρόφιμα, ταξίδια, δεν θα είναι καν καταναλωτικά όντα αλλά φυλακισμένοι στις Πόλεις των 15′;
Οι δικοί μας, βλέπεις, υπό το κράτος της βουλιμίας και του Γκαιμπελισμού (η Ελένη Βλάχου υπήρξε ως ανταποκρίτρια των Ολυμπιακών Αγώνων του Χίτλερ συνεπαρμένη από την σαγήνη τόσο του Αδόλφου όσο και του Γκαίμπελς) και αιωρούμενοι στο κενό της υπεξαίρεσης του θείου από τον άνθρωπο έπεσαν θύματα της ίδιας της προπαγάνδας τους και καθώς συνειδητοποιούν τον ρόλο που ανέλαβαν επιχειρούν την απόδραση από το κάδρο. Το έπραξε και ο Dr. Klaus.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου