Η ιστορία δεν συγχωρεί

 https://www.antinews.gr/62798/antitheseis/i-istoria-den-sygchorei/

Του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*

Η Τουρκία προσώρας κερδίζει στη Συρία. Αυτό που θέλησε να επιτύχει με την παρέμβασή της ώστε να ανατραπεί ο Άσαντ ήταν να επιστραφούν οι εκατομμύρια Σύριοι πρόσφυγες που βρίσκονται εντός της Τουρκίας σε ειδική ζώνη στη Συρία, να λάβει πλεονεκτική θέση έναντι του Ιράν και της Ρωσίας και φυσικά να αποτρέψει τις κουρδικές δυνάμεις να καταστούν αυτόνομη οντότητα, ήτοι ένα πρόπλασμα κουρδικού κράτους. Η στάση που θα κρατήσει ο Τραμπ αποτελεί έναν γρίφο αλλά η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πιο ανοιχτή και υπέρ της διασκέδασης των ανησυχιών της Τουρκίας.

Σε κάθε περίπτωση ο Ερντογάν βρίσκει τρόπο να εκμεταλλευτεί μια ιστορική ευκαιρία που του δόθηκε και μάλιστα αυτό θα τον ευνοήσει και οικονομικά, αφού οι τουρκικές κατασκευαστικές εταιρίες σημείωσαν μεγάλη άνοδο των μετοχών τους μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ, προφανώς επειδή θα λάβουν μέρος στην ανοικοδόμηση της Συρίας. Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν παρεμπιπτόντως και στη Λιβύη.

Η Τουρκία αποκτά ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά διότι οι φιλοδοξίες του ηγέτη της είναι μεγάλες και δεν κρύβεται όπισθεν υπερεθνικών οργανισμών και ούτε κατατρομοκρατείται από την πτώση της τουρκικής λίρας.

Οι Ισραηλινοί τώρα σε καμία περίπτωση δεν είναι χαρούμενοι με αυτήν την εξέλιξη. Όμως, εν προκειμένω, σε μια μέτρηση κόστους – οφέλους η απόσυρση του διαδρόμου απειλής του Ιράν προς το παρόν κρίνεται σημαντικότερη από την ενίσχυση της Τουρκίας στη Συρία.

Η ρητορική υποστήριξη του Ισραήλ στους Κούρδους δεν είναι επαρκής ώστε να κάνει τον Ερντογάν να ανησυχήσει. Όμως, ο τερματισμός της αιματοχυσίας στη Γάζα μέσω της τουρκικής παρέμβασης προς την ηγεσία της Χαμάς είναι εξαιρετικά πιθανός, ιδίως εάν ο Τραμπ το απαιτήσει.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι Τουρκία θα ζητήσει ως αντάλλαγμα να διαδραματίσει ρόλο και στην ανοικοδόμηση της Γάζας, όμως κάτι τέτοιο δεν φαίνεται και τόσο λογικό να το αποδεχτεί το Ισραήλ.

Το πιθανότερο σενάριο είναι ότι μέχρι να ξεκαθαρίσει πλήρως το τοπίο με το Ιράν το Ισραήλ δεν θα στρέψει τους οφθαλμούς του στην Τουρκία. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα επιτρέψει την αντικατάσταση του Ιράν από μια ολοένα και πιο επιθετική Τουρκία.

Η οριοθέτηση ΑΟΖ Συρίας και Τουρκίας είναι δεδομένο ότι αργά ή γρήγορα θα καθοριστεί. Η Ελλάς οφείλει να ξυπνήσει. Έχει στα χέρια της τον χάρτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Χρόνο με τον χρόνο περικυκλωνόμαστε και οι φωτογραφίες αντάμα με τις συνεντεύξεις δίπλα στα Ραφάλ αποτελούν επικοινωνιακή τακτική και όχι γεωστρατηγική πολιτική.

Εάν η κυβέρνηση είναι δεσμευμένη από ολιγάρχες που έχουν ντιλάρει με την Τουρκία, ας το ξανασκεφτεί. Η ιστορία δεν συγχωρεί.

*Υπ. δρ Γεωπολιτικής – πρόεδρος ∆ικτύου Ελλήνων Συντηρητικών – rkaliviotis@gmail.com